Een uitgelekte interne mail van de schoolleiding, waarin een onwettig verbod op bidden tijdens pauzes werd aangekondigd, zette afgelopen week de verhoudingen op scherp bij de Zadkine-scholengroep in Rotterdam. Dit meldt het Algemeen Dagblad.
Het voorgenomen verbod werd na protest van het personeel ingetrokken, maar de gemoederen zijn nog niet bedaard. In de mail, die het AD heeft ingezien, stond dat de school wilde ‘handhaven’ op ‘actieve geloofsbelijdenis’, bijvoorbeeld door directeuren instructies te geven om collega’s aan te spreken op hun gedrag.
Enkele van die richtlijnen waren:
- ‘Stoor niet tijdens het gebed, maar wacht tot de medewerker klaar is met bidden’
- ‘Geef aan dat het binnen Zadkine niet is toegestaan om te bidden’
- ‘Stel geen ruimte beschikbaar’
De mail zou zijn verstuurd op 11 oktober, meldt het AD.
In de tussentijd zou een medewerker tijdens het gebed al zijn gestoord door een leidinggevende, wat leidde tot een flinke discussie en gespannen relaties op de werkvloer.
Het botert al langer niet tussen de medewerkers en leidinggevenden van de Zadkine-scholen. Medewerkers en studenten hebben herhaaldelijk, maar tevergeefs, om stilteruimtes gevraagd.
De voorzitter van het college van bestuur, Marloes de Vries, noemt het een ‘ingewikkeld debat’ dat tijd nodig heeft.
In het vraaggesprek zegt ze dat er al een ‘huiskamer’ voor iedereen is. Op de vraag of daar ook gebeden mag worden, antwoordt de voorzitter: ‘Als iemand die christelijk is daar een boterham wil eten, kan het zijn dat hij zijn handen vouwt voordat hij begint. Dat kun je in een huiskamer doen, natuurlijk.’
Op de vraag of een moslim daar ook mag bidden op een gebedskleedje, luidt haar antwoord ontkennend. ‘Op dit moment is dat niet wenselijk. We willen op dit moment een neutrale plek zijn, voor alles en iedereen.’
Het AD vraagt of dat niet discriminerend is. De Vries legt dan de islam uit: ‘Het is niet zo dat moslims absoluut niet zouden kunnen bidden. In het islamitische geloof zijn er verschillende manieren om dat te doen. Dat is niet alleen met het gebedskleed uitrollen en zo. Het kan ook op de manier van het christelijke geloof, alleen dan met een ander handgebaar. Daar verdiepen we ons echt wel in.’
‘Ik merk dat ik een hele gekke mix voel van verdriet en boosheid tegelijk voel. Verdriet voor al die goedbedoelde, nette, keurige jongens en meisjes van biculturele afkomst, die hier derde, vierde generatie zijn, en nog steeds te horen krijgen dat zij extra moeten oppassen dan een Jan en Klaasie die ook wel van een relletje houden in de provincie of tijdens voetbalwedstrijden. Jan en Klaasie hoeven namelijk nooit bang te zijn om hun nationaliteit kwijt te raken. Mijn boosheid zit hem vooral in wanneer deze dubbele maat ooit gaat stoppen? Wanneer gaan politici nou eens zeggen, dit zijn niet ‘hun’ jongeren die zich misdragen, maar ‘onze’ jongeren die zich misdragen?
geagiteerd, vooral vanwege feiten zoals dat deze hooligans (met hun achtergrond als soldaten in het Israëlische leger) in Nederland mochten zijn voor een voetbalwedstrijd, dat er zoveel politie en ME’ers werden ingezet om dit te faciliteren, dat het werd toegelaten om de Palestijnse vlag van een huis te halen en verbranden. Om dan nog te zeggen dat er sprake is van antisemitisme en zelfs een pogrom, maakt me erg van streek.
over en dan gaat men weer tot de orde van de dag. Nu werd het enorm opgeblazen in de media, alsof het een ‘pogrom’ was tegen de Joodse bevolking van Amsterdam. Nee, het was actie, reactie. En toen werd de integratiediscussie er nog bijgehaald, terwijl er over en weer klappen zijn gevallen. Die Maccabi-hooligans waanden zich onaantastbaar. Ze gingen heel provocatief te werk en vielen mensen gewoon aan. Ik schrok er van dat in de eerste dagen in de landelijke media niet ter sprake kwam.
‘Ik sta als witte Nederlander natuurlijk meer uit de wind dan Marokkaanse en islamitische Nederlanders. Bij deze groepen is het veel harder aangekomen, omdat het over hen gaat en hun bestaansrecht in Nederland constant wordt ondermijnd. Ze worden als onbetrouwbaar en ongewenst gebrandmerkt en als niet-Nederlands beschouwd. Dat is extreem schadelijk. Daarom vind ik dat wij als witte Nederlanders voor honderd procent onze solidariteit moeten betuigen aan al onze landgenoten met een Marokkaanse of islamitische achtergrond. Zij horen hier en dit racistische kabinet destabiliseert de samenleving door bepaalde bevolkingsgroepen onterecht zwart te maken en conflicten aan te wakkeren. Ik ben geschokt dat er nog steeds geen bodem in zicht is voor de mate waarin dit kabinet bereid is de rechten en vrijheden te ondermijnen. Ze creëren een hetze, gebruikmakend van leugens, Israëlische propaganda en valse antisemitisme-verwijten, voor hun eigen islamofobe doeleinden en om Israël ongehinderd door maatschappelijk protest een genocide te laten uitvoeren.
was. Ze staan bekend om hun racisme en ik wist dat het niet veilig kon zijn. Ik draag bovendien altijd een kuffiyeh. In verschillende groepen ging het al rond dat het uit de hand kon lopen. De nasleep vond ik echt choquerend. Dat de burgemeester van de meest internationale en multiculturele stad van Nederland ervoor heeft gekozen om te zeggen dat racistische hooligans onze ‘gasten’ waren en dat we hen welkom horen te heten, was simpelweg verbijsterend. Dus het is kennelijk oké, dat gewelddadige Israëliërs marcheren en ‘Dood aan Arabieren’ en ‘Er is geen school in Gaza, want er zijn geen kinderen meer’ roepen. Het was zeer beledigend om deze mensen te beschouwen als ‘onze gasten’. Zo gedraagt een gast zich niet.
