Met het overlijden van een baby van drie maanden bereikt de verontwaardiging over de erbarmelijke situatie in Ter Apel een kookpunt.
Dat er al een paar nachten meer dan zevenhonderd asielzoekers buiten het aanmeldcentrum in Ter Apel slapen, een baby van drie maanden is overleden – oorzaak nog onbekend – en dat Artsen zonder Grenzen voor het eerst in Nederland medische zorg gaat verlenen, is voor veel Nederlanders zorgwekkend.
Zo twittert grafkistmaker Radboud Spruit dat hij wel begrijpt dat ‘niet elke asielaanvraag’ toegewezen kan worden, ‘maar’, zegt hij, ‘we kunnen wel elk mens dat er om vraagt fatsoenlijk behandelen. Sterker nog, dat zijn we als welvarend land verplicht.’
Anderen, zoals Emile Affolter van Amnesty International Nederland, zien in Ter Apel ‘geen ongeluk’, maar ‘het resultaat van bewust beleid. Net zoals de hel van Moria bewust beleid was (geïnspireerd door de Australische aanpak) om mensen af te schrikken.’
Ook de Amsterdamse GroenLinks-raadslid Imane Nadif deelt die mening. ‘Er is gekozen om deze crisis te laten ontstaan. Dat het zo ver moet komen dat Artsen zonder Grenzen in Nederland ingezet moet worden. Deze situatie is een politieke keuze van dit kabinet’, zegt ze.
Toch klinkt ook aan de uiterste rechterkant van Nederland verontwaardiging. Zo betitelt twitteraar Toon Sesink de komst van 240.000 inwoners per jaar als ‘omvolking’, is volgens een zelfverklaard PVV-stemmer Nederland ‘VOL’ en stelt iemand anders onder de hashtag #asielstop een ‘vluchtelingenopvangcentrum op de Maasvlakte’ voor: ‘Hoog hek eromheen! Uitkijk torens. Kunnen ze ook makkelijk met de boot terug naar waar ze vandaan kwamen.’
