Zijn wij echt gezegend met onze vrijheid in Nederland? Kunnen we echt alles zeggen, denken en doen? Doordat we hier vrijheid vanzelfsprekend vinden, vrees ik dat wij niet meer kritisch naar deze vrijheid kunnen kijken.

In Nederland is vrijheid zo belangrijk, dat volgens de grondwet iedereen recht heeft op bijvoorbeeld vrijheid van godsdienst. Krankzinnig dus dat hier, ondanks onze zogenaamde vrijheid, nog steeds oneindig wordt gediscussieerd over ‘de inpassing van de islam in Nederland’.

Sinds augustus 2019 geldt zelfs een boerkaverbod. Voorstanders zeggen dat dit voor meer ‘vrijheid’ voor moslima’s zorgt. Is het dan zo gevaarlijk om het gezicht te bedekken? Nog niet zo lang geleden liep heel Nederland verplicht met een mondkapje. Nu, wat is dan het nut van de wet die niet meer dan 350 vrouwen in Nederland van gezichtsbedekking wilt ontdoen? Een lachwekkende dubbele standaard.

Zelfs moslima’s die geen boerka dragen, worden geslagen en uitgescholden in Nederland

In Amsterdam vindt een raadsmeerderheid dat het boerkaverbod na drie jaar weer moet worden ingetrokken. De gemeenteraadsleden vrezen dat het boerkaverbod een vrijbrief kan zijn voor intimidatie en geweld tegen moslimvrouwen. Die vrees is niet ongegrond. Zelfs moslima’s die geen boerka dragen, worden geslagen en uitgescholden in Nederland.

Ik kan het weten, want mijn hoofddoek is een aantal maanden geleden ook zonder mijn toestemming afgetrokken. In Nederland mag schaars gekleed zijn geen reden zijn tot intimidatie, maar hoe zit dat dan met vrouwen die zich juist wél willen bedekken?

Terwijl ik mij dit afvraag knippen Iraanse activisten hun haren af, uit protest tegen de dood van de 22-jarige Koerdisch-Iraanse Mahsa Amini. Zij stierf vorig week, nadat zij was opgepakt en geslagen voor het incorrect dragen van haar hoofddoek.

Hoe kan het zijn dat deze vrouwen van dezelfde religie twee verschillende noodkreten laten klinken? In het Westen spreekt de moslimvrouw zich standvastig uit voor het mogen dragen van de hoofdbedekking, terwijl in het Oosten de vrouw het met de dood moet bekopen voor het enkel anders dragen van haar hoofddoek.

Ik vind het vermoeiend dat iedereen mijn vrijheid wil bepalen. Van wie is deze vrijheid eigenlijk? Is die van mij en Mahsa Amini? Of is deze vrijheid van de vrouw die mijn hoofddoek aftrok en van de politieagent uit Iran?

Omdat de onderdrukking van beide kanten beklemmend en beangstigend is, is het hoog tijd om te luisteren naar wat wij vrouwen zélf willen.