De zon schijnt en aan het mooie weer lijkt geen einde te komen. Bij veel mensen gaan de gedachten automatisch naar vakantie, reizen, relaxen. Daarom vraagt de Kanttekening voor dit zomernummer aan haar panel: waar gaan jullie eigenlijk op vakantie?

Ahmed Abdillahi (42), postbezorger:

‘Ik ben in 1992 als vluchteling naar Nederland gekomen met mijn oom en tante. De eerste jaren hier  kwam vakantie niet voor indam mijn woordenboek. En eigenlijk is dat nooit echt veranderd. In 1996 zou ik bijvoorbeeld voor het eerst met school naar Engeland gaan, maar aan de Franse grens werd ik teruggestuurd, omdat de school mijn visum niet goed had geregeld. Die vernedering kwam er nog bovenop.

Pas in 2011 kwam ik voor het eerst buiten Nederland. Ik ging naar Engeland en omdat het familiebezoek was, kan je ook dat niet echt vakantie noemen. Wanneer de vakantieperiode aanbreekt en ik iedereen met rolkoffers in de weer zie, dan word ik ieder jaar herinnerd aan de kloof die er is. Mensen die op vakantie kunnen, gun ik dat van harte. En anderen, die het niet zo goed hebben getroffen, gun ik het nog meer.

In 2016 ben ik voor het eerst in 27 jaar naar Somalië geweest, om mijn moeder te bezoeken. Geen Ibiza voor mij. Eerlijk gezegd, zou ik massatoerisme naar zulke oorden ook niet willen. Ik ben meer van de culturele reizen. Hoop dat er een potje komt voor de have-nots, die een weekendje naar Rome kunnen.’

‘In 2016 ben ik voor het eerst in 27 jaar naar Somalië geweest, om mijn moeder te bezoeken’

Anushka Soekhradj (29), sociaal werker:

‘Ik maak dit jaar een cruise in het Middellandse Zeegebied met mijn kinderen en familieleden. We gaan voor de gezelligheid met een grote groep. Ieder jaar zien de bestemming en het gezelschap er anders uit. Je moet je heel tijdig voorbereiden op de vakantie, anders zou het lastig kunnen worden om nog iets betaalbaars te vinden.

Om me heen merk ik soms mensen die wachten op een last minute vakantie: ze hebben hun vakantiedagen al opgenomen maar nog niks geboekt. Spontaniteit is duur, evenals mijn ideale vakantie. Ik ben gek op natuur en daarmee bedoel ik de natuur op continenten als Afrika, Azië en Zuid-Amerika. Ik ben niet materialistisch, ik wil in elk geval comfort maar niet per se luxe. Ik hoop dat iedereen de kans krijgt op een redelijk weekje weg en wat van de wereld kan zien, of de kans krijgt te ontspannen weg van huis.’

‘Ik ben gek op de natuur op continenten als Afrika, Azië en Zuid-Amerika’

Ibrahim Özgül (39), ondernemer en bestuurder:

‘Ja, ik heb er zin in! Dit jaar Dubai en Egypte. Zon, zee, cultuur en lekker eten, zoals ik altijd doe. Terugkijkend is het echt apart dat het de voorgaande jaren – met de corona-maatregelen – zo veel moeilijker was. Nu lekker geen beperkingen, geen risico’s dat je niet kan gaan of terug kan keren naar Nederland.

Aan de andere kant, ik hoor in mijn omgeving wel dat mensen die naar Turkije gaan overwegen dat met de auto te doen, omdat de vliegtickets zo ontzettend duur zijn. Bovendien, ik weet niet of het meer is geworden, maar een paar maanden terug hoorde ik nog via een vriendin dat een hele wijk niet op vakantie kan. Ze hadden toch lol, omdat iedereen in de stad was. Dan bekijk je thuisblijven wel vanuit de zonnige kant. Het is droevig dat in een land als Nederland de minima niet op vakantie kunnen. Ook niet eens naar zo’n all inclusive vakantie in Spanje of Turkije. Tja, dan kunnen de vakantieverhalen natuurlijk extra wrang binnenkomen’…’

‘Het is droevig dat in een land als Nederland de minima niet op vakantie kunnen’

Dimple Sokartara (29), communicatieadviseur:

‘Deze zomer ben ik gewoon non-stop aan het werk in Nederland. Lekker geld verdienen. Gewoon mijn reguliere baan als communicatieadviseur bij de FNV en in de weekenden op het Kwakoe-zomerfestival met muziek, eten en geschiedenis in Amsterdam-Zuidoost. Dat is altijd leuk. Ik zal ook wel af en toe een festival hier en een feestje daar pakken. Dus met vertier komt het wel goed.

Mijn ideale vakantie? Normaliter ging ik altijd naar Indonesië. Het moment om familie te bezoeken. Maar nu ik wat ouder ben, bewaar ik dat liever voor de koudere maanden. Toen ik het financieel niet breed had heb ik vaak gewerkt in de zomer. Bovendien was er altijd wel iets te doen dat niet per se geld kostte. Fietsen, met vrienden in een park, bij een meertje of aan het strand afspreken. Dat kan een beetje creatief allemaal ook gratis. Er was gelukkig nooit echt een moment in mijn leven waar ik geen leuke dingen kon doen op vakantie, of gewoon hier in Nederland. Ik heb altijd wel een baantje gehad.’

‘Mijn ideale vakantie? Normaliter ging ik altijd naar Indonesië’

Mostafa Hilali (48), militair:

‘Zeker, ik ga lekker old school naar Marokko. Nee, niet met een volgeladen, stereotype busje, binnen 24 uur racen naar de boot in Tanger. Nee, we gaan gewoon lekker relaxed met mijn ouders en zoontje en weinig bagage. Echt op vakantie. We rijden rustig en als we moe zijn pakken we een hotel in Frankrijk en Spanje. Heerlijk.

Kijk, mijn ouders zijn al op leeftijd. In mijn jeugd hebben zij ons elk jaar naar Marokko gebracht. Nu wil ik dat kunstje omdraaien en breng ik hen als dank naar Marokko. Ik heb dit altijd al willen doen. Maar door corona en andere verplichtingen kwam het er steeds niet van. Dit jaar pak ik mijn kans en doe het gewoon. Ook om tijd met elkaar door te brengen en om aan mijn zoontje te laten zien hoe het er vroeger enigszins aan toe ging.

We gaan alles opnemen en reflecteren op de mooie momenten en herinneringen. Straks kunnen we dat helaas niet meer doen. En dan is het mooi om die beelden weer terug te zien. In Marokko is het eindpunt Meknes, in centraal Marokko. Die mooie herinneringen die we daar maken, nemen we weer terug naar Nederland. Fijne vakantie allemaal!’

‘In mijn jeugd hebben mijn ouders ons elk jaar naar Marokko gebracht’

Leontine Vreeke (45), salesmanager:

‘Dit jaar heb ik geen vakantieplannen, slechts dromen. Mijn dochter en ik fantaseren erover om samen naar Suriname gaan. Om het land van mijn moeder te zien en te ervaren. Om de oudste broer van mijn moeder, die op leeftijd raakt, en zijn gezin te ontmoeten. Maar vooral om dat deel van onze roots samen te omarmen.

Na deze family trip zouden we onze weg vervolgen naar Los Angeles. Daar woont Monique, een vriendin die ik al sinds 2007 niet meer gezien heb. Ze stuurt altijd cadeautjes voor mij en mijn dochter. Boeken over stoere meiden, verhalen over interessante vrouwen in de geschiedenis, het boek van Michelle Obama in een versie speciaal voor pubers. Vanuit de States werkt ze mee aan de opvoeding van mijn dochter, die ze helaas nog nooit in real life heeft gezien. En ook Monique wordt steeds ouder, ze is al met pensioen en kwakkelt met haar gezondheid.

‘Mijn dochter en ik fantaseren erover om samen naar Suriname gaan’

Elk jaar vragen we ons met angst en spijt af of het vullen van de spaarpot te lang heeft geduurd. Als alleenstaande ouder zijn er andere verplichtingen, uitdagingen van het leven van alledag die ervoor zorgen dat het potje voor de droomreis nooit op de gewenste tijd gevuld is. Want het moet nu. Vandaag is ons gegeven, maar morgen?

Met de schoolvakantie voor de boeg en het mooie weer van nu in eigen land, zijn de wensen kleiner en realistischer. Met de metro naar Hoek van Holland voor een dagje strand, het jaarlijkse uitje naar de Efteling en familie opzoeken in Zeeland. Vakantie in eigen land is zeker geen straf, maar de droom blijft.’