Op Noord-Cyprus, het Turkstalige deel van Cyprus, is het strand van Varosha heropend voor het publiek. Varosha is al decennialang een totaal verlaten wijk van de stad Famagusta. Griekenland en het Griekse deel van Cyprus zijn woedend.
Varosha werd in 1974 een ‘spookstad’, toen de Turken Cyprus binnenvielen en het noorden van dit eiland veroverden. Griekenland vindt de actie een provocatie van Turkije en wil dat de Europese Unie sancties tegen Turkije instelt.
‘Deze beslissing is een duidelijke schending van de resoluties van de VN-Veiligheidsraad. Griekenland zal alle relevante inspanningen van de Republiek Cyprus steunen’, aldus de Griekse premier Kyriakos Mitsotakis.
Als Turkije geen stap terugdoet, zullen Cyprus en Griekenland volgende week de kwestie voorleggen aan de EU-leiders tijdens de Europese Raad van 16 en 17 oktober.
De VN heeft opgeroepen Varosha terug te geven aan de voormalige Grieks-Cypriotische inwoners, of in ieder geval aan de VN-vredesmacht UNFICYP.
Eerder deze week kondigde premier Ersin Tatar samen met de Turkse president Erdogan aan dat het strand van Varosha weer open is voor publiek. Erdogan voegde eraan toe dat wat hem betreft heel Varosha weer open kan gaan.
Gisteren waagden zo’n achthonderd badgasten zich aan een bezoekje aan het water bij Varosha, met op de achtergrond vervallen gebouwen die al ruim 45 jaar leeg staan. Analisten denken aan een verkiezingsstunt van premier Tatar, die zondag herkozen wil worden.
Filmen in Varosha is verboden. Toeristen die langs de spookstad rijden mogen geen foto’s maken. Twee jaar geleden werden er drone-opnames van Varosha gemaakt door een YouTuber. Hij ontdekte dat Turkse soldaten stiekem toch naar Varosha waren gegaan, om daar een stukje privéstrand te claimen.
Het Turkse leger viel in 1974 het noorden van Cyprus binnen, omdat Turkije bang was dat Cyprus zich bij Griekenland zou gaan aansluiten. De meerderheid van de Cyprioten was Grieks, maar er woonde ook een aanzienlijke Turks-Cypriotische minderheid.
Na de wapenstilstand werden beide delen van Cyprus etnisch gezuiverd. Het noorden werd volledig Turks, het zuiden Grieks. Noord-Cyprus wordt alleen door Turkije als onafhankelijke natie erkend. De facto is de republiek een Turkse satellietstaat, die economisch en militair van Turkije afhankelijk is.
EU-lidstaten Griekenland en Cyprus hebben vorige week ook al sancties tegen Turkije geëist, om een andere reden: namelijk als vergelding voor de Turkse boringen van olie en gas voor de kust van Cyprus.
Volgens de Amerikaanse overheid doet Microsoft aan illegale rassendiscriminatie. Het technologiebedrijf zou zwarte medewerkers voortrekken.
Deze verdenking werd geuit in formele vragen die de overheid vorige week aan Microsoft heeft gesteld, schrijft technologiewebsite AG Connect.
Volgens Microsoft gaat het over ‘enkele van de toezeggingen die we in juni hebben gedaan om kwesties voor de zwarte en Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap te adresseren’, antwoordt het bedrijf in een blogpost. De multinational wil de ondervertegenwoordiging van Afro-Amerikanen en andere niet-witte mensen aanpakken.
Microsoft wil het aantal zwarte managers, senior contributors en senior bedrijfsleiders tussen nu en vijf jaar verdubbelen. Volgens OFCCP is deze aanpak een vorm van rassendiscriminatie en een schending van de Amerikaanse burgerrechtenwet.
Microsoft ontkent de beschuldigingen en heeft er het volste vertrouwen in dat het diversiteitsinitiatief volledig voldoet aan alle Amerikaanse wetten voor arbeidszaken, zo laat het bedrijf weten.
De meeste moskeeën in Amsterdam, Rotterdam en Den Haag blijven toch open voor bezoekers voor het vrijdaggebed. Wel mogen er bij de meeste moskeeën maximaal dertig mensen naar binnen, meldt het ANP.
Muhsin Köktas, voorzitter van het Contactorgaan Moslims en Overheid: ‘De RIVM-richtlijnen worden goed opgevolgd. Het hele gebouw wordt gedesinfecteerd en op verschillende plekken moet je je handen desinfecteren.’
Volgens Köktas is de maximale groepsgrootte ergens ook weer arbitrair. ‘Sommige moskeeën laten dan wel meer dan dertig mensen binnen, want als je alle maatregelen hebt genomen, wat is dan het verschil tussen dertig of vijfendertig mensen?’
Deze middag hebben de geloofskoepels een gesprek met minister Ferd Grapperhaus van Justitie & Veiligheid. Ook zal Köktas dan vragen of het gaat om dat precieze aantal, of om het voorkomen van besmettingen.
Sommige moskeeën in Amsterdam zijn deze vrijdag gesloten. Er zijn te weinig vrijwilligers om de anticoronamaatregelen goed te implementeren.
Eerder deze week riep de Rotterdamse moskeekoepel Stichting Platform Islamitische Organisaties Rijnmond SPIOR) haar leden op om gesloten te blijven. Slechts twee van de 32 aangesloten moskeeën in Rotterdam gaven hieraan gehoor.
Boos was SPIOR hier niet om: ‘Veel moskeeën hebben alsnog hebben besloten om maar maximaal dertig mensen te gaan en mondkapjes te verplichten’, zei SPIOR in een reactie.
’Ik ben ervan overtuigd dat met deze daad, namelijk het kiezen van een bosneger, van een Marron tot voorzitter van de Nationale Assemblée, iets wezenlijks is veranderd in onze samenleving.’ Dit was één van de meest treffende zinnen in de inauguratiespeech van Ronnie Brunswijk, die als eerste Marron in de Surinaamse geschiedenis is geïnstalleerd als voorzitter van het parlement. Hij werd tevens verkozen tot vicepresident van het land.
Dat Brunswijk bewust en trots het woord ‘bosneger’ gebruikt om zichzelf te duiden, wijst niet alleen op het geografische verschil tussen bos en stad, maar ook op de culturele en emotionele afstand met de ‘stadscreolen’. In het verleden waren die laatsten sterk onderhevig aan West-Europese en Amerikaanse invloeden. Helaas hadden zij ook het superioriteitsgevoel van West-Europeanen overgenomen, waardoor ze lange tijd neerkeken op iedereen van buiten de stad. De mensen die in het binnenland leefden kregen het stigma weinig geciviliseerd te zijn. Dat gold voor de Marrons, die een aparte etnische groep vormen in Suriname, wat inhoudt dat zij eigen taal, tradities, religies, helden, leiders en geschiedenis hebben.
De Marrons leefden lange tijd in afzondering in de bossen, waardoor ze hun eigen cultuur makkelijker konden conserveren. Toch leefden ze niet in een volkomen isolement. Historisch hadden zij altijd contact met de plantages, al was het om spullen te bemachtigen zoals zout, ijzerwaren en wapens die zij niet in het binnenland konden produceren. Later werden ze langzaam het stedelijk leven ingezogen. Tegenwoordig wordt het ecotoerisme gedomineerd door de Marrongemeenschappen, gaan Marron-jongeren naar de stad voor hun vervolgopleiding, en heeft de Binnenlandse Oorlog (1986-1992) in deze periode de migratie naar Nederland versterkt.
Deze veranderingen zijn in Nederland in een stroomversnelling gekomen door een andere leefomgeving, het contact met andere etnische groepen in het onderwijs, het arbeidsleven en door het digitale mediatijdperk. Het betekent een gedeeltelijk verlies van de eigen culturele betekenis- en referentiekaders. De Marroncultuur verandert dus, maar de belangrijke elementen blijven behouden.
Vanuit mijn eigen Hindostaanse achtergrond zie ik iets vergelijkbaars. Met name de oudere generatie migranten ziet dit veranderingsproces met lede ogen aan, ondanks het maatschappelijk succes van de jongere generaties. In de roman De prijs van geluk, van VU-hoogleraar Hindostaanse diaspora Ruben Gowricharn, wordt deze keerzijde van het maatschappelijk succes van de kinderen van Hindostaanse migranten in Nederland benoemd. Voor succes wordt er altijd een prijs betaald die bestaat uit vervreemding, culturele teloorgang, gevoelens van ontheemding en cultureel ‘verlies’ van de eigen kinderen.
Hun traditionele cultuuruitingen, die helaas nog te veel in de marge plaatsvinden, verdienen een groter podium
Als gevolg van technologische veranderingen veranderen culturen nu in een razendsnel tempo. Volgens hoogleraar Transities Jan Rotmans (Erasmus Universiteit Rotterdam) sprak je vroeger over ‘verandering van tijdperken’, terwijl we nu zijn beland in een ‘tijdperk van veranderingen’. In een dergelijk tijdperk, waarin veranderingen elkaar vliegensvlug opvolgen, verdwijnen oude zekerheden én cultuurbeelden als sneeuw voor de zon. Dit heeft tot gevolg dat identiteiten op drift raken. Cultuurbewuste ‘etnische’ jongeren zoeken naar zekerheid, zingeving en identiteit. Ook bij de tweede en derde generatie Surinamers is deze zoektocht zichtbaar, wat vaak gepaard gaat met een heroriëntering op en herwaardering van de cultuur.
Bij een toenemend deel van tweede en derde generatie Afro-Surinamers, van oorsprong afkomstig uit de stad Paramaribo, zien we een verschuiving optreden in de richting van het Afrikaans continent. Deze groep oriënteerde zich aanvankelijk vooral op de Afro-Amerikaanse cultuur. De cultuurverandering komt tot uiting in bijvoorbeeld kleding, dans en muziek. Deze culturele uitingen staan echter wel dichtbij de Marrons, omdat hun etnische cultuur duidelijke verwantschap toont met de Afrikaanse culturen. Maar geïnteresseerden kunnen, als ze terug willen naar hun Afrikaanse wortels, ook bij de Marrons in de leer gaan. Hun traditionele cultuuruitingen, die helaas nog te veel in de marge plaatsvinden, verdienen namelijk een groter podium.
Brunswijk zei dat met het kiezen van een bosneger, van een Marron tot voorzitter van de Nationale Assemblée, iets wezenlijks is veranderd in de Surinaamse samenleving. Ik ben ervan overtuigd dat zich daarvóór al meerdere significante veranderingen hebben voltrokken, die uiteindelijk hebben geleid tot deze keuze. Een zo’n belangrijke verandering is die van een gestigmatiseerde sociale identiteit naar een rijke culturele identiteit, die Surinamers nu positief waarderen. Deze emancipatie geeft hoop dat ook andere gestigmatiseerde groepen in de samenleving zich van hun stigma kunnen ontdoen.
De Messias is opgepakt. Althans: iemand die zich voor de Messias uitgaf. Wegens psychologisch geweld en het aftroggelen van geld, zo melddede Kanttekening. Nee, niet Donald Trump, dat moet nog.
Die laatste suggereerde na zijn wederopstanding uit corona dat hij zich voor de gezondheid van de Amerikanen opgeofferd had door zelf ziek te worden en zodoende nu persoonlijk wist hoe hij het virus moest bestrijden. Omdat een groot deel van zijn aanhang godsdienstig gestoord is, zullen velen het nog voor zoete koek slikken ook. Bij dat heilsplan hoort kennelijk tevens dat Trump zijn halve partijtop heeft aangestoken, zodat het twijfelachtig is of hij in de Senaat straks nog de opvolging van Ginsburg door een katholieke fundamentalist door kan drukken.
De Messias die is opgepakt was een Russische, die op een berg in Siberië in zijn Zonnestad vijfduizend volgelingen om zich heen had geschaard, teneinde zich op de Apocalyps voor te bereiden. Gemaskerde agenten van de veiligheidsdiensten bestormden eind september zijn nederzetting en voerden hem af via een helikopter. Dat is natuurlijk wel een soort van Hemelvaart.
De onzekerheid van de coronapandemie, waarachter de Amerikaanse Messias, gelouterd door zijn Persoonlijk Lijden, nu voor zijn Gelovigen een punt belooft te zetten, had aan het andere uiteinde van de aardbol een enorme toestroom van nieuwe gelovigen veroorzaakt. Die Messias, zoals de meeste Jezus-reïncarnaties inmiddels getooid met lange haren en dito baard, was ditmaal geen corrupte zakenman, maar een voormalig verkeersagent – die pet past ons allemaal.
Voor Waarheidverkondigers is de wetenschap al snel bedreigend nepnieuws
Of de Siberische Messias beloofd had om persoonlijk de coronadraak te verslaan en daartoe, gelijk zijn Amerikaanse evenknie, ook het slikken van bleekmiddel had aanbevolen, vermeldde het Kanttekening-berichtje niet. De heerser over de Zonnestad zal echter vast even weinig met deskundigen ophebben als de heerser over het Witte Huis – althans naar buiten. Voor Waarheidverkondigers is de wetenschap al snel bedreigend nepnieuws. En in de Apocalyps geloven de Amerikaanse vicepresident Mike Pence en minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo ook.
Godsdienst en wetenschap: ze staan snel op gespannen voet met elkaar. Waar blijft de ideologische almacht van religieuze leiders die pretenderen namens God inzicht in dood en leven te hebben, als artsen met een pilletje roet in hun eten kunnen gooien? De pest als welverdiende straf voor zondigheid: daar blijft weinig van over, als niet inkeer en onderwerping, maar een kuur redding biedt.
Religieuze fundamentalisten dichten zichzelf vaak een bepaald soort immuniteit toe. Dat zagen we dit voorjaar in de Iraanse stad Qom, waar de heilige plaatsen veel te lang open bleven om voor redding te bidden en zo juist de pandemie vergrootten. Hetzelfde lijkt nu op te gaan voor de Hersteld Hervormde Kerk in Staphorst, de orthodoxe variant van ‘Viruswaanzin’ (ja anti-vaxxers zijn het veelal ook): zingende mensenmassa’s vond men er geen probleem.
Een maximum van dertig personen per dienst: daar staat de Ware Gelovige boven. Want, zoals het Reformatorisch Dagblad in een hoofdredactioneel commentaar opmerkte: ‘Bij dit alles is er één zekerheid die blijft, welke wendingen de politiek besluitvorming ook mag nemen: de Heere regeert.’ Een fatalistische instelling die zich overigens niet automatisch naar andere terreinen des levens vertaalt, want onder vrome lieden bevinden zich vaak gehaaide zakenlui. Ook zonder de theologische legitimatie van bepaalde fundamentalistische moslims dat je ongelovigen gerust mag bedriegen, zijn sommigen hunner zeer vindingrijk in het vinden van financiële mazen in de wet.
Dat geldt niet alleen voor het Vaticaan, waar Franciscus niet als eerste paus de hardnekkige bancaire Augiasstal poogt uit te mesten. We zien het ook in Amerika, waar een kwart van de bevolking de Bijbel letterlijk neemt, maar gezien de vele inhalige televisiedominees met dubieuze praktijken de passages over tollenaars in de tempel snel overslaat.
Hetzelfde geldt voor die over het gehoorzamen van de overheid. Anarchisme is daar niet iets van links, maar van rechts. Het pro-life-sentiment beperkt er zich ook strikt tot het ongeboren leven; eenmaal geboren is het leven, zeker als het zwart is, gezien de populariteit van de doodstraf en met automatische wapens zwaaiende milities, vogelvrij.
Zaterdag 10 oktober is het de Internationale Dag tegen de Doodstraf. Om die reden pleiten verschillende Marokkaanse NGO’s voor de afschaffing van de doodstraf in Marokko.
Het gaat om de Marokkaanse Coalitie Tegen de Doodstraf, de Nationale Mensenrechtenraad en Together Against the Death Penalty. Hun oproep, die via een videoconferentie werd gedaan, wordt ondersteund door verscheidene parlementariërs, advocaten en journalisten.
De laatste executie in het land vond 27 jaar geleden plaats. Dankzij de veelbesproken lustmoord op het elfjarige jongetje Adnane Bouchouf gaan er stemmen op in het koninkrijk om de doodstraf weer daadwerkelijk uit te voeren.
Uit een opiniepeiling uit 2017 bleek dat 40 procent van de Marokkanen voor de doodstraf is.
Gisteren kreeg Geert Wilders een chatsjkar, een Armeense kruissteen, uitgereikt als dank voor zijn politieke steun voor de Armeense zaak. Ook in de kwestie rond Nagorno-Karabach steunt Wilders de Armenen, die om dit gebied strijden tegen Azerbeidzjan. De steen werd uitgereikt door Onik Gelici, voorzitter van de Armeense Kerk in Almelo.
Vandaag kreeg ik de Armeense kruissteen/chatsjkar van de heer Gelici, Vz van de #Armeense Kerk in Almelo. Trots om #Armenië te steunen!
De PVV-voorman staat achter de Armeense zaak, ook omdat hij die als bondgenoot in de strijd tegen de islam beschouwt. Azerbeidzjan en diens bondgenoot Turkije zijn moslimnaties. Als dank besloot de Armeense Apostolische Kerk in Almelo hem daarom te bedanken met een Armeense kruissteen.
Deze kruisstenen staan symbool voor de Armeense christelijke identiteit. In de stad Culfa in Azerbeidzjan stonden lange tijd duizenden chatsjkars. Ze werden in de periode 1995-2005, na de eerste oorlog om Nagorno-Karabach, door Azerbeidzjanen vernield.
Sommige Armeense Nederlanders waarderen Wilders’ inzet voor de Armeense zaak. ‘Je hebt mijn stem als Armeniër’, reageert een twitteraar. Iemand anders reageert onder het Facebookbericht: ‘Waar was die ‘held’ tijdens het kinderpardon? Waarom wilde hij de Armeense kinderen niet helpen?’, doelend op de Armeense asielkinderen Lili en Howick, die in 2018 dreigden Nederland te worden uitgezet.
Het Armeens-Nederlandse GroenLinks-Statenlid (Zuid-Holland) Armine Stepanyan heeft moeite met Wilders’ omarming van de Armeense zaak. ‘Geert Wilders is tegenstrijdig bezig. Hij doet alsof hij voor de Armeniërs wereldwijd en in Nederland opkomt, maar zijn politiek van haat en racisme zorgt voor meer uitsluiting. De gemiddelde Nederlander op straat ziet het verschil niet tussen een Armeen of een Turk, ik word als buitenlander gezien en zelfs wel eens voor ‘vieze Turk’ uitgemaakt. Dus bedankt Wilders.’
Armenië en Azerbeidzjan zijn sinds 27 september in oorlog over Nagorno-Karabach. Dit gebied hoort officieel bij Azerbeidzjan, maar is na de val van de Sovjet-Unie in 1991 door de Armeniërs bezet tijdens een bloedige oorlog. Azerbeidzjan wil het gebied terug. Volgens Armenië is het gebied historisch gezien Armeens.
Er zijn steeds meer aanwijzingen dat Turkije Azerbeidzjan militair steunt in de strijd tegen Armenië. Rusland, Amerika en Frankrijk vinden dat Turkije olie op het vuur gooit en doen een beroep op Turkije om de gevechten tussen Armenië en Azerbeidzjan te stoppen, maar daar heeft Erdogan weinig zin in. Eerst moet Armenië zich helemaal terugtrekken uit Nagorno-Karabach.
Gisteren besloot de Kamer dat Nederland Turkije moet aanspreken binnen de NAVO-raad om zich niet te mengen in het conflict. Denk stemde tegen.
De VVD in de gemeente Den Haag wil niet nog meer migranten in de stad, vanwege de hoge woningnood. De VVD haalt zich met dit pleidooi de woede van coalitiegenoten GroenLinks en PvdA op de hals, meldt Omroep West. Ook de landelijke fractie van D66 is boos en eist dat Mark Rutte afstand neemt.
Volgens VVD-raadslid Jan Pronk loopt Den Haag vol, vooral vanwege kansarme migranten. ‘Den Haag kan deze groep niet blijven opvangen. Het is een keertje klaar.’
De VVD steunde daarom een motie van de PVV, die stelt dat de Haagse woningnood komt door ‘een enorme bevolkingsgroei van voornamelijk (kansarme) allochtonen’ en dat daartegen iets gedaan zou moeten worden.
Behalve de VVD steunden ook Hart voor den Haag/Groep de Mos en de Partij voor de Toekomst de motie van de PVV, te weinig voor een meerderheid.
PvdA en GroenLinks zijn ontstemd over de actie van hun coalitiegenoot VVD. PvdA-raadslid Janneke Holman noemt de PVV-motie ‘drek’. Volgens GroenLinks-raadslid Erlijn Wenink is ‘hier een grens overschreden’.
PvdA-wethouder Martijn Balster (Wonen, Wijken en Welzijn) vindt dat via de motie de ‘racistische kaart’ wordt gespeeld. ‘We zullen in het college nog wel even spreken over het feit dat de VVD deze motie heeft gesteund.’
Ook op landelijk niveau botst de VVD met een coalitiegenoot over de Haagse motie. D66-Kamerlid Jan Paternotte noemt de Haagse motie tot een migrantenstop een ‘minder, minder’-voorstel. Hij roept premier Mark Rutte op om afstand te nemen van de gebeurtenissen in de raad van Den Haag. ‘Laten we niet schouders ophalen. Niet normaal maken wat niet normaal is.’
De PVV doet een voorstel wat je alleen maar kan samenvatten als: “Minder, minder!”
Schrijver en journalist Said el Haji geeft sinds 2017 Nederlandse les aan nieuw- en oudkomers. In zijn nieuwe boek Gemeente zegt ik Nederlands leren deelt hij zijn ervaringen als taaldocent.
El Haji debuteerde in 2000 met De dagen van Sjaitan, dat enthousiast werd onthaald. In 2006 stelde hij met Annelies Verbeke 25 onder de 35 samen, een bloemlezing van nieuwe Vlaams-Nederlandse schrijvers. In dat jaar verscheen ook Goddelijke duivel, zijn tweede roman, en in 2011 De aankondiging, een roman over pre-islamitisch Arabië. In 2014 verscheen zijn voorlaatste boek, de bundel Sta op en leef, vader.
El Haji was nooit van plan om een boek te schrijven over de cursisten in zijn NT2-klas (Nederlands als tweede taal). Af en toe plaatste hij op Facebook korte berichten over zijn ervaringen als docent. Zijn Facebook-vrienden reageerden enthousiast en wilden dat hij meer schreef.: ‘Dus bleef ik schrijven’, zegt El Haji. ‘Op een gegeven moment zeiden sommigen: ‘Joh, je moet er een boek van maken.’’
Waarom ben je als docent gaan werken?
‘Als schrijver kom ik vaak op scholen voor schrijfworkshops, dus ik had al ervaring met les geven. En drie-en-een-half jaar geleden zat ik een beetje in een crisis. Ik was bezig met een roman, maar dat liep niet goed. Toen zag ik een vacature voor een docent NT2. Het was vlak bij mijn huis. Dus ik besloot: lekker, ik ga les geven.’
Gemeente zegt ik Nederlands leren, (Beeld: Uitgeverij Jurgen Maas)
Je werd niet gedreven door idealisme?
‘Nee, helemaal niet. Ik had gewoon werk nodig. Maar toen ik aan de slag ging, werd ik gegrepen door het werk. Ik vind het overdragen van kennis en ervaringen superleuk. Daarom doe ik het nog steeds. Sterker nog, ik heb dit jaar de opleiding tot NT2-docent gedaan en ik hoop in november mijn diploma te krijgen.’
Wat wil je dat de lezer begrijpt door dit boek te lezen?
‘In de eerste plaats wil ik laten zien hoe het eraan toegaat in zo’n les. Wat voor mensen er komen, hoe de relaties zijn, onderling en met de docenten. We horen in de media vooral over taalscholen als het niet goed gaat. Ik denk dat mensen mijn Facebookverhaaltjes leuk vonden, omdat ik de menselijke kant toon van taallessen en taalscholen. En de lezers zien dat ik mij niet boven mijn leerlingen plaats, ik maak ze niet belachelijk. Als docent leer ik van hen over culturen, over hoe je met mensen omgaat, over hoe je duidelijk moet communiceren om misverstanden te voorkomen. Maar vooral leerde ik om niet te snel te oordelen.’
‘Er zijn bijna 180 nationaliteiten in Rotterdam, bijna de hele wereld komt hier en ik geef ze Nederlandse les. Prachtig’
Je schrijft over cursisten die decennia in Nederland wonen, maar slecht Nederlands spreken, een uitkering ontvangen en de taal niet willen leren. Ben je niet bang dat je de negatieve perceptie over bijvoorbeeld Marokkaanse Nederlanders versterkt?
‘Er wordt al heel lang geschreven over Marokkanen, Turken, en Antillianen. Soms negatief en soms positief. Sommige problemen, zoals overlast, criminaliteit en geweldpleging spelen al heel lang. Dat is niet alleen de schuld van die mensen zelf, maar ook van de politiek en de aard van de Nederlanders. Die zijn vaak direct en stoten je dan af. Ze doen het niet expres, ze willen je geen pijn doen, maar zo zijn ze. Het is hun cultuur. De politiek heeft ook fouten gemaakt. Er is heel lang gedacht dat de problemen vanzelf zouden weggaan. Maar dat is niet zo. Kijk maar naar oudkomers die hier al dertig of veertig jaar wonen. De integratie is bij sommigen van hen juist slechter geworden. Ze schamen zich voor hun werkloosheid en hebben zichzelf opgesloten in hun huizen. Ze vertrouwen alleen op hun kinderen en op God. Dat is niet goed voor hun gezondheid en niet goed voor hun integratie. We moeten niet denken: ’Ze willen niet, ze kunnen niet, laat ze maar zitten.’ Nee, we moeten ze helpen, daar gaat mijn boek over.’
Wie is volgens jou verantwoordelijk voor het slechte Nederlands van deze mensen? De overheid of zijzelf?
‘Het is een gedeelde verantwoordelijkheid. De overheid heeft de verantwoordelijkheid om mensen te helpen, dus om te zorgen dat die mensen taalles krijgen. De mensen zelf hebben de verantwoordelijkheid om hun best te doen en de taal te leren. Die duidelijkheid was er heel lang niet, maar nu wel. Er is decennialang geroepen dat nieuwkomers moeten integreren. Integratie is geen helder doel. Wat is integratie? Wanneer ben je klaar met integreren? Je moet als overheid heldere doelen stellen, zodat de mensen weten wat er van hen verwacht wordt. Nu heeft de overheid de plicht geformuleerd: ‘Wij bieden jullie taalcursussen aan en jullie moeten komen. Jullie moeten laten zien dat jullie iets hebben geleerd.’’
‘Door de omgang met andere culturen word je gewezen op je eigen arrogantie’
Je schrijft dat je blij bent met de multinationaliteit van Rotterdam. Waarom eigenlijk?
‘Ik houd van reizen. Ik heb vroeger veel gereisd. Met dit werk komt de wereld naar mij toe. Ik hoef niet meer naar Australië of naar Cuba; ik kan reizen in de taal die ik het beste spreek. Er zijn bijna 180 nationaliteiten in Rotterdam, bijna de hele wereld komt hier en ik geef ze Nederlandse les. Prachtig.’
‘Leve de nieuwkomer! Geen verfrissender elan dan dat van de nieuwkomer’, lezen we in je boek. Wat voegt de aanwezigheid van nieuwkomers toe aan de Nederlandse samenleving?
‘Ervaringen met mensen uit andere culturen vergroten ons mensbegrip. Je bent dan minder geneigd om jezelf op te sluiten in je eigen cultuur. Ik denk dat ik heel tolerant en vriendelijk ben en niemand haat, maar als ik met sommige cursisten ben voel ik toch vooroordelen en negatieve gevoelens. Het is goed om daarmee geconfronteerd te worden. Dat geldt niet alleen voor mij, maar voor alle Nederlanders. Nederlanders kunnen heel arrogant zijn en denken dat ze het allemaal beter weten. Door de omgang met andere culturen word je gewezen op je eigen arrogantie. Een beetje bescheidenheid zou goed zijn voor dit land.’
Wat vind je van de manier waarop in Nederland wordt omgegaan met nieuwkomers?
‘Nu is er meer oog voor nieuwkomers dan voorheen. We hebben geleerd van de eerste fouten met de eerste nieuwkomers. En we proberen het beter te doen. Als we vluchtelingen binnenlaten is het niet van: ‘Oké, het komt vanzelf goed’. Nee, dan wordt er gezorgd dat er taallessen zijn, dat ze worden opgenomen in de samenleving, en dat ze werk krijgen.’
Je kwam naar Nederland toen je zes jaar oud was. Het Nederlands is de taal die je het best spreekt en je partner is Nederlander. Maar je drukt in het boek ook je woede uit over het negeren van de rechten van de Amazigh – de Berbers – in Marokko. Waarom maak je je hier boos over?
‘Het is onbewust. Ik spreek de Berbertaal Tamazight alleen met mijn moeder, omdat ze geen Nederlands spreekt. Ik denk niet dat ik honderd procent Nederlander ben. Ik geloof dat ik wel degelijk iets heb meegekregen vanuit mijn achtergrond. Noem het trots. Als mensen er vanzelfsprekend van uitgaan dat ik Nederlander ben of Marokkaan en dus Arabier, dan voel ik mij miskend. Ze doen alsof Marokko alleen Arabisch is, daar ben ik het niet mee eens. Ik wil erkend worden als mens, maar ook om wie ik ben. Ik heb lang gedacht: ‘Laat Marokko maar, ik woon hier en ik ben Nederlander.’ Maar zo simpel is het niet. Ik heb wel degelijk dingen anders ervaren dan geboren Nederlanders. Mijn Nederlandse vriendjes gingen voetballen, toen ze ouder werden bier drinken, ik mocht het allemaal niet. Ik moest naar de moskee, ik moest de Koran van buiten leren, bidden. Waarom zo anders? Nu ik langzaam ouder word, ga ik daarover nadenken en begrijp ik dat je niet in een keer kan zeggen: ‘Ik ben Nederlander, klaar.’ Je kan geen muur zetten tussen je vaderland, je geschiedenis en je toekomst.’
De Opéra national de Paris gaat mogelijk het gebruik van blackface in de ban doen, nadat zo’n vierhonderd medewerkers – bijna een kwart van de totale staf – een open brief hebben geschreven tegen racisme.
In de brief wordt niet alleen blackface gehekeld, maar ook het gebruik van ‘het n-woord’ in opera’s en balletvoorstellingen. De cast moet diverser en dansers van kleur moeten de beschikking krijgen over panty’s die hun huidskleur matchen, stellen de ondertekenaars. Ze worden geïnspireerd door de Black Lives Matter-beweging in de Verenigde Staten.
In antwoord op de open brief heeft operadirecteur Alexander Neef toegezegd een commissie van buiten te zullen aanstellen, die zich over de kwestie zal buigen. Het rapport moet op 15 december klaar zijn.
Neef complimenteerde de briefschrijvers voor hun moed, zich over deze kwestie uit te spreken. Tegen het Franse persbureau AFPzegt Neef, die pas geleden is aangesteld als ditrecteur, dat hij het racismevraagstuk al wilde onderzoeken.
‘We willen intern een cultuur creëren, zodat mensen naar voren durven te komen om over serieuze kwesties te praten, zodat ze weten dat ze gehoord en serieus genomen zullen worden’, aldus Neef.
De Opéra national de Paris stamt uit 1669 is het meest gerenommeerde opera- en balletgezelschap van Frankrijk. De instelling organiseert operavoorstellingen organiseert in verschillende zalen in Parijs en wordt gesubsidieerd door de nationale Franse overheid.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
