Er komen verkiezingen aan, dus is het politieke debat-seizoen weer aangebroken. Het politieke debat, een rituele dans rond uitgekauwde thema’s, stokpaardjes, clichés en one-liners. Het politieke debat als podium voor schaamteloze persoonsverheerlijking en effectbejag door alleen in te zetten op thema’s waarmee maximale politieke winst en maximale media-aandacht te behalen valt. Het politieke debat waar de kwaadheid van de burger op sociale media de agenda bepaalt en door politici feilloos wordt vertaald in populistische sentimenten.

Zo was er het debat in Amsterdam in februari, waar FvD-leider Thierry Baudet alle ruimte kreeg zijn racistische denkbeelden te ventileren en zijn tegenstanders eenvoudigweg overschreeuwde. Hij maakte er een beschamende show van door de inmiddels afgetreden nummer twee op de Amsterdamse FvD-lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen, Yernaz Ramautarsing, op het toneel te roepen. Ramautarsing kwam op hoge toon verhaal halen naar aanleiding van de kritiek op zijn racistische uitspraken over IQ-verschillen tussen volkeren.

Dan was er de uitzending van De nieuwe maan begin maart waarin de anti-islamitische waakhond van Leefbaar Rotterdam, Tanya Hoogwerf, in debat ging met de plaatselijke lijsttrekker Stephan van Baarle van Denk. Nou ja, debat, het was vooral door elkaar schreeuwen, waarbij de doorgaans welbespraakte en ervaren gespreksleider Nadia Moussaid nauwelijks tussenkwam. Gelukkig waren er in het tweede deel van het programma een aantal verstandige dames die de twee Rotterdamse politici terechtwezen.

En dan was er in de Arminius-kerk in Rotterdam een paar dagen later het onvermijdelijke islamdebat. Waar zouden we zijn zonder een islamdebat op gezette tijden? Ook dit was een tenenkrommende vertoning, vooral omdat het debat niets van doen had met de islam. Van links tot rechts werd ‘de islam’ gebruikt als stoplap, als een containerbegrip om een heel scala aan werkelijke en denkbeeldige problemen te benoemen.

Dat zijn allemaal zaken waarvan je zou kunnen beweren dat het voornamelijk om rechtse en populistische stemmingmakerij gaat. Laat ze lekker in hun sop gaarkoken denk je dan. Maar toen was er het bericht over de problemen met de linkse samenwerking in Rotterdam. Even de feiten. Ruim een maand geleden sloten PvdA, GroenLinks, SP en de door de islam geïnspireerde partij Nida een links verbond. Op basis van een puntenprogramma zouden de lokale afdelingen van deze partijen een samenwerking aangaan om zo een tegenwicht te bieden aan de populistische pogingen bevolkingsgroepen uit elkaar te drijven. Let wel, het ging hier om een lokaal initiatief gericht op de bevolking van Rotterdam op basis van strikt lokale punten, niets meer en niets minder. Het ging er niet om de vier partijen in elkaar op te laten gaan.

Het zag ernaar uit dat deze samenwerking wel eens extra zetels zou kunnen opleveren. Maar toen dook er een tweet op van Nida uit 2014 waarin de partij Israël vergeleek met IS, toen nog heel actief. Aanleiding was de aanval op Gaza door het Israëlische leger waarbij aan Palestijnse zijde ruim tweeduizend doden vielen, onder wie veel kinderen. Ordinaire terreur dus, net als de praktijken van IS, maar zoals gebruikelijk keken de vrienden van Israël in het Westen de andere kant op. Het ging immers om ‘gerechtvaardigde zelfverdediging’ door Israël. En wie daar kritiek op heeft, wordt zoals gebruikelijk door Israël en zijn bondgenoten uitgemaakt voor antisemitisch.

De gewraakte tweet van Nida was geen diepgaande analyse, dat kan ook niet in een tweet, maar was bedoeld om het meten met twee maten aan de kaak te stellen en verontwaardiging te laten horen over het zionistische geweld in Gaza.

Nu bijna vier jaar later wordt de partij met deze tweet om de oren geslagen. Of partijleider Nourdin el-Ouali nog steeds achter die tweet staat. En of die niet kan worden ingetrokken. Aanvankelijk gaven de lijsttrekkers van de overige drie partijen van het links verbond geen krimp. Er was gemor bij Lodewijk Asscher (PvdA) en Lilian Marijnissen (SP) verklaarde dat voor haar het links verbond niet had gehoeven want ‘de SP vindt de scheiding van kerk en staat heel belangrijk’. Huh? Waar gaat dat nu weer over?

Maar het was Jesse Klaver van GroenLinks die met een oekaze vanuit Den Haag op de proppen kwam en zijn Rotterdamse lijsttrekker de opdracht gaf de stekker uit het verbond te trekken. Waarom? Omdat het ongepast is om Israël met IS te vergelijken. Kennelijk had de propagandamachine van de Israël-lobby, daarbij geholpen door het CIDI en de politieke vrienden van Benjamin Netanyahu, haar werk gedaan.

Diep en diep triest dat niemand van de journalistiek zich afvroeg of die vergelijking tussen IS en Israël misschien niet heel terecht is. Diep en diep triest dat zelfs Klaver aan effectbejag doet en is gezwicht voor de lange arm van Jeruzalem.