Het lijkt slechts een voetnoot in het dagelijkse nieuws: het bericht dat Noord-Koreaanse soldaten actief zijn in Ruslands oorlog tegen Oekraïne. Inmiddels zijn duizenden Noord-Koreaanse soldaten in Rusland gesignaleerd, onder andere aan het Russisch-Oekraïense front bij Koersk. Er wordt geschat dat het aantal Noord-Koreanen dat meevecht met Rusland kan oplopen tot tienduizend. Gezien de problemen die Rusland heeft om voldoende soldaten te werven voor de oorlog in Oekraïne, lijkt dit een poging om de strijdkrachten aan te vullen met buitenlandse troepen.

Maar deze ontwikkeling is veel meer dan alleen een Russische poging om eigen reserves te versterken, en zou geen voetnoot mogen zijn in het nieuws. Het betekent namelijk niet alleen een ernstige escalatie van de oorlog in Oekraïne – met buitenlandse boots on the ground op Oekraïens grondgebied – maar toont ook een steeds duidelijkere scheiding tussen de democratische en autoritaire wereldmachten.

We zien verschillende strijdtonelen. Een daarvan is het Midden-Oosten, waar Iran, met steun van Rusland, via Hamas, Hezbollah en de Houthi’s oorlog voert tegen Israël om het Westen te verzwakken en te betrekken bij een nieuw conflict in deze regio. Oekraïne is het belangrijkste strijdtoneel, waar Ruslands bondgenoten Noord-Korea en Iran rechtstreeks troepen en wapens leveren. Daarnaast is er het potentiële strijdtoneel in Oost-Azië, waar Ruslands bondgenoot China het oog heeft op Taiwan, een bondgenoot van het Westen. De deelname van Noord-Korea aan de oorlog in Oekraïne verhoogt bovendien het risico op nieuwe conflicten op het Koreaanse schiereiland tussen Zuid- en Noord-Korea.

De conflicten in Europa, het Midden-Oosten en Oost-Azië zijn met elkaar verbonden

De huidige en mogelijke toekomstige conflicten vormen een strijd om de toekomst van de liberale wereldorde. De wereld zoals we die nu kennen staat onder druk. Autoritaire staten willen een nieuwe wereldorde creëren waarin zij domineren. Dit doen ze door democratieën aan te vallen en het Westen wereldwijd te verzwakken. De conflicten in Europa, het Midden-Oosten en Oost-Azië zijn met elkaar verbonden. Daarom moeten democratische landen zich verenigen en ervoor zorgen dat Rusland en zijn bondgenoten hun doelen niet bereiken.

Ook Nederland en Europa moeten bereid zijn stappen te nemen die misschien onwenselijk zijn. Een daarvan is het overwegen van de mogelijkheid om – net als Ruslands bondgenoot Noord-Korea nu doet – boots on the ground naar Oekraïne te sturen. Oekraïne verliest momenteel terrein in de Donbas. Naast meer wapens zijn er ook meer manschappen nodig. NAVO-landen zouden bereid moeten zijn om Oekraïne met hun eigen legers te ondersteunen en waar nodig tegen Rusland te vechten.

Voor Poetin is dit een rode lijn, en hij zal uiteraard dreigen met kernwapens, zoals hij telkens doet wanneer het Westen stappen zet. Maar de realiteit is dat alleen westerse kracht Poetin en zijn bondgenoten afschrikt. Wanneer het Westen zwakte toont en terughoudend is, escaleren Rusland en zijn bondgenoten alleen maar verder. Dit zagen we eerder in Syrië, waar het Westen niet ingreep en Rusland dat wel deed. Noord-Korea’s bereidheid om troepen in te zetten tegen Oekraïne is een gevolg van onze eigen zwakte, omdat het weet dat het ermee wegkomt. Pas als we kracht tonen, zullen onze tegenstanders op het wereldtoneel afgeschrikt worden.

Escalatie is in dit geval soms noodzakelijk. Landen als Rusland respecteren alleen kracht en misbruiken zwakte. Juist door krachtig op te treden kunnen we verdere escalatie vanuit het autoritaire kamp voorkomen. Het is tijd dat de NAVO en het Westen zorgvuldig de volgende stappen in Oekraïne en elders op het wereldtoneel overwegen. Als boots on the ground in Oekraïne noodzakelijk zijn om de toekomst van de liberale wereldorde te beschermen, moeten we ook deze stap overwegen.