Oud-politicus Klaas Dijkhoff (VVD) en enkele oud-campagnestrategen van de VVD zijn de actiegroep Voor Ons Nederland (VON) gestart, die de ‘milde meerderheid’ wil mobiliseren. Ze keren zich tegen de polarisatie tussen links en rechts en willen de democratie versterken. Ook staan ze voor vooruitgang en samenwerking.
Dijkhoff maakt zich zorgen over de toekomst van de democratie in de wereld. In een groot opiniestuk in NRChebben Dijkhoff en zijn kompaan Mark Thiessen felle kritiek op Donald Trump en op de PVV. De tegenstelling tussen links en rechts is nu niet echt meer relevant, het gaat om de tegenstelling tussen democraten en antidemocraten. Antidemocraten keren zich tegen de democratische instituties en vallen ook de persvrijheid aan.
Maar hoewel antidemocraten zich op het volk beroepen vormen zij niet de meerderheid. ‘De schreeuwers aan de flanken zetten nu te veel de toon, terwijl de milde meerderheid in stilte snakt naar een hoopvol verhaal over hoe we samen aan de toekomst kunnen bouwen’, zegt Dijkhoff ook tegen BNR Nieuwsradio.
In NRC pleiten Dijkhoff en Thiessen daarom voor een nieuwe beweging van democratische krachten, die de traditionele tegenstelling tussen links een rechts moet overstijgen. Deze actiegroep moet de ‘stille milde meerderheid’ een megafoon geven.
De voormalige VVD-kroonprins bekende enkele maanden geleden in het opinieblad Maarten! dat hij graag een coalitie ziet tussen GroenLinks-PvdA en VVD. Hij vond het verkeerd dat VVD-leider Dilan Yesilgöz een coalitie met de PVV was aangegaan. Inmiddels is Geert Wilders uit de coalitie gestapt en heeft Yesilgöz de PVV uitgesloten als coalitiepartner, maar ze is nog steeds heel kritisch over GroenLinks-PvdA. Als in plaats van Yesilgöz Dijkhoff Mark Rutte had opgevolgd, dan had de VVD een gematigde middenkoers gevaren.
Oud-politici Gert-Jan Segers (ChristenUnie), Lodewijk Asscher (PvdA) en Marietje Schaake (D66) hebben hun steun betuigd aan de nieuwe beweging, evenals Oranje-bondcoach Ronald Koeman en zanger Jan Smit.
Het verhaal in de Thora, de Joodse Bijbel, gaat heel ver terug. Heel veel eeuwen. Aartsvader Abraham, of zo u wilt aartsvader Ibrahim, trekt met zijn kudden door het land dat in zijn tijd de naam Kanaän droeg. Dat is hetzelfde stukje grond dat nu zo betwist blijkt te zijn.
Abraham wordt op deze tocht vergezeld door zijn neef Lot. Ook deze is in het bezit van kudden grootvee en kleinvee. Op zeker moment krijgen de herders van Abraham en van Lot het met elkaar aan de stok. De herders van de aartsvader weiden hun koeien, schapen en geiten nauwgezet volgens de opdracht van hun meester: ‘Laat de kudden alleen maar grazen op de gronden die tot mijn bezit horen. Niet in de velden van de andere volkeren.’
De herders van Lot stoorden zich helemaal niet aan dit bevel. In navolging van hún meester laten zij hun dieren overal waar er maar wat groeit rondlopen, onverschillig of de grasvelden toebehoren aan Abraham, Lot of anderen.
Om dit verhaal uit de Thora of de Bijbel af te maken, kijken we nog even naar waarom Abraham zo streng was over waar er wel en niet gegraasd mocht worden. ‘Ja, G’d heeft mij dit land beloofd. Maar Hij heeft er wel bij gezegd dat deze belofte pas ingaat in de tijd van mijn nakomelingen. Dus nu, op dit moment, ben ik alleen maar eigenaar van die landerijen die ik mocht kopen van de anderen die in mijn omgeving wonen. De rest van dit hele land behoort nog steeds aan de andere volkeren om mij heen.’
Lot met zijn herders trekt zich hier niets van aan. ‘G’d heeft het beloofd en wij zijn hier nu met onze kudden. Wij nemen ons toekomstige land nu al in bezit.’
Wat we kunnen doen is proberen dat messiaanse ongeduld wat te temperen
Het gesteggel over het land is toen begonnen.
Ja, er bestaat een Bijbelse landbelofte. Maar dan wel zoals Abraham deze begreep van G’d: niet voor nu, maar voor het moment waarop het de Eeuwige behaagt om deze toezegging tegenover de nakomelingen in te lossen.
Wij leven onderhand veel eeuwen later.
Het Joodse volk heeft in de loop van de tijd inderdaad in het land Kanaän mogen wonen. Best heel lang. Allemaal overeenkomstig de landsbelofte. Maar op een zeker moment moest het dat land wel weer verlaten. De nakomelingen van Abraham werden geconfronteerd met een ballingschap. Tweeduizend jaar geleden is deze begonnen, en deze duurt eigenlijk nog steeds voort.
Komt daar dan nooit een einde aan? Ja hoor, dat gaat gebeuren. Weer halen we de Bijbelboeken erbij. Volgens de profeten die de Jood kent, is er die G’ddelijke belofte dat uiteindelijk een Messias zich zal openbaren waarmee het einde van de ballingschap wordt ingeluid. Maar ook hier, net als in de tijd van Abraham: wel een belofte, maar geen jaartal wanneer dit zal zijn.
En daarmee komt dezelfde wezenlijke discussie opnieuw naar voren, zoals bij de herders. Het zal ons ooit gegund worden. Maar mogen wij nu al vooruitlopen op dat moment? Misschien opnieuw een voorschot op de tijd nemen?
Aan het einde van de negentiende eeuw vonden binnen de Joodse gemeenschap groeperingen dat we de stap van een terugkeer uit ballingschap als voorschot op de toekomstige belofte al moesten gaan nemen. En daar bestonden goede redenen voor. De haatgevoelens, de vervolgingen en de uitsluiting van Joden in de Europese samenleving namen zulke vormen aan dat deze groeperingen het idee gingen ontwikkelen om het Joodse volk uit de diaspora terug te brengen naar ‘hun eigen land’. Dit was de geboorte van het moderne zionistische gedachtengoed.
Andere groeperingen waren beduidend terughoudender. Nee, we moeten wachten tot de Almachtige het moment van terugkeer bekendmaakt door het sturen van Zijn Verlosser. Dus: geen voorschot nemen. Hoe zwaar we het ook hebben en ook nog zouden krijgen binnen het Europa van die tijd.
Wie van de twee meningen aan het rechte eind trok, laat ik hier maar in het midden. Net zo goed als er in het verhaal van de herders bij Abraham en Lot niet nadrukkelijk wordt meegegeven wie er gelijk had.
Eén ding weten we wel: vanaf het opnemen van dit voorschot, nu ook al weer meer dan een eeuw geleden, is het in en rond dat stukje Heilige Land onrustig geweest. En dat is nog maar een eufemisme, vergeleken met wat we nu op dit moment allemaal in dat Kanaän van onze gezamenlijke aartsvader zien gebeuren.
Hoe het verder moet? Wat de oplossing is? Daar ga ik zeker niet over. Wel weet ik dat het minste wat we kunnen doen is proberen dat messiaanse ongeduld, waar wij zo vol van zitten, wat te temperen. Hoe de toekomst eruit gaat zien, weten we niet. Hoe het heden eruitziet, dat zien we allemaal met lede ogen aan. Laten we in ieder geval proberen het heden leefbaar en menselijk te houden voor ieder die van deze tijd daar getuige is.
Een rapport van topambtenaren, waarin wordt gewaarschuwd dat de Moslimbroederschap invloed probeert te krijgen op politiek en samenleving, zorgde in Frankrijk voor ophef. Wat was er aan de hand?
Het rapport over de Moslimbroederschap domineerde de afgelopen weken de krantenkoppen. Minister van Binnenlandse Zaken Bruno Retailleau lekte voorafgaand aan de publicatie van het rapport al mondjesmaat informatie over het document. Eind april waarschuwde hij tijdens een bezoek aan Marseille dat het rapport ‘onthutsend’ zou zijn, en een bewijs zou vormen van een ‘islamisme dat stilletjes Frankrijk verovert’ en ‘erop uit is de hele samenleving onder de sharia te brengen’. Vervolgens verschenen er talloze krantenartikelen over het document, dat nog altijd vertrouwelijk was en dat niemand had gelezen.
‘Alle experts zullen je vertellen dat de Moslimbroederschap in verval is in Frankrijk’
Het 73 pagina’s tellende rapport werd uiteindelijk op 21 mei gepresenteerd. Volgens het rapport zou de Moslimbroederschap de Franse samenleving proberen te infiltreren. De Moslimbroederschap, opgericht in 1928 in Egypte, pleit voor een conservatieve vorm van politieke islam. De organisatie is in verschillende landen verboden, waaronder in Saoedi-Arabië, Egypte en Jordanië. De auteurs van het rapport identificeren de koepelorganisatie Musulmans de France (MF) als de belangrijkste vertegenwoordiger van de Moslimbroederschap in Frankrijk. De MF zou 139 gebedshuizen en 280 sport-, onderwijs- en liefdadigheidsverenigingen beheren en via die instellingen de samenleving willen infiltreren. Het doel zou zijn ‘ecosystemen op lokaal niveau’ op te zetten om ‘het leven van moslims van geboorte tot dood te structureren’. De MF ontkent in een reactie organisatorische banden met de Moslimbroederschap.
Nuance
Essayist Hakim el Karoui, oud-adviseur van premier Raffarin, laat in de weken na de publicatie van het rapport een genuanceerder verhaal horen. El Karoui wijst tijdens een televisiedebat op het relatief kleine aantal leden en het beperkte budget van de Moslimbroederschap in Frankrijk. ‘In werkelijkheid benadrukt het rapport juist dat de Moslimbroederschap aan invloed verliest. Alle experts zullen je vertellen dat de Moslimbroederschap in verval is in Frankrijk. Het is een organisatie van zo’n 400 leden, waarvan de leiding in handen is van een groepje mannen van in de zeventig. Ze hebben helemaal geen aansluiting bij jonge moslims, en ze hebben zelfs niet genoeg geld meer om hun jaarlijkse landelijke bijeenkomst te organiseren. Wat er is overgebleven, is een soort mix van communisme en vrijmetselarij. Jonge Franse moslims trekt dat absoluut niet aan.’
Politieke campagne
Het rapport werd gepresenteerd door Bruno Retailleau. In dezelfde week werd hij gekozen als president van de rechts-conservatieve partij Les Républicains. Daarmee is Retailleau een belangrijke kandidaat voor de presidentsverkiezingen van 2027. Macron zit nu in zijn tweede termijn en mag zich daarom niet meer verkiesbaar stellen. Ook de radicaal-rechtse Marine Le Pen, die vooropging in de peilingen, zal waarschijnlijk niet verkiesbaar zijn. Zij is veroordeeld voor fraude met overheidsgelden en werd door de rechter uitgesloten van deelname aan de presidentsverkiezingen. Het hoger beroep dient volgend jaar.
Bruno Retailleau. Beeld: still TF1/YouTube
Retailleau staat bekend als een hardliner op het gebied van migratie en islam en heeft zich meermaals uitgesproken voor een verbod op de hoofddoek in de sportwereld. Politieke analisten wijzen erop dat de communicatie van Retailleau onderdeel uitmaakt van zijn campagne richting de volgende presidentsverkiezingen. Het rapport zou hem de ruimte geven om de angst rondom de islam in Frankrijk verder aan te wakkeren, en zichzelf als de leider van rechts Frankrijk te profileren. Ook kan hij profiteren van het feit dat de mogelijke opvolger van Le Pen, de 29-jarige Jordan Bardella, voor veel kiezers nog te onervaren wordt geacht voor het presidentschap.
Racistische moorden
Volgens hoogleraren politicologie Haoues Seniguer en Philippe Corcuff is het rapport een voorbeeld van ‘hoe complottheorieën wortel hebben geschoten in de hoogste politieke kringen.’ Zij roepen in een essay de academische wereld op zich hiertegen te verzetten. Seniguer en Corcuff zien een verband tussen de recente racistische moorden in Zuid-Frankrijk en de wijze waarop de politiek over moslims spreekt. ‘Onze hypothese is dat de islamofobe ideologische context een rol speelde bij de racistische moorden in La Grand-Combe en Puget-sur-Argens.’
Eind april werd de Malinese Aboubakr Cissé (22) met veertig messteken om het leven gebracht in de Zuid-Franse stad La Grand-Combe. De moord vond plaats in een moskee waar Cissé op dat moment zijn gebed uitvoerde. Nadat de Fransman Olivier H. Cissé had vermoord, filmde hij het levenloze lichaam van Cissé en riep hij islamofobe teksten. Een maand later werd de Tunesische kapper Hichem Miraoui (46) doodgeschoten in Puget-sur-Argens door de Fransman Christophe B. Christophe B. had kort voor de moord een video geplaatst op Facebook waarin hij Fransen opriep om buitenlanders, en met name Noord-Afrikanen, neer te schieten.
Onderzoeker keert zich tegen het rapport
Opvallend is dat Franck Frégosi, een van de onderzoekers die bij het rapport betrokken was, nu afstand neemt van de inhoud van het rapport en de communicatie van de regering. Net als El Karoui benadrukt hij dat uit het rapport volgt dat de Moslimbroederschap juist aan invloed verliest. ‘Retailleau spreekt over de sharia en over de invoering van een kalifaat, maar het rapport zegt hier niets over,’ vertelt hij aan Radio France. ‘Niets wijst erop dat de Moslimbroederschap of Franse moslims in ons land de wens hebben om islamitische wetgeving in te voeren. Hetzelfde geldt voor het kalifaat. Dat idee heeft de Moslimbroederschap al lang geleden achter zich gelaten. Door niettemin dit soort termen te gebruiken, ontstaat er een morele paniek.’
‘Bij bepaalde politici in Frankrijk heerst de gedachte dat er een ongeoorloofde aanwezigheid in de Europese samenleving bestaat, namelijk die van moslims’
Frégosi wijst erop dat in het rapport normale zichtbare uitingen van moslims, zoals de ramadan, halalvlees en de hoofddoek, in verband worden gebracht met de vermeende infiltratie. ‘Bij bepaalde politici in Frankrijk heerst de gedachte dat er een ongeoorloofde aanwezigheid in de Europese samenleving bestaat, namelijk die van moslims. De veroordeling van de vermeende infiltratie van de Moslimbroederschap is een voorwendsel om de zichtbaarheid van de islam in de publieke ruimte te beperken. Het gaat erom een gevoel van angst te activeren, dat verbonden is met elementen van de zichtbaarheid van de islam. Ik begrijp dat moslims zich af zullen vragen of ze nog wel een plek hebben in Frankrijk.’
Hoofddoekverbod
Verwacht wordt dat de regering-Bayrou de komende weken met nieuwe voorstellen zal komen om de infiltratie van de Moslimbroederschap tegen te gaan. Retailleau heeft al aangekondigd de Cellules de lutte contre l’islamisme radical (CLIR) te willen versterken. Dat zijn bestaande organen die op verschillende overheidsniveaus actief zijn om ‘islamistische ecosystemen aan te pakken’. Daarnaast wil hij de Grondwet wijzigen. ‘Ik wil één zin aan de Grondwet toevoegen: Niemand mag zijn godsdienst of zijn afkomst gebruiken om aan een gemeenschappelijke regel te ontkomen. Want dat is precies hoe het islamisme probeert te infiltreren: door te ontkomen aan gemeenschappelijke regels.’
Hij pleit nu voor een verbod op de hoofddoek in de openbare ruimte voor minderjarigen onder de vijftien jaar
Opvallend is dat het meest polariserende voorstel niet uit rechts-conservatieve hoek komt, maar van Gabriel Attal van de liberale partij Renaissance van president Macron. Attal was de jongste en eerste openlijk homoseksuele premier in de geschiedenis van Frankrijk. Voorafgaand aan zijn premierschap nam hij als minister van Onderwijs in 2023 het initiatief voor het verbod op de abaya op scholen. Volgens Attal toont het rapport ‘een georganiseerd en gecoördineerd offensief om de republikeinse waarden en regels ter discussie te stellen.’ Hij pleit nu voor een verbod op de hoofddoek in de openbare ruimte voor minderjarigen onder de vijftien jaar. Dat voorstel kan op veel kritiek rekenen. ‘Een idioot plan, wil hij straks ook babouches (red: Noord-Afrikaanse slippers) gaan verbieden?’ schamperde senator Nathalie Goulet.
Ook de huidige premier Bayrou ziet weinig heil in het plan. Op de rechtse zender BFMTV uitte hij zijn kritiek. ‘Het is niet doordacht en praktisch onuitvoerbaar. Dan moeten politieagenten straks jonge meiden op straat naar hun identiteitskaart gaan vragen. Dat werkt niet. Men wil dat de islam een obsessie wordt voor de Franse samenleving. Ik weiger daaraan mee te doen.’
De moord op Democraat Melissa Hortman roept herinneringen op aan die op de Russische journalist Anna Politkovskaja in 2006, schrijft Roel van Duijn.
Er is in de Verenigde Staten, het machtigste land, een moord gepleegd. Op 14 juni, de dag van Trumps militaristische zelfhuldiging, is een belangrijke Democratische volksvertegenwoordiger doodgeschoten: Melissa Hortman. Zij was fractievoorzitter van de Democratische Partij in het Huis van Afgevaardigden van de staat. De dader is een fanatieke, evangelicale Trumpaanhanger en tegenstander van abortus. Dit gebeurde te midden van de spanningen die de president heeft uitgelokt in Californië, door daar zijn Nationale Garde te laten inslaan op mensen die protesteren tegen de razzia’s die gepleegd worden door de ICE, die optreedt als destijds de Grüne Polizei. ICE arresteert willekeurig mensen op verdenking van illegaliteit en laat ze vervolgens verdwijnen.
Natuurlijk reageert de Democratische Partij furieus. Tim Walz, gouverneur van Minnesota en voormalige kandidaat-vicepresident naast Kamala Harris, noemt het ‘een politieke moord’. Hij looft Melisse als voorbeeldig volksvertegenwoordiger, ‘een reus’. Melisse had zich decennialang ingezet voor vrouwenrechten, abortus, beter onderwijs en meer toezicht op wapenbezit.
Moord op Russische journaliste
Een politieke moord is het, met de mogelijke kracht van een brandende lucifer in een vat olie. Ik moet denken aan de moord op de Russische journaliste Anna Politkovskaja, in de herfst van 2006. Ze werd doodgeschoten in de lift van haar appartementencomplex. Zij was een bekend en hevig critica van Poetins barbaarse oorlog in Tsjetsjenië.
Een dader werd aangehouden die tot de bende behoorde die naar men zegt aan Ramzan Kadyrov verbonden was. Deze brute Tsjetsjeen was – en is – een plaatselijk bondgenoot van Poetin. Meer daders werden gearresteerd. Nog onlangs heeft Poetin een van hen vrijgelaten omdat hij een half jaar soldaat in Oekraïne was geweest. Maar wie had de opdracht tot deze moord gegeven? Hoewel alle ogen op Kadyrov gericht zijn, heeft de Russische justitie dit nooit laten uitzoeken. Poetin kijkt wel uit.
Het is interessant om te zien wat er na de moord op Politkovskaja gebeurde. Kort erna werd in Engeland de voormalige KGB’er Litvinenko, die onderzoek deed naar de vraag wie de opdracht gegeven had, door twee FSB-agenten met een shot radioactief polonium vermoord. Er volgden meer politieke moorden. De protesten werden in geweld en waanzinnige boetes gesmoord, dit alles onder het motto dat de veiligheid en soevereiniteit van het land moest worden gered. De krant waarvoor Politkovskaja gewerkt had, Novaja Gazeta, werd het verschijnen steeds moeilijker gemaakt en tenslotte verboden. Kortom, Poetin en in zijn voetspoor Kadyrov grepen in Rusland en Tsjetsjenië de totale macht.
Geen halve maatregelen
Iedereen weet dat de democratie in de VS blootgesteld is aan groot gevaar. Maar de moorden op Melisse Hortman en haar man vereisen diepgaande maatregelen om dit gevaar af te wenden. Als de zaak wordt afgedaan met een straf voor de dader zonder dat er iets gedaan wordt aan de atmosfeer die deze aanslagen mogelijk maakte, dan zullen afgeketste protesten en straatgevechten voor Trump het voorwendsel vormen om te doen wat hij toch al op het oog heeft: een noodwet uitvaardigen en de midtermverkiezingen uitstellen.
Het respect voor de dragers van de democratie zal moeten worden hersteld. Dat zijn, behalve de volksvertegenwoordigers, ook journalisten, rechters, burgers en ja: mensen, ook ongedocumenteerden. Er zal moeten gebeuren waarvoor Melisse Hortman zich sterk maakte: een eind aan het ongecontroleerde wapenbezit. En niet te vergeten: het aftreden van Trump. Geen halve maatregelen – en het is zeer de vraag of die nog mogelijk zijn.
Wanneer zal, hopelijk op bevel van Trump, de Nationale Garde Los Angeles met rust laten? Wanneer komen Obama, de Clintons en Kamala Harris eindelijk eens goed in actie, zoals Bernie Sanders?
De inmiddels omstreden investeerder KKR blijkt niet alleen mede-eigenaar van Zwarte Cross, maar ook van de grootste boekenuitgeverij van Nederland. Bekende auteurs als Adriaan van Dis en Freek de Jonge willen opheldering.
Vorige week maakte Follow the Money bekend dat KKR, dat zich heeft ingekocht in een groot aantal bedrijven en evenementen in Nederland, ook investeert in Israëlische datacentra, infrastructuur en organisaties die banden hebben met Israëlische nederzettingen.
Deze onthulling zorgde voor een kettingreactie van personen die niet gediend waren van deze investeerder. Nadat meerdere artiesten hun optreden op Zwarte Cross hadden geannuleerd, bleek ook de uitgeverswereld niet aan de onrust te kunnen ontsnappen.
Deze week ontdekten meerdere auteurs dat KKR een rol speelt binnen VBK-uitgevers. Dit bedrijf werd in mei 2024 overgenomen door het Amerikaanse Simon & Schuster, waarvan KKR aandeelhouder is. Onder VBK vallen dertien uitgeverijen, waaronder Atlas Contact en Ambo Anthos, meldt de Volkskrant.
De betrokkenheid van KKR was bij veel auteurs niet bekend, zei Adriaan van Dis in zijn podcast van afgelopen zondag. Vijfendertig auteurs eisen dat de uitgeversgroep een verklaring uitbrengt. Voor sommige auteurs was dit niet genoeg. Malou Holshuijse vertrok vorige week bij Atlas Contact. Ditzelfde overweegt Freek de Jonge te doen, als deze uitgever niet met concrete stappen komt.
De Erasmusbrug in Rotterdam kleurde zaterdagavond neongeel. Gekleed in fluorescerende hesjes en in goede stemming trokken duizenden mensen erop uit, om aandacht te vragen voor vluchtelingen wereldwijd.
Het was alweer de zestiende editie en wederom de grootste ooit. Meer dan achtduizend mensen liepen door het hele land, dit jaar voor het eerst ook in Groningen. Het evenement is al een poos meer dan die ene wandeling van 40 kilometer tussen Rotterdam en Den Haag, waarmee het ooit begon, vertelt Tineke Ceelen, die onlangs na 22 jaar stopte als directeur van Stichting Vluchteling, de organisatie van het evenement.
De sfeer zit er goed in, als de wandelaars van de 10 en 20 kilometer zich verzamelen in het gloednieuwe migratiemuseum Fenix, net achter de kop van Zuid in Rotterdam. Blije gezichten, omhelzingen of eerste ontmoetingen worden al snel groepjes wandelaars. Er is muziek en vanaf de kant juicht het personeel de wandelaars toe. ‘Succes, jullie kunnen het.’
Beeld: Stichting Vluchteling
‘Toen er nog sprake was van één wandeling, begon de avond met optredens en toespraken. We hadden elk jaar een warm-up sessie van Olga Commandeur, waarbij iedereen synchroon oefeningen moest doen. Dat was hilarisch. Nu het zo groot is geworden, kan niet iedereen tegelijk starten, dus is er geen voorprogramma meer. Maar je zult zien, ook tijdens de wandeling gebeurt er van alles. Mijn mooiste herinneringen? Twee mannen die accordeon spelen in het weiland, midden in de nacht. Of de man boven de 80 die elk jaar meedoet. Eigenlijk gewoon de hele sfeer er omheen.’
Vluchtelingen die minder gezien worden
Ondanks de gemoedelijke sfeer ligt er wel degelijk een serieuze noodzaak aan het evenement ten grondslag. Stichting Vluchteling is een hulporganisatie en selecteert elk jaar een aantal projecten waarvoor het lastiger is geld in te zamelen. ‘Omdat de conflicten waaruit ze voortkomen minder bekend zijn. Tegenwoordig gaat het heel veel over Gaza. Over Oekraïne, Soedan en Afghanistan weet men ook nog wel iets. Maar dan houdt het vaak op’, vertelt Ceelen.
‘Tegenwoordig gaat het heel veel over Gaza’
Het geld dat dit jaar is ingezameld zal worden verdeeld over projecten in Syrië, Myanmar, Bangladesh, Congo en Niger. Zo is het ook ooit begonnen, vertelt de oud-directeur. ‘We hadden contact met de Congolese arts Denis Mukwege, die in 2018 de Nobelprijs voor de Vrede won. Hij werkte in een ziekenhuis in Congo, maar dat was niet voor iedereen bereikbaar. Met de eerste Nacht van de Vluchteling zamelden we geld in voor een dependance, voor mensen die minder mobiel waren. Deze staat er nu nog steeds. Sterker nog, het is een heel mooi tweede ziekenhuis geworden. Dat is toch geweldig?’
Nieuwkomers
‘Nu het evenement voor een groter publiek beschikbaar is, zie je heel veel verschillende soorten mensen. Er lopen hele gezinnen mee, maar ook politieke partijen, sportclubs, vriendengroepen en activisten. Ik heb een keer een dame ontmoet die op hakken liep. Ze had blaren en kon eigenlijk niet meer. Die heb ik toen mijn eigen schoenen gegeven’, vertelt Ceelen.
Oa: Maryem Artek en Serena Kurtdere. Beeld: Majorie van Leijen
Onder de wandelaars dit jaar zijn mensen die zich al jaren inzetten voor vluchtelingen, maar ook veel nieuwelingen, die zich geroepen voelen mee te doen vanwege de huidige politieke spanningen of oorlogen in andere landen. ‘Nu we een kabinet hebben gehad met Geert Wilders, waarbij migranten als zondebok worden weggezet, vind ik het juist belangrijk om op te komen voor vluchtelingen’, zegt Maryem Antek (27) uit Den Haag. Ze loopt samen met een groepje van zes leeftijdsgenoten. ‘We kenden elkaar nog niet, maar we namen allemaal iemand mee. Onderweg kwamen we een vrouw tegen die alleen liep, die is uiteindelijk ook met ons mee gelopen’, vertelt Selena Kurtdere (27) uit dezelfde groep enthousiast.
‘Ik merkte dat ik door de spanningen in Gaza steeds meer behoefte kreeg om me uit te spreken’
Even verderop zitten drie jonge vrouwen even op een muurtje, voordat ze de laatste kilometer afleggen. ‘Ik deed dit jaar voor het eerst mee’, vertelt de 34-jarige Nafisa, die er op uit is met twee zussen uit Rotterdam. ‘Ik merkte dat ik door de spanningen in Gaza steeds meer behoefte kreeg om me uit te spreken. Dit vond ik een mooie gelegenheid. Het gaat niet alleen om het geld dat we hebben opgehaald. Juist door hier aanwezig te zijn, maak je een statement. Je maakt het zichtbaar en dat ook belangrijk.’
1.7 miljoen euro
Als we de hal van het Fenixmuseum binnenlopen, vertelt een grote teller dat er inmiddels 1.7 miljoen euro is opgehaald. De meeste donaties worden in de weken vooraf aan het evenement opgehaald, maar ook tijdens de wandeling kunnen mensen nog altijd iemand sponsoren. ‘We hebben 3300 euro opgehaald’, vertelt Geerlande Homburg, die met een groep van zeven en een hond meeloopt namens de Westerkerk in Gouda. ‘Vannacht lopen er nog meer mensen vanuit onze kerk, hun bedrag komt daar nog bij.’
De twaalfjarige Sjors en Corine staan in de rij voor een snack, die de deelnemers bij terugkomst ontvangen. Ze liepen dit jaar voor het eerst de 20 kilometer. ‘Ik heb wel een beetje pijn in mijn benen. Maar ik vind het belangrijk om te doen voor de vluchtelingen’, vertelt Sjors, die samen met zijn moeder voor de derde keer meedeed.
Rustpunt route Rotterdam. Beeld: Majorie van Leijen
Terwijl de deelnemers van de korte route langzaam binnendruppelen, verzamelen zich aan de andere kant de nachtwandelaars. Met zaklampen op het hoofd en gekleed in poncho’s bereiden ze zich voor op een serieuzere beproeving. Pas na de dageraad zullen ze aankomen in Den Haag. ‘Willen al deze mensen even applaudisseren voor deze kanjers’, roept de host door de microfoon, voordat de DJ het weer overneemt.
De halay en de dabka, traditionele volksdansen uit Turkije en het Midden-Oosten, worden ingezet, de wandelaars van de kortere routes hebben nog wel wat energie over. Een latin-band neemt het niet veel later over. Op de kade gaan de benen over de rand aan het water, er wordt nog wat gedronken en nagepraat. ‘Volgend jaar weer? Volgend jaar weer.’
Kaouthar Darmoni is in 2022 onterecht ontslagen als directeur van Atria, het kennisinstituut voor emancipatie en vrouwengeschiedenis. Dit heeft het gerechtshof Amsterdam in hoger beroep geoordeeld, zo meldt de Volkskrant.
Darmoni werd beschuldigd van grensoverschrijdend gedrag, fraude met haar cv en manipulatie van een tevredenheidsonderzoek onder medewerkers. Van al deze beschuldigingen blijft na uitvoerig onderzoek weinig over. Volgens de rechter heeft Darmoni niet ernstig verwijtbaar gehandeld.
Daarentegen oordeelt de rechter dat Atria wel degelijk verwijtbaar heeft gehandeld. Haar contract werd verscheurd, wat betekent dat ze onrechtmatig is ontslagen. Het bedrijf haalde haar publiekelijk door het slijk, wat Darmoni reputatieschade heeft opgeleverd.
Volgens de rechter heeft Atria zich voor het karretje laten spannen door mensen die Darmoni niet zagen zitten. Deze conclusie trekt ook journalist Hassnae Bouazza. In haar column op Frontaal Naakt schrijft ze dat dit gebeurde door ‘feministen die Atria zien als hun heiligdom’.
‘Darmoni was een buitenstaander tegen wie direct veel verzet was. Atria had haar in stilte kunnen ontslaan, maar koos ervoor haar reputatie te besmeuren en haar uit te schakelen, alsof het een boodschap wilde overbrengen aan potentieel nieuwe indringers’, aldus Bouazza, die de zaak op de voet volgde.
De instelling moet Darmoni 200.000 euro schadevergoeding betalen.
We mogen weer naar de stembus! Godzijdank. Nooit meer de PVV in de zetels van ministers. Zullen we dat afspreken? Geen PVV?
En kunnen we het nu eindelijk gaan hebben over de onderwerpen die echt belangrijk zijn? Onderwijs, zorg, migratie, huisvesting, energie, openbaar vervoer?
We hebben een minister van Armoede gehad. Kunnen we nu een minister van Welvaart krijgen? Een minister van Welvaart gaat over bestaanszekerheid. Over het welzijn van iedereen. Samen met de minister van Financiën gaat de minister van Welvaart over de BV Nederland.
Met een maatschappelijke kosten-batenanalyse wordt gekeken naar de investeringen die nodig zijn om de negatieve output te verminderen. Dus: veel investeren in preventie, in plaats van kosten maken om de negatieve effecten te bestrijden. En geen marktwerking toelaten op gebieden waar de overheid de macht zou moeten hebben.
Openbaar vervoer kun je niet aan de markt overlaten. Die ene buslijn, die van dorp A naar dorp B gaat om vervolgens bij een centrale hub uit te komen, is niet rendabel – financieel gezien. Maar wel noodzakelijk voor de bewoners van dorp A en B.
Zorg? Dat is meer dan een prijskaartje. Hoeveel kost een mensenleven? Gaan we mensen afrekenen op hun levensstijl? Weten we wat het leven in armoede betekent voor de gezondheid?
We hebben een nieuwe kans op een nieuwe toekomst
Dertien jaar minder gezond oud worden. Een kortere levensverwachting. Maar wel tot je 67e door moeten werken. Ook als jouw werk niet bestaat uit het zitten achter een computer, maar uit stenen leggen, huizen bouwen of putjes scheppen voor de internetkabels van al die thuiswerkers.
Ga stemmen! En laten we nu met z’n allen kiezen voor een regering die wél voor ons allen wil zorgen. Een regering die wél een oplossing zoekt voor de problemen die er zijn. Een regering die niet voor polarisatie gaat, maar voor eenheid.
En kunnen we alsjeblieft ook de VVD buitenspel zetten? Een partij die alleen maar gaat voor het pluche. Een partij die er alleen is voor de Nederlanders die zogenaamd geen problemen hebben.
Hoe is het mogelijk dat zij het vorige kabinet hebben laten vallen op migratie, dat er sprake was van het toeslagenschandaal, en dat ze alsnog als tweede partij uit de verkiezingen kwamen?
Stem op een partij die vóór het samen zijn is. Ik geloof in ons land. Ik geloof in een Nederland van samen. Dat we samen de problemen die er zijn kunnen oplossen. Samen.
Dat we samen de moeilijke keuzes durven te maken. Een herziening van ons toeslagenstelsel. Als de inkomens en uitkeringen op een normaal niveau zijn, dan heeft niemand een toeslag nodig.
Woningen bouwen die echt betaalbaar zijn, en niet alleen met een inkomen van twee keer modaal bereikbaar. Openbaar vervoer, gratis, voor iedereen. Zorg, voor iedereen betaalbaar. Zonder eigen risico van honderden euro’s. En voor mensen met een chronische ziekte of beperking: geen financiële klap in het gezicht.
Mensen! We mogen weer stemmen. Maak gebruik van je stem. Kies. En kies wijs.
We hebben gezien wat rechts, extreemrechts, ons land heeft gebracht. Niets goeds! Wij verdienen beter. Wij zijn beter. Wij zijn Nederland.
Laat dat even bezinken en vertaal dit naar jouw stem. We mogen stemmen. We mogen weer naar de stembus. We hebben een nieuwe kans op een nieuwe toekomst. Stem wijs. Stem.
De Partij voor de Dieren zal opnieuw strijden voor een verbod op onverdoofd slachten. Met een eigen wetsvoorstel en een verkiezingscampagne hoopt partijleider Esther Ouwehand dat het dit keer wél lukt in Nederland.
Het is geen nieuw debat, en evenmin een eenvoudig onderwerp. Voorvechters van dierenwelzijn pleiten al jarenlang voor een verbod op onverdoofd slachten. In islamitische slachterijen wordt verdoving steeds vaker toegepast, maar dat nog niet bij alle dieren het geval. Kippen worden inmiddels in alle slachthuizen ritueel geslacht mét verdoving. Joodse slachterijen zijn er in Nederland niet meer; de laatste is recent failliet gegaan.
De discussie ligt gevoelig binnen de islamitische gemeenschap, maar Ouwehand zegt hier rekening mee te houden. In een interview in Trouw vertelt ze dat ze heeft gesproken met het Contactorgaan Moslims en Overheid (CMO). Islamitische geloofsgemeenschappen vinden het pijnlijk als voorbij wordt gegaan aan het feit dat religieuze voorschriften juist hun oorsprong vinden in bekommernis om dierenwelzijn. ‘Daarom moet je dat benoemen’, zegt ze. Uit het interview blijkt echter niet wat het standpunt van het CMO is.
Volgens de politica lijden alle dieren die niet verdoofd zijn tijdens de slachting. Dit betreft’ overigens ook bepaalde methoden in reguliere slachthuizen, zoals het elektrocuteren van kippen.
In het wetsvoorstel zou onverdoofd slachten in het hele land verboden moeten worden, zoals dat al het geval is in Vlaanderen en Wallonië. Het is niet de eerste keer dat de partij dit voorstelt: dat gebeurde ook al in 2011 en 2019, maar zonder succes.
Na drie dagen van raketaanvallen over en weer tussen Israël en Iran vragen Iraanse burgers zich af of dit conflict wellicht het begin van het einde betekent van het impopulaire regime.
Maandagochtend was de vierde ochtend op rij waarop de wereld wakker werd met nieuws over raketaanvallen in zowel Iran als Israël. In Iran zijn inmiddels 220 mensen omgekomen. In Israël zijn meer dan 20 mensen gesneuveld, schrijft Al Jazeera.
Hoewel het Iraanse dodental 70 vrouwen en kinderen omvat, zijn de aanvallen van Israël gericht op nucleaire faciliteiten en op wetenschappers en functionarissen van het regime. Vannacht werd bijvoorbeeld een bevelhebber van een eenheid van de Islamic Revolutionary Guard Corps gedood.
Het Iraanse regime wordt verzwakt, zeggen sommige Iraniërs, en dat zou de hoop kunnen doen oplaaien op een nieuw regime — een zaak waarvoor Iraniërs al jaren de straat opgaan. Iraniërs die met de Volkskrant spraken, vertellen dat er nog geen nieuwe protesten zijn uitgebroken, maar dat sommige Iraniërs de aanvallen verwelkomen omdat ze de huidige leiders van het land graag zien vertrekken.
De Iraanse president Masoud Pezeshkian heeft opgeroepen tot eenheid. De wrok tegen Israël en diens bondgenoot Amerika is door de jaren heen een solide basis voor deze eenheid gebleken, maar het regime heeft wellicht zijn krediet verspeeld na jarenlange onderdrukking van het eigen volk.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
