13.7 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 100

Jongeren zeggen constant ‘OMG’

0

OMG. Je ziet het vaak in berichten van jongeren. Ik kon er geen betekenis aan geven. Het was de afkorting voor ‘Oh mijn God’.

In onze jeugd kenden we deze uitdrukking niet. De Engelstalige ‘Oh my God’ kenden we wel uit Amerikaanse films. Daar voelden ze vaker de behoefte om de Schepper aan te roepen. De ondertiteling gaf vaak een andere betekenis.

God aanroepen was hier ‘not done’. Hier had de Tweede Wereldoorlog plaatsgevonden. Vele, vele miljoenen mensen hadden een gewelddadige dood gevonden. Miljoenen mensen waren in concentratiekampen op industriële schaal vermoord. Drukbevolkte binnensteden waren platgebombardeerd. Hoe kan het, zo redeneerde de generatie na de oorlog, dat er een God bestond die al deze wreedheden liet gebeuren?

Zo wordt het geloof in God bij het volk de nek omgedraaid

Omdat de geestelijkheid vaak onderdeel is van het establishment, laat zij zich te makkelijk meesleuren in medeplichtigheid aan misdaden van een repressief regime. Zo wordt het geloof in God bij het volk de nek omgedraaid.

De studentenpastor vroeg aan ons groepje geneeskundestudenten of we gelovig waren. Tot dan toe leefde ik in de veronderstelling dat ik omgeven was door goddeloze atheïsten. Mijn Hollandse klasgenoten, of beter gezegd Brabantse klasgenoten, hadden het nooit over het geloof. Ik dacht dat ze allemaal ongelovig waren. Omdat wij als moslims het juiste geloof hebben, was het ook makkelijk te plaatsen dat zij ongelovig waren. Eén voor één biechtten ze echter op dat ze eigenlijk wel geloofden. Dat had ik buiten de les, met de pastoor, bijna nooit gehoord.

Scholieren worden onderwezen om zichzelf te zijn. Dit recht leek christenen gedurende decennia ontnomen te zijn. Nu is ‘OMG’ aan de lopende band te horen. En dan wel in het Nederlands.

Asielzoekerscentra houden open dag

0

Morgen is het open azc-dag. Dan is het mogelijk om een asielzoekerscentrum te bezoeken.

Dit jaarlijkse evenement valt samen met Nationale Burendag, iets wat het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) graag benadrukt: ‘Azc-bewoners zijn buren van ons allemaal’, aldus de instantie die verantwoordelijk is voor de asielzoekerscentra in Nederland.

Niet alle asielzoekerscentra doen mee, maar veel wel. Bezoekers kunnen genieten van een hapje en drankje, bewoners ontmoeten en in gesprek gaan met medewerkers van de IND, de Dienst Terugkeer & Vertrek (DT&V) en VluchtelingenWerk. Daarnaast zijn er workshops, rondleidingen en activiteiten voor kinderen.

Met dit evenement wil het COA een inkijkje geven in het leven in een azc en de kans bieden om bewoners en buurtbewoners met elkaar in contact te brengen. ‘Vorig jaar bezochten zo’n 12.000 mensen de ruim 100 deelnemende COA-locaties’, meldt het COA.

Bekijk hier welke azc’s meedoen met de open dag.

Ajax maakt ‘sis kebab’ van Besiktas: 4-0

0

Turkse supporters van Besiktas, de topclub uit Istanbul, zorgden gisteravond voor veel rumoer in de Amsterdamse binnenstad, totdat de wedstrijd begon. Ajax maakte met een 4-0 overwinning gehakt, of beter gezegd, sis kebab van de Turken. Zo meldt stadszender AT5.

Het begon nochtans feestelijk voor de Besiktas-supporters in Amsterdam. Zelfs degenen die niet deelnamen aan het gezang en de parade met Turkse vlaggen op de Dam, genoten thuis van de beelden en deelden die enthousiast.

De spelers van Besiktas, onder leiding van oud-international Giovanni van Bronckhorst, begonnen de wedstrijd redelijk goed. Maar al snel bleek dat Besiktas geen partij was voor het jonge talent van Ajax. Na een half uur kon Besiktas het niet meer bijbenen. Na de 1-0 liep de score snel op. De keeper van Besiktas, tevens eerste doelman van Turkije, moest nog drie keer goals incasseren. Eindstand: 4-0.

Ajax-Besiktas was de eerste Turks-Nederlandse confrontatie in de vernieuwde Europa League. Ook Fenerbahce en Galatasaray nemen het dit seizoen op tegen Nederlandse teams. Ajax, AZ en FC Twente hebben nog vijf wedstrijden te spelen tegen de Turkse topclubs uit Istanbul, toevallig allemaal in Nederland.

Advocaten: gülenisten krijgen vaker ten onrechte geen asiel

0

Gülenisten krijgen steeds vaker een afwijzing op hun asielaanvraag in Nederland. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) meent dat bescherming in Nederland minder noodzakelijk is dan voorheen, maar advocaten noemen dit onterecht.

Dit meldt NRC. Hoewel er geen officiële cijfers beschikbaar zijn, baseert de krant dit bericht op een rondvraag onder advocaten die Turkse gülenisten bijstaan.

Het gaat om volgelingen van Fethullah Gülen, een Turkse geestelijk leider die verantwoordelijk wordt gehouden voor de mislukte coup in 2016. Sindsdien is elke link met zijn beweging genoeg reden voor vervolging.

Tot eind vorig jaar erkende Nederland het gevaar dat deze mensen liepen en werden vrijwel alle asielaanvragen door de IND goedgekeurd. Dit veranderde echter per 1 december 2023, aldus NRC.

Het nieuwe ambtsbericht over Turkije, waarin de veiligheidssituatie van het land wordt beschreven, werd aangepast. Op de vraag of gülenisten nog steeds op grote schaal worden vervolgd zoals vlak na de coup, was het antwoord ‘nee’. Toch vermeldt het rapport ook dat vermeende gülenisten nog regelmatig worden gearresteerd.

De IND baseerde haar beslissingen vooral op de vermelding dat de vervolging is afgenomen, aldus advocaat Arslan in NRC. Hij vocht met succes zo’n beslissing aan. De Haagse rechtbank oordeelde dat het ministerie ‘selectief’ informatie uit het ambtsbericht heeft gebruikt door enkel de verminderde intensiteit van de vervolging te benadrukken, terwijl andere tegenstrijdige informatie werd genegeerd, schrijft NRC.

Dit betekent echter niet dat andere asielzaken nu automatisch een positieve uitkomst krijgen. De IND is in hoger beroep gegaan tegen de uitspraak.

Ons kabinet wijst zondebokken aan

0

Wat velen al vermoedden, heeft de Groene aangetoond: PVV-leider Geert Wilders bepaalt de agenda in de Tweede Kamer. Hij beslist waarover gedebatteerd wordt en waarover niet. Dat bleek opnieuw tijdens de Algemene Beschouwingen van vorige week. Normaal gesproken worden dan de plannen uit de Miljoenennota besproken, maar dit keer ging het bijna twee dagen lang over de asielnoodwet. Hiermee leidt Wilders de aandacht af, zowel van de oppositie als van de rest van het land. Zijn achterban krijgt ten onrechte de indruk dat er een crisis is, en dat hij degene is die hen daaruit gaat helpen, ondanks de tegenwerking van de oppositie.

Niet alleen zijn achterban trapt in deze val, ook de oppositie laat zich meeslepen. Zij verzetten zich tegen de noodwet omdat deze de Eerste en Tweede Kamer buitenspel zou zetten. Daarom willen zij een spoedwet. Deze kan sneller door het parlement worden aangenomen en is democratischer. Net als bij reguliere wetgeving moet de ministerraad instemmen, adviseert de Raad van State, en debatteren en stemmen de Kamers erover.

Ondertussen gaan ze mee in de retoriek van Wilders, dat er een asielcrisis zou zijn. Uit onderzoek van NRC blijkt echter dat slechts één op de negen migranten asielzoeker is. De hele discussie tijdens de Algemene Beschouwingen, het onderwerp waar de politiek al maanden op hamert, gaat over slechts 11 procent van het totale aantal migranten. Volgens cijfers van het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) hebben de afgelopen tien jaar 230.000 vluchtelingen asiel gekregen, gemiddeld 23.000 per jaar. Hebben deze 23.000 mensen het hele land op slot gezet? Zijn zij verantwoordelijk voor de woning- en zorgcrisis? Het lijkt erop dat het kabinet ons dat wil laten geloven.

Asielzoekers moeten we niet wegzetten

Als zoon van Turkse gastarbeiders heb ik een deel van mijn jeugd in Turkije gewoond. Wanneer ik de landen vergelijk, zie ik dat we afglijden naar wat in Turkije en het Midden-Oosten gebruikelijk is: regimes die zondebokken aanwijzen als bliksemafleider.

Ons kabinet praat over asielzoekers om niet te hoeven spreken over de échte problemen: het tekort aan woningen, de hoge zorgkosten, het lerarentekort, het stikstofprobleem, en ga zo maar door. Nu realiseren de coalitiepartijen zich dat problemen benoemen en een berg goud beloven iets heel anders is dan problemen oplossen. Als iemand ons tien jaar geleden had verteld dat de Nederlandse politiek zo zou worden, hadden we die persoon voor gek verklaard. Tegenover Turkse vrienden en familie sprak ik altijd vol lof over het Nederlandse politieke systeem. Hier ging het om de inhoud en het oplossen van problemen. Dat is nu anders. Eén man wil niet alleen de PVV, maar heel Nederland besturen. Zorgwekkend. Gelukkig lijkt de Raad van State de asielnoodwet te zullen blokkeren.

Asielzoekers moeten we niet wegzetten. Dit zijn echte mensen met echte verhalen. Ze kunnen ons land verrijken, als ze de kans daarvoor krijgen. Onlangs ontmoette ik in Alphen aan den Rijn bij een bijeenkomst van de Kanttekening 25 statushouders, allemaal hoogopgeleid: advocaten, ingenieurs, zakenmensen, bouwkundigen, docenten en ICT’ers. Twintig van hen hebben zich na twee, drie jaar de Nederlandse taal eigen gemaakt. Ze werken al bij gemeenten, ministeries, grote bedrijven, het UWV en de Belastingdienst. Sommigen hebben een eigen bedrijf en creëren werkgelegenheid. Deze vluchtelingen hebben veel vragen over de huidige politieke ontwikkelingen. Ze vragen zich af wat een asiel-noodwet of spoedwet voor hen betekent. Ze beseffen dat ze opnieuw als zondebok worden gebruikt – precies de reden waarom ze destijds moesten vluchten. Dit beïnvloedt hun gemoed en belemmert hen in het opbouwen van hun leven hier. Een van de statushouders zei: “Eerst moest ik opdonderen uit Turkije, word ik nu ook uit Nederland geschopt?”

Hopelijk komt het niet zover, maar het zou zomaar kunnen gebeuren dat kansrijke statushouders ons land verlaten vanwege onveiligheid.

Kritiek op Lubachs grappen over Hezbollah: ‘Nederlands superioriteitsdenken’

0

Grappen maken over vluchtende Libanezen – kan dat wel? De laatste aflevering van het satirische programma De Avondshow met Arjen Lubach, waarin hij Hezbollah en de situatie in Libanon op de hak neemt, heeft bij sommige Nederlanders met een migratieachtergrond een ongemakkelijk gevoel achtergelaten.

Zoals gebruikelijk besprak Lubach de waan van de dag, met zijn kenmerkende scherpe commentaar, ondersteund door videoclips en krantenberichten. Maar dit keer lijkt hij met zijn grappen over de oorlog in Libanon en de gewone Libanese bevolking een grens te hebben overschreden.

In de uitzending werd bijvoorbeeld een foto getoond van een stoet auto’s die op de vlucht is. Lubach merkt daarbij op: ‘Iedereen is in paniek en wil weg.’ Vervolgens wijst hij op een auto die in de verkeerde richting rijdt en suggereert dat die bestuurder het nieuws waarschijnlijk niet volgt: ‘Die denkt waarschijnlijk: zo lekker, altijd de file de andere kant op.’

Een andere grap volgde over Libanezen die nu naar Syrië vluchten. Lubach merkte op: ‘Nou, dan zit de angst er goed in als mensen naar Syrië moeten vluchten’, met een lachband op de achtergrond.

Journalist Mounir Samuel liet op LinkedIn weten dat hij ‘buikpijn’ had overgehouden aan de aflevering, hoewel hij toegeeft dat hij toch elke ‘witte aflevering’ kijkt. Volgens Samuel is Lubach niet voldoende onderlegd om satirisch commentaar te leveren op de politiek in het Midden-Oosten, dat Samuel liever ‘West-Azië’ noemt. ‘Waar hij de Nederlandse politiek scherp weet te fileren, slaat hij bij West-Azië volledig de plank mis en creëert hij nieuwe splinters’, aldus Samuel.

Hij bekritiseert verder dat Lubach Libanezen neerzet als achterlijken, wat volgens hem tekenend is voor racisme in Nederland. ‘Ze worden afgeschilderd als irrationele gekken, terwijl wij altijd zo goed zijn. Het eurocentrisme en Nederlandse superioriteitsdenken druipen ervan af. Dit speelt extreemrechts in de kaart en draagt bij aan vreemdelingen- en moslimhaat’, stelt Samuel.

Ook journalist Fadime Demir geeft aan dat ze niet om de grappen kon lachen. ‘Toen ik het item terugkeek met mijn puberzoon, kreeg ik een akelig gevoel. En dat fragment over het afhakken van een penis kwam totaal bizar over’, aldus Demir.

De VN, dat zijn wij

0

Het is dertig jaar geleden dat zich een tafereel voordeed in de Gazastrook dat nu moeilijk voorstelbaar is. De ondertekening van het eerste deel van de Oslo-akkoorden hield in dat Israël zich eerst uit bezet Jericho en Gaza zou terugtrekken. Over de keuze van Jericho werden onder de Palestijnen flinke grappen gemaakt, natuurlijk, Israël wist dat het niets te vrezen had van de oase in de woestijn waar het het hele jaar door zo warm is dat iedereen ligt te slapen.

Gaza was natuurlijk anders, met toen anderhalf miljoen mensen, en bracht meer risico voor Israëls veiligheid met zich mee. Daarvoor zou Israël later de strook helemaal isoleren met hekken en veiligheidsapparatuur. Maar het moment van de terugtrekking verliep heel vredig. Gazanen gingen massaal de straat op om de Israëlische aftocht te zien. Ze waren uitzinnig, ze dansten, zongen en maakten muziek. Het was een enorm volksfeest. En ze wuifden de Israëlische militairen met palmtakken toe en gaven hen snoepjes. In drie decennia kan alles veranderen. Laten we dat beseffen.

Eind 1995 werden de andere grote Palestijnse steden ontruimd: Ramallah, Bethlehem, Jenin, Tulkarem, Hebron. Ik was aanwezig bij de intocht van de Palestijnse Autoriteit die met jeeps en soldaten Ramallah stapvoets binnenkwam, want de straten waren barstensvol. Mannen vormden kringen, deden de dabka, jongens waren elkaar aan het jonassen, oude vrouwtjes droegen hun boodschappen op hun hoofd zodat ze konden dansen en ululuen. De voormalige gevangenis van Israëlische militairen, open voor iedereen, werd bezocht alsof het een museum was. De stemming was vol hoop: er zou een eigen land komen, vrede was uitgebroken.

‘Schei dus uit met de organisatie zelf tot zondebok te maken’

Maar eigenlijk had de ontruiming al eerder moeten plaatsvinden; Israël stelde het telkens uit. Ook met het oog op de versnelde aanleg van zogenoemde bypass roads, de wegen die alleen toegankelijk zijn voor nog meer kolonisten in bezet gebied (verboden voor Palestijnen), en die Palestijnen en hun dorpen en steden vermeden, leidden tot segregatie.
Dat waren nagels aan de doodskist van Oslo, en toen de Israëlische premier Rabin ten tijde van de ontruimingen werd vermoord door een joodse religieuze fanaat, en Netanyahu hem uiteindelijk opvolgde, was ook het vredesakkoord ter ziele.

Ik behoor niet tot de mensen die zeggen: het wordt nooit wat. Defaitisme is een luxe voor mensen die zich dat kunnen permitteren. We kunnen niet aan Israëliërs en Palestijnen de boodschap kwijt: sorry, we zien geen uitweg en trekken ons terug in ons westerse bastion en consumptieparadijs.

Temeer daar een duidelijke opdracht ligt aan de wereld: eind september nam de Algemene Vergadering van de VN het advies van het Internationaal Gerechtshof aan dat de Israëlische bezetting van Palestijns gebied illegaal is. En dat er binnen een jaar een einde aan moet zijn gemaakt. Verder verplichten landen, burgers en instituties zich om niet aan die bezetting mee te werken. Wie dat wel doet, handelt in strijd met internationaal recht. Ergo mag dus ook rechtszaken aan zijn broek verwachten.

Het was secretaris-generaal Guterres die bovendien de vinger op de zere plek legde bij de opening van de jaarlijkse Algemene Vergadering eind september en over de zorgwekkende wereldwijde straffeloosheid sprak: ‘Regeringen en groeperingen kunnen een ander land binnenvallen, hele samenlevingen verwoesten of het welzijn van hun eigen mensen volkomen negeren. En er zal niets gebeuren.’ Alsof hij zich rechtstreeks tegen de hoeder van het Hoger Gerechtshof en het Internationaal Strafhof in Den Haag richtte. Want ons land onthield zich van stem bij de vergadering over de Israëlische bezetting.

Al die mensen die hun mond houden terwijl de grootste oorlogsmisdaden plaatsvinden, zijn medeplichtig aan de oorlog. Schei dus uit met de organisatie zelf tot zondebok te maken, zoals het Journaal suggereerde: ‘Is de VN wel effectief en toekomstbestendig?’ Diezelfde NOS vond het niet nodig het historische advies van het Internationaal Gerechtshof als nieuws te melden. De omroep bood weliswaar excuses aan het Rights Forum aan dat het bericht ontbrak, maar ging wederom in de fout door niet te berichten over de eveneens baanbrekende stemming in de VN.

Media, politici en burgers zouden meer respect voor diplomatie en internationaal recht moeten betonen als de enige uitweg in deze barre tijden. De VN, dat zijn wij. Alleen wij kunnen zorgen voor de terugkeer van palmtakken en de snoepjes.

Nadia Moussaid vertelt over Palestijnse vluchtelingen

0

Programmamaker Nadia Moussaid vertelde gister bij Bar Laat over haar recente ontmoetingen met Palestijnse vluchtelingen. ‘Bijna niet te beschrijven wat ze hebben meegemaakt.’

Ze was net geland, terug van haar reis naar Egypte, waar ze voor hulporganisatie Save the Children met Palestijnse vluchtelingen sprak. Ze moest nog bijkomen, niet alleen van de reis, want de verhalen die ze had gehoord waren op zijn minst schrijnend. ‘Veel van hen geven aan dat er bijna geen woorden voor te vinden zijn om te beschrijven wat ze hebben meegemaakt’, zei ze tegen presentator Sophie Hilbrand.

In beeld komt een Palestijnse man die onlangs is gevlucht naar Egypte met zijn vrouw en kinderen, maar nog niet lijkt te beseffen dat hij nu veilig is. Zijn grootste angst is niet om dood te gaan, maar om levend onder het puin terecht te komen. Hij schiet vol en vertelt met gebroken stem verder: ‘Dat mijn kinderen onder het puin terechtkomen en ik ze er niet onder vandaan kan krijgen.’

Moussaid vertelt over een jongen die zijn hele familie van 21 personen heeft verloren. Alleen een baby is over, die door een neef is gered. Hij laat haar de familie-appgroep zien en zegt dat er niemand meer is. De jongen droomt vaak over zijn overleden broers en vraagt zich in zijn dromen af hoe het in de hemel is.

Ze vertelt over een andere man die een kind verloor waarvan alleen nog de romp over was. Sindsdien telt hij elke avond de ledematen van zijn overgebleven kinderen. ‘Het is zo erg wat deze mensen allemaal overkomt. Het is echt laag op laag op leeg. Wat mij shockeerde, is dat ook heel veel mensen overlijden door een hartaanval’, vertelt ze om aan te geven wat de trauma’s zijn die mensen te verwerken krijgen.

Nadia Moussaid is ambassadeur van Save the Children en zet zich de komende tijd in voor kinderen in nood. Voordat ze naar Egypte ging, bezocht ze ook de grens met Oekraïne. ‘Dit is wat ik kan doen. De verhalen vertellen’, zegt ze.

Oud-premier Israël: grondoffensief in Libanon is zinloos

0

Voormalig premier van Israël Ehud Olmert stelt dat een grondoffensief in Libanon zinloos is, omdat het leidt tot te veel verliezen aan beide zijden zonder een helder doel. Zijn oordeel is gebaseerd op zijn ervaring als leider tijdens de Israëlische oorlog met Libanon in 2006.

Olmert gaf een reflectie op de zin van een oorlog tegen Hezbollah tijdens zijn interview met presentator Jeroen Wollaars in tv-programma Nieuwsuur. Na de oorlog met Hezbollah in 2006 kreeg de Israëliër veel kritiek vanwege de onevenredige reactie van Israël, wat leidde tot zijn aftreden. Hij lijkt nu te beseffen dat zulke grote verliezen niet te rechtvaardigen zijn zonder een duidelijk doel voor de operatie. Dit inzicht is volgens hem ook relevant voor beide oorlogen van Israël, zegt hij in de uitzending.

Toen hem gevraagd werd naar de belangrijkste lessen uit de oorlog van 2006, antwoordde hij: ‘Je moet deze militaire operaties zo kort mogelijk houden. Daarnaast moet je je zoveel mogelijk concentreren op de militaire doelwitten en ervoor zorgen dat onschuldige burgers niet gestraft worden. Dat is wat we in 2006 hebben gedaan.’

‘Ik denk wel dat we kunnen winnen. Maar de vraag is wat voor prijs we voor die overwinning moeten betalen. Dat moet je altijd meewegen. Als er een uitgebreide, allesomvattende confrontatie wordt aangegaan, een militaire confrontatie tussen Israël en Hezbollah, zal het eindresultaat een totale verwoesting van Libanon zijn en de volledige vernietiging van alle infrastructuur, hoofdkwartieren en militaire capaciteit die Hezbollah de laatste zeventien jaar heeft opgebouwd sinds de Israëlisch-Libanese oorlog van 2006.

‘Maar ik denk dat wij ook zullen lijden. Veel meer dan bij alle andere oorlogen sinds de vorming van de staat Israël. En de vraag is waarvoor? Wat is het eindresultaat? Hezbollah zal bloeden, en wij zullen ook niet blij zijn.’

Het zijn waardevolle lessen, maar de vraag of de huidige regering daadwerkelijk actie zal ondernemen op basis van zijn woorden, is in wezen retorisch. Olmert geeft aan weinig vertrouwen te hebben in de huidige premier Benjamin Netanyahu. ‘Ik zeg maar beter niet wat ik van hen vind. Ik geloof niet dat iemand in deze regering opzettelijk onschuldige burgers wil doden. De echte vraag is niet of ze dat willen, maar hoe zorgvuldig ze zijn om dat te voorkomen. Daar wil ik liever niet op ingaan’, zegt hij.

Later in het gesprek wordt hij duidelijker over zijn mening over de premier. ‘Laat me het zo duidelijk mogelijk zeggen: ik heb geen vertrouwen in hem. We moeten de invloed van de Israëlische bevolking gebruiken om hem te dwingen te handelen in het belang van de veiligheid van Israël, in plaats van alleen voor zijn eigen politieke gewin.’

Wat is de oplossing?

Wat zou de regering dan moeten doen? Olmert heeft geen vertrouwen in een grondoffensief. Volgens hem hoeft Israël, net als toen, niet in Libanon aanwezig te blijven. ‘Als Hezbollah bereid is tot een staakt-het-vuren, zich terugtrekt uit de grensregio en stopt met aanvallen op Israëlische burgers, is dat voldoende.’

De grensregio is al sinds de eerste oorlog tussen Israël en Libanon onrustig. In 2000 werd de 120 kilometer lange ‘Blauwe Lijn’ vastgesteld, een niet-officiële grens die door beide partijen gerespecteerd moet worden. Sinds 2006 zijn er permanent VN-troepen gestationeerd en is er een bufferzone aangelegd tussen deze lijn en de Libanese rivier de Litani.

Sinds de oorlog in Gaza is er weinig over van de veilige bufferzone. Hezbollah valt het Israëlische noorden aan met raketten, terwijl Israël diep in het buurland aanvallen uitvoert. Desondanks gelooft Olmert dat er een overeenkomst met Hezbollah mogelijk is, waarbij Israël gedeeltelijk tegemoetkomt aan de wensen over de grens die in 2000 door de VN is vastgesteld, maar waarbij Hezbollah ook verplicht wordt zich terug te trekken naar een gebied dat ongeveer 40 kilometer van die grens ligt.

Wanneer de presentator hem herinnert aan de voorwaarde van Hezbollah om de oorlog in Gaza te beëindigen, geeft Olmert aan dat hij ook voorstander is van het stoppen van de oorlog in Gaza, ongeacht de standpunten van Hezbollah. ‘Het belangrijkste doel is dat de gegijzelden terugkeren, en dat kan alleen als we de oorlog beëindigen. Als er een cruciaal militair doel was, had ik misschien een andere mening gehad. Maar dat is niet het geval, dat is voor iedereen duidelijk.’

‘Ik begrijp niet waarom we beide partijen niet kunnen tegenhouden in die oorlog. We moeten een haalbare overeenkomst met Hezbollah bereiken, zodat Israël zijn inwoners in het noorden weer naar huis kan laten gaan’, sluit de oud-premier af.

Islamitische soefistaat in Albanië op komst; alcohol is toegestaan

0

De Albanese premier Edi Rama heeft tijdens de VN-top in New York de knuppel in het islamitische hoenderhok gegooid. Hij wil een ‘soefistaatje’ bouwen, vergelijkbaar met Vaticaanstad. Dit ministaatje in Albanië zou een toevluchtsoord moeten worden voor ‘progressieve moslims’ waar bijvoorbeeld alcohol is toegestaan, meldt de Standaard.

Volgens Rama zou het initiatief voor een nieuwe staat het imago van moslims kunnen verbeteren. ‘Laat het stigma van moslims niet bepalen wie moslims zijn’, zei hij tijdens zijn speech bij de Algemene Vergadering van de VN. Hij denkt dat soefi-aanhangers deze taak het beste kunnen vervullen.

De soefi’s, ook wel bektashi-volgelingen genoemd, zijn een stroming binnen de islam met vrijzinnige en vredelievende opvattingen. Ze geloven dat alle wereldproblemen opgelost kunnen worden door dialoog en een focus op de mensheid, in plaats van op de regels van de orthodoxe islam.

Rama belooft dat de nieuwe staat – met officiële grenzen, paspoorten en een eigen bureaucratie – dit mogelijk kan maken, bijvoorbeeld door alcohol toe te staan en zich niet te bemoeien met de klederdracht van vrouwen.

Het is nog de vraag of andere islamitische landen hiermee instemmen. Ook binnen Albanië is er veel ophef over dit plan. Akil Pano, voorganger van de protestantse gemeenschap, noemt het voorstel een ‘daad van nationaal verraad’. Politieke tegenstanders zien het vooral als een luchtkasteel dat afleidt van de corruptie in het land.