14 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 107

Hoe Nederlandse moslims de Amerikaanse verkiezingen bekijken

Tayfun Balcik
-
0
Hoe Nederlandse moslims de Amerikaanse verkiezingen bekijken

Volgen Nederlandse moslims de Amerikaanse verkiezingen? Maakt het voor hen uit of Trump of Harris wint, gezien de onvoorwaardelijke steun aan Israël van beide partijen? ‘Het voelt als kiezen tussen twee kwaden.’

Vandaag stemmen miljoenen Amerikanen op Donald Trump of Kamala Harris. Komt de oud-president terug, of krijgt Amerika voor het eerst een vrouw van kleur als president? In beide gevallen zal de uitslag historisch zijn.

Voor Amerikaanse moslims speelt de oorlog in het Midden-Oosten een grote rol bij de verkiezingen. Ze stemmen traditioneel op de Democraten, maar door de oorlog in Gaza is hun onvrede over die partij gegroeid. Sommige moslimleiders hebben zelfs uit protest beloofd op Trump te stemmen.

De Kanttekening sprak met Nederlandse moslims. Volgen zij de Amerikaanse verkiezingen, en vinden ze het belangrijk wie de president wordt?

De jurist Abdelrafour A. (33) uit Tilburg heeft er niet echt over nagedacht of het uitmaakt wie de president van de Verenigde Staten wordt. ‘Ik denk niet dat dit enige invloed zal hebben op Nederlanders met een islamitische achtergrond’, zegt hij. Zelf zou hij stemmen op Jill Stein, de pro-Palestijnse Amerikaanse arts die geen kans maakt om te winnen, maar wel de verkiezingen kan beïnvloeden.

‘Dat komt door hun Midden-Oostenbeleid. Ik zie geen verschil tussen Trump en Harris over de Palestijnse kwestie’, zegt Abdelrafouar. ‘De Democraten moeten beseffen dat hun beleid gevolgen heeft en dat ze hierdoor de verkiezingen zullen verliezen’, denkt hij

Younes Douari (30) uit Amsterdam van jongerenplatform Represent Jezelf zegt dat hij de Amerikaanse verkiezingen ‘zo min mogelijk probeert te volgen’.

‘Het verschil tussen Trump en Harris is niet groot’

‘Ik vind Amerika een slecht voorbeeld van democratie. Het krijgt te veel aandacht, alsof het een lichtend voorbeeld zou zijn’, zegt hij. Toch erkent hij dat hij er niet omheen kan. ‘Het is nog steeds een van de machtigste landen, met veel invloed. Daarom moet je het helaas wel volgen’, aldus Douari.

Of het uitmaakt of Trump of Harris wint? Douari denkt van niet. ‘Het voelt als kiezen tussen twee kwaden’.

Jill Stein

Vakbondsvoorzitter Ebrar Kaya (29) uit Leiden ziet het anders. ‘Ik denk dat het voor elke Nederlander en moslim belangrijk is wie de nieuwe Amerikaanse president wordt’, zegt hij. ‘We zien wereldwijd een acceptatie van onmenselijke, straffeloze politiek. Als iemand die een rechtvaardigere wereld wil, kijk ik met verdriet naar het nieuws over ons kabinet, onze buurlanden en de VS. Een nieuwe Amerikaanse president kan ook voor Nederlandse moslims impact hebben, of het nu gaat om visumregels of subsidies voor industrieën die klimaatsverandering of nieuw leed in Palestina veroorzaken.’

Ebrar Kaya

Kaya heeft een lichte voorkeur voor Harris. ‘Je hoeft geen expert te zijn om te zien dat Trump slecht is voor de gewone burger.’

Uit de volledige lijst kandidaten spreekt Jill Stein hem het meest aan. Hij is echter pessimistisch over de Amerikaanse politiek. ‘De VS heeft niet alleen een niet-werkend economisch, sociaal en juridisch systeem, maar ook een kapot politiek systeem. Het gebrek aan sterke kandidaten die kans maken op lokale, regionale of nationale posities toont dat goed aan.’

‘Trump was tijdens zijn presidentschap erg negatief over moslims’

Ahmed Bouya (41), trajectbegeleider uit Rotterdam, volgt de verkiezingen niet intensief. ‘Maar ik wil toch wel wat mee krijgen’, zegt hij.

Volgens hem zijn de meeste moslims ‘ontgoocheld’ over Amerika. ‘Het maakt echt niet uit of het Trump of Harris wordt.’

Ahmed Bouya

Hij verwijst naar Amerikaanse moslims in Michigan die uit teleurstelling op Trump willen stemmen. ‘Ik weet niet of dat slim is, want ze zijn allebei slecht, vind ik. Bovendien was Trump tijdens zijn presidentschap erg negatief over moslims, bijvoorbeeld met een visumstop voor moslimlanden.’

Beste keuze voor minderheden

Ook volgens Ahmed drukt de Palestijnse kwestie zwaar op Amerikaanse moslims. ‘Als je de Palestijnse kwestie even kunt loszien van het geheel, is Harris traditioneel gezien de beste keuze voor minderheden. Maar de ontgoocheling overheerst nu, en veel moslims beschouwen Trump en Harris als twee zijden van dezelfde munt.

Kaya ziet zeker een verschil in standpunten over wat hij ‘de genocide op de Palestijnen’ noemt. ‘Het verschil tussen Trump en Harris is niet groot, dat klopt, maar kandidaten zoals Stein en anderen zijn tegen het verder ondersteunen van de genocide. Het probleem is dat deze kandidaten nu geen kans maken om welke verkiezing dan ook te winnen, behalve misschien een gemeenteraadsverkiezing ergens.’

Kaya gelooft niet dat Trump ‘een beter alternatief’ is, zoals moslimleiders in Michigan beweren.

‘Dat is absoluut niet het geval. Het is ook belangrijk om te kijken naar wat Palestijnen en Israëliërs zelf denken. Volgens the Times of Israel zijn Israëliërs minder verdeeld dan Amerikanen, met 66 procent voor Trump, 17 procent voor Harris en 17 procent die het niet weet. Onder de aanhangers van Netanyahu is de steun zelfs bijna unaniem: 93 procent voor Trump en 1 procent voor Harris’, zegt Kaya. Hij wijst erop dat de Palestijnse stem geen duidelijke voorkeur heeft, maar dat het voorkomen van een Trump-presidentschap prioriteit heeft.

Trump als vredesstichter

Younes Douari

Douari vertrouwt Trump ook niet als ‘vredesstichter’ en vindt het ‘naïef’ om zo te denken. ‘Hij is ook een rasopportunist’, zegt Douari. ‘Bovendien is er geen enkele aanwijzing dat Trump zich anders zal opstellen tegenover Israël. Hij zal gewoon de steun voor dat zionistische regime voortzetten.’

Ahmed wil positief eindigen met een blik op de toekomst. ‘Het lijkt nu erg uitzichtloos met Trump of Harris. Maar moslims kunnen hieruit leren dat ze zelf hun toekomst moeten vormgeven. Dit is een beetje vergelijkbaar met wat er in Nederland is gebeurd met de verrechtsing van links.’

Hij wijst op de Partij van de Arbeid. ‘Zij hebben hun eigen achterban onder minderheden, als je het mij vraagt, verraden. Veel moslims dachten toen: laten we het zelf doen en onze eigen partijen oprichten. Dat zagen we bij Nida en Denk. Dat was een goede ontwikkeling, omdat mensen gaan organiseren en niet meer afhankelijk zijn van anderen.’

Je diploma is je eerste man

Leontine Vreeke
-
0
Je diploma is je eerste man

In de afgelopen dagen heb ik veel berichten voorbij zien komen over belastingtarieven, bestaanszekerheid, het tekort aan woningen, de onzekerheid van huiseigenaren over het kunnen voldoen van de vaste lasten, over parttime werken, ouderschapsverlof voor vaders en moeders en het wel of niet financieel zelfstandig zijn van de Nederlandse vrouw.

En bij al deze op het oog losstaande onderwerpen kom ik op een gedachte: wat heeft Nederland toch een patriarchale, betuttelende overheid.

Patriarchaal Leontine? Ja.

Ik kom uit een cultuur waar tegen vrouwen wordt gezegd ‘je diploma is je eerste man’. Als vrouw word je geacht om zelf al je rekeningen te kunnen betalen – ook wanneer je in een relatie zit, ook wanneer je kinderen hebt met iemand. Je moet in staat zijn om zonder die ander voor jezelf te kunnen zorgen.

Dit idee staat haaks op het concept van ‘gezinsinkomen’. Maar lieve overheid, als ik het bed met iemand deel, wil dat nog niet zeggen dat ik onder een dak met die persoon leef. En als ik wél in een huis woon met iemand, wil dat nog steeds niet zeggen dat ik een huishoudboekje met diegene wil delen.

Het idee dat je financieel voor elkaar zorgt als je met iemand samen bent – een relatie hebt – is een patriarchaal construct, ontstaan op de fundamenten van een tijd waarin vrouwen nog niet mochten stemmen en niet meer mochten werken zodra ze gingen trouwen. Later kregen ze automatisch ontslag wanneer ze zwanger raakten.

Het eenkostwinnermodel veranderde vervolgens in het anderhalfsverdienersmodel waarbij de vrouw parttime gaat werken om zo voor de kinderen en het huishouden te zorgen. Want ja, waarom zou je als vrouw meer dan de helft van je netto inkomen inleveren bij de kinderopvang? Jouw inkomen is een ‘extraatje’, dat in het belastingstelsel dat uitgaat van gezinsinkomens bovendien extra wordt belast. Werken levert dan niet veel meer op. Vaak is het zo dat de man meer verdient dan de vrouw, daarom blijft hij fulltime werken. Misschien neemt hij nog een ‘papadag’ op om ‘op de kinderen te passen’ in plaats van te zorgen.

Dit patriarchale systeem zorgt ervoor dat vooral vrouwen niet financieel onafhankelijk zijn en gedwongen in een kwetsbare positie blijven zitten

Maar ook wanneer je voor je inkomen afhankelijk bent van de staat, met toeslagen en dergelijke, blijft de vraag waarom je voor het recht op en de hoogte van een toeslag afhankelijk bent van het inkomen van je partner. Waarom wordt iemand met wie je samenwoont voor de overheid automatisch je ‘fiscale partner’?

Ik ben een individu. Ik wil graag zelf bepalen op welke manier ik in mijn liefdesrelatie invulling geef aan de financiën. Ik bepaal graag zelf of ik een duurzame relatie heb en met iemand wil samenwonen. Op dit moment is het risicovol als je te vaak bij je partner slaapt. Als je een sociale huurwoning hebt, kan de woningbouwvereniging concluderen dat je samenwoont. Ook de uitkeringsinstantie waarvan je geld ontvangt, kan die conclusie trekken. En dan heb je minder recht op een zelfstandige sociale huurwoning of je uitkering wordt verlaagd.

Maar toch: ik ben een individu. Als vrouw is mijn instelling: mijn geld is mijn geld en jouw geld is jouw geld. Wat we samen betalen, betalen we samen, maar ik ga onze financiën niet delen en op een grote hoop gooien. Toch dwingen ons belastingstelsel en ons toeslagensysteem mij daartoe.

Dit patriarchale systeem zorgt ervoor dat vooral vrouwen niet financieel onafhankelijk zijn en gedwongen in een kwetsbare positie blijven zitten. Zij blijven voor hun inkomen afhankelijk van een ander. Als je in de jaren vijftig bent blijven hangen, zie je dat niet.

Anno 2024 zijn er zo veel verschillende vormen van samenzijn en samenwonen. Ons belastingstelsel is een hindernis bij het oplossen van de woningnood, want mensen kunnen niet gaan samenwonen zonder fiscaal partner van elkaar te worden. Bovendien krijg je als je gaat samenwonen minder inkomsten uit toeslagen, omdat de overheid kijkt naar het zogenaamde gezinsinkomen.

Ik werk, ik betaal belasting. De ander werkt en betaald ook belasting. Mag ik alsjeblieft zelf uitmaken hoe ik mijn huishoudboekje inricht en met wie? In plaats van te soebatten over een laag of een hoog btw-tarief, kunnen we het beter hebben over het emanciperen van verschillende groepen. En om te beginnen moeten we mensen weer gaan zien als individuen.

Of beter nog: word matriarchaal!

Protest Mediapark voor de gedode kinderen en journalisten in Gaza

de Kanttekening
-
0
Protest Mediapark voor de gedode kinderen en journalisten in Gaza

Op het Mediapark in Hilversum vindt op dit moment een protest plaats om de overleden kinderen en journalisten in Gaza te herdenken. Er zijn duizenden paren kinderschoenen neergezet, die symbool staan voor de duizenden jonge verloren levens in het oorlogsgebied.

Het is de tiende keer sinds de start van de oorlog in Gaza dat Stichting Olijfboom een herdenkingsprotest organiseert. Dit keer is dat in samenwerking met Free Press Unlimited en Hilversum for Palestine. Naast kinderen wil de stichting deze editie aandacht besteden aan de 191 journalisten die het leven lieten in het conflict.

Volgens Stichting Olijfboom zijn er in de afgelopen 388 dagen ten minste 191 journalisten vermoord. Bovendien voelen veel Palestijnse journalisten zich onvoldoende gehoord. ‘Media in het Westen plaatsen veelal kanttekeningen bij de berichtgeving van hun Palestijnse collega’s en zetten bronnen van het Israëlische bezettingsregime ernaast of erboven, terwijl dit keer op keer geen betrouwbare bron blijkt te zijn.’

Om de journalisten te eren is bewust gekozen voor het Mediapark in Hilversum. Op het plein voor Beeld en Geluid zullen de duizenden schoenen worden uitgestald, in lijn met eerdere protesten. Dit keer is het aantal schoenen zo groot dat ze niet naast elkaar kunnen worden uitgestald; ze worden op alternatieve wijze neergezet, zegt de stichting.

Op deze manier wil men de niet te bevatten aantallen overleden kinderen een gezicht geven. Volgens de officiële cijfers van het Palestijnse ministerie zijn er sinds de oorlog meer dan 17.200 Palestijnse kinderen vermoord. Waarschijnlijk ligt het werkelijke aantal vele malen hoger.

Iran dreigt met grote aanval op Israël na de Amerikaanse verkiezingen

de Kanttekening
-
0
Iran dreigt met grote aanval op Israël na de Amerikaanse verkiezingen

Iran heeft gedreigd met een grote aanval op Israël, maar pas na de verkiezingen in de Verenigde Staten. De aanval zal agressiever zijn dan eerder en mogelijk vanuit Irak worden uitgevoerd.

Dit heeft een Iraanse functionaris gezegd tegen de Amerikaanse krant the Wall Street Journal. De Iraanse geestelijk leider Ayatollah Ali Khamenei zei afgelopen weekend al in een toespraak dat de reactie van Iran op de aanval van Israël verwoestend zou zijn.

Een week eerder voerde Israël een aanval uit op Iraanse militaire doelwitten. Hierbij kwamen vier soldaten om het leven, maar ook een burger. Deze aanval was een reactie op de Iraanse luchtaanval op Israël van 1 oktober, en dit was weer een reactie op de moord op Hebzollah-leider Hassan Nasrallah en Hamas-leider Ismael Haniyeh.

Iran en Israël hebben de onderlinge strijd sinds het begin van de oorlog in Gaza opgevoerd. Hoewel het niet bij woorden is gebleven, zijn de aanvallen heen en weer tot nu toe relatief mild. De retoriek blijkt steeds dreigender dan de werkelijkheid, en de landen kunnen elkaar op afstand niet veel schade berokkenen.

Toch zijn er ook zorgen over een mogelijke escalatie. Vooral Hezbollah, een bondgenoot van Iran, zou een serieuze dreiging kunnen vormen voor Israël. Anderzijds zou Israël de nucleaire faciliteiten van Iran kunnen aanvallen. Dan is de kans groot dat de VS erbij betrokken raakt en is er sprake van een groot regionaal conflict.

Rijswijkse burgemeester Huri Sahin wil vrouwenmoord bestrijden

de Kanttekening
-
0
Rijswijkse burgemeester Huri Sahin wil vrouwenmoord bestrijden

Eerste Turks-Nederlandse burgemeester zet zich in tegen femicide. ‘Het komt overal voor, in goede en kwetsbare wijken.’

In Rijswijk zijn al drie vrouwen vermoord sinds Huri Sahin twee jaar geleden burgemeester werd, als de eerste burgemeester van Turkse afkomst in Nederland. Ze plaatste het probleem van femicide (vrouwenmoord) hoog op de agenda en heeft een speciale structuur binnen de gemeente Rijswijk opgezet, zegt ze in een interview met NRC.

Volgens de burgemeester heeft ze al twintig vrouwen bereikt die bang zijn voor hun man. Onder de huidige omstandigheden, met veel langs elkaar heen werkende instanties, zouden zij vermoedelijk onder de radar zijn gebleven. Sahin nam het initiatief na de eerste vrouwenmoord, toen ze een e-mail ontving van een doodsbange inwoonster.

Volgens Sahin zijn instanties die zich bezighouden met geweld tegen vrouwen ‘overgeorganiseerd’. Dat moet volgens haar anders. Ze wijst op de zogenoemde ‘alarmknop’ (een kastje in huis dat de politie onmiddellijk waarschuwt) die sommige vrouwen krijgen bij acute dreiging.

Femicide komt regelmatig voor in het land waar de ouders van Huri Sahin vandaan komen (Turkije). Begin dit jaar werden er op één dag acht vrouwen door hun partner vermoord. Turkse vrouwengroepen zetten vrouwenmoord continu op de agenda.

Sahin vertelt aan NRC dat het ‘overal kan gebeuren’ en wijst op een geval dat vorig jaar plaatsvond in een ‘mooi huis in een goede wijk’ en een ander geval in juni dit jaar in een ‘kwetsbare wijk’.

100 BBC-medewerkers beschuldigen omroep van pro-Israëlische berichtgeving

de Kanttekening
-
0
100 BBC-medewerkers beschuldigen omroep van pro-Israëlische berichtgeving

In een brandbrief hebben meer dan 100 medewerkers van de BBC de omroep beschuldigd van pro-Israëlische vooringenomenheid in de berichtgeving over de Gaza-oorlog. Dit meldt de Arabische nieuwssite Middle East Eye.

Door Israël een hand boven het hoofd te houden, zou de BBC een loopje nemen met de basisvoorwaarden van degelijke journalistiek, staat in de brief die is ingezien door the Independent. De journalisten van de BBC hebben de brief anoniem ondertekend, vermoedelijk omdat ze vrezen voor hun baan.

‘De gevolgen van partijdige journalistiek zijn immens. Elke tv-reportage, elk artikel en elk radio-interview dat heeft verzaakt in het onderzoeken van Israëlische claims, heeft systematisch dehumanisering van Palestijnen aangewakkerd’, zou in de brief staan.

Volgens de critici moet uit de koppen van BBC-berichten duidelijker naar voren komen wanneer Israël de dader is van misdaden en dat Israëlische woordvoerders steviger aan de tand moeten worden gevoeld. Een woordvoerder van de BBC liet weten ‘zich niet te kunnen vinden in de aantijgingen’, meldt Villamedia. De BBC zou volgens de woordvoerder streven naar ‘onze verantwoordelijkheid om het meest betrouwbare en onpartijdige nieuws te leveren’.

‘Op dat moment begreep ik dat familie alles voor haar is’

Emine Oncu
-
0
‘Op dat moment begreep ik dat familie alles voor haar is’

De beste oplossing voor eenzaamheid is contact met familie, ziet Emine Öncü.

Ik werk ongeveer twee jaar in een bejaardenhuis als vrijwilliger en mijn werk bestaat grotendeels uit het bieden van sociale ondersteuning. Ik ben vooral verantwoordelijk voor een bejaarde dame. Elke week bezoek ik haar op een middag en brengen we samen tijd door. We kletsen, gaan winkelen en eten een ijsje. We wandelen in het stadscentrum en soms wonen we concerten of filmvertoningen bij die door het bejaardenhuis worden georganiseerd. Op een dag vroeg ik nieuwsgierig aan haar: ‘Er zijn hier veel mensen van jouw leeftijd, dus je voelt je vast niet eenzaam, toch?’ Ze keek me aan, en in haar ogen leek een uitdrukking te liggen van ‘Wat zeg je? Natuurlijk ben ik eenzaam’. Ze bleef een tijdje stil en zei toen dat ze meestal in haar kamer zat en met niemand wilde praten.

De voorzieningen in het bejaardenhuis zijn eigenlijk vrij uitgebreid; er worden allerlei activiteiten georganiseerd. Toch vroeg ik me af waarom ze zich nog steeds eenzaam voelde. Het antwoord kreeg ik toen ik haar de volgende week bezocht.

Haar diepste verlangen is om samen met haar kinderen, kleinkinderen en zelfs de kinderen van haar kleinkinderen te zijn

Ik klopte op haar kamerdeur. Meestal moest ik even wachten omdat ze langzaam beweegt, maar deze keer deed ze meteen open. Nog voordat ik hallo kon zeggen, begon ze enthousiast te vertellen. Ik had haar nog nooit zo gelukkig gezien. ‘Weet je wat er is gebeurd?’ zei ze. ‘Mijn twee kleindochters kwamen me in het weekend bezoeken. Ze logeerden hier een nacht. Met z’n drieën sliepen we samen in één bed, we praatten, aten lekkere hapjes, dansten en keken een film.’ Ze vertelde dit met zo’n groot enthousiasme dat ik ook haar geluk voelde. Op dat moment begreep ik dat haar familie alles voor haar is. Haar diepste verlangen is om samen met haar kinderen, kleinkinderen en zelfs de kinderen van haar kleinkinderen te zijn. Haar kamer is als een fotoalbum; in feite leeft ze met de foto’s van haar familie.

De laatste tijd hebben we het probleem van eenzaamheid – de eenzame mensen, de eenzame jongeren en zelfs de eenzame kinderen – vaker besproken. In onze digitaliserende en individualiserende wereld zijn we op zoek naar oplossingen voor deze situatie. Soms komen we samen en organiseren we activiteiten; die momenten zijn erg plezierig en hartelijk. Maar wat gebeurt er daarna? Iedereen keert weer terug naar zijn eigen eenzame wereld. Het is net als het nemen van een pijnstiller voor pijn: een tijdelijke remedie waarmee het probleem niet wordt erkend. Maar wat is de permanente oplossing voor dit probleem?

Ik had haar nog nooit zo gelukkig gezien

Familie is de belangrijkste bouwsteen van de samenleving. Wat ik eigenlijk wil zeggen, is dit: familie kan het sterkste tegengif zijn voor het gevoel van eenzaamheid. Familie is een structuur die bescherming biedt in moeilijke tijden, vreugde deelt en onvoorwaardelijke liefde biedt. Een individu voelt zich veilig en waardevol in de familie; hij of zij weet dat hij of zij niet alleen staat als er uitdagingen zijn. Door elkaar emotioneel en lichamelijk te steunen, versterken familieleden het zelfvertrouwen en de levenshouding van de persoon in kwestie. Deze sterke band vermindert het gevoel van eenzaamheid, maakt het individu sterker en stelt hem of haar in staat om positieve bijdragen aan de samenleving te leveren. Misschien ligt de oplossing voor het eenzaamheidsprobleem niet alleen in het organiseren van activiteiten, maar ook in het bedenken van ideeën om de gezinsstructuur te versterken.

De beste manier om familiebanden te versterken, is door tijd met elkaar door te brengen. Als we minder individuele plannen maken en meer dingen als familie doen, zullen we voelen dat onze band sterker wordt. Een andere manier om onze band te versterken, is door onze waarden en tradities levend te houden. Bij het maken van vakantieplannen kunnen we denken aan reizen naar andere steden of landen, maar laten we niet vergeten dat een picknick, een gezellige maaltijd of een wandeling in de natuur met het hele gezin, gevolgd door een warme kop thee of koffie, rust in ons hart kan brengen. Ook moeten we niet vergeten om onze ouderen vaker te bezoeken; hun aanwezigheid en steun vormen een belangrijke basis voor ons gezin.

Amerikaanse verkiezingsstrijd is de voorbode van een nieuw tijdperk

Yavuz Baydar
-
0
Amerikaanse verkiezingsstrijd is de voorbode van een nieuw tijdperk

Nou, hier zijn we dan. Het aftellen naar wat wordt genoemd ‘de belangrijkste verkiezing in de geschiedenis van de VS’ is in volle gang. In het licht van het felle debat en de massale bezorgdheid over de toekomstige koers van onze planeet is de bottom line vrij duidelijk: de keuze zal uiteindelijk gaan tussen het behouden van de wereldorde – hoe fragiel die ook is – en een brave new world order.

Het is ook onmogelijk om niet herinnerd te worden aan het veelbesproken werk van Samuel P. Huntington, Clash of Civilizations, dat in 1996 in een uitgebreide vorm werd gepubliceerd. Een profetische verzameling theorieën, die in de huidige wereld van commotie verhelderend is, werpt veel licht op de wankele grond waarop wij, wereldburgers, ons bevinden. Huntington stelde dat toekomstige conflicten en oorlogen niet langs landsgrenzen maar langs culturele lijnen zouden ontstaan, en niet tussen landen maar tussen beschavingen zouden worden uitgevochten.

Bij de publicatie behoorde ik tot degenen die serieus aandacht besteedden aan zijn ideeën en zijn conservatieve visie verdedigden tegen beschuldigingen van een nieuw imperialistisch project. De waarheid lag ver van wat samenzweringstheoretici suggereerden. ‘Dit is geen pleidooi voor conflicten tussen beschavingen’, betoogde Huntington. ‘Het is een beschrijvende hypothese over hoe de toekomst eruit kan zien.’

‘Trump heeft geen beleid’; zijn stijl is van dag tot dag, zonder coherente strategieën

De verkiezingen van 2024 versterken deze ‘botsing tussen beschavingen’ in de VS, omdat partijen zich steeds meer richten op culturele denkbeelden in plaats van op economische of klassenverschillen. Het ideologische schisma tussen progressivisme en conservatisme is geëscaleerd tot een bijna-cultureel conflict, dat lijkt op Huntingtons beschrijving van botsende beschavingen, waarin identiteiten de primaire bron van verdeeldheid worden. Sociale media en wereldwijde communicatie verhevigen deze botsing, omdat ze burgers blootstellen aan wereldbeelden die fundamenteel tegengesteld lijken aan hun eigen culturele overtuigingen.

Veel van wat zich afspeelt in de adembenemende race tussen Kamala Harris en Donald Trump kan dan ook worden gelezen in de context die Huntington ons bood. De campagne heeft diepe scheuren blootgelegd in het culturele weefsel van de Amerikaanse samenleving, langs identiteiten en polarisatie, en bedreigt de instellingen die gebouwd zijn op die cultuur die in bijna 250 jaar geschiedenis is gevormd en getest, waardoor de VS de fakkeldrager van democratieën wereldwijd werd. De heersende elite wordt nu geconfronteerd met een nieuwe realiteit: niet-westerse beschavingen, waar autocraten de macht in handen hebben of krijgen, smeden onverwachte allianties met techmiljardairs die autoritaire tendensen delen. Deze beweging zet door onder de vlag van Trump, die nooit een geheim heeft gemaakt van zijn autoritaire drang.

Het huntingtoniaanse landschap in Europa verschilt ook niet veel van dat aan de overkant van de Atlantische Oceaan, wat doet denken aan een Zeitgeist of zelfs een voorbode van een nieuw tijdperk.

Identiteitspolitiek, ernstige anti-immigratiesentimenten en nativisme duwen het oude continent naar de politieke periferie. Verlangens om de entiteiten die het tijdperk van de Koude Oorlog symboliseren op te heffen – of op zijn minst te herzien – overlappen elkaar. Terwijl Trump erop gebrand lijkt de VN en de NAVO te verzwakken in overeenstemming met de wensen van Poetin, doen zijn gelijkgestemde medestanders in Europa – aangevoerd door Orbán – hun best om de EU te ondermijnen. Le Pen, Kickl, Weidel, Akesson en Wilders staan klaar om de federale Europese architectuur verder te ontmantelen. De Raad van Europa en het Europese Hof behoren ook tot de structuren die op een lang tijdperk van gebrek aan respect afstevenen. Kortom, de grond is rijp voor wanorde.

Wat zal de uitslag van de verkiezingen in de VS betekenen voor het internationale beleid, vooral in Europa en het Midden-Oosten?

Als Harris wint, is het antwoord minder ingewikkeld: haar team zal zich inzetten om het aangetaste imago van de VS te herstellen en het beleid van Biden met betrekking tot Oekraïne voort te zetten. Europese NAVO-leden, vooral in Scandinavië en Roemenië, kunnen opgelucht ademhalen, omdat ze voorspelbaarheid en consistentie voelen. Een overwinning van Trump suggereert echter juist het tegenovergestelde.

Zoals een voormalig adviseur het verwoordde: ‘Trump heeft geen beleid’; zijn stijl is van dag tot dag, zonder coherente strategieën. Als hij wint, kan een van de mogelijke slachtoffers Zelensky zijn, en gezien de beschuldigingen over zijn banden met Poetin, kan hij de hele NAVO-zone in Europa in gevaar brengen door een ongekend avonturisme, gebaseerd op persoonlijke transacties. Dit is zijn manier van denken.

Het Midden-Oosten vormt een andere, raadselachtige dimensie. Misschien is het verzwakken van Iran iets waar beide kandidaten het over eens zijn, maar het vraagstuk in de regio blijft een spel van vierdimensionaal schaak. Harris hoopt dat de regering van Netanyahu wordt afgeremd voordat het geweld niet alleen Gaza, maar ook delen van Libanon verwoest, maar Netanyahu heeft zich slim en succesvol opgesteld in zijn militaire campagnes om diplomatiek terrein te winnen. In deze context blijft Erdogan een dark horse; om verschillende redenen heeft hij nooit kunnen opschieten met de Democraten.

Zijn beste kans ligt daarom in een overwinning van Trump, aangezien hun managementstijlen – gebaseerd op meedogenloze persoonlijke macht – overlappen, met het vooruitzicht op een herstel van business as usual. Toch schuilt hier een valkuil voor Erdogan, omdat Trump op cruciale momenten mogelijk het Israëlische en Saoedische beleid in de regio boven het zijne verkiest.

Wat de uitkomst ook is, we staan allemaal voor moeilijkere tijden: hardere handelsoorlogen, oplopende spanningen met China en Rusland, verwoestende gevolgen van de klimaatcrisis, onstuitbare migratiepatronen en een politieke verschuiving naar extremen. Resultaten kunnen daarom eerder teleurstellen dan hoop geven op een rustiger toekomst. De spoken van Huntington zijn sterker dan ooit tevoren.

Israëlische ministeries stoppen samenwerking met kritische krant Haaretz

de Kanttekening
-
0
Israëlische ministeries stoppen samenwerking met kritische krant Haaretz

Drie ministeries in Israël willen de samenwerking met de Israëlische krant Haaretz beëindigen. De uitgever van de krant, Amos Schocken, zou zich kritisch hebben uitgelaten over het apartheidsregime van Israël ten opzichte van de Palestijnen.

Schocken sprak deze week op een conferentie in Londen, getiteld Israël na 7 oktober: bondgenoot of alleen? Volgens the Jerusalem Post noemde hij het apartheidsregime van Israël wreed en riep hij op tot sancties tegen Israëlische leiders. De krant meldde ook dat Schocken Palestijnse terroristen ‘vrijheidsstrijders’ noemde.

Dit laatste ontkent Schocken in een post op X. ‘Om twijfel te voorkomen: Hamas is geen vrijheidsstrijder. 7 oktober was een schokkende gebeurtenis, en in een artikel in de krant schreef ik dat de initiatiefnemers en de daders zwaar gestraft moeten worden.’

Daarnaast nuanceert hij zijn opmerking over vrijheidsstrijders. ‘Veel vrijheidsstrijders in de wereld, door de geschiedenis heen, hebben vreselijke terreurdaden gepleegd en onschuldige mensen schade berokkend om hun doelen te bereiken. Ik had moeten zeggen dat terrorisme onrechtmatig is.’

Het ministerie van Diaspora Zaken, evenals de ministeries van Binnenlandse Zaken, Onderwijs en Economie en Industrie, spraken zich donderdag uit tegen de uitgever. Bestaande overeenkomsten en alle toekomstige partnerschappen met de krant zullen worden stopgezet. Het is niet duidelijk op welke manier de krant verbonden is met de ministeries.

Expositie ‘Marokkaan in Mokum’ geopend in Amsterdam

de Kanttekening
-
0
Expositie ‘Marokkaan in Mokum’ geopend in Amsterdam

De reizende tentoonstelling Marokkaan in Mokum opende gisteren in de Amsterdamse Posthoornkerk, waar tot en met zondag 3 november lezingen, muziekoptredens en panelgesprekken worden georganiseerd. De expositie, die het Marokkaanse leven en de Marokkaanse geschiedenis in Amsterdam belicht, verhuist daarna naar verschillende andere locaties in de stad.

‘Marokkaan in Mokum’ is georganiseerd door EMCEMO, een organisatie die zich inzet voor gelijke behandeling van Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond. De expositie maakt deel uit van het programma ter viering van het 750-jarig bestaan van Amsterdam in 2025.

Een opvallend onderdeel van de expositie is de aandacht voor een bijzonder stuk koloniale geschiedenis: een tentoonstelling van ruim 100 jaar geleden waarin ‘levende Marokkanen’ te zien waren, iets wat destijds ook gebeurde met Chinezen, Moren, Indianen en Creolen, schrijft Republiek Allochtonië.

De Marokkaans-Nederlandse schrijver Abdelkader Benali omschreef deze vroegere expositie als een voorbeeld van ‘etnologische tentoonstellingen waar de Hollandse bezoeker zich kon vergapen aan de exoten’.

1...106107108...928Pagina 107 van 928

Over ons

de Kanttekening is een onafhankelijke en emancipatoire mediaorganisatie. Onze kernwaarden zijn: vrij, moedig en inclusief.

Over menu

© 2017 de Kanttekening B.V. Alle rechten voorbehouden.

Gebruiksvoorwaarden | Privacy statement | Adverteren & contact