Een artikel in het Reformatorisch Dagblad over Surinamers en hun eetgewoontes schiet bij veel twitteraars in het verkeerde keelgat.
‘Knoop met een doorsnee Surinamer een gesprek aan over dieren en de kans is groot dat het al snel over eten gaat. Niet over wat je het diertje zou voeden, maar of het zelf te eten is’, schrijft correspondent Armand Snijders. ‘Het klinkt cru, maar het zit in de genen van veel Surinamers.’
Volgens Snijders zijn er maar weinig dieren ‘waar Surinamers liefdevol mee kunnen omgaan’. Als je als dier wilt overleven in Suriname, ‘zorg dan dat je smakeloos of klein bent.’
Twitteraars vallen massaal over dit artikel. ‘Aaah ja, de zwarte barbaren eten alles. Ach, vergeef het hen vader, opdat zij niet weten wat zij doen. Zij hebben het blanke leiderschap nodig. Amen’, schrijft een twitteraar sarcastisch, refererend aan het kolonialisme en christelijke zendelingen en missionarissen die dit ondersteunden.
Ook Volkskrant-columniste Harriet Duurvoort uit Rotterdam, die Surinaamse roots heeft, vindt het maar een vreemd artikel: ‘Mijn vader at nauwelijks vlees en ik eet plantaardig.’
De Surinaams-Nederlandse SP-politica Sunita Biharie reageert: ‘Kan het nog fouter? In de genen van een Surinamer? Weet je wel hoeveel afkomsten daar samen leven? Overigens zijn bijvoorbeeld veel Hindoes vegetarisch. (…) Doe ff normaal!’
‘Echt niemand bij het Reformatorisch Dagblad die dacht: ‘Dit is racistisch, publiceren we niet’?’, vraagt de Caribisch-Nederlandse Journalist John Samson (NTR) zich af.
Redacteur Wim Pekaar van het Reformatorisch Dagblad probeert de ophef te nuanceren door te stellen dat correspondent Snijders hoofdredacteur is van een Surinaamse dagblad. De reacties ‘laten mooi de gevoeligheid in Nederland zien’, twittert hij.
