‘Als moslims kunnen we niet accepteren dat een bevolkingsgroep al anderhalf jaar wordt onderdrukt en uitgehongerd. Als weldenkend mens is dat onacceptabel’, zegt de Noord-Hollandse arts Salih el Saddy. Sinds vorige week werkt hij als vrijwilliger in het Al-Shifa-ziekenhuis in Gaza, meldt NOS.
Hij doet dat met gevaar voor eigen leven en onder ‘onbeschrijfelijke’ omstandigheden. In Nieuwsuur vertelt hij over twee broertjes die onder het puin terechtkwamen na een Israëlisch bombardement. ‘Ze zijn voor het leven getekend en zwaar getraumatiseerd. (…) Het is ernstig letsel wat je hier ziet.’
Ook spreekt hij over ondervoede en uitgemergelde kinderen. Hij hoopt dat de wereld eindelijk in actie komt om de Palestijnen te helpen.
Volgens organisaties zoals de VN, Amnesty International en het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie is er sprake van genocide in Gaza. Sinds oktober 2023 zijn daar meer dan 52.000 Palestijnen omgekomen door Israëlisch geweld.
Dokter Salih el Saddy wordt op LinkedIn door Artsen voor Gaza een ‘held’ genoemd. Ook de Islamomroep prijst de ‘heldhaftige chirurg’ uit Alkmaar. ‘Moge Allah hem en allen die zich inzetten om de Palestijnen in Gaza te helpen, belonen en beschermen’, schrijft de Islamomroep.
‘Voor een volledige ontwapening moeten we ook de staat kunnen vertrouwen’, zei Murat Karayilan van de PKK in een emotionele toespraak over het ontwapeningsproces. De PKK-commandant wil dat de staat de gevangengenomen Koerdische leider Abdullah Öcalan vrijlaat en de ontwapening wettelijk regelt, zo meldt de Turkse nieuwssite Bianet.
Karayilan gooit hiermee de knuppel in het hoenderhok. De vrijlating van Öcalan gaat voor vele miljoenen Turken te ver en zal door een aanzienlijk nationalistisch deel van de bevolking nooit worden geaccepteerd. Aan de andere kant lijkt de PKK alleen bereid tot volledige ontwapening onder toezicht van ‘de grote leider’ zelf. Zijn wil is immers wet binnen de PKK.
Daar blijft het niet bij. De PKK eist ook een wettelijke regeling voor de ontwapening, inclusief amnestie voor politieke gevangenen en mogelijk ook voor strijders. Uit de reacties van de hoofdrolspelers in het decennialange conflict blijkt dat er langs elkaar heen wordt gepraat.
President Erdogan en MHP-leider Devlet Bahceli zijn positief over de ontwapening van de PKK, maar zeggen niets over wat de Koerden daarvoor terugkrijgen. Achter de schermen zou gewerkt worden aan een deal om Erdogan ook na 2028 president te laten blijven. Daarvoor is een grondwetswijziging nodig, waarvoor ook steun van de pro-Koerdische partij Dem nodig is.
Tijdens zijn staatsbezoek aan Saoedi-Arabië heeft de Amerikaanse president Donald Trump een enorme wapendeal gesloten ter waarde van 142 miljard dollar. Volgens het Witte Huis gaat het om de grootste defensieverkopen in de geschiedenis.
Daarnaast kondigde Trump aan dat de Amerikaanse sancties tegen Syrië zullen worden opgeheven. Vanmorgen ontmoette Trump ook de nieuwe Syrische leider Ahmed al-Sharaa, die eind 2024 aan de macht kwam na de val van de seculiere dictator Bashar al-Assad.
Met deze beleidskeuzes onderstreept Trump zijn breuk met eerdere Amerikaanse presidenten. Waar George W. Bush en Barack Obama pleitten voor militaire interventies of regimeverandering in het Midden-Oosten, kiest Trump nadrukkelijk voor economische samenwerking en terughoudendheid. Zijn aanpak weerspiegelt een nieuwe koers van non-interventionisme: minder militair ingrijpen, meer bilaterale deals.
Critici wijzen op de risico’s van deze koerswijziging, vooral gezien het mensenrechtenbeleid van Saoedi-Arabië en de fragiele situatie in Syrië. Toch lijkt Trump vastbesloten zijn geopolitieke strategie te herdefiniëren – met dollars, niet met drones.
De Vlaamse parlementariër Sam van Rooy (Vlaams Belang) heeft tijdens een conferentie in Jeruzalem gepleit voor een ‘seculiere dictatuur’, bericht de ultrarechtse nieuws- en opiniesite Nieuw Rechts. De politicus denkt dat dit de enige mogelijkheid is om de islam tegen te gaan.
‘We willen een democratische samenleving blijven, maar steeds meer wijken islamiseren’, aldus Van Rooy in zijn toespraak. ‘Uiteindelijk staan we voor de keuze: of we worden een seculiere dictatuur en duwen de islam eruit, of we blijven een democratie en laten ons eruit duwen. De voortdurende islamisering dwingt ons helaas te kiezen tussen de pest en de cholera.’
Hij wil dringend actie. Europese landen moeten immigratie uit islamitische standen stoppen. ‘We kunnen op zijn minst de wijken en steden redden die nog vrij en Europees zijn.’ De Vlaams Belang-politicus ziet de islam niet als een religie – zoals het christendom of het jodendom – maar als ‘een totalitaire ideologie vermomd als geloof, vijandig tegenover vrijheid van meningsuiting’.
Sam van Rooy sprak op de JNS-beleidstop ‘Changing Europe’, georganiseerd door de Jewish News Syndicate, een Joods persbureau. Van Rooy staat bekend om zijn steun aan Israël, dat hij beschouwt als een westerse voorpost tegen de islam, en ging in 2019 mee met de CIDI-reis.
Ook in zijn toespraak is Van Rooy lovend over Israël. ‘Alle conservatieve partijen zouden achter Israël moeten staan. Hongarije geeft daarin het goede voorbeeld.’ Van Rooy bezocht gewonde Israëlische militairen en het terrein van het Supernova-festival, dat op 7 oktober 2023 door Hamas was aangevallen. ‘Ik was geschokt, maar ging ook met hoop terug naar huis. Israëli’s zijn sterk en weten waarvoor ze vechten: hun beschaving staat op het spel.’
Om die reden steunt hij ook het Israëlische geweld in de Gazastrook, dat door Amnesty International, Human Rights Watch en het NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies als ‘genocide’ wordt getypeerd. Europa verzwakt als gevolg van de ‘islamisering’ met de dag en kan veel van Israël leren, aldus Van Rooy. ‘Sinds 7 oktober staan Europese leiders niet aan de kant van Israël, maar van Hamas en de demonstranten op straat. Europa moet Israël niet alleen als bondgenoot zien, maar ook als voorbeeld.’
Vanwege de genocide in Gaza staat Israël steeds sympathieker tegenover extreemrechtse partijen in Europa. Het Franse Rassemblement National, het Spaanse Vox en de Zweedse Democraten werden uitgenodigd voor een conferentie over antisemitisme op 26 en 27 maart, georganiseerd door het Israëlische ministerie voor Diasporazaken.
Het Vredespaleis in Den Haag was maandag het decor voor een vredesconferentie, georganiseerd door Platform INS en De Kunst van het Samenleven. Met kritische denkers zoals Arnon Grunberg werd gezocht naar ‘de kracht van vrede in een verdeelde wereld’, maar of die kracht daadwerkelijk werd gevonden, blijft de vraag.
‘In een tijd van groeiende tegenstellingen en spanningen willen wij ruimte bieden voor reflectie, ontmoeting en inspiratie. Wat betekent vrede vandaag de dag? Is er nog hoop op een vreedzame toekomst, lokaal én wereldwijd? Welke rol kunnen ontmoeting, dialoog en empathie spelen in het versterken van duurzame verbindingen?’, aldus de uitnodiging voor de bijeenkomst.
Meer hooi op je vork nemen lijkt nauwelijks mogelijk, met de deprimerende realiteit van Oekraïne, Gaza en andere conflictgebieden in het achterhoofd. Wie zijn deze vredesactivisten eigenlijk? En bekruipt de aanwezige bezoekers en partnerorganisaties niet het gevoel dat ze steeds vaker falen in een wereld die door oorlog wordt verscheurd?
Een van de bezoekers is Itai Cohn. Als directeur van de stichting BBIS organiseert hij samen met anderen al tien jaar maatschappelijke rondleidingen in de Schilderswijk én andere delen van de stad. ‘Het doel is het bevorderen van een positievere beeldvorming over de Haagse internationale samenleving en het tot stand brengen van nieuwe netwerken die de gesegregeerde wijken van Den Haag overstijgen’, legt hij uit. ‘Veel mensen in Den Haag zijn nog nooit in de Schilderswijk geweest.’
Cohn is positief ingesteld. ‘We hebben inmiddels bijna tienduizend mensen op deze manier rondgeleid, en dat in een heel moeilijk maatschappelijk klimaat. Zo proberen wij het verschil te maken en zetten we mensen in hun kracht.’
Beeld: Basri Dogan
Een tafel verderop staat Hanneke de Boer van stichting Culture Connection. Zij organiseert al sinds 2007 interreligieuze activiteiten. Ook zij gelooft dat er vooruitgang wordt geboekt in het bewaren van de vrede in Nederland. ‘De wereldvrede gaat me boven de pet hoor’, zegt ze er bij meteen bij.
‘Veel mensen in Den Haag zijn nog nooit in de Schilderswijk geweest’
Ze draagt een kruisje om haar nek. ‘Ik ben protestants opgevoed en getrouwd met een katholiek’, zegt ze lachend. Haar interesse in religieuze en spirituele stromingen ontstond via muziek. ‘Soefi-muziek, als het gaat over de islam. Dat komt recht mijn hart binnen’, zegt ze, met passie in haar ogen.
Brieven sturen naar het kabinet
Moderator van de avond is Muhammed Aydogan, een van de drijvende krachten achter de islamitische podcast Koffie & Koran. Voordat het programma begint, wil hij ook wel even reageren in de lobby. Hij erkent dat het moeilijke tijden zijn. ‘Maar ‘moeilijk’ is ook een enorm relatief begrip. Zelfs in de beste tijden zijn er altijd mensen die het zwaar hebben. Het blijft daarom goed om stil te staan bij vrede en te kijken wat we voor een ander kunnen betekenen’, zegt hij vlug, terwijl hij al richting de grote zaal loopt.
Bij Abdel Chrifi, voorzitter van het Utrechtse Platform Levensbeschouwing en Religie, wil het er ook niet in dat de vredesbeweging zou falen. ‘Wij organiseren veel dialoogbijeenkomsten in de stad Utrecht en brengen daarbij verschillende doelgroepen met elkaar in contact.’
‘Ik ben niet iemand die afwacht’
Dat de PVV sinds november 2023 de grootste partij is en sindsdien ook de koers van het land bepaalt, ziet Chrifi niet als bewijs van het tegendeel. ‘Ik ben niet iemand die afwacht. Ik ben iemand die dan gaat schrijven. De afgelopen maanden heb ik flink wat brieven gestuurd, onder andere naar de PVV, VVD, BBB en NSC, om mijn zorgen te uiten.’
Alleen van de PVV heeft hij nog geen reactie ontvangen. ‘Maar ik weet in ieder geval dat mijn berichten zijn aangekomen’, zegt hij vastberaden. Daarmee laat hij het verder rusten.
Vervreemd van eigen kring
Wiskundeleraar Wout Rombaerts uit Leidschendam-Voorburg werkt met Turks-Nederlandse leerlingen die te maken hebben met taalachterstanden. ‘Als ik hier kom, breekt mijn hart. Iedereen werkt dag en nacht aan vrede en recht, ondanks het vijandige klimaat in de wereld en in Nederland.’
Rombaerts laat weten dat hij zich vervreemd voelt van zijn eigen sociale kring. ‘Ik ben van de generatie van vlak na de oorlog. Wij hebben vrede en recht met de paplepel ingegoten gekregen. ‘Dit nooit meer’ was ons uitgangspunt. Maar ergens zijn we dat kennelijk vergeten. Er is een nieuwe generatie ontstaan die daar totaal geen oog meer voor heeft. Ze zijn alleen nog bezig met geld verdienen en uitgeven’, zegt hij teleurgesteld. Hij hoopt vanavond inspiratie op te doen.
In het Vredespaleis, dat aan het begin van de twintigste eeuw werd gebouwd met het idee dat landen hun conflicten met overleg zouden oplossen, herinnert moderator Muhammed Aydogan eraan hoe dat ideaal al snel werd overschaduwd door de Eerste en Tweede Wereldoorlog, met miljoenen doden tot gevolg. Terwijl hij spreekt, vertelt hij in stukjes over de geschiedenis en de vervlogen dromen achter het gebouw.
Beeld: Basri Dogan
Voor hoop moeten de bezoekers het hebben van het verhaal van de gevluchte Turkse lerares Emine Bala. Ze woont pas drie jaar in Nederland en is geboren in de Centraal-Anatolische stad Nigde. Ze heeft een tijd in Istanbul gewoond, maar vond die metropool te ‘lawaaierig’.
Bala trok zich terug in boeken. Het verlangen om iets te bereiken bleef echter. Dat vond ze uiteindelijk, geïnspireerd door de vorig jaar overleden islamitische geleerde Fethullah Gülen, in het onderwijs. Ze besloot leraar te worden en werkte twee jaar op een Turks internaat in Moskou. Hoewel het erg koud was, waren de banden die ik daar met mensen voelde nog nooit zo warm geweest’, vertelt ze over haar Russische periode, die daarna werd gevolgd door twaalf jaar in Irak.
Opnieuw beginnen in Ter Apel
‘Van min twintig in Rusland naar plus vijftig in Irak, en vaak urenlang zonder stroom of water. Maar je leert douchen met een emmer vol enthousiasme’, zegt ze met literaire flair over haar tijd in Irak, die in 2016 ook nog eens grondig werd ontregeld door de mislukte couppoging in Turkije. Zoals bij zovele duizenden Gulen-sympatisanten was ook zij niet langer veilig voor de lange arm van de Turkse staat, en uiteindelijk moest ze met haar kinderen ook uit Irak vluchten.
‘Blijven we hier voor altijd?’
‘Vrede en vrijheid werden mij ontnomen. Ik moest opnieuw beginnen in Ter Apel. Dat kennen jullie wel, toch?’ vraagt ze.
‘Blijven we hier voor altijd?’ vroegen haar kinderen in een van de vier azc’s waar ze jarenlang verbleef. Uiteindelijk werd het wachten beloond, en inmiddels geeft ze zelfs toespraken over haar verhaal. ‘Dat er in Nederland ruimte is voor mijn verhaal, maakt veel goed’, zegt ze.
Voordat keynote-spreker Arnon Grunberg het woord krijgt, wil de moderator van Bala nog weten of Nederland wel haar eindbestemming is. Ze moet er hard om lachen.
Naar de rechter stappen
Grunberg vindt het moeilijk om over vrede te praten. ‘Over oorlog weet ik meer’, zegt hij, en hij maakt in zijn verhaal een onderscheid tussen vrede binnen de Nederlandse grenzen, waar hij optimistischer over is, en wereldvrede. ‘De oude liberale orde brokkelt af’, stelt hij, en hij verklaart meerdere malen dat hij het eens is met de stelling: ‘Wie vrede wil, moet nadenken over oorlog.’
Hij prijst, en wij allen zouden ons gelukkig moeten prijzen, te leven in een rechtsstaat die Nederland nog is. ‘Als je vindt dat je onrecht is aangedaan, kun je hier naar de rechter stappen’, zegt hij.
‘We leven in een relatief geweldloos land’
In navolging van Rutger Bregman denkt hij dat de meeste mensen in Nederland deugen. ‘We leven in een relatief geweldloos land.’
Niet dat hij zich geen zorgen maakt. Met oneliners zoals ‘Voor idealen is soms geweld nodig’, ‘Vrede is niet alles’, en ‘de afbrokkelende liberale orde’, vraagt hij zich af of ook hier een situatie van ‘ieder voor zich’ kan ontstaan.
In die zin breekt hij een lans voor de verzorgingsstaat, belastingen en een vangnet, die de sociale vrede in stand houden. ‘Als je geen huis of eten hebt, heb je weinig aan de vrijheid van meningsuiting. Met andere woorden: vrede heeft ook een economisch component’, merkt hij op, om vervolgens te verklaren dat ‘brood en spelen’ niet genoeg zijn voor mensen. ‘Je wilt ook betekenis’, en dan begint het bij Grunberg weer te knagen.
Beeld: Basri Dogan
Volgens hem eindigen ideeën over het ‘paradijs op aarde’ vaak bij het concentratiekamp. ‘We weten al dat het totalitarisme wordt geboren uit de democratie’, zegt hij waarschuwend. Even later meldt hij, met een beroep op ‘realiteitszin’, dat ‘Poetin en Netanyahu nooit vervolgd zullen worden’.
Niet eens met Grunberg
Aan het einde van de avond blijven mensen in de lobby voor een korte nabespreking. Cohn noemt het verhaal van Grunberg interessant maar ook ’theoretisch en abstract’. Het was een mooie avond’, meldt hij.
Bezoeker Muhammed, een twintiger die in een azc verblijft en in de zaal stond te popelen om een vraag te stellen, maar geen kans kreeg, wil toch nog zijn mening geven. Hij is het niet eens met Grunberg. ‘Hij had het ergens over dat we in de mooiste versie van Nederland ooit leven. Dat klopt niet vanuit mijn perspectief. Kijk hoe mensen na de aanslag in Maagdenburg reageerden op migranten en moslims. Je wordt er meteen bij gesleept. Ik vind dat niet mooi’, aldus Muhammed.
Muhammed hoopt dat het gesprek over vrede en oorlog een vervolg krijgt. Wordt het vervolgd? Niemand die het weet. Voor de aanwezigen, waaronder leraar Ömer Demirözcan, staat buiten kijf: ‘Wie geen oorlog wil, moet over vrede blijven praten.’
Sinds begin dit jaar heb ik officieel een politieperskaart. Die is mij toegestuurd door de Nederlandse Vereniging van Journalisten. Aangezien ik me als journalist en onderzoeker graag onder de mensen begeef – bij demonstraties, maar ook in zaaltjes en bij andere evenementen – en hen vragen stel over de beweegredenen van hun participatie. Zo’n kaart is dan wel zo handig, al merk ik dat het sommige mensen ook afschrikt. En dat wil je juist niet hebben als je hun verhalen wilt noteren.
Ik kon mijn werk vaak gewoon zonder perskaart doen en dicht bij de mensen komen. Maar Nederland lijkt Nederland niet meer, sinds de pro-Palestijnse studentenprotesten tegen de genocide in Gaza. Willekeurig staatsgeweld trof ook mij vorig jaar, middels geduw en getrek in verschillende hoedanigheden.
Zo werd ik precies een jaar geleden als journalist op Roeterseiland door de ME naar de activisten geduwd, omdat ik ‘in de weg zou lopen’. Ik had toen geen officiële perskaart, maar op AT5 is duidelijk te zien dat ik daar vreedzaam aan het filmen was.
Vervolgens werd ik ook aangepakt bij de zogenoemde Maccabi-rellen, nu als bewoner bij Plein 40-45, toen ik een patatje wilde halen bij de Febo die nog gewoon open was. Tot mijn grote schrik zag ik een brute show of force van de ME. Precies op het moment dat ik tegen een fietser vertelde dat hij beter een blokje om kon fietsen, werd ik uit het niets aangevallen door een ME’er, die me met een aanloop van tien meter drie stappen naar achteren duwde.
Als journalist moet ik mijn werk ongestoord kunnen doen
‘Zo ga je niet met vreedzame bewoners van Nieuw-West om’, schreeuwde ik toen tegen hem. Een Parool-journalist was getuige, maar koos ‘heel collegiaal’ de kant van de politie. Terwijl je ook onder hoogspanning onderscheid moet kunnen maken tussen relschoppende tieners en een man van 39, die alleen maar stond te kijken. Nieuwsuur heeft een paar dagen later mijn woede en tranen opgenomen, maar niet volledig uitgezonden. Ik heb de politie toen bij een bewonersavond laten weten dat ik niet van de aanval gediend was, maar ik had geen zin om een klacht in te dienen.
Drie weken later ging het in de Amsterdamse Mars voor Gaza van Geuzenveld naar het centrum weer mis, dit keer als activist. Bijgestaan door journalist Frederike Geerdink en Bij1-politica Dorien Ballout werd ik op het Mercatorplein, bij de aangekondigde pitstop, door een boa naar achteren getrokken. Gelukkig was de politie, met wie ik vooraf vriendelijk contact had en bij wie ik de demonstratie had aangemeld, er snel bij, zodat de boa in kwestie mijn demonstratievrijheid niet verder kon inperken en ik gewoon door kon lopen.
Dit alles heeft mij genoopt tot de aanvraag van een perskaart, al moet ik zeggen dat ik meteen al weinig vertrouwen had dat die me echt zou kunnen beschermen tegen de losse handen van opgefokte dienaars van de staat. Vorige week in Den Haag werd dat bevestigd.
Een agent sloeg, ondanks mijn perskaart, mijn telefoon uit mijn hand, omdat ik ‘de hele tijd’ zijn collega’s aan het filmen was. Ten eerste: dat klopt niet. Ik filmde als journalist de openbare weg, waar een demonstratie plaatsvond. Dat is nieuws. En als journalist moet ik mijn werk ongestoord kunnen doen. Hij gaf me ook geen enkele waarschuwing vooraf. Hij sloeg er meteen op los. Ten tweede: wie geeft een agent het recht om andermans eigendom mogelijk te vernielen? Dat is gelukkig niet gebeurd, maar op basis waarvan deed hij dat?
Ik heb op advies van collega’s en vrienden een klacht ingediend over deze mogelijke aanval op de persvrijheid. Nederland gaat de verkeerde kant op. Een week geleden interviewde ik nog historicus René van Stipriaan, die nog niet wil spreken van ‘code rood’ wat betreft de staat van de persvrijheid in Nederland. Dat is wat mij betreft te optimistisch. Het is sowieso te laat als zelfs mijn niet zo solidaire collega’s van de NPO en ‘kwaliteitskranten’ klappen beginnen te vangen. Dan heeft het staatsgeweld ook de elite bereikt. Je bent gewaarschuwd.
Het besluit van de PKK om zichzelf op te heffen en te ontwapenen wordt in Turkije en internationaal met voorzichtig optimisme ontvangen. Niet iedereen is echter tevreden, vooral seculiere en andere oppositiegroepen die niet betrokken zijn bij het vredesinitiatief en zich zorgen maken over de onderhandelingen. Dit meldt de nieuwssite Turkish Minute.
Volgens de PKK, die door Turkije en het Westen als terreurorganisatie wordt beschouwd, heeft de gewapende strijd zijn doel bereikt. De Koerdische zaak staat nu op de politieke agenda en kan via democratische wegen worden aangepakt, terwijl het bestaan van de Koerden meer dan 40 jaar geleden werd ontkend en zij onderdrukt werden.
De Europese Unie spreekt van een ‘positieve stap’, maar benadrukt dat er een ‘geloofwaardig vredesproces’ moet komen voor een duurzame politieke oplossing van de Koerdische kwestie. Alle partijen wordt gevraagd het moment te grijpen.
De president van Iraaks-Koerdistan, Nechirvan Barzani, is ook lovend. ‘Dit is een teken van politieke vooruitgang die de weg vrijmaakt voor stabiliteit en samenwerking in de regio’, reageert hij.
Toch blijven er nog vragen over de juridische en politieke positie van de PKK. Zal de organisatie nu bijvoorbeeld van de terreurlijst worden verwijderd? En wat gebeurt er met de duizenden politieke gevangenen, waaronder de Koerdische politicus Selahattin Demirtaş, die door Erdogan sinds 2015 als terrorist wordt gezien, wat leidde tot zijn gevangenschap sinds 2016?
De pro-Koerdische partij DEM wil nu stappen zien vanuit de Turkse staat. ‘Er is geen excuus meer voor het bouwen van een democratisch Turkije’, zegt parlementariër Tuncer Bakirhan. ‘We hopen dat we dit proces kunnen bekronen met vrede.’
De top van de seculiere partij CHP is ook positief. Burgemeester Ekrem Imamoglu meldt vanuit de gevangenis ‘erg blij’ te zijn met de ontwikkelingen. Maar bij de streng seculiere achterban leidt het besluit tot forse, nationalistische boosheid. ‘Özgür Özel (CHP-voorman, red.) geeft een toespraak in Van en zegt Koerd dit, Koerd dat, de hele tijd Koerd, Koerd en Koerd, terwijl hij Turk moet zeggen. We leven in de Turkse Republiek. Dit land is een Turks land en iedereen is Turks’, aldus de gepensioneerde officier Cihat Yaycı op Sözcü TV.
Als het aan de BoerBurgerBeweging ligt, wordt er helemaal geen Kinderklimaattop meer georganiseerd. ‘Voorlichting moet informeren, niet indoctrineren’ stelt Kamerlid Henk Vermeer. Hij heeft Kamervragen gesteld over wat hij noemt ‘eenzijdige klimaatpropaganda’ in de klas.
De Kinderklimaattop wordt jaarlijks georganiseerd. Leerlingen uit groep 7 en 8 van basisscholen komen bijeen om te leren debatteren over natuur en duurzaamheid. Ook kunnen zij innovatieve ideeën aandragen.
Scholen zijn vrij om deel te nemen aan de Kinderklimaattop, maar de BBB noemt dit niet in haar kritiek op de klimaatbijeenkomsten. De partij gebruikt grote woorden zoals ‘indoctrinatie’ en ‘propaganda’ om het klimaatinitiatief in twijfel te trekken.
‘Wat gepresenteerd wordt als burgerschapsvorming, is in werkelijkheid een links-ideologische voorstelling vol halve waarheden, angstzaaierij en activistische boodschappen gericht op kinderen van 9 tot 12 jaar’, aldus Vermeer.
Hij beschuldigt de organisatoren ervan ‘gemanipuleerde nieuwsberichten’ en ‘suggestieve teksten’ te gebruiken. Ook zou de klimaatproblematiek worden gepresenteerd als een vorm van ‘religieus schuldbesef’.
Op sociale media klinkt ook kritiek op de BBB. Zo vraagt Anouar zich af waarom de door de BBB voorgestelde ‘verplichte landbouwlessen‘ niet als indoctrinatie worden gezien.
De eerste Afrikaners die door Trump een nieuw leven aangeboden krijgen in het ‘vrije Amerika’, zijn gisteren gearriveerd. De Amerikaanse president beweert dat zij in Zuid-Afrika worden vervolgd.
De Zuid-Afrikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Ronald Lamola, ontkent stellig dat Afrikaners worden vervolgd, maar dit veranderde niets aan het Amerikaanse plan om de witte Zuid-Afrikanen te hervestigen. De eerste lichting, een groep van 49 Afrikaners van uiteenlopende leeftijden, werd met veel bombarie onthaald. ‘Welkom in het land van de vrijheid’, zei de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken, Christoph Landau.
Afrikaners zijn veelal nazaten van Nederlandse kolonisten, die tussen 1948 en 1990 het apartheidsregime in Zuid-Afrika in stand hielden. Vaak zijn zij nog steeds welvarender dan zwarte Zuid-Afrikanen, schrijft nieuwsdienst AFP. Dit werd nog eens benadrukt door president Cyril Ramaphosa van Zuid-Afrika. Hij stelde dat Afrikaners niet meer dan de zwarte bevolking te lijden hebben onder de hoge criminaliteitscijfers, en dat er geen sprake is van raciale vervolging.
De gedachte dat dit wel zo is, leeft vaak in extreemrechtse kringen. Ook Elon Musk, die opgroeide in Zuid-Afrika, hangt deze opvatting aan. De verwelkoming van deze ‘vluchtelingen’ is extra wrang gezien het strenge vluchtelingenbeleid van de nieuwe Amerikaanse regering. In tegenstelling tot de Afrikaners zijn vluchtelingen uit andere landen niet langer welkom in Amerika.
In Schiedam wapperen de komende weken 63 vlaggen met een zwarte rouwwimpel van landen waar homoseksualiteit strafbaar is. Met het Zero Flags Project wil lhbti-belangenorganisatie COC hier aandacht voor vragen, in de hoop dat het aantal ooit nul wordt.
Eerder waren de vlaggen te zien in Amsterdam tijdens Queer & Pride. Nu is Schiedam aan de beurt. De stad staat deze maand in het teken van de Regenboogmaand, een lokaal initiatief waarbij de boodschap van het Zero Flags Project goed aansluit.
In de 63 landen worden homoseksualiteit en genderdiversiteit nog steeds bestraft. De straffen variëren van gevangenisstraffen tot lijfstraffen, zoals in Oeganda (levenslang), Maleisië (20 jaar) en Marokko (3 jaar). In elf landen, waaronder Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten en Nigeria, kan zelfs de doodstraf worden opgelegd.
‘Elk jaar worden honderden transgenders straffeloos vermoord, simpelweg omdat ze zijn wie ze zijn’, aldus het Zero Flags Project. ‘Een kwart van de wereldbevolking, ongeveer 2 miljard mensen, leeft in een land waar homoseksualiteit strafbaar is.’
Met vlaggen vraagt Schiedam aandacht voor het verbod op homoseksualiteit in 63 landen.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
