Wat velen al vermoedden, heeft de Groene aangetoond: PVV-leider Geert Wilders bepaalt de agenda in de Tweede Kamer. Hij beslist waarover gedebatteerd wordt en waarover niet. Dat bleek opnieuw tijdens de Algemene Beschouwingen van vorige week. Normaal gesproken worden dan de plannen uit de Miljoenennota besproken, maar dit keer ging het bijna twee dagen lang over de asielnoodwet. Hiermee leidt Wilders de aandacht af, zowel van de oppositie als van de rest van het land. Zijn achterban krijgt ten onrechte de indruk dat er een crisis is, en dat hij degene is die hen daaruit gaat helpen, ondanks de tegenwerking van de oppositie.

Niet alleen zijn achterban trapt in deze val, ook de oppositie laat zich meeslepen. Zij verzetten zich tegen de noodwet omdat deze de Eerste en Tweede Kamer buitenspel zou zetten. Daarom willen zij een spoedwet. Deze kan sneller door het parlement worden aangenomen en is democratischer. Net als bij reguliere wetgeving moet de ministerraad instemmen, adviseert de Raad van State, en debatteren en stemmen de Kamers erover.

Ondertussen gaan ze mee in de retoriek van Wilders, dat er een asielcrisis zou zijn. Uit onderzoek van NRC blijkt echter dat slechts één op de negen migranten asielzoeker is. De hele discussie tijdens de Algemene Beschouwingen, het onderwerp waar de politiek al maanden op hamert, gaat over slechts 11 procent van het totale aantal migranten. Volgens cijfers van het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) hebben de afgelopen tien jaar 230.000 vluchtelingen asiel gekregen, gemiddeld 23.000 per jaar. Hebben deze 23.000 mensen het hele land op slot gezet? Zijn zij verantwoordelijk voor de woning- en zorgcrisis? Het lijkt erop dat het kabinet ons dat wil laten geloven.

Asielzoekers moeten we niet wegzetten

Als zoon van Turkse gastarbeiders heb ik een deel van mijn jeugd in Turkije gewoond. Wanneer ik de landen vergelijk, zie ik dat we afglijden naar wat in Turkije en het Midden-Oosten gebruikelijk is: regimes die zondebokken aanwijzen als bliksemafleider.

Ons kabinet praat over asielzoekers om niet te hoeven spreken over de échte problemen: het tekort aan woningen, de hoge zorgkosten, het lerarentekort, het stikstofprobleem, en ga zo maar door. Nu realiseren de coalitiepartijen zich dat problemen benoemen en een berg goud beloven iets heel anders is dan problemen oplossen. Als iemand ons tien jaar geleden had verteld dat de Nederlandse politiek zo zou worden, hadden we die persoon voor gek verklaard. Tegenover Turkse vrienden en familie sprak ik altijd vol lof over het Nederlandse politieke systeem. Hier ging het om de inhoud en het oplossen van problemen. Dat is nu anders. Eén man wil niet alleen de PVV, maar heel Nederland besturen. Zorgwekkend. Gelukkig lijkt de Raad van State de asielnoodwet te zullen blokkeren.

Asielzoekers moeten we niet wegzetten. Dit zijn echte mensen met echte verhalen. Ze kunnen ons land verrijken, als ze de kans daarvoor krijgen. Onlangs ontmoette ik in Alphen aan den Rijn bij een bijeenkomst van de Kanttekening 25 statushouders, allemaal hoogopgeleid: advocaten, ingenieurs, zakenmensen, bouwkundigen, docenten en ICT’ers. Twintig van hen hebben zich na twee, drie jaar de Nederlandse taal eigen gemaakt. Ze werken al bij gemeenten, ministeries, grote bedrijven, het UWV en de Belastingdienst. Sommigen hebben een eigen bedrijf en creëren werkgelegenheid. Deze vluchtelingen hebben veel vragen over de huidige politieke ontwikkelingen. Ze vragen zich af wat een asiel-noodwet of spoedwet voor hen betekent. Ze beseffen dat ze opnieuw als zondebok worden gebruikt – precies de reden waarom ze destijds moesten vluchten. Dit beïnvloedt hun gemoed en belemmert hen in het opbouwen van hun leven hier. Een van de statushouders zei: “Eerst moest ik opdonderen uit Turkije, word ik nu ook uit Nederland geschopt?”

Hopelijk komt het niet zover, maar het zou zomaar kunnen gebeuren dat kansrijke statushouders ons land verlaten vanwege onveiligheid.