6.6 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 2

Turkse nieuwkomers vinden snel hun weg in Nederland

0

Turkse vluchtelingen vinden sneller hun draai in ons land dan andere groepen. ‘Hun motivatie is bijzonder groot.’

Turkse nieuwkomers vinden opvallend vlot hun weg in Nederland, blijkt uit een nieuwe studie. Ze leren de taal vlot, ronden hun inburgering eerder af dan veel andere migrantengroepen en komen relatief snel aan het werk.

De onderzochte groep bestaat uit mensen die na de mislukte coup in 2016 en de daaropvolgende repressie hals over kop Turkije moesten verlaten. Stichting IPN, die veel van deze vluchtelingen ondersteunt, wilde weten hoe zij hun nieuwe leven in Nederland vinden. In totaal deden 2100 mensen mee: 1.285 mannen en 794 vrouwen van verschillende leeftijden. Een kleine groep koos ervoor geen geslacht op te geven. De meesten wonen inmiddels zelfstandig, ruim een derde verblijft nog in een asielzoekerscentrum. Hun ervaringen zijn vergeleken met CBS-cijfers over andere vluchtelingengroepen.

Hoogopgeleid

Dat Turkse vluchtelingen het over het algemeen goed doen, verbaast Fatih Aktaş, een van de onderzoekers en verbonden aan de Hogeschool Utrecht en Open Embassy, niet. ‘Ze zijn hoogopgeleid, hebben professionele werkervaring en komen uit een westers land. Voor hen is de stap naar Nederland minder groot dan voor vluchtelingen uit bijvoorbeeld Eritrea of Syrië.’

De motivatie onder de Turkse nieuwkomers is bovendien bijzonder groot, zegt Aktaş. Velen van hen spreken na een paar jaar al behoorlijk goed Nederlands, en sommigen halen zelfs vroeg het Staatsexamen. Ook de inburgering verloopt snel: het merendeel haalt het diploma binnen drie jaar, aanzienlijk sneller dan veel andere statushouders. Volgens de onderzoekers komt dit door een combinatie van die sterke motivatie en hechte onderlinge steun binnen de gemeenschap, variërend van taallessen tot hulp bij administratieve zaken.

Ook op de arbeidsmarkt doen Turkse nieuwkomers het goed. Meer dan de helft heeft na afronding van de inburgering een baan, een veel hoger percentage dan bij andere statushouders. Taalvaardigheid blijkt daarbij cruciaal: vanaf B1-niveau neemt de kans op duurzaam werk aanzienlijk toe.

Toch gaat integratie verder dan taal en werk. Echte verbinding met Nederlanders blijkt lastiger. ‘De meeste mensen hebben contact, maar dat blijft vaak oppervlakkig’, zegt Aktaş. Bij het leren kennen van anderen, spelen kinderen een belangrijke rol: via school en sport ontstaan sneller diepere contacten. ‘Kinderen zijn misschien wel de belangrijkste brug naar de Nederlandse samenleving.’

Het opbouwen van duurzame relaties kost tijd. ‘Veel Nederlanders hebben een vaste vriendenkring. Als nieuwkomer moet je daarin je weg zien te vinden, en dat gaat niet vanzelf’, zegt Aktaş.

Op de vraag of zij zich thuis voelen in Nederland antwoordt een ruime meerderheid van de Turkse vluchtelingen bevestigend, maar ongeveer een derde mist dat gevoel nog. Wat hen kan helpen, zijn toegankelijke ontmoetingsplekken, iemand die hen wegwijs maakt en activiteiten om nieuwe contacten op te doen.

‘Kinderen zijn misschien wel de belangrijkste brug naar de Nederlandse samenleving’

De respondenten tonen daarnaast een opvallend sterke bereidheid om bij te dragen aan de Nederlandse samenleving. Ruim 55 procent noemt zichzelf ‘zeer bereid’, bijna 28 procent ‘bereid’ en 14,6 procent ‘voldoende bereid’. Slechts een kleine minderheid, minder dan 2 procent, behoort tot de lagere motivatieniveaus.

Ook de drijfveer om betaald werk te vinden is uitzonderlijk hoog. Bijna de helft voelt zich zeer gemotiveerd en een kwart sterk gemotiveerd. Daarnaast geeft 20,6 procent aan ‘voldoende gemotiveerd’ te zijn. Deze respondenten willen aan de slag, maar lopen aan tegen belemmeringen zoals hun taalniveau, zorgtaken of problemen met de waardering van hun diploma. Alleen een kleine groep, zo’n 7 procent van de respondenten, heeft weinig motivatie. Bij hen komt dat vaak door hun leeftijd, gezondheid of gezinssituatie.

Kortom, de groep heeft veel ambitie en wil graag werken en bijdragen aan de samenleving, zo blijkt uit het rapport. Tegelijkertijd lukt dat niet iedereen. ‘Vooral vrouwen en mensen met zorgtaken hebben extra ondersteuning nodig om aan het werk te komen’, zegt Aktaş.

Israëlische leger vermoordt twee Palestijnen op Westbank

0

In de stad Jenin, op de bezette Westelijke Jordaanoever, zijn twee Palestijnen door Israëlische veiligheidstroepen standrechtelijk geëxecuteerd.

Beelden van Palestijnse televisie, gedeeld door persbureau AP, tonen dat de mannen het gebouw verlieten waarin zij zich hadden verschanst en daarbij hun handen omhoog staken. Kort daarna werden zij onder vuur genomen. De Palestijnse premier Mohammad Mustafa spreekt van een buitengerechtelijke executie en beschuldigt Israël van schending van internationaal recht.

Volgens het Israëlische leger ging het om gezochte militanten die eerder explosieven naar troepen hadden gegooid en op hen hadden geschoten. Militairen en politie omsingelden het pand en zetten een bulldozer in om het gebouw te slopen, waarna de verdachten naar buiten kwamen. De Israëlische grenspolitie stelt dat een van de mannen een verdachte beweging maakte, wat leidde tot het schieten. Het radiostation van het Israëlische leger meldde dat de Palestijnen instructies niet opvolgden. Maar The Jerusalem Post wijst erop dat de videobeelden niet overeenkomen met deze verklaringen.

Het incident vond plaats tijdens een grootschalige operatie in Jenin, waar Israël undercoveragenten en scherpschutters inzette. De extreemrechtse minister van Nationale Veiligheid Ben-Gvir sprak zijn steun uit voor de betrokken troepen, bericht de NOS. Sinds het uitbreken van de Gaza-oorlog is het geweld op de Westoever sterk toegenomen. Volgens de Verenigde Naties zijn meer dan duizend Palestijnen gedood.

Duitsland: extreemrechtse AfD-jongeren organiseren congres, 50.000 tegendemonstranten verwacht

0

Dit weekend wordt in het Duitse Gießen in de deelstaat Hessen de jongerenorganisatie van de extreemrechtse AfD opnieuw opgericht. Naar verwachting komen er zo’n 50.000 mensen op de tegendemonstratie af.

De Alternative für Deutschland wil in Gießen een nieuwe jeugdorganisatie oprichten onder de naam Generation Deutschland, nadat de eerdere jongerenbeweging Junge Alternative door de veiligheidsdiensten als rechtsextremistisch werd bestempeld en ontbonden. De nieuwe structuur moet nauwer verbonden zijn met de partij: alleen AfD-leden mogen deelnemen, waardoor de partij meer controle krijgt en de jongerenorganisatie meer bescherming geniet. Het doel is zowel ondersteuning in verkiezingscampagnes als het opleiden van politiek talent voor toekomstige regeringsverantwoordelijkheid. De oprichting vindt plaats in aanloop naar de deelstaatverkiezingen van 2026, waarbij de AfD vooral in Oost-Duitsland grote kansen ziet.

Als mogelijke leider geldt de 28-jarige Jean-Pascal Hohm, Landtagslid in Brandenburg en door de veiligheidsdiensten als rechtsextremist ingeschat. Hij onderhoudt nauwe banden met extreemrechtse netwerken en bewegingen en wordt gesteund door de AfD-top. De nieuwe organisatie heeft nog geen programma vastgesteld, maar waarnemers verwachten een radicale koers met een professionelere uitstraling dan de vroegere Junge Alternative.

Op de tegendemonstratie worden 50.000 mensen verwacht. De politie bereidt zich voor op een uitzonderlijk grote inzet: duizenden agenten uit 15 deelstaten worden ingezet, waarvan de helft uit Hessen zelf. Volgens politiechef Jürgen Fehler is de situatie in Gießen niet te vergelijken met die van een grote stad. Het beperkte stadsgebied maakt de logistiek ingewikkeld. Het doel van de politie is dat iedereen zijn demonstratierecht kan uitoefenen, maar dat blokkades die de AfD-bijeenkomst zouden verhinderen niet worden toegestaan.

De Hessische minister van Binnenlandse Zaken, Roman Poseck, benadrukt dat de politie politiek neutraal opereert en enkel het recht handhaaft. Hij wijst erop dat zowel de AfD als de tegenstanders recht hebben op demonstratievrijheid. Geweld is volgens hem nooit een legitiem middel. Poseck verwijst naar een uitspraak van het Bundesverfassungsgericht, het Duitse hooggerechtshof, dat tegenprotesten niet mogen worden ingericht om andere bijeenkomsten te verhinderen.

De politie houdt rekening met verschillende scenario’s. De meeste demonstranten worden als vreedzaam beschouwd, al is er in de linkse scene een oproep tot geweld verspreid. Naast reguliere eenheden worden ook helikopters, drones, waterwerpers en bereden politie ingezet.

Waar op de kaart wonen linkse en rechtse kiezers?

0

Na de verkiezingsuitslag van eind oktober volgden ook de kaartjes waarop te zien is waar progressief-linkse of juist radicaal-rechtse partijen het goed deden. Op het eerste gezicht is er een duidelijke scheiding tussen stad en platteland, maar volgens socioloog Bram van Vulpen is er meer aan de hand.

Op de website Stuk Rood Vlees verdeelt Van Vulpen de politieke partijen in drie categorieën: progressief links, conservatief rechts en radicaal rechts. D66 is in deze analyse onderverdeeld in progressief links, hoewel hierover valt te discussiëren, erkent hij.

Deze verdeling laat op de kaart duidelijk zien dat progressief links het goed doet in de grote steden, vooral in de Randstad. Conservatieve partijen kleuren op in de Bijbelbelt, radicaal rechts in de regio, vooral in plattelandssteden.

Dat klopt voor een deel, maar het vertelt niet het hele verhaal, schrijft Van Vulpen. Ook het opleidingsniveau speelt een heel belangrijke rol in Nederland, aldus de socioloog. ‘Praktisch geschoolden stemmen vaker op populistische partijen die ageren tegen immigratie en voor behoud van de Nederlandse cultuur, terwijl theoretisch geschoolden meer geneigd zijn progressieve standpunten te steunen.’

Ook hiermee is het hele verhaal nog niet verteld. Want er zijn compositie-effecten en omgevingsinvloeden, zo gaat hij verder. Compositie-effecten gaan onder andere over leeftijd, migratieachtergrond en inkomen. Omgevingsinvloeden zijn gebeurtenissen, zoals bijvoorbeeld het aardbevingsgebied in Groningen of de aanwezigheid van een groot azc in Ter Apel. Ook deze factoren spelen een rol in het stemgedrag, aldus Van Vulpen.

Noodtoestand in Nigeria na kinderontvoeringen

0

In Nigeria heeft president Bola Tinubu de noodtoestand uitgeroepen na een golf van massale ontvoeringen van honderden, vooral schoolgaande, kinderen in het land.

‘Dit is een nationale noodsituatie’, zegt de president in een live uitgezonden toespraak, meldt nieuwsdienst AFP. ‘We reageren nu met meer boots on the ground’, aldus de president.

In de afgelopen week zijn verspreid over het hele land 24 moslimmeisjes, 38 moskeegangers en meer dan 300 scholieren en leraren van een katholieke school ontvoerd. Verder zijn 13 jonge vrouwen en meisjes op een boerderij, en nog eens 10 vrouwen en kinderen, meegenomen door gewapende mannen.

Inmiddels zijn al tientallen meisjes gered, maar 265 kinderen en leraren van de katholieke school worden nog steeds vermist.

In het noordoosten van het multiculturele en multireligieuze Nigeria is al zestien jaar een jihadistische opstand gaande, waarbij geregeld moordpartijen en religieuze vervolgingen plaatsvinden, vaak ook bedoeld om geld af te troggelen van rivaliserende groepen.

De eerste keer dat zulke ontvoeringen tot mondiale verontwaardiging leidden, was in 2014, toen de jihadistische groep Boko Haram honderden tienermeisjes ontvoerde in Chibok. Sindsdien hebben er al duizenden ontvoeringen plaatsgevonden, meldt AFP.

‘Ik wil anderen in het azc inspireren’

De Kanttekening spreekt regelmatig met vluchtelingen over hun komst naar Nederland en het opbouwen van een nieuw leven. Dit keer: Ezgi, die met haar man en drie zoons in een azc verblijft.

Ezgi en haar man horen bij de Gülenbeweging. Dat ging goed tot 2016, toen er in Turkije een poging werd gedaan om een staatsgreep te plegen. ‘Daar kreeg Gülen ongefundeerd de schuld van. Er is namelijk nooit wettig en overtuigend bewijs geleverd dat Gülen daadwerkelijk achter deze staatsgreep zat.’

Dat klopt, maar toch kwam vrijwel iedereen die bij de Gülenbeweging hoorde in 2016 en daarna vroeg of laat in problemen. Zo werden alle ambtenaren die volgeling van Gülen waren, ontslagen. ‘In Turkije zijn er twee soorten scholen: privéscholen en scholen van de staat, die gratis zijn. De leraren die daar werken zijn in overheidsdienst. Ze zijn dus ambtenaren. Ik werkte op een basisschool en mijn man was directeur van een school voor leerlingen met een verstandelijke beperking of autisme. In oktober 2016 zijn we allebei ontslagen vanwege onze banden met de Gülenbeweging. En dat terwijl Fethullah Gülen, die vorig jaar oktober overleed, een voorstander was van vrede, onderwijs, dialoog en samenleven in vrede.’

‘In Turkije mag je geen eigen mening hebben’

Al snel trokken Ezgi en haar gezin van adres naar adres. Officieel stonden ze nergens ingeschreven. Na hun ontslag moesten ze meteen verhuizen. Op hun nieuwe adres hadden ze nauwelijks contact met hun buren. Ezgi legt uit dat dit in Turkije een beetje ongebruikelijk is, maar ze moesten zo onzichtbaar mogelijk proberen te blijven.

‘We bemoeiden ons niet met politiek. Nog steeds niet. Maar in Turkije mag je geen eigen mening hebben. Alleen de mening van Erdogan telt. Dat is iets wat iedereen weet, maar iedereen zwijgt erover.’

‘Vluchten doe je niet zomaar’

Ezgi en haar man zijn geen van beiden in de gevangenis beland, maar op een moment kwam naar voren dat haar man in gevaar was vanwege zijn banden met de Gülenbeweging. ‘We moesten iets doen. We moesten weg, maar ik wilde alleen met z’n allen weg. Onze kinderen achterlaten was geen optie. We zouden ziek worden van de zorgen als we hen niet bij ons hadden. Maar we konden tegen niemand iets zeggen, zelfs niet tegen mijn ouders. Als je wilt vluchten, dan moet je daarover je mond houden. Dat is het beste. Ook onze zoons mochten het niet weten, want dan zouden ze het misschien aan vrienden verteld hebben. Dat was te riskant.’

‘Vluchten doe je niet zomaar. Ik had nooit gedacht dat ik ooit een vluchteling moest worden. Vluchteling worden wil je eigenlijk niet, maar als het onveilig voor je is in je eigen land moet je een beslissing nemen. Ook in het belang van je kinderen. Je laat alles achter: je land, je bestaan, je dierbaren. Toen we in Nederland waren, overleed mijn vader. Ik kon niet naar de begrafenis én ik heb niet behoorlijk afscheid kunnen nemen van mijn ouders. Tegen de kinderen hadden we gezegd dat we met vakantie gingen. In werkelijkheid zijn we gevlucht. Pas toen we daar waren, hebben we onze zoons verteld hoe het echt zat.’

‘Je laat alles achter: je land, je bestaan, je dierbaren’

Een van de redenen om voor Nederland te kiezen was dat je hier ook met Engels terecht kon. Hun zoons gaan hier naar school. De oudste doet dit schooljaar examen, de middelste zit in 3 vwo en de jongste zit in de brugklas. Hij haalt volgens zijn trotse ouders goede cijfers. Daarnaast hebben hun zoons leren schaken. Ze doen mee aan schaaktoernooien in Amsterdam en omgeving. In Almere is hun oudste zoon een keer eerste geworden en hun jongste zoon tweede. ‘Schaken biedt afleiding en het geeft hen een goed gevoel. We laten hen dus lekker schaken.’

Biddinghuizen

Net als alle asielzoekers moest Ezgi zich met haar gezin eerst melden in het azc in Ter Apel. Het was oktober 2023 en ze vertrokken daarna vrij snel naar Assen om na zes dagen terug te keren naar Ter Apel. Weer zes dagen later gingen ze naar het azc in Biddinghuizen, waar ze bijna vijf maanden verbleven. ‘Ik vond het wel leuk in Biddinghuizen. Een kleine plaats heeft wel wat. Mensen groeten je als ze je leren kennen. Maar na vijf maanden werden we overgeplaatst naar een azc in Amsterdam. Daar is meer te doen, vooral voor onze zoons. Zij vinden het in Amsterdam veel leuker. En het azc in Biddinghuizen was net nieuw gebouwd. We liepen hier en daar nog in de modder.’

Ezgi hoopt dat ze in Nederland mogen blijven. Een van haar wensen voor de toekomst is dat ze hier les kan gaan geven. ‘Als ik de Nederlandse taal onder de knie heb, dan wil ik graag op een school werken. Ik wil iets nuttigs doen voor de maatschappij. Ik wil niet de hele dag in de kamer zitten. We moeten een nieuw leven opbouwen en het leren van de Nederlandse taal is daarbij nummer één. Spreekvaardigheid vind ik het moeilijkst.’

‘Als ik de Nederlandse taal onder de knie heb, dan wil ik graag op een school werken’

Een andere reden waarom Ezgi het belangrijk vindt om Nederlands te spreken zijn haar kinderen. ‘Ik wil mijn zoons antwoord kunnen geven als ze iets vragen over de Nederlandse taal. Vluchten en in een ander land gaan wonen betekent een nieuwe taal leren en wennen aan een nieuwe cultuur. Sinterklaas bijvoorbeeld.’

Ezgi en haar man maakten zich in Turkije zorgen over de toekomst van hun kinderen, ook in verband met hun veiligheid. Niet alleen haar man was in gevaar; voor de kinderen gold indirect hoogstwaarschijnlijk hetzelfde.

Tijd goed besteden

Ezgi zit niet stil. Ze doet haar best om Nederlands te leren en om in contact met anderen te komen. ‘In Turkije hadden we steeds minder sociale contacten. Dat is niet goed. Je raakt je sociale vaardigheden kwijt. In Nederland had ik ook te weinig sociale contacten en daar wilde ik iets aan doen. Iemand die dat begreep, heeft me geholpen om via een website vrijwilligerswerk te vinden bij een sociale plek in Amsterdam. Dat doe ik nog steeds. Zo kan ik mensen helpen en het is goed voor mijn Nederlands. Het is ook een beter voorbeeld voor mijn kinderen. Verder hoop ik andere mensen te inspireren. In het azc zijn er door mij verschillende mensen vrijwilligerswerk gaan doen. De tijd tikt door en ik wil mijn tijd goed besteden. Iedereen heeft iets wat je kunt doen op maatschappelijk gebied. Benut je talenten, ook in een moeilijke situatie. Kruip niet weg in je verdriet!’

‘In het azc zijn er door mij verschillende mensen vrijwilligerswerk gaan doen’

De asielprocedure van Ezgi en haar gezin loopt nog. Toch wil Ezgi een bijdrage leveren aan de maatschappij. Als ze later terugkijkt op deze periode, wil ze denken aan wat ze deed. Ze heeft een bsn-nummer en mag werken, maar haar prioriteit ligt bij het leren van Nederlands. ‘Dat is belangrijk, ook voor mijn kinderen, én je kunt een betere baan vinden.’

Fietsen als cultuur

Wennen aan een nieuw land valt niet mee, maar Ezgi en haar man en zoons gaan ervoor. Er zijn wat dingen die haar opvallen aan het leven in Nederland. ‘In Nederland wordt bewuster omgegaan met gezondheid. Het is niet voor niets dat hier veel 100-jarigen zijn. Verder worden er in Nederland vaker wandelingen gemaakt én er zijn fietspaden. We fietsten in Turkije al, maar hier is fietsen echt een onderdeel van de cultuur. Als je wilt, kun je naar Frankrijk fietsen. En er is een Nederlands woord dat in een andere taal amper bestaat: gezellig.’

Het valt Ezgi op dat Nederland, in vergelijking met Turkije, individualistischer is. ‘In Turkije zijn familie, vrienden, collega’s en buren belangrijk. Maar tot nu toe zijn we in Nederland veel aardige mensen tegengekomen. Nederlanders zijn vaak aardig.’

20 vierkante meter

Waar ze het moeilijk mee blijft houden, is dat haar kinderen veel meemaken. Dat geldt voor alle gezinnen die vluchten. Maar het blijft lastig, ondanks dat de knoop voor de vlucht deels is doorgehakt voor de kinderen. Met twee volwassenen en drie pubers verblijven in een kamer van 20 vierkante meter in een asielzoekerscentrum is niet ideaal, maar het is er veilig. Exact waarom Ezgi en haar man met pijn in hun hart de moeilijke beslissing hebben moeten nemen om te vluchten.

Weer nieuwe massagraven ontdekt in Syrië

0

Er zijn opnieuw vier massagraven gevonden in Syrië, dit keer ten noorden van de stad Homs. In de graven liggen tientallen lichamen van mensen die tot nu toe vermist waren.

Dit meldt Marokko Nieuws. Volgens de nieuwssite werd de ontdekking afgelopen dinsdag bekendgemaakt door de Syrische autoriteiten. Forensische teams zijn momenteel op de plek om de lichamen te onderzoeken.

Volgens de Syrian Observatory for Human Rights (SOHR) zijn er sinds de val van het regime minstens 45 massagraven ontdekt, met de lichamen van 2.835 slachtoffers. Het grootste aantal graven ligt in de provincie Homs; maar liefst dertien massagraven werden hier ontdekt.

De graven leggen bloot hoe het Assad-regime omging met zijn tegenstanders. Er worden nog altijd duizenden mensen vermist. Veel van hen verdwenen van de radar als ze in een van de beruchte gevangenissen terechtkwamen, waar martelingen en executies voorkwamen.

Steeds meer verhalen onthullen de bizarre werkwijze die hierbij werd gebruikt. In oktober bracht Reuters Operation Move Earth naar buiten. Meer dan twee jaar lang kregen militairen de opdracht om een inmiddels ontdekt massagraf in Qutayfah leeg te halen en naar de Dhumair-woestijn te verplaatsen.

Paus Leo bezoekt Turkije en Libanon tijdens eerste buitenlandse reis

0

De nieuwe paus, Leo XIV, is vandaag op bezoek in Turkije. Het is zijn eerste buitenlandse trip sinds hij deze zomer het stokje overnam van de overleden Franciscus. Na Turkije reist hij door naar Libanon, zo meldt Turkish Minute.

Leo zal de stad Iznik, het vroegere Nicaea, bezoeken. Daar kwam in de oudheid tijdens een grote vergadering, dit jaar precies 1700 jaar geleden, van bisschoppen voor het eerst eenheid in de christelijke leer tot stand. Voor de overleden paus Franciscus was de viering van het concilie van Nicaea een diep gekoesterde wens.

Leo zal na Iznik met een helikopter naar Istanbul vliegen, waar hij de leider van het oosterse christendom, patriarch Bartholomeus I , zal ontmoeten. Ook zal hij een publieke mis leiden in de Volkswagen Arena, een concertzaal in Istanbul.

Uiteraard staan ook een bezoek aan de Blauwe Moskee, de interreligieuze dialoog en een gesprek met de belangrijkste man van Turkije, president Erdogan, op de agenda. Met hem zal de paus het onder andere hebben over de precaire situatie en ongelijkheid van christelijke minderheden in Turkije.

De rechten van de gedecimeerde Armeniërs en Grieken werden in de periode na de val van het Ottomaanse Rijk en de geboorte van de republiek Turkije sterk beperkt. Voortaan was iedereen ‘Turk’ in de nieuwe natiestaat en mochten christenen bijvoorbeeld geen nieuwe kerken meer oprichten. Ook de restauratie van oude kerken werd aan banden gelegd door de Turkse nationalisten.

Daar bleef het niet bij, ook in het nieuwe Turkije werden zij als ‘ongelovigen’ gediscrimineerd en vervolgd zoals in de Netflix-serie The Club ook is te zien. Een van de beroemdste voorvechters van gelijkheid voor minderheden en anderen, was de in 2007 vermoorde Armeens-Turkse journalist Hrant Dink.

Morgen is paus Leo, als vandaag alles goed gaat, in Libanon. Daar zal zijn bezoek meer in het teken van vrede in de regio staan.

Zelfs presidenten kunnen in de cel belanden en dat geeft hoop

0

In een tijd waarin autoritaire leiders sterker worden, van Boedapest tot Ankara, en radicaal-rechtse populisten wereldwijd voorspellen dat de liberale democratie zal verdwijnen, is het gevangen zetten van twee oud-presidenten—Jair Bolsonaro in Brazilië en Nicolas Sarkozy in Frankrijk—van grote wereldwijde betekenis.

Dit zijn niet zomaar binnenlandse schandalen; het zijn momenten die testen hoe sterk de democratie nog is. Ze laten zien of instituties machtige mannen nog verantwoordelijk kunnen houden en of de rechtsstaat stand kan houden in een steeds onrustiger wereld.

De zaken verschillen sterk. Bolsonaro werd veroordeeld omdat hij probeerde de democratie omver te werpen: hij zou hebben samengewerkt om de machtsoverdracht na zijn nederlaag in 2022 te blokkeren, zelfs met een plan om Lula da Silva en diens running mate te laten vermoorden. Sarkozy’s veroordeling komt juist voort uit jarenlang onderzoek naar illegale campagnefinanciering uit Libië in 2007.

De ene zaak gaat dus over een poging om de democratie te ondermijnen; de andere over corruptie en ongeoorloofde invloed. Toch laten beide zaken één belangrijk ding zien: dat democratieën, hoe gebrekkig of onder druk ook, nog steeds in staat zijn om zelfs hun hoogste oud-leiders verantwoordelijk te houden.

Beide zaken sturen een paar duidelijke gemeenschappelijke boodschappen naar de rest van de wereld.

Ten eerste kan de rechterlijke macht nog steeds onafhankelijk werken, zelfs tegenover sterke politieke groepen. In Brazilië kon Bolsonaro’s invloed op het leger, evangelische groepen en een grote groep extreemrechtse aanhangers het Hooggerechtshof niet tegenhouden om hem 27 jaar cel te geven. Diezelfde rechters hielpen de democratie overeind houden tijdens de gespannen periode na de verkiezingen van 2022 en 2023.

In Frankrijk trad een rechtssysteem dat lange tijd mild was voor politieke elites harder op dan ooit, wat laat zien dat het land strenger is geworden tegen politieke misdrijven.

Deze uitspraken laten aan het publiek zien, vooral aan mensen die cynisch zijn geworden door corruptie of democratisch verval, dat macht niet onbeperkt is en dat instituties nog steeds kunnen functioneren zonder bang te zijn voor politieke wraak. Ook in de Verenigde Staten lijkt dit zichtbaar te worden.

Zelfs charismatische leiders kunnen door de rechter worden aangepakt

Ten tweede halen ze het idee weg dat populistische leiders onaantastbaar zijn: Bolsonaro’s imago als soldaat-redder, buitenstaander-president en stem van het ‘echte volk’, is sinds zijn verkiezingsnederlaag steeds verder ingestort.

Zoals de Braziliaanse politicoloog Camila Rocha zegt, is zijn steun op straat en online afgenomen. Zijn poging om te vluchten door zijn enkelband door te branden met een soldeerbout was bijna lachwekkend en verzwakte zijn sterke-man-imago nog verder.

Sarkozy was minder ontwrichtend en geen anti-systeem-populist, maar hij bouwde wel een beeld op van iemand die onaantastbaar was. Zijn val geeft een duidelijke boodschap aan de steeds feller wordende rechterzijde in Europa, van Marine Le Pen tot Geert Wilders: zelfs charismatische leiders kunnen door de rechter worden aangepakt.

Ten derde laten de uitspraken zien dat de rechtsorde niet onderhandelbaar is. Ze komen op een moment dat extreemrechtse groepen wereldwijd de grenzen opzoeken, in de VS, India, Argentinië en delen van Europa. De gevangenisstraffen, en het feit dat Bolsonaro’s aanhang nauwelijks massaal protesteerde, wijzen erop dat de mobilisatiekracht van deze bewegingen natuurlijke grenzen kan hebben.

Maar kunnen deze zaken de autoritaire trends vertragen?

Dat is de belangrijkste en moeilijkste vraag. Het korte antwoord: ze helpen en ze zijn belangrijk, maar ze zijn niet genoeg.

Waarom dit belangrijk is:
• Verantwoordelijkheid versterkt de democratie. Als rechters laten zien dat presidenten niet boven de wet staan, krijgen burgers weer vertrouwen in het democratische systeem.
• Ze verkleinen de kans op herhaling. Bolsonaro is politiek beschadigd en kan de verkiezingen van 2026 niet meer ontregelen. Sarkozy houdt misschien nog invloed, maar zijn morele gezag en handelingsvrijheid worden kleiner.
• Ze bieden een democratisch tegenverhaal. Terwijl veel leiders wereldwijd regels afbreken en macht naar zich toetrekken, laten deze zaken zien dat instituties ook kunnen terugvechten, met wetten, niet met politiek.

Maar er zijn ook tegenkrachten:
• De oorzaken van autoritarisme blijven bestaan. Economische angst, desinformatie, culturele wrok en polarisatie blijven populistische bewegingen voeden.
• Martelaar- en underdogverhalen kunnen aanhangers juist versterken. Bolsonaro en Sarkozy presenteren zichzelf als slachtoffers van politieke wraak. Zulke verhalen, vergelijkbaar met die van Trump in de VS of Modi in India, kunnen de achterban mobiliseren.
• Democratische instituties zijn wereldwijd ongelijk. In landen als Turkije, Rusland en Belarus zouden zulke rechtszaken nooit plaatsvinden, misschien zelfs niet in Hongarije. In veel landen is de rechterlijke macht zelf door de regering overgenomen.

Bolsonaro en Sarkozy presenteren zichzelf als slachtoffers van politieke wraak

De symboliek van het opsluiten van oud-presidenten draait niet om het plezier dat hun tegenstanders eraan beleven, maar om de democratische principes die het bevestigt. Als instituties machtige politici kunnen vervolgen, bevestigen ze drie basisregels: niemand staat boven de wet, verkiezingsuitslagen zijn niet onderhandelbaar, en machtsmisbruik heeft echte gevolgen.

Deze principes staan steeds meer onder druk in een wereld gevormd door illiberale samenwerkingen, digitale desinformatie en geopolitieke spanningen. Toch laten de zaken van Bolsonaro en Sarkozy zien dat democratisch verval niet onvermijdelijk is. Het kan worden afgeremd, niet volledig gestopt, maar wel vertraagd, door sterke instituties en waakzame burgers.

Als democratisch verval een lange, hobbelige glijbaan is, dan zijn dit soort momenten van verantwoordelijkheid de houvastpunten die voorkomen dat samenlevingen sneller naar beneden glijden. Ze redden de democratie niet, maar ze geven haar wel de kans zichzelf te redden.

Max Planck Instituut: werkelijke dodental in Gaza meer dan 100.000

0

Uit onderzoek van het Duitse Max Planck Instituut blijkt dat het dodental in Gaza veel hoger ligt dan tot voor kort werd aangenomen. Volgens de berekeningen van de onderzoekers zouden in de genocide niet 70.000, maar minimaal 100.000 Palestijnen zijn vermoord door Israël.

Dit aantal ligt dus ook hoger dan het aantal dat door het Gazaanse ministerie van Volksgezondheid naar buiten is gebracht, meldt omroep BNR. Dat ministerie komt op ongeveer 67.000 dode Palestijnen. Israël ontkent alle Palestijnse beschuldigingen en doet deze af als Hamas-propaganda.

Het Max Planck Instituut voor Demografisch Onderzoek kan daarvan echter niet worden beticht. De onderzoekers hebben op basis van bevolkingsgegevens van Gaza, overlijdensberichten op sociale media, ziekenhuisarchieven en online-enquêtes een extrapolatie gemaakt, waardoor een preciezere schatting van het aantal doden mogelijk is.

Ook zijn de cijfers door onafhankelijke onderzoekers aan een peer review, collegiale toetsing, onderworpen.

Het verschil van ongeveer 30.000 doden komt volgens de onderzoekers doordat het Gazaanse ministerie alleen bevestigde sterfgevallen heeft gemeld, gevallen waarvoor een overlijdensakte van een ziekenhuis beschikbaar was. Door de zware Israëlische aanvallen hebben veel ziekenhuizen hun normale werkzaamheden moeten staken, waardoor veel doden niet zijn geregistreerd.

Daarnaast zou er sprake zijn van onderrapportage van de vele lichamen die nog onder het puin liggen. Het gerenommeerde wetenschappelijke tijdschrift The Lancet kwam vorig jaar, op basis van een berekende onderrapportage van 41 procent, tot een nog hogere schatting. Daardoor kan het werkelijke aantal Palestijnse doden mogelijk zelfs boven de 200.000 uitkomen.