Er is een reële kans dat de Turkse president Erdogan de presidentsverkiezingen van 14 mei verliest. Wat zou de impact van dat verlies zijn op de rest van de wereld? Nieuwssite Middle East Eye hield dit weekend het buitenlandbeleid van de Turkse oppositie uitgebreid tegen het licht.
Zal Turkije zich bijvoorbeeld terugtrekken uit Libië en Syrië? Worden de banden aangehaald met de VS en Israël? Of blijft Turkije nog steeds de vreemde eend in de bijt van de NAVO?
Dat het niet echt botert tussen de Amerikaanse president Joe Biden en Erdogan is geen geheim, meldt Middle East Eye. Biden wil dan ook dat de oppositie aan de macht komt. Vroeg in de verkiezingscampagne bracht Kemal Kilicdaroglu, leider van de CHP, de grootste oppositiepartij van Turkije ook een bezoek aan het land.
Dit allemaal kan, volgens Middle East Eye, ‘een scherpe draai’ in het buitenlandbeleid van Turkije betekenen.
Volgens Unal Cevikoz, oud-ambassadeur en adviseur van Kilicdaroglu in internationale betrekkingen, zal de oppositie werken aan ‘de normalisering van de verhoudingen met de buurlanden, de EU en de NAVO’.
Dat betekent een beleid van ‘non-interventie in de binnenlandse zaken van buren, een onpartijdig buitenlandbeleid en toewijding aan de internationale normen’.
Deze pilaren zijn niet nieuw. Het is een ‘terugkeer’ naar het Turkije van de jaren tachtig en negentig, dat recht tegenover het islamistische expansionisme van Erdogan staat. De seculiere CHP haalt ijverig de pakkende slogan van de stichter van de Turkse republiek Mustafa Kemal Atatürk (1881-1938) aan, ‘Vrede thuis, vrede in de wereld’. Al was er van ‘vrede thuis’ (met de genocide op Koerden in 1937) en in het buitenland (met de annexatie van Syrisch grondgebied in 1939) weinig sprake.
‘Waarom zijn we in Somalië? Geen reden. Waarom zijn er duizenden soldaten in Qatar? Of in Libië, waar we een kant hebben gekozen in de burgeroorlog. Dit zal bij een machtswissel allemaal herzien worden’, aldus Cevikoz over de inmenging van Turkije in buitenlandse conflicten.
Dan is er Syrië, meldt Middle East Eye. Met Assad zal een dialoog worden aangegaan. Vooral om Syrische vluchtelingen terug te sturen. ‘Turkije heeft een kant gekozen in de Syrische burgeroorlog en die zal gecorrigeerd worden. Turkije zal echter niet meteen uit Syrië vertrekken. Het grensgebied wordt ook onder nieuwe machthebbers niet overgelaten aan ‘terroristische groepen’.’
Kilicdaroglu zei in maart dat hij de Syriërs binnen twee jaar wil terugsturen. Maar dat zal vast veel langer duren. ‘Het zal op vrijwillige basis gebeuren, maar het moet gepaard gaan met wederopbouw en intensieve samenwerking. We willen deze last zeker met de EU, VS en de VN delen.
Het Westen is ook benieuwd naar de opstelling tegenover Rusland. Erdogan kan met beide partijen goed overweg. Dat zal onder Kilicdaroglu niet veranderen. Turkije zal de westerse sancties tegen Rusland hoe dan ook niet volgen.
Wel zullen de besluiten van het Europese Hof over de vrijlating van de filantroop Osman Kavala en de Koerdische leider Selahattin Demirtas op navolging kunnen rekenen. De belofte van Kilicdaroglu aan Turkse kiezers dat zij visumvrij de Schengen-zone kunnen bezoeken, is ‘optimistisch’, volgens Middle East Eye.
