Het nieuws dat de populaire Imane Nadif als fractievoorzitter van GroenLinks Amsterdam is gepasseerd, doet op social media de wenkbrauwen fronsen. Sommigen concluderen: GroenLinks pronkt dan wel volop met diversiteit, maar geeft niet thuis op de momenten dat het er echt toe doet.
De afgelopen gemeenteraadsverkiezingen kreeg Nadif 12.435 stemmen en de nieuwe fractievoorzitter Zeeger Ernsting slechts 694. Nadif stond bovendien tweede op de GroenLinks-lijst onder Rutger Groot Wassink, die opnieuw wethouder werd. Maar de Amsterdamse fractie koos dus toch voor Ernsting als nieuwe leider.
‘Je zou bijna denken… dat ze bij GroenLinks Amsterdam niet klaar zijn voor een vrouw van kleur als leider’, twittert columnist Nori Spauwen (het Financieele Dagblad). PvdA en D66, die samen met GroenLinks de nieuwe coalitie vormen, kiezen wél gewoon hun nummer 2 als fractievoorzitter. Je zet zo iemand namelijk niet voor niks op nummer 2.’
Jeroen van Strien, voormalig GroenLinks-bestuurslid in Zuidoost Drenthe, is het daar mee eens: ‘En bij het volgende congres lopen ze weer te jammeren dat GroenLinks als een witte elitaire Grachtengordelpartij wordt gezien´, concludeert hij bitter.
Oud-GroenLinks-raadslid Serpil Ates uit Den Haag schrijft op Facebook: ‘Waarom? Kom niet aan met: Bla bla .. te weinig ervaring…; Bla bla… nog even op de zijlijn..; Bla bla… is activistisch’. Ze wijst erop dat GroenLinks er minder moeite mee heeft om een witte man wethouder te maken. ‘Is dit echt wat wij hebben begrepen van inclusie en emancipatie?’
Haar bericht krijgt instemmende reacties. ‘GL bekent kleur’, reageert iemand. En een ander schrijft: ‘GroenLinks zal nooit de huidige status quo echt bevragen: nooit neoliberalisme of witte suprematie aanpakken.’
De rechtse videomaker Shashi Roopram concludeert: ‘Links-progressieve partijen praten graag over diversiteit en inclusie en gebruiken het als middel om rechtse politici weg te zetten, maar wanneer de macht verdeeld wordt is diversiteit opeens geen prioriteit meer…’
