Marokkko heeft uitgehaald naar het Nederlandse parlement, in het bijzonder naar SP-leider Lilian Marijnissen en haar fractiegenoot Sadet Karabulut. De reden: de twee SP’ers publiceerden een kritisch rapport over Marokko’s omgang met de Rif.
In hun rapport Rif en rechtvaardigheid worden het neerslaan van de Rif-beweging door de Marokkaanse overheid, de processen tegen de Rif-leiders en martelingen veroordeeld. Ook schrijven Marijnissen en Karabulut dat ontwikkelingshulp voor Marokko naar de bevolking van het land moet gaan en niet moet belanden in de zakken van de machthebbers.
Maar volgens Marokko bemoeien de Nederlanders zich met ‘interne aangelegenheden’ van Marokko. ‘Dit is onacceptabel’, aldus de Marokkaanse regeringswoordvoerder Hassan Abyaba (foto). ‘We zijn een soevereine staat. We weigeren partijen naar Marokko te laten komen om interne rapporten te schrijven en ons op die manier onder druk te zetten.’
Het rapport volgde op een bezoek van Lilian Marijnissen en Sadet Karabulut aan de Rif, eerder dit jaar. Daarbij bezochten ze ook de ouders van Rif-leider Nasser Zefzafi (foto). Zefzafi zit in Marokko een gevangenisstraf van twintig jaar uit vanwege zijn rol in de volksopstand van de Rif. Hij geldt als hét gezicht van de anti-overheidsprotesten in de Rif.
Deze zogenoemde Hirak-protesten barstten in 2016 los en waren gericht op een verbetering van de leefomstandigheden van de Riffijnen. De Rif is een gebied dat door Marokko wordt achtergesteld, zegt de Hirak-beweging. De Rif-protesten zijn inmiddels grotendeels de kop ingedrukt. Hetzelfde geldt voor de vrije verslaggeving hierover.
Nederland was bij monde van buitenlandminister Stef Blok eerder al kritisch over de hoogte van de celstraffen voor Rif-activisten. Ook vroeg Blok Marokkaans-Nederlandse Rif-activisten om, eenmaal in de Rif, waakzaam te zijn omdat Marokko hen net zo kan behandelen.
In 2018 zei de Marokkaanse buitenlandminister Nasser Bourita dat hij de Nederlandse ambassadeur vanwege Bloks uitspraken had ontboden. Bourita zei later daarover:
‘Ik had duidelijk gemaakt dat de Hirak-beweging in de Rif een interne aangelegenheid is en niet het onderwerp kan zijn van diplomatieke gesprekken. Als we de beslissingen van de Nederlandse rechtbanken respecteren, dan moeten ze ook de onze respecteren.’
