9.8 C
Amsterdam

Sommige dingen veranderen nooit

Tayfun Balcik
Tayfun Balcik
Journalist en historicus.

Lees meer

We leven nu geschiedenis. Een voorheen onbekend virus houdt de hele wereld in zijn greep. We staan op met het laatste nieuws over corona en gaan ermee naar bed. De hele dag door stromen de apps binnen, op sociale media worden oeverloze discussies gevoerd over de beste aanpak. Het is normaal dat mensen bang zijn. Ze vrezen voor hun leven en dat van hun dierbaren.

Het allerlaatste dat we nodig hebben in deze ramp is paniekzaaierij, racisme en bekrompen gierigheid. Maar helaas: sommige dingen veranderen nooit.

Laten we met het laatste beginnen. Er was een hele petitie nodig – meer dan 180.000 keer ondertekend in drie dagen tijd – om minister Eric Wiebes van Economische Zaken een stap terug te laten doen. De VVD-minister stelde vorige week dat het coronavirus onder het ondernemersrisico valt voor zzp’ers.

De absurditeit van die redenering werd door filosoof Yusuf Celik sarcastisch aangesneden: ‘Je wist toch al dat er op een dag het coronavirus zou uitbreken? De eerste vraag die de KvK dan ook altijd stelt bij inschrijving is: ‘Bent u als ondernemer voorbereid op het coronavirus?’’

Het is hartverwarmend dat de gemeenten en de rijksoverheid de nood beginnen in te zien voor mensen die in één klap geen inkomen meer hebben. Daardoor kunnen ze vaste lasten als huur, energie en belasting niet meer betalen. Een aantal woningcorporaties hebben al toegezegd dat ze coulant zullen zijn met het innen van de huren. Dit is allemaal mooi nieuws. Maar hoe zit het met de groepen die niet zo luidruchtig hun rechten kunnen opeisen?

Dan heb ik het over de kwetsbaarsten in de samenleving. Denk bijvoorbeeld aan oudere migranten, die geen netwerk hebben en de Nederlandse taal onmachtig zijn. En denk ook aan daklozen, asielzoekers, noem maar op. Wat krijgen zij? Het is te triest voor woorden, maar zij krijgen Nederlands racisme van de bovenste plank.

Het allerlaatste dat we nodig hebben is paniekzaaierij, racisme en bekrompen gierigheid

Zo was er twee weken terug een uitzending van nota bene De Nieuwe Maan over de loyaliteit van biculturele Nederlanders. Daarin werd gepleit om eerste generatie migranten in hun moedertaal voor te lichten over het coronavirus. Dat was kennelijk tegen het zere been van nationalist Jan Roos.

Die zei hierover het volgende: ‘Als die mensen gewoon hadden meegedaan in de Nederlandse samenleving, dan hadden ze na veertig jaar echt wel de Nederlandse televisie kunnen volgen en in crisistijd kunnen horen wat ze hadden moeten doen tijdens het coronavirus.’

Daarover wil ik twee dingen zeggen. Ten eerste: de gastarbeiders hébben meegedaan – als schoonmaker, magazijnmedewerker en allemaal banen waar veel Hollanders hun neus voor ophaalden. Houd die witte ondankbaarheid dus alstublieft voor je.

Ten tweede: weten witte Nederlanders dan wél wat er gedaan moet worden in deze crisistijd?

We zien Rutte eerst pleiten om scholen open te houden, en dan moeten ze plotseling dicht. Het kabinet adviseert om thuis te blijven en afstand te bewaren, en wat zien we? Mensen gaan naar het strand, doen inkopen doen bij bouwmarkten, wandelen erop los in parken en er wordt gehamsterd in omstandigheden die het tegendeel zijn van social distancing. En dan heb ik het nog niet gehad over het hysterische debat met schreeuwlelijkerds Geert Wilders en Thierry Baudet, waar minister Bruno Bruins van onderuit zakte.

Als dit loyaliteit is aan Nederland, dan ben ik liever een Turkse landverrader – door leiderschap te tonen en cultuursensitief voorlichting te geven aan mensen die daar behoefte aan hebben.

En ik ben ook liever een verrader van de politiek die de vluchtelingen in Griekse kampen laat wachten op een massamoord. Ontstoken van alle maatregelen die wij wel voor onszelf aan het nemen zijn, zitten zij daar als ratten in de val. Vluchtelingenorganisaties luiden de noodklok, maar niemand die het hoort.

Het coronavirus raakt ons allemaal, maar de kwetsbaren het meest. Help deze mensen. Haal ze weg van daar. Voordat het te laat is.

Nu u hier toch bent...

Goede journalistiek kost geld. Leden en donaties maken onze gebalanceerde berichtgeving over biculturaliteit, zingeving en vrijheid mogelijk. Steun ons daarom als u ons werk belangrijk vindt.

Vertel mij meer!
- Advertentie -