Voormalig pacifist Roel van Duijn wil de dienstplicht weer invoeren, omdat we ons teweer moeten stellen tegen de Russische dreiging.  Zou jij vechten voor de vrijheid van ons land en de vrijheid van Europa? Zou jij willen dat je man of je kinderen hiervoor vechten? We vroegen het onze panelleden. 

Ahmed Abdelalli, postbezorger

‘Geen één Vietnamees heeft me ooit een n***** genoemd’, zei de bokser Muhammad Ali, toen hij werd opgeroepen om in Vietnam te vechten en vervolgens de dienstplicht weigerde. Met deze woorden in gedachten wil ik zeggen dat ik door geen enkele Rus ooit vijandig ben bejegend. Deze escalatie in Europa moet stoppen. Ik ben voor de-escalatie. Wie is er gebaat bij nog meer oorlog? 

‘Wie een klein beetje geschiedenis heeft meegekregen, weet waar al die oorlogen toe hebben geleid. We moeten de gemoederen niet nog hoger laten oplopen, anders komen we straks in een onomkeerbare situatie terecht. Ik ben kritisch tegenover mensen die zeggen dat er niet te onderhandelen valt met Rusland en dat de Russen niet zullen stoppen bij Oekraïne. Als je het gesprek al bij voorbaat uitsluit, dan bereik je sowieso niks. We moeten Rusland niet wegzetten als een barbaars land. Het is een land van grote schrijvers en cultuur. De-escalatie is mogelijk.’  

Ruben Arnhem, docent

‘Eigenlijk ben ik bij conflicten meer van het diplomatieke onderhandelen. Dit ter voorkoming van onnodig leed en slachtoffers. Persoonlijk denk ik niet dat wij zo snel in een oorlog met Rusland zullen belanden. Ondanks de sancties die Nederland Rusland oplegt, hebben wij een jarenlange culturele en zakelijke relatie met het land, waardoor wij niet zonder elkaar kunnen. 

‘Bij een wereldoorlog met Rusland zullen wij hoogstwaarschijnlijk neutraal zijn. Als het toch tot een oorlog komt met andere landen, vind ik dat wij allen paraat moeten staan om ons land of ons continent te verdedigen. Waarschijnlijk zul je mij niet snel met een wapen in de frontlinie zien staan. Daar hebben we getrainde militairen en huurlingen voor. Wel ben ik bereid om organisatorisch werk te verrichten. Als mijn dierbaren wel aan het front willen vechten, heb ik daar bewondering voor.’

Emine Öncü, kinderboekenschrijver en godsdienstdocent
‘Als mensen over oorlog praten krijg ik kippenvel. Ik kijk naar het nieuws, ik luister naar de radio en mijn hart doet pijn. Waarom vechten we? Waarom doden we, waarom moet ik sterven door een pistool of een bom? Waar gaat het met de wereld heen? Ik kan niet stoppen met denken aan de kinderen wier toekomst wordt vernietigd. Je vraagt ​​mij: wil je vechten? Wil je dat mijn kinderen en mijn man vechten? Nee. Ik wil dit echt niet. Ik wil dat we alle middelen gebruiken om oorlog te voorkomen.

‘Laten we het over andere onderwerpen hebben. Laten we ons bijvoorbeeld concentreren op het wegnemen van de oorzaken van oorlogen. Het lijkt me een goed idee dat iedereen over de hele wereld de oorlog verklaart aan diegenen die het begonnen zijn. Zonder te sterven, zonder te doden. Ik geloof niet dat er sprake is van een oorlogsmisdaad, ik geloof dat de volledige oorlog een misdaad is. Ik wil dat we actie ondernemen tegen de oorlogsmentaliteit en het idee van macht uitoefenen over anderen. Wat zou er gebeuren als mijn man en mijn kinderen zouden overlijden? Ik wil leven en laten leven.’

Anushka Soekhradj, sociaal werker

‘Ik zou uiteraard vrijheid voor Europa willen, zoals ik dat voor elk continent wens. Maar eerlijk gezegd zie ik mezelf niet als Europeaan, omdat Europa mij ook niet ziet als één van hen. Surinaamse Hindoestanen trekken een spoor na over drie continenten, waarvan Europa de laatste is, tot nu toe. 

‘Vechten voor vrede of voor vrijheid klinkt mij heel tegenstrijdig in de oren; vuur bestrijd je niet met vuur. Bij een toename van geweld zou ik het liefst vertrekken. Als vijfde generatie Indiër ben ik in bezit van een tweede (Indiaas) paspoort, ofwel, ik ben een OCI (overseas citizens of India). Mocht de dag aanbreken dat de dienstplicht wordt ingevoerd dan ben ik met mijn familie snel vertrokken. Ik sta niet toe dat mijn familieleden hun leven riskeren voor een vete die wij niet gestart zijn. En ja, ik zou heus mijn leven geven voor iets waar ik in geloof; hier geloof ik niet in.’

Jakob de Jonge, kunstenaar

‘Ik heb ook geen oordeel over mensen die voor het een of voor het ander kiezen. Ik ken mensen die hebben gevochten. Daar heb ik respect voor. Ik ken mensen die zijn gevlucht. Daar heb ik ook alle respect voor. Maar ik ken ook mensen die niet zijn gevlucht en ook niet hebben gevochten. Zij hebben zich ter plaatse ingezet voor vrede. Daar heb ik het meeste respect voor.

‘Ik geloof uiteindelijk absoluut niet dat wapengeweld wat dan ook oplost, uitzonderlijke omstandigheden daar gelaten. De Oekraïne-oorlog, waar wij onderdeel van zijn, is niet die uitzondering. We verdedigen ons niet tegen de Russen, wij voeren indirect oorlog met de Russen met onze wapenleveranties aan Oekraïne. De Russen hebben ons niet aangevallen, wel Oekraïne. En de oplossing daarvoor moet vanuit het Westen niet nog meer geweld zijn.’ 

Ibrahim Özgül, ondernemer en bestuurder

‘Natuurlijk zou ik willen vechten voor vrijheid, als die bedreigd zou worden. Maar waarom komt onze vrijheid in het geding als Rusland Oekraïne binnenvalt en niet wanneer Israël Gaza platbombardeert? Daarom heb ik moeite met de roffelende oorlogstrom in Europa. Het zijn de hoge heren van de NAVO en de financiële belangen die bepalen welke vrijheidsstrijd voorrang krijgt of niet.

‘Waarom was het niet tijd om onze vrijheid te verdedigen toen Poetin Syrië in as legde, en dat nog steeds doet? Dat Rusland nu oorlog voert op het continent, vind ik te makkelijk. Het gaat hierbij ook om politieke berekeningen en westerse bondgenootschappen onder de noemer van een vrijheidsstrijd. Diezelfde vrijheidsstrijd wordt in islamitische landen terreur genoemd. Ik pas voor zo’n dubbelzinnig vrijheidsbegrip.’ 

Leontine Vreeke, salesmanager

‘Vroeger wou ik bij de commando’s. Mijn teleurstelling was groot toen ik in de aangevraagde informatie las dat er (toentertijd) geen plek was voor vrouwen.

‘Bij het uitbreken van de oorlog in Oekraïne was mijn eerste reactie: als ik geen kind had zou ik nu naar het front gaan, want daar wordt gevochten om Europa te beschermen. Als ik geen kind had, dat is het voorbehoud dat je kan hebben wanneer je niet zelf in een oorlog zit. Een luxe die veel Oekraïners, en ook Russen, niet is gegeven.

‘Ik vind dat wij, als Nederland, als Europa, veel meer zouden moeten doen tegen de agressie van Rusland. We moeten onze grenzen beschermen en die grens ligt nu bij Oekraïne. Mocht er, God forbid, oorlog in Nederland komen dan zou ik strijden tegen de agressor. Maar zolang het kan niet aan het front. Ik zou proberen om mezelf nuttig te maken met de kwaliteiten die ik heb van organiseren, coördineren, omdat ik daarmee meer van toegevoegde waarde zou zijn maar heel eerlijk, ook uit zelfbehoud. En ja, je weet dat er mensen naar het front moeten, maar ik zou het niet voor mijn kind wensen.

‘Hopelijk kan er in zo’n situatie gewerkt worden met mensen die zich geroepen voelen om de wapens op te pakken in plaats van dat er mensen gedwongen worden om naar het front te gaan. En zou ik een man hebben die dan zou gaan strijden, dan zou ik hem daar in steunen. Maar ik hoop, tegen beter weten in, dat de wereld ingrijpt, opstaat en een einde maakt aan deze terreur in Oekraïne, en in Gaza.’

Anastasia Kroupkina-Ferber, filmmaker

‘Ik ben helemaal niet voor oorlog en vind het erg dat we dit in onze tijd moeten meemaken. Kunnen we niet normaal met elkaar omgaan? Het enige wat ik kan zeggen is dat ik het niet goed vind dat mijn familie moet meevechten voor Rusland of Europa. Ik wil hier niet eens over nadenken. Het is gewoon te eng.

‘Ook vind ik het onnatuurlijk om Rusland als dreiging voor Europa te positioneren. Zo heb ik het nooit gevoeld en zo zijn we ook niet opgevoed. In onze cultuur was er vooral solidariteit, het maakte niet uit waar je vandaan komt. Het is verschrikkelijk dat mensen weer in hokjes van voor en tegen worden gestopt. Op het moment dat je iets met oorlog wilt oplossen, zit je al fout. Ik hoop dat er geen oorlog komt in Europa of in geen enkel land. Dus ik kies voor vrede met elkaar. Maar mocht er toch zoiets uitbreken in Nederland dan zal ik zeker vechten voor de mensen om mij heen en zorgen dat ze veilig zijn.’

Mostafa Hilali, militair

‘Voor mij als militair is het simpel, ik heb er al voor gekozen. De vraag is of anderen ook moeten vechten voor de vrijheid van Nederland en Europa? De kern ligt hier in het woord vrijheid. We zijn hier in het veilige Nederland zo gewend geraakt aan vrijheid, dat mensen doen alsof vrijheid een vrijblijvende aangelegenheid is, oftewel vrij van kosten. Dat zie je bijvoorbeeld aan het feit dat we jarenlang niet hebben geïnvesteerd in defensie, terwijl defensie eigenlijk gewoon je verzekeringspolis is.

‘Ik denk dat de oorlog in Oekraïne wel iets heeft gedaan met de bereidheid van mensen om te willen vechten. Nou is het ook wel zo dat we in Nederland niet echt bekend staan om onze krijgshaftige traditie. Maar als het erop aankomt, denk ik dat er wel mensen gemotiveerd genoeg zijn om te vechten. We kunnen niet blijven leunen op anderen, een land als Amerika zegt steeds vaker dat we onze eigen broek moeten ophouden. Wat betreft Rusland als dreiging voor ons. Nou, als je de geschiedenis erbij haalt dan blijkt dat zij niet vies zijn van een invasie hier en daar. Dus ja, ik vrees het ergste.’