34.5 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 153

Gerben-Jan Gerbrandy (D66): ‘Wij staan voor humaniteit’

0

Gerben-Jan Gerbrandy is lijsttrekker van D66 bij de Europese verkiezingen. Hij staat voor een sterk en  open Europa. ‘We moeten niet denken dat we de grenzen maar een beetje dicht kunnen houden.’

Op 6 juni mogen we naar de stembus voor het Europees Parlement. Hoofdredacteur Mehmet Cerit spreekt met lijsttrekkers voor de Europese verkiezingen. Vandaag is de beurt aan Gerben-Jan Gerbrandy, die de D66-lijst aanvoert. De nu 56-jarige Gerbrandy studeerde bestuurskunde aan de Universiteit Leiden. In 1993 werd hij assistent van voormalig VVD-leider Joris Voorhoeve, die toen directeur was van het prestigieuze Instituut Clingendael. Van 2009 tot 2019 was Gerbrandy lid van het Europees Parlement namens D66, nu hoopt hij als lijsttrekker van deze sociaalliberale partij opnieuw in dit parlement verkozen te worden.

U bent in 2017 door Natuurmonumenten verkozen tot Groenste Politicus van Nederland. Waarom is groen zo belangrijk voor u? En wat wilt u doen voor de natuur in Nederland en Europa?

‘Het is een titel waar ik misschien wel het meest trots op ben. Ik ben zoon van twee biologen. De liefde voor de natuur kreeg ik met de paplepel ingegoten. Ik ben mij ook bewust van de kwetsbaarheid van de natuur, de basis van al het leven. Wij zijn volledig afhankelijk van de natuur. Natuur kan heel goed zonder de mens, maar de mens is niks zonder de natuur. Dan bestaan we niet meer. Het onderuit halen van de natuurherstelwet in Brussel was voor mij het laatste duwtje om weer terug te gaan naar Brussel.

‘Er is de afgelopen paar jaar ontzettend veel gedaan op het gebied van klimaat. Heel goed werk, dat is vastgelegd in wetgeving. Maar op het moment dat natuur aan de beurt kwam als onderdeel van de Green Deal, is dit gestopt. De natuurherstelwet, de plannen om de landbouw te verduurzamen, de pesticidenrichtlijn, we moeten ze heel snel weer oppakken, want ze zijn essentieel voor ons allemaal.’

In Europa is extreemrechts in opkomst. De PVV in Nederland, AfD in Duitsland, Vlaams Belang in België, en Fox in Spanje. Wat is het antwoord van D66 op extreemrechts?

‘Het is natuurlijk voor D66 uitgesloten samen te werken met extreemrechts. Extreemrechtse partijen sluiten mensen uit en zijn een gevaar voor onze democratie, mensenrechten en rechtsstaat.

‘Extreemrechts krijgt alleen maar macht, op nationaal én Europees niveau, als andere partijen de macht met hen delen, of onderdelen van hun agenda overnemen. Dat zien we nu in Nederland gebeuren. D66 is zeer kritisch op VVD, NSC en BBB, omdat ze überhaupt met de PVV willen samenwerken. D66 was een van de initiatiefnemers van een resolutie, die in maart door de Europese liberalen is aangenomen, waarin staat dat een liberaal nooit samenwerkt met extreemrechts. Conservatief rechts moet meer richting het centrum bewegen. We zullen continu blijven adresseren hoe gevaarlijk extreemrechts is.’

Is dat voldoende?

‘Laten we het hopen.’

Bestaat de kans dat we straks in Europa een extreemrechtse meerderheid krijgen?

‘Ja, we leven in een democratie. Maar we moeten ervoor zorgen dat we de juiste wetgeving hebben. En mensen duidelijk maken hoe gevaarlijk het is om op extreemrechts te stemmen.

‘We zullen continu blijven adresseren hoe gevaarlijk extreemrechts is’

‘Wat mij erg raakt, is dat we twee verschrikkelijke wereldoorlogen op het Europees continent gehad hebben. Daarna zijn mensen, die misschien familie verloren, bij elkaar gaan zitten. Ze zijn over dat verleden heengestapt en gaan samenwerken. We weten dankzij die oorlogen hoe belangrijk het is om een rechtsstaat te hebben, een goed functionerende democratie, vrije media, individuele vrijheden, en daarmee vrede en veiligheid. Maar het lijkt wel alsof we twee generaties later de waarde daarvan vergeten zijn.’

Moet VVD-lijsttrekker Malik Azmani zich duidelijker uitspreken tegen de PVV? 

‘De VVD heeft zich willens en wetens in een ongekend moeilijke positie gemanoeuvreerd. Die kritiek komt absoluut niet alleen van D66, maar ook van onze Franse en Italiaanse collega’s. Het is uitermate pijnlijk en onverstandig dat de VVD samenwerkt met de PVV. De heer Azmani zegt: er is een verschil tussen wat je nationaal en Europees doet. Maar dat is een pijnlijke spagaat.

‘We hebben een sterk Europa nodig om alle uitdagingen op het gebied van gezondheid, economie, klimaat en natuur aan te kunnen de komende jaren. De kracht van Europa wordt voor een groot deel bepaald door de lidstaten. Het anti-Europese extreemrechtse kabinet dat nu wordt samengesteld, maakt Europa alleen maar zwakker. Wilders heeft zelfs nadrukkelijk gezegd: wij willen Europa van binnenuit uithollen. Daar moet de VVD gewoon niet aan meewerken.’

Gerben-Jan Gerbrandy. Foto: D66

Hoort de VVD nog wel thuis bij Renew Europe?

‘De VVD heeft het heel moeilijk in de liberale fractie nu. Maar het kabinet is er nog niet. En laten we eerst de Europese verkiezingen afwachten.’

Maar wat is uw standpunt?

‘Nee, D66 gaat daar niet alleen over. Dat is aan alle liberalen. Laten we dus eerst de verkiezingen afwachten en eens kijken of er inderdaad zo’n kabinet komt.’

D66 staat bekend als pro-Europa, maar tegenwoordig heb je ook de pan-Europese beweging Volt. Waarom zou een pro-Europese kiezer op D66 moeten stemmen?

‘D66 was al pan-Europees, ver voordat Volt überhaupt werd opgericht. Ik heb zelf al jarenlang veel contact met een boel zusterpartijen van D66 binnen en buiten Europa. Dus ik zie, eerlijk gezegd, niet de meerwaarde van Volt. Die partij is ontsproten uit D66. Ze zeggen D66-dingen. Alleen, het idee van Volt, om een grote pan-Europese fractie in het Europees Parlement te vormen, dat is helaas mislukt. Daarom kun je beter op D66 stemmen, dat net zo pro-Europees en progressief is, en ervoor zorgt dat bijna honderd liberalen in het Europees Parlement diezelfde lijn volgen. Daar kom je verder mee dan met een handjevol Volters.’

27 kleine legertjes

Het vrije Europa wordt aan de oostkant bedreigd door Rusland. Moet Europa koste wat het kost Oekraïne blijven steunen? 

‘Poetin is een gevaar voor de westerse vrije wereld. Dat zie je ook aan de manier waarop hij met Noord-Korea samenwerkt en met China en Iran partnerschappen opbouwt. Dat zijn levensgevaarlijke ontwikkelingen. Poetins inval in Oekraïne is een schande voor de mensheid. We zien beelden van een loopgravenoorlog en worden honderd jaar terug in de tijd gebracht.

‘Ik ben het Oekraïense volk ontzettend dankbaar, dat zij daar elke dag weer vechten voor Europese waarden. Er mag meer steun komen. Dat betekent niet dat ik pro-oorlog ben. Integendeel, elke euro die we uitgeven aan oorlog is eigenlijk een nederlaag voor de mensheid. Maar we hebben helaas te maken met mensen als Poetin, en daartegen moeten we ons beschermen.

‘Of die oorlog uitzichtloos is, dat weet ik niet. Je kunt pas tot een vredesakkoord komen als beide kanten het idee hebben dat er met wapens niet meer te winnen is. Op dit moment hebben de Russen nog het gevoel dat ze de oorlog kunnen winnen. Daarom moeten we de komende tijd Oekraïne echt maximaal helpen. Helaas maken de politieke en militaire omstandigheden op dit moment een vredesakkoord niet mogelijk.’

Moet er om ons tegen Rusland en andere vijanden te beschermen een sterk Europees leger komen?

‘D66 is absoluut voorstander van een Europees leger. De Europese lidstaten geven samen drie keer zoveel geld uit aan defensie als Rusland, maar toch zijn we voor onze verdediging volledig afhankelijk van de Verenigde Staten. Ook als Donald Trump de Amerikaanse presidentsverkiezingen straks niet wint en Joe Biden wordt herkozen, zal Europa militair gezien steeds meer op eigen benen moeten staan. Een Europees leger binnen NAVO-verband lijkt mij een prima idee. Met 27 kleine legertjes redden we het gewoon niet.’

En hebben we hier Turkije bij nodig, het Turkse leger?

‘Tja, Turkije is natuurlijk een ongelooflijk lastig vraagstuk.’

Turkije is nog steeds kandidaat-lid van de Europese Unie, ondanks de mensenrechtenschendingen, het muilkorven van de pers en de vervolgingen van de politieke dissidenten. Moeten we Turkije niet gewoon de deur wijzen? 

‘Turkije speelt een gevaarlijk dubbelspel en heeft ook wapens aan Rusland geleverd. Vijftien jaar terug was de discussie over het EU-lidmaatschap van Turkije veel actueler. Het doet pijn om te zien hoe Turkije onder president Erdogan op het gebied van democratie, mensenrechten en rechtsstaat is afgedreven. Op papier is Turkije nog steeds een kandidaat-lidstaat, maar politiek gezien natuurlijk al lang niet meer.

‘Het is een belediging voor het Turkse volk als we Turkije definitief de deur wijzen’

‘Maar of Turkije nu definitief moeten afschrijven? Van nature ben ik een optimist. Ik geloof dat landen weer de goede kant op kunnen draaien. Je ziet dat in Polen, dat jarenlang onder de PiS-partij helemaal afgleed. Ik ben blij dat de oppositie de verkiezingen heeft gewonnen. Het is goed dat we Polen niet uit de EU hebben gezet. Dat zou een belediging zijn voor het Poolse volk. Het is ook een belediging voor het Turkse volk als we Turkije definitief de deur wijzen. Er zijn ontzettend veel Turken die wel degelijk meer richting Europa willen, op het gebied van democratie, mensenrechten, politieke vrijheden en vrije media. Die mensen moet je blijven steunen.’

De EU heeft een vluchtelingendeal gesloten met Turkije, een ook met andere landen, waaronder Tunesië en Egypte. Dit heeft voor veel menselijk leed gezorgd, zoals het illegaal terugduwen van vluchtelingen en het negeren van mensenrechtenschendingen. Vindt u de deals nog steeds humaan? En houden we hiermee niet die dictators in het zadel?

‘D66 is geen tegenstander van deals met derde landen over asielzoekers. Het gaat om de invulling ervan. Tijdens de Tunesiëdeal besloten de Italiaanse neofascistische premier Giorgina Meloni, EU-president Ursula von der Leyen en onze eigen minister-president Mark Rutte om zonder enig democratisch mandaat in één keer een miljard weg te geven aan een Tunesische dictator. Dat heeft tot ontzettend veel leed geleid. Niet tot minder vluchtelingen, maar wel tot heel veel geld in de corrupte zakken van een dictator. Zo moet het absoluut niet.

‘D66 steunt het nieuwe Europese migratiepact, maar staat kritisch tegenover bepaalde onderdelen ervan. Zoals de mogelijkheid om ook minderjarigen in detentiecentra aan de randen van Europa op te sluiten. Maar als we niets doen, hebben we over tien jaar een groot probleem. Voor de een vanwege de hoeveelheid mensen van buiten die naar hier komen. Voor de ander vanwege de mensen die verdrinken in de Middellandse Zee. En voor weer een ander omdat mensensmokkelaars hieraan verdienen. We moeten dit vraagstuk Europees aanpakken, niet nationaal. Daarom moeten we het migratiepact uitvoeren. Laten we er vooral ook op toezien dat dit op een menselijke manier gebeurt.’

Het grootste deel van de migratie is arbeidsmigratie. Wat wil en kan D66 in Europa doen aan het reguleren hiervan?

‘Het grootste deel van de arbeidsmigratie komt van binnen de Europese Unie. Dat is een prachtig gegeven, vrij verkeer van personen. We vinden het fantastisch als een Nederlander in Estland, Griekenland, Oostenrijk of Portugal werkt, maar blijkbaar hebben we er grote problemen mee als Bulgaren, Roemenen en Polen deze kant op komen. Dat vind ik heel dubbel. Die vrijheden gelden namelijk voor iedereen.

‘Tegelijkertijd zijn er allerlei misstanden. Er is in Nederland veel laagbetaald werk, in de vleesverwerkingsindustrie, in hele grote distributiecentra, met slechte arbeidsomstandigheden. Het toezicht daarop moet absoluut verbeteren. Maar we moeten ook, vindt D66, als Nederland nadenken over wat voor economie wij willen. Bij een andere economie, die meer digitaal en duurzaam is, hoort hoogwaardiger en beter betaald werk. Daar komen andere mensen van buiten op af.

‘Tegelijkertijd hebben we in de zorg, bouw en bij de aanleg van onze energie-infrastructuur gewoon veel mensen nodig. We moeten niet denken dat we de grenzen maar een beetje dicht kunnen houden. We zullen nog heel lang afhankelijk blijven van arbeidsmigranten.’

Is het VN-Vluchtelingenverdrag van 1951 nog wel passend voor de huidige tijd? Moet er misschien een nieuw verdrag komen?

‘Er zijn mensen die zeggen dat het verdrag van 1951 niet meer van deze tijd is. Daar ben ik het niet mee eens. Het verdrag is gebaseerd op fantastische, universele, altijd geldende principes. Dat je mensen die in nood zijn, die vluchten voor oorlog en geweld gewoon opvangt, is een fundamenteel uitgangspunt. Los van dit verdrag ben ik een humanist, die in medemenselijkheid gelooft. We hebben de fundamentele plicht om te kijken naar hoe het met onze medemens gaat.’

Oorlog in Gaza

Sinds 7 oktober zijn er meer dan 35.000 Palestijnen in Gaza vermoord door Israël. Wat wil D66 in Europees verband doen om dit geweld te stoppen?

‘Allereerst was er de aanval van Hamas op 7 oktober. Een aanval die alle perken te buiten ging. Hamas is ook voor Palestina een verschrikking, een terreurorganisatie die met geweld een machtspositie in Gaza heeft opgebouwd. Maar de reactie van Israël op Hamas is buitenproportioneel en staat niet in verhouding tot wat er op 7 oktober is gebeurd. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu is terecht, samen met de leiders van Hamas, door het Internationaal Strafhof in Den Haag officieel als verdachte aangemerkt.

‘De regering van Netanyahu doet elk uitzicht op een tweestatenoplossing teniet. Het lijkt erop dat de beoogde endgame de totale vernietiging is, niet alleen van Hamas maar van geheel Gaza, van iedereen die daar nu woont. De Palestijnen hebben recht op een eigen plek. We moeten zo snel mogelijk naar een staak-tot-vuren om uiteindelijk tot een tweestatenoplossing te komen.’

‘Ik ben humanist, een groot fan van Erasmus’

Doet de Europese Unie wel genoeg om deze oorlog te stoppen?

‘Alle infrastructuur in Gaza die door de EU is betaald, is nu door Israël vernietigd. De grote tekortkoming van de EU is dat we in ons buitenlandbeleid niet met één stem spreken. Inmiddels hebben verschillende lidstaten Palestina erkend, terwijl anderen dat niet doen. D66 wil het veto afschaffen. We moeten niet als 27 dwergjes maar als één wereldmacht opereren. Niet alleen economisch maar ook politiek. Ik hoop dat Europa met haar rechtsstatelijkheid, democratie, mensenrechten een hele positieve invloed kan hebben op het wereldtoneel.’

Tegenkandidaten van kleur

U bent in 2023 lijsttrekker geworden voor de Europese verkiezingen, als witte man. Twee vrouwelijke kandidaten van kleur, zittend D66-Europarlementariër Samira Rafaela en voormalig D66-Kamerlid Selima Benhadji, werden het niet. Is D66 nog niet klaar voor een lijsttrekker met een biculturele achtergrond?

‘Ik vind het jammer dat er met zulke ogen naar gekeken wordt. Vooral omdat D66 bij uitstek een partij is die naar individuen kijkt en niet naar iemands achtergrond. Juist dat heeft mij altijd aangetrokken in D66. Je bent niet waar je vandaan komt. Ik heb mij gekandideerd vanwege de duurzaamheidsagenda. Ik heb mij nooit gezien als tegenkandidaat van twee kandidaten van kleur. Ik vind dat we als D66 ontzettend trots mogen zijn op onze interne democratie. Elk lid heeft een stem. Ik had er ook vrede mee gehad als ik het niet was geworden. We hadden gewoon ontzettend sterke kandidaten.’

Maar wat kunt u voor kiezers van kleur betekenen?

‘Wat ik voor iedereen beteken. Ik maak geen onderscheid naar culturele achtergrond. Ieder individu is uniek. Ik vind dus dat we ieder mens ook zo moeten behandelen. Ik ben humanist, een groot fan van Erasmus. Deze Rotterdamse filosoof is een van de grootste intellectuelen die we ooit in Europa hebben gehad. Hij was voor de vrede en benadrukte het belang van de rede. Hij geloofde daarnaast in het goede van de mens en in diversiteit. Diversiteit is meer dan religie of culturele achtergrond. Jarenlang heb ik in het Europees Parlement gewerkt. Niets is leuker dan werken met mensen met een andere nationaliteit of culturele achtergrond. Of je nu uit Marokko of Turkije komt of het Caribisch gebied, iedereen neemt zijn eigen culturele achtergrond mee. De goede dingen maken ons beter en Europa vele malen sterker. Ik zal mij blijven inzetten voor veiligheid, klimaat, natuur en een sterke economie. Dat zijn onderwerpen die voor iedereen belangrijk zijn.’

Maar biculturele Nederlanders hebben meer zorgen en zijn extra onzeker vanwege de opkomst van extreemrechts, denk aan het kabinet met de PVV. Ze worden openlijk weggezet en gediscrimineerd. Wat kan D66 doen?

‘Kijk, als er één partij is die altijd is opgestaan tegen het gevaar van Geert Wilders, dan is dat D66 wel. Voormalig D66-leider Alexander Pechtold was heel sterk tegen Wilders, daarna Sigrid Kaag. Wij zijn een soort tegenpool van wat de PVV wil. De PVV wil mensen met een andere culturele achtergrond ontmenselijken, wij staan juist voor humaniteit. Onze nieuwe leider Rob Jetten is net zo. D66 biedt veel ruimte aan mensen met een andere culturele achtergrond. Tegelijkertijd sta ik open voor kritiek, want het kan altijd beter. U mag mij daar na 6 juni ook op aanspreken.’

Londen in teken van films over moslims deze week

0

Van donderdag 30 mei tot zondag 2 juni vindt in Londen het Muslim International Film Festival (MIFF) plaats. Doel van dit cinemafestijn is om vooroordelen tegen moslims en de islam te bestrijden. In Rotterdam wordt op diezelfde dagen het Arab Film Festival georganiseerd.

MIFF-festivaldirecteur Sajid Varda zegt dat islamofobie al veel langer bestaat dan 7 oktober 2023. ‘Toen 11 september (2001) plaatsvond, zag je een enorme verschuiving in de rollen die erop gericht waren moslims als terroristen te laten zien’, vertelt hij aan de website The New Arab. ‘De moslimgemeenschap en het islamitische geloof werden iets om te haten.’

Voor sommige islamitische scriptschrijvers was het moeilijk om een verhaal te pitchen, tenzij het iets met terrorisme of een andere negatieve trope over de islam te maken had, vervolgt hij. ‘Voor moslimacteurs was het een uitdaging om geen auditie te doen voor rollen waarin moslims in een slecht daglicht werden gesteld.’

In 2017 richtte Varda UK Muslim Film op, een stichting die als doel heeft om negatieve vooroordelen over moslims en de islam in film te bestrijden. ‘Hoe laten we de schoonheid en de creatieve talenten van moslimfilmmakers zien? Door ons te concentreren op onze verhalen en narratieven, en filmmakers met andere achtergronden te eren die verbazingwekkende filmische verhalen over onze geloofsgemeenschap hebben gecreëerd.’

Tijdens het MIFF worden onder andere films uit het Verenigd Koninkrijk, Marokko, Turkije, Jordanië en Soedan vertoond. Ook is er de Palestijnse film An Orange From Jaffa.

Ook in Rotterdam

Tegelijkertijd met het islamitische filmfestival in Londen vindt in Rotterdam het Arab Film Festival plaats. Het gaat onder andere om de films Behind the MountainsFlight 404My Dad is Not Dead en de Palestijnse film The Teacher. Op zaterdag is het Palestine Film Day.

Gemeenten vrezen meer daklozen als spreidingswet verdwijnt

De Vereniging van Nederlanders Gemeenten (VNG) maakt zich grote zorgen over het voornemen de spreidingswet te schrappen. ‘De consequenties daarvan komen bij gemeenten terecht. Meer mensen zullen op straat terechtkomen en er zal meer onzekerheid zijn. Dat is zeer zorgelijk.’

In het Hoofdlijnenakkoord van de PVV, VVD, BBB en NSC staat dat de zwaarbevochten wet die in februari dat jaar in werking trad zal worden ingetrokken. Het nieuws sloeg in als een bom bij de mensen en instanties die zich hard hadden gemaakt voor het verdeelmodel, waarbij gemeenten een aantal asielzoekers moeten opvangen dat evenredig is aan hun inwonersaantal. ‘De spreidingswet was ons enige houvast’, zegt het Centraal Orgaan opvang en Asiel (COA). 

Ook voor de VNG is de passage in het Hoofdlijnenakkoord een klap in het gezicht. De VNG stond in meerderheid achter de spreidingswet en de plannen om deze te schrappen zorgen voor enorme onrust, zei voorzitter Sharon Dijksma tijdens de ledenvergadering afgelopen vrijdag. ‘Laat een nieuw bewindspersoon zich goed realiseren dat die wet pas weg kan als het huis weer op orde is. Anders wordt de opvangcrisis in de praktijk alleen maar groter.’

Plannen al op tafel

Vanaf 1 februari, het moment dat de spreidingswet inging, moesten gemeenten aan de slag met het vinden van voldoende opvangplaatsen. Deze plaatsen moeten gerealiseerd worden voor 1 juli 2025, maar een verslag van dit plan moet gepresenteerd worden voor 1 november 2024. Aangezien de wet nu nog van kracht is, is dit nog steeds wat er van de gemeenten wordt verwacht. 

Maar een week nadat de coalitie de nieuwe plannen had bekendgemaakt, brokkelde de motivatie voor de verdeelsleutel af. Zo gaf de gemeente van Zandvoort vrijdag aan te stoppen met het zoeken naar een locatie. ‘Gezien de onduidelijkheid die is ontstaan (…) heeft het Zandvoorts college van burgemeester en wethouders besloten de uitvoering van het raadsbesluit te temporiseren. In afwachting van de verdere ontwikkelingen op landelijk niveau worden de voorbereidingen gericht op een locatiekeuze voor de opvang van asielzoekers in Zandvoort voorlopig opgeschort’, meldde de Noord-Hollandse gemeente op 24 mei. 

Twee dagen eerder trok het COA zelf al aan de bel. ‘Enkele gemeenten hebben al aangekondigd opvangplekken niet te realiseren of besluitvorming on hold te zetten’, zei het opvangorgaan. Tussen de 2.000 en 2.500 opvangplekken zouden hierdoor verloren gaan. Op de korte termijn zou dit betekenen dat er aan honderden mensen geen opvang en begeleiding gegeven kan worden.

‘Wij hebben geen overzicht van welke gemeenten dit doen’

Wij hebben geen overzicht van welke gemeenten dit doen’, zegt een woordvoerder van de VNG. ‘Er zijn gemeenten die hun verslag al hebben ingediend bij de provinciale regietafels. De meeste gemeenten staan ook positief tegen het oplossen van het opvangprobleem, met of zonder spreidingswet. De spreidingswet zorgt echter voor een eerlijke verdeling over alle gemeenten.’

Wanneer enkele gemeenten besluiten toch niet mee te werken aan een eerlijke verdeling, zorgt dit voor extra druk bij andere gemeenten, legt Dijksma uit in een uitzending van Radio 1. ‘Het is in onze ogen een solidariteitsverhaal: we doen het allemaal naar vermogen. Als je die solidariteit uit het systeem haalt, moeten gemeenten die voorop staan met opvang, zoals Utrecht, waarschijnlijk meer gaan doen en andere gemeenten helemaal niets.’ 

Opvangcrisis verergert

De VNG waarschuwt dat dit de opvangcrisis zou kunnen verergeren. ‘We voorzien dat een aantal voorgestelde maatregelen als gevolg kan hebben dat er méér asielopvangplekken nodig zijn en dat er meer mensen op straat belanden. De instroombeperkende maatregelen zullen op korte termijn nog geen effect hebben. Gemeenten wordt in deze periode geen enkel perspectief geboden voor de reeds aanwezige asielzoekers en statushouders.’

Het COA beaamt dit. Het opvangorgaan heeft voor 1 juli nog 8.100 opvangplekken nodig en er is geen perspectief dat dit gaat lukken. ‘Alles zit vol. We kunnen statushouders niet uit de opvang halen omdat er geen woningen voor ze zijn. Tegelijkertijd komen er tussen de 800 en 1200 nieuwe asielzoekers aan per week. Ook voor hen is er niet genoeg plek. Het is elke dag schuiven en puzzelen.’

In Ter Apel zitten momenteel tussen de 2200 en 2300 mensen in de opvang, waar de maximale capaciteit 2000 is. Voor elke dag dat er meer dan 2200 mensen in deze opvang zitten betaalt het COA een boete van 1500 euro. Mensen slapen in de wachtruimtes en in de zogenaamde keten die op het terrein staan. ‘Tja, dit mag officieel niet. Maar buiten slapen mag ook niet. En binnen zit het te vol. Wat wil je dan?’, zo vertolkt een woordvoerder de wanhoop. 

Uitstroom statushouders

Maar zelfs bij een lagere instroom blijft een evenredige spreiding van groot belang, denkt de VNG.  ‘Gemeenten verwachten dat het voorstel om voorrang voor statushouders op de sociale huurmarkt te verbieden ertoe leidt dat er geen uitstroom plaatsvindt en dat de druk op de asielopvang verder toeneemt, of zorgt voor een toename van dakloosheid.’

‘Het is niet zomaar geregeld, het is logistiek gezien ingewikkeld’

De uitstroom van statushouders is nu al een groot probleem, erkent het COA. ‘Het doel is om per week 500 statushouders onder te brengen in verschillende hotels. Maar dit lukt niet. Het is niet zomaar geregeld, het is logistiek gezien ingewikkeld. Bovendien zitten niet alle gemeenten hierop te wachten’, legt een woordvoerder uit. 

Hoewel gemeenten de krapte op de woningmarkt erkennen en graag met het nieuwe kabinet in gesprek gaan over oplossingen, vindt de VNG het verbod op voorrang geen passend antwoord op de problematiek. ‘Niet alleen omdat daardoor meer opvangplekken nodig zijn, maar ook omdat statushouders op deze manier later onderdeel worden van de samenleving, wat snelle inburgering en participatie belemmert.’ 

Sommige gemeenten gaan wel door

‘Gelukkig zijn er ook gemeenten die aangeven de humanitaire noodzaak wel te zien en doorgaan met het realiseren van opvang in het kader van de wet’, aldus het COA. 

Volgens de VNG is er geen reden voor onduidelijkheid nu de spreidingswet onder vuur ligt. ‘Er is een probleem, er is een oproep om noodopvang te realiseren en er is een spreidingswet. Een overgroot deel van gemeenten gaat hier vooral mee om door mee te denken over de vraag hoe we het opvangprobleem op kunnen lossen’, aldus een woordvoerder. 

Bovendien liet Dijksma tijdens de ledenvergadering weten dat het laatste woord nog niet is gezegd. ‘We zullen stevig in onze schoenen moeten staan in het gesprek met een nieuw kabinet. We zullen dat constructief doen, maar we hebben ook iets te eisen voor onze inwoners.’

Onderzoek AP: nepnieuws over verkrachtingen Hamas in omloop

0

Uit onderzoek van Associated Press blijkt dat er tijdens de Hamas-aanval op 7 oktober seksueel geweld heeft plaatsgevonden tegen Israëliërs, maar dat er ook veel ‘nepnieuws’ over verkrachtingen is rondgestuurd.

VN-onderzoekers concludeerden in maart al dat er ‘redelijke gronden’ zijn om aan te nemen dat er seksueel geweld is gebruikt tijdens de aanval van 7 oktober, ‘waaronder verkrachting en groepsverkrachting’. Maar de VN-onderzoekers zeiden toen ook dat het zonder forensisch bewijs en getuigenissen van overlevenden onmogelijk zou zijn om de omvang van dergelijk geweld te bepalen.

Hamas ontkent seksueel geweld te hebben gepleegd. Persbureau Associated Press bericht nu dat het bewijs voor seksueel geweld door Hamas zich opstapelt, maar dat er ook veel nepnieuws de ether is ingestuurd. Eén verhaal dat ongegrond bleek te zijn, kwam van Chaim Otmazgin, een orthodox-joodse vrijwilliger (organisatie ZAKA) die na de aanval lichamen verzamelde.

Otmazgin trof het lichaam van een tienermeisje gescheiden aan van twee van haar familieleden. Haar broek was naar beneden getrokken en hij ging ervan uit dat ze seksueel was mishandeld. Drie maanden later zou blijken, na wederhoor met Israëlische militairen, dat het lichaam van het meisje door een groep soldaten door de kamer was gesleept om er zeker van te zijn dat het niet booby-trapped was. Terwijl ze dat deden, zakte haar broek af, aldus AP, dat het verhaal nader onderzocht.

De vrijwilligersorganisatie erkent dat in de hectische dagen na 7 oktober ‘gebruikelijke mediaprotocollen’ werden omzeild en dat vrijwilligers – die normaal gesproken door de woordvoerder van ZAKA zouden worden gescreend voordat ze werden geïnterviewd – rechtstreeks toegankelijk waren voor journalisten en voorbarige conclusies trokken over wat ze zagen, zonder forensische kennis.

Sommige critici van Israël grepen de ontkrachte ZAKA-verhalen en andere feitelijk onjuistheden aan om te stellen dat de Israëlische regering de feiten verdraaide om de oorlog te rechtvaardigen.

Moslimfavoriet Jermey Corbyn toch verkiesbaar in VK

0

Jermey Corbyn doet mee aan de Britse parlementsverkiezingen van 4 juli als onafhankelijke kandidaat. De voormalige leider van Labour, die veel steun geniet onder moslims, neemt het op tegen zijn eigen partij. 

De huidige Labour-leider Keir Starmer heeft Corbyn verboden om zich te kandideren namens de partij. Afgelopen vrijdag hakte Corbyn de knoop door en besloot om als onafhankelijke kandidaat te strijden voor zijn Londense kiesdistrict Islington North.

‘Ik geloof in democratie’, zei Corbyn in een video die hij vrijdag online plaatste. ‘Ik wil dat onze politieke partijen democratisch zijn, maar leden van Islington North Labour is het recht ontzegd om hun eigen kandidaat te kiezen. We moeten opstaan en zeggen dat we dit niet meer pikken. Wij zullen onze rechten doen gelden.’

Corbyn is mateloos populair onder moslims en radicaal-linkse kiezers, vanwege zijn ondubbelzinnige steun voor de Palestijnse zaak. Ook de Britse onafhankelijke parlementariër George Galloway is zeer geliefd onder pro-Palestijnse kiezers. Beide politici zijn door hun rechtse, pro-Israëlische tegenstanders van antisemitisme beschuldigd. Labour heeft onder leiding van centrumkandidaat Keir Starmer een pro-Israëlische koers ingeslagen. Veel moslims en radicaal-linkse kiezers twijfelen er nu aan of ze Labour gaan stemmen.

Turkije: moslims moeten gezamenlijk optrekken in Gaza, Kashmir en Cyprus

0

De Turkse regering lobbyt in Pakistan voor een eensgezind optreden van de  moslimgemeenschap in internationale kwesties zoals de oorlog in Gaza en het grensconflict tussen Pakistan en India in Kashmir. Volgens de Turkse ambassadeur in Pakistan hebben de twee landen veel met elkaar gemeen.

Zo meldt de regeringsgezinde Daily SabahDe islamistische regering Erdogan voegde ook internationale erkenning van bezet Cypriotisch grondgebied (door Turkije) en de vervolging van Gülenisten toe aan het lijstje internationale kwesties die ze samen kunnen oplossen. 

Ook moet islamofobie door moslimlanden gezamenlijk bestreden worden op internationaal niveau.

Gezamenlijk optreden
‘Het is Turks beleid om de moslimgemeenschap bijeen te brengen voor een gezamenlijk optreden in deze zaken’, aldus de Turkse ambassadeur Mehmet Papaci in Pakistan, die daarbij ook de ‘verdeeldheid’ in de islamitische wereld hekelde.

De relatie tussen Pakistan en Turkije haalt de ambassadeur juist als toonbeeld aan. ‘Turkije en Pakistan steunen elkaar bij sleutelkwesties op internationale en regionale bijeenkomsten.’

De Pakistaanse regering krijgt, naast de veroordeling van Israël over Gaza, ook complimenten van Turkije voor de vervolging van Gülenisten in Pakistan na de mislukte couppoging in 2016. Vele ondernemers en schoolbestuurders werden toen op order van de Turkse regering ontvoerd en naar Turkije gedeporteerd.   

Dansen als er vrede is

0

Een van de mooie liederen van de Braziliaanse zanger Chico Buarque de Holanda is ‘Valsinha’, de kleine wals. Dit lied speelt de laatste dagen voortdurend in mijn hoofd.

Het begint met de beschrijving van een man, die door de sleur van het dagelijkse leven zijn vrouw al jaar en dag niet meer ziet staan, maar op een vroege ochtend haar plotseling met nieuwe ogen bekijkt. Hij neemt haar mee naar buiten om te wandelen en te dansen. Ze trekt haar mooiste jurk aan die ‘naar vergeten ruikt, want zolang opgeborgen geweest’. De hele buurt kijkt verbaasd naar deze twee opnieuw verliefde mensen. Hoe kan dit? Wat is er aan de hand?

En dan komt het antwoord: dit gebeurde allemaal op de dag waarop de wereld in vrede ontwaakte.

Vaak wordt dit lied geduid als het ultieme liefdeslied. Liefde kan weer opbloeien als er vrede ontstaat. Maar ik kijk er anders naar: volgens mij is dit een triest lied waarvan de boodschap is: vrede, de wereldvrede, is totaal onmogelijk. Het is iets utopisch.

In toenemende mate heb ik mensen om mij heen die er zo over denken: Het komt niet meer goed, zeggen ze. Het gaat allemaal van kwaad tot erger, door sociale media escaleren conflicten wereldwijd. Er is geen houden meer aan. Zelf herken ik dat soort gevoelens maar al te goed. Na de beëindiging van de Tweede Wereldoorlog deed de internationale gemeenschap een plechtige belofte: nooit meer. Nooit meer wereldoorlog. Die belofte is niet waargemaakt.

Onlangs sprak ik een kennis uit Myanmar. Hij zei: ‘Toen er een man op de grond lag in de VS, met de knie van een politieagent in zijn nek, en hij uitbracht ‘I cannot breathe’ kwam de wereld in actie. Wij in Myanmar roepen al meer dan twee jaar We cannot breathe, maar niemand die ons hoort.’

Dat maakte indruk op mij. George Floyd, die door een witte politieagent werd vermoord, bracht de Black Lives Matter-beweging op gang. Wereldwijd heeft BLM veel bewustzijn gecreëerd over hoe en in welke mate het slavernijverleden in hedendaagse samenlevingen doorwerkt: in discriminatie, uitsluiting en kansenongelijkheid.

Vaak zegt de internationale gemeenschap dat het vooral regionaal opgelost moet worden

Maar mijn vriend uit Myanmar heeft een punt. Wat daar gebeurt is afschuwelijk en verdient veel meer aandacht van de internationale gemeenschap. Zeggen: dit is een zaak voor ASEAN (het samenwerkingsverband van tien Zuidoost-Aziatische landen), zoals veel landen plegen te doen, is een veel te gemakkelijke uitvlucht.

Dit patroon is op tal van plekken in de wereld zichtbaar. Denk bijvoorbeeld aan Soedan,  Congo, Venezuela, Armenië of Haïti. Vaak zegt de internationale gemeenschap dat het vooral regionaal opgelost moet worden. Men wil of durft zich niet te mengen in complexe relaties, waarvan het conflict nota bene meer dan eens het gevolg is van koloniaal beleid.

Steeds weer naar de regio verwijzen als het erom gaat kleur te bekennen, is precies een van de redenen waarom die dag, waarop de wereld in vrede ontwaakt, zo totaal irreëel en utopisch lijkt. In 1945 werden de Verenigde Naties opgericht juist om die belofte waar te maken: nooit meer wereldoorlog. Naar de regio wijzen past ons niet.

Natuurlijk denk ik bij effectieve oplossingen en actievere betrokkenheid van de internationale gemeenschap niet aan militair of gewapend ingrijpen, maar juist aan veel meer inzet van diplomatie en internationale samenwerking. Dat zijn zaken waarop juist nu niet bezuinigd mag worden. Ik pleit voor het in ere herstellen van de zogenoemde drie d-benadering. Diplomatie, defensie en ontwikkeling.

Daar pleitte ik voor toen ik volksvertegenwoordiger was en ik blijf er voor pleiten. Zeker nu gewapende conflicten overal weer oplaaien, is het belangrijk om te beseffen dat structurele oplossingen moeten worden opgesteld vanuit meerdere perspectieven. En dat geldt breder dan de politiek alleen. Meerdere perspectieven zijn ook onmisbaar om met structurele oplossingen te kunnen komen voor de grote uitdagingen van onze tijd, zoals klimaat, schaarste, energie en migratie. Daar is de input vanuit álle mogelijk perspectieven nodig.

George Floyd opende onze ogen: black lives matter. Ik voeg daar graag aan toe, ook black SOULS matter.

Pas als de internationale gemeenschap werkelijk oog krijgt voor wat er ver weg gebeurt én ruimte biedt voor verschillende perspectieven, dan kan die utopische dag waarop de wereld in vrede ontwaakt, ook daadwerkelijk aanbreken.

‘Ik propte mijn hele bestaan in een rugzak en vertrok’

Elke maand gaat de Kanttekening in gesprek met vluchtelingen en statushouders in Nederland. Hoe zijn ze hier gekomen? En hoe hebben zij hun nieuwe leven in Nederland opgebouwd? Deze maand: Sherwan Qasem. Hij moest zijn geliefde Syrië verlaten omdat het daar te gevaarlijk voor hem werd. 

Sherwan Qasem studeerde Engels aan de universiteit van Damascus. Na zijn opleiding rolde hij de journalistiek in, maar hij schreef nooit over politiek. Bewust niet, want hij wilde niet in problemen komen. ‘De periode van 2004 tot 2010 was voor Syrië een bloeitijd, vooral voor Damascus. Toeristen konden Syrië steeds beter vinden. Vooral in de hoofdstad groeide het aantal hotels en restaurants. Damascus was the place to be, ook voor studenten. Studeren aan de universiteit kostte ongeveer 200 euro per maand, terwijl je in Amman of Beiroet voor diezelfde periode 600 à 700 euro kwijt was. Er kwam ook wat meer vrijheid. Meer dan vijftig jaar lang waren er in Syrië slechts drie kranten. Mede door de komst van internet waren er meer mogelijkheden om iets te publiceren, op voorwaarde dat je het niet over politiek had.’

Samen met twee vrienden had Qasem een website vol informatie voor studenten die in het buitenland wilden gaan studeren én voor studenten die juist naar Syrië wilden. Allemaal objectieve, nuttige dingen die studenten nodig hadden zonder politieke saus. Heel onschuldig. Dat wil zeggen: tot en met februari 2011.

Arabische Lente

In 2010-2011 brak de Arabische Lente uit. Het begon in Tunesië en breidde zich al snel uit naar Libië, Egypte en Jemen. Begin 2011 waren er in Syrië, onder andere in Damascus, demonstraties om de vrijheidsstrijders in het buitenland te steunen. ‘Dat werd niet op prijs gesteld. De gedachte daarachter was waarschijnlijk: als je eenmaal leert demonstreren, dan is dat op een moment ook voor jezelf. Al snel werd iedereen die een camera had als een potentieel gevaar beschouwd. Om te voorkomen dat mensen zelfgemaakte video’s op het internet plaatsten, werden sociale media geblokkeerd.’

Maar er was nog iets. Wie het beroep van journalist had, was automatisch in gevaar. Sherwan merkte dat er collega-journalisten ‘verdwenen’. Het was niet veilig meer voor hem. Hij wilde niet weg, maar hij móest weg.

‘In augustus 2012 ben ik vertrokken. Het moment waarop je je land moet verlaten, vergeet je nooit. Je stopt je hele bestaan noodgedwongen in een kleine rugzak. Ik dacht écht dat het tijdelijk was, maar dat liep anders af. Elke dag droom ik van een terugkeer naar Damascus. Mijn kleine broertje was tien jaar toen ik weg moest. Nu is het een volwassen man van 22 jaar. Ik heb hem niet zien opgroeien.’

‘Ik kon slechts één maaltijd per dag betalen’

Sherwan ging naar Turkije, wat niet zonder gevaar was. Bij grensovergangen lagen lijsten met Syriërs die gezocht werden. De enige reden dat hij op zo’n lijst kon staan, waren zijn werkzaamheden voor de website. Dat had immers het label journalistiek. Er was geen sprake van een arrestatiebevel, wel van een risico. Gelukkig ging alles goed en hij bereikte Turkije. Aanvankelijk bleef hij in de buurt van de grens in verband met de gedachte snel naar huis te kunnen gaan.

‘In landen als Tunesië en Egypte duurde het allemaal niet zo lang en je kon na een paar weken weer terug. Syrië vormde een ander verhaal. Op een gegeven moment ben ik naar Istanbul gegaan, want ik had dringend werk nodig. Ik had niet veel geld en kon slechts één maaltijd per dag betalen. Overigens kom ik van oorsprong niet uit Damascus. In het begin moest ik daar heel erg wennen aan al die auto’s en al die mensen. Maar ik was wel in mijn eigen land en sprak mijn eigen taal. Dat was in Istanbul natuurlijk heel anders én het is er totaal anders dan in Damascus met ongeveer 2 miljoen inwoners. Istanbul heeft 18 miljoen inwoners! Bovendien spreken niet zoveel mensen in Turkije Engels en ik sprak geen Turks.’

Gelukkig vond Sherwan in Istanbul een baan als reisleider en leidde, in het Engels, belangstellenden rond door Istanbul. Zo leerde hij twee mensen kennen die bij Artsen zonder Grenzen werkten. Ze complimenteerden hem met zijn uitstekende Engels. Waarom solliciteerde hij niet bij Artsen zonder Grenzen?

Sherwan nam het advies over en kreeg een baan als tolk Engels aangeboden. Iemand die bij Artsen zonder Grenzen werkt, heeft altijd het recht om een opdracht te weigeren. Alleen schrok Sherwan toen hij hoorde waar hij als eerste naartoe zou gaan: de regio Aleppo. ‘Ik was bang om twee redenen: ik was Syrië kort daarvoor ontvlucht én ik ben een Koerd. Ik liep dus extra risico. We hebben het besproken en ik ben gegaan. Alles verliep goed.’

Geen tournee langs azc’s

Hij bleef voor Artsen zonder Grenzen werken. Na een tijdje kreeg hij de functie van projectleider. In 2017 werd hem een nieuwe standplaats aangeboden, bijvoorbeeld in Londen of Amsterdam. ‘Ik koos meteen voor Amsterdam, want ik had in Syrië heel positieve ervaringen opgedaan met een Nederlandse organisatie. Toen ik naar Amsterdam verhuisde, hoefde ik me geen zorgen te maken over een werkvergunning en dergelijke. Dat regelt Artsen zonder Grenzen voor haar medewerkers.’

In feite was Sherwan Qasem een vluchteling, maar geen traditionele asielzoeker. Hij kwam dan ook niet in Ter Apel terecht, gevolgd door een tournee langs meerdere azc’s. Toch was hij een keer in het aanmeldingscentrum in Ter Apel. Alleen niet als asielzoeker, maar met Artsen zonder Grenzen.

Helaas stuitte Sherwan wel op problemen van andere aard. ‘De salarissen bij Artsen zonder Grenzen zijn niet zo idioot hoog. Het is immers een hulporganisatie. Er werd me verteld dat ik te weinig verdiende om een kennismigrant te worden genoemd. Daarvoor moest ik minimaal 64.000 euro bruto verdienen. In verband met de inflatie is het tegenwoordig 6.245 euro bruto per maand.’

Toen hij probeerde om een burgerservicenummer te bemachtigen, kon hij alle papieren overleggen. Op één ding na: een geboortebewijs. Daarom kon hij niet geregistreerd worden. De uitleg dat hij een vluchteling was en een terugkeer naar Syrië veel te gevaarlijk zou zijn was niet aan de IND besteed. Sherwan was volgens hen immers een expat, geen asielzoeker. Maar zonder dat geboortebewijs kwam hij geen stap verder. ‘Rond de plaats in Syrië waar ik mijn geboortebewijs moest halen werd in die periode behoorlijk gevochten. Toch is mijn vader met gevaar voor eigen leven dat geboortebewijs gaan halen. Hij vond het heel belangrijk voor me om in Nederland te blijven.’

 ‘Je alles persoonlijk aantrekken, dat kan niet’

Niet mogen werken

Sherwan was dolblij toen zijn vrouw naar Nederland kwam, maar er wachtte hen een onaangename verrassing. ‘Mijn vrouw, een modeontwerpster, en ik kenden elkaar al in Syrië. Ze is altijd economisch zelfstandig geweest. Tot onze schrik mocht ze hier niet werken. Stagelopen mocht wel, net als vrijwilligerswerk. Ze kreeg echter geen werkvergunning. Een enorme klap in ons gezicht, ook omdat Nederland de naam heeft om goed te zijn voor expats. Dit hadden we écht niet verwacht. Toch heeft ze van alles gedaan, zoals vrijwilligerswerk waarbij ze mensen leerde hoe ze kleding moeten repareren. Mijn vrouw is amazing. Toen ze in 2022 eindelijk wel mocht werken nadat we een permanente verblijfsvergunning kregen, én de Nederlandse nationaliteit, heeft ze zich meteen ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. In het begin verfde ze haar stof in onze keuken en maakte ze kleding in de woonkamer. Inmiddels heeft ze een eigen atelier.’

Vol trots laat hij een foto zien op sociale media van een bruidsjurk die zijn vrouw heeft ontworpen en gemaakt.

Zelf betalen

Voor elke asielzoeker is een budget beschikbaar voor het leren van de Nederlandse taal. Niet voor Sherwan en zijn vrouw, want ze zijn geen officiële asielzoekers. Cursussen Nederlands zijn vaak erg duur en een opleiding aan de universiteit is niet te betalen. Daarom kozen ze voor zelfstudie, zoals in een buurtcentrum.

Sherwan Qasem is betrokken bij wat hij doet, wat natuurlijk ook geldt voor zijn werk. ‘Toch moet ik uitkijken. Als je iemand ziet die gewond is, dan mag je niet denken dat het je oma, moeder of wie dan ook uit je omgeving had kunnen zijn. Betrokkenheid is prima binnen bepaalde grenzen. Je alles persoonlijk aantrekken, dat kan niet. Je helpt mensen het beste als je je concentreert op je functie. Wat wel heel moeilijk voor me is, is dat ik heel veel mensen kan helpen en mijn eigen vader niet. Hij verrichtte werkzaamheden aan een dak en is gevallen. Het ontbreken van behoorlijke medische hulp werd hem fataal. Heel moeilijk voor me, maar ik moet het een plek geven.’

Hij maakt zich ongerust over de vaak ontbrekende medische hulp in Syrië. Sherwan Qasem heeft een bestaan opgebouwd buiten Syrië, maar zijn land zit voor altijd in zijn hart.

Pro-Palestijnse organisaties doen aangifte tegen Booking.com

0

Vier pro-Palestijnse organisaties hebben aangifte gedaan tegen Booking.com bij het Openbaar Ministerie. Het verhuurplatform biedt immers nog steeds vakantie-accommodaties aan in Israëls illegale nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever.

De vier organisaties zijn The Rights Forum, de Palestijnse ngo Al-Haq, Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) en de European Legal Support Center (ELSC).
Booking.com profiteert volgens de vier pro-Palestijnse organisaties van Israëlische oorlogsmisdrijven en maakt zich schuldig aan het witwassen van opbrengsten uit de vakantie-accomodaties op de Westbank. Booking.com profiteert van de illegale bezetting en helpt deze ook in stand te houden, vinden de vier. In de aangifte stellen de organisaties dat Booking.com schuldig is aan ‘winst uit internationale misdrijven’. En door het injecteren van de opbrengsten daar in het Nederlandse financiële systeem maakt Booking.com zich volgens de vier schuldig aan witwassen.

Booking.com heeft in een reactie laten weten onschuldig te zijn, bericht Nu.nl. Er zijn namelijk geen wetten die het verhuren van vakantiehuizen in Israëlische nederzettingen verbieden, aldus het bedrijf. Tevens geeft het verhuurplatform aan dat er in sommige Amerikaanse staten wetten bestaan, die het bedrijven moeilijk maken om zich uit Israël terug te trekken. Het boycotten van Israël in sommige staten zelfs verboden. Mocht Booking.com geen vakantie-accommodaties meer aanbieden op de Westbank dan volgen er mogelijk juridische stappen tegen het bedrijf in de Verenigde Staten.

Witte D66’er zegt te weten hoe discriminatie voelt

0

D66-kandidate Susanne Caarls zorgt voor commotie op X door te stellen dat ze als ‘blanke vrouw’ heeft ervaren ‘hoe het is om gediscrimineerd te worden’.

De 51-jarige Caarls werkt op het ministerie van Onderwijs als afdelingshoofd dat verantwoordelijk is voor Europese en internationale Samenwerking binnen de wetenschap. Ze heeft ook jarenlang in Caribisch Nederland gewoond. Naar eigen zeggen voelde ze zich daar gediscrimineerd. ‘Op een van de eilanden heb ik zelf, als blanke vrouw, ervaren hoe het is om gediscrimineerd te worden, om niet te bestaan. Deze ervaring heeft veel indruk gemaakt; het heeft me een glimp laten zien van hoe anderen dit dagelijks ervaren.’

X-gebruikers reageren geprikkeld op haar uitlatingen. Niet alleen omdat Caarls het woord ‘blank’ gebruikt in plaats van wit, maar ook omdat ze zegt door mensen van kleur gediscrimineerd te worden. ‘Wat de koloniale f*ck is dit?’, vraagt een X-gebruiker zich af. ‘Dat er bij iemand niet een alarmbelletje afgaat als je zoiets ongelooflijk racistisch zegt’, schrijft een andere gebruiker. ‘Of hoeft, sinds Wilders overwinning, niemand nog enige schaamte te voelen als ze iets racistisch hardop zeggen?’ Sylvana Simons, oud-leider van BIJ1, is ook verbaasd. ‘Waar te beginnen…’, schrijft ze.