Morgen is deel één van het tweeluik Gewoon lastig of neurodivers van Karim Amghar op televisie te zien. ‘De vraag is niet: wat mankeert dit kind? Maar: wat vraagt dit van onze samenleving?’ schrijft de mbo-docent en mediamaker op sociale media.
In de serie volgt Amghar drie gezinnen die van elkaar verschillen in problematiek en sociaaleconomische achtergrond. In elk gezin is sprake van een vorm van neurodiversiteit, zoals ADHD, hoogbegaafdheid of autisme. De serie laat zien hoe dit het dagelijks leven kan ontwrichten, maar ook hoe passende ondersteuning het verschil kan maken.
Amghar spreekt deels uit eigen ervaring. ‘Als kind werd mij gezegd dat ik ’te druk’ was en zelfs, op een bijna spottende manier, dat ik maar naar het speciaal onderwijs moest. Niet als hulp, maar als afwijzing. Ook werd gesuggereerd dat ik misschien ADHD had, al is dat nooit vastgesteld. Het laat me nog altijd nadenken: helpt een label ons werkelijk verder, of verliezen we daardoor juist de mens achter het gedrag uit het oog?’ zegt hij.
De tweedelige documentaire is te zien op dinsdag 23 en dinsdag 30 december bij de NTR op NPO 2, om 22.10 uur.
Het demissionaire kabinet wil toch doorgaan met wetgeving die het demonstratierecht beperkt. Critici spreken van symboolpolitiek.
Nu het einde nadert, toont het rompkabinet zich opvallend daadkrachtig, schrijft Trouw. Gezichtsbedekking zou bij demonstraties verboden moeten worden en de politie moet harder kunnen optreden tegen relschoppers, vinden VVD en BBB.
Toen het kabinet nog voltallig was, bestond er een meerderheid voor deze plannen, mits ze eerst zouden worden getoetst door het Wetenschappelijk Onderzoek en Documentatiecentrum (WODC). Dat instituut kwam twee weken geleden met duidelijke conclusies: 97 procent van de demonstraties verloopt vreedzaam en de huidige wetgeving biedt voldoende mogelijkheden om in te grijpen als het misgaat.
Daarnaast leeft de vrees dat nieuwe regels selectief zullen worden toegepast en bepaalde groepen harder zullen raken dan andere. De voorstellen volgden immers op pro-Palestijnse acties op universiteiten, waarbij werd gepleit voor een ander Israël-beleid van Nederland.
Toch maakten demissionaire bewindslieden Frank Rijkaart (BBB, Binnenlandse Zaken) en Foort van Oosten (VVD, Justitie en Veiligheid) vrijdag bekend dat zij een wetswijziging willen voorleggen aan onder meer de Nationale Politie, het Openbaar Ministerie, de Raad voor de rechtspraak, de Nederlandse Orde van Advocaten, het Nederlands Genootschap van Burgemeesters en het College voor de Rechten van de Mens, zo meldt de Volkskrant.
Volgens Trouw lijkt het kabinet daarmee vooral te willen uitstralen dat relschoppers in Nederland hard worden aangepakt.
De cranberry legde een lange weg af voordat zij uitgroeide tot een vaste kerstlekkernij, vertelt Pinar Coskun.
Iedereen die Terschelling ooit heeft bezocht, kent het verhaal van de cranberry. Voordat deze vrucht onze standaard kerstlekkernij werd, legde zij een lange weg af. Volgens de legende spoelden de cranberries ooit aan op het strand van Terschelling, afkomstig van een schip. Iemand vond ze in een wijnvat en hoopte op wijn, of iets sterkers. Teleurgesteld dat het slechts om rode vruchten ging, werd het vat omgegooid en de inhoud weggeschopt. Zo veroverden de cranberries het eiland en werden ze uiteindelijk een statussymbool. Een geslaagd migratieverhaal, nietwaar?
Zelf serveer ik tijdens kerstdiners bijna altijd cranberrysaus. Het past bij een menu dat geen grenzen kent: juist de diversiteit aan smaken maakt een diner bijzonder. Dit jaar koos ik voor schorseneren-noodles met kokos-saffraansaus, rode bieten-köfte met walnoten-gehakt, knolselderijsoep met zeewier-caviaar, pastinaakboom met Poolse linzenpâté, cranberrysaus met gember-appelchutney, wasabi-mayonaise en als dessert kweepeer-notencrumble. Alle exoten en vergeten inheemse groenten mengen zich overvloedig. Iedere kok weet: meerdere smaken maken een gerecht uitzonderlijk.
Wat zeg je tegen jongeren die opgehitst worden door TikTok-video’s van radicaal-rechtse partijen?
Migratie, het thema van 2025, was opnieuw hét gespreksonderwerp in Nederland. Tot mijn verbazing ook onder Rotterdamse jongeren. Tijdens een jongerendebat rondom de Tweede Kamerverkiezingen wilden ze praten over migratie. Niet over hun ouders met een migratieachtergrond, niet over vrienden, niet over cranberries, maar over asielzoekers die ‘zomaar naar Nederland komen’. Konden ze niet beter naar Spanje gaan?
Wat zeg je tegen jongeren die opgehitst worden door TikTok-video’s van radicaal-rechtse partijen? Begin je bij het feit dat migratie van alle tijden is, dat oorlog en onrecht wereldwijd mensen dwingen te vluchten? Het voelt harteloos wanneer zelfs jongeren met migratieachtergrond zo weinig empathie tonen. Sinds Dilan Yesilgöz als rolmodel misschien?
Mijn kerstdiner met mijn Brabantse man en vrienden met diverse achtergronden staat juist voor het tegenovergestelde. Ik proef en deel de rijkdom van diversiteit, letterlijk en figuurlijk en ben dankbaar dat ik die smaken kan bereiden en laten proeven. Dat was 38 jaar geleden anders, toen ik als gelukszoekende student in Nederland kwam. Toen sprak men nauwelijks over migratie, discriminatie of racisme. In tegenstelling tot het Verenigd Koninkrijk of Frankrijk waren er weinig schrijvers, academici of politici die de oorzaken en gevolgen van migratie durfden te bespreken.
Vandaag is de arena open. We praten. We hebben een migratiemuseum in Rotterdam, waar kunst en verhalen elkaar inspireren. Maar zelfs daar krijgen sommige verhalen geen podium, zoals die van cranberries of Amerikaanse rivierkreeften, die met mensen in boten naar Europa aanspoelden All-inclusief zijn is niet makkelijk, zelfs migratieverhalen in migratiemuseum hebben grenzen…
Cranberries zijn geweldig: bron van vitamine C, goed voor je blaas in de winter, perfecte smaakpartner van pâté, aards en gezond volgens de nieuwste voedingsrichtlijnen. Ze hebben een lange reis gemaakt, aanvankelijk ongewenst, maar werden uiteindelijk een symbool van hun eiland. Zoals de cranberry, die wortel schoot en rijkdom bracht, zo kunnen ook nieuwkomers bijdragen aan onze samenleving. Migratie is geen bedreiging; het is een kans op verrijking, voor cultuur, economie, sociale samenhang en smaak.
Laten we, in de geest van de cranberry, ruimte maken voor het onverwachte
Net zoals wij ons menu bewust samenstellen met exoten en vergeten groenten, zo moeten we ook onze samenleving bewust vormen: inclusief, rechtvaardig en duurzaam. In een wereld vol oorlog, klimaatverandering en ongelijkheid is het onze morele plicht om een plek te bieden waar mensen kunnen bloeien, zonder dat anderen lijden, mens of dier. Migratie, diversiteit en duurzaamheid zijn onlosmakelijk verbonden: wie het ene negeert, tast het andere aan. Laten we, in de geest van de cranberry, ruimte maken voor het onverwachte, het onbekende en het waardevolle dat het meebrengt. Alleen zo wordt Nederland een plek van aankomst én van samenleven: eerlijk, groen en vol smaak.
Het recept: Poolse paté met cranberrysaus
200 g droge linzen (gekookt)
100 g gierst (gekookt)
2 uien
10 gedroogde pruimen
2–3 eetlepels sojasaus
2 laurierblaadjes
1 tl piment
2 teentjes knoflook
een snufje nootmuskaat
2 g agar-agar
zout en zwarte peper
enkele eetlepels bakolie
Cranberrysaus: 400 g cranberries
rijstsiroop (naar smaak)
1 sinaasappel
1 kaneelstokje of ½ tl kaneelpoeder
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Snijd de ui fijn, verhit de olie in een koekenpan en voeg de ui met de kruiden toe. Bak op laag vuur tot de uien glazig zijn, verwijder daarna de laurierblaadjes. Voeg 2 g agar-agar en 50 ml heet water toe. Breng aan de kook en laat 1 minuut koken tot de agar-agar is opgelost.
Doe in een grote kom de uien, samen met de gekookte gierst en linzen, olie, sojasaus, een snufje zout en de rest van de kruiden. Mix met een staafmixer tot een gladde massa. Proef en breng eventueel verder op smaak met zout.
Vet een bakvorm in met olie of bekleed met bakpapier en giet ⅔ van de paté erin. Duw de pruimen voorzichtig in het mengsel, zorg ervoor dat er geen gaten ontstaan. Giet vervolgens de rest van het mengsel erop.
Bak de paté 30 minuten in de oven. Maak ondertussen de cranberrysaus.
Rasp de sinaasappelschil en pers het sap uit. Doe de rijstsiroop, het sinaasappelsap en 2 kopjes water in een grote pan en verwarm op middelhoog vuur. Roer goed door. Voeg de cranberries, een snufje zout, het kaneelstokje en de sinaasappelschil toe.
Breng zachtjes aan de kook en laat, onder regelmatig roeren, ongeveer 10 minuten koken tot alle of de meeste cranberries zijn opengebarsten.
Haal de paté voorzichtig uit de bakvorm en laat afkoelen voordat je hem aansnijdt. Serveer met cranberrysaus en geroosterde groenten.
Amnesty International roept op tot ‘urgente actie’ om een mogelijke deportatie van de Turkse vluchteling Mustafa Güngör naar Turkije te voorkomen. Hij is in het weekend samen met zijn familie opgepakt in Kenia, op verdenking van banden met de Gülenbeweging.
‘Kenia moet zich houden aan het internationale recht en mensen die in hun land van herkomst vervolging riskeren niet terugsturen’, meldt Amnesty International op X. Dit is het zogenoemde non-refoulementprincipe.
Vermeende Gülen-sympathisanten in Kenia zijn al langer niet veilig voor de lange arm van Turkije. Vorig jaar werden nog vier Turken ontvoerd en met hulp van Kenia op een vliegtuig naar Turkije gezet.
Nu is Mustafa Güngör samen met zijn vrouw, twee dochters en schoonzonen opgepakt. Zij riskeren allemaal deportatie naar Turkije. De arrestatie zou op verzoek van de Turkse regering hebben plaatsgevonden, meldt Turkish Minute.
Güngör werkte sinds 2011 als IT-manager bij de Light Academy Schools in Kenia, die vermoedelijk behoren tot een netwerk van scholen dat is opgezet door Gülen-sympathisanten.
De arrestatie komt op een moment dat er in Turkije steeds meer stemmen opgaan voor clementie jegens de vervolgde Gülenbeweging. Tien jaar na de mislukte couppoging in 2016 roepen sommige Turkse politici op tot mildheid richting de beweging. Vooralsnog lijkt dat aan dovemansoren gericht.
Journalist Ewout Klei ontving zaterdag in Antwerpen een oeuvreprijs voor zijn artikelen over de Rif. Voor de Kanttekening schreef hij onder meer over de antikoloniale strijd van Abdelkrim el-Khattabi, ‘de leeuw van de Rif’, die hij typeerde als een soort ‘vader des vaderlands’ voor Riffijnen.
Klei reageert met gepaste trots op de onderscheiding voor zijn artikelen in de Kanttekening en Historisch Nieuwsblad. ‘En dan krijg je opeens een prijs in Antwerpen’, schrijft hij op Facebook, bij foto’s van de plechtigheid in een zaaltje met enkele bezoekers.
De prijs is een initiatief van de pas opgerichte Riffian Council for Human Rights (RCHR), een Belgische ngo die zich inzet voor de Rif en de mensenrechtensituatie aldaar. De onderscheiding is toegekend voor zijn outstanding journalistic work en zijn valuable writings on the history of the Rif. De prijs werd uitgereikt door Ayaddouj Karim, voorzitter van de RCHR.
‘Een kritische en nieuwsgierige journalist die feiten en meningen duidelijk van elkaar scheidt. Een complex onderwerp als de Rifoorlog zo helder en toegankelijk maken, zonder sensatie of vooringenomenheid — dat kan alleen Ewout Klei zijn!’, reageert Esmé Arif.
‘Een profeet wordt niet geëerd in eigen land!’, meldt een ander in de reacties.
Maar wat schreef Klei over de ‘vergeten leeuw van de Rif’, Mohammed Abdelkrim el-Khattabi (1882–1963)?
Onder meer dat Khattabi begin twintigste eeuw aanvankelijk samenwerkte met de Spanjaarden, omdat hij en zijn vader dachten dat dit goed zou zijn voor de modernisering en ontwikkeling van het Rifgebied.
Pas toen zij inzagen dat de koloniserende Spanjaarden daar helemaal niet in geïnteresseerd waren, en vooral uit waren op onderwerping, overheersing en roofzuchtige activiteiten, kwamen zij in opstand. Hoe dat afliep, is te lezen in het artikel van de Kanttekening.
Journalist Aart Aarsbergen schreef een boek over het denken van George Orwell. Wat leert deze beroemde Britse auteur ons vandaag nog over waarheid, democratie en intellectuele onafhankelijkheid?
George Orwell (1903–1950) geldt als een van de scherpste denkers en schrijvers van de twintigste eeuw. Zijn anti-totalitaire romans Animal Farm en Nineteen Eighty-Four zijn klassiekers, maar ook zijn essays en reportages blijven inspireren.
Journalist en schrijver Aart Aarsbergen is een deskundige op het gebied van communisme. Een jaar voor de val van de Berlijnse Muur publiceerde hij het boek Verre Paradijzen, over westerse fellow travelers die vielen voor de verleidingen van het communisme. George Orwell deed dat niet. In zijn onlangs gepubliceerde boek Het verdwijnen van de waarheid. De actualiteit van George Orwell onderzoekt Aarsbergen hoe Orwells inzichten ons helpen om de hedendaagse post-truthmaatschappij te begrijpen. We spraken met hem over waarheid, intellectuele onafhankelijkheid en hoe links Orwell eigenlijk was.
Waarom is George Orwell nú actueel?
‘Orwell is eigenlijk altijd actueel geweest. Hij schreef in de jaren veertig en vijftig, maar zijn thema’s keren steeds terug. Nu, in onze post-truthperiode, is zijn werk misschien wel relevanter dan ooit. We zien een voortdurende aanslag op de waarheid, zonder dat dit grote consequenties lijkt te hebben. Politici en machthebbers kunnen feiten verdraaien of negeren, en toch blijven ze overeind. Dat is precies het soort werkelijkheid dat Orwell beschreef.
‘Hij ontwikkelde een begrippenapparaat dat ons helpt om zulke ontwikkelingen te duiden: de gedachtenpolitie, newspeak (vereenvoudiging van de taal om kritisch denken tegen te gaan, red.) en dubbeldenken. Dat laatste is het ontkennen van wat je doet, een militaire actie die geen oorlog mag heten, bijvoorbeeld. Zulke tendensen waren er altijd, maar nu zijn ze sterker. Democratie staat onder druk. Orwell laat zien hoe taal en macht samen kunnen werken om de waarheid uit te hollen.’
‘Nu lijkt het soms alsof waarheid er helemaal niet meer toe doet. Dat is gevaarlijk’
Bestaat er wel zoiets als dé waarheid? Filosofen als Nietzsche, Foucault en Derrida hebben grote vraagtekens gezet bij dat idee.
‘Filosofisch kun je inderdaad zeggen dat de waarheid niet bestaat. Nietzsche en Foucault hebben overtuigend laten zien dat waarheid vaak een constructie is van politieke of morele macht. Tegelijkertijd moeten we feiten niet betwisten. Het jaartal waarin je geboren bent is gewoon een feit. Het postmodernisme heeft mede aan de basis gestaan voor post-truth, maar nu lijkt het soms alsof waarheid er helemaal niet meer toe doet. Dat is gevaarlijk.
‘Orwell waarschuwde dat als feiten niet meer tellen, de samenleving stuurloos wordt. Hij zag hoe totalitaire regimes de werkelijkheid herschreven. Dat is een les die we niet mogen vergeten.’
Wat is het belangrijkste inzicht van Orwell?
‘Zijn onafhankelijkheid. Orwell keek kritisch naar zijn eigen bubbel, ook naar links. Hij was socialistisch, maar niet dogmatisch. Hij durfde zijn eigen kamp te bevragen en schreef essays waarin hij de hypocrisie van progressieve intellectuelen blootlegde. Dat maakt hem bijzonder en dat spreekt mij enorm aan. Hij was niet bang om tegen de stroom in te gaan.’
Zijn Animal Farm en 1984 zijn beste boeken?
‘Absoluut. Die twee zijn zijn meesterwerken. Daarnaast schreef hij briljante essays en reportages. Zijn andere romans zijn minder relevant en hebben de toets der tijd niet doorstaan, met uitzondering misschien van Burmese Days, over het kolonialisme in Birma.’
Homage to Catolonia over de Spaanse Burgeroorog (1936-1939) vond ik echt een briljant boek.
‘Dat is het ook. Maar Homage to Catalonia is geen roman maar een journalistiek meesterwerk, net als The Road to Wigan Pier. Maar sommige romans wilde hij zelf niet herdrukken, ze waren geschreven omdat hij geld nodig had. Orwell wilde trouwens ook geen biografie over zichzelf. Hij vond dat zijn werk voor zich moest spreken.’
Orwell was links, maar werd een held van conservatieven. Hoe kan dat?
‘Tijdens de Koude Oorlog vonden conservatieven het prettig dat Orwell zo kritisch was op het communisme. In 1984 gaat het over ‘Ingsoc’, een fictieve totalitaire ideologie. Dat was geen kritiek op Labour, maar een waarschuwing dat totalitarisme ook hier kon gebeuren. Orwell was tegen totalitarisme, maar niet voor individueel anarchisme. Hij was voor het algemeen belang.
‘Conservatieve auteurs hebben hem later voor hun eigen karretje gespannen. Neem Coen de Jong, die enkele jaren terug het boekje Dwingeland,Orwell in de Polder schreef. Hij noemde de coronalockdowns orwelliaans. Maar dat doet niet helemaal recht aan Orwell.’
Hoe moeten we zijn socialisme duiden? Was dit niet gewoon misplaatste romantiek van de arbeider als ‘nobele wilde’?
‘Er zat zeker romantisering in. Orwell kwam uit de ‘lower upper middle class’, zoals hij zelf zei, en hij verheerlijkt soms het arbeidersleven: eenvoud, eerlijkheid. Maar hij wilde geen planeconomie. Hij wilde een samenleving zonder onderdrukking en uitbuiting, waarin iedereen een gelukkige arbeider kon zijn.’
‘Hij overleefde de oorlog zelfs twee keer op het nippertje’
Ook in Homage to Catalonia proef ik die romantiek. Toen hij in 1936 in Barcelona aankwam is hij vol lof over de anarchisten, maar hij zag hun terreur niet.
‘Dat klopt. Maar tegelijkertijd was hij scherp op de stalinistische terreur. Dat dubbele maakt hem interessant: hij kon romantiseren, maar bleef kritisch.’
Poster van de POUM. ‘Arbeiders: naar de overwinning!’ Beeld: Wikipedia
‘Hij overleefde de oorlog zelfs twee keer op het nippertje. Eerst werd hij in de loopgraaf door zijn keel geschoten en overleefde dat ternauwernood. Later, toen de communisten de macht grepen, zat hij bij de POUM-militie en werd in verband gebracht met trotskisten (volgelingen van de Russische marxistische leider Leon Trotski, red.). POUM-leider Andrés Nin werd doodgemarteld. Orwell kreeg een waarschuwing ingefluisterd door zijn vrouw toen hij zijn hotel betrad: ‘Je moet wegwezen, onmiddellijk.’ Ze leefden een paar dagen op straat en konden daarna via het consulaat ontsnappen. Bij de grens werd Orwell niet aangehouden. Gelukkig, want anders was hij waarschijnlijk als trotskist geëxecuteerd.’
Hoe democratisch was Orwell? Hij had toch een trotskistische fase?
‘Na de Spaanse Burgeroorlog werd hij lid van de trotskistische Independent Labour Party. Hij had een radicale fase, maar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak veranderde hij van mening en besefte hij dat het land verdedigd moest worden. Trotskisten hadden een meer dogmatische, antimilitaristische visie op oorlog. Uiteindelijk evolueerde Orwell naar een democratisch-socialistische positie.’
Maar zat hij niet bij de verkeerde bubbel en had hij niet beter liberaal kunnen worden?
‘Orwell liep inderdaad niet over naar de andere partij. Hij bleef trouw aan zijn idealen. Hij weigerde een uitnodiging om voor een Tory-gezelschap te spreken over het oprukkend communisme in Oost-Europa. ‘Ik behoor tot links en moet daarbinnen werken.’
‘Orwell laat zien dat je trouw kunt blijven aan idealen zonder dogmatisch te worden’
Wat spreekt u persoonlijk het meest aan in Orwell?
‘Zijn onafhankelijkheid en intellectuele eerlijkheid. Hij was kritisch op zijn eigen kamp, maar bleef trouw aan het idee van een rechtvaardige samenleving. Dat maakt hem voor mij een blijvend voorbeeld. Orwell laat zien dat je kritisch kunt zijn zonder cynisch te worden en dat je trouw kunt blijven aan idealen zonder dogmatisch te worden.’
‘Orwell laat zien dat je niet rechts hoeft te worden als je kritisch bent op links. Je kunt trouw blijven aan een sociaaldemocratisch ideaal, voor volksverheffing en voor een sociaal vangnet zijn. Dat is een boodschap die we vandaag hard nodig hebben.’
Aart Aarsbergen, Het verdwijnen van de waarheid. De actualiteit van George Orwell, Uitgeverij Kleine Uil, 160 blz., € 19,50.
Het was weer een zeldzaam rake aflevering van de satirische site De Speld een paar dagen geleden, onder de kop ‘Beleid van Femke Wiersma blijkt dé formule voor korte formatie’. En dat is een uitdaging – een uitdaging om een rake satire te schrijven over het beleid van een minister die zelf al een groteske satire op een minister vormt.
Maar het is gelukt: ‘De kabinetsformatie leek er een van lange adem te worden. Maar hoe meer plannen demissionair minister Wiersma van Landbouw maakt, hoe meer de formerende partijen zijn gebrand op een snelle formatie. “Onze verschillen zijn groot, maar de ambitie om haar te stoppen is groter”, aldus D66, CDA en VVD.’ Met haar plannen ‘is Femke Wiersma hard op weg de formatie vlot te trekken. De drie formerende partijen zijn het erover eens dat het in het landsbelang is dat Femke Wiersma zo snel mogelijk uit haar ambt wordt gezet’.
En inderdaad: nu we van Marjolein Faber en Reinette Klever zijn verlost, vormt het gecontinueerde ministerschap van Wiersma de grootste schandvlek van het Nederlandse kabinet. In haar onuitstaanbare combinatie van leugenachtigheid, kwaadaardigheid en domheid werd zij dan ook hooguit door Faber en Klever overtroffen.
De NRC zette het op 6 december in een vernietigend artikel haar beleid van permanente obstructie op een rijtje. Want laat u zich niet door dat gezellige volks doen van Caroline van der Plas, en haar gebabbel over knus ‘noaberschap’ van boeren en burgers, misleiden: zij is de directe spreekbuis van de agrarische miljardenindustrie.
Dat staat bij haar splinterpartij voorop. Daarvoor is zij na de dubbele implosie van de Schoof-coalitie in het nu dubbeldemissionaire kabinet blijven zitten: om elke vooruitgang op het gebied van milieubeleid te saboteren. Die dubbele demissionariteit vormt daarvoor geen moreel beletsel. Voordat ze voor altijd van het politieke toneel verdwijnt, wil Wiersma nog zoveel mogelijk voor de boerenlobby binnenslepen.
Met steeds weer nieuwe ontkenningen van de feiten en de roep om ‘nieuw onderzoek’ poogt ze alles te traineren. En ja, dat is, om aan de kop boven deze column te refereren, feitelijk op het criminele af, als je ziet wie of wat daarvoor de prijs betaalt.
Bij de oude Grieken gold het bewust verontreinigen van andermans waterbronnen als een van de ergste misdaden
Kijk naar wat ze de laatste maanden nog allemaal wanpresteert.
Zij poogt hardnekkig het verbod op het gebruik van prikstokken bij veevervoer uit te stellen, omdat het verdienmodel van sommige veeboeren kennelijk op het martelen van dieren berust.
Zij poogt, nadat we al het q-koortsschandaal hadden gehad, nu hardnekkig de samenhang tussen geitenhouderij en longontsteking te ontkennen, omdat het verdienmodel van een handvol geitenhouders kennelijk mede op het ziek maken van mensen berust.
Zij poogt, tegen alle voorschriften van Brussel in, dat inmiddels dan ook met keiharde sancties dreigt, de mestregels te verruimen, omdat het verdienmodel van een aantal boeren kennelijk op de vergiftiging van ons grondwater berust. Bij de oude Grieken gold het bewust verontreinigen van andermans waterbronnen als een van de ergste misdaden, waarop zonder mankeren de doodstraf stond.
Op het Binnenhof zou daar de politieke doodstraf op behoren te staan. Maar alle vier volkomen terechte moties van wantrouwen zijn op een muur van onwil van de rechtse parlementaire meerderheid gestuit.
Kan het dan verbazen dat veel Nederlanders nu de overheid wantrouwen, dat liefst een derde haar als een winstbelust bedrijf ziet, zoals recent onderzoek van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies uitwees? Dat is de oogst van drie decennia neoliberalisme.
Het Groningse gasschandaal, het milieubeleid: steeds winnen de financiële belangen van het grote bedrijfsleven, nauw versmolten met die van de staat. Voeg daarbij de achterbakse pogingen van Rutte indertijd om na een telefoontje van Shell de dividendbelasting af te schaffen, en van Mariëtte Paul nu om, na een korte check bij de uitzendlobby die mede haar partij subsidieert, de uitbuiting van arbeidsmigranten te blijven tolereren, en u weet: voor de VVD geldt eigenlijk hetzelfde.
Nu is bekend hoe Sander Dekker als minister voor Rechtsbescherming (kan het cynischer!) in een een-tweetje met partijgenoot en kansspelbrancheverenigingsbaas Frits Huffnagel door het vrijgeven van de digitale gokmarkt de gokverslaving onder de jeugd een ongekende boost heeft gegeven. En dan is er nog Yesilgöz, die als minister van Justitie aan torenhoge boetes vasthield om de begroting rond te krijgen.
EU-leiders hebben afgelopen nacht tijdens een top in Brussel een akkoord bereikt over een gezamenlijke lening van 90 miljard euro voor Oekraïne. Over het gebruik van bevroren Russische tegoeden om de lening te financieren werd echter geen overeenstemming bereikt.
Het geld is bedoeld om dreigende begrotingstekorten te voorkomen en biedt Kyiv de komende twee jaar financiële ademruimte. Volgens voorzitter van de Europese Raad Antonio Costa voorziet de beslissing Oekraïne van ‘de nodige middelen om zichzelf te verdedigen en het Oekraïense volk te steunen’.
President Volodymyr Zelensky sprak van een belangrijke steun die de veerkracht van zijn land versterkt. Al benadrukte hij dat het beter was geweest als Russische tegoeden waren ingezet.
De EU onderzocht de mogelijkheid om circa 200 miljard euro aan bevroren Russische centrale banktegoeden te gebruiken, maar dit plan strandde nadat België garanties eiste over het delen van mogelijke aansprakelijkheid. Premier Bart De Wever noemde het plan ‘te riskant’ en zei dat ‘de rationaliteit heeft gezegevierd’.
De kritische Turkse journalist Levent Gültekin werd vannacht in een café gearresteerd. De aanklacht van het Turkse Openbaar Ministerie luidt: ‘het openbaar verspreiden van misleidende informatie aan het volk’. Gültekin is zich van geen kwaad bewust. ‘Ik heb niemand bij naam beledigd’, zegt hij.
Gültekin werd opgepakt vanwege uitspraken die hij op 17 december deed op zijn eigen YouTube-kanaal. Na een bezoek aan het politiebureau werd Gültekin naar het gerechtsgebouw gebracht, waarna hij werd vrijgelaten. In de aanklacht staat niet welke uitspraken daarmee precies worden bedoeld. Vermoedelijk gaat het om een van de twee belangrijkste onderwerpen die de Turkse media al weken bezighouden: het uitdijende gokschandaal in de Turkse voetbalwereld en het recente cocaïnegebruik en seksueel overschrijdend gedrag van de islamistische journalist Mehmet Akif Ersoy.
Gültekin bespreekt deze twee zaken op zijn eigen kritische toon. Hij meldt onder andere dat in de ‘vervuilde’ Turkse voetbalwereld via sponsordeals en mediakanalen veel geld wordt witgewassen en dat de regering er goed aan zou doen om ‘een grote schoonmaak’ uit te voeren.
‘Kinderen van 15 jaar kunnen online gokken op rode kaarten enzovoort, en dat leidt tot rampzalige schulden’, aldus Gültekin. Hij is ook kritisch op de Turkse mediawaakhond, die bepaalde mediabedrijven heeft toegelaten, terwijl van meet af aan duidelijk was dat die zich met ‘smerige zaken’ bezighielden.
Het tweede onderwerp van de uitzending draait om het bewezen cocaïnegebruik en seksueel overschrijdend handelen van de journalist Mehmet Akif Ersoy. ‘Dit is een trieste zaak, en het valt op dat hij en zijn collega beiden zijn opgeleid in het islamitische onderwijs. Ik vraag me echt af hoe ze zo op een dwaalspoor hebben kunnen belanden’, aldus Gültekin op 17 december.
Hij vermoedt dat de macht Ersoy heeft gecorrumpeerd. ‘Ze voelden zich kennelijk erg onaantastbaar om zulk gedrag te kunnen vertonen. Ik heb als iemand uit de oppositie altijd voorgenomen om me voorbeeldig te gedragen, juist om zulke zaken te voorkomen. Maar dat de zogenoemde religieuze deel van de maatschappij zo afglijdt, moet iedereen aan het denken zetten’, aldus Gültekin over Ersoy.
Steeds meer getuigenissen komen naar buiten over brute mishandelingen en verkrachtingen van Palestijnen in Israëlische gevangenissen. Tot nu toe is er geen reactie vanuit de internationale gemeenschap.
De ene getuigenis is nog schokkender dan de andere. Inmiddels zijn er tal van verhalen opgetekend, niet alleen door individuen die inmiddels zijn vrijgelaten, maar ook door media, onderzoeksbureaus en ngo’s die de aard van de mishandelingen in de afgelopen twee jaar hebben gedocumenteerd.
In een rapport van de Israëlische ngo Physicians for Human Rights Israel (PHRI) staat dat er sinds 7 oktober 2023 ten minste 98 Palestijnen zijn overleden in Israëlische gevangenissen, veelal door marteling, medische verwaarlozing en ondervoeding.
Het meest recente mediabericht verscheen gisteren op Middle East Eye. De nieuwssite sprak met twee getuigen over verkrachtingen door bewakers, objecten en zelfs honden, die hiervoor speciaal getraind werden.
The Rights Forum publiceerde eind november een artikel dat een goed overzicht biedt van de gepubliceerde verhalen en rapporten. Hiermee stapelen de bewijzen op dat Israël op tal van vlakken het verdrag tegen foltering van de VN schendt, zo schrijft de Nederlandse actiegroep.
In datzelfde artikel argumenteert de mensenrechtenorganisatie dat Nederland op basis van deze bewijzen een zaak tegen Israël moet aanspannen bij het Internationaal Gerechtshof, net zoals het een paar jaar terug tegen Syrië deed. Maar die kans is klein, want Nederland wil ‘zijn bondgenoot koste wat kost uit de wind wil houden’, aldus het artikel.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
Zijn Animal Farm en 1984 zijn beste boeken?
