‘Ik heb de mooiste herinneringen uit mijn kindertijd te danken aan de Belmans, mijn witte familie’, schrijft Tweede Kamerlid Mpanzu Bamenga (D66) op zijn LinkedIn bij een serie foto’s uit zijn jeugd.
Hij schrijft dit niet voor niets. Op deze manier wil hij de waardevolle bijdrage van vrijwilligers in de samenleving nog eens onderstrepen, nadat deze door minister Faber vorige week in twijfel werd getrokken. Lintjesgate, zoals het voorval is komen te heten, zorgde voor ophef over het gebrek aan empathie van de minister, die niet wilde tekenen voor de koninklijke waardering voor vrijwilligers in de asielketen. Vervolgens stroomde sociale media vol met berichten waarin vrijwilligers extra in het zonnetje werden gezet, zoals het gastgezin van Bamenga.
‘Ik heb in mijn leven bijna twee jaar in asielzoekerscentra gewoond. Niet al deze locaties waren warm en fijn voor kinderen. Sommige locaties waren kil. Op een dag werd een vrijwilligersproject opgezet waarin kinderen van asielzoekers werden gekoppeld aan gastgezinnen. In dat project heb ik de familie Belmans leren kennen’, schrijft hij.
‘Na jaren op de vlucht te zijn geweest, kon ik weer kind zijn. Spelenderwijs leerde ik van hen de Nederlandse taal. Ik maakte vrienden. Ik heb talloze geluksmomenten ervaren, onvoorwaardelijke liefde en het gevoel van een thuis gekregen.’
Bamenga was niet de enige die herinneringen ophaalde aan zijn gastgezin. ‘Toen wij eind jaren ’90 als gezin naar Nederland vluchtten, kwamen we terecht in Deurne, een dorp in Noord-Brabant. Alles was nieuw. Onwennig. Spannend. En daar waren zij — deze lieve mevrouw en meneer van wie ik de namen niet meer weet, maar wier daden ik nooit zal vergeten’, schrijft Ali Nabihzadehe, een medewerker bij Rabobank, met een soortgelijk verhaal op LinkedIn.
‘Vrijwilligers. Gewoon mensen uit het dorp. Maar voor mij waren het helden.’ Hij kreeg van deze familie een jeugdencyclopedie en voetbalschoenen, waar hij dolgelukkig mee was. ‘Aan alle vrijwilligers die nieuwkomers helpen. Die tijd maken voor een praatje. Een gebaar. Een beetje menselijkheid: Jullie zijn goud. Jullie verdienen allemaal een lintje.’
Vijf oud-vrijwilligers van het Centraal Orgaan Opvang (COA) krijgen uiteindelijk toch een lintje, omdat premier Schoof en minister Uitermark van Binnenlandse Zaken de voordrachten ondertekenden voor de koninklijke onderscheidingen. Meerdere oppositieleden dienden een motie van wantrouwen in tegen minister Faber, maar de coalitiepartijen hielden haar overeind.
