De Turkse president Erdogan is een uitgesproken verdediger van onderdrukte moslims wereldwijd. Maar wanneer het om de Oeigoeren in West-China gaat, zwijgt Erdogan in alle talen. Dit komt door zijn streven naar sterke economische banden met China, meldt het Turkse medium Ahval.
China houdt naar schatting meer dan een miljoen Oeigoeren vast in ‘heropvoedingskampen’ in de westelijke regio Xinjiang. In deze kampen worden de Oeigoeren onderworpen aan een streng regime. Voormalige gevangenen hebben verteld dat ze gedwongen werden om varkensvlees te eten – een zonde volgens de islam – ‘politieke lessen’ te volgen en communistische liederen te zingen.
De Oeigoeren zijn van oorsprong een Turk volk. Zij noemen Xinjiang zelf Oost-Turkestan en spreken een taal die verwant is aan de Turkse taal. Critici vinden het daarom des te vreemder dat Turkije zich, ondanks dat de laatste maanden het bewijsmateriaal zich opstapelt, niet uitspreekt over de situatie van de Oeigoeren in de Chinese kampen. In het Turkse medium Ahval legt een aantal experts deze paradoxale situatie uit.
Door de verslechterde relaties met de Verenigde Staten en Europa kiest Turkije er, ondanks de onderdrukking van de Oeigoeren in Xinjiang, om aan de zijde van China te staan. Dat stelt Soner Cagaptay, directeur van het Turkse onderzoeksprogramma van de Amerikaanse denktank Washington Institute en auteur van een boek over Erdogans geopolitiek. Turkije heeft een grootmacht als China vanwege haar worstelende economie nodig, aldus Cagaptay.
Ook de Amerikaanse Midden-Oostenprofessor John Calabrese zegt dat Erdogans zwijgen bewijst dat Erdogan investeringen vanuit China niet op het spel wil zetten. China lijkt volgens Calabrese te willen profiteren van de verslechterde Turkse band met Washington.
Daarnaast zou het voor China aantrekkelijk zijn intense handelsrelaties aan te gaan met Turkije, omdat China probeert spoorroutes over land te maken naar Europese markten. Turkije is daarmee een belangrijk doorvoerland zijn voor Chinese goederen, zegt Calabrese.
Tevens biedt Turkije veel zakelijke kansen voor Chinese bouwbedrijven en een nuttige consumentenmarkt. Volgens de Amerikaan Howard Eissenstat, universitair hoofddocent aan de St. Lawrence University, zijn voor Erdogan ‘de kosten, ofwel het verlies, die het oplevert om China te bestrijden, vele malen groter dan de politieke voordelen’.
