Turkije is, hoe cru het ook mag klinken, tot nu de de grootste ‘winnaar’ van de oorlog in Oekraïne. Dit schrijft de Amerikaanse academicus en Midden-Oostenexpert Louis Fishman (Brooklyn College) in de Israëlische krant Haaretz.
De reden: het lukt de Turkse president Erdogan namelijk vooralsnog de banden met zowel Oekraïne, Moskou én de NAVO-bondgenoten warm te houden. Een lastige balanceeract, aldus Fishman.
Erdogan heeft de Russische agressie verschillende malen veroordeeld en is voorstander van de soevereiniteit van Oekraïne, in lijn met de NAVO-bondgenoten, maar wat betreft economische sancties doet Turkije niet mee met het Westen. Terwijl Rusland lukrake bombardementen uitvoert op de burgers van Charkov en Kiev, heeft Erdogan nogmaals benadrukt dat Turkije de banden met Rusland en Oekraïne niet zal verbreken.
‘Voor nu, in de strijd tegen Poetins oorlog, heeft de Turkse balanceeract de impliciete goedkeuring van de Amerikaans-Europese coalitie. Turkije is een strategische bemiddelaar met Rusland en tegelijkertijd is deze crisis voor Turkije de beste kans tot nu toe om de betrekkingen met de VS en Europa te verbeteren’, aldus Fishman.
De huidige crisis komt dus als geroepen voor een Turkije dat steeds meer geïsoleerd was geraakt, volgens de professor. Hij denkt wel dat het voor Turkije moeilijker zal worden om ‘de derde weg’ te bewandelen, zolang het conflict langer voortsleept.
De steun van Erdogan aan de Oekraïense strijd voor vrijheid is volgens Fishman overigens ironisch. Thuis onderdrukt Turkije de oppositie en politieke dissidenten en treedt Erdogan juist als een soort Poetin op. Fishman waarschuwt dan ook een voor een al te innige toenadering vanuit het Westen naar Turkije. Die zou alleen mogen plaatsvinden als ook de onderdrukking in Turkije stopt, vindt hij.