De nieuwe Britse Labourregering van premier Keith Starmer wil islamofobie definiëren als een vorm van racisme. Moslims moeten dezelfde wettelijke bescherming krijgen als Joden, die door de wet beschermd worden tegen antisemitisme.
De islamofobie-definitie van de regering is de definitie die de linkse Labourpartij in 2019 heeft aangenomen. Hierin wordt islamfobie omschreven als een fenomeen dat is ‘geworteld in racisme’.
Conservatieve Britten vrezen echter dat de vrijheid van meningsuiting in gevaar komt, als deze definitie van islamofobie in wet wordt vastgelegd. Als je islamofobie definieert als racisme dan veroordeel je alle kritiek op de islam als racisme, terwijl er ook legitieme kririek op de islam is, aldus critici.
‘Als je shariawetgeving of halalvoedsel bekritiseert, oproept tot een verbod op boerka’s, een verband legt tussen de islam en grooming-bendes of antisemitisme, of erop wijst dat Mohammed volgens islamitische teksten een vrouw had die negen jaar oud was, zullen mensen je islamofoob noemen’, waarschuwt Christian Concern. De christelijke lobbyorganisatie spreekt over een blasfemiewet. Hiermee verwijst ze naar de strenge blasfemiewetgeving in Pakistan, waar op het beledigen van de profeet Mohammed de doodstraf staat.
Ook the Times of Israel is verontrust over de plannen van Labour. ‘Zou het bespreken van politiek islam of het onderzoeken van extremistische ideologieën, zoals die geassocieerd worden met groepen als de Moslimbroederschap of ISIS, kunnen worden opgevat als islamofobie?’, vraagt advocaat Vepi Pezzulli zich af in een opinieartikel voor de rechtse Israëlische krant.
Toch lijkt het moment om islamofobie eindelijk eens hard aan te pakken nu te zijn aangebroken. Het Verenigd Koninkrijk wordt alweer drie weken geconfronteerd met islamofobe, racistische rellen. Deze extreemrechtse rellen begonnen na een fatale steekpartij in het Engelse Southport op 29 juli. Bij dat incident kwamen drie meisjes om het leven tijdens een dansles, terwijl ook twee volwassenen gewond raakten. Op sociale media circuleerden vervolgens foutieve berichten over de afkomst van de verdachte. Het gaat in werkelijkheid om een christen die in het Verenigd Koninkrijk geboren is, maar islamofobe activisten verspreidden het nepnieuws dat het om een islamitische immigrant zou gaan.
In Mijn levensmarathon schrijft Salman Karasoylu openhartig over zijn kindertijd in Turkije, de emigratie naar Nederland en de bijbehorende aanpassingsproblemen. ‘Veel oudere migranten zitten vast in hun Turks-sprekende kring.’
Salman Karasoylu werd op 10 januari 1956 geboren in de Turkse plaats Pazarcik. Zijn reis van ongeschoold werk naar cum laude-student in Cultuur, Organisatie en Management, getuigt van zijn vastberadenheid en persoonlijke groei. Daarnaast heeft Karasoylu als adviseur bijgedragen aan het welzijn van mensen met medische uitdagingen en aan het bevorderen van culturele sensitiviteit in de geestelijke gezondheidszorg.
Salman Karasoylu
Waarom heb je dit boek geschreven?
‘Dat is eigenlijk vrij eenvoudig. Ik werk veel met mensen, in mijn betaalde baan en bij mijn vrijwilligerswerk. Ik krijg dan ook vaak de vraag wat me motiveerde om mezelf voortdurend te ontwikkelen en hoe ik altijd een positieve instelling kon behouden.’
‘Acht jaar geleden kreeg ik de diagnose van een ongeneeslijke ziekte, wat mij aan het denken zette. Ik merkte dat ik iets wilde achterlaten voor andere mensen. Het zit ook in mijn aard om dingen te willen delen. Zodoende ben ik mijn boek gaan schrijven. Ik begon bij het begin, bij mijn jeugd in Turkije, mijn emigratie naar Nederland en de vele uitdagingen die ik heb doorstaan. Mijn hoop is dat mijn boek mensen inspireert, een lichtpuntje in donkere tijden is.’
Hoe was de overgang van Nederland naar Turkije?
‘In Turkije leidde ik eerst een dorpsleven, wat ik als kind erg prettig vond. Daarna verhuisden we naar de stad, waar ik me opnieuw moest aanpassen. Toen ik net aan het stadsleven gewend was, verhuisden we naar Nederland. Ik merkte meteen dat het leven hier heel anders was en moest me aanpassen aan een volledig andere cultuur.’
‘Ik merkte meteen dat het leven hier heel anders was’
‘Ik wilde heel graag studeren. Helaas staat mijn geboortejaar verkeerd in mijn paspoort. Ik was net 17, waardoor ik geen gebruik kon maken van de leerplichtvoorzieningen. Daarom moest ik meteen aan het werk, eerst in een kippenbedrijf en later in de textielindustrie. Het zware, ongeschoolde werk voelde uiteraard als een tegenvaller.’
In je boek schrijf je dat je altijd positief bent gebleven. Dat lijkt mij knap lastig. Hoe hield je dat vol?
‘Voor iemand met een multiculturele achtergrond hangt veel af van waar je woont en welke levensvisie je hebt. Door voortdurend een balans te vinden, kun je de verschillen omarmen en ze omzetten in een bron van positiviteit. Als je alleen maar negatief bent en in onmogelijkheden denkt, beland je in een vicieuze cirkel waar je moeilijk uitkomt.
‘Ik woon inmiddels bijna 52 jaar in Nederland. Als het hier voor mij zo negatief was geweest, had ik allang mijn koffers gepakt en was ik vertrokken. Dat is mijn instelling. Mensen die uitdagingen als een doodlopende weg zien, raken vaak vast in die negativiteit. Ze zijn vatbaar voor verkeerde interpretaties van andermans uitspraken, waardoor zaken complexer en ingewikkelder worden.’
Voor jongeren is het misschien moeilijker om zomaar hun koffers te pakken als het hier niet bevalt. Ze zijn immers hier geboren en opgegroeid. Wat is jouw advies voor deze jongeren?
‘Ik denk dat jongeren het grote plaatje moeten zien. Hoewel je ouders misschien in een ander land zijn geboren, zoals mijn ouders in Turkije, zijn ze voor hun toekomst naar Nederland verhuisd. Niemand is beperkt in zijn mogelijkheden, en het is belangrijk om niet gevangen te raken in een negatieve mindset. Jongeren moeten zich goed voorbereiden en een toekomst voor zichzelf creëren door een diploma te behalen of een beroep na te streven. In een kapitalistisch systeem moet je jezelf aantrekkelijk maken voor de arbeidsmarkt. Als je dit beseft, kun je snel uit de vicieuze cirkel van negativiteit komen en stoppen met denken in onmogelijkheden.’
‘Mensen gaan vaak graag op vakantie naar Turkije; waarom zou je die gelegenheid niet gebruiken om iets op te bouwen in je moederland? Als je niet tevreden bent met de situatie hier of het klimaat niet bij je past, creëer dan zelf je eigen kansen. Ook ik heb negatieve omstandigheden meegemaakt, maar ik heb van elke uitdaging geleerd en iets nieuws gecreëerd. Jongeren moeten begrijpen dat hun lot in hun eigen handen ligt en niet blijven hangen in een negatieve mindset.’
Hoe heb jij die mindset beschreven in je boek?
‘In mijn boek probeer ik duidelijk te maken dat uitdagingen voor mij de bron van wijsheid zijn geworden. Ik beschrijf de vele moeilijkheden die ik heb meegemaakt tijdens mijn jeugd in Turkije en hoe ik deze heb omgezet in waardevolle levenslessen. Voor mij draait alles om het denken in helende woorden. Ik geloof dat je jezelf kunt genezen door positief te blijven; alles zit tussen je oren.’
‘Ik geloof dat je jezelf kunt genezen door positief te blijven’
‘Mijn boek gaat niet over mijn persoonlijke successen, maar over hoe je uitdagingen kunt omzetten in mogelijkheden en bronnen van kennis en vaardigheden. Negativiteit heeft me bewust gemaakt van de kansen die daarin verborgen liggen. Dat is de boodschap die ik wil overbrengen: hoe je je uitdagingen kunt gebruiken om jezelf te versterken en te groeien.’
Hoe zit het met andere mensen van jouw generatie? Jij bent dan een bron van positiviteit, maar niet iedereen denkt zo.
‘Mensen van mijn generatie zijn voor 99 procent arbeidsongeschikt geraakt, hebben psychische problemen, of hangen rond in cafés zonder richting in hun leven. Het lijkt alsof ze uitgewist zijn, wat ik erg jammer vind. Ze leefden vaak van dag tot dag, zonder zich zorgen te maken over de toekomst. Toen ze geconfronteerd werden met problemen, zagen ze dit vaak als het einde. Ik zie veel mensen uit mijn generatie nu om hulp vragen. Ik sta altijd voor hen klaar, maar het blijft pijn doen om te zien.’
Wat denk je dat hiervan de oorzaak is?
‘Dat ze in deze situatie zijn beland, heeft deels te maken met hun houding. Ik heb mezelf altijd actief ingezet in de maatschappij, zowel binnen de Turkse gemeenschap als daarbuiten. Ik heb vrijwilligerswerk gedaan, wijkcentra bezocht en bestuursfuncties bekleed, wat mijn kennis heeft vergroot. Veel migranten wilden echter geen Nederlands leren.
‘Je ouders zijn niet voor niets naar Nederland gekomen’
‘Ik heb hard gewerkt om de taal te leren en ben zelfs langs de deuren gegaan om anderen aan te moedigen, hoewel ik vaak werd uitgelachen. Ze zeiden dat het onmogelijk was om Nederlands te leren. Ze dachten niet na over hun toekomstperspectieven en bleven vastzitten in hun eigen Turks-sprekende kring. Hoewel het prima is om je eigen taal te spreken, moet je verder kijken. Je ouders zijn niet voor niets naar Nederland gekomen; je moet streven naar meer dan zij hebben bereikt.’
Hoe help je de mensen van jouw generatie die nu in de problemen zitten? Is het überhaupt nog mogelijk om hen te helpen?
‘Natuurlijk kun je helpen; ik ondersteun mensen onvoorwaardelijk. Eerst deed ik dat op de verkeerde manier, maar daar kwam ik later achter. Ik had hen moeten leren hoe ze zelf hun problemen konden oplossen, in plaats van steeds alles voor hen te regelen.
Als mensen bij me komen zonder enige mogelijkheden en hun tijd bijna om is, zeg ik vaak: ‘Vooruit dan maar.’ Voor anderen die nog wel kansen hebben, zeg ik: ‘Hou op met klagen en doe iets.’ Ze moeten leren hun eigen problemen aan te pakken, in plaats van afhankelijk te zijn van hulp van buitenaf.
Ik probeer hen te inspireren door mijn eigen voorbeeld te tonen. Kijk naar mij: ik leef al acht jaar met een ongeneeslijke ziekte, maar ik blijf actief en productief om gezond te blijven. Het helpen, begeleiden en aansturen van anderen geeft me positieve energie. Ik zeg ook tegen hen: ‘Als je thuis blijft zitten of constant in cafés rondhangt, zal je leven mislukken. Je moet leren genieten en gelukkig zijn met de tijd die je nog hebt.’ Helaas ontbreekt dat besef bij veel mensen. Ze moeten begrijpen dat actief en positief blijven, zelfs te midden van grote uitdagingen, de sleutel is tot een vervuld leven. Dit probeer ik over te brengen met mijn hulpverlening en in mijn boek.”
Ook op Bali worden kinderen uitgezet. Beelden van een zevenjarig blond Oekraïens jongetje met de bijnaam Kocong, puppy, gingen deze maand viraal.
Bali is in veel opzichten een paradijs. De gamelanmuziek die je hoort als je aankomt op het vliegveld in Denpasar, de mysterieuze maskers, de vele vele tempels, de stranden, het lekkere eten, de musea, de stranden en de vriendelijkheid van de locals. Geen wonder dat mensen uit alle delen van de wereld graag Bali bezoeken – van dikke gepensioneerde Australiërs tot luidruchtige Nederlanders en van rijke Indiërs die selfies maken bij bekende hindoetempels tot Javanen die even willen uitwaaien op het gezellige eiland vlak naast de deur.
Maar er is ook een andere kant. Armoede. Toenemende luchtvervuiling. Draconische anti-drugswetten. En last but not least het strenge immigratiebeleid. Bali is nu vooral beducht voor mensen uit Rusland en Oekraïne, die naar het paradijselijke eiland trekken om aan de oorlog te ontsnappen. Maar niet iedereen weet zich te gedragen. Eerder dit jaar werd een Oekraïense vrouw gearresteerd, die samen met haar negenjarige dochter een winkel had overvallen. Bovendien rolde de Balinese politie een drugslab op. Een Rus, twee Oekraïners en een Indonesiër die tijdens deze operatie gearresteerd zijn, krijgen mogelijk de doodstraf. De Indonesische minister van Toerisme, Sandiaga Uno, deed daarom in mei een oproep aan de Russische en Oekraïense toeristen: respecteer onze wetten, regels en onze cultuur. Hij instrueerde de politie extra te letten op Russen en Oekraïners.
Begin augustus was Bali in de ban van dit zevenjarige blonde jongetje uit Oekraïne
Misschien is dit ook wel de reden waarom Kocong is gedeporteerd. Begin augustus was Bali in de ban van dit zevenjarige blonde jongetje uit Oekraïne. Op 8 augustus werden hij en zijn moeder op het vliegtuig gezet naar Qatar. Hun toeristenvisum was op 21 januari dit jaar verlopen. Ze verbleven meer dan 190 dagen illegaal op het eiland.
Het verhaal van Kocong doet erg denken aan dat van Mikael, het elfjarige Armeense Amsterdammertje dat naar Armenië dreigt te worden teruggestuurd. Marjolein Faber kan Mikael helpen als ze dat wil, maar dat wil de PVV-minister natuurlijk niet. Ook Kocong moest het zonder hulp van de autoriteiten doen. Regels zijn regels. Zijn moeder had niet geprobeerd het visum van haar en haar zoon te verlengen. Ze waren daarom illegaal op het eiland. En moesten daarom uitgezet worden.
Kocong en zijn moeder worden uitgezet. Beeld: still social media
De menselijkheid kwam van de Balinezen en andere Indonesiërs. Kocong was de bijnaam die de Balinezen aan het Oekraïense jongetje gaven. Het betekent puppy. Hij werd zo genoemd omdat hij alleen door de straten zwierf, slechts gekleed in een korte broek, zonder shirt en zonder schoenen, en soms ook op de daken klom. Kocongs echte naam blijft geheim, de politie noemde hem bij zijn initialen BS en zijn moeder bij haar initialen SB. Een tijdlang waren BS en SB onvindbaar, omdat ze waren ondergedoken bij Balinezen die medelijden met hen hadden gekregen. Maar op 1 augustus werden Kocong en zijn moeder eindelijk gevonden, en een week later werden ze gedeporteerd. Efficiency waar de PVV alleen maar van kan dromen.
De beelden die viral gingen op Indonesische sociale media toonden een drama. Kocong kreeg een warme knuffel van een dame met hoofddoek. Ze was van de immigratiedienst en moest haar werk doen, maar vond dit op dat moment toch erg lastig. Kocong werd emotioneel en wilde haar niet loslaten. Maar het moest. En een dag later doken nieuwe beelden op van Kocong en zijn moeder in Doha. Zullen ze naar Noorwegen gaan, waar Kocongs vader woont? Of worden ze naar Oekraïne gedeporteerd, een land waar het oorlog is?
Het interessante van het drama rond Kocong is dat de rollen hier zijn omgedraaid. Hier worden geen niet-witte mensen gedeporteerd door een Europees land, maar worden Europeanen een niet-westers land uitgezet. Misschien helpt dit de Fabers en Uno’s van deze wereld om zich te realiseren dat vluchtelingen van elke kleur, religie en nationaliteit kunnen zijn, en dat medemenselijkheid een universele deugd is.
Op de Amsterdamse Zeedijk was het gister weer Hartjesdag, een traditioneel buurtfeest waarbij mannen zich van oudsher verkleden als vrouwen en andersom. Zo meldt de Amsterdamse stadszender AT5.
De gedachte achter de verkleedpartij is armoede. Het gepeupel in Amsterdam had in de Middeleeuwen geen geld voor andere kleren, dus deden de mannen een rok aan en vrouwen mannenkleren.
‘Geniet van deze prachtige Hartjesdag’, zegt een man met lippenstift tegen AT5. Hij is uitgedost in een lange rok en gaat voor de hoofdprijs – vijf cafés beoordelen de beste outfit in een hartjesparade. ‘Ik wil vrij zijn om te voelen hoe ik mij voel’, zegt hij. ‘Hey man, ik voel mij als een vrouw.’
Een verkleedde deelnemer uit Brabant zegt dat het even ‘wennen’ was in de trein naar Amsterdam. ‘Maar hier op de Zeedijk viel alles op z’n plek. Fantastisch om hier zo rond te lopen en ik kan niet wachten op onze act voor de jury.’
‘Drek Queen’ die een jurk en pruik van afval aanhad, werd door de jury als winnaar uitgeroepen. ‘Ik ben helemaal wasted‘, zei ze bij het in ontvangst nemen van de prijs.
President Joe Biden is erg pro-Israël en heeft daarom islamitische Amerikanen van zich vervreemd. Zal Kamala Harris hen overtuigen om in november toch weer op de Democraten te stemmen?
Gisterochtend doorbrak een groep van zo’n honderd pro-Palestijnse demonstranten kortstondig het veiligheidshek, tijdens een protest bij de Democratische Nationale Conventie in Chicago. De politie van Chicago wist hen echter te beletten om de conventie daadwerkelijk te verstoren.
De demonstranten hebben felle kritiek op het buitenlandbeleid van Joe Biden. De Amerikaanse president, die niet gaat voor een tweede ambtstermijn, blijft Israël steunen, ondanks de meer dan 40.000 Palestijnse doden die er sinds 7 oktober vorig jaar zijn gevallen in de Gazastrook. Onder linkse Democraten is Bidens buitenlandbeleid zeer omstreden. Deze Democraten hopen op een koerswijziging, ook om zo de Arabische kiezers niet definitief van zich te vervreemden. Arabische Amerikanen steunden jarenlang de Democratische Partij, maar twijfelen nu om op Harris te stemmen vanwege het beleid van Biden.
In zijn afscheidstoespraak ging de president kort in op de grieven van de demonstranten. Ze hebben een punt, zei Biden. ‘Er worden veel onschuldige mensen gedood, aan beide kanten van het conflict tussen Israël en Hamas.’
Harris is meer pro-Palestijns dan Biden en hoopt de Arabische Amerikanen weer terug te winnen. Maar als vicepresident is ze wel medeverantwoordelijk voor het beleid dat Biden de afgelopen jaren heeft gevoerd. Arabische Amerikanen nemen daarom een afwachtende houding aan, zo beschrijft Financial Times. De 24-jarige Fatima, die alleen met haar voornaam in de krant wil komen, denkt dat Harris ‘mogelijk’ beter is dan Biden. Maar dit hangt volgens haar ook af van wat er de komende weken zal gaan gebeuren. ‘Als we de Palestijnen hoop of verlichting kunnen geven, is dat de enige reden waarom ik op haar zou stemmen’, zegt ze tegen de krant.
Abir, een oudere Arabisch-Amerikaanse vrouw uit Dearborn, vertelt Financial Times dat ze spijt heeft van haar stem op Biden in 2020. ‘Het leeuwendeel van onze gemeenschap heeft een sterkere voorkeur voor de Democraten, maar de meesten van hen hebben het gevoel dat ze niet willen stemmen.’ Ze heeft geen idee of ze gaat stemmen in november, en zo ja op wie.
Harris heeft nog niet openlijk voor een koerswijziging ten aanzien van Israël en Palestina gepleit. Maar tegelijkertijd heeft ze geprobeerd zich te distantiëren van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Toen Netanyahu het Amerikaanse Congres toesprak afgelopen maand was Harris daar niet bij. Ze had een privé-onderhoud met de premier. Na afloop zei Harris dat haar toewijding aan de veiligheid van Israël ‘onwrikbaar’ was, maar dat ze niet zou zwijgen over het Palestijnse lijden.
Volgens Jim Zogby, oprichter van de belangenorganisatie Arab American Institute, heeft Harris zich vrijwel meteen na de gebeurtenissen van 7 oktober ingespannen om in gesprek te gaan met de Arabische gemeenschap. Zogby voorspelt dat Harris ‘veel mensen zal terugwinnen’ die nu moeite hebben met de Democraten vanwege het buitenlandbeleid van Biden, maar benadrukt wel dat Harris aan deze koers moet vasthouden.
Op de webcambeelden van grenspost Kapikule-Kapitan Andreevo zag ik lange rijen auto’s. Ze hebben de jaarlijkse grote vakantie in het moederland gehad en zijn op weg terug naar Duitsland, Nederland, België, Frankrijk, Oostenrijk en Denemarken. Hier zien we derde of vierde generatie migranten uit Turkije. In de jaren zeventig is de grote jaarlijkse trek voor de zomervakantie naar het moederland begonnen.
In de moordmachine die Tweede Wereldoorlog heette, hebben West-Europese landen hun jonge mannen aan de fronten verloren. Na de oorlog werd de fout van na de Eerste Wereldoorlog niet herhaald. Duitsland hoefde geen schadevergoedingen te betalen. Zonder grote wrok werkte Duitsland aan zijn Wirtschaftswunder, mede dankzij de Marshall-hulp. De andere landen profiteerden ook van de Amerikaanse steun. De economie groeide als een tierelier.
Ze spaarden voor een tractor of een huis
Begin jaren zestig kwam Europa handen tekort. Oost-Europa was communistisch geworden. Daar konden ze geen personeel werven. Er werd verder gekeken. Turkije en Marokko waren twee landen met een jonge bevolking en een slechte economie. Er werd ongeschoold personeel gezocht. Veel tijd voor taal en integratie was er niet.
Bedrijven en arbeidsbureaus gingen in Turkije en Marokko jonge mannen werven. Ze werden medisch gekeurd. Er werd gekeken of ze een gezond gebit hadden. Vanaf 1962 tot begin jaren zeventig kwamen honderdduizenden jonge mannen hier als gastarbeider. Het was tijdelijk. Ze spaarden voor een tractor of een huis. Geliefde en gezin hoefden niet over te komen. Na een paar jaar zouden ze toch met een zak met geld terugkeren. Dan zouden ze een bestaan in eigen land opbouwen.
De meesten zijn gebleven, sommigen zijn inderdaad teruggekeerd. De vrouwen daar zagen dat dit geen doen was en haalden hun mannen over om weer naar Europa te gaan. Dat leven in het dorp zonder elektriciteit had ook met een zak geld geen toekomst.
Mijn vrouw wilde naar een winkel in Den Haag. Terwijl zij winkelde ging ik voor het vrijdaggebed naar de Marokkaanse moskee El Islam in de Van der Vennestraat. Toen ik weer buiten stond keek ik naar de stroom gelovigen. Ik zag oudere heren met een baard en in een lang gewaad. Waren zij de eerste generatie gastarbeiders? Nee dat kan niet. Deze heren zijn in de zestig.
De gastarbeiders zult u hooguit per scootmobiel naar de moskee zien gaan. De meesten moeten nu de leeftijd van tachtig gepasseerd zijn. Ze hebben de weg geplaveid voor de generaties na hen. Ze zijn overleden en per kist in het vliegtuig naar het moederland voor hun eeuwige rustplaats vervoerd. Moge ze allen in vrede rusten.
Volgens onafhankelijk onderzoeksbureau Governance en Integrity zijn de klachten van politieagenten over racisme en seksisme bij de politie van Rotterdam-Centrum gegrond. Het bureau deed een grondig onderzoek naar de klachten en sprak hierover met 75 agenten.
De politietop heeft inmiddels gereageerd op het rapport en spreekt over een ‘onaanvaardbare situatie’. Deze past niet bij de gewenste cultuur binnen het korps, zo bericht NRC.
Het politieteam van Rotterdam-Centrum bestaat uit ongeveer 230 agenten. Klachten over racisme, seksueel grensoverschrijdend gedrag en buitensporig geweld waren hier al langere tijd een probleem. Onderzoeksbureau Governance en Integrity trekt na gesprekken met 75 agenten de conclusie dat de situatie inderdaad ernstig is.
Maar ondanks de alarmerende bevindingen zijn er geen disciplinaire maatregelen genomen tegen de betrokken agenten, vervolgt NRC. Dit zorgt voor een onveilige situatie. Sommige slachtoffers zitten ziek thuis. Een van hen is een Surinaamse agent, die regelmatig racistische opmerkingen naar zijn hoofd geslingerd kreeg. ‘Jij hebt zeker weer alle bananen opgegeten’, was een van de ‘grappige’ opmerkingen die zijn collega’s maakten, toen de fruitschaal weer eens leeg was.
Kritische agenten beklaagden zich niet alleen over racisme maar ook over overmatig alcoholgebruik tijdens teamevenementen en seksisme tegen jonge vrouwelijke collega’s. Een agent zei dat er onder mannelijke agenten een soort van ‘bangalijstje’ circuleerde, waarop knappe vrouwelijke collega’s stonden.
Ten slotte is er kritiek op de hardhandige aanpak van uitgaansgeweld. Dit politiegeweld leidt regelmatig tot klachten van burgers, wat de spanningen verder doet oplopen. Eerder werd de politie van Rotterdam-Delftshaven in opspraak gebracht door racistische en seksistische uitlatingen in WhatsApp-groepen. Eerder dit jaar werden zes agenten die over de scheef waren gegaan hiervoor opnieuw bestraft. Een agent werd ontslagen.
De politieleiding werkt aan een plan om de werkcultuur te verbeteren en het team te ondersteunen. Veel agenten zijn echter sceptisch over de effectiviteit van deze maatregelen. Dit komt ook omdat de agenten achter de racistische WhatsApp-groepen in eerste instantie de lichtst mogelijke straf hadden gekregen: een schriftelijke berisping.
In Italië is een man die wordt verdacht van lidmaatschap van de verboden Koerdische PKK opgepakt en uitgeleverd aan Duitsland. Op het vliegveld in Frankfurt werd hij meteen gearresteerd. Zo meldt de nieuwssite Turkish Minute.
De verdachte, Selahattin K., heeft de Turkse nationaliteit en zou in Duitsland een leidinggevende positie voor de PKK vervullen en tussen januari 2014 en juli 2015 fulltime bezig zijn geweest met het coördineren van organisatorische werkzaamheden, waaronder ‘personeelszaken’ en ‘propaganda-activiteiten’. Hierbij zou hij de instructies hebben gevolgd van de zogenoemde Europese afdeling van de PKK.
De PKK is al meer dan veertig jaar verwikkeld in een gewapende strijd met de Turkse staat en wordt ook door de EU geclassificeerd als terroristische organisatie. Meerdere vredesonderhandelingen mislukten, de laatste vond plaats tussen 2013 en de zomer van 2015. Sindsdien heeft de strijd zich uitgebreid naar Syrië en Irak, waar het Turkse leger steeds verder over de grens opereert.
De leider van de beweging, Abdullah Öcalan, zit al sinds 1999 vast en zit een levenslange gevangenisstraf uit. In de strijd met de Turkse staat zijn meer dan 40.000 doden gevallen, voornamelijk Koerdische burgerslachtoffers.
In het mbo is er steeds meer aandacht voor studenten waarvan Nederlands niet de moedertaal is. ‘Ook bij een vak als rekenen speelt taal een rol’, zegt Ramon van Dijk, een docent die aan taalbewust lesgeven doet.
NT2-studenten worden ze genoemd, studenten met een andere moedertaal dan het Nederlands. Zij hebben extra ondersteuning nodig om hun taalvaardigheid verder te ontwikkelen, maar ook om de lesstof voldoende te begrijpen. Hoe stem je jouw lessen af op de NT2-student? In het mbo is daar tegenwoordig steeds meer aandacht voor. Dat is maar goed ook, want het is een groeiende doelgroep. We spreken hierover met Ramon van Dijk en Anniek Offringa van mbo-school Firda in Friesland en de Noordoostpolder.
‘In het kader van gelijke kansen moet iedereen mee kunnen doen in het mbo’, zegt Van Dijk. Hij is coördinator Inburgering binnen Firda. ‘Het gros van deze studenten betreedt na hun opleiding de arbeidsmarkt. Zowel op school als in de maatschappij krijgen ze te maken met taal.’
Volgens Van Dijk speelt taal bij ieder vak een belangrijke rol, zelfs bij rekenen. ‘In Nederland rekenen we veel met verhaalsommen, waarvan je de context moet snappen. Daardoor hebben NT2’ers het gevoel dat wij ze afrekenen op taal in plaats van op hun cognitie. Sommige NT2-studenten weten bijvoorbeeld heel goed hoe een lichaam werkt en kennen alle Latijnse benamingen, maar ze hebben moeite met de Nederlandse termen en dan kunnen ze niet verder.’
Nieuwe inzichten
Op het Firda worden docenten opgeleid en ondersteund om effectief les te geven aan NT2-studenten.Van Dijk: ‘Er is een intern opleidingsaanbod. Zo zijn er teamtrainingen rondom het taalbewust lesgeven en is er een training over cultuursensitief werken. Daarnaast bestaat er de mogelijkheid om een erkende NT2-docentenopleiding te volgen.’
Een van de docenten die zo’n opleiding volgde is Anniek Offringa. ‘Dat vond ik heel leerzaam’, zegt ze. Evenals Van Dijk werkt ze bij Firda, als docente Nederlands. ‘Tijdens de opleiding heb ik nieuwe inzichten opgedaan en leerde ik wat een taalbarrière met je doet. Er was één docent die ons les gaf in het Chinees, om te ervaren wat een NT2-student ervaart. Dat voelde heel ongemakkelijk.’
Die ongemakkelijkheid herkent Offringa bij studenten in haar klaslokaal. ‘Soms trekken zij zich terug, of ze kiezen ervoor om dan maar helemaal geen taal meer te produceren.’ Ze legt uit dat veel NT2-studenten het Nederlands beheersen op A2-niveau, waarmee je alleen eenvoudige gesprekjes kan voeren. ‘Op A2-niveau is je Nederlandse woordenschat veel kleiner dan dat van Nederlandse studenten, die ook nog eens met elkaar Nederlands spreken. Dat kan NT2’ers onzeker maken in hun omgang met andere studenten.’
Van Dijk: ‘Iedere docent zou taalbewust moeten lesgeven. Onze NT2-studenten kennen de Nederlandse uitdrukkingen en gezegden niet. Bovendien hebben sommige typische schooltaalwoorden een lage frequentie in het dagelijks taalgebruik. Neem nou woorden als: motiveren, onderbouwen en verklaren. Daarnaast zijn woorden met meerdere betekenissen lastig te begrijpen voor NT2-studenten. Zo is bijvoorbeeld een verband niet alleen een connectie, maar ook materiaal voor een wond. En stilstaan (bij) betekent niet alleen ergens aandacht aan schenken, maar ook stoppen met lopen. Dat maakt het ingewikkelde woorden om te begrijpen tijdens een opleiding.’
Moedertaal meenemen Offringa: ‘Voor iedereen geldt dat je woorden veelvuldig moet gebruiken voor het beklijft. Je eigen moedertaal kan je hierbij helpen. Als je die goed beheerst, leg je makkelijker verbanden.’ Binnen de muren van haar klaslokaal wordt daarom naast het Nederlands ook Arabisch, Oekraïens en Spaans gesproken. ‘Dat werkt heel goed als steuntaal, of om het elkaar duidelijk te maken.’
‘Vroeger vonden we dat NT2-studenten thuis ook Nederlands moesten spreken’
Volgens Van Dijk is er in dat opzicht wel wat veranderd. ‘Vroeger vonden we dat NT2-studenten thuis ook Nederlands moesten spreken. Voortschrijdend inzicht zorgt ervoor dat we daar vanaf gestapt zijn. Het is beter om de taal goed te leren via school, stages, bij een sportvereniging of via vrijwilligerswerk, dan dat je het Nederlands thuis verkeerd aanleert.’
Niet alleen Firda doet veel aan NT2-onderwijs. In het hele land groeit het bewustzijn over deze noodzaak. Op dit moment is er een wachttijd van meer dan een jaar om als particuliere docent de opleiding ‘lerarenbevoegdheid NT2’ te kunnen volgen. Volgens Offringa en van Dijk is er hier sprake van een wisselwerking. Niet alleen is het scholingsaanbod toegenomen, maar ook de vraag naar NT2-geschoolde docenten. Dat heeft te maken met de eisen die aan scholen worden gesteld bij het beoordelen van de kwaliteit, leggen ze uit.
Volgens de beide docenten is er nog wel winst te behalen. De doorstroom van de NT2-studenten naar de arbeidsmarkt gaat soms moeilijk. Bij sommige beroepen is taal heel belangrijk, zoals bij opvoedkundige opleidingen als Onderwijsassistent en Pedagogisch Medewerker, aldus van Dijk. ‘Hier wordt qua taal veel van de studenten gevraagd. Dat is ook wel logisch, want een onderwijsassistent moet de taal wel op de juiste manier doorgeven.’ Opleidingen waar NT2-studenten makkelijker doorstromen naar de arbeidsmarkt zijn Dienstverlening, Horeca, Techniek en ICT, hoewel dit waarschijnlijk niet helemaal los te zien is van de krapte op de arbeidsmarkt binnen die sectoren.
Hoe geef je taalbewust les? Offringa: ‘Geef studenten feedback op taal. Dat vinden we vaak ingewikkeld, want de studenten doen zo hun best. Het is goed om studenten complimenten te geven, maar dan mogen we hen ook op fouten wijzen. Impliciet verbeteren, als ze bijvoorbeeld het verkeerde lidwoord gebruiken, mag ook. Focus je dan wel op de lesdoelen. Als studenten moeten spreken en je gaat feedback geven op hun PowerPoint, dan heeft dat niet zoveel zin.’
Van Dijk: ‘Werk iedere les aan woordenschat. Dat vergroot de taalkennis, maar ook taalbewustzijn. Herhaling helpt hierbij. Laat dezelfde woorden in meerdere lessen voorkomen.’
Offringa doet dit in haar lessen door vakoverstijgend met thema’s te werken. ‘Dan pak je bijvoorbeeld het thema arbeidsmarkt en dan laat je dit in alle lessen terugkomen. Dus niet alleen bij Nederlands, maar dan heb je het tijdens het rekenen bijvoorbeeld over het salaris dat bij een beroep hoort.’
Ten slotte verklaart Van Dijk dat deze manier van taalbewust lesgeven niet alleen prettig werkt voor NT2’ers, maar eigenlijk voor iedereen handig is. ‘Gebruik de digitale leermiddelen die er zijn en deel die met je klas. Het eerste dat volwassenen vragen als ze bij een presentatie zijn is of ze de PowerPoint gemaild krijgen. Doe dit dan vooral met je NT2-studenten.’
‘Mikael uitzetten naar Armenië is een keuze voor harteloze symboolpolitiek’, schrijven de leiders van zeven linkse partijen vandaag in een opiniestuk inde Volkskrant. Ze roepen asielminister Marjolein Faber (PVV) op om de Amsterdammer Mikael toch te laten blijven. De elfjarige is in Nederland geboren en nooit in Armenië geweest.
Voor Mikael en zijn moeder is het al maandenlang spannend. De Immigratie- en Naturalisatiedienst wil hen uitzetten, maar er is veel steun vanuit de samenleving voor de tiener. Zo was er op 7 augustus een solidariteitsmars voor Maikel in Amsterdam. En in de media wordt al weken veel over zijn situatie geschreven.
Nu laat de linkerkant van het parlement zich ook horen. ‘Hebben we dan niets geleerd van het toeslagenschandaal? Wetten zijn wetten en regels zijn regels, zeker, maar de menselijke maat mogen we nooit uit het oog verliezen’, schrijven de leiders van GroenLinks-PvdA, D66, SP, Partij voor de Dieren, ChristenUnie, Volt en Denk.
Thuis is voor Mikael Amsterdam en nergens anders, aldus de partijen. Ook wordt minister Faber op de korrel genomen. Zij zou naar eigen zeggen ‘niks’ kunnen doen, maar dat zit volgens deze partijen toch anders. Zo zou de minister vanwege de persoonlijke situatie van Mikael gebruik kunnen maken van haar discretionaire bevoegdheid en ervoor kunnen zorgen dat Mikael blijft. Het punt is volgens die partijen niet dat ze niks kan doen, maar dat ze niks ‘wil doen’.
PVV-leider Geert Wilders prijst overigens de aanpak van Faber op sociale media. ‘Eindelijk een minister die de rug recht houdt’.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
