Mijn broer zei dat hij zich hier niet meer thuis voelt. Als hij naar de stad gaat, is er niemand meer die Nederlands spreekt. De medewerkers van winkels spreken Engels. In eigen land zijn we vreemden geworden, redeneert mijn broer.

Heeft het zin gehad om op de middelbare school andere talen dan Engels te leren? Duits is mooi. En ook wel te begrijpen. Maar ik durf het nauwelijks te spreken. En over Frans hoeven we het helemaal niet te hebben. Dat zijn vier weggegooide jaren. Spreken lukt sowieso niet. De Fransman praat alsof hij haast heeft. Daar begrijp je geen jota van. Ik durf niet in het Frans met mijn Franse neven te praten. Met de eerste generatie ooms lukte dat wel. ‘Ça va? Ça va. Ça va toi? Ça va bien. Bon.’

De Duitser haalt allang zijn neus niet meer op voor het Engels. De Fransman ziet ook dat het ancien régime voorbij is en past zich aan.

Om in Europa te leven, heb je geen andere taal meer nodig dan het Engels. In Nederland ook niet. De intolerantie van de Nederlander tegenover de vreemdeling die geen Nederlands spreekt, maar alleen Turks, Arabisch, Dari, Pashtun of Tigrinya, smelt terstond wanneer de Nederlander ziet dat de vreemdeling Engels spreekt. Het steenkolenengels wordt uit de kolenkit gehaald en er begint een gesprek.

Niemand spreekt beter steenkolenengels dan Mark Rutte

Over steenkolenengels gesproken: niemand spreekt dat beter dan Mark Rutte. Zijn in het Nederlands gevormde gedachten rollen in het Engels uit zijn mond.

De intolerantie van de Nederlander voor de vreemdeling die geen Nederlands spreekt, is tot op zekere hoogte wel begrijpelijk. Voor communicatie is een gezamenlijke taal nodig.

Ook ik spreek steenkolenengels. En het wordt steeds beter, omdat ik anders mijn patiënten niet voldoende kan helpen. Mijn patiënten zijn niet Bri ish. Het zijn Oost-Europeanen die aardig Engels spreken. Als we elkaar maar begrijpen. Grammatica en klank zijn niet belangrijk. Voor ons beiden is het een vreemde taal.

Expats, de arbeidsmigranten met hogere lonen, die dit land overspoeld hebben, claimen feitelijk dat we Engels met ze moeten praten. Dat doen wij dan maar braaf. Stiekem stralen ze ook uit dat ze sommige gebruiken hier maar vreemd vinden, en dat ze wereldburgers zijn en zich niet hoeven aan te passen aan die gebruiken. Dat vinden we maar best. Want ze spreken Engels.