13.7 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 228

BBB stemt in met behandelen spreidingswet

de Kanttekening
-
0
BBB stemt in met behandelen spreidingswet

Senatoren van de BoerBurgerBeweging (BBB) hebben dinsdag op de valreep toch ingestemd met de omstreden spreidingswet. De wet komt daardoor niet op de lijst met controversiële onderwerpen, de behandeling ervan wordt niet uitgesteld tot na de verkiezingen. Zo meldt Trouw.

De BBB blijft verrassen als het gaat om de spreidingswet. De partij heeft eerder verklaard tegen de wet te zijn die asielzoekers eerlijker over het land zou moeten verdelen. En nu stemmen de BBB-senatoren toch tegen het voorstel uit de rechterhoek om de behandeling van de wet uit te stellen tot na de verkiezingen.

‘BBB is zeer kritisch op deze wet, maar controversieel verklaren lost de impasse niet op. Wij zijn daarom voor snellere behandeling van de wet’, aldus fractievoorzitter Ilona Lagas bij de toelichting op het besluit in de Eerste Kamer.

In de Tweede Kamer sprak fractievoorzitter Caroline van der Plas eerder haar steun uit, omdat ze vond dat plattelandsgemeenten onevenredig asielzoekers zouden opvangen. Daarna veranderde ze toch van mening, omdat er te veel dwang uit de wet zou spreken. Door de spreidingswet kan het rijk gemeenten dwingen asielzoekers op te vangen. Sommige gemeenten vangen geen enkele asielzoeker op.

Duitse president vraagt vergiffenis voor koloniale wandaden in Tanzania

de Kanttekening
-
0
Duitse president vraagt vergiffenis voor koloniale wandaden in Tanzania

De Duitse president Frank-Walter Steinmeier heeft tijdens zijn bezoek aan Tanzania vergiffenis gevraagd voor de Duitse koloniale misdaden. ‘Ik schaam me voor wat Duitse koloniale soldaten uw voorvader en zijn medestrijders hebben aangedaan.’

Vandaag bezoekt Steinmeier de stad Songea in het zuiden van Tanzania. In de jaren 1905-1907 was Songea het centrum van de zogenoemde Maji-Maji-opstand tegen de Duitse koloniale overheersers. Die onderdrukten de opstand op brute wijze de kop in.

Maandag had Steinmeier een ontmoeting met de Tanziaanse president Samia Suluhu Hassan. Ze spraken ook over hoe Duitsland en Tanzania samen in het reine kunnen komen met het koloniale verleden. Duitsland is bereid om roofkunst en ook menselijke resten terug te geven aan Tanzania. ‘Het is belangrijk voor mij dat we in het reine komen met dit donkere hoofdstuk’, zei Steinmeier.

Tanzania was van 1885 tot 1918 onderdeel van de Duitse kolonie Oost-Afrika, toen Duitsland een keizerrijk was. Het Duitse koloniale bewind in Tanzania heeft tot dusverre veel minder aandacht gekregen dan het bewind in Namibië, waar begin twintigste eeuw grote wreedheden tegen de lokale bevolking plaatsvonden die Duitsland nu als genocide erkend.

Een diepe zucht

Lody van de Kamp
-
0
Een diepe zucht

Een diepe zucht. Zo diep dat ik mij deze na meer dan dertig jaar nog goed herinner. Het was midden in de Eerste Intifada. De volksopstand van vaak jonge en armere Palestijnen tegenover Israëlische soldaten was een feit. De zucht ontsnapt uit de mond van de toenmalige burgemeester van Bethlehem.

‘Rabbijn Lody, de waarheid is dat de oorlog te lang heeft geduurd. Deze knullen die nu hun stenen gooien, die de rubberkogels van onze vijand trotseren, waren in 1967 toen de Jordaanse bezetting van onze steden en dorpen op de Westbank veranderde in een Israëlische bezetting nog niet eens geboren. Deze jonge boze kerels hebben geen ander beeld van Israël en haar Joodse landgenoten dan dat het bezetters zijn en ons alleen maar kunnen onderdrukken. Een andere Jood hebben zij nog nooit meegemaakt. Voor hen is de Jood de loop van het geweer dat op hen gericht staat. Ja, de lengte van de oorlog schept alleen maar trauma’s die niet kunnen helen. En trauma’s scheppen mensen die soms tot het onmenselijke in staat zijn. Het heeft al veel te lang geduurd.’

Binnen onze kleine Joodse gemeenschap in het naoorlogse Enschede van de jaren vijftig hoorden we vaak van grotere of kleine ruzies en conflicten. Binnen families, gezinnen en vriendenkringen. Dit hoorde kennelijk bij ons leven. Eigenlijk wisten wij als kinderen niet beter.

Het kwam voor dat familieleden die samen in die oorlog vaak samen de meest vreselijke dingen hadden meegemaakt en hadden overleefd ineens voor langere tijd geen contact meer met elkaar hadden. Zij gingen niet meer met elkaar om en vochten soms ook in het openbaar, ten overstaan van iedereen en alles, hun ruzies uit. Kinderen met ouders, broers en zusters.

Pas later begonnen wij de oorzaak daarvan te begrijpen. Zo’n naoorlogse gemeenschap, allemaal overlevenden van de onderduik of de concentratie- en vernietigingskampen, bestond voor een goed deel uit weduwes en weduwnaars, weeskinderen, opnieuw samengestelde gezinnen met ieder hun eigen traumatische ervaringen. Trauma’s die nooit werden opgelost. Kinderen die nauwelijks of geen andere herinnering hadden aan het leven dan aan wat er gebeurde achter het prikkeldraad, of gescheiden van andere familieleden op een ver afgelegen boerderijtje.

Jongeren en volwassenen die die dood in de ogen hadden gekeken op een manier die alleen maar vreselijke psychische schade heeft kunnen veroorzaken. En dan ineens geacht worden de overstap te maken naar het gewone leven van de schoolbanken, een baan, het gezin. Ook nog eens met een nieuwe vader of een nieuwe moeder. Natuurlijk werkte dat veelal niet.

‘Trauma’s scheppen mensen die soms tot het onmenselijke in staat zijn’

Het is niet voor niets dat er ook tachtig jaar na die tijd sprake is van een erkende ‘tweede’ en inmiddels ook een ‘derde’ generatieproblematiek.

Zuchtend kwam het uit de mond van die burgermeester. ‘Rabbijn Lody, de oorlog heeft te lang geduurd.’ Dat was dertig jaar geleden.

Inmiddels is er een nieuwe generatie opgegroeid. Aan Israëlische kant een derde generatie van jonge mensen die drie jaar van hun leven in militaire dienst moeten. Een dienstplicht tegenover vijanden. Drie generaties leven met vijandsbeelden over hen, aan de andere kant van de grens.

Op de Westbank en in Gaza is er ook weer een nieuwe generatie die alleen maar terreur, bombardementen, onderdrukking, armoede en ellende kent. Deze generatie beschouwt zich erfgenaam van de ouders en grootouders in het verzet tegen Israël.

7 oktober, bommen, rakketten, doden, gewonden, ontheemden, slechts van elkaar gescheiden door een hekwerk of een muur. Maar verenigd in onnoemelijke en onbeschrijfelijke ellende, leed en verdriet.

De tijd gaat verder. De wapens zullen weer rusten. De kanonnen en de tanks zullen zwijgen. Maar de pijn blijft. Het leed blijft. De woede en de haat kunnen niet verdwijnen. Getraumatiseerde generaties worden opgezadeld met nieuwe trauma’s. Nieuwe woede, onmacht, verzet en terreur zijn zojuist geboren.

Dit is de oorlog van vandaag. Drie decennia na die diepe zucht.

Ik heb Chalid goed gekend. Deze beveiliger in Oost-Jeruzalem en op de Westbank sprong na het horen van de klap altijd meteen in zijn jeep op weg naar de volgende plaats van onheil. Waar een bomgordel tot ontploffing was gebracht. Waar terreur had plaatsgevonden. Waar opnieuw levens waren verwoest.

Chalid wist ook van zuchten. Hij was even in Nederland. Om op adem te komen. Het was in de tijd van de zelfmoordaanslagen in en rond de Heilige Stad. Zijn verhaal liet zich over ons kopje koffie moeilijk beschrijven. Ook hij slaakte de mij inmiddels bekende zucht. ‘In een oorlog sneuvelen? Bij een aanslag omkomen? Het is niet anders. Maar zoiets overleven? Dat is werkelijk niet te beschrijven.’ Zucht.

Het zijn afschuwelijke tijden. Nieuwe trauma’s worden elke dag geboren. Trauma’s die niet geheeld worden. Laat het deze wetenschap zijn, die tenminste de gedachten gaat beheersen in onze onopgeefbare zoektocht naar de vrede van morgen. Een morgen die gaat komen, met G’ds hulp, Im Yirtse Hashem, Insh’Allah. Een morgen waarin wij ondanks ons menselijk onvermogen geen nieuwe trauma’s geboren laten worden.

Onderzoek: institutioneel racisme komt ook bij gemeente voor

de Kanttekening
-
0
Onderzoek: institutioneel racisme komt ook bij gemeente voor

Uit onderzoek van het Kennisplatform Inclusief Samenleven blijkt dat bij zes Nederlandse gemeenten ‘processen van institutioneel racisme’ spelen en dat de ontkenning daarvan hardnekkig is bij witte leidinggevenden.

‘Een Nederlandse man heeft een positie bij ons gekregen hier. Zonder dat er een vacature was vrijgekomen. Wij [mensen van kleur en/of met een migratieachtergrond] hebben weer niet de kans gekregen om hierop te solliciteren’, zegt een van de respondenten van kleur in het onderzoeksrapport.

Het is een van de vele voorbeelden en citaten die in het onderzoek zijn opgenomen, en die blijk geven van ‘oneerlijke processen’ tegenover Nederlanders met een migratieachtergrond.

‘Je merkt ook heel vaak’, staat er vervolgens, ‘als er vacatures worden uitgezet, dan is het een formaliteit. Intern hebben ze dan al besloten wie het gaat worden. Wij [mensen van kleur en/of met een migratieachtergrond] krijgen niet de kans om te solliciteren. Ze hebben die persoon al aangewezen.’

In totaal zijn voor het onderzoek 51 respondenten gesproken. Van deze ambtenaren hebben 30 een migratieachtergrond buiten Europa. De overige 21 zijn leidinggevenden, ‘overwegend witte mensen’.

Leidinggevenden blijken het bestaan van racisme in hun organisatie vaak niet op te merken.

‘Wat leidinggevenden vaak als bewijs opvoeren dat er geen racisme speelt, is dat ze zelf een collega van kleur en/of met een migratieachtergrond binnen het team hebben of dat ze zien dat er collega’s van kleur en/of met een migratieachtergrond stappen maken naar hogere functies. Wat opvalt is de mate van zekerheid waarmee leidinggevenden menen dat er geen racisme speelt in hun omgeving’, staat in het rapport.

Concluderend, schrijven de onderzoekers, dat er ‘meerdere signalen van institutioneel racisme zijn’ bij de gemeenten als werkgever, zowel vanuit ambtenaren die daardoor gedupeerd zijn als van ambtenaren die een verantwoordelijkheid dragen voor de sociale veiligheid op de werkvloer. Ook zouden er objectieve procedures ontbreken voor de in- en doorstroom van werknemers.

Israëlier draagt Jodenster bij VN-vergadering

de Kanttekening
-
0
Israëlier draagt Jodenster bij VN-vergadering

De Israëlische afgevaardigde voor de VN, Gilad Erdan, woonde de vergadering bij met een Jodenster waar ‘nooit meer’ op stond, een Holocaustvergelijking die in het huidige conflict met Hamas vaker (aan beide kanten) te horen is. 

De afgevaardigde zei dat de ster een herinnering was voor ‘de stilte ten aanzien van kwaadaardigheid’ en dat hij de ster ook droeg als een ‘symbool van trots’. ‘Zoals mijn grootouders, en de grootouders van miljoenen Joden, zullen mijn team en ik vanaf nu gele sterren dragen’, aldus Erdan. Dat meldt de nieuwszender Deutsche Welle.

De Israëliër zei de ster te blijven dragen totdat andere leden van de Veiligheidsraad Hamas veroordelen voor de ‘misdaden’ die ze hebben begaan. Erdan was een furieus: ‘Sommigen onder jullie hebben niks geleerd in de afgelopen tachtig jaar. Sommigen zijn vergeten waarom de VN is opgericht’, zei hij.

Het valt op dat in de huidige geweldsescalatie vaker Holocaustvergelijkingen opduiken. Dit tegen de zere been van sommigen. Zo maakte Jaap Hamburger van Een ander Joods Geluid zich kwaad over de Nationaal Coördinator Antisemitisme Bestrijding (NCAB), die de aanval op Joden in Dagestan vergeleek met de Kristallnacht. Hamburger vindt dat de NCAB hiermee de Holocaust bagatelliseert.

Ook in het pro-Palestijnse kamp wordt de huidige oorlogssituatie in Gaza vaak vergeleken met de Holocaust, zoals bij de Palestinademonstratie in Amsterdam. Toen was onder meer op een bordje de retorische vraag ‘Who is the Anne Frank now’ te zien.

‘Een tunnel naar Jan Pieterszoon Coen noemen is gek’

Ewout Klei
-
0
‘Een tunnel naar Jan Pieterszoon Coen noemen is gek’

Lang was onze koloniale geschiedenis een ondergeschoven kindje. Bovendien werd dit verhaal eenzijdig verteld. De laatste jaren is ons beeld van die tijd drastisch gekanteld. De bundel Ons koloniale verleden in 50 voorwerpen laat dit heel duidelijk zien. 

In dit boek vertellen vijftig auteurs – van jonge historici tot bekende journalisten en schrijvers – verhalen over ons koloniale verleden, aan de hand van vijftig voorwerpen. Het gaat onder andere om het eerste aandeel van de VOC, een skelet van de dodo, een ansichtkaart waarop de afschaffing van de slavernij in 1863 wordt gevierd, het ambtskostuum van Hendrikus Colijn en de bamischijf. We spraken met twee samenstellers van de bundel, de Volkskrant-journalisten Sheila Sitalsing en Tjerk Gualthérie van Weezel.

‘Toen ik begon te werken bij de Volkskrant was ik betrokken bij een serie van vijftig afleveringen over wat iedereen eigenlijk moet weten van de natuurwetenschappen’, herinnert Gualthérie van Weezel zich. ‘Aan die serie moest ik steeds denken als ik de laatste jaren wat las over ons koloniale verleden. Vaak dingen waarvan je denkt: waarom heb ik dat nooit op school geleerd?’

‘We hebben als de Volkskrant toen een groep experts benaderd, die een lijst van vijftig voorwerpen hebben samengesteld die een verrassende blik werpen op onze koloniale geschiedenis. Elk lemma is door een andere auteur geschreven. In onze bundel kijken we naar de tijd voor het kolonialisme, het kolonialisme zelf, waaronder ook het verzet, en naar de postkoloniale periode.

‘We behandelen lichte thema’s, maar ook hele zwarte, zoals de slachtingen op de Banda-eilanden in opdracht van gouverneur-generaal Jan Pieterszoon Coen. Toen ik dat verhaal voor het eerst las, was ik echt geschokt. Toen besefte ik dat het inderdaad heel gek is dat we een tunnel naar die man hebben vernoemd.’

‘Het gaat niet om goed of fout, maar over een nieuwe manier van kijken’

Deze bundel kun je zien als een zoektocht om ons bewustzijn te voeden, vult Sitalsing aan. ‘De geschiedenis van Nederland werd altijd verteld als twee verhalen. De vaderlandse geschiedenis over Nederland en de koloniale geschiedenis over wat er elders gebeurde. Maar het zijn geen twee aparte verhalen, het is één verhaal.

‘In de Nederlandse musea zie je dit ook terug. Er is een Rijksmuseum waarin de Nederlandse kunst en cultuur centraal staan, en er is een Museum voor Volkenkunde. Het Rijksmuseum is hoe Nederland zichzelf toont, koloniale collecties vertellen hoe Nederland de ander zag. Aan dit boek werkten we in nauwe samenwerking met beide musea, met Valika Smeulders, hoofd geschiedenis van het Rijksmuseum en met Wayne Modest van het Wereldmuseum. We willen één verhaal vertellen over de gedeelde geschiedenis.’

Sitalsing ziet de bundel niet als ‘woke’. ‘Ik vind dat een idiote vraag. We proberen de geschiedenis vollediger te maken. Veel verhalen over de koloniale geschiedenis zijn niet verteld vanuit het perspectief van de gekoloniseerden, omdat zij vaak geen bezit hadden. Ze hadden geen mooie spullen of schilderijen nagelaten die je in een museum kan terugvinden, er zijn geen dagboeken. Toch konden we bij deze nieuwe verhalen wel degelijk objecten vinden. Soms door anders te kijken naar objecten uit musea. Soms aan de hand van alledaagse gebruiksvoorwerpen. Het verhaal van de hindoestaanse contractarbeiders in Suriname wordt bijvoorbeeld verteld aan de hand van een kapmes. Dat hadden ze wel.’

‘We waren wel een beetje bang in het begin om in de woke-discussie te belanden’, zegt Gualthérie van Weezel. ‘Maar de toon van ons boek is niet beschuldigend. Ik geloof ook dat de maatschappelijke discussie nu een stap verder is. Het gaat ook om nieuwsgierigheid.’ Sitalsing beaamt dit: ‘Het gaat niet om goed of fout, maar over een nieuwe manier van kijken naar bestaande archieven én naar nieuwe vondsten. Waardoor de verhalen veranderen. We populariseren veel nieuwe inzichten uit de wetenschap.’

Sitalsing en Gualthérie van Weezel hebben zelf ook allebei een lemma geschreven: Stitalsing over het eerste aandeel ter wereld en Gualthérie van Weezel over de dodo. ‘Dat ik het lemma schrijven over het eerste aandeel lag voor de hand, want ik ben van huis uit econoom’, vertelt Sitalsing. ‘De  Vereenigde Oostindische Compagnie was ’s werelds eerste multinational. Met de VOC begon het aandeelhouderskapitalisme. Het is een eenvoudig maar revolutionair idee, waarmee je voor de financiering van een onderneming niet langer afhankelijk was van het vermogen van koningen of kooplieden, maar krankzinnig veel geld kon ophalen bij heel veel mensen. Door het eigenaarschap in talloos veel kleine stukjes te hakken, hak je ook het risico in talloos veel kleine stukjes en kun je enorme risico’s nemen. Het verhaal over het eerste aandeel laat zien dat hebzucht, winst, expansie, geld verdienen, belangrijke drijfveren waren achter het kolonialisme. Het ging niet alleen om nieuwsgierigheid, andere culturen ontdekken. De VOC was wel een bijzondere multinational, want ze had ook nog het recht om oorlog te voeren.’

Sitalsing ziet ook lessen voor nu: ‘Aandeelhouderschap impliceert ook medeverantwoordelijkheid. De aandeelhouders van toen wisten niet wat de VOC allemaal uitspookte aan de andere kant van de wereld, maar aandeelhouders van nu weten dat wel, bijvoorbeeld wanneer ze een aandeel van Shell kopen.’

‘Zeelieden hebben naar hartenlust dieren doodgeknuppeld’

Het skelet van de dodo, dat zich in museum Naturalis bevindt, staat in het verhaal van Gualthérie van Weezel symbool voor de ongerepte ecosystemen die er waren maar die inmiddels niet meer zo ongerept zijn. ‘Er zijn veel dieren uitgestorven, de dodo is wel het beroemdste voorbeeld. Ik las voor mijn artikel oude scheepsjournalen, waarin de dodo’s werden beschreven. Ik kreeg er een dubbel gevoel bij. De Nederlandse kolonisten waren avontuurlijk, het was spannend om te lezen. En dankzij de wetenschappers die op dit soort reizen meegingen is de kennis over soorten en evolutie ontstaan. Maar de zeelieden waren ook heel wreed, hebben naar hartenlust dieren doodgeknuppeld en hele ecosystemen verwoest door ratten, varkens en andere exotische soorten te introduceren. De curieuze skeletten van uitgestorven dieren zijn daar de tragische resten van.’

Sitalsing en Gualthérie van Weezel vinden dat westerse landen gestolen erfgoed moeten teruggeven aan de landen waarvan deze museumstukken gestolen zijn. Sitalsing: ‘Het kan dat een regering zegt: laat maar daar, want hier kunnen we er niet voor zorgen. Maar dat is aan de ontvanger. Het is niet aan Nederland om te zeggen dat het geen stukken teruggeeft omdat de eigenaar daar niet voor kan zorgen. Dat is nou net het paternalisme waar we vanaf hoopten te zijn. Overigens heeft een commissie daar net een dik advies over gegeven, en is de regering dat aan het opvolgen. Er gaan nu dingen terug, zoals het kanon van Kandy (gestolen van Sri Lanka), dat ook in ons boek staat.’

Gualthérie van Weezel is het daarmee eens: ‘Het is een beetje alsof iemand je fiets steelt en die niet wil teruggeven, met het argument dat hij zuiniger is op je fiets dan jij. Dat kan echt niet.’ Toch blijven er zich dilemma’s voordoen. ‘Geef je het Krimgoud terug aan Rusland, dat nu over de Krim heerst, of aan Oekraïne? En moet je kunstschatten wel geven aan een regering die deze verpatst? En wat als de regering kunstschatten niet terug wil, maar de lokale bevolking van een gebied wel?’

De belangrijkste vraag van dit boek is hoe je het koloniale verleden van Nederland vangt, zegt Gualthérie van Weezel. ‘Dit boek is een aanvulling op het huidige geschiedbeeld. We proberen iets toe te voegen aan de verhalen. Het perspectief te veranderen. Vroeger was het koloniale verleden het verhaal van witte Nederlanders, maar dat perspectief kan niet meer. Het koloniale verleden moet het verleden van ons allemaal worden, meerdere perspectieven recht doen.’

Maar hoe zit het dan met Turkse en Marokkaanse Nederlanders? Hun landen van herkomst zijn niet door Nederland gekoloniseerd. ‘Dat is inderdaad een ander verhaal’, zegt Sitalsing. Turkije, toen nog het Ottomaanse Rijk geheten, was zelf een koloniserend rijk dat regeerde over vele andere volkeren, aldus de journaliste. ‘Maar Nederland is wel het land waar ze nu wonen’, zegt Gualthérie van Weezel. ‘Ook voor hen is de koloniale geschiedenis relevant. Bovendien, tijdens de Conferentie van Berlijn in 1884, werd Afrika verdeeld door de Europese machten. Waaronder dus Marokko. En mede vanwege de onhandige grenzen die toen werden getrokken en nu nog steeds bestaan hebben we de vluchtelingencrisis.’

Feministe Judith Butler prijst Hamas in oude video

de Kanttekening
-
0
Feministe Judith Butler prijst Hamas in oude video

Op X gaat een oude video viral, waarin de Amerikaanse filosofe Judith Butler de islamitische organisaties Hamas en Hezbollah prijst als een progressieve organisatie die deel uitmaakt van de wereldwijde linkse beweging.

Tijdens een debat, meer dan tien jaar geleden, zegt Butler dat Hamas en Hezbollah ‘sociale bewegingen zijn die progressief zijn, die links zijn, die deel uitmaken van mondiaal links’. Wel kun je volgens haar kritiek leveren op sommige aspecten van deze bewegingen.

De video is nu weer opgedoken, nu Israël en Hamas een bloedige oorlog uitvechten in de Gazastrook, waarbij al meer dan 8000 Palestijnse burgers zijn omgekomen. Aanleiding van de Israëlische bombardementen op Gaza is de aanval van Hamas op Israël, waarbij 1400 mensen zijn omgekomen en meer dan 200 mensen zijn ontvoerd door Hamas. Butler, zelfs Joods, is heel erg kritisch op Israël, en eist een staakt-het-vuren. Ze zit ook in de raad van advies van de linkse Joodse vredesorganisatie Jewish Voice For Peace.

Judith Butler is de meest invloedrijke feministe op dit moment. Ze is bekend geworden met twee boeken over gender, Gender trouble en Bodies that still matter. Volgens Butler wordt ons denken over sekse en gender genormeerd door de maatschappij, waarin heteroseksualiteit de norm is. Dat mannen zich als mannen gedragen en vrouwen als vrouwen heeft volgens Butler niets met de natuur te maken, maar alles met de cultuur. Het zijn ‘sociale constructies’.

In 2012 zorgden Butlers uitlatingen over Hamas voor deining, toen ze de Adornoprijs kreeg uitgereikt. Critici zeiden dat de feministe Hamas steunde, maar dat was volgens haar volkomen onjuist: ‘Mijn opmerkingen over Hamas en Hezbollah zijn uit hun verband gerukt en geven een verkeerd beeld van mijn vaste en mijn zich verder ontwikkelende standpunten. Ik werd door iemand uit het universitaire publiek gevraagd of ik vond dat Hamas en Hezbollah tot ‘globaal links’ behoorden, en ik antwoordde met twee punten. Mijn eerste punt was dat deze politieke organisaties zichzelf definiëren als anti-imperialistisch, en anti-imperialisme is een kenmerk van mondiaal links. Mijn tweede punt was het volgende: Zoals bij elke linkse groep moet je beslissen of je voor of tegen die groep bent.’

Butler onderschrijft de praktijken van Hamas en Hezbollah niet, benadrukte ze in 2012: ‘Het heeft me dus altijd absurd geleken dat mijn opmerkingen werden opgevat als steun of toezegging aan Hamas en Hezbollah! Ik heb nooit een standpunt ingenomen over beide organisaties.’

Wel steunde en steunt Butler de BDS-beweging (Boycot, Desinvesteringen en Sancties), die Israël economisch en cultureel wil boycotten. Maar ze vindt niet dat je mensen mag discrimineren op grond van hun Israëlische staatsburgerschap.

Duitse minister Özdemir: Erdogans uitlatingen over Hamas zijn ‘onacceptabel’

de Kanttekening
-
0
Duitse minister Özdemir: Erdogans uitlatingen over Hamas zijn ‘onacceptabel’

Volgens de Duitse minister van Landbouw Cem Özdemir zijn de uitlatingen van de Turkse minister Erdogan over Hamas ‘onacceptabel’. Erdogan vindt Hamas geen terroristische organisatie.

Hamas voerde op 7 oktober een aanval op Israël uit, waarbij 1400 mensen om het leven kwamen. Ook namen Hamasstrijders meer dan 200 gijzelaars mee naar Gaza. Uit wraak bombardeert Israël nu al meer dan drie weken de Gazastrook. Ook voeren Israëlische kolonisten op de Westbank aanvallen uit op Palestijnse burgers. Er zijn nu meer dan 8000 Palestijnen omgekomen.

De Turkse president zweeg aanvankelijk over de Israëlische aanvallen, maar stond onder zware druk van zijn achterban en de oppositie om Israël te veroordelen. Vorige week deed Erdogan dat eindelijk. In een speech, waarin hij ook de westerse steun voor Israël hekelde, zei de Turkse president dat Hamasstrijders vrijheidsstrijders zijn, die vechten voor hun land en volk. Ze zijn geen terroristen.

De Duitse politicus Özdemir, die van Turkse afkomst is, vindt de uitlatingen van Erdogan niet kunnen. Volgens hem is Hamas wel degelijk een terroristische organisatie. Ook vindt hij het hypocriet dat Turkije de Koerdische Arbeiderspartij PKK wel een terroristische organisatie noemt. De PKK staat in Turkije, de Verenigde Staten en de Europese Unie op de terreurlijst.

Özdemir staat achter Israël. ‘Het bestrijden van terrorisme is het recht van Israël, en wij steunen dat recht volledig’, zegt hij. Hij beschuldigt Hamas er bovendien van burgers te gebruiken als menselijk schild.

Fonda Sahla’s missie: Gratis kinderopvang en toegankelijke zorg voor iedereen

Tayfun Balcik
-
0
Fonda Sahla’s missie: Gratis kinderopvang en toegankelijke zorg voor iedereen

Fonda Sahla is sinds 2021 lid van de Tweede Kamer voor D66 en doet dit jaar een poging om herkozen te worden. Ze staat op plek vijftien. Ze is ‘trots’ op haar dubbele nationaliteit, zegt ze tegen de Kanttekening.

Wat moet er in Nederland veranderen? 

‘Er is behoefte aan verandering in Nederland. Op het gebied van kansengelijkheid, vertrouwen in de politiek en bestaanszekerheid. Ik merk vooral dat de uitdagingen enorm zijn voor kinderen en ouderen in moeilijke posities. Deze verkiezingen gaan echt over het creëren van een eerlijker speelveld, betere toegang en meer kansen voor álle Nederlanders, ongeacht wie je bent of waar je vandaan komt.’

Wat is het belangrijkste probleem dat moet worden opgelost?

‘Er is behoefte aan verandering, een luisterend oor, en het heroveren van vertrouwen in de politiek. We moeten begrijpen wat de zorgen zijn, zelfs van mensen die niet luid schreeuwen. Het belangrijkste probleem dat moet worden aangepakt, is de kansengelijkheid voor kinderen, vooral in wijken waar mensen weinig verdienen. Hun ontwikkeling staat onder druk. Er is een enorm lerarentekort. Best gek eigenlijk dat het in deze campagne zo weinig over onderwijs gaat. Wij willen ons blijven inzetten voor een ‘rijke schooldag´ voor elk kind. Dat is een schooldag met bijvoorbeeld extra sport-, muziek- of theaterles. Zo bieden we alle kinderen een springplank voor hun sociale, emotionele en cognitieve ontwikkeling. Toch wordt alweer gesproken over bezuinigen in het onderwijs. Dat zou funest zijn voor kinderen, de nieuwe generatie. D66 zet onderwijs altijd op nummer één.’

‘Ook willen wij de kinderopvang uiteindelijk gratis maken. Dat is geen gemakkelijke maatregel, maar wel één die voor de toekomst hard nodig is. Met kinderopvang als basisvoorziening is er voor alle kinderen straks een plekje op de kinderopvang, niet alleen voor kinderen van ouders met de grootste portemonnee. Op deze manier komen verschillende kinderen elkaar makkelijker tegen, zodat ze samen kunnen opgroeien en op de kinderopvang van elkaar kunnen leren. Ook kunnen ontwikkelachterstanden dan eerder worden herkend. Ander voordeel is dat we dan ook die ingewikkelde kinderopvangtoeslag kunnen afschaffen, en dat het voor ouders gemakkelijker wordt om meer te werken.’

‘Tenslotte is toegankelijke zorg voor iedereen, ongeacht hun achtergrond, voor mij een prioriteit. Hard nodig, want in sommige wijken in Nederland gaan mensen veel eerder dood en mensen met een migratieachtergrond hebben bijvoorbeeld veel meer kans op dementie.’

Mooie plannen, maar u zit er al inmiddels ook twee jaar. Wat heeft u concreet bereikt als Kamerlid? 

‘Trots ben ik erop dat ik in twee jaar tijd in staat ben geweest om koplopers in het gehele zorgveld bij elkaar te brengen. Zij zijn echte pioniers, die een moeilijk maatschappelijk onderwerp op de kaart probeerden te zetten. Ik heb daar veel bewondering voor. Al hun kennis en ervaring over inclusieve zorg heb ik in mijn periode als Kamerlid gebundeld en daar is mijn initiatiefnota Inclusieve Zorg uit voortgekomen. Dit thema staat nu voor het eerst hoog op de politieke agenda. Zelfs partijen als de VVD beginnen nu de noodzaak van inclusieve zorg te zien om de zorg betaalbaar te houden.

‘Gratis kinderopvang ís bestaanszekerheid’

Ik ben teleurgesteld over de val van het kabinet, omdat dit allemaal belangrijke processen vertraagd. Zo is de behandeling van mijn plannen uitgesteld tot na de verkiezingen. Ook is het nog maar de vraag of kinderopvang daadwerkelijk bijna-gratis wordt. Ik maak mij namelijk zorgen als ik Omtzigt (NSC) hoor zeggen dat hij kinderopvang niet gratis wil maken. Dat is echt een stap terug in de tijd. Want wij weten allemaal hoe belangrijk dit is voor de ontwikkeling van kinderen, en voor ouders met een kleinere portemonnee die nu niet kunnen werken omdat ze de opvang niet kunnen betalen. Dan belanden al onze plannen voor kansengelijkheid in de prullenbak. D66 wil dit echt voorkomen. We moeten nu doorzetten. Gratis kinderopvang ís bestaanszekerheid. Én biedt kinderen ook de springplank voor een kansrijke start.’

Waarom heeft u voor D66 gekozen?

‘Ik ben lid van deze partij omdat ik geloof in onze waarden van vrijheid, gelijkheid en solidariteit. Deze waarden sluiten nauw aan bij mijn eigen overtuigingen en mijn wens om op te komen voor kansengelijkheid. Daarnaast is D66 ook een partij die realistisch en positief in het leven staat. Wij laten ons niet leiden door onderbuikgevoelens, zoals we nu bijvoorbeeld wel bij Yesilgöz (VVD) zien. Ik bedoel, zij zet nu weer de deur open voor samenwerking met de PVV. Een partij die vindt dat iemand als ik niet thuishoor in de Tweede Kamer. D66 wil dat je niet wordt beoordeeld op je naam, je kleur of je geloof, maar dat iedereen in dit land mag meedoen. Dat is de kern van D66. Dat is niet per sé midden, rechts of links, maar de meest progressieve kracht die we in Nederland hebben.’

Waarom zou ik op u moeten stemmen?

‘Ik vertegenwoordig niet alleen de Nederlandse kiezers van kleur, maar alle Nederlanders die geloven in een eerlijkere en rechtvaardigere samenleving. Mijn inzet voor deze idealen maakt mij de juiste keuze voor iedereen die streeft naar een beter Nederland. Daarnaast is representatie ontzettend belangrijk. Vorig jaar stond ik achter prinses Amalia tijdens Prinsjesdag, een dag later kreeg ik een bericht van een juf. Zij keken in de klas naar het Jeugdjournaal. Tijdens het kijken – ik kwam in beeld – vroeg één van haar leerlingen aan haar: ‘Kun je met een hoofddoek ook Kamerlid worden?’ You can’t be what you can’t see!’

Wat hoopt u te kunnen doen, als u in de Tweede Kamer wordt verkozen?

‘Als ik wederom in de Tweede Kamer word gekozen, hoop ik mijn inzet voor kansengelijkheid en inclusiviteit voort te zetten. Mijn missie is onder andere om gratis kinderopvang als basisvoorziening te realiseren en te zorgen voor toegankelijke zorg voor iedereen.’

‘Onderzoek toont aan dat dementie vaker onopgemerkt blijft bij ouderen met een migratieachtergrond’

‘Ik heb onlangs een initiatiefnota Inclusieve Zorg ingediend. Dat is voor veel mensen heel belangrijk. Op het gebied van gender en seksuele gerichtheid wordt de diversiteit zichtbaarder. Maar omdat zorgmodellen en onderzoeken vaak het mannelijk lichaam als uitgangspunt nemen, blijven sommige medische klachten bij vrouwen onverklaard. Dat creëert een ongelijkheid. Daarnaast vergrijst de samenleving in rap tempo en zijn er veel culturele verschillen. Onderzoek toont aan dat dementie vaker onopgemerkt blijft bij ouderen met een migratieachtergrond, waardoor zij zich eerder melden op de spoedeisende hulp. Mensen die door een hersenziekte terugvallen op hun moedertaal gaan door deze taalbarrière soms niet naar de dokter, of moeten juist vaker op consult komen om een duidelijke diagnose te krijgen. Dit alles duwt de zorgkosten omhoog, terwijl het juist belangrijk is om het zorgstelsel betaalbaar te houden.’

‘Ik wil graag na de verkiezingen op 22 november mijn werk hiervoor afmaken en deze initiatiefnota tot beleid maken. Deze oproep krijg ik ook mee uit de zorgsector, van zorgprofessionals, wetenschappers en hoogleraren die zorgonderzoek doen. Zij schreeuwen om ondersteunend beleid vanuit de overheid voor inclusieve zorg. Ik wil hiermee door. Daarnaast wil ik een stem zijn voor diegenen die zich niet gehoord voelen in de politiek. Ik breng de stem uit de wijken naar de politiek en de politiek naar de wijken. Dat is juist in deze tijden, waarin mensen het vertrouwen in de politiek verliezen, extra belangrijk. De politiek is er ook voor hen.’

Welke politicus inspireert u? 

‘Ingrid van Engelshoven (D66-politica, oud-partijvoorzitter en voormalig minister van Onderwijs, red.) heeft ooit mijn betrokkenheid in de politiek aangemoedigd. Sigrid Kaag is en blijft een inspiratie voor mij, vanwege haar integriteit en vastberadenheid om te blijven werken aan een beter en eerlijker Nederland, ondanks tegenstand. Haar moed is uitzonderlijk. Ik heb zelf net als Ingrid en Sigrid de Els Borst Inspiratieprijs gewonnen (een prijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan een vrouw met verdiensten voor D66, de prijs is vernoemd naar wijlen D66-politica Els Borst, red.), en hoop zo ook een inspiratie te zijn en te blijven voor anderen’.

Is politieke representatie van Nederlanders van kleur belangrijk? 

‘Ja, politieke representatie van Nederlanders van kleur is ontzettend belangrijk. Het is belangrijk omdat het ervoor zorgt dat diverse perspectieven en ervaringen worden gehoord en meegenomen  bij politieke besluiten. Denk aan inclusieve zorg en aan de wachtlijsten in de kinderopvang bij kinderen met bijvoorbeeld een taalachterstand. Politieke representatie is een essentieel aspect van een inclusieve democratie en het draagt bij aan een rechtvaardigere samenleving.’

Is de Kamer te wit?

‘Representatie is belangrijk in de Kamer om de zorgen in de samenleving beter te begrijpen en betere besluitvorming mogelijk te maken. Momenteel is er ruimte voor verbetering als het gaat om het weerspiegelen van de diversiteit in Nederland in de Kamer. Het is van belang om te blijven werken aan het vergroten van diversiteit en inclusie in de politiek, zodat alle stemmen gehoord worden. Het is ook belangrijk om onze toekomstige politici te laten zien dat de politiek voor iedereen is, inclusief de Tweede Kamer. Ik doe daarom met klem een oproep aan alle mensen die twijfelen of ze überhaupt moeten gaan stemmen. Laat je stem horen, laat je vertegenwoordigen. En als je vragen hebt of zelf overweegt om politiek actief te worden, dan staat mijn deur altijd voor je open. Stuur gerust een mailtje!’

Heeft u een dubbel paspoort? 

‘Inderdaad heb ik een dubbele nationaliteit. Daar ben ik trots op. In Nederland hebben veel mensen een dubbele nationaliteit. Ik geloof dat dit juist kansen biedt om verbindingen te leggen in plaats van te focussen op verschillen. Het is een weerspiegeling van de diversiteit en het inclusieve karakter van onze samenleving. Binnen D66 ben ik niet de enige met een dubbele nationaliteit. Bijvoorbeeld minister Kajsa Ollongren (van Defensie, red.) heeft ook twee nationaliteiten.

‘Inderdaad heb ik een dubbele nationaliteit. Daar ben ik trots op’

‘Zelf zie ik het als volgt: Ik ben een Nederlandse. Ik ben geboren en getogen in Den Haag, en ik koester mijn wortels in Marokko, die ik ook aan mijn kinderen doorgeef. Het is voor mij en vele anderen van belang om een sterke band te behouden met mijn land van herkomst. Het hebben van een dubbele nationaliteit maakt deel uit van mijn identiteit, en ik zie geen reden waarom dit in strijd zou zijn met mijn toewijding aan Nederland en mijn werk als Kamerlid. Integendeel, het stelt me in staat om verschillende perspectieven en ervaringen in te brengen in het politieke proces. Het is voor mij belangrijk om zowel trouw te zijn aan mijn Nederlandse identiteit als mijn culturele erfgoed te koesteren. D66 waardeert deze diversiteit en inclusie, en ik ben vastbesloten om bij te dragen aan een Nederland waar iedereen – en ik herhaal: iedereen – zich vertegenwoordigd voelt en een stem heeft in de politiek.’

In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen op 22 november interviewt De Kanttekening kandidaten van verschillende partijen. Alle gepubliceerde artikelen over de Tweede Kamerverkiezingen vindt u hier. 

VVD royeert Soumaya Sahla vanwege geld ‘ontfutselen’

de Kanttekening
-
0
VVD royeert Soumaya Sahla vanwege geld ‘ontfutselen’

De VVD heeft Soumaya Sahla geroyeerd als partijlid, omdat ze 85.000 euro ‘ontfutseld’ zou hebben van de hoogbejaarde zieke Frits Bolkestein, haar politieke mentor.

Aanleiding van het royement is een kritisch artikel van journalist Ton F. van Dijk van het tijdschrift HP/De Tijd. Hij schrijft dat de familie van Bolkestein Soumaya Sahla ervan beschuldigt geld van de VVD-coryfee achterover te hebben gedrukt.

In een verklaring aan HP/De Tijd schrijft het hoofdbestuur van de VVD dat Soumaya Sahla per direct is geroyeerd als VVD-lid. ‘De reden voor de opzegging is het zojuist verschenen artikel van HP/De Tijd, waarin de familie Bolkestein meldt dat mevrouw Sahla ons erelid Frits Bolkestein in een kwetsbare periode grote geldbedragen heeft ‘ontfutseld’. Wij hebben contact gehad met de familie en de juistheid van het bericht vastgesteld.’

Van Dijk sprak voor zijn artikel uitgebreid met Martijn Bolkestein, voormalig VVD-Kamerlid en neef van de voormalige VVD-leider. Volgens Martijn Bolkestein betaalde zijn oom niet alleen de huur van het appartement van Sahla, maar ook leefgeld en andere grote bedragen. Bovendien werd er met de pinpas van zijn oom contact geld opgenomen, wat vreemd is volgens Martijn Bolkestein omdat Frits Bolkestein zijn huis nog nauwelijks uitkomt. In totaal gaat het, volgens Martijn Bolkestein, om ongeveer 85.000 euro aan bancaire betalingen en 20.000 euro aan pinbedragen.

Soumaya Sahla heeft drie jaar in de gevangenis gezeten, vanwege deelname aan de terroristische Hofstadgroep. Daarna ging ze een proces van deradicalisering in en werd ze de protégée van Bolkestein. De PVV van Geert Wilders is heel kritisch over Soumaya Sahla, vanwege haar verleden bij de Hofstadgroep. De VVD wilde haar een tweede kans geven, maar die heeft ze nu volgens de partij verspeeld.

Critici wijzen er echter op dat de VVD te snel heeft besloten tot royement, omdat de beschuldiging wordt tegengesproken en niet verder is onderzocht. ‘Let op de woorden ‘zou’ en ‘volgens’. Gaat lekker bij de VVD’, schrijft journalist Chris Aalberts. Jeroen Janse, voorzitter van het CDJA, de jongerenorganisatie van het CDA, vindt de timing ook opvallend. ‘Zo’n royement is wel handig als je met de PVV in onderhandeling wilt.’

1...227228229...905Pagina 228 van 905

Over ons

de Kanttekening is een onafhankelijke en emancipatoire mediaorganisatie. Onze kernwaarden zijn: vrij, moedig en inclusief.

Over menu

© 2017 de Kanttekening B.V. Alle rechten voorbehouden.

Gebruiksvoorwaarden | Privacy statement | Adverteren & contact