In de Italiaans-Amerikaanse maffiafilm The Godfather heeft Vito Corleone, goddelijk gespeeld door Marlon Brando, een onderonsje met zijn zoon Michael, Al Pacino. Hij vertelt hem iets dat mij altijd weer raakt als ik die tijdloze film kijk. ‘Ik heb mijn hele leven ervoor gewaakt nalatig te zijn. Vrouwen en kinderen kunnen nalatig zijn, maar mannen niet.’

Vader Corleone heeft dan al, na de aanslag op zijn leven, afstand gedaan van zijn positie als opperhoofd van de familie. Michael Corleone is de nieuwe Don en probeert zijn vader, die verantwoordelijkheidsbesef bij hem wil inboezemen, gerust te stellen. ‘Ik heb alles onder controle, pap, waar maak je je zorgen over’, sust hij zijn vader.

Ik denk dat veel hardwerkende mannen bij het zien van deze scène instemmend zullen knikken. Dit is de maatschappelijke druk, niet alleen voor de patriarchale, traditionele man die als ‘hoofd’ van de familie fungeert, maar voor elke man, ondanks alle emancipatiegolven die vrouwen en de maatschappij hebben doorgemaakt. Je moet als man je zaakjes op orde hebben, andere mannen vertrouwen hun dochters niet toe aan een ‘loser’.

Nu zou je een discussie kunnen voeren over de vraag of het anno 2025 wel helemaal oké is dat de economische lasten van het gezinsleven geheel op de schouders van een man vallen. En dat de emancipatie van vrouwen ook economisch een gelijke verdeling van 50-50 in het betalen van rekeningen, boodschappen, huur en etentjes moet impliceren. Maar ik vermoed dat het überhaupt aanzwengelen van deze discussie de kansen van jongens bij de meiden geen goed zal doen.

Die discussie mag best gevoerd worden, maar feit blijft dat we in een mannenwereld leven waarin gevaarlijke, schreeuwende macho’s steeds meer de toon bepalen. Slecht nieuws voor tere zieltjes zoals ik, die zich constant moeten bepantseren om hun ‘mannetje’ te staan.

Gelukkig heb ik nooit een vlieg kwaad gedaan’

De reden waarom ik zo geraakt word door Vito’s woorden, maar ook bijvoorbeeld door Al Pacino in Scarface, in this country you need to make the money first, when you get the money, you get the power, when you get the power, then you get the women, is dat ik lange tijd juist niet beschikte over wat door onderzoekers de drie W’s wordt genoemd: woning, werk en wijf, later werd dat wederhelft. De kans dat je hierdoor crimineel gedrag vertoont zou groter zijn.

Gelukkig heb ik nooit een vlieg kwaad gedaan, ondanks het ontbreken van woning, werk en wijf. Belangrijk was dat mijn hardwerkende wederhelft ook erg coulant was aan het begin van onze relatie, toen ik geen rooie cent te makken had en een 50-50-verdeling de maatstaf werd voor onze relatie.

Maar als ik om me heen kijk, in de getto’s van de grote steden, bij familie en vrienden, dan valt het op hoeveel mannen hun draai maar niet kunnen vinden in onze door neoliberalisme verpauperde maatschappij, waar de volkshuisvesting maar niet op gang komt omdat winstmaximaliserende corporaties en pandjesbazen hun verhuurderstaak hebben verzaakt.

Ze zijn stil en leven in de schaduw, die werkloze, allochtone mannen. Gevangen in de sociale huurwoning van hun ouders. Wat gebeurt er met hen als de ouders komen te overlijden?

Dan belanden ze op straat. Van het kabinet Schoof, dat hen niet eens als Nederlanders beschouwt en met partijen die de boerenregio prioriteren, hoeven ze niks te verwachten. Weer een allochtoon minder die een sociale huurwoning bezet houdt, is de nativistische gedachtegang van dit kabinet. Maar wees niet blij, arme autochtoon in de stad of in de provincie, die sociale huurwoning krijg jij ook niet. Die wordt namelijk verkocht aan de hoogste bieder.

Ja, ja, mensen die dachten dat met Wilders alles anders zou worden, komen van een koude kermis thuis. Ook in Wildersland, eens een VVD’er, altijd een VVD’er blijkt maar weer, schijnt de zon alleen voor rijke pappies.