Volgen Nederlandse moslims de Amerikaanse verkiezingen? Maakt het voor hen uit of Trump of Harris wint, gezien de onvoorwaardelijke steun aan Israël van beide partijen? ‘Het voelt als kiezen tussen twee kwaden.’

Vandaag stemmen miljoenen Amerikanen op Donald Trump of Kamala Harris. Komt de oud-president terug, of krijgt Amerika voor het eerst een vrouw van kleur als president? In beide gevallen zal de uitslag historisch zijn.

Voor Amerikaanse moslims speelt de oorlog in het Midden-Oosten een grote rol bij de verkiezingen. Ze stemmen traditioneel op de Democraten, maar door de oorlog in Gaza is hun onvrede over die partij gegroeid. Sommige moslimleiders hebben zelfs uit protest beloofd op Trump te stemmen.

De Kanttekening sprak met Nederlandse moslims. Volgen zij de Amerikaanse verkiezingen, en vinden ze het belangrijk wie de president wordt?

De jurist Abdelrafour A. (33) uit Tilburg heeft er niet echt over nagedacht of het uitmaakt wie de president van de Verenigde Staten wordt. ‘Ik denk niet dat dit enige invloed zal hebben op Nederlanders met een islamitische achtergrond’, zegt hij. Zelf zou hij stemmen op Jill Stein, de pro-Palestijnse Amerikaanse arts die geen kans maakt om te winnen, maar wel de verkiezingen kan beïnvloeden.

‘Dat komt door hun Midden-Oostenbeleid. Ik zie geen verschil tussen Trump en Harris over de Palestijnse kwestie’, zegt Abdelrafouar. ‘De Democraten moeten beseffen dat hun beleid gevolgen heeft en dat ze hierdoor de verkiezingen zullen verliezen’, denkt hij

Younes Douari (30) uit Amsterdam van jongerenplatform Represent Jezelf zegt dat hij de Amerikaanse verkiezingen ‘zo min mogelijk probeert te volgen’.

‘Het verschil tussen Trump en Harris is niet groot’

‘Ik vind Amerika een slecht voorbeeld van democratie. Het krijgt te veel aandacht, alsof het een lichtend voorbeeld zou zijn’, zegt hij. Toch erkent hij dat hij er niet omheen kan. ‘Het is nog steeds een van de machtigste landen, met veel invloed. Daarom moet je het helaas wel volgen’, aldus Douari.

Of het uitmaakt of Trump of Harris wint? Douari denkt van niet. ‘Het voelt als kiezen tussen twee kwaden’.

Jill Stein

Vakbondsvoorzitter Ebrar Kaya (29) uit Leiden ziet het anders. ‘Ik denk dat het voor elke Nederlander en moslim belangrijk is wie de nieuwe Amerikaanse president wordt’, zegt hij. ‘We zien wereldwijd een acceptatie van onmenselijke, straffeloze politiek. Als iemand die een rechtvaardigere wereld wil, kijk ik met verdriet naar het nieuws over ons kabinet, onze buurlanden en de VS. Een nieuwe Amerikaanse president kan ook voor Nederlandse moslims impact hebben, of het nu gaat om visumregels of subsidies voor industrieën die klimaatsverandering of nieuw leed in Palestina veroorzaken.’

Kaya heeft een lichte voorkeur voor Harris. ‘Je hoeft geen expert te zijn om te zien dat Trump slecht is voor de gewone burger.’

Uit de volledige lijst kandidaten spreekt Jill Stein hem het meest aan. Hij is echter pessimistisch over de Amerikaanse politiek. ‘De VS heeft niet alleen een niet-werkend economisch, sociaal en juridisch systeem, maar ook een kapot politiek systeem. Het gebrek aan sterke kandidaten die kans maken op lokale, regionale of nationale posities toont dat goed aan.’

‘Trump was tijdens zijn presidentschap erg negatief over moslims’

Ahmed Bouya (41), trajectbegeleider uit Rotterdam, volgt de verkiezingen niet intensief. ‘Maar ik wil toch wel wat mee krijgen’, zegt hij.

Volgens hem zijn de meeste moslims ‘ontgoocheld’ over Amerika. ‘Het maakt echt niet uit of het Trump of Harris wordt.’

Hij verwijst naar Amerikaanse moslims in Michigan die uit teleurstelling op Trump willen stemmen. ‘Ik weet niet of dat slim is, want ze zijn allebei slecht, vind ik. Bovendien was Trump tijdens zijn presidentschap erg negatief over moslims, bijvoorbeeld met een visumstop voor moslimlanden.’

Beste keuze voor minderheden

Ook volgens Ahmed drukt de Palestijnse kwestie zwaar op Amerikaanse moslims. ‘Als je de Palestijnse kwestie even kunt loszien van het geheel, is Harris traditioneel gezien de beste keuze voor minderheden. Maar de ontgoocheling overheerst nu, en veel moslims beschouwen Trump en Harris als twee zijden van dezelfde munt.

Kaya ziet zeker een verschil in standpunten over wat hij ‘de genocide op de Palestijnen’ noemt. ‘Het verschil tussen Trump en Harris is niet groot, dat klopt, maar kandidaten zoals Stein en anderen zijn tegen het verder ondersteunen van de genocide. Het probleem is dat deze kandidaten nu geen kans maken om welke verkiezing dan ook te winnen, behalve misschien een gemeenteraadsverkiezing ergens.’

Kaya gelooft niet dat Trump ‘een beter alternatief’ is, zoals moslimleiders in Michigan beweren.

‘Dat is absoluut niet het geval. Het is ook belangrijk om te kijken naar wat Palestijnen en Israëliërs zelf denken. Volgens the Times of Israel zijn Israëliërs minder verdeeld dan Amerikanen, met 66 procent voor Trump, 17 procent voor Harris en 17 procent die het niet weet. Onder de aanhangers van Netanyahu is de steun zelfs bijna unaniem: 93 procent voor Trump en 1 procent voor Harris’, zegt Kaya. Hij wijst erop dat de Palestijnse stem geen duidelijke voorkeur heeft, maar dat het voorkomen van een Trump-presidentschap prioriteit heeft.

Trump als vredesstichter

Douari vertrouwt Trump ook niet als ‘vredesstichter’ en vindt het ‘naïef’ om zo te denken. ‘Hij is ook een rasopportunist’, zegt Douari. ‘Bovendien is er geen enkele aanwijzing dat Trump zich anders zal opstellen tegenover Israël. Hij zal gewoon de steun voor dat zionistische regime voortzetten.’

Ahmed wil positief eindigen met een blik op de toekomst. ‘Het lijkt nu erg uitzichtloos met Trump of Harris. Maar moslims kunnen hieruit leren dat ze zelf hun toekomst moeten vormgeven. Dit is een beetje vergelijkbaar met wat er in Nederland is gebeurd met de verrechtsing van links.’

Hij wijst op de Partij van de Arbeid. ‘Zij hebben hun eigen achterban onder minderheden, als je het mij vraagt, verraden. Veel moslims dachten toen: laten we het zelf doen en onze eigen partijen oprichten. Dat zagen we bij Nida en Denk. Dat was een goede ontwikkeling, omdat mensen gaan organiseren en niet meer afhankelijk zijn van anderen.’