Armenië heeft een audiofragment vrijgegeven waarop jihadistische huurlingen in dienst van Turkije te horen zouden zijn terwijl ze strijden tegen Armenen. Turkije steunt Azerbeidzjan in de oorlog om Nagorno-Karabach te heroveren op Armenië.
Vorige week al zei journaliste Lindsey Snell, die ooit door pro-Turkse jihadisten in Noord-Syrië was ontvoerd, op Twitter dat duizend strijders van de Hamza-divisie via Ankara waren aangekomen in de Azerbeidjaanse hoofdstad Baku.
From Hamza Division source. Supposedly these Hamza men arrived in Baku today via Ankara. pic.twitter.com/lgUcSl1Fkp
— Lindsey Snell (@LindseySnell) September 22, 2020
Eerder dit jaar werd bekend dat de Hamza-divisie vrouwen naakt vasthield in gevangenissen en hen misbruikte. De divisie bestaat voornamelijk uit Arabieren en Turkmenen. Het is een flexibele proxy-eenheid voor de Turkse president Erdogan, die de strijders ook heeft ingezet in de Libische burgeroorlog.
Volgens de Armeens-Syrische journalist Kevork Almassian krijgen deze jihadisten 600 dollar per maand als ze meevechten tegen de Armeniërs.
According to Syrian opposition sources, #Turkey will send next Wednesday the first batch of Syrian mercenaries (the former Free Army) to #Azerbaijan to participate in the battles against #Armenia, with a salary of $ 600 per month.
— Kevork Almassian (@KevorkAlmassian) September 21, 2020
De bronnen die Snell en Almassian gebruiken komen uit het zogenaamde ‘Syrische nationale leger’, dat wordt bewapend, getraind en ondersteund door Turkije.
Het Azerbeidjaanse en Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken ontkent de beschuldigingen. Dat geldt ook voor de aantijging vanuit Armenië dat een Turkse F-16 een Armeens oorlogsvliegtuig heeft neergehaald, waarbij de piloot zou zijn overleden.
De Turkse president Erdogan verklaarde vorige week maandag ‘met alle middelen en heel mijn hart’ aan Azerbeidzjans kant te staan. Ook zei hij dat het einde van de Armeense ‘bezetting’ van Nagorno-Karabach de enige uitweg uit het conflict is.
Volgens Armeense media zouden ook Pakistaanse troepen Azerbeidzjan ondersteunen, maar dit nieuws is door buitenlandse media niet bevestigd. Pakistan ontkent dat het zich met de oorlog bemoeit, aldus het Turkse staatspersbureau Anadolu.
Armenië en Azerbeidzjan staan op gespannen voet met elkaar over Nagorno-Karabach. Dit gebied hoort officieel bij Azerbeidzjan, maar is na de val van de Sovjet-Unie in 1991 door de Armeniërs bezet tijdens een bloedige oorlog. Azerbeidzjan wil het gebied terug. Volgens Armenië is het gebied historisch gezien Armeens.
De oorlog, die op 27 september in alle hevigheid is uitgebarsten, heeft aan tenminste 150 mensen het leven gekost. Duizenden mensen zijn gewond geraakt. Journalist Olaf Koens vertelde gisteren op Twitter dat het Azerbeidzjaanse leger met clustermunitie burgerdoelen in de niet-erkende Armeense republiek Artsach in Nagorno-Karabach bestookt.
Er is niet veel in de wereld enger dan clustermunitie. Er gaat een bom af, en dan nog één, en dan nog één. De schade is gigantisch. Hier beeld van een dashcam in Stepanakert. https://t.co/47ICasOERj
— Olaf Koens (@obk) October 4, 2020
Rusland, Amerika en Frankrijk deden vorige week een beroep op Turkije om de gevechten tussen Armenië en Azerbeidzjan te stoppen, maar daar heeft Erdogan weinig zin in. Eerst moet Armenië zich helemaal terugtrekken uit Nagorno-Karabach.
In Turkije wordt de oorlog tegen Armenië breed gesteund. Niet alleen Erdogans AKP en zijn ultranationalistische coalitiepartner MHP staan vierkant achter de oorlog, maar ook de nationalistisch-seculiere oppositiepartijen CHP en IYI. Alleen de pro-Koerdische HDP is tegen de oorlog.
Turkije en Armenië zijn elkaar al jarenlang zeer vijandig gezind. Turkije is boos op Armenië, omdat de Armeniërs tijden de eerste oorlog om Nagorno-Karabach (1988-1994) het grootste deel van de regio veroverden en etnisch zuiverden van Azerbeidzjanen. En Armenië hekelt Turkije, omdat Turkije de Armeense Genocide (1915), waarbij zo’n 1,5 miljoen Armeniërs werden vermoord, nog altijd ontkent.
Zowel Armenië als Azerbeidzjan weigeren tot nu toe een wapenstilstand en gesprekken om het conflict over Nagorno-Karabach te beslechten.
