9.3 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 193

Een land dat samen verder wil

0

Vorig jaar schreef ik mijn laatste hoofdredactioneel over de uitersten die toen de politiek beheersten – buitenslapers in Ter Apel en de oorlog in Oekraïne, die begin dat jaar begon. Dat 2023 een jaar van nog grotere uitersten zou worden, wist ik nog niet.

7 oktober vielen Hamas-strijders Israëlische burgers aan met zo’n 1200 dodelijke slachtoffers als gevolg, ongeveer 240 burgers werden ontvoerd. De rest is recente geschiedenis. Israël reageerde snoeihard en maandenlange bombardementen brachten nu zo’n 19.000 Palestijnse burgerdoden.

Tegelijkertijd is de oorlog in Oekraïne nog in alle hevigheid aan de gang en is Poetin vastbesloten deze strijd te winnen. Zonder westerse economische steun verminderen de kansen van Oekraïne op een veilige eigen staat rap.

Onder al het oorlogsgedreun zou je bijna vergeten dat 2023 ook een jaar was waarin twee grote aardbevingen plaatsvonden, in het zuidoosten van Turkije en in het zuiden van Marokko. Samen met stichting Time to Help zamelden wij geld en goederen in om de slachtoffers te helpen.

Maar in 2023 was er – gelukkig – ook goed nieuws. Nederlanders van alle afkomsten gaven gul aan de aardbevingsslachtoffers. Er waren talloze hulpinitiatieven. U kunt trouwens nog steeds bijdragen, want de nood in de getroffen gebieden is nog altijd hoog.

De koning maakte op een waardige manier excuses in het Amsterdamse Oosterpark voor het slavernijverleden van ons land. Dave Ensberg-Kleijkers liet ons in zijn emotionele stuk ‘Aan mijn ouders in de hemel’ weten wat deze excuses met hem en miljoenen andere nazaten van slaafgemaakten deden.

 ‘De ontwikkelingen in Nederland staan niet op zichzelf’

Dankzij een verslag van onze journalist Anne-Rose Hermer over een noodopvang in Hendrik-Ido-Ambacht die niet voldeed aan humane eisen, besloot de gemeenteraad de statushouders in een cruiseschip te huisvesten. Bij lange na niet ideaal, maar in ieder geval een verbetering. Het nauwlettend volgen van de asielcrisis is een speerpunt, waar de Kanttekening ook volgend jaar op blijft inzetten. Al in het hoofdredactioneel van 25 augustus 2022 opperde ik het verdelen van vluchtelingen over de gemeenten van ons land. Maar opnieuw slapen vluchtelingen op stoelen en kunnen ze dagen niet douchen. De spreidingswet is nog steeds niet van kracht, dankzij de tegenwerking van rechtse partijen.

In het publieke debat wordt gesproken over een asielcrisis. In werkelijkheid is het een opvangcrisis door bezuinigingen op de asielopvang en een wooncrisis. Door falend huisvestingsbeleid is het moeilijk geworden een betaalbare woning te vinden. Het onjuiste beeld dat we overspoeld worden door asielzoekers komt uit de koker van uiterst rechtse politieke partijen. De afgelopen 10 jaar is gemiddeld slechts 11 procent van de immigranten asielzoeker. Het merendeel van de instroom komt door arbeidsmigratie.

We besteedden aandacht aan de bijeenkomst in de ambtswoning van de Amsterdamse burgemeester Halsema op 11 oktober. Daar kwamen moslims en Joden bijeen om te spreken over het leed in Gaza en Israël en de toename van islamofobe en antisemitische uitingen. Het was een van de eerste initiatieven om ogenschijnlijke opponenten samen te brengen. Onze columnist Lody van de Kamp brak begin 2023 een lans voor leerlingen op een middelbare school die een stilteruimte wensten, om te bidden of voor een moment van reflectie. De directie maakte dankzij onze publicatie een draai.

Het is goed om hierbij stil te staan. Want recent nog werden we geconfronteerd met de verkiezingsoverwinning van Geert Wilders, 37 zetels voor de PVV. En in de opiniepeilingen staat de PVV nu zelfs op 47 zetels.

We zijn een land dat samen verder wil, maar dat gaat niet zonder fricties. Biculturele Nederlanders vertelden ons over angst voor de toekomst of over onwrikbaar vertrouwen in de rechtsstaat. Helaas staan de ontwikkelingen in Nederland niet op zichzelf, zo schrijft columnist Yavuz Baydar. Ook in andere Europese landen, zoals Zweden, Italië en Duitsland, waart het extreemrechtse spook rond.

Toch zijn we niet opnieuw in 1933 beland, stelt Chris Aalberts terecht. Onze rechtstaat is weerbaar, onze democratische traditie lang. Eerder schreef ik dat Wilders een kabinet moet kunnen vormen. Dan mag hij laten zien wat hij kan. Of zoals een Turks spreekwoord luidt: ‘Eén ramp is beter dan duizend adviezen’.

Over deze en meer onderwerpen berichten wij ook in het komende jaar. Met twee nieuwe gezichten: onderzoeksjournalist Ewoud Butter en eindredacteur Majorie van Leijen. Eindredacteur Remco van Mulligen koos deze zomer voor een andere liefde, de theologie.

We wensen u een vrij, moedig en inclusief 2024.

EU sluit migratiepact: ‘veiligelanders’ naar detentiecentra

0

Na jaren van onderhandelen zijn de EU-lidstaten een migratiepact overeengekomen die het aantal arriverende migranten eerlijker over Europa moet verdelen. De Europese regels voor asiel en migratie worden strenger. Vanaf 2026 horen migranten aan de buitengrenzen van Europa of ze worden toegelaten. Zo meldt NOS.

Migranten uit ‘relatief veilige landen’, zoals Marokko, Algerije of Bangladesh, komen in een versneld proces terecht dat maximaal negen maanden duurt. Ze worden vastgezet in detentiecentra met beperkte bewegingsvrijheid, schrijft NOS. Wanneer blijkt dat ze geen recht op asiel hebben, worden ze teruggestuurd.

Demissionair premier Rutte is blij. ‘Een grote doorbraak!’, noemt hij het op X. ‘Na 7 jaar onderhandelen heeft de Europese Unie een historisch akkoord bereikt over het asiel- en migratiepact. Met dit akkoord krijgen we meer grip op migratie, bijvoorbeeld door betere en snellere asielprocedures aan de buitengrenzen van de EU. Veel dank aan het Spaanse voorzitterschap en alle onderhandelaars voor hun onvermoeibare inspanningen’, aldus Rutte.

Migratieprofessor Leo Lucassen is kritisch op het akkoord. ‘Dit zal vooral leiden tot nog vollere Moria-achtige kampen in Zuid-Europa en afkopen van verantwoordelijkheid door rijkere landen. En dat in een vergrijzend continent dat steeds meer tijdelijke en deels rechteloze arbeidsmigranten uit Azië haalt’, schrijft hij op X.

Wie is Yahya Sinwar, ‘meesterbrein’ van Hamas?

0

Israël is nog steeds op zoek naar Yahya Sinwar, de Hamas-leider die verantwoordelijk wordt gehouden voor de gebeurtenissen van 7 oktober.

De 61-jarige Sinwar zag in 1962 het levenslicht in Egypte in een Palestijns vluchtelingenkamp. Zijn familie was in 1948 uit Palestina verdreven tijdens de Nakba, samen met meer dan 700.000 andere Palestijnen. Sinwar studeerde Arabische studies aan de Islamitische Universiteit van Gaza en haalde zijn bachelordiploma.

De Israëlische autoriteiten arresteerden hem voor het eerst in 1982, vanwege ‘islamitische activiteiten’, schrijft de Arabische zender Al Jazeera. Drie jaar later werd Sinwar opnieuw gearresteerd. In de gevangenis sloot hij vriendschap met Hamas-oprichter sjeik Ahmed Yassin, die hem overhaalde actief te worden voor de islamitische bevrijdingsorganisatie.

Na zijn vrijlating hielp Sinwar de organisatie al-Majd op te richten, een groepering die verantwoordelijk was voor het afrekenen met Palestijnen die met Israël collaboreerden. In 1988 arresteerden de Israëlische autoriteiten Sinwar opnieuw, omdat hij twaalf Palestijnse verraders zou hebben vermoord en twee Israëlische militairen. Hij kreeg in 1989 vier keer levenslang opgelegd.

22 jaar later, in 2011, kwam Sinwar eindelijk vrij, na een gevangenenruil met Israël. Eenmaal vrij maakte de charismatische Sanwar al snel carrière bij Hamas. Hij werd in 2013 lid van het hoofdbestuur van de organisatie en in 2017 de leider van Hamas in de Gazastrook. In de Hamas-hiërarchie moet hij alleen Ismail Haniyeh boven hem dulden, die in Doha in Qatar zijn hoofdkwartier heeft.

Tijdens zijn jarenlange gevangenschap leerde Sinwar perfect Hebreeuws en veel over de Israëlische politiek. Volgens Joas Wagemakers, islamoloog aan de Universiteit Utrecht, heeft Sinwar zijn politieke inzichten mogelijk te gelde gemaakt toen hij de aanval op Israël voorbereidde. Andere Hamas-kopstukken, zoals Mohammed Deif, zijn militairen. ‘Sinwar heeft oog voor wat er in Israël speelt, zoals de kritiek op premier Netanyahu. Hij weet hoe je kan spelen met de interne conflicten en onrust in Israël’, zegt Wagemakers tegen de NOS.

Wagemakers is er 100 procent zeker van dat mocht het Israëlische leger Sinwar vermoorden dit niet het einde van Hamas betekent. ‘Meerdere Hamasleiders, onder wie een aantal oprichters, zijn al door Israël geliquideerd. Er zijn gewoon nieuwe leiders gekomen. Die zijn misschien jonger en minder ervaren, waardoor ze minder verstandige beslissingen nemen. Maar om te zeggen dat Hamas met de mogelijke liquidatie van Sinwar zal ophouden te bestaan, is totaal absurd. Dat zal absoluut niet gebeuren.’

Moorddadige RSF veroveren tweede stad Soedan

0

De burgeroorlog in Soedan gaat met de verovering van de tweede stad Wad Madani een nieuwe fase in. De moorddadige Rapid Support Forces (RSF) hebben hun kamp opgezet in de stad, waar duizenden mensen naartoe waren gevlucht. Een bloedbad lijkt aanstaande. Zo meldt de Arabische nieuwssite Middle East Eye.

Het offensief van de paramilitaire RSF begon vorige week. Ze bestormden Wad Madani met honderden pick-up trucks, terwijl het Soedanese leger slechts weerstand bood met straaljagers en drones. Op de grond was er niemand van het leger te bekennen, aldus Middle East Eye.

De aanval zorgde voor grootschalige paniek bij de bewoners en vluchtelingen. Duizenden van hen namen de benen. ‘Blootvoets renden ze de stad uit, om hun hachje te redden. De horror gaat door in Soedan. Waar gaan deze mensen allemaal heen?’, aldus de VN-woordvoerder Sofie Karlsson. Ook de VN en andere internationale hulporganisaties hebben Wad Madani verlaten.

‘Honderden voertuigen en duizenden strijders kwamen de stad binnen en intimideerden het volk door in de lucht te schieten’, vertelde een bewoner aan Middle East Eye.

Tot nu toe zijn er dit jaar ruim 12.000 doden gevallen in Soedan. Meer dan een miljoen Soedanezen zijn het land uit gevlucht, terwijl er in Soedan 5,4 miljoen interne ontheemden zijn.

Ongehoord Nederland mag blijven uitzenden

0

Ongehoord Nederland (ON!) mag blijven uitzenden, schrijft demissionair staatssecretaris Steven van Weyenberg aan de Tweede Kamer.

Van Weyenbergs voorganger Gunay Uslu besloot in november het verzoek van NPO om de vergunning van ON! in te trekken af te wijzen. Voor ‘zo’n verstrekkend besluit’ was volgens haar ‘te weinig juridische basis’. Haar besluit is nu definitief geworden, nadat Van Weyenberg alle betrokken partijen de kans had gegeven om op de voorlopige beslissing van Uslu te reageren.

Ongehoord Nederland reageert opgetogen. ‘Onze aspirant-omroep heeft de laatste twee jaar bewezen een belangrijke rol te spelen in het unieke pluriforme publieke bestel’, zegt ON!-voorzitter Arnold Karskens. ‘Dat de belangrijke thema’s als massa-immigratie, klimaathysterie, woke en de toenemende macht van de EU die ON! aansnijdt worden gewaardeerd, blijkt uit de hoge waardering van ons opinieprogramma Ongehoord Nieuws door de kijker. ON! vertegenwoordigt een belangrijk politiek geluid in ons land, hetgeen ook blijkt uit de recente verkiezingsuitslag voor de Tweede Kamer. Onze omroep blijft zich inzetten om de ongehoorde stem van veel Nederlanders te vertolken.’

De NPO had Uslu verzocht te vergunning van ON! in te trekken omdat de extreemrechtse omroep herhaaldelijk de journalistieke codes schond en nepnieuws verspreidde, onder andere over corona en ‘racisme’ tegen witte mensen door zwarte mensen, die met het n-woord werden aangeduid door presentatrice Raisa Blommestijn.

De journalistieke code gaat wel strenger worden gehandhaafd en omroepen worden verplicht deze te ondertekenen, aldus Weyenberg. Dit betekent dat ON! straks wel een andere toon moet aanslaan, of alsnog de vergunning om te mogen uitzenden verliest.

Niet alle Joden hebben veel op met Israël

0

In een zeer koud en somber weekend eind november was ik in Warschau voor een historisch symposium. Ofschoon het weinig met het thema daarvan te maken had, bracht de enige excursie ons naar het Polin-Museum in het gewezen Joodse ghetto. Dat bevindt zich in een modern gebouw aan het plein met het monument waarvoor de Duitse bondskanselier Willy Brandt in 1970 zijn befaamde knieval maakte.

Van alle Europese musea gewijd aan de Joodse geschiedenis die ik ken is dit misschien wel het meest indrukwekkende. Het schildert duizend jaar Joods leven in Polen, het land waar tot de Shoah eeuwenlang veruit de meeste Joden woonden – veel meer dan in het toenmalige Palestina.

Het wijst er daarmee ten overvloede opnieuw op, hoezeer het onterecht is om het jodendom gelijk te stellen met de staat Israël. Dat is momenteel extra relevant, omdat een deel van zowel de voor- als de tegenstanders van de Israëlische politiek dat graag doet. In dat opzicht hebben het sinds 7 oktober in Europa weer opgelaaide antisemitisme en anti-islamisme verwante oorzaken: Joden worden ook hier aangesproken op de wandaden van Israël, moslims op de wandaden van Hamas.

Wat hier ook aan bijdraagt, aan de andere kant, is dat veel Joodse kolonisten het zuiver Joodse karakter van Israël benadrukken. Zoals moslimfundamentalisten indertijd het zuiver islamitische karakter van het IS-kalifaat benadrukten. Beide groepen extremisten verlangen, op grond daarvan, solidariteit van ‘ware’ Joden c.q. moslims.

Het Polin-Museum maakt duidelijk dat het jodendom geenszins samenvalt met het joodse geloof

Hoe ingewikkeld tegelijk de fronten verlopen maakt het opportunisme van Benjamin Netanyahu en Recep Tayyip Erdogan duidelijk. Zij profileren zich nu wereldwijd als de woordvoerder van ‘hun’ Joden dan wel moslims. Netanyahu is dikke maatjes met de Hongaarse premier Viktor Orban, die zijn verkiezingscampagnes met antisemitische teksten doorspekt. En Erdogan op zijn beurt zwijgt over de onderdrukking van de Oeigoeren door Peking, want China is een profijtelijke handelspartner.

Waar Israël als gevolg van de bovenmatige voortplantingsijver in orthodoxe kring nu in een halve theocratie verandert, maakt het Polin-Museum bovendien duidelijk dat het jodendom geenszins samenvalt met het joodse geloof. Integendeel: de laatste anderhalve eeuw vóór de Duitse inval van 1939 tonen ook hier de grote emancipatie en secularisatie.

In dat opzicht bestaat een duidelijke parallel met mijn eigen Duitse familiegeschiedenis; genetisch ben ik een kwart Jood. Het betrof al generaties lang seculiere Rijnlandse Joden uit Keulen. Ze vierden zelfs Kerstmis, als een typisch Duits volksfeest, inclusief cadeautjes onder de kerstboom. Al zullen daarbij de liedjes over het Christuskind wel vervangen zijn door een ‘O Tannenbaum’.

Mijn oudvader Benjamin Frank – jaargang 1813 – was de laatste die nog wel eens op hoogtijdagen naar een synagoge ging, zoals veel katholieken zich nu alleen met Kerst en Pasen nog in de kerk vertonen. Mijn betovergrootvader David Frank was een door de filosoof Immanuel Kant geïnspireerde vrijdenker, die volledig met het geloof brak.

Hij was een jeugdvriend van de Duitse socialistenleider August Bebel; diens memoires staan nog met een opdracht in mijn ouderlijk huis in de kast. Zijn kinderen kregen dan ook als vanzelfsprekend Duitse namen: Ernst, Felix, Gerhard, Elise, Agnes – mijn overgrootmoeder. Háár oudste dochter was dan een van de eersten die buiten Joodse kring trouwde, met mijn protestantse grootvader uit het Ruhrgebied.

Deze latere generaties beschouwden zich ook allereerst als Duitsers, die als gevolg van de Joodse emancipatie in de negentiende eeuw ook in de Duitse samenleving integreerden. De eveneens uit een Joodse familie stammende man van mijn overgrootmoeder, Walter Löb, bracht het kort na 1900 aan de universiteit van Berlijn tot een vooraanstaand biochemicus, en daarmee zelfs tot een lemma in de Wikipedia.

Met het zionisme hadden zij weinig op. En evenmin als katholieke Duitsers massaal aandrang voelden om naar Rome te verkassen, voelden de meeste Joodse Duitsers die aandrang richting Jeruzalem. Duitsland was, tenminste tot Adolf Hitler, hun vanzelfsprekende vaderland. Als mijn zo-even reeds genoemde overoudoom Gerhard Frank in 1941 nog als laatste via Lissabon naar Cuba weet te ontkomen, schrijft hij aan zijn inmiddels naar Nederland uitgeweken zuster: ‘Ik kan niet beschrijven wat ik nu achter mij moet laten.’

Het zou wenselijk zijn als dát besef ook in Nederland, waar nu een kwart van de kiezers voor de gemakzuchtige antivluchtelingenretoriek van Wilders is bezweken, eens wat meer zou indalen.

Oud-bondgenoot Wilders: hij heeft iedereen van zich vervreemd

0

Wilders moet zijn antirechtsstatelijke uitspraken intrekken, vindt zijn voormalige bondgenoot Bart Jan Spruyt. ‘Deze uitspraken in de ijskast zetten is niet voldoende.’ 

De conservatieve intellectueel Bart Jan Spruyt maakt zich zorgen over de klassieke grondrechten, zo schreef hij vorige week op X. ‘Gelooft u mij, ik ben niet vies van een lekker rechts kabinet. Maar dat de klassieke grondrechten van het eerste hoofdstuk van onze Grondwet onderdeel zijn van het begin van de onderhandelingen, en niet bij voorbaat kaarsrecht overeind staan, is onbegrijpelijk’, aldus Spruyt.

Saillant detail: diezelfde Bart Jan Spruyt schreef in 2006 mee met het verkiezingsprogramma van Geert Wilders samen, nadat die uit de VVD-fractie was gestapt. 

Een echte conservatieveling

Spruyt wordt gezien als een van de belangrijkste conservatieve denkers van Nederland, helemaal nu Thierry Baudet het conservatisme heeft ingeruild voor bizarre complottheorieën over onder andere corona en het World Economic Forum. De 59-jarige conservatief komt uit een protestants-christelijk nest, studeerde geschiedenis in Utrecht, promoveerde in Leiden op een kerkhistorisch onderwerp en ging vervolgens aan de slag bij het Reformatorisch Dagblad, een christelijke krant die gelieerd is aan de SGP. Van 2002 tot 2005 was Spruyt directeur van de Edmund Burke Stichting, een denktank die het conservatisme in Nederland wilde bevorderen. Hij hoopte dat Wilders een conservatieve partij zou gaan leiden, maar raakte al snel teleurgesteld. 

‘De koers die Wilders aanvankelijk wilde inzetten, noemde hij conservatief. Daarom waren ik en anderen geïnteresseerd in hem, omdat we dachten: dit wordt een Nederlandse conservatieve partij’, vertelt Spruyt. ‘Maar al gauw werd duidelijk dat onze hoop op drijfzand berustte. Wilders wilde een heel andere partij. Hij wilde geen uitgewerkt ideologisch programma op conservatieve leest, maar koos voor een populistische partij met één agendapunt: anti-islam.’ 

‘Hij heeft zich geïsoleerd’

Daarna deed Wilders precies waar Spruyt bang voor was: antirechtsstatelijke uitspraken. ‘Je kunt wel zeggen dat bepaalde radicale stromingen binnen de islam gevaarlijk zijn voor de democratische rechtsstaat, de Nederlandse samenleving. Maar als je het doet op de manier zoals Wilders het deed dan overschrijd je grenzen. Hij deed het in hele grove bewoordingen. En dat verleden blijft aan hem plakken.’ 

Spruyt is niettemin blij met de verkiezingsuitslag van 22 november. ‘Ik heb mij die woensdagavond, toen de uitslagen bekend werden, wel vermaakt, verkneukeld zelfs.’ Spruyt doelt dan vooral op de nederlaag van links. En op het feit dat het nu wel mogelijk is een kabinet op rechts te vormen. Dat was hiervoor niet het geval, legt Spruyt uit.

‘Wilders zelf vormt de grootste belemmering voor een rechtse regering’

‘Het probleem in Nederland, voor conservatieve mensen, is dat de PVV jarenlang veel ruimte heeft opgeëist. En tegelijkertijd dat Wilders zich, door zijn extreme uitspraken, politiek geïsoleerd heeft. Daarom zijn we nu in de paradoxale situatie beland dat Wilders zelf de grootste belemmering vormt voor een rechtse regering. Hij heeft veel zetels, maar in het verleden wilde niemand met hem samenwerken. En daarom werden de VVD en het CDA gedwongen om met links samen te werken, met de PvdA of met D66, om tot een werkbare coalitie te komen. Nu, met het NSC en de BBB, is een rechtse regering wel mogelijk, hoop ik.’ 

‘Tot februari de Grondwet bespreken is wel lang’

Spruyt realiseert zich dat dit niet makkelijk is. ‘Wilders’ uitlatingen staan op gespannen voet met de Grondwet. Allereerst met artikel 1, dat burgers beschermt tegen de willekeur van de staat. De bal ligt nu bij Wilders, omdat de PVV de grootste partij is geworden. Het is logisch dat hij nu gaat praten met de VVD, het NSC en de BBB. Maar je moet wel eerst helderheid scheppen over hoe je moet omgaan met alle boude uitspraken die Wilders vroeger heeft gedaan. Ik had verwacht dat er een verklaring zou komen, voordat de eigenlijke onderhandelingen zouden beginnen, dat artikelen 1 tot en met 23 van de Nederlandse Grondwet onomstreden waren, dat de partijen daaraan niet zouden tornen. Maar dat is allemaal niet gebeurd. De PVV, VVD, het NSC en de BBB willen nu, tot februari, over de grondrechten gaan praten. Dat is wel erg lang. Je hebt hier echt geen weken voor nodig om je conclusies te trekken.’  

Gelukkig heeft informateur Ronald Plasterk een knip gemaakt, zodat het debat over de grondrechten niet gemixt wordt met de onderhandelingen over andere onderwerpen, vervolgt Spruyt. Daar was ik aanvankelijk bang voor. Want ik moet er niet aan denken dat er met de vrijheid van onderwijs gemarchandeerd zou worden in ruil voor Wilders’ steun voor Oekraïne, om maar een voorbeeld te noemen.’ 

Maar hoe moet het vraagstuk van Wilders’ antirechtsstatelijke uitspraken worden opgelost? ‘Dat is heel lastig’, antwoordt Spruyt. ‘Wilders zegt nu niet dat hij van mening is veranderd, maar dat zijn rol anders is. Zijn uitspraken deed hij in de rol van oppositiepoliticus, nu onderhandelt hij over een te vormen coalitie. Een oplossing zou kunnen zijn dat we Wilders’ uitspraken wel serieus nemen, maar niet letterlijk. Wilders drukte zich misschien bewust in hyperbolen uit, om zo te laten zien dat het menens was voor hem, maar ook om op die manier in het nieuws te blijven, de aandacht van de media vast te houden. Maar ook dat is geen bevredigende oplossing, want we kunnen eenvoudig vaststellen dat de uitspraken die hij gedaan heeft – over de ‘kopvoddentax’, het verbieden van de Koran, het sluiten van islamitische scholen, enzovoort – niet rechtsstatelijk zijn. De enige oplossing is dat Wilders zich publiekelijk distantieert van zijn antirechtsstatelijke uitspraken. Maar hij is er niet het type voor dat zijn verontschuldigingen aanbiedt of op de knieën gaat.’ 

Een lekker rechts kabinet

‘Een interessant aspect’, aldus Spruyt, ‘is dat Wilders vanaf 2006 alleen maar mensen van zich heeft vervreemd. Ook al zou hij straks deelnemen aan de regering, het wordt nog een hele klus voor de PVV om voldoende mensen te vinden met de juiste kennis en ervaring. Dat de PVV nauwelijks bekwame mensen in huis heeft komt doordat geen enkel fatsoenlijk iemand zich met hem wilde inlaten. Hij heeft alle fatsoenlijke conservatieven van zich vervreemd. Wilders betaalt nu de prijs voor zijn ruige uitlatingen.’

Spruyt hoopt echt op een ‘lekker rechts kabinet’, besluit hij. ‘Maar ik hoop ook dat er een manier wordt gevonden om je op een geloofwaardige manier te kunnen distantiëren van Wilders’ oude uitspraken. Je moet niet willen regeren tegen elke prijs. Artikelen 1 tot en met 23 van de Grondwet mogen niet ter discussie komen te staan. Wij conservatieven staan voor een maatschappij waarin burgers worden beschermd tegen de willekeur van de overheid, tegen de willekeur ook van toevallige democratische meerderheden. Hoe dan ook, het worden spannende weken.’ 

 

Hongarije en Turkije tekenen handelsverdrag

0

De Turkse president Recep Tayyip Erdogan en de Hongaarse premier Viktor Orban hebben een 17 artikelen tellende overeenkomst getekend tijdens een staatsbezoek van de Turkse president. 

Het was Erdogans tweede bezoek aan Hongarije in vier maanden tijd. Hongarije en Turkije willen intensiever gaan samenwerken, onder andere op het gebied van cultuur en toerisme, defensietechnologie, media, kernenergie, handel en onderwijs.

Hongarije en Turkije zijn de enige twee NAVO-landen die dwars liggen bij de toetreding van Zweden tot het bondgenootschap, aldus de Arabische zender Al Jazeera. Turkije vindt dat Zweden te vriendelijk is voor de Koerdische Arbeiderspartij PKK, die in Turkije, de Verenigde Staten en Europese Unie op de terreurlijst staat. Ook hekelt Turkije de koranverbrandingen voor de Turkse ambassade in Zweden door islamofobe extremisten.

Hongarije, dat onder de autoritaire premier Orban een pro-Russische koers voert, is ook kritisch over de Zweedse toetreding tot de NAVO.

Het bezoek van Erdogan valt samen met de honderdste verjaardag van het aangaan van diplomatieke betrekkingen tussen beide landen.

VN: duizenden zwangere vrouwen in Gaza in gevaar

0

De VN luiden de noodklok over de zwangere vrouwen in de Gazastrook. Er leven op dit moment 45.000 zwangere vrouwen in het gebied, met nog eens 68.000 vrouwen die borstvoeding geven. Zij lopen het risico op bloedarmoede, bloedingen en de dood. Zo meldt Middle East Monitor.

Volgens de VN hebben de vrouwen te kampen met ernstige voedseltekorten vanwege de Israëlische belegering en het aanhoudende offensief. Een onmiddellijk staakt-het-vuren is volgens het agentschap de enige manier om de Palestijnen in Gaza, die allemaal in grote nood verkeren, van voedsel en hulp te voorzien.

Het Israëlische leger heeft sinds 7 oktober meer dan 18.800 Palestijnen in de Gazastrook gedood, waarvan de meesten kinderen en vrouwen, schrijft Middle East Monitor.

Het bezette Palestijnse gebied wordt al meer dan 16 jaar belegerd door Israël en is in de greep van een ‘ongekende humanitaire catastrofe’, aldus Middle East Monitor.

Antisemitisme en islamofobie bereiken piek in Europa

0

Het Israëlisch-Palestijnse conflict zorgde altijd voor een toename aan anti-joodse en anti-islamitische sentimenten in Europa, maar de huidige Gaza-oorlog doet islamofobie en antisemitisme pieken. Zo melden onderzoekers van de Human Rights Watch.

Of het nu een Syrische-Koerdische Duitser is die een brief met glas en ontlasting ontvangt, een Poolse parlementariër die Chanoekakaarsen uitblust of een varkenskop die voor een moskee wordt achtergelaten, de escalatie van discriminatie gaat niet onopgemerkt voorbij in Europa.

Al zijn deze incidenten niet onbekend in Europa, schrijft Human Rights Watch (HWR). ‘Al lang voor 7 oktober waren er haatuitingen tegen joden en moslims in Europa. De regeringen blijven in gebreke in het tegengaan van deze haat.’

Ook wijst de organisatie op discriminatie in de bestrijding van antisemitisme. Zo vragen sommige bestuurders in Europese landen specifiek aan moslims om publiekelijk afstand te nemen van antisemitisme, alsof antisemitisme in Europa alleen bij een bepaalde etniciteit of religieuze minderheid voorkomt. Dit is stigmatiserend, volgens de HRW.

Volgens de mensenrechtenorganisatie zit de haat tegen minderheden diep. Minderheden krijgen van alles de schuld: covid, de regeringsmaatregelen tegen covid en de economische crisis. ‘Het gaat niet echt om Israël-Palestina, maar om structureel racisme dat joden en moslims op verschillende manieren treft.’

Zo worden pro-Palestijnse protesten verboden omdat het mogelijk een vorm van haat zaaien tegen joden is. Aan de andere kant tasten die demonstraties ook het veiligheidsgevoel onder joden aan.

‘Er zijn manieren om de vrijheid van meningsuiting en de veiligheidsgevoelens van joden te waarborgen’, schrijft de HRW. ‘Door betere samenwerking tussen de organisatoren van protesten en de autoriteiten, kan per geval alles beoordeeld worden, in plaats van een algemeen verbod in te stellen, zoals in sommige Duitse en Franse steden.’