In zijn column van 17 maart bekritiseert hoogleraar Thijl Sunier het klappen van het ‘links’ verbond, tussen de Rotterdamse afdelingen van PvdA, GroenLinks, SP en Nida, in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart. ‘Kennelijk had de propagandamachine van de Israël-lobby, daarbij geholpen door het CIDI en de politieke vrienden van Benjamin Netanyahu, haar werk gedaan’, betoogt Sunier. Hanna Luden, directeur van het CIDI, reageert in deze gastcolumn op Sunier.

GASTCOLUMN | DOOR: HANNA LUDEN (directeur van het Centrum Informatie en Documentatie Israël)

Polen, honderd jaar geleden. Joden mochten voor het eerst in de geschiedenis zich kandideren voor verkiezingen. Het ging om de gemeenteraadsverkiezingen van Warschau. Jiddische kranten van die tijd, veilig opgeborgen bij het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis in Amsterdam, getuigen van een groot dilemma: met wie een ‘front’ vormen in de verkiezingen? Met alle Joden, dus inclusief de Joodse huisbazen die het arme Joodse proletariaat uitbuiten? Of met collega Poolse arbeiders om samen de klassenstrijd te voeren? Terecht werd voor het laatste gekozen. De in het archief bewaarde kranten getuigen van veel solidariteit met de Socialistische Internationale, maar ook van het worstelen met ‘Joodse’ vragen, zoals de rol van religie, Joodse solidariteit tegen antisemitisme (ook bij de Poolse sociaaldemocratische partij), vrouwenemancipatie en culturele emancipatie.

De afgelopen honderd jaar is er veel gebeurd. De sociaaldemocratie heeft zo veel bereikt dat het in sommige kringen – onterecht – inmiddels als overbodig wordt gezien. Andere vormen van socialisme, het communisme voorop, hebben de begrippen ‘socialisme’ of ‘links’ een slechte naam bezorgd. In sommige kringen zijn deze termen verworden tot scheldwoorden. En het huidige politieke klimaat raakt steeds meer gepolariseerd. De inhoud van het programma doet er nauwelijks nog toe, je lijkt bij een ‘kamp’ te moeten horen. Zo zijn er ouderenpartijen bijgekomen, alsof ouderen geen kinderen en kleinkinderen hebben en er geen belangenverschil is tussen vermogende ouderen met hoog pensioen en ouderen die slechts AOW hebben.

Zo zijn er ook ‘minderhedenpartijen’ bijgekomen, wier bestaansrecht vooral het zich afzetten tegen ‘de anderen’ lijkt te zijn. Deze ‘minderhedenpartijen’ zijn zo sektarisch dat ze ook elkaar bevechten. Beschuldigingen van racisme lijkt hun bestaansrecht te worden. Zie bijvoorbeeld Denk, waarvan de twee kopstukken eerst lid waren van de PvdA, maar gaandeweg zichzelf meer en meer lieten zien als ideologische verwanten van de zeker niet linkse en duidelijk autoritaire, anti-democratische Turkse leider Erdogan. Net als andere populistische partijen in Nederland, is hun programma een mix van sympathie voor conservatief-religieuze tot zelfs antidemocratische ideeën en de linkse wens om de schatkist aan bepaalde groepen open te stellen. En Nida, ‘islam geïnspireerd’, ontpopt zich als geestverwant van Hamas, een moslimfundamentalistische terreurorganisatie die de vrijheid van meningsuiting en rechten van minderheden, vrouwen en LHBT’ers vertrapt, zelfs hun levens zijn niet zeker.

De eerlijkheid gebiedt te erkennen dat vooroordelen menselijk zijn, dat ieder van ons er in mindere of meerdere mate aan lijdt. Maar waar de meesten van ons proberen in dialoog tegenstellingen te overbruggen, maken Denk, PVV, Nida, FvD en andere partijen daar hun selling point van. PVV en FvD zijn anti-moslim. Denk is anti-Israël en passant ook antisemitisch, anti-Armeens en anti-Koerdisch.

De zogenaamd ‘linkse’ partij Nida heeft duidelijke links met Hamas, die gesteund wordt door Turkije, Qatar en Iran, bepaald geen linkse regimes. Evenmin als de inspiratiebron van Hamas, de Moslimbroederschap. Net zoals de PVV ‘de islam’ gebruikt om haar kiezers te mobiliseren tegen een externe vijand, gebruikt Nida ‘de zionisten’ voor hetzelfde doel en schuwt daarbij geen enkel populistisch middel. Nida is opvallend selectief. De diepe solidariteit die Nida voelt met de Palestijnen valt nergens te bespeuren met andere groepen in hetzelfde gebied, de Houthi’s, de druzen, de Koerden, de Rif-Berbers en ga zo maar door. De felle kritiek van Nida op de staat Israël staat in schril contrast met het geheel ontbreken van kritiek op andere autoritaire regimes in de regio. Nee, een linkse partij is Nida niet. Linke kanten heeft de partij wel. Dat bleek ook uit de ophitsende, haatzaaiende, misleidende IS-Israël-tweet van de partij. Buitengewoon zorgelijk is dat zulke tweets nu ook steun krijgen uit academische hoek.

Links #Rotterdam: DIt KAN gewoon niet.
vrijheid van meningsuiting is niet vrijheid om op te hitsen en bewust de werkelijkheid te draaien!
Dit is slecht voor Rotterdam en slecht voor #Nederland.
Dergelijke uitspraken horen in Nederland niet thuis!

https://t.co/JXLlZScDcZ

— Hanna Luden (@HannaLuden) 12 maart 2018

Nida-voorman El Ouali is nogal verongelijkt dat hij werd geconfronteerd met zijn eigen haatdragende tweet. Waarom nam hij er dan geen afstand van? Dit is Calimero-gedrag. https://t.co/JjS32yyGJW

— CIDI (@CIDI_nieuws) 12 maart 2018

Ik citeer uit de column van 17 maart jongstleden in deze krant van antropoloog Thijl Sunier, hoogleraar Islam in Europese Samenlevingen aan de Vrije Universiteit Amsterdam, die het eens is met Nida: ‘Aanleiding (voor de IS-Israël-tweet van Nida, red.) was de aanval op Gaza door het Israëlische leger waarbij aan Palestijnse zijde ruim tweeduizend doden vielen, onder wie veel kinderen. Ordinaire terreur dus, net als de praktijken van IS, maar zoals gebruikelijk keken de vrienden van Israël in het Westen de andere kant op. Het ging immers om ‘gerechtvaardigde zelfverdediging’ door Israël.’ De heer Sunier vergeet hier voor het gemak dat Hamas de eigen bevolking in Gaza als menselijk schild gebruikte door schietinstallaties in scholen, ziekenhuizen en woonwijken te plaatsen, dat Hamas open en bloot beweert dat ‘de moslims’ dit offer moeten brengen voor de bevrijding van Palestina met als ultieme doel het vernietigen van de Joodse staat.

Sunier: ‘De gewraakte tweet van Nida was geen diepgaande analyse, dat kan ook niet in een tweet, maar was bedoeld om het meten met twee maten aan de kaak te stellen en verontwaardiging te laten horen over het zionistische geweld in Gaza.’ De korte tweet was zeker niet diepgaand. Wel ophitsend. De tweet had bovendien een bijlage: een tekst die Israël met meer ‘diepgang’ vergelijkt met IS. Samengevat: Israël is een vreemd lichaam in het gebied en heeft dus geen recht van bestaan. Dat is het voornaamste argument van bijvoorbeeld Iran, Hezbollah en Hamas.

Kritiek op Israël mag, het bestaansrecht van Israël ontkennen is gevaarlijk, haatzaaiend en onaanvaardbaar. Ik kan me niet voorstellen dat een islamexpert dit verschil over het hoofd ziet. ‘Diep en diep triest dat niemand van de journalistiek zich afvroeg of die vergelijking tussen IS en Israël misschien niet heel terecht is’, schrijft Sunier. Ik zou zeggen: diep en diep triest dat zelfs een specialist in de islam het verschil niet ziet. De dood van zo veel mensen in Gaza is zeer te betreuren, terecht dat dit kritische vragen oproept. Die vragen werden en worden ook in Israël voortdurend gesteld en onderzocht. Kritiek is niet uitgebleven en er zijn lessen getrokken. Vergelijk dat met de acties van de NAVO en de Verenigde Staten in Syrië of Afghanistan of die van Rusland en Turkije. De vergelijking tussen IS en Israël gaat aan alle kanten mank. Het doel van IS is zo veel mogelijk slachtoffers maken terwijl Israël dat juist probeert te vermijden door de bevolking te waarschuwen. De populistische kritiek op Israël helpt niet om de oplossing van het conflict tussen Israël en de Palestijnen dichterbij te brengen. Een belangrijke bron van de ellende is juist de ontkenning van het bestaansrecht van Israël, zolang de Palestijnen en hun supporters, zoals Sunier en Nida, dat recht niet erkennen, is er geen enkele kans op een oplossing voor het conflict.

Ondertussen sluit men de ogen voor wat zich momenteel in Syrië en Libanon voltrekt. IS en andere soortgelijke terreurgroepen zetten in Syrië op grote schaal burgers in als menselijk schild. Als Israëls vrees bewaarheid wordt, dan zal ook Hezbollah binnenkort dezelfde tactieken gebruiken in een oorlog tegen Israël. Hezbollah heeft een groot wapen- en rakettenarsenaal opgesteld in dorpen in Zuid-Libanon. Bij een eventuele oorlog zal het aantal burgerslachtoffers dan ook hoog worden en dan zal de wereld niet meer kunnen doen dan machteloos toekijken en verontwaardigd zijn. Ingrijpen moet nu! In plaats daarvan wordt er weggekeken of wordt er zelfs steun betuigd aan partijen als Hezbollah, door Nida, maar ook door enkele Nederlandse en westerse kenners van het gebied. Dat is niet alleen onbegrijpelijk, het is zeer gevaarlijk.