18 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 101

‘Je moet je hart openstellen voor je nieuwe land’

Elke maand gaat De Kanttekening in gesprek met vluchtelingen, statushouders en nieuwkomers in Nederland. Hoe zijn ze hier gekomen? En hoe hebben zij hun nieuwe leven in Nederland opgebouwd? Deze maand: Mostafa Elabbasy.

Van oorsprong komt Mostafa uit Egypte, maar hij waagde de overtocht naar Italië. Hij begon in dat land met werk als illegale afwasser en vertrok met een universitaire graad in de politieke wetenschappen.

Weg uit Egypte

In zijn autobiografie Illegaal, op zoek naar een thuis, vertelt Mostafa Elabbasy zijn verhaal. Je krijgt een kijkje in de keuken van het (corrupte) dagelijks leven in Egypte. Daarnaast gaat een groot deel van het boek over zijn tijd als ‘illegale’ migrant in Italië. Ondanks alle ontberingen, zéker onderweg van Egypte naar Italië, zal hij nooit spijt krijgen van zijn vertrek.

‘Ik haat corruptie’, vertelt Mostafa. ‘Een van de vele redenen waarom ik Egypte wilde verlaten is de wijdvertakte corrupte. De bevolking is ingedeeld in een onzichtbaar klassenstelsel. Rijke mensen krijgen alles voor elkaar. Hoe gewoner je bent, hoe minder dat geldt.’

Met een Egyptisch paspoort kun je niet zomaar eventjes naar het buitenland. Naar de luchthaven gaan en een ticket naar bijvoorbeeld Amsterdam kopen is er niet bij. ‘In de jaren vijftig en zestig kon dat nog wel. Veel mensen verlieten Egypte onder het mom van toerisme. Later waren er twee keuzes. Je kon voor 10.000 euro een toeristenvisum aanvragen. Dat was de prijs toen ik in 2008 vertrok. Die visa worden niet zomaar verstrekt. De overheid kijkt naar je situatie. Voor leden uit een rijke familie, die bijna ieder jaar met vakantie gaan, is het makkelijker. Door hun gedrag bewijzen ze dat ze weer terugkeren. De tweede optie is dat je voor 5.000 euro een overtocht koopt op een ‘doodsschip’. Aan die reis kleven veel gevaren. In de praktijk brengen mensen dat geld vaak bij elkaar met hulp van hun familie.’

Mostafa wilde zijn grote droom najagen: politieke wetenschappen studeren

Mostafa was 23 jaar bij zijn definitieve vertrek uit Egypte. Hij had natuur- en scheikunde gestudeerd in Caïro, waar hij al met corruptie was geconfronteerd. In Egypte zijn er op de universiteit vaak weinig contacten tussen docenten en studenten. Een uitzondering hierop vormen de studenten boeken verkopen die de docenten hebben geschreven en die voor opleidingen tot de verplichte literatuur behoren. Als dank hiervoor kunnen zij rekenen op uitmuntende cijfers. ‘Maar er zijn ook studenten die hun hoge cijfers echt zelf hebben gehaald, hoor’, verzekert Mostafa.

Tijdens zijn studie kreeg Mostafa van iemand uit rijkere kringen een tijdelijke baan aangeboden. Bij de Rode Zee werden toeristendorpen gebouwd en daar waren extra werkkrachten nodig. ‘Ik wist niet wat me overkwam. Er was amper elektriciteit, geen televisie, geen stromend water en we mochten het bouwterrein niet af, uit angst dat we vrouwelijke badgasten uit het Westen zouden lastigvallen. Wat me vooral trof, was dat niemand hiertegen in verzet kwam. Deze ervaring was voor mij een keerpunt, een eyeopener. Ik moest hier weg.’

Aan de overtocht naar Italië kleefden veel risico’s. Mostafa was onderweg erg ziek en dacht dat zijn leven voorbij was, maar uiteindelijk liep het avontuur goed af. Zijn doel ontleende hij aan een uitspraak van de schrijver Paulo Coelho: ‘op zoek naar je persoonlijke succesverhaal’. Mostafa wilde zijn grote droom najagen: politieke wetenschappen studeren. ‘Ik studeerde aan de Al Azhar Universiteit in Caïro. Daar bestond deze studie niet.’

Gemene restauranthouder

‘Ik ben nooit illegaal in Nederland geweest’, vervolgt Mostafa. ‘In Italië is het iets makkelijker illegaal verblijven dan hier. Dat komt omdat zwart werken daar eenvoudiger is. Je komt dus in Italië sneller aan werk dan in Nederland. ‘Illegale’ migranten worden er bordenwasser, werken in keukens, zijn hovenier. Sommige mensen uit de Egyptische gemeenschap in Italië waren bereid om je aan een baan te helpen. Migranten onder elkaar zijn zo vriendelijk niet. Je ambitie kan je blootstellen aan vijandigheid. Je drive en vastberadenheid kunnen je in ernstige problemen brengen bij degenen die verandering willen tegenhouden.’

Wat Mostafa hiermee bedoelt, is dat je als ‘illegaal’ in Italië verblijvende migrant geen probleem hebt met andere migranten als je de ambitie hebt om voor altijd eenvoudig werk te blijven doen. Bovendien integreert een groot deel van de Egyptische gemeenschap in Italië volgens hem niet. Ze mengen amper met de Italiaanse bevolking en sturen hun kinderen naar school in Egypte. Dat was voor Mostafa iets nieuws.

‘Ik was pas 23 jaar en wist niet goed wat me te wachten stond. Als je ergens illegaal verblijft, ben je extra kwetsbaar. Dat had ik me niet gerealiseerd, totdat ik merkte hoe je vaak behandeld werd. Ik arriveerde in 2008. In 2009 brak de economische crisis uit. Net als veel andere Egyptenaren zonder verblijfsstatus, werkte ik in de horeca. Die branche kreeg het moeilijk omdat mensen bezuinigden op buiten de deur eten. Daarom werden de Egyptenaren vervangen door Bengalen die grotendeels hetzelfde werk deden.’

Om Italiaans te leren, wat Mostafa graag wilde, moest je een verblijfsstatus hebben, maar nadat hij verteld had dat hij in Egypte aan de universiteit had gestudeerd, werd er een uitzondering voor hem gemaakt. Toen hij een tijdje in Italië was, werkte hij voor een restauranthouder die zich vaak ronduit gemeen gedroeg. De man riep in een vol restaurant naar hem dat hij een ‘cretino’ was. Omdat Mostafa Italiaans aan het leren was, mocht hij van zijn baas af en toe informeren wat bepaalde woorden betekenden. Zo leerde hij dat cretino zoiets betekent als ‘idioot’. Toen Mostafa dat ontdekte, was voor hem de maat vol. Hij vertelde de restauranteigenaar waar het op stond: ‘Ik heb in mijn eigen land scheikunde en natuurkunde gestudeerd en hoewel ik slechts twee jaar in uw land woon, spreek ik uw taal en oefen ik uw beroep uit. Denkt u nu nog steeds dat ik een idioot ben?’

‘Ik kwam tot de conclusie dat ik me niet meer thuis voel in Egypte’

‘Geweldig fietsland’

In 2009 veranderde de wet in Italië. Als je kon aantonen dat je drie jaar in Italië was, dan kon je legaal in het land blijven wonen. Natuurlijk moest je dan wel aan bepaalde voorwaarden voldoen en je werkgever moet een verklaring tekenen. Ondanks alles wat er was gebeurd, deed de restauranthouder dit. Zodra hij een status had, meldde Mostafa zich aan bij de universiteit om zijn droom waar te maken. ‘Mijn diploma betekent niet alleen een academische prestatie, maar is een getuigschrift van mijn zoektocht naar mezelf.’

Uit zijn boek blijkt dat hij tijdens zijn studietijd goed integreert in de Italiaanse samenleving. Hij gaat om met studenten van verschillende nationaliteiten. Iemands karakter is voor Mostafa belangrijker dan uit welk land iemand komt.

Op een dag ging Mostafa terug naar Egypte. Inmiddels had de januarirevolutie van 2011 plaatsgevonden. Het land was veranderd. Minder corrupt? ‘Nee, het was juist veel erger’, vertelt hij. ‘Bovendien kwam ik tot de conclusie dat ik me niet meer thuis voel in Egypte. Sindsdien ben ik er nog verschillende malen geweest, maar ik ga niet ieder jaar terug.’

Na twaalf jaar in Italië overwoog Mostafa om naar Duitsland te gaan. Die plannen veranderden nadat hij een Nederlandse ontmoette – de liefde van zijn leven, vertelt hij. Daarom woont hij sinds vier jaar hier. Hij vindt Nederland een prettig land en vooral ook een geweldig fietsland, in tegenstelling tot Italië. Eén ding betreurt hij echter: ‘Een deel van de migranten – niet allemaal – neemt de corrupte uit het land van herkomst mee naar het nieuwe land. Dat is jammer. Het valt me ook op dat veel migranten de politiek in Nederland totaal niet volgen. Ze weten amper wat er speelt. Zo wil ik niet leven. Ik heb er bewust voor gekozen om in een ander land opnieuw te beginnen. Dan moet ik me ook informeren over wat daar gebeurt. Omdat ik via Italië naar Nederland ben gekomen, krijg ik weinig hulp van de overheid. Ergens vind ik dat niet erg. Ik wil niet bij alles hulp ontvangen, zoals in Italië wel gebeurde. De slachtofferrol past niet bij mij.’

‘De lelijke cafetaria’

Toen hij 32 was en nog woonde in Italië, kreeg Mostafa een depressie, die veroorzaakt was door medicijnen die hij gebruikte. Schrijven hielp hem om hier weer uit te komen: hij schreef meerdere boeken en korte verhalen. Onlangs verscheen, in eigen beheer, zijn autobiografie.

Een andere liefde van Mostafa, en van zijn Nederlandse geliefde, is koken. Momenteel werkt hij opnieuw in een restaurant en zijn wens is om ooit zelf een restaurant te hebben. ‘Alleen moet ik daarvoor de samenleving nog iets beter leren kennen. Ik ben ook bezig mijn boeken, die ik in het Arabisch heb geschreven, te vertalen naar het Nederlands. Op dit moment ben ik Bardi Bruti aan het vertalen wat vrij vertaald ‘de lelijke cafetaria’ betekent.’

Illegaal, de autobiografie van Mostafa Elabbasy, is in eigen beheer uitgegeven en online te koop.

‘De woningnood valt amper te bolwerken.’ Het dK-panel spreekt zich uit

0

Wat zien jullie in je omgeving van de woningnood? Waar ligt de oplossing voor jou en voor de maatschappij? Het vaste panel van de Kanttekening spreekt zich hierover uit. ‘Er is inmiddels vijftien jaar wachttijd.’

Ruben Arnhem

Ruben Arnhem, docent

‘Gelukkig ben ik voor de komende jaren voorzien van een fraaie vrijesectorwoning met tuin. Sinds drie jaar woon ik hier en ik noem het nog steeds een lot uit de loterij. Om mij heen zie ik een hoop mensen die dat geluk niet hebben. In Rotterdam hadden we jarenlang te veel sociale huur, waardoor huurders geen wooncarrière konden maken. Wie sociaal huurde, bleef ongeacht zijn salaris zitten waar hij zat, met een tekort aan vrijesectorhuizen als gevolg. Kopen wordt door bureaucratie onmogelijk gemaakt. Van een young professional wordt verwacht dat hij 1.250 euro huur kan betalen, terwijl hij geen hypotheek kan krijgen van 750 euro in de maand. Dan kun je denken aan bouwen, bouwen, bouwen. Dat is mooi, maar als de stikstofmaffia allerlei bouwprojecten kan tegenhouden vanwege wat stikstof- of CO2-uitstoot, komen we niet ver.

‘Sinds kort wonen er Oekraïners in een oud gebouw bij mij om de hoek’

Vergeet ook de bezwaarmakers niet. Van die mensen die denken dat zij met een koopwoning zonder eigen grondbezit, die vaak nog eigendom is van de bank, denken te kunnen bepalen wat er in de buitenruimte gebouwd mag worden. Sinds kort wonen er Oekraïners in een oud gebouw bij mij om de hoek. Ik heb daar niet om gevraagd, toch was het voor twee jaar nodig. Met de lobby hebben we al geregeld dat het gebouw na twee jaar gesloopt wordt,  zodat daar een natuurspeeltuin gebouwd kan worden. Zo hebben we mensen in nood geholpen en doen we daarna ook aan CO2-reductie. Het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld te zijn.’

Anushka Soekhradj, sociaal werker

‘De woningnood valt amper te bolwerken. De geluiden die ik vanuit mijn directe omgeving hoor, zijn dat jongeren erg lang bij hun ouders blijven wonen omdat ze niet in aanmerking komen voor een woning. Ook blijven mensen die scheiden bij elkaar wonen, omdat er voor de vertrekkende partij op korte termijn geen betaalbare huurwoning te vinden is. En omdat het niet te doen is om in je eentje te kopen.

Ik werk zelf bij een woningcorporatie en weet dat er verschillende toewijzingsmethoden bestaan. In de ene regio worden woningen toegewezen op basis van hoe lang je ingeschreven staat als woningzoekende. Andere corporaties bekijken je leeftijd, of hoe lang je in je huidige huis woont. Wat is een eerlijk toewijzingsproces? Woningcorporaties opereren vanuit het maatschappelijke doel om zoveel mogelijk sociale huur te realiseren. Alleen is het geld op – of het raakt op – en dat probleem speelt bij alle corporaties in Nederland. Om geld binnen te harken, verhogen corporaties de huren, of starten ze nieuwbouwprojecten.

‘Waar ik vandaan kom, huren we niet omdat men dat weggegooid geld vindt. Kopen is investeren’

We bereiken hier de fase waarin de woningbouwverenigingen die sociale nieuwbouw willen realiseren, moeten gaan samenwerken met particuliere investeerders. Daar zitten behoorlijk wat haken en ogen aan. Dat wiel wordt momenteel nog uitgevonden. Sociale woonvoorzieningen zijn bedoeld voor de ‘onderkant’ van de maatschappij: voor de mensen die niet in staat zijn zelfstandig huisvesting te realiseren omdat ze vanwege hun inkomen geen akkoord krijgen voor een hypotheek. Voor hen doet de overheid via de huurtoeslag zelf ook een duit in het zakje, om tegemoet te komen in de woonkosten.

Waar ik vandaan kom, huren we niet omdat men dat weggegooid geld vindt. Kopen is investeren. Op een dag heb je je woning afbetaald, terwijl je met een huurwoning altijd blijft betalen. Je huis wordt nooit van jou, maar je pompt er wel veel geld in. Huren zal ik zelf nooit doen en ik zal doen wat ik kan om mijn kinderen te begeleiden naar een koopwoning, zoals mijn ouders bij mij gedaan hebben. Ik ben me bewust van de luxepositie, maar mijn familie werkt daar dan ook hard voor.’

Mostafa Hilali, militair

‘Ik heb zelf een koopwoning en de moeder van mijn kind ook. Dus wij en onze zoon hebben gewoon mazzel. Maar in mijn omgeving zie ik wel neven en nichten die in benarde situaties zitten en hele hoge huren moeten betalen. Het is gewoon veel te duur voor jongere generaties en starters. En omdat de huizenprijzen zo hoog zijn, is het bijna onmogelijk om een hypotheek te krijgen. Je ziet en hoort het overal.

De realiteit is dat we hier ook erg moeilijk uit gaan komen vanwege alle stikstofregels, waardoor nieuwbouwprojecten niet snel van de grond komen. En bovendien vind ik dat we ook erg voorzichtig moeten met alles en overal vol te bouwen. Is dat wel goed voor ons? Is het leefbaar?

‘Het kabinet zoekt de oplossing in onhaalbare voorstellen om migratie in te dammen’

De oplossing ligt er denk ik in, om slimmer om te gaan met bestaande gebouwen. Ik woon bijvoorbeeld best ruim, maar ik zie dat veel bouwtechnisch onhandig is ingericht, waardoor best veel ruimte verloren gaat. Als er aanpassingen mogelijk zijn, dan hou je meer grondoppervlakte over, waarmee ook starters bediend kunnen worden. Maar of het huidige kabinet dit zal doen is de vraag. Dat zoekt de oplossing in onhaalbare voorstellen om migratie in te dammen. Ze hebben het vooral daar over, en niet echt over praktische oplossingen voor de woningnood.’

Ahmed Abdillahi, postbezorger

‘De woningnood is de sociale kwestie van de eenentwintigste eeuw. In de Rotterdamse Tweebosbuurt heb ik als overbuurman een Noord-Afrikaanse man die met vijf jonge kinderen in een veel te kleine woning woont. Hij is al jaren bezig om een andere, passende woning te vinden, maar de corporatie geeft geen kik.

Daarnaast heb ik Turkse buren, met kinderen die rond de dertig jaar zijn, maar die nog steeds thuis wonen. De situatie in Rotterdam is niet gezond meer. En in Amsterdam is het nog veel erger. Nederland is qua wonen gewoon vastgelopen. En weet je waar je dat uiteindelijk ziet? Op straat. Ik moest onlangs heel vroeg bij Rotterdam Centraal zijn. Wat ik daar aantrof, daar schrok ik me echt te pletter van. Zeker twintig mensen lagen op de grond in het station te slapen. Echt zielig om te zien. Weet je wat ik dan denk? Dit is de toekomst van al die mensen die nu noodgedwongen in de sociale huurwoning van hun ouders wonen en straks op straat belanden als hun ouders er niet meer zijn. Alleen in zeer uitzonderlijke gevallen gaat de sociale huurwoning dan over naar de kinderen.

‘Een dak boven je hoofd is fundamenteel’

Het is al verdrietig genoeg, maar er zit echt een grote, door politici gecreëerde ramp aan te komen voor de jonge generaties. De VVD is hoofdverantwoordelijk, maar werkte hiervoor samen met de PvdA, de PVV, het CDA, D66 en de ChristenUnie. Een dak boven je hoofd is fundamenteel. De machthebbers van Nederland hebben de toekomst van duizenden jongeren kapotgemaakt en het kabinet-Schoof gaat daar helemaal niks aan veranderen.’

Jakob de Jonge, kunstenaar

‘Mijn gezin en ik hebben best geluk gehad. We hebben nog voor de grote prijsstijgingen een huis kunnen kopen. We zien om ons heen dat dat vrienden en bekenden niet meer gaat lukken. De kans voor de huidige generatie jonge mensen om later een huis te kopen wordt steeds kleiner. En dat heeft fundamenteel te maken met het feit dat huizen door banken en pandjeseigenaren worden gezien als investeringsobject. Stef Blok en Mark Rutte hebben de deur wagenwijd voor deze partijen opengezet. Het was vooral VVD-beleid om de woningmarkt vrij te geven, zodat allerlei grote investeerders op de markt kwamen en van alles hebben opgekocht, puur uit winstmotieven. Dat heeft de prijs enorm opgedreven. Dit terwijl wonen een grondrecht is, net zoals water, elektriciteit en zorg. Daar zouden geen woekerwinsten over gemaakt mogen worden. Huisjesmelkers en particulieren die geld willen verdienen aan iets wat eigenlijk een nutsvoorziening is, doen dat nu wel.

Deze manier van omgaan met woonruimte moet veranderen. We belanden langzamerhand in een nieuwe feodaal model: een standenmaatschappij met de bezitters van vastgoed, grond en productiemiddelen aan de ene kant en de zogenoemde ‘werkende armen’ aan de andere kant. Steeds meer mensen zitten opgezadeld met enorme hypotheekschulden of moeten voor de rest van hun leven een disproportioneel deel van hun inkomen reserveren voor woekerhuren. Dit is funest voor een maatschappij.

‘Als het systeem niet compleet wordt hervormd, gaat dit verkeerd aflopen’

De grootgrondbezitters van nu voegen niks toe aan de economie, maar parasiteren op de daadwerkelijk geleverde arbeid van iedereen met een salaris. Hoge hypotheken en huren zijn de facto de belasting die iedereen betaalt aan de superrijken. Geld dat verdwijnt en niet terugkeert in de vorm van sociale investeringen. Dit gaat een keer verkeerd aflopen als het systeem niet compleet wordt hervormd en alle vormen van onproductieve economische activiteit worden teruggedrongen, gereguleerd en maximaal belast.’

Ayala Levinger, softwareontwikkelaar 

‘Als we het over de woningcrisis hebben dan maak ik me vooral zorgen over de jongeren. Over de mogelijkheden die ze niet hebben, dus de vrijheid om alleen en zonder ouders te wonen, wat heel gezond is. Als ouder van twee tieners is het natuurlijk niet zo verwonderlijk dat ik me daar zorgen over maak.

Maar voor mij is de woningcrisis ook direct verbonden met onderdrukking binnen een relatie. Dit treft, laten we eerlijk zijn, vooral vrouwen, die noodgedwongen bij een partner inwonen, maar eigenlijk bij diegene weg willen. Alleen hebben deze vrouwen vaak geen recht op urgentie en staan ze nog niet lang genoeg ingeschreven voor een sociale huurwoning. Er is inmiddels vijftien jaar wachttijd.

‘De woningmarkt is er niet voor alleenstaande ouders’

Soms zijn die kwetsbare mensen immigranten, zonder familie die eventueel nog een uitweg kan bieden. Waar moeten deze mensen heen? Ik zat zelf negen jaar lang in deze situatie! Bij de gemeente zeiden ze: ‘Zoek maar een kamer voor jezelf, je kinderen krijgen al een ander adres.’ Maar verwachten ze nu echt dat ik mijn kind van twee verlaat? Ik bleef dus uit noodzaak wonen in een omgeving die erg ongezond was voor iedereen.

De woningmarkt – koop én huur – is alleen maar bestemd voor koppels met twee salarissen. Niet voor alleenstaande ouders en ik weet dat mijn situatie niet uniek was. Het is een maatschappelijk probleem.’

Ontvoerde Turken met hulp van Kenia naar Turkije gedeporteerd

0

Vier van de vorige week ontvoerde Turken, verbonden aan de Gülenbeweging, zijn met medewerking van de Keniaanse regering naar Turkije gedeporteerd. Amnesty International Kenia reageerde geschokt op deze ontwikkelingen.

Het gaat om Mustafa Genç, Hüseyin Yeşilsu, Öztürk Uzun en Alparslan Taşçı. Drie andere ontvoerde personen, Saadet Tasci, Necdet Seyitoglu (die ook de Britse nationaliteit heeft), en een kind (Abdullah Genç, zoon van Mustafa Genç), zijn later vrijgelaten.

Saadet Tasci, wier man nu door de Turkse staat is meegenomen, maakte vorige week nog wanhopig een video over de ontvoeringen. ‘We werden door gemaskerde mannen met kalashnikovs ontvoerd, terwijl we ons rijbewijs wilden ophalen bij een officiële instelling,’ zei ze. ‘Bijna alles werd van ons afgepakt. We werden een uur lang onder dwang in een jeep vervoerd.’

Van de vrouw en kinderen van een van de ontvoerden is bij de redactie bekend dat zij in Nederland verblijven en statushouders zijn. In januari hadden zij gezinshereniging aangevraagd voor de ontvoerde man.

Amnesty International Kenia verklaarde dat het principe van non-refoulement, een hoeksteen van het vluchtelingenverdrag, is geschonden. ‘Volgens internationaal vluchtelingenrecht mogen vluchtelingen alleen worden teruggestuurd als ze een gevaar vormen voor de nationale veiligheid of misdaden hebben begaan’, aldus het statement. De Keniaanse regering heeft geen bewijs geleverd van enige dreiging die zou uitgaan van de Turkse staatsburgers.

De Keniaanse regering verklaarde in een persbericht dat de uitzetting gebaseerd is op ‘historische’ en ‘bilaterale banden’ met Turkije, en dat Turkije garanties heeft gegeven dat de vluchtelingen ‘waardig’ behandeld zullen worden.

In Turkije worden gülenisten massaal vervolgd en verantwoordelijk gehouden voor de couppoging in 2016. Duizenden hebben hun banen verloren, zijn gevlucht, of zitten levenslange gevangenisstraffen uit, vaak zonder enig bewijs.

Turkse journalist gearresteerd na condoleances overlijden Gülen

0

Een Turkse journalist is gearresteerd door de Turkse politie nadat zij haar condoleances had uitgesproken na het overlijden van islamgeleerde Fethullah Gülen. Aysin Komitgan, die nu wordt vervolgd voor het maken van ’terreurpropaganda’, bracht haar condoleances in een uitzending van een lokaal nieuwsstation in de stad Bursa. Dit meldt de Turkse nieuwssite T24.

Wereldwijd heerst verdriet onder aanhangers van Gülen, de prediker die door de Turkse staat wordt gezien als het brein achter de couppoging in 2016 – aantijgingen die hij zelf altijd heeft ontkend. Toch blijkt dat zelfs een simpele condoleance genoeg kan zijn om vervolgd te worden door de Turkse autoriteiten.

De exacte woorden van Komitgan tijdens de uitzending waren: ‘Het bericht kwam al een paar keer, maar bleek niet te kloppen. Nu is het echter bevestigd: hij is gisteren overleden. Wat kunnen we zeggen? Moge hij een plek in het paradijs verkrijgen.’ Kort na deze uitlatingen ontstond ophef op sociale media, waarna het openbaar ministerie in Bursa een arrestatiebevel uitvaardigde. Komitgan is inmiddels opgepakt en moet morgen voor de rechter verschijnen.

In Turkije roept het overlijden van Gülen oude spanningen op. Op de Turkse staatszender en andere pro-Erdogan media wordt het nieuws in harde bewoordingen gebracht. Het Turkse ministerie van Defensie greep het overlijden ook aan om de druk op de gülenisten verder op te voeren. In een dreigende verklaring op X schreef het ministerie: ‘Dat deze verrader stateloos is gestorven en voor altijd zo herinnerd zal worden, verzacht misschien niet het verdriet van onze burgers, maar het is een voorbeeld voor alle landverraders.’ Het ministerie riep gülenisten op om zich over te geven aan ‘het verheven Turkse rechtssysteem’.

‘De islamitische geschiedenis van Nederland wordt weggemoffeld’

0

Willem van Oranje wilde ruim vier eeuwen al meer vrijheid voor verschillende geloven in Nederland. Het multireligieuze Ottomaanse Rijk diende daarbij als inspiratie, stelt bekeerling Abdulhaq Compier. We mogen meer oog hebben voor de positieve invloeden van de islam op de Europese geschiedenis, vindt hij.

Abdulhaq Compier

Abdulhaq Compier (49) is psychiater in Almere. Op zijn zesentwintigste is hij moslim geworden. Hij is actief voor de islamitische Ahmaddiyagemeenschap en heeft zich sinds zijn bekering verdiept in de historische relaties van Nederland met de islamitische wereld. Hij publiceerde er onder meer over bij de universiteit van Cambridge.

Naar aanleiding van 450 jaar Leidens Ontzet organiseert hij donderdag 24 oktober een lezingenavond over de relaties van de Nederlandse onafhankelijkheidsstrijd in de zestiende eeuw met het Ottomaanse Rijk. Leiden viert dat het in 1574 een langdurig en slopend beleg overleefde, door de Spaanse troepen van koning Filips II. Deze overwinning was een belangrijk moment in de Nederlandse onafhankelijkheidsstrijd.

Een opmerkelijke leuze die de Watergeuzen – een strijdgroep die in die tijd tegen de Spanjaarden vocht – destijds gebruikten was ‘Liever Turks dan Paaps’. De Watergeuzen lieten daarbij zelfs Ottomaanse vlaggen wapperen op hun schepen en droegen ‘Turkse’ snorren. Hedendaagse Turkse Nederlanders beschouwen dit niet altijd als compliment, maar eerder als een verkapte vorm van islamofobie die al eeuwenlang verankerd ligt in de Nederlandse psyche.

‘Dat is een bekend misverstand’, zegt Abdulhaq Compier. Hij vervolgt: ‘Uit de historische bronnen blijkt dat de leuze een positieve waardering inhoudt voor de tolerantie van de Turkse sultan voor protestanten in zijn rijk en voor de politieke steun die deze protestanten van hem kregen voor hun onafhankelijkheidsstrijd.’

Hoe is uw interesse voor dit stukje geschiedenis tussen Turkije en Nederland ontstaan?

‘Ik ben al meer dan twintig jaar moslim. Vanuit mijn nieuwe islamitische identiteit wilde ik graag de verbinding zoeken met de cultuur waarin ik ben opgegroeid. Dat was een ‘gewoon’ Nederlandse opvoeding zonder geloof, maar met waarden als eerlijk zijn, liefde voor de natuur en je werk doen. Ik ging op onderzoek uit in de geschiedenis. Dit heeft onder andere geleid tot het initiatief Liever Turks dan Paaps, waarvoor we nu campagne voeren ter gelegenheid van 450 jaar Leidens Ontzet. We willen hiermee laten zien dat de islamitische wereld onderdeel is van de Nederlandse geschiedenis en we vragen aandacht voor de waarde van de godsdienstvrijheid.’

‘De protestanten leefden liever onder islamitisch bestuur, dan onder dat van de paus’

Wat betekent die leuze voor u?

‘Ik had lange tijd al een vermoeden dat er een connectie zou kunnen zijn tussen Willem van Oranje en de islam. Willem van Oranje was uniek, omdat hij als eerste in Europa de godsdienstvrijheid vestigde. De islam heeft ook een unieke visie op godsdienstvrijheid, want volgens de islam zijn alle godsdiensten van dezelfde God afkomstig en worden ze daarom gerespecteerd, wat best een groot verschil is met het christendom. Dus toen Willem van Oranje de godsdienstvrijheid vestigde, was dat in overeenkomst met wat in de islam al bestond.’

En u denkt dat die twee met elkaar te maken hebben?

‘Ja, dat komt samen in de leuze ‘Liever Turks dan Paaps’. Protestanten wilden godsdienstvrijheid. Via reizigers wisten ze dat de Turkse sultan die bood in zijn rijk. Alle christelijke groepen hadden daar vrijheid. Ook joodse groepen en zoroastriërs. De protestanten zouden daarom liever onder islamitisch bestuur komen, dan onder het bestuur van de paus blijven. En ze zochten een bondgenootschap met de sultan. Dat had dus te maken met het contrast in godsdienstvrijheid.’

Schetst dit niet een te romantisch beeld van het Ottomaanse rijk? We hebben het over de zestiende eeuw, waarin binnen dit rijk Armeniërs en Grieken institutioneel werden gediscrimineerd. Ze moesten bijvoorbeeld extra belasting betalen en mochten geen wapens dragen.

‘Het is niet onze bedoeling om al het beleid in alle perioden van het Ottomaanse Rijk te verdedigen. Er zullen ongetwijfeld misstanden zijn geweest. Ons punt is dat de islamitische wereld onze cultuur in Europa geïnspireerd heeft. Net zoals de Griekse cultuur Europa geïnspireerd heeft, en natuurlijk ook niet foutloos was.’

Rondom Leidens Ontzet (3 oktober) vond de campagne ‘Liever Turks dan Paaps!’ plaats. Beeld: Abdulhaq Compier

Hoe heeft die inspiratie dan plaatsgevonden?

‘De positieve waardering van de Turkse tolerantie was zelfs zo sterk dat een rol speelde in discussies over godsdienstvrijheid in Europa. Op de Balkan, in Zwitserland,  Frankrijk en in Nederland werden discussies gehouden of godsdienstvrijheid mogelijk was of niet. Want men was nog niet gewend aan dit fenomeen. De gedachte was dat het chaos teweeg zou brengen als je verschillende godsdiensten toelaat en dat mensen niet meer loyaal aan de koning zouden zijn. Het Ottomaanse Rijk werd genoemd als een argument dat het wel kan. Willem van Oranje noemt dit rijk zelfs als een reden om vertrouwen te hebben in godsdienstvrijheid.

De leuze ‘Liever Turks dan Paaps’ had al een geschiedenis van eeuwen. Ook oosters-orthodoxe christenen gebruikten deze om zich te verzetten tegen katholieke overheersing. De orthodoxe patriarch Michael III van Anchialos zei al in de twaalfde eeuw: ‘Ik heb liever dat de Turken over mij regeren in uiterlijke zaken dan dat de katholieken over mij gaan regeren op geloofszaken. Want als de Turk over mij regeert, kan ik mijn geloof behouden, maar als ik moet leven onder katholiek bestuur, moet ik afscheid nemen van mijn God.’ In de vijftiende eeuw werd iets soortgelijks gezegd door inwoners van het toen nog orthodoxe Constantinopel.’

Interessant, die christenen voelden zich dus door andere christenen slecht behandeld, en meenden dat ze beter af zouden zijn onder islamitisch bestuur.

‘Ja, precies. In het boek Futuh al Sham – ‘De verovering van Syrië’ – staat zelfs een heel vroege vergelijkbare uiting van christenen in Syrië in de zevende eeuw. Zij leefden lange tijd onder Byzantijns bestuur, maar waren door islamitische veroveringen onder moslimbestuur gekomen. Zij betaalden als niet-moslims de jiziya-belasting voor de verdediging van het land. Toen de Byzantijnen het land wilden terugveroveren, waren de moslimbestuurders bang dat ze het land niet konden verdedigen. Ze hebben de christenen onder hun bestuur toen hun belasting teruggeven, hoewel zij sowieso wel voor het land zouden vechten. Toen hebben de christenen gezegd: wij hebben liever dat u over ons regeert dan de Byzantijnen.’

‘Waarom zijn we niet van bewust dat tulpen uit Turkije zijn gekomen en dat windmolens een uitvinding zijn die in het islamitische Spanje zijn gedaan?’

Wat heeft Willem van Oranje precies gezegd over godsdienstvrijheid en het Turkse systeem?

‘Hij gaf drie voorbeelden van tolerantie. Namelijk dat de paus ook joden toelaat in het Vaticaan, dat Romeinse keizers ook tolerantie hebben gepraktiseerd en dat de Turkse sultan, die heel religieus is, alle geloven in zijn rijk toelaat. Het Ottomaanse rijk was daarvan het meest krachtige voorbeeld. Willem van Oranje heeft actief naar samenwerking gezocht met verschillende sultans. Het Leidens Ontzet was onderdeel van een spannende samenwerking tussen sultan Selim II, een joodse vluchteling, onderdrukte moslims in Spanje en piraten van Noord-Afrika. Een internationale opstand tegen intolerantie, eigenlijk.’

‘Liever Turks dan Paaps’ lijkt ook een slagzin voor nationale onafhankelijkheid, waarbij men onder zware Spaanse belastingen uit wilde komen. Dus er zat ook wel een zeker pragmatisme in de godsdienstvrijheid die ze wensten.

‘Als het pragmatisme is als je niet op de brandstapel wilt komen, dan ben ik het daar helemaal mee eens.’

Jullie zijn ook een campagne gestart rond jullie initiatief, omdat jullie vinden dat de islamitische geschiedenis van Nederland wordt weggemoffeld.

Ja, waarom zijn we ons er niet van bewust dat tulpen uit Turkije zijn gekomen en de windmolen een uitvinding is die in het islamitische Spanje werd gedaan? Er is zelfs onderzoek waaruit blijkt dat de humanistische cultuur van de Renaissance een islamitische basis had, die je terugziet in de liefde voor studie, jezelf ontwikkelen door kennis op te doen. Dat zijn allemaal ook islamitische waarden. Universiteiten en ziekenhuizen zijn uitgevonden in de islamitische wereld. We gebruiken Arabische cijfers en Arabische vondsten in de wiskunde zoals algebra en het cijfer nul. Zelfs het poetsen van onze tanden is door de profeet Mohammed populair gemaakt.’

Hoe wordt de islamitische geschiedenis in Nederland volgens jullie nog meer weggemoffeld?

‘Iets wat ik zelf weleens vergeet, is onze lange geschiedenis met Indonesië. Ook daar zijn natuurlijk enorm veel verhalen van ontmoeting met de islam. Daar is weinig over geschreven. Er zijn enorm veel connecties met de islamitische wereld. En als we ons daar bewust van zouden zijn, dan zou het veel makkelijker zijn om inclusief met elkaar om te gaan.’ 

We geloven dat godsdiensten liefde en veiligheid voor alle mensen zouden moeten onderwijzen, ongeacht of mensen een andere overtuiging hebben’

Is dat niet te makkelijk? Zijn enerzijds islamofobie en anderzijds islamitische superioriteitsgevoelens daarvoor niet te hardnekkig? 

‘Er is nu zoveel polarisatie. Er is alleen maar negativiteit over de islam en moslims, die steeds herhaald en herhaald wordt. Zelfs als al die negativiteit waar is, zou een focus op de positieve connecties met de islam nog steeds veel waarde kunnen hebben voor zo’n gepolariseerde samenleving. Wij houden als moslimgemeenschap van de islam. We denken dat de islam hele goede dingen te bieden heeft. Daarnaast vinden we het ook belangrijk om de verbinding te zoeken. En dat doen we hiermee.’

Ik las dat het multiculturele karakter van Almere u trok en dat u daarom daar bent gaan wonen. Maar is dat nu nog steeds het geval? De PVV is daar meer dan tien of vijftien jaar de grootste partij toch?

‘Ja, vind ik wel. Misschien dat in sommige wijken, waar meer blanke Nederlanders wonen, velen op de PVV stemmen. Maar nee, ik vind dat Almere nog steeds een heel multiculturele stad is.’

De verkiezingsoverwinning van de PVV vorig jaar lijkt het tegendeel te bewijzen. Kan er in Almere geen campagne komen met als leus ‘Liever Turks dan PVV’?

‘Haha! De Ahmadiyya Moslim Gemeenschap is voorstander van een seculiere regering met gelijke rechten voor iedereen. We geloven ook dat godsdiensten liefde en veiligheid voor alle mensen zouden moeten onderwijzen, ongeacht of mensen een andere overtuiging hebben. Geen groepering zou haat mogen zaaien jegens een andere groepering, omdat dehumanisering zal leiden tot geweld. Het volgen van een godsdienst legitimeert niet het overtreden van de wet. Anderzijds zal het afschaffen van godsdienstvrijheid ons terugbrengen naar de ketterverbrandingen van de middeleeuwen. Voor die vrijheid is hard gevochten door onze voorouders, we moeten hem in ere houden.’

Op 24 oktober 2024 van 18.30-21:00u organiseert de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap een lezing en panelgesprek over Leidens Ontzet als opstand tegen intolerantie. Sprekers zijn de historici Armand Sag (Institute for Turkish Studies), Gerard Wiegers (Universiteit van Amsterdam) en Abdulhaq Compier (Liever Turks dan Paaps!). De avond vindt plaats in BplusC, Nieuwstraat 4 in Leiden. De toegang is gratis. Aanmelden kan online.

Leontine Vreeke nieuwe columnist bij de Kanttekening

0

De Kanttekening verwelkomt een nieuwe columnist: Leontine Vreeke. Vandaag verschijnt haar eerste column.

Leontine Vreeke is adviseur, politica, schrijver en zangeres, en een vertrouwd gezicht bij de Kanttekening, waar ze eerder al haar inzichten deelde als lid van het dK-panel. Als columnist zal ze haar visie nu regelmatiger laten horen.

Vreeke is een veelzijdige persoonlijkheid. Recentelijk stond ze nog in het theater met haar voorstelling Van dichtbij, in twee culturen, waarin ze liederen zong van Conny Vandenbos en vertelde over haar leven als ‘dubbelbloed’. Opgegroeid in Zeeland met een Surinaamse moeder en een Nederlandse vader, worstelde ze lang met de vraag waar ze nu echt bij hoorde. Inmiddels omarmt ze haar veelzijdige identiteit. In een interview zei ze hierover: ‘Ik ben een keiharde gabber, maar ik kook thuis roti en eet dat met mijn handen. Ik ben het gewoon allebei.’

Politiek is ze actief voor D66, waar ze als fractievertegenwoordiger in de provincie Zuid-Holland werkt. Haar portefeuilles omvatten onder meer cultuur en erfgoed, digitalisering, ondernemersklimaat en kustbeleid. Daarnaast is ze senior adviseur sociaal domein bij Radar Advies, waar ze haar expertise inzet voor maatschappelijke vraagstukken.

Waarom armoede onze aandacht verdient

0

Afgelopen week was de Focusweek Armoede, die sinds vijf jaar wordt georganiseerd. Tijdens deze week krijgen professionals en vrijwilligers extra steun, zodat ze mensen met geldzorgen beter begrijpen en dus beter van dienst kunnen zijn.

We hebben een schokkend aantal van 179 Voedselbanken in ons land. Ruim 180.000 Nederlanders ontvingen in 2023 hulp van deze instelling. En 830.000 mensen leven onder de armoedegrens. Professionals en vrijwilligers staan deze mensen bij.

Verschillende instanties, zoals het Centraal Bureau voor de Statistiek, het Sociaal en Cultureel Planbureau en het Nibud, gebruikten vijf verschillende manieren om armoede te meten. Sinds vorige week zijn zij allemaal overgestapt op dezelfde nieuwe methode. Er is een nieuwe armoedegrens vastgesteld. Plotsklaps telt Nederland honderdduizenden minder armen. Tegelijkertijd zijn bijna 1,2 miljoen mensen die met hun inkomen net boven de armoedegrens komen. Als je het systeem mag geloven, hebben zij weinig tot geen financiële buffer.

Er zijn mensen die de harde realiteit van het systeem aan den lijve hebben ondervonden en die tegelijk de complexiteit van die systeemwereld – het geheel aan beleid en regels – begrijpen. De politicoloog Tim ‘S Jongers noemt deze mensen “spreidstandburgers”. Spreidstandburgers weten bijvoorbeeld dat de berekening van het Nibud, dat je als volwassen man per dag van iets meer dan 8 euro zou moeten kunnen eten, niet klopt. Althans: niet als je gezond wilt eten, met verse groente, gevarieerd en volgens de schijf van vijf.

Veel gezinnen weten allang dat de vastgestelde bedragen voor uitkeringen en het minimumloon ontoereikend zijn om te voorzien in de minimale levensbehoeften. Zij kiezen elke dag tussen noodzakelijke behoeften: ga je met het OV naar school of doe je boodschappen, koop je voor je kind een winterjas of ga je als ouder naar de tandarts?

Huizenbezitters die het niet breed hebben, zijn in de nieuwe berekening beter af dan voorheen. Het hebben van een huis wordt namelijk niet meer gezien als vermogen. Want, van stenen kan je niet eten. Een waarheid als een koe, die hopelijk ook doordringt tot gemeenten en hun schuldhulpverlening.

Nu wij allemaal het probleem ervaren, is er ineens erkenning

Op dit moment worden huiseigenaren met problematische schulden bijna overal geweigerd voor schuldhulptrajecten. Dat komt doordat het systeem een eigen huis nu nog wel rekent als vermogen. Vaak hebben mensen op hun huis een overwaarde die meer bedraagt dan de schulden. Verkoop je huis, is dan het devies, en los daarmee je schuld af.

Maar waar moeten mensen dan gaan wonen en tegen welke prijs? Op die vraag komt geen antwoord. Kun je een ander huis kopen? Kom je in aanmerking voor een (sociale) huurwoning of ben je aangewezen op de particuliere huurmarkt, met prijzen die hoger liggen dan je huidige hypotheek? En als er kinderen in het spel zijn, welke impact heeft dit alles op hen? Een verhuizing betekent vaak dat je terecht komt een andere wijk en op een andere school. Dat is een breuk in je sociale leven. Nogal ingrijpend. Als je ouders een eigen huis hebben, kun je volgens het systeem niet arm zijn. Dat jij als kind niet meer naar voetbal of ballet kunt gaan, zoals je leeftijdgenoten, wordt even over het hoofd gezien.

Het grote publiek ziet de misère niet, van mensen die worstelen met verschillende soorten armoede – van menstruatiearmoede tot vervoersarmoede. De energiecrisis heeft grote gevolgen. De sterk gestegen kosten van energie in combinatie met de inflatie zorgen ervoor dat ook midden- en hoge inkomens moeite kregen met rondkomen.

In de media en in de politiek ging het daardoor opeens over bestaanszekerheid voor iedereen. De “gewone” mens kreeg ineens te maken met financiële problemen. Vroeger dachten velen gemakkelijk: die arme mensen moeten gewoon harder werken. Of: als arme mensen betere beslissingen nemen, zullen ze het minder slecht hebben. Maar nu wij allemaal het probleem ervaren, is er ineens erkenning. Het is wrang om te moeten constateren, maar zo werkt ons systeem.

Universiteit Leiden schrapt wellicht African Studies en Arabisch wegens bezuinigingen

0

Opleidingen en specialisaties aan de Universiteit Leiden, zoals African Studies, Arabisch en Turks, zullen in de toekomst mogelijk verdwijnen. De faculteit Geesteswetenschappen overweegt ingrijpende veranderingen in het curriculum om uit de financiële problemen te komen. In totaal moeten er 300 vakken worden geschrapt.

Chinees, Japans, Koreaans en Zuid- en Zuidoost-Aziëstudies worden samengevoegd tot de bachelor Aziëstudies. Frans, Duits en Italiaans zullen fuseren tot de bachelor Europese talen en culturen. Bij Midden-Oostenstudies worden alle specialisaties – zoals Perzisch, Turks, Hebreeuws, Islamstudies, Arabisch en Modern Midden-Oostenstudies – geschrapt. Dit zijn enkele van de plannen die de faculteit aan de opleidingsvoorzitters heeft gepresenteerd, schrijft universiteitsblad Mare.

De reden is de noodzaak om te bezuinigen. De faculteit zal na 2025 jaarlijks tot 5,7 miljoen euro tekortkomen door hogere loonkosten en minder promoties aan de faculteit. Daarnaast komen er nog de bezuinigingen van het kabinet bij, meldt het blad.

Het faculteitsbestuur heeft de Taskforce Onderwijsportfolio deze zomer gevraagd onderzoek te doen naar mogelijke opties. Niet alle adviezen zijn overgenomen, omdat de universiteit niet te drastisch wil schrappen in het aanbod. Een aantal adviezen is echter omgezet in een plan dat de komende maanden verder zal worden uitgewerkt.

Uiteindelijk moeten er minstens driehonderd vakken worden geschrapt, wat zal leiden tot het verlies van 60 fte aan onderwijscapaciteit. In het voorjaar zal de faculteit een nieuw plan voor personeelsbezetting presenteren. Of dit tot baanverlies zal leiden, kan de faculteit op dit moment nog niet zeggen.

België: onderzoek naar mogelijke oorlogsmisdaden Israëlisch-Belgische soldaat

0

Het Belgisch openbaar ministerie is een onderzoek gestart naar een Belgische soldaat in Israël, die mogelijk oorlogsmisdaden heeft gepleegd.

Het gaat om een man met een dubbele nationaliteit – naast de Belgische heeft hij ook de Israëlische nationaliteit – afkomstig uit Ukkel, vlak bij Brussel. De man vecht in Israël voor de sluipschutterseenheid Refaim. Op 4 oktober kwam dankzij een reportage van de Palestijnse journalist Younis Tirawi aan het licht dat deze eenheid schiet op ongewapende Palestijnse burgers.

In de reportage interviewt Tirawi een Amerikaans lid van de eenheid, die Gaza vergelijkt met Sodom, de stad die God volgens het Oude Testament vernietigde vanwege haar zonden. Hij vergelijkt de Palestijnen met Amalekieten, de eeuwige vijanden van de Joden, en geeft toe ongewapende burgers neer te schieten, bijvoorbeeld wanneer zij proberen een lichaam op te halen. In de reportage zijn ook beelden van dit handelen te zien.

Nadat Tirawi de reportage op sociale media had gedeeld, werd het opgepikt door de Belgische krant de Morgen, waardoor de deelname van het Belgische lid onder de aandacht kwam. Op 17 oktober 2024 diende de Belgisch-Palestijnse Vereniging een strafrechtelijke klacht in tegen de Belgische burger.

Een dag later kondigde het openbaar ministerie een onderzoek aan. De Belgische minister van Justitie, Paul Van Tigchelt, verklaarde dat België hierbij zal samenwerken met het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag. Hoewel België Israëls recht op zelfverdediging erkent, moet het land zich houden aan het internationaal humanitair recht, aldus de minister.

De sluipschutterseenheid Refaim, ook wel ‘de Ghost’ genoemd, werd in oktober 2023 opgericht en bestaat uit 21 leden, waaronder 3 Amerikanen, 2 Fransen, een Duitser en een Italiaan. De eenheid is onderdeel van het Israëlische leger.

Extreemrechtse groep Pegida stopt

0

De extreemrechtse groepering Pegida (Patriottische Europeanen tegen de islamisering van het Avondland) in Duitsland stopt na tien jaar met haar activiteiten. Zondag hielden de zelfverklaarde voorvechters van ‘de westerse zaak’ hun laatste bijeenkomst in Dresden, meldt de Süddeutsche Zeitung.

De beweging was de afgelopen jaren al sterk afgenomen en nauwelijks nog zichtbaar op straat. Mensen rondom Lutz Bachmann, het brein achter Pegida, willen zich nu richten op ‘andere projecten’, aldus NTV. Het is nog onduidelijk wat de groep precies van plan is.

Naar verluidt is de stop deels financieel gemotiveerd, met plannen voor een mogelijke herstart via studio-opnames voor podcasts en radio-uitzendingen.

De Duitse politicoloog en hoogleraar Hans Vorländer noemt het einde van Pegida een logische stap, omdat de radicale standpunten van de beweging ‘al zijn overgenomen en tegenwoordig veelvuldig worden uitgedragen door politieke partijen zoals de AfD’, zo verklaart hij aan NTV.

Pegida kende zijn hoogtijdagen tijdens de opkomst van de strijd tegen IS, toen honderden Syriëgangers uit Europa probeerden een ‘islamitisch kalifaat’ te stichten in Syrië en Irak, wat leidde tot massale demonstraties in Duitsland.

In Nederland is Edwin Wagensveld een vertegenwoordiger van een extreemrechtse vertakking van Pegida. Hij houdt zich vooral bezig met demonstratieve koranverbrandingen, die niet strafbaar zijn in Nederland.