De K7, het samenwerkingsverband van regionale moskeekoepels, doet aangifte tegen staatssecretaris Jurgen Nobel van Participatie en Integratie. Hij maakt zich volgens de koepels schuldig aan groepsbelediging, het aanzetten tot haat en discriminatie.
Dit zijn drie strafbare feiten, zegt de K7 in een gezamenlijk persbericht op donderdag. Ze refereren aan uitspraken die de VVD-bewindsman gedaan heeft bij de ministerraad op 12 november, waarin de rellen in Amsterdam besproken werden. Nobel had het hier over ‘islamitische jongeren’ die ‘voor een groot deel onze Nederlandse normen en waarden niet onderschrijven’.
De koepelorganisaties stellen dat er op dat moment nog niets duidelijk was over de religieuze opvattingen of de etnische afkomst van de verdachten. ‘Hiermee maakt de staatssecretaris zich schuldig aan het aanzetten tot haat tegen dergelijke jongeren’, aldus de K7.
De organisaties hebben gevraagd of Nobel zijn woorden wil terugnemen, maar dit heeft hij tot nu toe niet gedaan.
Geert Wilders is uitgenodigd om naar Israël af te reizen en daar te praten met een radicale kolonistenleider die pleit voor de annexatie van de Westelijke Jordaanoever. De PVV-leider zal van 8 tot 10 december naar het gebied afreizen.
De politicus is uitgenodigd door de Likoedpartij van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, vanwege zijn ‘inzet voor de staat Israël en zijn veiligheid’ en zijn ‘onderscheidende rol in het mondiale politieke landschap, schrijftNRC.
Veelzeggend zijn de namen onder de uitnodiging: de Israëlische minister van Wetenschap en Technologie, Gila Gamliel, en kolonistenleider Yossi Dagan, gouverneur van de ‘Regionale Raad van Samaria’, een bestuursorgaan voor 35 Joodse nederzettingen in het noorden van de Westelijke Jordaanoever. Vooral laatstgenoemde is controversieel: hij pleit voor de annexatie van ‘Judea en Samaria’ in de Westelijke Jordaanoever en nodigt graag internationale politici uit om dit plan te bespreken, aldus de krant op basis van informatie van de progressieve Israëlische denktank Molad.
Hoewel het niet zeker is of Wilders daadwerkelijk de bezette gebieden zal bezoeken, is bekend dat hij soortgelijke opvattingen heeft. Zo zei hij eerder dit jaar dat het enige echte Palestijnse land Jordanië was. Ook heeft hij altijd gezegd Israël onvoorwaardelijk te steunen in de strijd tegen hun ‘vijanden’.
De reis van Wilders druist echter in tegen het beleid van zijn eigen kabinet, dat zich uitsprak voor een tweestatenoplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict. Toch kan zijn reis niet worden verboden, schrijft NRC.
De keuze om juist nu naar Israël af te reizen, kan te maken hebben met het feit dat Israël, na de verkiezing van Trump in Amerika, de kans ziet internationale steun te werven voor de annexatie van de nederzettingen in Judea en Samaria. De Republikeinen hebben volgens NRC geen probleem met deze bezetting.
Moskeeën en kerken maken zich grote zorgen over plannen van het kabinet om religieus onderwijs op weekendscholen te controleren. Ook de onderwijsinspectie is kritisch, zo meldt NRC.
De controlemaatregelen zijn bedoeld om ‘hard’ te kunnen ingrijpen wanneer er sprake is van ‘schadelijke’ lesstof voor kinderen, schrijft NRC. Premier Dick Schoof spreekt in dit kader over ‘haat en geweld’ binnen het informele onderwijs.
Religieuze instellingen maken zich echter zorgen over de vrijheid van godsdienst. Paul van Sasse van IJselt, bijzonder hoogleraar recht en religie aan de Rijksuniversiteit Groningen, noemt de overheidsbemoeienis binnen religieuze organisaties een trendbreuk. ‘Tot nu toe gold altijd een sterke autonomie voor wat er binnen religieuze organisaties gebeurt. Daar komt hiermee een einde aan’, zegt hij tegen NRC.
Het kabinet zou naar eigen zeggen het beste voor hebben met kinderen in het informele onderwijs en hen willen beschermen tegen ‘schadelijke uitlatingen’.
Politicoloog Roemer van Oordt verklaart tegenover de Kanttekening dat dit plan al langer bestaat in rechtse politieke kringen. ‘Ze willen sneller kunnen ingrijpen wanneer ze vinden dat er sprake is van zogenaamd anti-integratieve, antidemocratische of antirechtstatelijke acties’, stelt hij. ‘Dit gaat altijd gepaard met alarmerende berichtgeving in de media over haatimams en buitenlandse financiering van moskeeën, terwijl er vaak weinig of geen concreet bewijs van is.’
‘Ook alarmerende rapporten van de NCTV en AIVD zijn vaak politiek gemotiveerd en bevatten weinig controleerbare informatie’, zegt Van Oordt. Volgens hem druist het beleid in tegen een breed scala aan vrijheden die zowel nationaal als internationaal zijn gewaarborgd: ‘de vrijheid van en het recht op onderwijs, de vrijheid van vereniging, de vrijheid van godsdienst, het huisrecht en de scheiding van kerk en staat.’
Daarnaast uit Van Oordt kritiek op het feit dat moskeeën expliciet in het wetsvoorstel worden genoemd. ‘De controledrift wordt algemeen ingestoken, maar richt zich in de politieke praktijk primair op islamitisch informeel onderwijs en is niet proportioneel.’
Mijn naam is Eva Prins, ik ben een Joodse journalist en ik ben woedend.
Op alle politici, inclusief burgemeester Halsema, die het lef hebben om de Maccabi-rellen, in een grove omdraaiing van de werkelijkheid, ‘een uitbarsting van antisemitisme’ te noemen. Of nog erger: vergelijkingen te maken met de Tweede Wereldoorlog.
Hoe durven jullie!
Ik spreek hier namens mezelf, maar ik weet dat ik ook spreek namens de vele Joden – en joden –, in en buiten Amsterdam, wier stem niet wordt gehoord omdat zowel de gemeente Amsterdam als onze landelijke politici, als alle media onder de J van Joden uitsluitend het CIDI en hun zionistische geestverwanten in hun adresboekjes hebben staan.
Mijn moeder, mijn oom, mijn grootouders, mijn oudooms en tantes, achterneven en achternichten zijn hier in de jaren ’40 samen met tienduizenden andere Amsterdamse Joden van de straat gehaald, uit hun huizen gesleept, verraden op hun onderduikadressen en afgevoerd in beestenwagens. De meesten keerden nooit terug. Dat is Jodenjacht. Dat zijn pogroms.
Wij laten ook de burgerrechten van onze islamitische medeburgers niet afpakken
En die Israëlische hooligans, dat zijn de fascisten. Deze ‘Maccabi-fans’ vertegenwoordigen een regime dat, in Den Haag notabene, terechtstaat voor genocide, de zwaarste misdaad tegen de menselijkheid. Deze hooligans zijn voor een groot deel IDF-soldaten en – reservisten met het bloed van de kinderen van Gaza nog aan hun handen. En dat ze daar reuzetrots op zijn, lieten ze luid en duidelijk horen terwijl ze met ijzeren staven bewapend, ‘Kill all Arabs’ scanderend de straten van Amsterdam onveilig maakten. Nul veroordeling of verontwaardiging heb ik daarover gehoord. Integendeel!
De fascisten waren terug, en werden met open armen ontvangen. En, als je dan toch een vergelijking met de Tweede Wereldoorlog wilt maken: ook nu, opnieuw, keken de autoriteiten weg en beschermden niet hun eigen burgers. Niet de mensen bij wie de vlaggen van de muren werden getrokken en de ramen werden ingeslagen. Niet de taxichauffeur die in elkaar werd geslagen. En ook niet, opnieuw, haar Joodse inwoners die hier zaterdagavond een herdenking van Kristallnacht wilden houden vanuit de enige juiste lessen die je uit de Tweede Wereldoorlog kunt trekken: ‘Nooit meer is voor iedereen’ en ‘Nooit meer is nu.’ Dus wilden zij – uiteraard – ook stilstaan bij de slachtoffers van de ongoing genocide in Palestina. Maar dat mag niet in Amsterdam, dan ben je verdacht, of erger: word je in elkaar gemept.
Shame on you!
Maar al leggen jullie honderd of duizend demonstratieverboden op. En al nemen jullie nog veel meer maatregelen uit het fascisme-handboek van Wilders, ik zal, en wij zullen, niet wegkijken en niet zwijgen. Uit respect voor, en in naam van, al mijn, al onze weggevoerde en vermoorde familieleden.
Wij laten onze identiteit en onze familie(geschiedenis) niet misbruiken voor jullie polariserende en racistische politieke agenda. Wij laten onze burgerrechten niet – nogmaals – afpakken en wij laten ook de burgerrechten van onze islamitische medeburgers niet afpakken. Noch laten wij ons door jullie medeplichtig maken aan een genocide: niet in onze naam!
Wij zullen niet wegkijken en niet zwijgen. Omdat wij, als geen ander zou ik bijna zeggen, weten dat het begint met ontmenselijking en eindigt bij genocide.
En hoe hard jullie de werkelijkheid ook proberen te verdraaien, ik weet, wij weten, dat wij aan de juiste kant van de geschiedenis staan.
Een moeder van kleur leest haar kinderen het sprookje Sneeuwwitje voor, maar de kinderen herkennen zich niet in de prinses. De moeder bedenkt dan een nieuw verhaal: dat van prinses Tourmalynn. Zo begint Sneeuwwitje de musical, die morgen gaat in première gaat.
De voorstelling is een productie van het Nationaal Jeugd Musical Theater (NJMT). Het gezelschap is een diverse club: de jongste acteur is acht, de oudste veertig. Bovendien heeft regisseur Elise Berends bewust gekozen voor een hoofdpersonage van kleur. Want in de veertig jaar dat het NJMT bestaat, is er nog nooit een personage van kleur geweest, vertelt ze.
Prinses Tourmalynn is dan ook geboren in een van haar lessen. Dit was toen ze aankondigde dat ze zouden gaan werken met het thema ‘sprookjes’. ‘Een van mijn leerlingen, die op dat moment acht jaar oud was, reageerde teleurgesteld dat er voor haar dan geen rol in zat, omdat bijna alle prinsessen wit zijn. Toen dacht ik: verdorie, ik maak voor jou een prinses!’
Sneeuwwitje de musical. Beeld: Quinty Meuleman
Sneeuwwitje de musical gaat over het omarmen van jezelf en elkaar. Het is een verhaal over jaloezie, liefde voor de natuur en de ware betekenis van schoonheid. Het is net als het sprookje Sneeuwwitje, maar dan net even anders.
‘Dan ben ik maar een keer de beste vriendin of de slechterik’
Het personage van Tourmalynn maakte best wel wat los op de school, vertelt de regisseur. ‘Er was eerst wel wat weerstand. Toen we de audities net hadden geopend, waren er maar weinig inschrijvingen. In de klas vertelde een leerling dat ze het jammer vond dat ze niet voor de hoofdrol kon solliciteren, omdat ze wit was. Ze had het gevoel dat ik de hoofdrol van haar had afgenomen. Toen heb ik het gesprek open gegooid. Uitgelegd dat leerlingen van kleur al die jaren nog nooit in aanmerking waren gekomen voor een hoofdrol en dat zij dit gevoel altijd hebben gehad. Diezelfde avond kwamen er heel veel inschrijvingen binnen uit die klas. Ik denk dat we op dat moment met zijn allen achter de beslissing zijn gaan staan. Dan ben ik maar een keer de beste vriendin of de slechterik, dachten de leerlingen. Dat was echt een empowering moment.’
Disneyprinsessen van kleur
Volgens de regisseur zijn er lange tijd veel te weinig Disneyprinsessen van kleur geweest. Dit besef groeide toen ze – in de onderzoeksfase van het verhaal – in gesprek ging met oud-klasgenoten van kleur. ‘Ik wilde weten hoe dat nou voor ze is geweest, op een witte kakschool in Bussum in de jaren negentig.’ Ze sprak met een oude vriendin van Indonesische afkomst, die vroeger veel gepest werd met typerende zinnen als ‘hankie pankie Shanghai’, omdat men dacht dat ze Chinees was. ‘Toen we het vervolgens hadden over representatie, vertelde zij dat ze erg blij was toen de Disneyprinses Mulan geïntroduceerd werd. Toen zei ik, maar Mulan is Chinees! Dat had zij zich nooit gerealiseerd. Zij wilde dus niet gezien worden als een Chinees persoon, maar was toch blij met die ene Aziatische prinses.’
Albert Matil en Desirée Lobede. Beeld: Stephan Markus
‘Ik denk dat het heel mooi is dat er diverse prinsessen zijn. Het is zo belangrijk dat je jezelf terugziet in helden’, gaat Elise verder. Dit kan Desirée Lobede beamen. Ze is een van de actrices die de rol van Tourmalynn vervult (er zijn drie verschillende actrices die dat doen, vanwege de leeftijd van de acteurs) en staat in volle glorie op de poster. Het is de eerste keer dat ze zich echt herkent in een prinses, legt ze uit. ‘Tourmalynn heeft in zich wat ik in me heb. Dat gaat verder dan alleen de huidskleur. We zijn een beetje elkaar geworden’, vertelt de achttienjarige.
‘Vroeger was prinses Tiana automatisch mijn favoriete Disneyprinses, maar niet per se om wie of wat ze vertegenwoordigde. Ik wist gewoon niet beter.’ Ze deed toen nog niet aan musical, wel aan ballet. Ook daar was weinig sprake van inclusiviteit. ‘Als persoon van kleur wordt eerder van je verwacht dat je aan afrodans doet.’ Op het toneel kreeg ze voorheen ook de stoerdere rollen, maar nu ze zich mag tonen in een prachtige prinsessenjurk komt alles op zijn plek. ‘Met de rol van Touralynn kan ik een andere kant van mijzelf laten zien: een die niet per se stoer is, maar meer empathisch. Je kan dus ook je eigen kracht inzetten op het podium.’
Link met slavernij
Desirée is niet de enige vrouw van kleur op het podium. Tourmalynn heeft een vader, koning Ebon. De rol van deze vader wordt vervuld door de veertigjarige Albert Matil. ‘Ze waren op zoek naar een donkere jongen die een beetje kon acteren. Ik was gelijk gegrepen door dit verhaal’, vertelt hij enthousiast.
‘Ik denk dat het heel veel voor mij had betekend als ik dit als klein jongetje had gezien’, zegt Albert. ‘Maar in die tijd leefde dit bewustzijn nog niet zo. We hadden toen nog veel minder informatiemogelijkheden. De nieuwe generatie staat veel meer in contact met wat er allemaal speelt in de wereld, en hoe divers dit kan zijn.’
Getypecast voelt Albert zich niet. Dat komt vooral door de manier waarop de personages worden opgebouwd, met veel liefde en gelijkheid, vertelt hij. ‘Ik ben ontzettend gecharmeerd van deze groep mensen.’ Maar het kan inderdaad een lastige kwestie zijn, zo legt hij uit.
Elise Berends. Beeld: Marije Slingerland
‘Twee jaar geleden speelde ik de rol van Lopachin in de voorstelling De Kersentuin. Een kind van een soort lijfeigenen in een aristocratisch milieu dat zich opwerkte tot zakenman en uiteindelijk de plantage kocht waar zijn familie altijd had gewerkt. De regisseur zei toen tegen mij: jij moet die rol doen, want dan maakt het publiek de link met slavernij. Ik snap natuurlijk dat we onszelf altijd meenemen, maar soms is dat ook ingewikkeld, omdat je je dan toch afvraagt of het om je talent gaat, of om je huidskleur.’
Het zijn vraagstukken waar Elise zich zeker mee bezighoudt, vertelt ze. ‘We hadden er in deze voorstelling ook voor kunnen kiezen om kleurenblind te casten. Dat is op dit moment heel populair en dat vind ik helemaal te gek. Je ziet bijvoorbeeld tegenwoordig wel eens een donkere Elsa en witte Anna. Maar in dit verhaal kon dat niet. Dat komt door het begin, de moeder die haar kinderen voorleest en besluit ‘haar versie’ van Sneeuwwitje te maken. We hebben ervoor gekozen een hele nieuwe prinses te maken, dus met een volledig gezin. Ook om juist een punt te kunnen maken.’
Begrip kweken
Wat dat punt is? Elise wil met haar voorstelling begrip kweken. Want met theater kun je mensen in iemands hoofd laten kijken en als je iemand kent, leer je die persoon begrijpen, legt ze uit. ‘Ik hoop dat mensen die Tourmalynn leren kennen ook de buren verderop beter zullen begrijpen. Want liefde voor elkaar begint bij begrip. Haat komt juist voort uit angst, en angst uit onwetendheid. Op deze manier wil ik de wereld weer wat liever maken.’
Daarbij heeft ze zelf ook een leerproces doorgemaakt, vertelt ze. ‘Ik ben me echt bewust geworden van mijn witte privilege. Je denkt dat je iets weet, maar eigenlijk heb je geen idee. Ik denk dat heel veel mensen dat hebben. Ze zeggen soms met de beste intenties de meest domme dingen en denken dat het wel oké is. Hiervan bewust worden is een heel goed begin. Door je bewust te zijn dat je onderdeel bent van het probleem, ben je ook onderdeel van de oplossing.’
‘Op deze manier wil ik de wereld weer wat liever maken’
Maar ze is ook bang. ‘Bang om het niet goed te doen’, legt ze uit. ‘En dan gaat het me niet eens zo zeer om de minder woke personen die denken ‘moet dit nou’. Wat ik echt erg zou vinden is wanneer mensen van kleur zich niet juist gerepresenteerd voelen’, zegt de regisseur.
De tekst uit de proloog heeft ze dan ook door de acteurs zelf laten schrijven en het personage Tourmalynn creëerde ze in samenspraak. Ze vroeg Desirée bijvoorbeeld hoe zij haar schoonheid zou beschrijven aan de hand van verschijnselen in de natuur, want Tourmalynn heeft een speciale band met de natuur. ‘Ik vond het heel belangrijk dat Toumalynn het verhaal van Desirée was. Ik kan niet schrijven wat zij voelt, dat is niet mijn verhaal.’ Toen ze laatst een stuk tekst van een van de actrices hoorde, werd ze dan ook emotioneel. ‘Ik besefte echt: hier draait het om. Dit gaat om jou.’
‘De wereld wordt door klimaatverandering steeds gevaarlijker voor kinderen’, zegt Inger Ashing, directeur van Save the Children, in een interview met de Spaanse krant El País.
Volgens Ashing vormt de klimaatcrisis een existentiële bedreiging voor kinderen, naast de oorlogen waarbij internationaal recht wordt geschonden. Ze noemt de recente overstromingen in Spanje en de hittegolven en droogtes in Afrika als voorbeelden van de verwoestende impact.
Ze legt uit: ‘Vanuit het perspectief van een kind tast een natuurramp hun basisvoorzieningen aan. Zelfs in Spanje, een economisch sterk en goed ontwikkeld land, zal het jaren duren om weer op te bouwen, en er zal grote impact zijn op het onderwijs en de gezondheid van minderjarigen.’
Ashing wijst ook op de droogte in Kenia als voorbeeld: ‘Ik sprak een vader die ongeveer 70 schapen had, maar de meeste stierven door de droogte, en hij had geen manier meer om eten op tafel te zetten. Hij moest twee van zijn dochters uithuwelijken omdat hij ze simpelweg niet meer kon voeden.’
Naast de klimaatcrisis benadrukt Ashing in het interview andere schendingen van kinderrechten, zoals seksueel misbruik, deels aangewakkerd door AI, en oorlogen. Ze noemt expliciet de oorlog in Gaza: ‘Wat we in deze oorlog hebben gezien, is dat zowel Israël als Hamas de rechten van kinderen hebben geschonden. Aan de ene kant heeft Hamas kinderen ontvoerd en gedood, maar we hebben ook honderden gevallen gezien waarin Palestijnse kinderen het slachtoffer zijn geworden van geweld. We maken ons grote zorgen over het gebrek aan toegang tot humanitaire hulp in de Gazastrook, waardoor minderjarigen geen voedsel, onderdak, medicijnen of onderwijs krijgen. Dit is een van de conflicten waar we het meest alert op zijn.’
Ben & Jerry’s ligt opnieuw in de clinch met moederbedrijf Unilever over hun steun voor Palestina. Het bestuur van het ijsmerk heeft het gevoel dat hen de mond wordt gesnoerd.
Afgelopen woensdag spande het Amerikaanse ijsmerk opnieuw een zaak aan tegen Unilever. Het bedrijf zou steunbetuigingen aan Palestijnse vluchtelingen de kop in drukken door te dreigen met de ontmanteling van het bestuur en het aanklagen van bestuursleden, aldus Reuters.
Ben & Jerry’s roept op tot een staakt-het-vuren in de oorlog in Gaza en de veilige doorgang van Palestijnse vluchtelingen naar Groot-Brittannië. Bovendien heeft het studenten gesteund die protesteerden bij Amerikaanse universiteiten tegen de oorlog in Gaza, en is het tegen Amerikaanse militaire hulp aan Israël. Deze standpunten konden op weinig sympathie rekenen van het moederbedrijf.
Dat het bestuur van Ben & Jerry’s zo dacht, was echter geen verrassing; het was altijd al kritisch tegenover Israël. In 2021 stopte het met de verkoop in de Westelijke Jordaanoever, omdat het tegen de illegale bezetting van het gebied is. Toen Unilever het ijsmerk vervolgens toch liet verkopen in het gebied, klaagde de ijsfabrikant het bedrijf aan. Er werd toen afgesproken dat Unilever de waarden en principes van Ben & Jerry’s moest respecteren.
Met de huidige intimidatie van Unilever ten opzichte van het Ben & Jerry’s-bestuur worden deze afspraken geschonden, vindt het bedrijf, en daarom stapte het opnieuw naar de rechter.
Het kabinet gaat onderzoeken of het mogelijk is het staatsburgerschap van Nederlanders met een dubbele nationaliteit af te pakken bij antisemitisch gedrag. Critici stellen dat zo’n maatregel in strijd is met de Algemene wet gelijke behandeling, omdat racisme bij Nederlanders zonder migratieachtergrond nooit een vergelijkbare sanctie oplevert, aldus NRC.
Momenteel is het intrekken van de nationaliteit alleen mogelijk bij terroristische misdrijven van Nederlanders met een dubbele nationaliteit. Het kabinet wil, naar aanleiding van de voetbalrellen van vorige week, antisemitisme opnemen in de terrorismewetgeving om daders met een migratieachtergrond te vervolgen en te denaturaliseren, schrijft NRC.
Volgens rechtsgeleerde Jan Brouwer laat premier Schoof ‘steeds meer zijn ware gezicht zien’ met deze maatregelen, zei hij gisteren bij tv-programma Nieuwsuur. ‘Ik ken hem natuurlijk als directeur van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTV), waar hij vaak de grens van het rechtsstatelijke opzocht.’
Op de vraag of het zomaar mogelijk is om Nederlanders hun nationaliteit af te nemen, antwoordde hij bevestigend: ‘De wetgever is autonoom hierin. Als er een meerderheid is in de Kamer, dan kan het’, aldus Brouwer.
Oud-ambtenaar Walter Palm waarschuwde eerder dit jaar dat Nederlandse moslims door deze maatregel tot tweederangsburgers worden gemaakt. ‘De aanpassing van de Rijkswet op het Nederlanderschap heeft de weg geplaveid voor de PVV om met een simpele uitbreiding van de Rijkswet niet alleen jihadisme te bestraffen, maar ook de Nederlandse nationaliteit in te trekken van in Nederland woonachtige moslims die zich niet aan de wet- en regelgeving houden’, schrijft hij op website Republiek Allochtonië.
De Britse krant the Guardian stopt met het verspreiden van nieuws via X. Het vindt de voordelen niet langer opwegen tegen de nadelen, meldde de krant gisteren.
De krant zegt al langer bezorgd te zijn over verontrustende content op X, zoals extreemrechtse complottheorieën en racisme. De druppel die de emmer deed overlopen, was de rol die Elon Musk, de nieuwe eigenaar van het platform, speelde in de Amerikaanse presidentsverkiezingen.
‘Met behulp van X heeft Elon Musk zijn invloed kunnen gebruiken om het politieke discours vorm te geven’, schrijft the Guardian in een bericht aan de lezer.
The Guardian heeft meer dan 80 accounts op X met ongeveer 27 miljoen volgers.
Mensen die bij the Guardian werken, mogen het medium nog steeds gebruiken. Journalisten mogen X ook blijven gebruiken voor nieuwsgaring, maar het account van the Guardian zal niet langer actief zijn.
Steeds meer mensen en organisaties staken hun activiteiten op X vanwege polariserende content. In Nederland maakte de krant Trouw deze beslissing en noemde X ‘een vuilnisbelt’.
Op de weekendschool van mijn kinderen leren ze niet dat ‘Hitler de klus had moeten afmaken’, ze leren dat zij werelden in zich dragen. Wat ze leren is dat het huis van de taal vele kamers kent. Ze leren over engelen die verhalen brengen; ze leren over de hemel en de aarde; ze leren over de man die de zee liet splijten. Wat er ook gebeurt is dat de kinderen elkaar in de haren zitten. Ze spelen alsof hun leven er vanaf hangt. Wat die kinderen delen is dat ze kind zijn en dat het niet erg is om kind zijn, ongeacht je afkomst.
Het geeft ons ouders iets van trots en ook opluchting dat we onze kinderen deze school kunnen bieden. We groeiden op in grote gezinnen in kleine woningen waar we moesten vechten om een stuk brood. We droomden van succes want succes was de weg naar acceptatie. Het is een vrome leugen gebleken. We waren piepjong op 9/11 en werden stokoud op 9/11. De nacht kwam over ons en in het duister zochten we op de tast onze weg. We bezwoeren onze kinderen naar een hoger niveau te tillen, weg van de duisternis. We gingen meedoen in de samenleving; haalden de diploma’s en certificaten en negeerden al die stemmen die zeiden: ‘Je kan het niet, dit is niet voor jou weggelegd, wees je bewust van je beperkingen.’ Tegen beter weten in hoopten we op verlossing.
We brengen onze kinderen naar de weekendschool omdat we nooit meer willen voelen dat we kapot gemaakt kunnen worden. We brengen onze kinderen naar de weekendschool omdat onze kinderen ook moeten kunnen schuilen, weg van de laster en de haat. We brengen onze kinderen naar de weekendschool omdat we de leugens zat zijn. Onze school is een veilige plek.
We zijn advocaten, mensenrechtenactivisten, columnisten, wetenschappers en visionairs
De weekendschool van vandaag is niet de weekendschool van gisteren. Deze weekendschool is een brug die we zelf hebben gemaakt.
Dus ja, we begrijpen waarom in het kader van een hernieuwde aanval op bevolkingsgroepen ons toevluchtsoord vernietigd moet worden. We begrijpen heel goed dat de pijlen gericht zijn op een plek van rust, reinheid en regelmaat waar onze kinderen prinsen en prinsessen zijn, en dat dit een manier is om ons op onze plek te wijzen. We zijn advocaten, mensenrechtenactivisten, columnisten, wetenschappers en visionairs. We kijken door de leugen heen en laten ons geen schrik aanjagen. Want wij worden geholpen door een formidabele partij: onze kinderen. Zij zijn ons morele kompas. Daar komen we niet onderuit. Ze wijzen ons de weg. Wat wij voor hen doen, dat is goed.
De afgelopen dagen is geprobeerd minderheden tegen elkaar op te zetten. Maar er wordt ook geprobeerd kinderen en ouders tegen elkaar op te zetten. Waar hadden we dat eerder gezien? De Toeslagaffaire?
Het gaat niet gebeuren omdat het niet kan. Welk onheil de mens ook treft, de relatie met dat ongedurige, bij vlagen vervelende kroost is een reddingsboei in donkere tijden.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
