Sinds 1978 is de internationale regenboogvlag het symbool van de queerbeweging. Vrije, symbolische kleuren. Hoe anders is de kleur van de donkere wolk die sinds een week boven de Nederlandse samenleving hangt.

De media staan vol ophef over het feit dat Feyenoord-captain Orkun Kökcü geen OneLove-aanvoerdersband wilde dragen. Met deze regenboogband worden initiatieven gesteund rond de jaarlijkse Nationale Coming Out Day van 11 oktober. Kökcü verklaarde dat hij de band niet wilde dragen, omdat hij voelt dat hij niet de aangewezen persoon is vanwege zijn geloofsovertuiging.

Wel gaf hij aan dat hij respect heeft voor iedereen ongeacht religie, achtergrond of seksuele voorkeur en zei hij het belang van deze actie heel goed te begrijpen. Ondanks zijn uitgebreide verklaring zorgde zijn besluit voor veel onrust onder moslims en niet-moslims.

Ik zocht naar een reden voor deze onrust. Tot mijn verbazing ontdekte ik dat autocoureur Max Verstappen op 5 juli 2020, voor de start van de Grand Prix van Oostenrijk, niet had geknield om een statement te maken tegen antizwart racisme, zoals andere coureurs wel deden. Verstappen verklaarde dat hij erg betrokken was in de strijd voor gelijkheid. Maar hij zei ook te geloven dat iedereen het recht heeft om zich te uiten op een tijd en manier die bij hem past.

Er zullen meningsverschillen hierover zijn geweest, maar er werd toen niet een hele bevolkingsgroep ter verantwoording geroepen vanwege zijn weigering om te knielen.

Deze sporters zijn beiden solidair en wensen hetzelfde. Namelijk: solidariteit uiten op een eigen manier en op een eigen moment. Waarom maakt de keuze van de voetballer en de autocoureur dan toch het verschil voor welk bui er boven de samenleving hangt?

Ik geef toe dat het schrijven over dit onderwerp mij niet van het leien dakje afgaat. Dit, omdat ik samen met mijn moslimgemeenschap dagelijks wordt geconfronteerd met boze leuzen over mijn religie en de keuze van Orkun Kökcü.

Laten we elkaar niets opleggen of verplichten

Als ik dominee Gremdaat, een typetje van acteur Paul Haenen, moet geloven tijdens een uitzending van het programma HLF8, komt de homohaat vanuit de islam. Ik neem hem dit als moslima zeer kwalijk. Het is een onterechte beschuldiging. Mijn geloof accepteert juist ieder mens en keurt haat en geweld streng af. Omdat ik geloof dat islam een religie van barmhartigheid is, kan ik iedereen garanderen dat er geen haat is in de islam.

Toch wil ik zeker niet ontkennen dat er homohaat is in Nederland. Maar homohaat komt niet door een religie, maar is de keuze van het individu. Er zijn ook veel niet-religieuze mensen hier in Nederland die het lastig vinden om de LHBTQIA+-gemeenschap te steunen. Maar waarom worden zij niet ook op het matje geroepen op de nationale televisie?

Ook vraag ik mij af of het dragen van de regenboog-aanvoerdersband echt het verschil zou maken. Had mijn moslimgemeenschap hiermee daadwerkelijk een statement kunnen maken om de LHBTQIA+-gemeenschap te steunen? Zijn hiermee de beschuldigingen aan het adres van mijn religie dan gestopt? Kunnen wij dan eindelijk samen in vrijheid en in harmonie leven? Ongeacht iemands religie, afkomst, mening, keuzes, geslacht en geaardheid?

Als mij wordt gegarandeerd dat het uitsluiten en stigmatiseren van diverse groepen per direct stopt omdat wij waardevolle, geïntegreerde bevolkingsgroepen zijn, vraag ik vandaag burgemeester Femke Halsema om zestig minuten lang een hoofddoek te dragen. Dit, uit solidariteit tegen het discrimineren van moslima’s in Nederland. Dan zal ik tegelijkertijd een prachtige regenboog-hijab dragen, uit solidariteit tegen elke vorm van racisme én haat tegen homo’s en andere LHBTQIA+-mensen.

De zon kan in Nederland alleen doorbreken als wij elkaar de ruimte geven om te zijn wie we willen zijn. Dat betekent dat we elkaar niets opleggen of verplichten. Zoals Orkun Kökcü en Max Verstappen graag wensen: solidair zijn op een eigen manier en op een eigen moment.