Deze ramadan stelt de Kanttekening elke dag een vraag aan een Nederlandse moslim. Hoe beleven zij de vastenmaand in coronatijd? Vandaag, op ramadan-dag 22, spreken we met Maaike*. Ze is onlangs bekeerd tot de islam, en vindt het erg spannend om dit aan haar familie en dierbaren te vertellen. Hiervoor wil ze het juiste moment uitkiezen.
Hoe bevalt uw eerste Ramadan als moslim?
‘Zestien jaar geleden kwam ik voor het eerst in aanraking met de islam. Ik was er jarenlang soms wel en soms niet mee bezig. In mijn studententijd kreeg ik moslimhuisgenoten. Toen heb ik weleens een dagje met ze mee gevast. Ik heb veel geleerd over het islamitische geloof en uiteindelijk de keuze gemaakt om mij te bekeren. Mijn familie kent mijn islamitische verloofde, ze weten dat ik bezig ben met de islam, maar ze zijn nog niet op de hoogte van mijn bekering.
‘Dat vind ik lastig, want hierdoor kan ik niet 100 procent mijzelf zijn als ik bij mijn familie ben. Ze weten bijvoorbeeld al wel dat ik de afgelopen jaren mee probeer te vasten, echter het officiële – dat ik bekeerd ben – heb ik nog niet met ze gedeeld. Ik vind het iets groots en dus spannend om te vertellen.
‘Als ik vroeger een paar daagjes aan het vasten was, en ik op bezoek kwam bij mijn ouders, dan vonden zij dat wel een beetje gek. Dan vroegen ze of ik zeker wist dat ik niks wilde drinken, ook niet een slokje water? Zelf vonden ze het ook lastig om wat te gaan drinken of eten als ik er was. Ik gaf altijd aan dat ze gewoon konden eten en drinken, dat het mijn keuze was om te vasten. Ik had er ook absoluut geen moeite mee als zij wel wat namen. Op de dagen dat ik vastte heb ik ze ook wel eens uitgenodigd voor de iftar – de maaltijd die moslims nuttigen om het vasten te verbreken – maar daar zijn ze nooit op ingegaan, want dat vonden ze zo laat.
‘Ik hoop dat mensen toleranter gaan worden ten opzichte van de islam’
‘De eerste keer dat ik heb gevast, vastte ik tien dagen aaneengesloten mee met mijn huisgenoot, die nu mijn verloofde is. Ik zag het meer als een uitdaging, omdat hij aangaf dat ik dat niet zou kunnen. De ramadan erop heb ik een paar keer gevast, maar dit jaar hoop ik het echt volledig vol te houden. Ik vond het aan de ene kant heel spannend, omdat er wel druk op ligt: het is de eerste keer voor het ‘echie’ om het zo te zeggen, en ik wil gewoon dat het lukt. Aan de andere kant heb ik altijd wel gevoeld dat het een fijne maand was voor iedereen. Soms zijn mensen een beetje chagrijnig, maar ook wel heel erg lief voor elkaar. Daar kijk ik wel naar uit. Onze gebeden geven mij bovendien houvast.
‘Ik heb verder geen mensen die vasten in mijn omgeving – mijn werk is best wel een witte wereld –, het is alleen thuis met mijn verloofde en zijn familie. Een aantal dagen per week ga ik naar mijn werk in de praktijk, en een aantal dagen werk ik op de universiteit, en dan kan ik mijn tijd zelf indelen. Dan ga ik wat later naar werk en blijf dan wat langer doorwerken. Dus ik verschuif de dag een beetje. Ik sta ‘s nachts op voor de suhoor – de maaltijd die moslims nuttigen voor zonsopgang – om mijn havermout te eten, en ga weer terug naar bed. Rond tien uur probeer ik op mijn werk te zijn. Aan het einde van de dag start ik om een uur of acht –nadat ik alle boodschappen heb gedaan – aan de voorbereidingen van de iftar. Ik deed al een beetje mee met het bidden, maar het heeft nu meer lading. Ik probeer de vijf voor moslims verplichte gebeden op een dag nu echt op tijd te doen. Het hele moslim-zijn heeft voor mij veel meer betekenis gekregen. Ik wil dat nog beter doen en goed de regels naleven.
‘Met kerst had ik helemaal niets vroeger, maar ramadan vind ik wel erg leuk. Ik weet niet of leuk het goede woord is, het heeft veel meer betekenis. Het kerstfeest is wat mij betreft een eetfestijn. Dit is echt meer, je doet het ergens voor, het is bezinning en daardoor veel mooier.
‘Ik hoop dat mensen toleranter gaan worden ten opzichte van de islam, dat mensen gaan begrijpen dat dit ook voor een hele grote groep in Nederland een belangrijke maand is, en dat we ook een beetje rekening met elkaar kunnen houden.’
*Gefingeerd. Echte naam bij de redactie bekend.
Nu u hier toch bent...
Goede journalistiek kost geld. Leden en donaties maken onze gebalanceerde berichtgeving over biculturaliteit, zingeving en vrijheid mogelijk. Steun ons daarom als u ons werk belangrijk vindt.
Vertel mij meer!