Ongeveer duizend ongedocumenteerde Surinamers wonen al decennia zonder verblijfspapieren in Nederland. Het Amsterdamse stadsbestuur vindt dat Den Haag de benodigde papieren voor hen moet regelen, meldt het Parool.
‘We proberen deze groep zo goed als mogelijk te helpen, maar zonder de juiste papieren is er bar weinig dat we kunnen doen. Door ze de Nederlandse verblijfsvergunning te geven, kunnen zij werken aan perspectief en weer volwaardig aan onze samenleving deelnemen. Het wordt tijd dat het Rijk deze grove onrechtvaardigheid herstelt,’ aldus de Amsterdamse wethouder Rutger Groot Wassink vorige week in een brief naar de Tweede Kamer.
Het gaat om een grote groep Surinamers die soms wel veertig jaar ongedocumenteerd in Nederland woont. Het zou in Amsterdam om 750 mensen gaan. Zij kwamen naar Nederland ná 1975, toen in Suriname de onafhankelijkheid werd uitgeroepen. Dat moment betekende voor veel Surinamers dat ze onvrijwillig hun Nederlandse nationaliteit verloren. Grofweg werd besloten dat wie vóór 1975 in Suriname was geboren en daar woonde toen de onafhankelijkheid inging, Surinamer werd en het Nederlandse staatsburgerschap kwijtraakte.
Volgens het Amsterdamse advocatenkantoor Prakken d’Oliveira staat het buiten kijf dat deze mensen hun documenten moeten krijgen: ‘Deze mensen zijn als Nederlanders geboren, op Nederlands grondgebied, onder de Nederlandse vlag, en hebben alleen daarom al het recht op Nederlandse identiteitspapieren.’
Barryl Biekman, voorzitter van het Landelijk Platform Slavernijverleden, vindt dat er een generaal pardon voor hen moet komen. In 2001 nam de VN de Verklaring van Durban aan, waarin kolonialisme erkend wordt als misdaad tegen de menselijkheid. Die verklaring zou, vindt zij, de basis moeten zijn van Nederlands handelen als het gaat om voormalige kolonies.
‘Zelfs in de diepste binnenlanden van Suriname wordt Nederlands gesproken. De Nederlandse cultuur, het erfgoed, het geheel van omgang: Suriname is in feite altijd een kolonie gebleven, dat is het resultaat van vierhonderd jaar kolonialisme. Als je dan excuses aanbiedt voor het slavernijverleden en het kolonialisme, dan horen daar daden van herstel bij.’
