Steeds meer Nederlandse hindoes leven mee met de Palestijnen in de Gazastrook. ‘Je uitspreken is een burgerplicht.’

Je ontkomt er niet meer aan: door heel het land wordt wekelijks gedemonstreerd tegen de onderdrukking van het Palestijnse volk in Gaza. Op sociale media duiken regelmatig foto’s en filmpjes op van Palestijnse vlaggen en demonstranten met kiffeyeh – de Palestijnse sjaal. Ze protesteren op treinstations en stappen door stadscentra met als doel de omstanders te informeren over de alarmerende situatie in Gaza.

Sinds 7 oktober zijn meer dan 29.000 Palestijnse burgers gedood door Israëlisch terreur. Vooral in de Palestijnse grensstad Rafah is paniek, nu premier Benjamin Netanyahu van plan is om een grondoffensief te beginnen als Hamas niet op tijd Israëlische gijzelaars vrijlaat.

’Ik kan werkelijk niet geloven dat onze regering stil blijft over het Israëlische geweld tegen onschuldige mensen’, zegt de Hindoestaanse Anjali Thakoer (53)*, werkzaam als communicatieadviseur bij de gemeente Den Haag. Samen met honderden andere demonstranten stond zij een maand geleden bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag om voor gerechtigheid voor de Palestijnen te pleiten. In een tussenuitspraak in een zaak, die door Zuid-Afrika was aangespannen, beval het hof aan Israël om een genocide op het Palestijnse volk te voorkomen.

‘De hindoes waren vroeger slachtoffer van zowel het Britse als Nederlandse kolonialisme’

Thakoer neemt regelmatig deel aan pro-Palestina demonstraties, vertelt zij. Op haar sociale media-accounts toont ze ook betrokkenheid bij de protestacties tegen racisme en Zwarte Piet. ‘Als ik daar sta, tussen de demonstranten, dan voel ik zoveel verbondenheid met de mensen om mij heen die zich ook uitspreken tegen de bezetting. Ik vind het jammer dat ik zo weinig hindoes om mij heen zie die zich durven uit te spreken over het leed in Gaza.’

Volgens Thakoer zou je dat juist wel van de Surinaamse hindoegemeenschap verwachten, omdat de hindoes vroeger slachtoffer zijn geweest van zowel het Britse als Nederlandse kolonialisme. De Surinaamse hindoes komen oorspronkelijk uit India, in de negentiende eeuw een Britse kolonie, maar vertrokken naar Suriname om er als contractarbeiders aan de slag te gaan.

Onwetendheid en vooroordelen

De stilte over de wandaden van het Israëlische regime komt door de passieve houding van veel hindoes, vervolgt Thakoer. ‘De meeste hindoes die ik spreek tonen nauwelijks interesse in zaken als politiek en mensenrechten. Velen denken ook dat we als Hindoestanen beter geïntegreerd zijn dan andere mensen van kleur. Wanneer je geen kennis hebt over geopolitiek en geschiedenis en niet nadenkt over wat de media ons leren dan zul je ook gauw vooroordelen ontwikkelen over de Palestijnen’, zegt ze. ‘De hindoes die Israël steunen maken niet eens een bewuste keuze, maar doen dat vanuit gemakzucht. Omdat steun aan Israël de norm is. Zelf heb ik mijn politiek bewustzijn van mijn familieleden meegekregen. Zij hebben zich altijd kritisch opgesteld tegenover het westerse kolonialisme. Mijn broer en moeder waren in Suriname ook lid van activistische en progressieve groepen.’

Rohit Baldew (25) uit Rotterdam stoort zich aan de afkeurende houding tegenover de islam, die bij sommige hindoes aanwezig is. Hij leerde van zijn Turkse en Marokkaanse vrienden over het conflict tussen Israël en Palestina. ‘Dat sommige hindoes negatief over de islam denken heeft te maken met de vroegere islamitische overheersing van India. Sommige historici schilderen deze islamitische overheersers af als gewelddadig en barbaars. Vooral de hindoe-nationalistische regering van premier Narendra Modi speelt in op deze sentimenten’, zegt hij. ‘Ik merk dat de hindoes die veel de Indiase media volgen ook snel vooroordelen over Palestijnen hebben. Als ik kritiek heb op de Israëlische bezetting, dan reageren zij met: ja maar Hamas. De oorzaak van het conflict ligt volgens hen altijd bij de Palestijnse moslims.’

‘Als ik kijk naar hindoes van mijn generatie, dan zie ik hen vaker betrokken zijn bij het Palestijnse leed’

Toch ziet Baldew dat bij de jongere generatie hindoes steeds meer belangstelling ontstaat voor het leed van de Palestijnse moslims: ‘Het gaat heel langzaam, maar als ik kijk naar hindoes van mijn generatie, dan zie ik hen vaker betrokken zijn bij het Palestijnse leed. Ze spreken hun ergernis uit over de aanvallen door de Israëlische bezetters. Ik heb neven en nichten die ook naar pro-Palestina protesten gaan. Bij de oudere generatie, en zeker bij mijn grootvader, merk ik toch dat ze gevoelig zijn voor westerse propaganda. Ze bekijken de politiek meer vanuit een liberale bril. Dit verklaart denk ik waarom de oudere generatie sneller aanneemt wat onze mainstream media leren over Israël en Hamas.’

Sociale media

Voor de 36-jarige Vanisha Mahabiersing uit Amsterdam ten slotte is het niet zo verrassend dat veel hindoes zich afzijdig houden in de discussie over Palestijnse mensenrechten. Dat komt volgens haar omdat de hindoegemeenschap nu eenmaal niet direct verbonden is met de Arabische en islamitische cultuur. ‘Tot vorig jaar wist ik zelf eigenlijk ook niet zo goed wat er nu precies gaande was in Gaza’, vertelt ze. Dit veranderde in november, toen ze op haar sociale media feed schokkende beelden zag van Palestijnse kinderen die onder het bloed zaten en hun ouders hadden verloren als gevolg van Israëlische luchtaanvallen. ‘Deze beelden waren voor mij een eye-opener. Ik ben zelf moeder van drie kinderen. Ik kan me niet voorstellen hoeveel pijn de Palestijnse kinderen hebben. Ik schaam me ook wel dat ik niet eerder wist over het onrecht door de Israëlische staat.’

Sindsdien is Mahabiersing regelmatig op pro-Palestina demonstraties. Ze neemt ook haar kinderen mee. Ze laat een foto zien van haar zoontje met de Palestijnse vlag: ‘Ik vind het vreselijk om te zien dat zoveel mensen in ons land wegkijken van de verschrikkelijke misdaden tegen Palestijnen. Ik wil dat mijn kinderen al op jonge leeftijd bewust worden van de bezetting van Palestina en en hoop dat zij zich zullen inzetten tegen onrecht, ongeacht het geloof of de afkomst van de slachtoffers. Ik hoop dat de jongere generatie hindoes zich nog meer solidair tonen met de Palestijnen.’

Maar de prijs voor solidariteit is hoog. ‘In mijn familie ben ik uitgemaakt voor Jodenhater en een slechte moeder, omdat ik in de ogen van sommige familieleden een Hamassupporter ben. Maar ik zie het juist als mijn plicht om als Hindoestaan voor de Palestijnen te strijden, gezien ons eigen koloniale verleden.’

‘Onderlinge haat is nu niet bepaald bevorderend’

Sommige hindoes die zich uitspreken voor Palestina krijgen echter ook te maken met afwijzing en uitsluiting van moslims, vervolgt ze. ‘Ik zag op sociale media een hindoevrouw die tijdens het Diwali-festival een lichtje aanstak uit solidariteit met de Palestijnen. Ik vond het een mooi gebaar, maar ze kreeg boze reacties van Palestina-aanhangers, die schreven dat ze niks van ‘koeienaanbidders’ – een scheldwoord voor hindoes – en ons geloof moesten hebben. Van hindoes wordt soms direct aangenomen dat wij niks van Palestijnen moeten hebben. Natuurlijk heb je hier en daar types die vooroordelen hebben over moslims, maar hoe eerlijk is het om de hele hindoegemeenschap hiervoor verantwoordelijk te stellen? Deze onderlinge haat is nu niet bepaald bevorderend.’

Stoppen van wapenhandel

Intussen blijft het oorlogsgeweld tegen de Palestijnse burgers voortduren en kunnen de inwoners van Rafah geen kant op. Volgens Baldew is het daarom hoog tijd dat we ons massaal uitspreken tegen Israël. ‘Nederland moet stoppen met het steunen van zionisme en stoppen met het sturen van wapens voor Israël. Hoe langer de steun voor imperialisme en bezetting blijft vanuit de internationale politiek, hoe langer het Palestijnse volk geweld en onderdrukking blijft ervaren. Ook wil ik dat meer hindoes zich uitspreken voor de Palestijnse zaak’

Thakoer: ‘In Nederland hebben we het grootste goed; dat is de democratie. Ik leer ook aan mijn dochter dat als je met veel mensen je uitspreekt je een verandering te weeg kunt brengen. Demonstreren is ons recht. En het is een burgerplicht.’

Er zijn nu ontwikkelingen in Gaza gaande die wij in Nederland niet meer kunnen negeren: denk aan de beelden van de dode Palestijnse kinderen. Mijn moeder leerde altijd dat we vanuit de wet van karma altijd op horen te komen voor de ander. Dat is misschien een vrij universele boodschap, maar die zie ik wel als de waarheid.’