In aanloop naar de verkiezingen geeft de Kanttekening wekelijks een podium aan biculturele kandidaten voor de Tweede Kamer. Vandaag: Sylvana Simons, lijsttrekker van BIJ1.

Wie zich afvraagt hoe het kon dat tussen 1941 en 1945 meer dan 100.000 van de 140.000 Joden uit Nederland werden afgevoerd, zonder dat de bevolking en de media daar iets aan deden, kan zichzelf allerlei vragen stellen over het waarom. Maar je kunt je ook proberen in te leven in het brute geweld van de Duitse bezetter – iets wat wij onszelf gelukkig bijna niet kunnen voorstellen. Toch denk ik deze dagen veel aan de dappere Nederlanders die wel in verzet kwamen tegen de nazi’s – bijvoorbeeld aan de februaristakers die wij deze maand herdenken.

Wie is een held in oorlogstijd, wanneer vreedzaam verzet serieuze gevolgen heeft voor je eigen veiligheid en die van je kinderen? Ik denk ook aan Nederland in 2021. We zijn niet bezet. Er is vrijheid van meningsuiting. Maar er zijn nog maar weinig Joden over in Nederland. Hitler en zijn vrienden, ze zijn verslagen, maar hun missie is geslaagd. In vier jaar tijd.

De vraag blijft: hoe kon dat zo komen? En dan is de moorddadige onderdrukking niet het enige antwoord. Hitler kwam namelijk democratisch aan de macht en het vervolgen van de Joden begon niet pas in 1941 – en ook niet in 1933, toen rechtse Duitse partijen ‘niet anders konden’ dan Hitler de absolute politieke macht in handen geven, al stemde ‘slechts’ 43,9 procent van de Duitsers op de NSDAP.

Al vroeg in de jaren twintig, nog voordat de moorddadige moordmachine van Hitler was geïnstitutionaliseerd in allerlei ministeries, was het duidelijk wat Hitler van plan was met Joodse landgenoten. Duitsland – en eigenlijk heel Europa – moest worden ontdaan van alles wat met Joden te maken had. De hele blauwdruk voor de ont-Joding van Duitsland valt letterlijk terug te lezen in Hitlers bestseller Mein Kampf, die door miljoenen ‘bezorgde burgers’ werd gelezen. Het vervolgen van de Joden begon dan ook al veel eerder dan het moment waarop de eerste treinen naar de ‘werkkampen’ reden. De demonisering van Joodse burgers was aan de orde van de dag in Duitsland, op alle mogelijke niveaus.

Nu wij deze maand de dappere februaristakers herdenken die – ondanks het militaire geweld dat als een zwaard van Damocles boven hun hoofd hing – wel in verzet kwamen tegen de anti-Joodse maatregelen die werden afgekondigd door de Duitse bezetters, kan ik niet anders dan denken aan het Nederland van nu – en de manier waarop er over moslims wordt gedacht en gesproken door veel mensen. Verbijsterend veel mensen.

Vervang het woordje ‘moslim’ door ‘Jood’, en je hoeft jezelf nooit meer af te vragen hoe Hitlers haatmachine aan de macht kwam in 1933

Uit recent onderzoek blijkt dat een op de drie Nederlanders negatief denkt over moslims. Na 25 jaar non-stop moslim-bashen en het ‘mislukt’ verklaren van ‘de multiculturele samenleving’ – lees: de fysieke en culturele aanwezigheid in Nederland van mensen met een biculturele achtergrond is ‘een mislukking’ volgens alle grote politieke partijen, van de SP tot aan de PVV – is dit ‘nieuws’ geen ophef of analyse in de media meer waard.

Inmiddels is de haat jegens moslims in Nederland zo gewoon geworden dat de PVV, de op een na grootste politieke partij in de peilingen, klaar staat om een heel ministerie op te tuigen om dit land te ontdoen van haar moslims. En Nederland? We staan erbij en we kijken ernaar.

Iedereen die denkt dat het ‘niet zo’n vaart zal lopen, omdat we zoiets nooit meer zouden laten gebeuren in deze tijd’, of ‘omdat we nu overal media-coverage hebben in de vrije wereld’, die raad ik het volgend aan: lees de komende weken eens extra goed de kranten en volg het nieuws op de televisie, op de tijdlijn van je Facebook, of op Twitter. Vervang het woordje ‘moslim’ door ‘Jood’, en je hoeft jezelf nooit meer af te vragen hoe Hitlers haatmachine aan de macht kwam in 1933.