Wanneer zeggen we: genoeg is genoeg? Wanneer komen we in opstand tegen deze gekte? Zijn we met zijn allen beland in een realiteit die al in 1949 werd voorspeld in het boek 1984 van George Orwell? Een toekomst waarin de overheid iedereen in de gaten houdt en bepaalt wat we mogen denken en zeggen.

Trump laat zien waar het naartoe gaat: geen tegenspraak toegestaan. Hoewel er protesten zijn in de VS, is het niet genoeg om de afbraak te stoppen. Transgenders worden buitengesloten, noodprogramma’s voor de armsten verdwijnen, en Amerika zet stappen die op de lange termijn schade aanrichten.

En helaas zien we dit ook in Nederland gebeuren.

Hulpprogramma’s worden gekort: minder geld voor ontwikkelingshulp, terwijl de rijken bevoordeeld worden. Het stemgedrag van de VVD en de BBB in de Eerste Kamer spreekt boekdelen: het tegenhouden van de verhoging van het minimumloon laat zien dat zij niet van plan zijn om wat zogenaamd elders bespaard wordt, hier aan de kwetsbaren te geven.

Je zou toch denken dat een minister van Asiel en Migratie daar blij mee zou zijn

Ook hier wordt de geldkraan dichtgedraaid als je als individu of organisatie te lastig bent voor het kabinet. Kijk naar de motie van JA21 om Extinction Rebellion (XR) hun ANBI-status te ontnemen, een status die belastingvoordelen biedt aan goede doelen. Ja, hun acties zijn soms hinderlijk, maar demonstreren is een fundamenteel recht.

Of kijk naar de oproep van de Tweede Kamer (lees: Wilders) om burgemeester Femke Halsema te ontslaan – iets waar hij helemaal niet over gaat. Opnieuw veel lawaai, terwijl de feiten anders liggen. Halsema werd juist verkozen tot de beste lokale bestuurder van 2024, geroemd om haar integriteit, communicatie en zelfreflectie. Eigenschappen waar Wilders nog veel van kan leren, als hij meer dan één letter per keer zou kunnen gebruiken.

In al deze gevallen lijkt er sprake van politieke willekeur.

Net zoals bij onze geliefde minister van Asiel en Migratie, mevrouw Faber. Die, zoals we weten, zo daadkrachtig optreedt en alles glashelder uitlegt – zonder de hulp van een woordvoerder, natuurlijk!

Voor de duidelijkheid: Minister Faber besloot zonder onderbouwing om VluchtelingenWerk ruim 20 miljoen euro te korten, terwijl deze organisatie een wettelijke taak uitvoert in opdracht van het Rijk. Haar argument? VluchtelingenWerk houdt zich alleen met vluchtelingen bezig. Je zou toch denken dat een minister van Asiel en Migratie daar blij mee zou zijn. Maar in haar parallelle realiteit kan je ook een echtpaar dat al 17 jaar in Nederland woont, zonder enige band met Oekraïne, uitzetten naar Oekraïne. Daar moeten ze maar een veilige plek zoeken.

Misschien is dit niet 1984, maar eerder kafkaiaans? Een regering die onlogisch, verwarrend en frustrerend beleid voert.

Wat ik zie, is dat onder het mom van ‘zelfbehoud’ en ‘het beschermen van onze cultuur’ politieke keuzes worden gemaakt die niet menselijk zijn. Ze zijn niet eerbiedig, niet empathisch en in sommige gevallen zelfs in strijd met de Rechten van de Mens en onze grondwet.

Ik kijk met smart uit naar protest en opstand. Het moet toch een keer komen?

Waar is het medicijn tegen deze waanzin? En wie schrijft het recept uit voor dit kabinet?