16.1 C
Amsterdam

Hizir Cengiz

Bellen naar het thuisfront

De fysiotherapeut, een man van middelbare leeftijd die werkt op bergschoenen, duwt en drukt wat. Te zachtjes, voor mijn gevoel. Aanvankelijk dacht ik dat hij zou kneden en kraken. Al jaren heb ik enorme last van m'n rug. Iets...

Het plezier van lezen

Ik ben nimmer, zelfs niet voor het slapengaan, voorgelezen; ik las juist voor mijn moeder de overheidsbrieven en probeerde die in het Koerdisch te vertalen. Al kwam ik niet veel verder dan ‘weer geld betalen’ of ‘niks aan de...

Opgroeien in armoede: geen geld voor een ijsje en het trampolinepark

In het maatschappelijk debat gaat het steeds vaker over armoede. Maar kinderen komen vrijwel nooit aan het woord. Daarom sprak journalist Hizir Cengiz met twee kinderen die weten hoe het is om op te groeien in een minimagezin. Alya (13)...

Migrantenkinderen, claim je thuis

‘De droom van mijn vader ben ik nooit geworden./ Zijn stappen waren niet te volgen./ Mijn voeten groeiden uit de zijne./ Hij had een wil, waar ik een weg.’ Dit verhaalt Benzokarim, artiestennaam van spoken word-artiest en schrijver Karim Ellouta...

Het ergste van de WK-rellen: het antisemitisme

Op een TikTok-livestream is te zien hoe een groepje jongens voor de bibliotheek bakstenen op de grond gooit. Zodat ze kleiner worden en er dus makkelijker mee te gooien is. Naar agenten, waarschijnlijk. Een vriend van de livestreamer vertelde...

Religie verteer je niet

Niet-gelovigen, die in sommige gevallen een zondag of twee als kind meegesleurd werden naar de kerk, vragen me weleens of de islam hetzelfde lot als dat van het christendom in het Westen zal hebben. In sha Allah, antwoord ik...

Onterecht dacht ik met een schepje mijn jeugd begraven te hebben

Vanuit een woning, links aan de overkant, klinkt geschreeuw. Een jonge vrouw is boos. Ik hoor gelukkig geen huilend kind. Maar goed, vroeger hield ik in dergelijke situaties bij ons in de woonkamer ook wijselijk mijn mond en sloeg...

Seksisme in de speeltuin

Soms zie ik vrouwen met een zwarte hoofddoek rondjes lopen. Vaak met een donkere vest tot hun enkels en een flesje water in hun hand. Rondom de speeltuin waar ik als kind haast dagelijks kwam, net buiten de Haagse...

Met goede doelen wast de loterij haar vuile handen schoon

Sinds ik op mezelf woon, merk ik pas hoe belachelijk vaak de gokindustrie reclame maakt per post. Als in mijn brievenbus niet een flyer ligt van een christelijk clubje dat me wil vertellen hoe liefdevol God is of me...

Kunst doet wat religie nalaat

Voor de tweede keer ooit loop ik in het Mauritshuis. Het overvolle museum zou zelfs zonder al die kunst net een paleis zijn. Het behang, de trappen, het tapijt: man, wat een schoonheid. ‘Waarom ben ik als kind hier...

Biografie

Publicist.
22 ARTIKELS