Vandaag is het precies tien jaar geleden dat terroristen 132 mensen in Parijs vermoordden. Een decennium later kiezen steeds meer slachtoffers ervoor contact te zoeken met de daders, zo meldt NRC.
De hyper-empathische stap vanuit slachtoffers en nabestaanden is bedoeld als zogenoemd restauratief herstel. Daarbij kan contact met daders een helende werking hebben. Dader Salah Abdeslam heeft zich bereid verklaard om te praten met zijn eigen slachtoffers. Toen Claude-Emmanuel Triomphe (67) dat las in de krant, zei hij vastbesloten: ‘Ik ga contact opnemen met zijn advocate. Ik wil met Abdeslam in gesprek.’
Triomphe werd op 13 november 2015 getroffen door vier kogels uit een kalasjnikov, in zijn voet, been, heup en arm. Hij schreeuwde het uit: ‘Ik wil leven,’ terwijl hij bijna doodbloedde. Door de toevallige aanwezigheid van een arts in café La Bonne Bière, die zijn wonden wist af te binden, heeft hij het overleefd.
132 anderen in Parijs hadden niet hetzelfde geluk en werden vermoord. Ook de meeste daders kwamen om, gedood door de Franse veiligheidsdiensten. De aanslagen van 13 november – op verschillende horecalocaties, in poppodium Bataclan en nabij het stadion Stade de France – waren de bloedigste ooit in de moderne Franse geschiedenis. In de Bataclan vielen de meeste slachtoffers, 89 doden en 352 gewonden.
Het aangaan van een gesprek met daders valt onder het zogenoemde herstelrecht, waar slachtoffers een beroep op kunnen doen. Naast Triomphe willen ook steeds meer andere slachtoffers gebruikmaken van dat recht. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn. Triomphe zegt dat hij Abdeslam wil kunnen begrijpen en hem als mens wil zien. ‘Ik had gelezen dat hij bovenal een verloren jongere was, die drugs gebruikte, vrouwen versierde en in de drugshandel zat’, zegt hij tegen NRC.
Triomphe hoopt dat Abdeslam en anderen veranderen door het contact. ‘Misschien verandert het niets, maar misschien zet je iets in werking’, zegt hij daarbij.
2015 was qua aanslagen een bewogen jaar. Eerder dat jaar vond ook de aanval op de redactie van Charlie Hebdo plaats. Het was bovendien een van de piekjaren van uitreizigers naar de burgeroorlog in Syrië en Irak.
