14.6 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 34

Turkije gaat muur bouwen aan Griekse grens

0

Ook aan de Turkse kant van de Griekse grens zal binnenkort een muur verrijzen. Turkije is voornemens een muur van 8,5 kilometer langs de grensstrook te bouwen, meldt de nieuwssite Turkish Minute.

Aan de Griekse en Bulgaarse kant van de grens met Turkije staan al muren, die mede door het Europese agentschap Frontex worden bewaakt. De barrière is bedoeld om de toestroom van migranten en vluchtelingen naar EU-lidstaten te voorkomen. Sinds 2016 bestaat er een deal tussen Turkije en de EU om migranten te weren.

Turkije heeft tot nu toe alleen muren gebouwd langs de grens met Syrië en Iran in het zuiden en oosten van het land. ‘Voor het eerst nemen we nu ook fysieke maatregelen aan onze westelijke grenzen’, aldus Yunus Sezer, de gouverneur van de grensprovincie Edirne, in een persverklaring.

De grens met Griekenland is 200 km lang, waarvan een deel de rivier Evros als natuurlijke barrière gebruikt. Vluchtelingen en migranten zijn in dit grensgebied vaak slachtoffer van illegale pushbacks en een continue kat- en muisspel met de autoriteiten, wat sommigen zelfs fataal wordt door verdrinkingen.

‘Musk heeft mineralendeal nodig voor Lebensraum-plannen op Mars’

0

Elon Musk, CEO van SpaceX, heeft veel belang bij een mineralendeal tussen Oekraïne en de VS. Deze deal zou zijn ruimtevaartplannen, die doen denken aan de nazitijd, mogelijk kunnen maken, schrijft Yarin Eski.

Wat mij opviel aan zowel de mineralendeal als het wanvertoon in de Oval Office tussen president Zelensky en president Trump en zijn vicepresident JD Vance, was de grote afwezigheid van Elon Musk.

Musk is CEO van Tesla, ’s werelds op één na grootste fabrikant van elektrische auto’s en daarmee één van de grootste verbruikers van lithium, volgens Forbes. Lithium is het mineraal dat wordt gebruikt voor lithium-ionbatterijen in elektrische auto’s, zoals die van Tesla. Saillant detail, overigens, is dat Musk zou zijn benaderd door Oekraïense staatsvertegenwoordigers voordat Poetin het land binnenviel, aldus The New York Times

Op het eerste oog zou de mineral deal tussen Oekraïne en de VS-investeringen in Oekraïense grondstoffen zoals lithium en zeldzame aardmetalen waarborgen, waardoor enerzijds Oekraïne economisch versterkt zou worden na de oorlog, en anderzijds Amerikaanse bedrijven toegang zouden krijgen tot belangrijke mineralen.

KPBS maakte een helder overzicht waarin per mineraal duidelijk is gemaakt waarom de deal interessant is voor Trump en eventueel voor Musk. Hoewel China’s wereld grootste producent van titanium is, levert Oekraïne 7 procent van de wereldwijde productie. Onder meer Rusland en Canada leveren ook veel titanium, terwijl de VS slechts een relatief kleine hoeveelheid delven Titanium is door onder andere zijn hittebestendigheid erg belangrijk voor de lucht- en ruimtevaart. Daarnaast beschikt Oekraïne over één van de grootste lithiumreserves van Europa, zo’n 500.000 ton, wat ongeveer 3 procent van de wereldwijde reserves betreft. Zoals gezegd, lithium is belangrijk voor elektrische voertuigen, zoals Tesla’s. Grafiet, het andere mineraal waar Oekraïne meer dan genoeg van heeft, is onmisbaar in de staalproductie en wordt gebruikt in onder andere autoremblokken. Dan is er nog nikkel, een metaal dat wordt gebruikt voor roestvrij staal, en van cruciaal belang is voor batterijen en straalmotoren, alsook kobalt.

Voor Musk is Mars het einddoel van de mensheid

Musk en zijn Teslabedrijf hebben overduidelijk een belang bij de mineralendeal vanuit een nutsperspectief, iets wat alleen maar duidelijker leek te worden toen hij gedreigd zou hebben met het terugtrekken van Starlink-satellieten uit Oekraïne, als de mineralendeal niet door zou gaan, aldus Reuters. Op zijn X reageerde Musk op die aantijging en beschuldigde Reuters ervan te liegen en van propaganda. Ik geloof Musk daarin net min als toen hij op X zijn nazigroet probeerde te verbloemen met dat tegenwoordig iedereen te gemakkelijk met Hitler vergeleken wordt.

Soit, ik denk dat er iets speelt waarom de mineralen wel belangrijk – allerbelangrijkst wellicht – zouden kunnen zijn voor Musk. Hij is namelijk ook CEO van SpaceX en voor hem is Mars het einddoel voor de mensheid.

Op X werd gesteld dat het geen geheim is dat Musk de mineralendeal nodig zou hebben voor Marsmissies en ruimteverkenningsprogramma’s. Daar zit volgens mij wel wat in.

Het is bekend dat Trump en Musk inzetten op snel missies naar Mars lanceren. Het is eveneens bekend dat titanium, lithium en grafiet belangrijk zijn voor de ruimtevaart. Daar waar titanium belangrijk is voor ruimtevaartuigen en rakettenhulzen en -onderdelen, kunnen lithium-ionbatterijen cruciaal zijn voor energieopslagsystemen en life-supportsystemen in ruimtevaartuigen en mogelijke maan- en Marsbases. Grafiet vormt ook een soort belangrijk bestanddeel, nu al voor satellieten en mogelijk ook voor de ontwikkeling van duurzame en langdurige ruimtemissies. Een groep wetenschappers adviseerde in 2024 al dat Musk’ SpaceX de lithium-ionbatterijen van Tesla zou kunnen gebruiken om de grote Starship raketten van energie te voorzien.

Musks visie op de interplanetaire mensheid zou zijn oorsprong kunnen hebben in een sciencefictionroman geschreven door voormalig NASA-ruimtestrateeg Wernher von Braun, die in zijn boek Das Marsprojekt voorspelde dat een man genaamd ‘Elon’ een tienkoppige regering op Mars zou leiden. Von Braun speelde als voormalige nazi-raketingenieur een sleutelrol bij de ontwikkeling van de V-2-raket, die door de nazi’s werd gebruikt om Londen en andere steden te bombarderen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Die Lebensraum-drift is gericht op Oekraïense mineralen

Hoe bizar of, enger nog, prima voorspelbaar zou het zijn als Musk zijn Marsambitie ‘for all humankind’ niet meer dan een façade is voor losgezongen ruimtenazisme – waarvan het voorproefje al met een nazigroet is gegeven?

Ik denk dat dit helemaal niet bizar is. Nu Hitlervergelijkingen weer mogen en het belangrijk is dat ook te doen daar waar het dringt, zien we in Musk een man die zowel binnenlands in Amerika via zijn DOGE (Department of Government Efficiency) afdeling, als in het buitenland, waaronder in Oekraïne, in Europa en in het bijzonder in de Italiaanse defensie via Starlink, net als Hitler een Lebensraum-drift heeft. Misschien niet voor het arische ras, maar wel, zoals Hitler zelf speechte op 30 mei 1942, ‘voor de grondstoffen die de aarde biedt, de natuurlijke rijkdommen die onder de bodem liggen en de vruchten die zij schenkt aan degene die haar bewerkt,’ aldus Henry Picker, een stenograaf die de informele gesprekken van Adolf Hitler transcribeerde.

Die Lebensraum-drift is gericht op Oekraïense mineralen, en wie weet, waar dan ook ter wereld, opdat die geëxploiteerd kunnen worden voor Musk’s ruimteambities, of in goed Duits, zijn Weltraumleben.

Imane Elfilali (Volt) stopt als raadslid in Rotterdam

0

De Rotterdamse fractievoorzitter van Volt, Imane Elfilali, stapt op als raadslid in de gemeente. Ze noemt een gebeurtenis in haar persoonlijke leven als belangrijkste reden, maar zegt ook dat het eigenlijk geen parttime baan is.

Elfilali staat op de vierde plek op de lijst van Volt. Over twee weken zal ze afscheid nemen tijdens een raadsvergadering. Ze wordt vervangen door Luuc Dekkers.

‘Ik ben trots dat ik onderdeel mocht zijn van de Rotterdamse gemeenteraad. Het is een grote eer en verantwoordelijkheid om als politicus verkozen te worden in de mooiste stad van Nederland én Europa en te morgen werken vanuit een stadhuis met geweldige bodes en (griffie)medewerkers’, schrijft ze op haar LinkedInpagina.

Op de website van Volt legt Elfilali uit dat haar persoonlijke leven nu de volle aandacht verdient en ze daardoor geen volledige toewijding kan bieden aan het raadslidschap, wat wel deze toewijding verdient. ‘Het is eigenlijk waanzin dat het een parttime baan is’, zegt ze volgens de krant. ‘De lokale politiek is een fulltime verantwoordelijkheid.’

Het is geen onbekend fenomeen dat raadsleden moeite hebben deze functie naast andere verantwoordelijkheden uit te dragen. In grotere steden bedraagt de maandelijkse vergoeding rond de 3000 euro per maand, de meeste raadsleden hebben daarnaast nog een andere baan.

Elfilali streed in Rotterdam voor bestaanszekerheid en tegen armoede in de stad. Ze was fel tegen de sluiting van de opvang voor ongedocumenteerden. Ook maakte ze zich hard voor meer vrouwen in de gemeenteraad, ondanks het harde werk in combinatie met het gezinsleven.

Lees verder:

‘Representatie is belangrijk, zeker in de politiek’

‘Thailand deporteert Oeigoeren naar China, wij kijken machteloos toe’

0

Thailand heeft zo’n 40 Oeigoeren uitgeleverd aan China, ondanks wereldwijde protesten. Opnieuw kijkt de wereld machteloos toe terwijl de onderdrukking doorgaat, schrijft Ahmedjan Kasim.

In de nacht van 26 februari op 27 februari voltrok zich een tragedie die diepe wonden slaat in de Oeigoerse diaspora. De Thaise regering besloot ongeveer 40 Oeigoeren uit te leveren aan China – een lot dat, zoals we vrezen, neerkomt op marteling, opsluiten en onmenselijke behandeling in de beruchte concentratiekampen in de Oeigoerse regio Xinjiang. Daar zitten naar schatting nog steeds meer dan een miljoen Oeigoeren vast. Een aantal westerse landen hebben dit al bestempeld als genocide.

Deze afschuwelijke deportatie is echter geen unicum. In 2015 deporteerde Thailand al 105 Oeigoeren, een daad die destijds tot wereldwijde verontwaardiging leidde. Maar de geschiedenis herhaalt zich vandaag weer, en opnieuw blijft de internationale gemeenschap machteloos toekijken.

Toen een maand of twee geleden het bericht naar buitenkwam dat deze gevangengezette Oeigoeren mogelijk zouden worden uitgezet, kwam de Oeigoerse diaspora in actie. Er werden demonstraties georganiseerd bij de Thaise ambassades wereldwijd, petities gelanceerd en hulp gevraagd aan regeringen en internationale organisaties. In Nederland zijn er Kamervragen gesteld door de Tweede Kamerleden aan de minister van Buitenlandse Zaken. De minister stelde dat ‘Nederland nauw in contact staat met EU- en andere gelijkgezinde landen en UNHCR over alle mogelijke acties die de situatie van deze groep kunnen verbeteren’. Inmiddels hebben we kunnen concluderen dat geen van de acties erin slaagde om het lot van deze groep Oeigoeren te veranderen.

Het gevoel van machteloosheid overheerst. Deze gedeporteerde Oeigoeren zijn niet slechts namen op een lijst, het zijn mijn landgenoten, mijn collega’s, maar vooral een medemens. Ik herinnerde nog de stem van een van hen, die de Oeigoerse diaspora opriep om in actie te komen. Zijn stem klonk wanhopig, hij wilde dat we iets aan de situatie konden veranderen. Wat zouden ze gedacht hebben toen ze in het vliegtuig zaten, op weg naar een bekende stad, maar een toekomst zonder hoop?

Deze gedeporteerde Oeigoeren zijn niet slechts namen op een lijst

Het vliegtuig met nummer B788 landde om 04:48 uur in Kashgar. Het is een enkele reis naar onderdrukking, marteling en genocide. En ironisch genoeg sprak de Thaise premier kort daarna over het belang van mensenrechten. Ik heb sterke twijfels over of ze deze woorden meende.

Die dag was een dag van rouw. Een dag die in het collectieve geheugen van de Oeigoeren gegrift zal blijven. De Oeigoerse gemeenschap bevindt zich al in een staat van wanhoop en onzekerheid, en deze gebeurtenis versterkt het gevoel van onmacht en verlies alleen maar. Onze hoop op gerechtigheid wordt keer op keer vertrapt, en de stemming binnen de Oeigoerse gemeenschap wordt steeds zwaarder.

Maar bovenal was het een dag die de wereld opnieuw confronteert met de vraag: hoe ver laten we deze genocide nog doorgaan? Het minimale wat we kunnen doen is toch diegene een veilige onderdak bieden zodat hij/zij niet hoefde te vrezen voor deportatie? We hebben toch met elkaar het basisbeginsel ‘non-refoulement’ afgesproken? Het lijkt er steeds meer op dat de macht steeds de boventoon voert in deze wereld en mensenrechten steeds meer naar de achtergrond verdwijnen.

Toch moeten we ondanks deze diepe pijn blijven strijden, want opgeven betekent dat we ons neerleggen bij de onderdrukkers. We kunnen de gedeporteerde landgenoten niet meer naar een veilige haven halen, maar voor hen die nog in onzekerheid verkeren, voor hen die vrezen hetzelfde lot te ondergaan, moeten we blijven vechten.

Voor de landgenoten die dit wellicht nooit zullen lezen, wil ik nu zeggen: we hebben gefaald, het spijt ons.

Trump dreigt opnieuw met ‘helse oorlog’ in Gaza

0

President Trump dreigt opnieuw met een ‘helse oorlog’ in Gaza. In zijn ‘laatste waarschuwing’ eist hij de onmiddellijke vrijlating van gijzelaars en bedreigt hij ook burgers die gijzelaars vasthouden met de dood, meldt de BBC.

‘Ik stuur Israël alles wat ze nodig hebben om de klus te klaren. Geen enkel Hamas-lid zal veilig zijn als ze niet doen wat ik zeg’, schreef Trump op zijn eigen sociale-mediakanaal Truth Social.

De dreigementen van Trump komen enkele uren nadat het Witte Huis heeft bevestigd dat er directe onderhandelingen plaatsvinden tussen de Verenigde Staten en Hamas over de gijzelaars. Dit is de eerste keer dat dergelijke gesprekken plaatsvinden, aangezien de VS normaal gesproken niet onderhandelt met organisaties die op de terreurlijst staan.

Deze onderhandelingen verlopen echter al lange tijd moeizaam. Zowel Netanyahu als de Amerikaanse regering tonen geen interesse in de Palestijnse eisen en willen enkel dat de gijzelaars worden vrijgelaten. Gazanen mogen ‘het land verlaten’ als het aan beide leiders ligt. Het deportatieplan, dat neerkomt op etnische zuivering, wordt door de Arabische wereld verworpen.

Arabische landen presenteerden een eigen plan voor wederopbouw in Egypte, maar dit werd vrijwel onmiddellijk afgewezen door de Israëlische regering. Trump heeft hier eveneens geen boodschap aan en blijft dreigen, nu ook expliciet richting de Palestijnen: ‘Voor het volk in Gaza wacht een prachtige toekomst, maar niet als je gijzelaars vasthoudt. Als je dat doet, ben je dood.’

Een lichtpuntje in het bestaan van de PVV

0

De Duitse verkiezingen zitten erop en de AfD heeft prima resultaten geboekt. In de bondsdag is extreemrechts voortaan de tweede partij. Er waren afgelopen weekend ook verkiezingen in Hamburg: weer winst voor de AfD, weliswaar minder groot dan op het landelijke toneel, maar toch. In voormalig Oost-Duitsland is de partij al langer de grootste. Opeens denk je: misschien moeten alle criticasters toch blij zijn met de PVV. Niet alleen omdat de partij minder extreem is dan de AfD, maar vooral omdat Wilders zichzelf zo slecht organiseert.

Ga in Duitsland naar bijeenkomsten van de AfD en je komt in de ene na de andere pr-show terecht. Onlangs was ik in Neu-Isenburg, bij Frankfurt, waar AfD-leider Alice Weidel en haar collega’s met gelikte filmpjes en veel vlagvertoon aan het toegestroomde publiek en de media duidelijk maakten wat ze met Duitsland willen. Het dieptepunt? De meute scandeerde talloze keren de leus ‘Alice für Deutschland’. Het klinkt onschuldig, totdat je je realiseert dat het wel erg veel lijkt op een nazi-leus.

Een week later was ik in Thüringen en Saksen bij bijeenkomsten met de nummer twee van de AfD, Tino Chrupalla, en de meer dan omstreden europarlementariër Maximilian Krah. Naar de volle zalen kijkend, realiseer je je wat de AfD aan het doen is: een organisatie bouwen met afdelingen in het hele land, in de hoop dat de aanstaande regering van Friedrich Merz mislukt. Dan liggen er enorme kansen voor extreemrechts en dan heeft men er de organisatie en de mensen voor.

Een vergelijking

Hoe anders is dat bij de PVV: onlangs twitterde Geert Wilders dat de partij in een groot aantal gemeenten mee gaat doen aan de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2026. We lazen tientallen namen. Er zitten gemeenten tussen waar de PVV al actief is zoals Den Helder, Landgraaf en Purmerend. Er komen er tientallen bij: Schouwen-Duiveland, Súdwest-Fryslân en Zwijndrecht bijvoorbeeld. Heel even denk je: de PVV gaat expanderen.

Mocht dat een angstbeeld zijn: kijk naar de aankondiging van acht jaar eerder. Toen ging Wilders voor het eerst meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen buiten Den Haag en Almere. De PVV kondigde toen verkiezingsdeelname aan in het dubbele aantal gemeenten vergeleken met waar men op de kieslijst kwam. Wilders kon vaak geen kandidaten vinden en dus werden de ambities al snel teruggeschroefd.

Ga in Duitsland naar bijeenkomsten van de AfD en je komt in de ene na de andere pr-show terecht

Zo bezien moet je hard lachen als je hoort dat de PVV van plan is in 2026 mee te gaan doen in Borger-Odoorn, Bunschoten, Coevorden, Hoogeveen, Roosendaal en Steenbergen: allemaal gemeenten waar de PVV in 2018 hetzelfde plan had, maar waar dat hopeloos mislukte. Wilders doet nu weer een poging, die niet veel meer inhoudt dan het versturen van een tweet en dan zien of zich vrijwilligers aanmelden. Zo nee, dan gaat de deelname weer niet door.

Geen organisatie

Zie hier het verschil tussen partijen op de uiterste rechterflank in Nederland en elders. In veel landen om ons heen – met Duitsland als belangrijk voorbeeld – bouwen dit soort partijen een organisatie, mobiliseren ze mensen en betrekken hen bij het politieke werk. Bij gewone partijen zou je het een prima ontwikkeling vinden, bij uiterst rechts natuurlijk niet. De PVV is precies wat je als politieke tegenstander zou willen: een partij die geen netwerken bouwt en nauwelijks competente mensen aantrekt.

Hoe bedreigend uiterst rechts is, moge duidelijk zijn, maar door het organisatorisch onvermogen van Wilders, zijn gebrekkige bereidheid macht te delen en de neiging van zijn politici om weg te lopen, is de PVV hooguit incidenteel in staat tot regeren zoals nu in het kabinet-Schoof. Zelfs dat gaat in personele zin knarsetandend: er moesten bewindspersonen van de VVD en Leefbaar Rotterdam komen om de vacatures te vullen. De kandidatenlijst voor de Tweede Kamer is inmiddels uitgeput.

Zo bezien had de PVV een veel grotere bedreiging voor democratie en rechtsstaat kunnen zijn dan de partij is. Kijk naar de AfD en je ziet: Wilders is een geluk bij een ongeluk.

Asielminister Faber: statushouders zonder huis moeten maar logeren

0

De Ruttiaanse term ‘zelfredzaamheid’ is weer in zwang. Het huidige kabinet wil deze nu toepassen op statushouders. Vluchtelingen in woningnood zouden volgens asielminister Marjolein Faber (PVV) ‘maar moeten logeren’, meldt Binnenlands Bestuur.

‘Bijvoorbeeld bij vrienden of familie die al in Nederland verblijven’, aldus asielminister Faber, die via ‘zelfredzaamheid’ afstand wil doen van de overheidstaak voor huisvesting. Ook is het de vraag of ‘familie of vrienden’ wel zitten te wachten op statushouders in hun eigen woning, terwijl de overheid haar taak verzaakt.

De vereniging Divosa, die gemeenten helpt bij het ondersteunen van mensen die hulp nodig hebben, uit grote zorgen over het plan van het kabinet. Petra Ginjaar, programmamanager Inburgering bij Divosa, zegt tegen Binnenlands Bestuur: ‘Sommige statushouders hebben een netwerk in Nederland, maar lang niet allemaal. Gemeenten geven aan dat, zelfs als er een netwerk is, logeren bij familie of vrienden geen structurele oplossing is.’

Het kabinet komt hiermee omdat het de voorrang voor statushouders bij de toewijzing van sociale huurwoningen wil afschaffen. ‘Dit betekent dat statushouders in eerste instantie zelf op andere manieren zullen moeten zoeken naar huisvesting, bijvoorbeeld bij vrienden of familie die al in Nederland verblijven’, schrijft Faber aan de Kamer.

Iftar gemeente Rotterdam: ‘Moslims zijn onlosmakelijk deel van de stad’

0

De gemeente Rotterdam heeft gisteren een iftar georganiseerd in het stadhuis, waar burgemeester Carola Schouten aan deelnam. De woorden van professor Peter Scholten – ‘Moslims zijn een onlosmakelijk deel van Rotterdam’ – maakten indruk op de aanwezigen.

Aanwezigen, waaronder de pedagoog en docent Yunus Emre Çiçek, spreken van ‘een prettige en warme sfeer’.

De iftar in de Burgerzaal werd druk bezocht door 150 aanwezigen van verschillende religieuze en niet-religieuze achtergronden. Peter Scholten, hoogleraar aan de Erasmus Universiteit, benadrukte het ‘superdiverse karakter’ van Rotterdam en het feit dat migratie niet alleen nu van belang is voor de stad, maar door haar gehele geschiedenis heen. Migratie en moslims zijn volgens hem onlosmakelijk deel van Rotterdam.

Burgemeester Carola Schouten hechtte op haar beurt veel belang aan ‘samen eten en delen’ en plezier beleven aan elkaar. ‘Juist in tijden waarin er grote zorgen zijn, zowel hier in Rotterdam als breder in de wereld, laten wij elkaar niet los. Wij houden elkaar vast. Hoop en liefde zijn altijd groter dan haat’, aldus de burgemeester van Rotterdam, die ook het belang van ‘religieuze identiteit’ onderstreepte. Daar moet volgens haar veel meer erkenning aan gegeven worden en niet worden ‘weggewuifd’.

‘De woorden van de hoofdspreker, de burgemeester en de weerspiegeling van de Rotterdamse samenleving in de zaal hebben op mij het meeste indruk gemaakt, want dat migratie in de stad van alle tijden is en dat moslims onlosmakelijk onderdeel van de stad zijn, werd echt beleefd en was terug te zien in de zaal’, zegt Çiçek.

Over de burgemeester is Çiçek eveneens positief. Met name dat zij erkenning vroeg voor religieuze identiteiten. ‘Het is voor velen een licht in het leven, een richtlijn, een rijkdom. Laten we elkaars persoonlijke identiteiten erkennen en waarderen’, citeert Çiçek haar.

Volgens hem vormden de aanwezigen een mooie weerspiegeling van de stad. ‘De gemeente heeft flink uitgepakt en een mooie iftar verzorgd. Dan voel je je natuurlijk ook gewaardeerd. Dat mijn gemeente, waar ik woon, zo’n iftar voor mij als burger heeft weten te organiseren, daar kan ik alleen maar respect voor hebben.’

Twee derde jonge moslims overweegt ons land in de toekomst te verlaten

Twee op de drie jonge moslims overweegt in de toekomst Nederland te verlaten. Een groeiend aantal jonge moslims voelt zich in ons land onveilig. Bij allemaal hebben ze geen vertrouwen meer in de Nederlandse politiek. De bezorgdheid over de groei van populisme is eveneens groot.

Dit blijkt uit onderzoek dat het Opiniehuis in samenwerking met de Kanttekening verrichtte onder ruim vijfhonderd moslims van tussen de 18 en 35 jaar oud. De meerderheid van de onderzochte groep is van Marokkaanse en Turkse herkomst. Het doel van dit onderzoek is om inzicht te krijgen in hun toekomstverwachtingen, gevoelens van veiligheid, en ervaringen met discriminatie en uitsluiting. Daarnaast wordt gekeken naar hoe actief deze jongeren hun religie praktiseren en naar hun vertrouwen in de politiek en de rechtsstaat, evenals de impact van islamofobie en de rol van de media.

Het onderzoek is online uitgevoerd in februari. Ook heeft het Opiniehuis moslims in de vier grote steden (Rotterdam, Amsterdam, Utrecht, Den Haag) geïnterviewd en bezoekers van de Ramadanbeurs (22 en 23 februari). De deelnemers aan het onderzoek zijn allemaal moslim, waarvan de meesten (57 procent) aangeven dat ze hun geloof ook sterk praktiseren. Slechts een heel klein deel (4 procent) doet helemaal niks met zijn of haar geloof. Hoewel het onderzoek volgens Opiniehuis te klein is om ‘statistisch betrouwbaar’ te kunnen zijn, is het wel ‘mogelijk om een goede indicatie te geven van de sentimenten die leven onder deze groep Nederlandse moslims.’

Veiligheid

Een op de drie ondervraagden voelt zich niet veilig. Wat opvalt is dat juist van de kleine groep moslims die hun geloof helemaal niet praktiseren, zich nog relatief het veiligst voelt. Blijkbaar vergroot het (zichtbaar) beoefenen van je islamitische geloof ook direct je gevoel van onveiligheid in Nederland.

Daar komt bij dat een groot deel (41 procent) van deze jonge moslims aangeeft zich de laatste jaren steeds onveiliger te voelen. Dat gevoel is het sterkst onder Marokkaanse moslims (46 procent) en onder moslimvrouwen (45 procent).

Discriminatie is de belangrijkste reden waarom jonge moslims zich onveilig voelen. Dit betreft zowel discriminatie door de overheid als door andere personen. Islamofobie speelt bovendien een grote rol: bijna een kwart van de moslims voert dit aan als reden voor onveiligheid. Anderen zeggen dat ze intimidatie ervaren, fysiek of op sociale media, vanwege hun geloof – wat in feite ook neerkomt op islamofobie. Tot slot zijn de oorlogen in het Midden-Oosten en Oekraïne ook redenen waarom men zich onveilig voelt.

Geen vertrouwen

Het donkerste beeld in dit onderzoek komt naar voren bij de vraag of jonge moslims vertrouwen hebben in de politiek. Zeer breed is dat vertrouwen volledig afwezig. Dat gevoel heerst bij alle ondervraagden, of ze nu een Turkse, Marokkaanse of Nederlandse achtergrond hebben. Wat wel opvalt is dat juist de ‘middengroep’ die de islam enigszins praktiseert het negatiefste gevoel heeft over de politiek: 95 procent van hen heeft geen vertrouwen. Bij moslims die hun geloof sterk praktiseren en moslims die helemaal niks met hun geloof doen, is er ietsje meer vertrouwen.

Weinig verrassend, want het kabinet bestaat voor een deel uit islamofobe partijen, is dat het aantreden van het kabinet-Schoof de gevoelens van somberheid over de Nederlandse politiek heeft versterkt.

De redenen achter die grotere somberheid komen ook uit het onderzoek naar voren: ruim een kwart geeft aan dat hierbij meespeelt dat het kabinet negatief over moslims en de islam spreekt. Ook het wegzetten van groepen en de discussie over immigratie en integratie spelen duidelijk mee.

Bijna de helft van de ondervraagde jonge moslims heeft vertrouwen in de Nederlandse rechtsstaat. Onder de relatief kleine groep moslims met een andere achtergrond dan Turks of Marokkaans, is dat vertrouwen een stuk groter. Wat opvalt is dat 70 procent van de totaal niet praktiserende moslims vertrouwen heeft in die rechtsstaat, wat veel hoger is dan het vertrouwen onder moslims die hun geloof sterker praktiseren.

Toekomst in Nederland?

Als het gaat om de toekomst, zijn jonge moslims verdeeld in drie ongeveer even grote groepen: een deel heeft vertrouwen, een deel juist totaal niet, en een derde groep is neutraal. Mannen zijn hierover iets negatiever dan vrouwen. Ook hier valt op, dat moslims die hun geloof helemaal niet praktiseren er anders naar kijken. Van hen kijkt juist twee derde positief naar de toekomst.

Meer dan de helft van de jonge moslims geeft aan dat zijn of haar beeld van de toekomst door de jaren heen negatiever is geworden. Slechts een veel kleiner deel is juist optimistischer geworden. Vooral – wederom – moslims die helemaal niets doen met hun geloof, zijn nog vaak positiever tegen de toekomst gaan aankijken.

Vier oorzaken springen er daarbij uit, waardoor moslims de laatste jaren negatiever naar de toekomst kijken: het politieke klimaat in Nederland (42 procent), islamofobie (41 procent), de manier waarop media berichten over gebeurtenissen (34 procent) en discriminatie en uitsluiting (28 procent).

Maar niet de hele groep denkt overal hetzelfde over. Jonge moslims verschillen al naar gelang afkomst en religieuze beleving. Zo speelt het politieke klimaat een minder grote rol bij het negatiever worden van de gevoelens van moslims met een andere etnische achtergrond dan de Turkse of Marokkaanse. Terwijl voor moslims met een Marokkaanse achtergrond discriminatie en de negatieve berichtgeving in de media juist zwaarder meetellen. Bij Nederlanders met een Turkse achtergrond hebben berichten in de media en discriminatie juist weer minder invloed op hun toekomstbeeld dan bij de gemiddelde jonge moslim.

Wat bovendien duidelijk naar voren komt is dat moslims die sterk hun geloof praktiseren, vaker wijzen op discriminatie en islamofobie als redenen waarom ze minder vertrouwen in de toekomst hebben. Aan de andere kant wijzen moslims die niets met hun geloof doen juist op de negatieve sfeer op sociale media en een ervaren gebrek aan vrijheid van meningsuiting als redenen om somberder te denken over de toekomst.

Weg uit Nederland

Veel jonge moslims willen in de toekomst weg uit Nederland: twee derde vindt emigratie naar een ander land een (zeer) waarschijnlijke optie. Turkse Nederlanders zijn nog het meest gehecht aan ons land: van hen overweegt ‘slechts’ 54 procent emigratie als serieuze optie. Dat staat tegenover drie kwart van de Marokkaanse Nederlanders die wil emigreren.

Een overweldigend aandeel van 90 procent van de sterk praktiserende moslims wil een toekomst zoeken buiten Nederland. Overigens is ook onder niet- of matig-praktiserende moslims de behoefte aan een toekomst elders nog steeds zeer groot.

Waar willen deze potentiële emigranten heen? Ze noemen vooral Turkije, Marokko en landen uit het Midden-Oosten als bestemmingen. Ze geven aan te willen verhuizen vanwege gevoelens van onveiligheid, omwille van de islamitische cultuur in de genoemde landen en om een nieuw avontuur aan te gaan.

Zorgwekkend

Opiniehuis stelt dat dit onderzoek ‘zorgwekkende trends’ onder jonge moslims onthult ‘met betrekking tot hun ervaren veiligheid en vertrouwen in de samenleving’. Er zijn veel gevoelens van onveiligheid, ‘met een opvallend hoger percentage onder vrouwen en moslims van Marokkaanse afkomst’. Islamofobie en discriminatie dragen hier sterk aan bij.

Daarnaast adviseert Opiniehuis met klem beleidsmakers en de samenleving ‘om aandacht te besteden aan de zorgen van moslimjongeren. Het is essentieel om een inclusieve en veilige omgeving te creëren waarin deze jongeren zich gewaardeerd en gehoord voelen. Alleen door het aanpakken van discriminatie, het bevorderen van dialoog en het verbeteren van de representatie in de media kan het vertrouwen in de samenleving worden hersteld en kan een toekomst worden gecreëerd waarin moslims zich veilig en geaccepteerd voelen in Nederland.’

Schrijfwedstrijd voor Afro-Caribische talenten

0

Jonge (aspirant-)schrijvers met een Afro-Caribische achtergrond kunnen dit jaar meedoen aan de schrijfwedstrijd ‘Wanneer griots tori vertellen’. De wedstrijd, georganiseerd door stichting Bigi Bon, geeft hen de kans om hun ervaringen en perspectieven te delen.

Voor de workshops zijn ervaren en opkomende schrijvers uit de Afro-gemeenschap bereid gevonden om nieuw talent te begeleiden. Onder hen bevinden zich Schiavone Simons, Cheriva Raisa Volney, Etchica Voorn, Augusto de Campos-Neto, Gerald Vreden, Mo Hersi, Jeffrey Spalburg en Marvin Hokstam.

Volgens cabaretier en schrijver Jeffrey Spalburg, die als jurylid betrokken is, draait goed schrijverschap om authenticiteit en diepgang. ‘Hoe persoonlijker, hoe beter’, benadrukt hij in een interview met Afromagazine. Hij moedigt deelnemers aan om hun unieke stem te laten horen en zich niet te laten afleiden door conventies of verwachtingen.

Schrijver en docent Augusto de Campos Neto zal workshops geven aan jonge deelnemers om hen te begeleiden in het schrijven van authentieke verhalen in een tijdperk waarin kunstmatige intelligentie steeds meer invloed heeft. ‘Je moet weten waarover je het hebt en je verhaal met overtuiging brengen. Dat geldt voor een opiniestuk, een geschiedenisverhaal en een roman, ook een fantasieroman. Je moet je research op orde hebben. Het verhaal moet van jou zijn, authentiek zijn. Zeker in deze AI-tijden is dat van belang. Claim je identiteit. Wees jezelf. Je bent een volwaardige Nederlander. Laat dit meespelen in je teksten. Je moet zelfvertrouwen hebben, zelfverzekerdheid. Niemand mag jou wijsmaken dat je er niet toe doet, dat je er niet bent.’

De schrijfwedstrijd staat open voor zowel ervaren als beginnende schrijvers. De winnaar krijgt niet alleen publicatiemogelijkheden, maar ook begeleiding bij verdere ontwikkeling als schrijver. Aanmelden kan via de website van Bigi Bon.