De Palestijns-Duitse psycholoog en antiradicaliseringsdeskundige Ahmad Mansour ligt onder vuur. Hij loog over zijn cv gelogen en was helemaal geen lid van de Moslimbroederschap, ontdekte een onderzoeksjournalist.
Ahmad Mansour (1976) is in Duitsland een bekende mediapersoonlijkheid. Hij is moslim, maar ook een criticus van de ‘politieke islam’ en antisemitisme in de islamitische gemeenschap.
Mansour dankt zijn carrière aan zijn levensverhaal. Hij groeide op in een niet-praktiserend moslimgezin, maar kwam naar eigen zeggen in aanraking met de fundamentalistische islam, die hem bijna veranderde in een islamist. De Moslimbroederschap zou hem vervolgens hebben opgedragen om te infiltreren in de niet-islamitische, Israëlische maatschappij om die van binnenuit te ondermijnen. Maar tijdens zijn studie psychologie aan de universiteit van Tel Aviv begon Mansour te twijfelen aan zijn fundamentalistische geloofsovertuiging, beweerde hij, dankzij het lezen van westerse denkers als Friedrich Nietzsche en Sigmund Freud, en werd hij een criticus van de politieke islam.
Maar volgens de in Duitsland werkzame freelance journalist James Jackson, die maandenlang bezig was met een kritisch onderzoek naar Mansour, klopt dit verhaal niet. Mansour is nooit lid geweest van de Moslimbroederschap, de leraar die hem tot het fundamentalisme zou hebben verleid was geen imam, en Mansour studeerde geen psychologie in Tel Aviv.
Mansour was vanwege zijn stevige kritiek op de ‘politieke islam’ en zijn steun aan de staat Israël zeer omstreden onder moslims en uiterst links. Maar vorig jaar begonnen meer mensen te twijfelen aan de betrouwbaarheid van Mansour, vanwege een serie bizarre tweets. Zo beweerde Mansour dat een Marokkaanse voetballer die zijn moeder omhelsde ‘een uiting van patriarchaal denken’ was, en dat een T-shirt met de slogan ACAB (‘All cops are bastards’) racistisch was. Daarnaast speelde Mansour een dubieuze rol in het onderzoek van Deutsche Welle naar antisemitisme onder Arabische journalisten.
Mansour is niet de eerste criticus van de ‘politieke islam’ met een islamitische achtergrond waarvan de geloofsbrieven in twijfel zijn getrokken. Vier jaar geleden kwam de sjiitische Australische ‘imam of peace’ Mohammad Tawhidi onder vuur te liggen, die vanwege zijn ongezouten kritiek de favoriete imam was geworden van extreemrechts. Hij zou helemaal geen echte imam zijn, maar gelogen hebben over zijn diploma.
