15.3 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 119

Kamala Harris is een gouden wissel

0

Ik krijg geen genoeg van haar. Kamala Harris. Misschien wel de nieuwe president van de Verenigde Staten. Aan haar communicatieve eigenschappen zal het niet liggen. Ze straalt gewoon. Ik was eerst sceptisch. Waarom had ik nog niet eerder van haar gehoord? Als vice-president was ze onopvallend. Maar schijn bedriegt: ze is alles behalve onopvallend.

Kind van Jamaicaans-Indiase migranten, openbaar aanklager in Californië, politiek dier. Ze is de frisse wind die wellicht de toxische mannelijkheid kan wegblazen. Kijk naar Trump en zijn onderknuppel J.D. Vance en je ziet twee mannen die gelijkhebberig hoog van de toren blazen, vol op het orgel gaan en niemand in de ogen aankijken. Trump verhaspelt haar naam bewust in een poging haar belachelijk te maken. Maar wie hier belachelijk overkomt is hijzelf.

Wen er maar aan dat in onze wereld steeds meer en meer mensen met ‘moeilijke’ namen hun plek opeisen. Hoe vaak is mijn naam niet verkeerd uitgesproken? We komen er wel.

Ik zag hoe Kamala contact maakte met de zaal in Winsconsin; een waterval van liefde en genegenheid. En dan die brede, warme mond waar een heerlijk bulderend gelach uit komt. Bevrijdend gewoon.

Er mag weer gelachen worden in die verrotte wereld van de geopolitiek. Poetin. Netanyahu. Trump. Ze lachen nooit. Lachen is een teken van zwakheid. Lachen is in onze wereld een teken van kracht. Ontlading. Vanachter het katheder kijkt ze de mensen aan, de ogen spiegelen de teruggekregen blik. Ze bedankt de mensen die het podium mogelijk hebben gemaakt persoonlijk. Alles voelt vertrouwd, intiem, dichtbij. Politiek is een gesprek tussen twee mensen waar een derde mens bij zit als nieuwsgierige toehoorder.

Een waterval van liefde en genegenheid

Ik ga elke dag zoeken naar Kamala Harris. Ze breekt met de ontstane code dat je belerend moet zijn. Een goed voorbeeld hiervan is de publieksfilosoof Jordan Peterson. In dezelfde week waarin Kamala Harris haar opwachting maakte, ging hij in gesprek met Elon Musk. Ook zo’n man die geen weerwoord duldt. In het gesprek trekt Peterson de regie geheel naar zich toe. Hij onderwijst Elon Musk, geeft hem geen ruimte, dringt hem in een hoek en probeert hem te overtuigen van allerlei esoterische kletskoek. Elon Musk kan alleen maar murmelen, ook weleens leuk om te zien.

Dit is geen gesprek maar een persiflage. De ultieme tragedie van de man Jordan Peterson: hij kan niet meer luisteren. Net als Trump, Poetin en Netanyahu. Net zoals je een lichaamsdeel kan verliezen, kan je ook het vermogen tot luisteren verliezen. Opgevroten door het hongerige ego. Jordan Peterson komt over als een man die langdurige zorg nodig heeft.

Kamala Harris komt over als een aimabele vrouw die de wereld aankan door haar vermogen om ruimte te maken voor de ander. Een gouden wissel, deze switch van de Democraten.

Vergis je niet: iemand die goed kan luisteren, empathisch gedrag vertoont en niet bang is om te relativeren (lachen is de ultieme uiting van relativering) kan ook hard uithalen, streng zijn en duidelijke grenzen stellen. Voor haar tegenstanders bewaart Kamala Harris een analytischer, afstandelijker en berekender gezicht. Dan gebruikt ze al het zelfvertrouwen dat ze heeft getankt bij haar fans om de politieke vijand omver te kegelen. Het is tenslotte een spel van geven en nemen.

De westerse democratie is toe aan nieuwe leiders. Leiders die hun plek kennen op het wereldtoneel. Leiders die niet over lijken gaan. Leiders die zichzelf durven zijn. Wat hoop ik dat Kamala Harris die leider wordt.

Schaam jij je voor Wilders op vakantie?

0

Op vakantie in het buitenland maken we met ons nieuwe uiterst rechtse kabinet geen goede sier. Schaam jij je voor de uitspraken van Wilders als je op reis bent? We vroegen het ons panel.

Ahmed Abdillahi, postbezorger

‘Ja, ik ga vaak naar Engeland. Daar kunnen ze er ook wat van qua xenofobie. Maar mijn Somalisch-Engelse vrienden vinden de uitspraken van Wilders pas echt raar. Ze vertellen dat tussen neus en lippen door en in grapjes. Eigenlijk is het heel scherpe kritiek. ‘We hebben echt met je te doen Ahmed’, zeggen ze dan. Of ze vragen: ‘Wat is er met Nederland gebeurd?’ Nederland staat namelijk nog steeds bekend als divers en tolerant. Zo’n figuur als Wilders symboliseert precies het tegenovergestelde.

‘Wat is er met Nederland gebeurd?’

‘Het pijnlijke is dat die verontwaardiging hier totaal niet aan de orde is. Een op de vier Nederlanders heeft op de PVV gestemd. Het is de grootste partij van het land. In de peilingen doen ze het beter dan ooit. Het racisme van Wilders en de PVV is volledig genormaliseerd. De partij is salonfähig geworden. Alleen een marginale groep van progressievelingen spreken er schande van. Het merendeel van de Nederlanders heeft er totaal geen problemen mee.’

Anushka Soekhradj, sociaal werker

‘Ik schaam mij nooit voor het doen en laten van anderen. Wilders vertegenwoordigt de verdeeldheid in Nederland, niet de eenheid. Wat betreft zijn uitspraken over Palestina: het is niet voor het eerst in de geschiedenis dat de strijd tussen twee staten de meningen verdeelt: India werd ooit ook opgedeeld in India en Pakistan. Dat doet nog steeds pijn. We hadden dat graag anders gezien maar de knoop is tenminste doorgehakt. De strijd is met dit besluit grotendeels opgelost.

‘Ik kom uit een land waar de keelchakra wijd openstaat’

‘Je hoeft alleen maar te begrijpen dat geweld, in welke vorm dan ook, nooit het goede antwoord is. We moeten aansturen op een tweestatenoplossing, zoals bij Oostenrijk en Hongarije, en Tsjechië en Slowakije is gebeurd. Liniaal er langs leggen en het land verdelen. Maar schamen voor de tweet van Wilders? Nee joh, ik kom uit een land waar de keelchakra wijd openstaat.’

Ibrahim Özgül, ondernemer en bestuurder

‘Ik schaam mij niet voor Wilders, maar vind het PVV-kabinet wel jammer voor Nederland. Voorheen stond Wilders bekend als de blonde moslimhater. Ik heb begrepen dat diplomaten in het buitenland last van Wilders’ uitspraken hebben gehad. Hun antwoord was toen dat hij niet machtig genoeg is en Nederland niet representeert. Dat is nu anders natuurlijk. Wilders heeft regeringsmacht. Al zit hij zelf niet in het kabinet, de PVV wel. Te triest voor woorden.’

Dimple Sokartara, communicatieadviseur

‘Ik schaam mij vooral voor de verkiezingswinst van Wilders. Dat zo’n groot deel van Nederland achter zijn ideologie en uitspraken staat. Lang dacht ik dat Wilders een politicus was met veel blabla en weinig impact. Nu zie je dat zijn ‘blabla’ heeft geleid tot een Nederland dat in het buitenland als racistisch en discriminerend wordt gezien. Ik denk niet dat ons land serieus genomen wordt met zo’n leider. Tegelijkertijd zijn er genoeg leiders die extreem discrimineren en hun feestelijke gang gaan, ook op het internationale toneel.’

‘Ik schaam mij vooral voor de verkiezingswinst van Wilders’

Ruben Arnhem, docent

Foto: Ruben Arnhem

‘Gelukkig schaam ik mij niet snel. Ik reis veel en overal hoor ik lof over de rechtse politieke koers van het land, van traditionele inwoners en inwoners met een migratieachtergrond. Zo zijn mijn Italiaanse contacten blij met Giorgia Meloni en haar Fratelli d’Italia. De Belgen hopen op een coalitie tussen N-VA en Vlaams Belang. In Spanje was er hoop op een rechtse coalitie tussen Partido Popular en Vox. En dan zijn er nog een hoop andere landen met een rechtse koers. Ik begrijp deze stemmers wel. Jarenlang is er weggekeken van de echte problemen.

‘Het is vrijdagavond. Jongere A gaat naar Bijbelstudie, B werkt in de kroeg, C gaat naar een raveparty en D rijdt met vrienden in een gehuurde auto onder het genot van lachgas door de stad en roept ‘kech‘ naar passerende dames. Gaat het dan om overlast door jongeren in het algemeen of komt die van een specifieke groep? Partijen als de PVV noemen het beestje bij de naam. Zo kan er beter gezocht worden naar een aanpak. Nee, ik ben geen PVV-stemmer. Maar ik kan wel trots in het buitenland vertellen dat ik blij ben dat de partij van Wilders in dit kabinet zit.’

Mostafa Hilali, militair

‘Nee, ik schaam me niet voor Wilders. Hij representeert mij niet en is er ook niet voor mij. Hij is ook geen premier of lid van het kabinet, dus een directe link is er niet. Wilders is bovendien heel eerlijk in wat hij wil. Hij roept en scheldt er al jaren op los.

‘Ik schaam mij echter wel voor draaierige politici die de afgelopen tien jaar in zijn retoriek zijn meegegaan. Tien jaar geleden vonden ze zijn gefoeter nog onacceptabel, nu schuiven ze zijn kant op.

‘Ook binnen de PvdA zijn er zulke geluiden. De PvdA zal bijvoorbeeld niet langer altijd tegen de voorstellen van de PVV stemmen. En er zijn rechtse politici, die net als Wilders migratie en islam als grootste problemen zien, in plaats van hun eigen politieke falen. Ik schaam mij ervoor dat wij politici hebben verkozen die ons verdelen in plaats van verbinden. Verder ga ik lekker op vakantie naar Marokko en kom ik weer terug. Of iemand nou minder Marokkanen wil of niet.’

‘Wij komen niet genoeg op voor de ander’

Leontine Vreeke, salesmanager

‘Nee, ik schaam mij niet voor Geert Wilders, maar wel voor alle kiezers die op hem gestemd hebben. In mijn gesprekken met buitenlandse vrienden staat de vraag centraal: Hoe komt het dat het ooit zo tolerante Nederland zo’n ruk naar rechts heeft gemaakt? Waar komt deze xenofobie vandaan? Wat is er in jouw land gebeurd?

‘Ik heb geen antwoord op deze vragen. Ik weet niet wat er is gebeurd. Wel zie ik dat teveel mensen niet meer stemmen, dat mensen uit een omgeving met weinig diversiteit stemmen voor uitsluiting en Geert Wilders. Mensen die niet geraakt zijn door het toeslagenschandaal stemmen op de mensen die verantwoordelijk zijn voor dat schandaal. Zij voelen de pijn van dit drama niet.

‘Ik zie mensen stemmen op Geert Wilders, zonder dat zij zich goed hebben geïnformeerd over het verkiezingsprogramma, zonder te weten waar zijn partij voor staat. Het was voor hen een tegenstem, een stem uit protest. Maar het was ook een stem voor Wilders. Vluchtelingen, asielzoekers, de ander, krijgen de schuld van het gebrek aan betaalbare woningen, de onbetaalbare maandelijkse lasten, de tekorten in de zorg. Kortom alles wat er mis is met Nederland.

‘Geert Wilders wijst naar een zondebok. Zijn oplossing is simpel: grenzen dicht, islam weg en geen Europa meer. Dan komt alles goed. Ik schaam me niet voor Wilders. Hij is een politicus en hij is goed in zijn werk. Hij is onderdeel van onze democratie. Deze populist speelt zijn rol met verve.

‘Maar wie geeft hem deze rol? Wie is de casting director? Dat zijn wij, de Nederlandse kiezers. Wij komen niet genoeg op voor de ander. Wij houden teveel onze mond. Maar wij kunnen morgen ook die ander zijn. En wie staat er dan op voor ons? Wie doet dan zijn mond open? Ik schaam mij voor ons korte historisch geheugen. Nooit meer? Dat is vandaag.’

Nieuwe ronde onderhandelingen Soedanese rebellen en leger

0

De leider van de Soedanese rebellengroep RSF, Mohamed Hamdan Dagalo, is bereid om te praten met het Soedanese leger over een vreedzame en politieke oplossing.

Het gesprek zou moeten plaatsvinden onder bemiddeling van de Verenigde Staten in Zwitserland, eist hij. Zo meldt de nieuwszender France24.

De Verenigde Staten heeft een uitnodiging verzonden naar de paramilitaire Rapid Support Forces (RSF) en het Soedanese leger, om op 14 augustus deel te nemen aan staakt-het-vurengesprekken in Zwitserland. Ook zullen de Afrikaanse Unie, Verenigde Naties, Egypte en Verenigde Arabische Emiraten deelnemen als observerende landen.

Dagalo meent constructief te zullen zijn en wil het in Zwitserland hebben over een uitgebreid staakt-het-vuren voor het hele land. Daarbij zouden alle behoeftigen toegang moeten krijgen tot humanitaire hulp. Ook zou het land via onderhandelingen weer terug moeten keren naar een civiel bestuur.

In 2019 kwam er onder druk van massale protesten en vervolgens een militaire staatsgreep na dertig jaar een eind aan de dictatuur van Omar al-Bashir. De nieuwe machthebbers beloofden verbetering en de eerste wankele stappen naar een democratie werden gezet.

Maar het bleef onrustig in het land, waar meerdere legerleiders (al dan niet bijgestaan door buurlanden, zoals Saudi-Arabië) azen op de macht. Vorig jaar brak tot overmaat van ramp ook een burgeroorlog uit. Sindsdien zijn meer dan tien miljoen mensen op de vlucht geraakt in het Afrikaanse land.

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken is hoopvol over de gesprekken. ‘De schaal van het lijden en overlijden is vernietigend. Deze zinloze oorlog moet stoppen’, reageert hij, en wil dat beide partijen komen opdagen. Het is de vraag of de gesprekken echt wat gaan opleveren. Eerdere onderhandelingen, toen bemiddeld door Saudi-Arabië en Amerika, mislukten.

Dreigvideo Olympische Spelen: echt of fake?

0

Een video van een gemaskerde man die dreigt ‘rivieren van bloed’ te veroorzaken op de Olympische Spelen in Parijs dook begin deze week op sociale media op. Maar critici twijfelen aan de authenticiteit van de video, vanwege het slechte Arabisch dat de man spreekt.

De man maakte het dreigement vanwege de deelname van Israël aan het aankomende internationale sportevenement.

De rechtse Israëlische krant The Jerusalem Post gelooft dat het om een authentieke video gaat en schreef een kritisch stuk over de boodschap van de gemaskerde man, die dreigde Joodse atleten te vermoorden en zich beriep op de islam. Maar anderen twijfelen, vanwege het slechte Arabisch van de man. Zo zegt hij bijvoorbeeld Allahah Akbar in plaats van Allahoe Akbar.

Volgens Hamas gaat het om een hoax, die gemaakt is door de Israëlische inlichtingendiensten. ‘Deze gefabriceerde video is onderdeel van Israëlische propaganda die gericht is op het aanzetten tot opruiing tegen het Palestijnse verzet’, zei Izzat al-Rishq van het politieke bureau van Hamas. Hij zegt dat Israël de Palestijnse zaak zwart wil maken bij het internationale publiek.

Maar volgens onderzoekers van het Threat Analysis Center van Microsoft, die de video bekeken op verzoek van NBC News, komen de makers van de video uit Rusland. De onderzoekers stellen dat enkele details matchen met een eerdere video over Oekraïne.

Volgens hen zijn de makers van de groep Storm-1516. Dit is een kleine groep trollen die verbonden zijn aan de Russische Trollenfabriek, die veel nepnieuws maakt over de oorlog in Oekraïne en andere onderwerpen. De video werd de afgelopen dagen verspreid door accounts die vaker Russische desinformatie verspreiden.

‘Deze operatie sluit nauw aan bij tactieken, technieken en procedures die zijn waargenomen in eerdere Storm-1516 operaties, waaronder een eerdere video waarin op vergelijkbare wijze werd gedaan alsof het om Hamas ging’, aldus de onderzoekers van Microsoft.

In oktober verspreidde Storm-1516 een video van zogenaamde Hamas-strijders, die de Oekraïense president Volodymyr Zelensky bedankten voor de wapens die hij naar Hamas zou hebben geëxporteerd. In deze nepvideo draagt de man hetzelfde uniform als in de video die begin deze week online kwam. Ook staat hij voor dezelfde grijze muur.

Storm-1516 wil de westerse publieke opinie ontregelen met nepnieuws. Een van de doelen van Rusland nu is angst verspreiden voor een mogelijke aanslag tijdens de Olympische Spelen, rapporteerde het onderzoeksteam van Microsoft in juni.

Opnieuw vechtpartij in Turks parlement

0

Het Turkse parlement was gisteren weer eens het toneel van een ordinaire matpartij tussen volksvertegenwoordigers. AKP’ers (de islamistische partij van president Erdogan) onderbraken de toespraak van de pro-Koerdische parlementariër Ali Bozan en sloegen hem vervolgens neer.

Dat Bozan de regerende partij uitmaakte voor een partij ‘die steelt van de werkende klasse’, schoot bij een aantal AKP’ers in het verkeerde keelgat. Zo meldt de Turkse nieuwssite Duvar. Bozan werd zelf voor ‘dief’ en ‘terrorist’ uitgemaakt, zoals vele pro-Koerdische leden van het parlement ten deel valt.

‘De AKP steelt met regelmaat van arbeiders, ambtenaren en gepensioneerden via het Turkse Bureau voor de Statistiek (dit bureau zou goochelen met cijfers, red.). Toch worden deze mensen niet gehoord. Daarom roep ik namens hen de AKP uit voor een partij die steelt. Dief, dief, dief’, aldus Bozan vanuit zijn spreekgestoelte.

‘Ga je mond spoelen’, riepen gefrustreerde AKP’ers hem toe. Toen ontaardde ‘het debat’ in ruzie. ‘Jullie zijn incapabel om jezelf te uiten. Er komt alleen maar rottigheid uit jullie monden’, zei Bozan. Hierop stonden AKP’ers op en gingen hem te lijf. De politie heeft uiteindelijk ingegrepen. Er komen vaker gevechten voor in het Turkse parlement.

Leeuwendeel van migranten in Tunesië wilde naar ander land

0

Volgens een studie van het Tunesische Forum voor Economische en Sociale Rechten is meer dan 75 procent van de Tunesische migranten uit sub-Sahara Afrika onvrijwillig naar Tunesië gekomen. Ze wilden liever naar een ander land, aldus de studie.

De studie onderzoekt 379 migranten die in het noorden, zuiden en centrale deel van Tunesië verbleven in de periode van maart tot en met mei 2024. 84,7 procent van hen is Tunesië binnengekomen zonder visum. Voorts is 60 procent het land binnengekomen via Algerije en 23 procent via Libië.

Net iets meer dan driekwart van de migranten zei dat ze de onvrijwillig de grens met Tunesië over waren gegaan. Ze refereren aan de zogenaamde pushbacks, waarbij een land migranten de grens over ‘duwt’ naar een ander land.

Volgens de studie slaapt meer dan de helft van de migranten in de open lucht en is 77 procent slachtoffer van geweld, verbaal of fysiek. Twee derde van de migranten zegt op de vlucht te zijn geslagen voor een repressief regime.

De Tunesische president Kaïs Saïed beweerde vorig jaar dat migranten uit landen ten zuiden van de Sahara erop uit zijn om Tunesië te destabiliseren.

Turkse kunst over meisjes die minder mogen dan jongens

Turkse vluchtelingenkunstenaars maakten werk over hoop en wanhoop, gezien door de ogen van kinderen. Journalist Anne-Rose Hermer bezocht de tentoonstelling in de Rotterdamse Laurenskerk.

De expositie Wip Wap: balans en contrast wordt georganiseerd door Kunsthalte. De dertig kunstenaars hebben over het algemeen een artistieke achtergrond en waren in hun land van herkomst kunstenaar of kunstdocent. Een enkeling heeft na de vlucht pas artistieke talenten bij zichzelf ontdekt.

De meeste kunstenaars maakten twee werken. Een van de twee staat in het teken van vreugde, de andere van verdriet. Voor- en tegenspoed zijn vertegenwoordigd, maar wel vanuit het gezichtspunt van kinderen. Tussen de regels door komt soms een stil protest naar voren, tegen het feit dat er in Turkije honderden moeders met kinderen in de gevangenis zitten.

Een van de kunstenaars, Mert Cakir, heeft dit in beeld gebracht door middel van een zwart-wit tekening van kinderen achter tralies. Op een ingenieuze manier zijn deze tralies op het kunstwerk aangebracht. De kunstenaar verklapt dat hij voor de tralies een tweedehands golfclub heeft gebruikt. De handen van een van de kinderen zitten als het ware om een van de tralies geklemd. Het andere schilderij is vol kleur. Je ziet een onbekommerd meisje dat in een fleurige woonkamer zit, lekker van iets zit te eten en nog geen idee heeft van wat een gevangenis is en hoe je je daar voelt. ‘Mijn vrouw was zwanger en moest in Turkije mogelijk naar de gevangenis. We zijn gevlucht’, vertelt de kunstenaar.

Twee vlechten

Oorlog en vrede, voor- en tegenspoed, geluk en verdriet. Welke woorden je ook gebruikt, het is van toepassing op de kunstwerken van deze expositie. Net als bij elke tentoonstelling spreekt het ene werk je meer aan dan het andere, maar op de een of andere manier ontroeren ze allemaal. Hoewel het toeval is, gaat het hoofdzakelijk om vrouwelijke kunstenaars.

Zonder moeder, Emine Ciftci.

Vrouwen beleven ingrijpende gebeurtenissen vaak anders dan mannen. Dat komt bijvoorbeeld tot zijn recht bij het prachtige schilderij Zonder moeder. Je ziet een meisje dat op een heuvel zit. Alleen haar achterkant is zichtbaar. Aan de ene zijde van het schilderij is het stralend zonnig weer, maar aan de andere zijde is het nacht. Een mooie nachtlucht met veel sterren en een maan. Er is nog meer dat opvalt. Ze heeft twee vlechten. Die aan de zonnige kant is mooi gevlochten met onderaan een lint met een strikje. De vlecht aan de donkere kant zit minder goed in elkaar en heeft geen strikje, waardoor het haar veel te los zit. Het symboliseert de afwezigheid van de moeder. Die kon prachtige vlechten maken met de lange haren van haar meisje. De vader met wie ze overblijft doet zijn best, maar heeft duidelijk andere kwaliteiten. De kunstenares, Emine Ciftci, was zelf jong toen haar moeder overleed. Ze weet waar ze het over heeft.

Meisjes mogen minder

In veel kringen in Turkije mogen meisjes minder dan jongens. Ze hebben minder keuzemogelijkheden, bewegingsvrijheid en privileges. Ayla Gündüz maakte twee portretten. Met zwart, wit en een heleboel grijstinten, schilderde ze een meisje dat in een hoekje zit. Ze draagt balletkleding, maar aan haar spitzen zie je dat ze niet startklaar staat om te gaan dansen. Op het andere kleurrijke schilderij danst ze in een schitterend kostuum de sterren van de hemel.

‘Mijn vrouw was zwanger en moest in Turkije mogelijk naar de gevangenis’

Op een schilderij van Solu Gölüksü is een jongen aan het surfen. Op de tegenhanger blijkt dat een meisje alleen maar mag kijken naar wat de jongen doet. Zelf heeft ze niet de vrijheid om op zo’n surfplank te staan. Ze moet aan de kant blijven. Letterlijk en figuurlijk. De (on)zichtbaarheid van vrouwen komt in meer werken naar voren.

Contact leggen met kunstenaars

Kunsthalte is een stichting die honderd procent drijft op vrijwilligers. Het is de bedoeling om een plek te creëren waar immigranten met een interesse voor kunst elkaar ontmoeten. Dat kan ook online plaatsvinden. Op deze manier kunnen ze ervaringen delen over allerlei soorten kunst en kunstzinnige evenementen plannen. Volgens de filosofie van de Kunsthalte is de wereldwijde taal van de kunst een kracht van belang. Bovendien moeten mensen die hun artistieke talenten willen ontplooien daar de kans voor krijgen én het is goed om deze groep mensen samen te brengen. Kunsthalte wil daarbij graag een rol spelen, net als bij het contact leggen met kunstenaars en waar mogelijk hen te ondersteunen.

Hafsa Denizoglu, een van de vrijwilligers van Kunsthalte en betrokken bij deze tentoonstelling, geeft aan dat er ook connecties zijn met kunstenaars in asielzoekerscentra. Er hangt een indrukwekkende zwart-wit foto van Hafsa, gemaakt in een arme wijk van Istanbul. Je ziet een vrolijk kijkend jongetje dat nog onbevangen is, maar de wat oudere jongen naast hem heeft een ernstige blik in zijn ogen. Hij realiseert zich heel goed in wat voor lastige situatie ze zich bevinden.

Hoop 1, Seyhan.

Een plek waar je echt stil moet staan is bij de olieverfschilderijen van kunstdocente Seyhan. Haar schilderijen vormen de weergave van een verhaal dat iemand in een azc vertelde. Ze moest vluchten met haar dochtertje in een zeer onveilige boot. Toen ze eenmaal veilig in Nederland waren, zijn ze op een dag gaan varen. Op het schilderij zie je een onmiskenbaar Nederlands landschap met een molen. De wieken van de molen zijn heel goed uitgevoerd. Op de vraag of dat varen niet lastig was, zegt Seyhan van niet. De aanblik van het water was veel moeilijker.

De tegenstelling tussen de schilderijen is in feite wanhoop en hoop. Hetzelfde geldt voor het werk van Seyma Özdemir, waarbij je letterlijk in het hoofd van mensen kunt kijken. Maar wat voor materiaal heeft ze gebruikt en had ze dat tot haar beschikking in het azc? Het gaat om klei. Hoe ze daar aan kwam? Met glinsterende ogen zegt ze: ‘Action.’

Hoop 2, Seyhan.

Op zaterdag worden er tussen 13.00 uur en 16.00 uur workshops gegeven voor kinderen. Kaligrafie, origami, poppenkast en nog veel meer. Het programma is elke zaterdag anders. Voor de workshop op 13 juli was meteen veel belangstelling van kinderen, net als voor een ‘levend project’ dat bij twee schilderijen hoort. De tegenstelling tussen sombere en vrolijke ballonnen. Er lopen twee mensen rond met ballonnen. Net als op de schilderijen heeft de één een tros ballonnen in trieste kleuren en heeft een blik die daarbij hoort, terwijl de ander de opgewekte kant verzorgt. De ballonnendragers blijven in hun rol, ook als je niet weet dat ze een act verzorgen en per ongeluk iets aan hen vraagt.

De tentoonstelling ‘Wip Wap: balans en contrast’ is te zien tot en met 17 augustus. Voor meer informatie: www.laurenskerkrotterdam.nl

Niemands democratie is veilig

0

In 2014, in mijn tijd als Shorenstein Fellow aan de Kennedy School of Government van Harvard, kwam ik erachter dat de situatie in de wereld aan het verslechteren was. Terwijl mijn Amerikaanse collega’s hun karakteristieke optimisme behielden, waren er slechts enkelen van ons die waarschuwden voor gevaarlijke ontwikkelen. Ik sprak vaak over de langzame ‘zelfcoup’ van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan, die zich sinds de Gezipark-protesten steeds meer begon te ontpoppen als autocraat. Mijn collega, de Canadese liberale filosoof Michael Ignatieff, was het daarmee eens en kwam met voorbeelden uit de rest van de wereld. Maar velen haalden hun schouders op.

De Britse journalist John Simpson beschrijft in een recent artikel hoe illusoir de veronderstelde relatie tussen sociale media en de bevordering van vrijheid is. Hij citeert oud-president Bill Clinton, die twintig jaar geleden beweerde dat het voor overheden moeilijk zou zijn om het internet te controleren. ‘Maar in plaats van dat de technologie de autocraten meester werd, hebben de autocraten geleerd om de technologie meester te worden’, schrijft Simpson. Dit nieuwe tijdperk van autocratie wordt gekenmerkt door leiders zoals Erdogan, Narendra Modi en Viktor Orbán die lak hebben aan de trias politica en de democratische rechtsstaat de nek hebben omgedraaid.

Deze kolossale antiliberale verschuiving is zo’n tien jaar geleden begonnen. Deze tijd zou je kunnen vergelijken met de geschiedenis van de Duitse Weimarrepubliek in de periode 1918-1933. Die eindige in tragedie. Nu zien we dat overal in de wereld autoritaire leiders opstaan, die gebruik maken van het internet en binnenkort AI oftewel kunstmatige intelligentie om hun macht te consolideren.

De Amerikaanse journalist Anne Applebaum beschrijft in haar boek Autocracy, Inc. Over de verschillende eigenschappen die autocraten delen. The Economist vat haar betoog treffend samen:

‘Wat hun beleden ideologie ook is, de huidige machthebbers verlangen meestal naar weinig meer dan de macht zelf en de buit die het oplevert. Ze delen een vijand: de controle op de macht en de democratische wereld die deze controle omarmt. Die gemeenschappelijke vijand zet hen aan tot samenwerking en het opzetten van wereldwijde netwerken van wederzijdse steun.’

Dit ziet er niet vreemd uit als we kijken naar de interactie tussen bijvoorbeeld de Hongaarse premier Viktor Orbán en de Chinese president Xi Jinping, of tussen de Azerbeidzjaanse president Ilham Alijev en de Israëlische premier Benjamin Netanyahu.

Het internet wordt steeds meer gecontroleerd door neofascistische autocratieën

De metafoor van Simpson, die de Verenigde Staten vergelijkt met een vogelverschrikker, is bijzonder treffend. Na de val van de Muur en het einde van de Sovjet-Unie belette de jubelstemming – The end of history van de Amerikaanse filosoof Francis Fukuyama – een nuchtere geopolitieke analyse. Geschiedenis is een mengeling van noodzaak en toeval, met de collectieve mindset van de massa’s tegenover de macht. Deze elementen vereisen een solide toekomstvisie voor de mensheid, gebaseerd op de rede. Helaas is de rede nu niet meer in de mode en bevinden we ons in het ‘Tijdperk van Irrationaliteit’, waarin een allesbeslissende strijd plaatsvindt tussen de menselijke waarden van het humanisme en de krachten van het kwaad.

Het internet wordt steeds meer gecontroleerd door neofascistische autocratieën, terwijl de belangrijkste sociale mediakanalen in onze zogenaamd ‘vrije wereld’ worden beheerst door hebzuchtige en onwetende zakenmensen. Zij zijn uitsluitend uit op geld, zonder zich te bekommeren om de kwalijke gevolgen van het geven van ruimte aan mensen die vijandig staan tegenover de democratische orde en deze omver willen blazen. Ze laten de massa’s voeden met grote leugens. En erger nog: grote delen van de massa’s zijn nu rijp om deze leugens te slikken.

De chaotische Amerikaanse verkiezingen laten dit andermaal zien: massa’s eenmaal opgehitst, zijn moeilijk te beheersen. De Amerikaanse politiek commentator Chris Hedges verwijst in een uitgebreide analyse op X naar de Duits-Amerikaanse politieke filosoof Eric Voegelin (1901-1985), die schreef dat de Duitsers Hitler en zijn ‘groteske, marginale figuren’ steunden, omdat hij de ziektebeelden belichaamde van een samenleving met hoge koorts, geplaagd door een economische crisis en hopeloosheid. Voegelin definieerde domheid als een ‘verlies van realiteit’. De demagoog speelt handig op de onvrede bij het ‘volk’ in en drukt de Zeitgeist van de samenleving uit.

Anne Applebaum waarschuwt: ‘Niemands democratie is veilig.’ De komende honderd dagen zullen cruciaal zijn. De uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezingen – Kamala Harris of de autoritaire Donald Trump – zal ongetwijfeld het leven van ons allemaal beïnvloeden. De strijd tussen humanisme en autoritarisme zal de toekomst van onze wereld bepalen. Het is daarom van vitaal belang dat we dit gevecht met rede en vastberadenheid aangaan.

Duitse politie valt Iraans-islamitische panden binnen

0

De Duitse regering heeft een islamitisch centrum in Hamburg op de lijst met verboden organisaties geplaatst. De moskee zou banden onderhouden met Hezbollah en Iran. Tijdens een landelijke politieactie werden vanmorgen 53 panden onderzocht. Bezittingen zijn in beslag genomen. Zo meldt de Duitse nieuwszender Welt

‘Vandaag hebben we het Islamitische Centrum Hamburg verboden dat in Duitsland een islamistische, totalitaire ideologie propageert’, verklaarde minister van Binnenlandse Zaken Nancy Faeser (SPD). ‘Deze islamistische ideologie is gericht tegen de menselijke waardigheid, vrouwenrechten, een onafhankelijke rechterlijke macht en onze democratische staat.’ Bovendien zouden het Islamitisch Centrum Hamburg en aanverwante organisaties de Libanese groep Hezbollah ondersteunen en antisemitisme verspreiden.

Het islamitische centrum, de Imam Ali Moskee in Hamburg, ook bekend als ‘Blauwe Moskee’, werd vanmorgen vroeg binnengevallen met een grote politiemacht. Alleen al in Hamburg werden dertig panden doorzocht.

Kritiek op berichtgeving over moord op Hamza zwelt aan

0

In de nacht van 11 op 12 juli werd in het Noord-Brabantse dorp Stampersgat de 25-jarige Hamza el Baghdadi vermoord door de 55-jarige Gerben van V. Volgens de Telegraaf ging het om een ordinaire burenruzie, maar omdat Van V. op social media veel islamofobe uitlatingen deed, bestaat het sterke vermoeden dat het hier gaat om een haatmisdrijf.

Op social media heeft Gerben van V. uitspraken gedaan over moslims, de islam en Palestina, die islamofoob en racistisch zijn. Zo beschuldigt hij moslims van pedofilie, noemt hij vrouwen met een hoofddoek ‘een toonbeeld van achterlijkheid’ en noemt hij de Israëlische moord op de zus van Hamas-leider Ismail Haniyeh en andere familieleden ‘een goede start’, bericht de website Boevennieuws. Daarnaast heeft Van V. veel interesse in vuurwapens uit de Tweede Wereldoorlog en heeft daar bovendien twee boeken over geschreven.

1 en 1 = 2 denken veel moslims in Nederland. Volgens het Al-Andalus Instituut, een stichting die voor moslimrechten opkomt, was de dood van Hamza el Baghdadi een ‘racistische moord’ en zwegen de Nederlandse media daar bewust over. Ook voormalig GroenLinks-Kamerlid Tofik Dibi sprak zich vorige week uit op Instagram. Hij riep iedereen met meer informatie over de zaak op om zich te melden.

Column van Sander Schimmelpenninck

De zaak werd echter pas echt groot in de media toen Volkskrant-columnist Sander Schimmelpenninck zich ermee bemoeide. ‘Mensen als Geert Wilders en Wierd Duk moeten worden aangesproken op de manier waarop zij online extremisme aanjagen’, schreef Schimmelpenninck in een geruchtmakende column die veel reactie opriep. Hij hield de PVV-leider en vooral de Telegraaf-journalist indirect verantwoordelijk voor de moord, omdat zij jarenlang vreemdelingenhaat en moslimhaat aanjagen op X.

Schimmelpennick gelooft dat Telegraaf-journalisten Marcel Vink en Gerda Frankenhuis bewust niet schreven over de berichten van Van V. op social media, omdat er veel interactie was tussen hun Telegraaf-collega Duk en de verdachte. ‘Het eerste dat een journalist doet na zo’n verschrikkelijke moord, is het checken van het socialemediaprofiel van de dader’, schrijft Schimmelpennick. ‘Dat heeft Marcel Vink, een notoire loopjongen van Duk, natuurlijk ook gedaan. Maar toen hij daar de moslimhaat en adoratie voor Wilders en Duk zag, besloot Vink dat motief maar gewoon te verzwijgen. Een journalistieke schande; cruciale informatie over de dader weglaten, omdat dat een collega in verlegenheid zou kunnen brengen.’

‘Islamofobie en haat tegen andere minderheden is nu ‘in”

De Volkskrant-columnist betoogt dat zijn krant en andere linkse kwaliteitskranten ook moeten investeren in misdaadjournalistiek, omdat de Telegraaf ‘haar eigen domrechtse propaganda belangrijker vindt dan de feiten’.

Geen woord over islamofobie

Een andere journalist die zich erg druk over de zaak maakt, is Sakina Elkayouhi, freelance journalist voor onder meer NRC en docent journalistiek aan Hogeschool Windesheim in Zwolle. Elkayouhi stoort zich enorm aan het feit dat andere media in eerste instantie de onvolledige informatie van de Telegraaf overnemen, waarin met geen enkel woord gerept wordt over de hatelijke overtuigingen van de verdachte. ‘Zou de aandacht ook zijn uitgebleven als de rollen waren omgekeerd?’, schrijft ze op LinkedIn. ‘Een getinte, Arabische en/of islamitische man die zijn witte buurman zou omleggen? En daarna zijn vrouw en twee maanden oude baby wat willen aandoen?’

Bij het radioprogramma Mediaforum van KRONCRV gaat Elkayouhi ook in op het argument, dat we alle feiten nog niet weten. Ze vindt het zeer relevant dat Van V. allerlei hatelijke uitlatingen deed. Daar ligt heel goed mogelijk zijn motief om een Marokkaans-Nederlandse man twee keer in zijn rug en een keer door het hoofd te schieten. ‘Een uur voordat hij zijn geweer pakte en zijn buurman in koelen bloeden doodschoot heeft hij een tweet in de wereld gestuurd die ook zo’n racistisch motief had.’ Hierover zwegen de media dagenlang, niet alleen de Telegraaf maar ook persbureau ANP. Elkayouhi begrijpt dat veel moslims in Nederland zich nu niet veilig voelen.

Aan de Kanttekening vertelt Elkayouhi dat ze het jammer vindt dat niet een journalist maar een columnist, Schimmelpennick, de moord op Hamza el Baghdadi pas echt goed heeft aangekaart in de media. ‘Journalisten moeten hun werk gewoon goed doen. Feiten onderzoeken, research doen, kritisch zijn. Dat is aanvankelijk niet gebeurd, met als gevolg dat de berichtgeving eenzijdig en onvolledig was. Ik denk dat als het slachtoffer tot een andere minderheidsgroep had behoord er wél media-ophef was geweest. Stel, als Hamza homoseksueel was en de verdachte schreef op social media allerlei homofobe berichten, dan was die link vermoed ik meteen al gelegd.’

Elkayouhi begrijpt dat we op dit moment nog niet alles weten over de precieze toedracht. Dat is vooral aan de politie. En of het nu racisme is of islamofobie, dat is aan het Openbaar Ministerie. Maar dit ontslaat journalisten niet van de plicht om journalistieke vragen te stellen, in de materie te duiken en te komen met proportionele berichtgeving. Niet alleen De Telegraaf maar ook andere media zijn hierin tekortgeschoten, vindt ze. Want voordat Schimmelpenninck met zijn vlammende column kwam berichtten maar weinig media überhaupt over de moord op Hamza. En als ze erover berichtten, dan werd er niet verteld dat het hier mogelijk om een hate crime ging. Uitzonderingen op de regel waren de opiniewebsite Joop en de Kanttekening, die in navolging van Boevennieuws wezen op de berichten van de verdachte op social media. ‘Ik las hierover voor het eerst op het populaire Instagram-account Cestmocro, dat geen journalistiek medium is. Journalisten hebben een journalistieke verantwoordelijkheid en moeten in het vervolg veel alerter zijn op dit soort onderwerpen.’

Geschrokken door PVV-winst

Publicist Said Bouddouft, actief betrokken bij het wel en wee van Marokkaanse Nederlanders, is blij dat de media nu, anderhalve week later, wel schrijven over de moslimhaat en islamhaat van de verdachte. ‘Hamza is twee keer in de rug geschoten en daarna in zijn hoofd’, vertelt Bouddouft aan de telefoon. ‘De verdachte wilde daarna zijn huis binnengaan, mogelijk om ook zijn familieleden te vermoorden. Het gaat hier niet slechts om een ordinaire parkeerruzie, dat was de aanleiding misschien, maar om iets anders. Want bijna geen enkele ruzie eindigt met pistoolschoten.’

‘Vooral het platform X wordt misbruikt om haat te verspreiden’

Bouddouft vindt het van cruciaal belang dat politie en justitie goed onderzoek doen en de ware toedracht boven water krijgen. ‘En als het daadwerkelijk om een haatmisdrijf gaat, daar zijn zeer duidelijke aanwijzingen voor, dat dit ook wordt vastgesteld. Anders stelt de Nederlandse antidiscriminatiewetgeving helemaal niets voor in de praktijk.’

Belangrijk is voorts dat er meer bewustwording over islamofobie en andere vormen van racisme moet komen. ‘We hebben nu de PVV in de regering, een partij die haat tegen moslims en de islam verspreidt. Ook de BBB en de rechtervleugel van de VVD zijn negatief over moslims. Islamofobie en haat tegen andere minderheden is nu ‘in’. Vooral het platform X wordt misbruikt om haat, om gif te verspreiden. Daarover moeten we een gesprek voeren. Want anders is dit niet de laatste moord.’

Tot slot denkt Bouddouft niet dat Hamza el Baghdadi de Nederlandse George Floyd wordt. De moord op de zwarte George Floyd op 25 mei 2020 door een witte politieagent was de aanleiding van de massale Black Lives Matter-protesten in de Verenigde Staten, waardoor er veel meer bewustwording is gekomen over racisme. Bouddouft: ‘De moord op Hamza is toch echt een geïsoleerder incident. Daarnaast zijn Nederlandse moslims nog steeds niet bekomen van de schrik, dat we nu een kabinet hebben met daarin de PVV. Ze zijn nog altijd in shock.’