15.8 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 179

De ramadan wordt steeds gewoner

Tayfun Balcik
-
0
De ramadan wordt steeds gewoner

De islamitische vastenmaand ramadan komt er weer aan. Een maand lang mogen moslims van zonsopgang tot zonsondergang niks eten of drinken. Ook is het de islamitische maand van reflectie. Hebben moslims en niet-moslims die meevasten er dit jaar zin in?

Epidemiologe Özlem Bozkurt uit Dordrecht doet dit jaar mee. ‘Het is niet alleen maar omdat het een pijler is vanuit mijn islamitische geloof’, zegt ze. ‘Ik doe het ook vanuit de behoefte om mijn geloof expliciet te belijden in een land dat de mond vol heeft van godsdienstvrijheid, maar nog steeds moeite lijkt te hebben met islamitische Nederlanders die daar volwaardig aan willen meedoen’.

Huis versieren

Voor Bozkurt is de islamitische vastenmaand meer dan alleen honger onderdrukken, legt ze uit. ‘Ramadan is ook een maand van stilstand. Een pas op de plaats in de gekmakende dagelijkse routine. Soms moet je even rusten om vooruit te komen. Daar is helaas te weinig tijd voor in een maatschappij waar je moet leveren en presteren’.

Ook is Bozkurt gecharmeerd van het rituele samenzijn van de ramadan in de ochtend en avond. ‘Dan laten we als gezin alles even los en kijken we samen uit naar het moment om rond de tafel te gaan. We tellen gezamenlijk af. Ook versieren we ieder jaar ons huis met ramadan voor de kinderen. We maken er een feestje van.’

Voor de Amsterdamse politicus Sheher Khan (Denk) staat de oorlog in Gaza centraal deze ramadan. ‘Uiteraard zijn er voldoende brandhaarden in de rest van de wereld. Maar deze oorlog steekt er, qua aandacht, met kop en schouders bovenuit. Ook omdat Nederland de kant kiest van een onderdrukkende staat en hierdoor potentieel medeplichtig is aan een genocide. Ik hoop dat het onmenselijke onrecht aldaar tijdens veel iftar-maaltijden besproken  wordt.’

Khan vindt dat ‘foute dadels’ geboycot moeten worden en heeft daar op Instagram een filmpje over gemaakt. ‘Ik hoop dat ramadan voor nog meer boycot zorgt en motivatie om dit onrecht aan te kaarten.’

Agnostisch

Kivilcim Pinar, fractievoorzitter voor de Partij voor de Dieren uit Alkmaar, zegt  ‘veel affiniteit’ met de islam als religie en cultuur te hebben, maar hij ziet zichzelf niet als moslim. ‘Daarvoor ben ik veel te agnostisch’, merkt hij op. ‘Maar dat betekent niet dat ik niet vast. In Turkije had ik een groot afstand tot dit soort rituelen. De laatste jaren probeerde ik af en toe te vasten uit solidariteit en ook uit empathie. In essentie draait het bij ramadan om bezinning en inlevingsvermogen.’

Ook voor Pinar is het leed van Palestijnen een extra reden om te vasten. ‘De Israëlische apartheidsstaat gebruikt verhongering als een wapen in de genocidale oorlog in Gaza. Daarmee is de link met niet eten snel gelegd.’

Of het dit jaar wel lukt is de vraag. ‘Ik reis veel, dus dat is onhandig en dan krijg je ook vrijstelling, heb ik begrepen’, zegt ze lachend. ‘Ik heb altijd in mijn eentje gevast  en volgens mij is het anders als je het in een gemeenschap doet. Dat hoop ik nog wel een keer te ervaren. Overigens gaat het voor mij niet alleen om het vasten, maar ook om die bezinning, meer voor mijzelf als spiritueel mens. Ramadan is een mooi moment om bij jezelf naar binnen te kijken en dan de verbinding te zoeken met anderen. Het is een spirituele, vreedzame maand waar we buiten onze eigen grenzen moeten kijken.’

‘De Albert Heijn-iftar op het parkeerdak in Osdorp is een begrip geworden’

Zijn er ook zaken waar je je niet zo op verheugd? Bozkurt noemt meteen ⁠de ‘standaardprogramma’s’ op televisie en sociale media, over wat allemaal wel of niet mag tijdens de ramadan. ‘Ieder jaar weer hetzelfde riedeltje en dan een opgetrommelde moslimexpert die daar braaf antwoord op geeft. Het is bijzonder om elk jaar tijdens ramadan vast te stellen dat we collectief geen actieve herinneringen aan de regels van ramadan hebben’, zegt ze.

Khan denkt even na. ‘Toch de neiging om je buik vol te eten in de avond. In de islam is het sowieso niet aanbevolen om je vol te proppen. Daar hebben we allemaal wel een beetje last van tijdens ramadan. En daar zouden we niet alleen een lichamelijke, maar ook een spirituele strijd tegen moeten voeren. Dat zal ook dit jaar weer een uitdaging zijn.’

Het lijkt er trouwens op dat de islamitische vastenmaand steeds meer ingeburgerd raakt in Europa. Onlangs werd bekend dat Frankfurt de winkelstraten met ramadanverlichting gaat versieren.

Cairo vindt het zonder meer een vanzelfsprekendheid dat de islam een vertrouwder verschijnsel wordt in ons land. ‘Er zijn al zo lang zo veel moslims in Nederland en ik heb veel vrienden die moslim zijn. Je zou kunnen zeggen dat het bijna niet-Nederlands is om je er niet mee bezig te houden’, zegt ze. De Nederlandse samenleving houdt steeds meer rekening met de ramadan, ziet ze ook. ‘Het wordt meer gewoon. Maar of het met meer respect wordt behandeld? Dat weet ik niet.’

Khan houdt ook een paar slagen om de arm.

‘Enerzijds zie je steeds meer organisaties en initiatieven in Nederland, die niet eens zozeer door moslims zelf op poten worden gezet. Denk aan de bekende Albert Heijn-iftar op het parkeerdak in Osdorp. Die is wel een begrip geworden in Amsterdam Nieuw-West’, vertelt hij.

Maar Khan wijst ook naar de andere kant. ‘Er is een neiging, en dat zie je vooral op sociale mediaplatformen als X, om alles wat met moslims te maken heeft negatief te bejegenen en als een probleem te zien. De aanwezigheid en zichtbaarheid van moslims is voor islamofoben een probleem. En ramadan is dan uitermate geschikt om los te gaan. Dan hoor je de klacht dat moslims aandacht krijgen. Daaruit spreekt een sterke rancune. Alsof ze maar niet kunnen verkroppen dat moslims onderdeel van dit land zijn.’

Khan wijst erop dat  het normaal worden van ramadan en de kritiek op moslims kennelijk twee zijden van dezelfde medaille zijn. ‘Aan de ene kant zijn er de mensen die meedoen, ruimte maken en meegenieten. En aan de andere kant is er een groepje mensen dat er niet aan meedoet, maar de ramadan wel gebruikt voor de eigen politieke agenda.’

Ramadansausje

Pinar zegt helemaal klaar te zijn met het fenomeen ‘ramadan-washing’. ‘Ik zie het vaker bij grote bedrijven: ketens proberen producten te verkopen door er een ramadansausje overheen te gieten. Aan de ene kant zou je kunnen zeggen dat hiermee de invloed van de islam en moslims in Nederland onuitwisbaar wordt, wat uiteraard prima is. Maar aan de andere kant vraag ik me af hoe oprecht deze instanties nou zijn In hoeverre is dit niet gewoon een nieuwe manier om meer omzet te maken, in plaats van oprechte interesse te tonen in onze  islamitische medeburgers?’

”Nu vraag ik of we de vergadering op een ander moment kunnen houden’

Bozkurt antwoordt dat ‘inburgering’ een te groot woord is. ‘Ramadan lijkt eerder getolereerd te worden. Dit is vooral het gevolg van moslims die het bespreekbaar maken op hun werk. We zijn niet alleen werknemers met nummers die opdagen en dan weer verdwijnen. Nee, we willen ook zeggenschap over hoe de publieke ruimte ingericht wordt. Vroeger verbrak ik tijdens een vergadering onopgemerkt mijn vasten. Nu vraag ik of we de vergadering op een ander moment kunnen houden, zodat ik ervoor of even erna wat kan eten.’

Pinar benadrukt het onderscheid in meedoen aan de iftar en meedoen aan ramadan. ‘Als het om de iftar gaat zijn er meer witte Nederlanders die mee willen doen’, merkt hij op.

De negativiteit rondom moslims vindt Cairo niks nieuws. ‘Voordat de moslims de kop van jut waren, kregen de Surinamers en Antillianen alles over zich heen. Ik vind het alleen zo vermoeiend. We wonen al zo lang samen dat die hele xenofobie al nergens meer op slaat.’

Ze wenst iedereen een spirituele ramadan toe in een land waar we naar elkaar blijven omkijken.

Bozkurt, Khan en Pinar betrekken allen Palestina in hun ramadanwensen. ‘Ik hoop dat de kinderen in Gaza genoeg te eten zullen krijgen. Al het eten waar ik overdag naar verlang wens ik de kinderen van Gaza duizend maal toe’, zegt Bozkurt.

‘Een vrij Palestina, vrij van onderdrukking is mijn ramadanwens dit jaar’, zegt Khan. Pinar: ‘Ik hoop dat iedereen zijn best doet om Israël te boycotten.’

Marokko loopt voorop in gendergelijkheid volgens Wereldbank

de Kanttekening
-
0
Marokko loopt voorop in gendergelijkheid volgens Wereldbank

Volgens de Wereldbank is Marokko koploper op het gebied van vrouwenrechten in het bedrijfsleven en in het recht in het Midden-Oosten en Noord-Afrika.

Het rapport Women, Business and the Law 2024 analyseert hoe wetten en beleid in 190 landen vrouwenemancipatie beïnvloeden. De onderzoekers kijken naar verschillende indicatoren, waaronder veiligheid en kinderopvang.

Marokko scoort hoog, vanwege de invoering van een vrouwenquotum. Tenminste 30 procent van de leden van de raden van bestuur van beursgenoteerde bedrijven moet vrouw zijn in het jaar 2024. En dit moet minstens 40 procent zijn in 2027. Marokko is het eerste land in de zogenoemde MENA-regio die een dergelijke maatregel heeft genomen.

Toch is er nog werk aan de winkel, schrijft de website Marokko Nieuws. Vrouwen in Marokko zijn nog steeds ondervertegenwoordigd in de beroepsbevolking en in leidinggevende functies. Ook hebben vrouwen te maken met discriminatie op het werk en stereotypering.

Moslimbroeders krijgen doodstraf in Egypte

de Kanttekening
-
0
Moslimbroeders krijgen doodstraf in Egypte

Acht leden van de Moslimbroederschap zijn door de Egyptische rechter ter dood veroordeeld. Mensenrechtenorganisaties zijn kritisch, de doodstraffen zouden ‘politiek gemotiveerd’ zijn. Zo meldt de Arabische nieuwssite Middle East Eye.

Ahmed Attar, directeur van het Egyptische Netwerk voor Mensenrechten, zegt tegen Middle East Eye dat er geen sprake was van een eerlijk proces. ‘De verdachten zijn op willekeurige basis gevangengezet en gemarteld. Ook hadden ze geen toegang tot een advocaat gedurende het proces’, aldus Attar.

De Moslimbroeders werden middels een bloedige coup in de zomer van 2013 door de toenmalig legerleider en huidige president Abdel-Fattah al-Sisi, terzijde geschoven.

Op het Rabaa-plein in het centrum van de hoofdstad Caïro werden honderden demonstranten door het leger en politie-eenheden doodgeschoten. Geen enkele bevelvoerder of politieman is hiervoor vervolgd. Mensenrechtenorganisaties, zoals Human Rights Watch, spreken zich hier al jaren over uit.

De rechter in Egypte acht juist de toenmalige politieke leiding van de Moslimbroeders, waaronder Mohamed Badie en Mahmoud Ezat, verantwoordelijk voor de dood van 95 anti-Sisi-demonstranten, die vermoedelijk ook Moslimbroeders zijn. Ze hebben deze week de doodstraf gekregen.

Frankfurt versiert winkelstraten met ramadanverlichting

de Kanttekening
-
0
Frankfurt versiert winkelstraten met ramadanverlichting

De Duitse stad Frankfurt heeft een primeur te pakken. Tijdens de ramadan zullen winkelstraten versierd worden met speciale ramadanverlichting, zo meldt het Belgische Nieuwsblad. 

De stad kent, zoals bijna alle grote Duitse steden, veel inwoners met een islamitische achtergrond die zich opmaken voor de vastenmaand. Frankfurt wil met deze geste een bijdrage leveren aan een feestelijke ramadan.

Voor de versiering van de winkelstraten is een bedrag tussen de 50.000 tot 100.000 euro uitgetrokken. Dat is vergelijkbaar met de kosten voor de kerstversiering in de stad, meldt Nieuwsblad.

Niet iedereen was het eens met deze beslissing. Zo stemde de christendemocratische CDU, die in de oppositie zit, tegen de verlichting.

Toch lijkt de ramadan steeds meer ingeburgerd te raken in Duitsland. Zo is er op veel plekken een ‘ramadan-kalender’ met ‘halal-snoepjes’ voor kinderen te koop, een variant op de traditionele Duitse adventkalender, die aftelt naar kerstavond.

De bedenker van de ramadankalenders Manal El Daoud, een Duitse zakenvrouw van Libanees-Palestijnse afkomst zei in 2018 aan opinieblad der Spiegel: ‘Voor mij betekent integratie dat je je aanpast aan het land waar je woont. Maar ook dat je waarden uit je thuisland meeneemt. De ramadan-kalender symboliseert precies dat: een verbinding tussen twee culturen, tussen twee religies.’

De sympathie voor de Joodse staat ebt weg

Lody van de Kamp
-
0
De sympathie voor de Joodse staat ebt weg

Het is de avond van 7 oktober 2023. Israël moet verder leven met de wetenschap dat 253 van zijn burgers over de grens van Gaza zijn meegenomen om als gijzelaars te dienen. En met het besef dat meer dan twaalfhonderd van zijn burgers die dag zijn gedood.

Verder leven? Ja, maar wel in de realiteit van het voeren van een verschrikkelijke oorlog. Een oorlog waarvan het einde nog steeds niet in zicht is.

Over de grenzen van die oorlog heen worden nu plannen gemaakt van herbouw en herstel, voor het moment dat de wapens eindelijk kunnen gaan rusten. Onze eigen voormalige minister Sigrid Kaag is inmiddels benoemd door de Verenigde Naties om als speciale gezant de humanitaire hulp en wederopbouw van Gaza te coördineren.

En hoe zit het met het herstel aan de Israëlische kant?

Aan het eind van de jaren zestig van de vorige eeuw sierden blauwwitte stickers de achterbumpers van heel veel auto’s in Nederland. ’Ik sta achter Israël’, luidde de tekst op die plakkers. Nederland stond achter Israël. Met ‘het voordeel’ van een schuldcomplex over het droeve lot van meer dan 100.000 Nederlandse Joden tijdens de Holocaust kon de jonge Joodse staat bijna niets verkeerds doen in Nederlandse ogen. En dan tierde in die tijd ook nog eens het internationaal terrorisme welig. Vliegtuigkapingen op weg naar Israël, aanslagen op synagogen en de moord op olympische sporters in München schiepen zo een situatie dat het kiezen voor solidariteit voor de Joodse Staat ten koste van de Palestijnse zaak meer dan voor de hand lag.

Deze situatie van verbondenheid bleek echter geen eeuwigheidswaarde te hebben. Nieuwe oorlogen, nieuwe geweldsexplosies en defensieve invallen over de grenzen van het eigen Israël heen zorgden ervoor dat de sympathie voor de Joodse staat wegebde.

De huidige oorlog tussen Hamas en Israël in Gaza lijkt een definitieve streep door de overgebleven sympathie voor de Joodse staat.  Dat is nu een gepasseerd station. Wat ooit begon als het twintigste-eeuwse Beloofde Land is nu een soort schurkenstaat geworden, in de ogen van velen.

Een aantal van de oud-ambassadeurs ken ik persoonlijk als volstrekt integere landsdienaren

Deze week verscheen in de pers een oproep van een twintigtal Nederlandse topdiplomaten, allen voormalig ambassadeurs, gericht aan onze regering. ‘Houd vast aan de eigen principes waar het het handhaven van de grondwet betreft en de internationale rechtsorde en maak geen uitzondering voor het misdadige optreden van Israël.’

In die eerste dagen na 7 oktober leek het nog mogelijk met de antisemitismekaart te zwaaien, wanneer iemand kritiek leverde op het zo zwaar getroffen Israël. Dat is nu voorbij. We moeten wel van hele goede, of beter van hele slechte huize komen, om al diegenen die hun handtekeningen hebben gegeven aan deze verklaring te beschuldigen van antisemitisme. Een aantal van de oud-ambassadeurs ken ik persoonlijk als volstrekt integere landsdienaren, die in betere tijden hecht waren verbonden met hun Israëlische collega’s.

Hoe gaat dit beeld van Israël ooit weer gekanteld worden? Welk herstel is hier nog mogelijk?

En dan die andere schade. Israël meent dat al die bommen en beschietingen zouden leiden tot vrede en veiligheid. Maar tussen de bomkraters en de afgrijselijke oorlogsellende in Gaza rest alleen nog maar een geradicaliseerde vijandschap en haat tegen de Israëlische burgers.

Hoe wordt deze schade ooit hersteld? Welke gezant kan dit repareren? Er bestaat een mooie uitdrukking: de tijd heelt alle wonden. Maar klopt dit wel?

Er moeten stappen genomen worden. Wij mensen die zich, van welke kant ook, betrokken voelen bij wat zich voor onze ogen afspeelt, moeten hele grote vredesstappen durven nemen. Deze keer kunnen we het niet aan de tijd overlaten. Er is maar één partij in onze mensenwereld die echt herstel kan brengen. En inderdaad, dat zijn wij, de mensen zelf.

Door met bovenmenselijke lef en moed die grote vredesstappen te durven nemen die hiervoor noodzakelijk zijn.

Sunak vergroot de kloof in de Britse samenleving

Tahir Abbas
-
0
Sunak vergroot de kloof in de Britse samenleving

In zijn recente toespraak over extremisme gebruikte de Britse premier Rishi Sunak welbekende retorische strategieën om een dreiging te schetsen, die daadkrachtig overheidsoptreden vereist. Hoewel de toespraak lippendienst bewijst aan de nationale eenheid zullen de inhoudelijke implicaties ervan de verdeeldheid en sociale spanningen waarschijnlijk verergeren.

Sunak sloeg een commanderende toon aan en verklaarde: ‘Ik moet u allemaal toespreken’ over een situatie die ‘om een reactie vraagt’. Door de kwestie te framen als een kwestie die zijn persoonlijke interventie vereiste, presenteerde Sunak zichzelf als een sterke leider in crisistijd. Deze autoritaire houding werd versterkt door nadrukkelijke herhalingen van ‘we moeten’ en oproepen tot collectieve actie.

Tegelijkertijd schetste Sunak een alarmerend beeld van extremisme dat op hol is geslagen en het dagelijks leven van burgers overspoelt. Hij illustreerde zijn betoog met ingrijpende voorbeelden, zoals aanvallen op huizen van parlementsleden en Joodse kinderen die bang zijn om te laten zien dat ze Joods zijn. Sunak noemde extremisme ‘een vergif’ dat hoop en nationaal zelfvertrouwen vernietigt. De premier beschreef de dreigingen niet als geïsoleerde incidenten, het gaat volgens hem om een oprukkende ideologie die de natie in gevaar brengt. Dit apocalyptische taalgebruik impliceert dringende maatregelen tegen extremisme om zo de democratie zelf te redden.

Sunaks retoriek verdoezelt echter de realiteit. Het discours en uitsluitingsbeleid van de staat zelf hebben de sociale verdeeldheid verergerd. De toespraak biedt bijvoorbeeld een beperkte visie op verandering via een door de staat gesanctioneerd ‘vreedzaam, democratisch proces’. Hierdoor worden meer ontwrichtende vormen van protest, die beschermd worden door het recht op vergadering, gedelegitimeerd. Bovendien versterkt Sunak subtiel de assimilatieverwachtingen door te suggereren dat immigranten en minderheden ‘onze’ identiteit moeten overnemen in plaats van hun diversiteit behouden.

Sunak laat zo zien dat retoriek een manier kan zijn om kritische vragen te onderdrukken. Door elke afwijking van de meerderheidsnormen als extremistisch te bestempelen, geeft de staat zichzelf een vrijbrief om radicaler verzet als onaanvaardbaar en onpatriottisch te categoriseren. Dit stelt de staat in staat om zijn bedreigde gezag te versterken, te midden van de groeiende kritiek op ongelijkheid, vriendjespolitiek en oligarchie.

Het extremisme waar Sunak voor waarschuwt is niet zozeer extern en vreemd, maar komt vaak voort uit het onvermogen van de staat om het onrecht aan te pakken dat de sociale onvrede voedt. Maar het is politiek opportuun om in plaats daarvan naar de ander te wijzen, die zich niet aanpassen wil aan ‘onze’ waarden. Deze strategie leidt de aandacht af van het oplossen van grieven en het herverdelen van macht.

Deze benadering volgt de oude strategie van de Conservatieve Partij om culturele tegenstellingen uit te buiten

In zijn toespraak probeert Sunak de staat centraal te stellen. Die bepaalt wat legitieme participatie is en wat niet. Hij houdt de mythe in stand dat extremisme een externe kracht is, in plaats van een symptoom van instellingen die gemarginaliseerde stemmen buitensluiten en de status quo in stand houden.

Deze benadering volgt de oude strategie van de Conservatieve Partij om culturele tegenstellingen uit te buiten om zo electorale steun te krijgen. Door rechts nationalisme voor te stellen als intrinsiek aan de Britse identiteit, schilderen conservatieve leiders progressieve bewegingen af als vreemd en subversief. Dit verstevigt de reactionaire basis van de partij, terwijl conservatieve politici ook mikken op kiezers uit het politieke midden die bang zijn voor sociale veranderingen en die de stabiliteit en door hen gekoesterde tradities bevragen.

Sunak gaat door op deze weg, maar met een extra dosis dubbelzinnigheid, waardoor meerdere interpretaties mogelijk zijn. Zijn visie verwelkomt diversiteit, zolang deze gericht is op assimilatie. Tegelijkertijd laat hij ook subtiel doorschemeren dat bepaalde groepen – lees moslims – inherent minder goed in staat zijn om de democratie te omarmen. Deze vage insinuaties, verpakt in oproepen tot eenheid, hebben als doel om twijfel te zaaien, zonder dat Sunak hiervoor verantwoording hoeft af te leggen.

Sunaks toespraak heeft uiteindelijk tot doel om extremisme aan te wakkeren in plaats van bestrijden. Terwijl hij de pogingen om ‘Britten tegen Britten op te zetten’ afkeurt, verergert zijn toespraak zelf de kloof tussen de verschillende visies op de Britse samenleving. Ook versterkt zijn speech de boodschap dat gemarginaliseerde stemmen hun afwijkende mening moeten dempen om geaccepteerd te worden in de politiek.

In plaats van economische onzekerheid en politieke vervreemding op een zinvolle manier aan te pakken kiest Sunak voor een nieuwe ronde van de culture war, waar de Conservatieven zo dol op zijn. Misschien gaan meer mensen op zijn partij stemmen door deze paniekzaaierij. Maar het logische gevolg ervan is geen nationale harmonie maar uitsluiting, isolationisme en extremisme. Onder het mom van anti-extremisme vinden de zaden van verdeeldheid een vruchtbare bodem.

Bouw in Israël ligt stil, Palestijns personeel mag niet werken

de Kanttekening
-
0
Bouw in Israël ligt stil, Palestijns personeel mag niet werken

Normaal zijn hier ongeveer 100 werkers´, zegt de Israëlische aannemer Yossi Galili bij een bouwplaats die sinds de oorlog stilligt. Met betraande ogen zegt hij dat hij zijn Palestijnse projectmanager, die 100 Palestijnse werknemers uit de Westelijke Jordaanoever voor hem leverde, mist. ‘Elke dag dronken we samen’, aldus Galili in een NOS-reportage. 

Alle werkvergunningen van Palestijnse arbeiders in Israël zijn ingetrokken, omdat ze als een zogenoemd ‘veiligheidsrisico’ worden gezien. En dus kunnen Galili en vele andere Israëlische bouwbedrijven niet verder.

In totaal werkten voor de oorlog zo’n 150.000 Palestijnen in Israël, van wie velen in de bouwsector. Het gevolg is dat nu ongeveer de helft van alle bouwprojecten in Israël stilligt.

De sector heeft grote zorgen over de gevolgen van de oorlog op de economie. Raul Srugo, president van de Israëlische bouwvereniging, vertelde NOS: ‘De Israëlische economie is afhankelijk van de bouwsector. Wij representeren ongeveer 20 procent van het bruto binnenlands product en hebben dus een grote impact, ook op de financiële sector.’ Israël niet gebaat is bij een winst in de oorlog met Gaza als de economie verloren gaat, voegt hij toe. ‘Dan zou Israël alsnog de oorlog verliezen.’

Arbeidsmigranten naar Israël

Israël wil het probleem verhelpen met de influx van tienduizenden Aziatische bouwvakkers uit landen als China, India en Thailand. Srugo vindt dat geen goed idee, omdat de arbeidsmigranten te veel bureaucratische rompslomp met zich meebrengen. ‘De oorlog is bijna vijf maanden geleden begonnen en tot op de dag van vandaag hebben we nog niemand hier naartoe kunnen halen. Dit gaat niet zo. De regering moet begrijpen dat wij nu actie moeten nemen,’ aldus Srugo.

Voor de Palestijnse economie lijken de problemen nog groter. ‘Al die werknemers samen hadden bij elkaar per maand ongeveer een salaris van zo’n 250 miljoen euro per maand. Dat geld hield de Palestijnse markt en productie in beweging. Dus dit heeft op allerlei manieren invloed op de Palestijnse economie’, vertelt Rasem Al Bayari van de Palestijnse vakbond.

Mooie woorden Britse premier gaan voorbij aan islamofobie

de Kanttekening
-
0
Mooie woorden Britse premier gaan voorbij aan islamofobie

De Britse premier Rishi Sunak hield afgelopen vrijdag een speech tegen extremisme en verdeeldheid. Maar Sunak adresseerde het probleem van islamofobie niet, terwijl dat wel speelt in de Conservatieve Partij. 

De Conservatieve Partij kampt al jaren met islamofobie. Zo vergeleek Boris Johnson enkele jaren terug vrouwen in een boerka met brievenbussen. Voormalig minister van Binnenlandse Zaken Suella Braverman typeerde de pro-Palestijnse demonstraties als ‘haatmarsen’ en beweerde dat islamisten nu de leiding hebben over Groot-Brittannië.

Twee weken geleden was er bovendien veel ophef over parlementariër Lee Anderson, die in een uitzending van een rechts radiostation Sadiq Khan aanviel, de eerste islamitische burgemeester van Londen. ‘Hij heeft onze hoofdstad weggegeven aan zijn vrienden. Ik geloof eigenlijk niet dat de islamisten de controle over ons land hebben, maar wat ik wel geloof is dat ze de controle hebben over Khan, en over Londen.’

Een beetje krom

Chris Doyle, directeur van de Council for Arab-British Understanding noemde het in The New Arab krom dat Sunak in zijn speech wel extremisme en antisemitisme aankaart, maar met een grote boog om islamofobie heenloopt. De antisemitismebeschuldiging is vaak een wapen van rechts om links en moslims aan te vallen, aldus Doyle. Zo zei Trevor Kavanagh, een vooraanstaand politiek columnist bij de rechtse krant The Sun op de nationale televisie: ‘Alleen al door de definitie van het moslim–zijn ben je anti-joods. En Guy Fawkes, een pseudoniem van een invloedrijke rechtse blogger, zei dat Labour uit electorale motieven ‘onbeschaafde moslims’ probeert te paaien, in plaats van ‘beschaafde joden’.

Na 7 oktober is het aantal antisemitische incidenten met 589 procent gestegen, maar de Conservatieven en Labour onderkennen dit probleem. Het probleem van islamofobie daarentegen wordt niet onderkend door de Conservatieven en Sunak, terwijl het aantal anti-islamitische incidenten is gestegen met 355 procent.

‘Het meest alarmerende is misschien wel dat islamofobie, dat ook verbonden is met zijn tweelingbroer anti-Arabisch racisme, waarschijnlijk een belangrijke reden is waarom de Britse regering heeft nagelaten de Israëlische wreedheden in Gaza te veroordelen’, aldus Doyle. ‘Het probeert verdeeldheid tussen gemeenschappen aan te wakkeren en cultuuroorlogen uit te vechten. De berekening is al lang dat de Conservatieven electoraal voordeel kunnen halen uit deze aanpak. Dit alles maakt de toespraak van Sunak op vrijdag, toen hij opriep tot een harde aanpak van extremisme, hol.’

Ondertussen is de onder moslims zeer populaire politicus George Galloway vorige week weer in het Lagerhuis verkozen voor het kiesdistrict Rochdale tijdens tussentijdse verkiezingen. De pro-Palestijnse ‘stokebrand’ begon zijn carrière bij Labour, maar leidt nu de radicaal-linkse Workers Party of Britain. Deze partij werd opgericht nadat Jeremy Corbyn, ook pro-Palestijns, het leiderschap van Labour kwijtraakte aan de pro-Israëlische Keir Starmer. Het Israëlische geweld in Gaza heeft Galloway aan zijn overwinning geholpen.

Drones in Israëlische nederzettingen betaald door Nederlandse christenen

de Kanttekening
-
0
Drones in Israëlische nederzettingen betaald door Nederlandse christenen

Conservatieve protestantse christenen in Nederland zamelen geld in om drones, kogelvrije vesten en helmen te kopen voor Israëlische kolonisten. Dit bericht Trouw.

Het gaat om een donatie van 25.000 euro van Christenen voor Israël (CvI), een liefdadigheidsinstelling uit Nijkerk die vooral onder evangelische en reformatorische christenen populair is. Het geld gaat naar de Christian Friends Of Israeli Communities (CFOIC), die hiermee drones, helmen en andere noodzakelijke apparatuur aanschaft voor Israëlische gemeenschappen.

De gemeenschappen waar CFOIC voor opkomt, zijn de omstreden nederzettingen in Palestijns gebied, zo meldt Trouw. ‘CvI en CFOIC bestrijden in hun publicaties dat er sprake is van illegale bezetting.’ CvI-woordvoerder Sara van Oordt vertelt de krant dat het geld niet wordt uitgegeven aan wapens voor kolonisten. ‘Dat doet CFOIC niet en dat doet CvI ook niet.’

Jaarlijks haalt CvI 130.000 euro op voor CFOIC. Maar de bestemming van het geld is na 7 oktober veranderd. CFOIC-bestuurder Henk Poot schrijft in de laatste CvI-nieuwsbrief: ‘Dit is de tijd om de inwoners van het Bijbelse hartland te steunen met wat zij nu nodig hebben. Even geen kinderspeelplaatsen, bibliotheken of renovatie van de bejaardensoos. (…) Dit is de tijd dat we geven voor veiligheid, voor bewakingscamera’s, voor de uitrusting van teams die bij onraad als eerste erop afgaan, voor kogelvrije vesten.’

Nederlanders die de Palestijnse zaak een warm hart toedragen zijn woedend. ‘Financiering van terrorisme’, zo noemt de Leidse historica Nadia Bouras de donatie op X.

Ook Denk-raadslid Sheher Khan werd heimelijk onderzocht door ministerie

de Kanttekening
-
0
Ook Denk-raadslid Sheher Khan werd heimelijk onderzocht door ministerie

Het Amsterdamse Denk-raadslid Sheher Khan stond in het geheime onderzoek naar moslims en moskeeën vanuit het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW). Hij was onderverdeeld in de categorie ‘salafisme en aanverwante onderwerpen’, zegt de politicus op X.

Khan had vorig jaar, nadat bekend werd dat het ministerie de moslimgemeenschap bespioneerde, zelf een mail gestuurd om te weten of hij ‘heimelijk is onderzocht’. Hij riep andere moslims op om ook een mailtje te sturen.

Vijf maanden na het mailtje kreeg Khan het langverwachte antwoord. ‘Hierbij bevestig ik dat directie Samenleving en Integratie van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid persoonsgegevens van u heeft verwerkt’, staat in het mailtje. 

Volgens SZW zouden die gegevens zijn gebruikt omdat hij ‘deelnam aan bijeenkomsten van die directie’. In een ander screenshot laat Khan zien dat hij zich had aangemeld voor SZW-bijeenkomsten voor bruggenbouwers en verbinders. Bovendien nam hij deel aan een bijeenkomst over moslimdiscriminatie, een andere activiteit waardoor zijn naam opdook in het onderzoek.

Het SZW meldt echter dat naar Khans gegevens is gezocht binnen het dossier ‘salafisme en aanverwante onderwerpen’. De post van Khan zorgt voor verontwaardiging op sociale media. Nederlanders met een moslimachtergrond vragen zich af waarom de overheid zo’n lijstje met gegevens bijhoudt.

De post van Khan maakt ook anderen geïnteresseerd in de werkwijze van het ministerie. ‘Op welke manier heb je dit opgevraagd? Dit is wel schokkend en nu ben ik ook wel benieuwd of ik ben onderzocht…’, vraagt Selim Ozcelik, fractievoorzitter van Denk Venlo zich af.

1...178179180...906Pagina 179 van 906

Over ons

de Kanttekening is een onafhankelijke en emancipatoire mediaorganisatie. Onze kernwaarden zijn: vrij, moedig en inclusief.

Over menu

© 2017 de Kanttekening B.V. Alle rechten voorbehouden.

Gebruiksvoorwaarden | Privacy statement | Adverteren & contact