Denkend aan Holland – zie ik breede rivieren – traag door oneindig – laagland gaan
schrijft Marsman in 1936. En hij eindigt zijn gedicht met
en in alle gewesten – wordt de stem van het water – met zijn eeuwige rampen – gevreesd en gehoord
Ik reed mijn ouders van Den Bosch naar Rotterdam. Toen we het Hollands Diep naderden zei ik dat er hoogwater was. Zij bevestigden het. Mijn vader vertelde dat een oude vriend van hem die in Duitsland woont zich maar afvroeg waarom mensen in Nederland gingen wonen. Het zou op een dag toch door het water opgeslokt worden. Dat vonden Amerikaanse onderzoeken eigenlijk ook. Hier leven we liever in de ontkenning. We hebben rivieren de ruimte gegeven. We hebben veel geleerd van de watersnoodramp van 1 februari 1953. Enorme deltawerken zijn opgetuigd. Het volk kan rustig gaan slapen.
Zonder enig benul te hebben wie de kandidaten voor de Waterschappen waren gingen we naar de stembus. We wisten niet waar ze voor stonden. Maar ik neem aan dat ze allen strijden voor droge voeten. Op dit soort dagen zien we het belang van Waterschappen.
Ze zetten vrijwillige dijkwachters in om de status van de dijken te controleren. In Deventer zou het spannend gaan worden. Deventer ligt niet bij ons om de hoek. Maar veel water dat uit Duitsland binnenkomt stroomt bij ons langs. Als vrijwillige dijkwachters ging ik samen met mijn vrouw de Oude Maas inspecteren. De rivier had zich tot een zee ontpopt.
Ik heb mij niet verdiept in structuur en werkwijze van de wateroverheid. Ik weet ook niet waar je je als vrijwillige dijkwachter kunt melden.
Vanaf 1 januari dit jaar bestaat Nagorno-Karabach officieel niet meer. De Armeense enclave werd vorig jaar september definitief opgerold door Azerbeidzjan. Maar een duurzame vrede is nog ver weg, want Azerbeidzjan eist nu een corridor dwars door Armeens gebied.
Nagorno-Karabach ontstond in 1923, zo schrijft de Volkskrant. Het gebied lag in Azerbeidzjan, maar de meerderheid van de bevolking was Armeens. De Sovjetautoriteiten wilden niet dat het gebied bij de Sovjetrepubliek Armenië zou horen, want dan zou de Sovjetrepubliek Azerbeidzjan – met haar olievoorraden – misschien boos worden. Daarom werd Nagorno-Karabach een autonoom gebied binnen de Sovjetrepubliek Azerbeidzjan.
In 1988, vlak voor het einde van de Koude Oorlog en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, brak er oorlog uit tussen Armenië en Azerbeidzjan. De oorlog, die aan tienduizenden mensen het leven kostte, werd in 1994 door Armenië gewonnen. De Armeniërs hadden Nagorno-Karabach ‘bevrijd’, maar ook de Azerbeidzjaanse gebieden rondom de regio. Op grote schaal vonden er etnische zuiveringen plaats. Alle Azerbeidzjanen werden gedwongen hun koffers te pakken. Nagorno-Karabach werd omgedoopt in de Republiek Artsakh. Behalve Armenië zelf erkende geen enkel land deze illegale staat.
In 2020, meer dan 25 jaar later, brak er opnieuw een oorlog uit tussen Armenië en Azerbeidzjan. Nu won Azerbeidzjan, mede dankzij Turkse militaire steun. Onder Russische druk sloten de strijdende partijen echter een wapenstilstand. De Armeniërs mochten Artsakh behouden, maar waren nu omsingeld door Azerbeidzjan. Alleen via de zogenoemde Latsjin-corridor was er nog een verbinding met Armenië.
Russische troepen beschermden drie jaar lang de Armeense burgers. Azerbeidzjan wilde echter Nagorno-Karabach helemaal hebben en beschouwde de wapenstilstand van 2020 als uitstel van executie. In september 2023 kwam er een tweede aanval. De Russische troepen hadden zich namelijk uit Nagorno-Karabach teruggetrokken, omdat ze nodig waren voor de oorlog in Oekraïne. Azerbeidzjan profiteerde van de Russische zwakte en binnen 24 uur gaf Artsakh zich over. De meer dan 100.000 Armeniërs in het gebied besloten naar Armenië te vluchten. HetNederlands Dagblad, een christelijke krant, spreekt over de eerste succesvolle etnische zuivering van eenentwintigste eeuw.
Met de herovering van Nagorno-Karabach zijn de spanningen tussen Armenië en Azerbeidzjan echter nog niet voorbij. President Ilham Alijev wil nu dat de exclave West-Azerbeidzjan met de rest van het land wordt verbonden via de Zangezur corridor, op dit moment Armeens grondgebied. Ook de Turkse regering is een groot voorstander van deze landbrug, omdat Turkije hierdoor wordt verbonden met de Turkse broedervolken in Azerbeidzjan en Centraal-Azië.
De Turkse autoriteiten hebben 33 mensen opgepakt op verdenking van spionage voor Mossad, de Israëlische geheime dienst. Ze zouden het volgens de Turkse minister van Binnenlandse Zaken Ali Yerlikaya gemunt hebben op ‘buitenlanders die in Turkije woonachtig zijn’. Zo meldt de Turkse nieuwssiteDuvar.
De arrestaties vinden plaats op het moment dat Israël in Libanon een Hamas-kopstuk heeft gedood middels een drone-bombardement. Turkije beschouwt Hamas niet als een terroristische organisatie en president Erdogan ontvangt met regelmaat hoge bestuurders van Hamas. Het land heeft Israël vorige maand bedreigd met ‘serieuze gevolgen’ als het Hamas-leden zou najagen in Turkije.
‘Als ze zo’n fout maken, zullen ze een grote prijs betalen’, aldus president Erdogan.
De Turkse antiterreureenheden zijn in ‘operatie Mol’ tegen de veronderstelde Mossad-spionnen 57 locaties binnengevallen in acht verschillende provincies, aldus minister Yerlikaya op sociale media.
Volgens Yerlikaya waren de verdachten bezig met het identificeren, monitoren, tot doelwit maken en kidnappen van buitenlanders in Turkije. Er worden nog 13 andere verdachten gezocht, meldt Anadolu Ajansi.
Turkije maakt zich op internationaal vlak sterk voor de Palestijnse zaak. Zo heeft Erdogan Israël meerdere malen een ‘terreurstaat’ genoemd. Toch wordt Turkije ook bekritiseerd, omdat het ondanks de grote woorden blijft handelen met Israël.
Ik had het, eerlijk gezegd, niet verwacht dat het zover zou komen. En honderd procent geloven doe ik het eigenlijk ook pas als hij daadwerkelijk achter de tralies belandt. Daarvoor heb ik nu iets te lang moeten zien hoe ook in landen die vanouds wél – terecht of ten onrechte – als behoorlijk functionerende democratieën worden beschouwd, zoals Israël en de Verenigde Staten, criminele politici lang ongestraft weg kunnen komen.
Zeker, Donald Trump en Benjamin Netanyahu hebben geen vijftien landgenoten laten vermoorden om aan de macht te blijven – andermans doden, inmiddels in de tienduizenden Palestijnen belopend, laat ik even terzijde. Maar een poging tot staatsgreep na verloren verkiezingen, of tot uitschakeling van het hooggerechtshof – nu net met een wankele meerderheid van acht tegen zeven door datzelfde hooggerechtshof verhinderd – is ook niet helemaal niets. En of Trump en Netanyahu ooit veroordeeld zullen worden valt nog te bezien.
Hoe dan ook: ondanks de massale steun die Desi Bouterse nog steeds bij een groot deel van de Surinaamse kiezers – en hun in Nederland levende familie – bezit, en alle geuite dreigementen van zijn aanhang, heeft het recht tot nu toe zijn loop gekregen. Traag, langzaam? Zeker. Maar elders gaat dat ook niet altijd zo snel, voor het geval u dat mocht menen.
Of Trump en Netanyahu ooit veroordeeld zullen worden valt nog te bezien
Nu heeft tenslotte ook de hoogste juridische instantie in Suriname het vonnis bevestigd. Ook een staatshoofd of regeringsleider staat niet boven de wet. Iets wat Netanyahu, en zeker Trump, wel schijnt te vinden. De enige uitweg die Bouterse nog rest is een verzoek tot gratie. Hij verklaarde daarvan af te zien, ongetwijfeld omdat de huidige president van Suriname Chan Santokhi, die in een andere functie een rol bij het opstarten van zijn vervolging heeft gespeeld, heeft laten weten dat rechterlijke vonnissen gewoon moeten worden uitgevoerd.
Afgaande op berichten in de pers lijkt Bouterse erop te gokken dat hij, na de volgende presidentsverkiezingen in 2025, alsnog een kans op gratieverlening maakt. Hoe dan ook: hij schijnt vooreerst in zijn lot te berusten, en ook de gevreesde ‘straat’ houdt zich stil.
Terwijl in Suriname de rechtstaat uiteindelijk functioneert, moeten we dat in Amerika nog maar afwachten. Trumps aanmoedigende rol bij de bestorming van het Capitool blijkt, net als bij Bouterse, aan zijn populariteit geen afbreuk te hebben gedaan, integendeel. Het blijkt ook geen beletsel om veruit de grootste kanshebber te zijn op de Republikeinse nominatie dit jaar.
En ook hier is het afwachten of de paar staten die nu overwegen om op juridische gronden Trump van de kieslijst te weren dat plan uiteindelijk zullen durven doorzetten. En als zij dat doen, of dan ook het hooggerechtshof – met liefst drie (van de negen) door Trump benoemde rechters – daarin meegaat, of daarvoor juist een stokje steekt.
Trump rekent op dat laatste – en binnen zijn corrupte wereldbeeld is dat ook logisch: ik heb ze benoemd, dus ze moeten doen wat ik wil. Geen Afrikaanse dictator kan hem dat verbeteren. Robert Mugabe en Mobutu Sese Seko redeneerden in Zimbabwe en Zaïre ooit op soortgelijke wijze.
Ook Netanyahu had er vast op gerekend dat het hooggerechtshof hem – als belichaming van ‘de wil van het volk’ – niet zou durven weerstaan. En als gezegd: het was in Israël kantje boord. De stemverhouding was acht tegen zeven. Niet bepaald een glorieuze overwinning voor de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht.
De ‘wil van het volk’ waarop Trump en Netanyahu zich beroepen en Bouterse zich ook lang heeft beroepen: die speelt eveneens in Nederland. Want ook Wilders repte na zijn verkiezingsoverwinning van ‘de wil van zijn volk’. Het agressiefste deel van zijn aanhang ziet in 37 zetels – tegenover 113 voor de rest – als voldoende legitimatie om volledig zijn zin te eisen. Ook dat kon Mugabe niet verbeteren: wij hebben gewonnen, dus wij mogen nu doen wat wij willen.
De rechtstaat? Pfff. Wilders heeft met zijn permanente hetze tegen de journalistiek en de rechterlijke macht de geesten daarvoor rijp gemaakt. Zie ook de xenofobe agressie in Kijkduin vlak na 22 november, door Wilders zelf verder opgejaagd door bewoners die tegen een asielzoekerscentrum demonstreerden een hart onder de riem te steken.
En zie ook de nonchalante reactie daarop van de beoogde coalitiepartners. Staan die straks wel echt pal voor de rechtstaat, zoals de Surinaamse justitie? Of weegt een rechtse deal dan toch zwaarder dan het recht?
Volgens het platform We Will Stop Femicides werden er afgelopen jaar tenminste 315 vrouwen vermoord in Turkije. Dit bericht de nieuwssite Duvar.
Naast deze officiële slachtoffers zijn er bovendien nog 248 verdachte sterfgevallen, aldus het platform. 28 vrouwen werden vermoord, ondanks het feit dat de autoriteiten bevolen hadden hen te beschermen.
Nadat Turkije in 2011 de Istanbul Conventie had ondertekend, om geweld tegen vrouwen tegen te gaan, daalde het aantal moorden op vrouwen in het land. Maar vanaf 2020 steeg het aantal moorden op vrouwen weer, omdat de regering van president Recep Tayyip Erdogan onder druk van conservatieve krachten zich uit de conventie wilde terugtrekken. Dat gebeurde uiteindelijk in 2021.
41 procent van de vrouwen die werd vermoord in 2023 is gedood door de echtgenoot. 30 procent door man met wie ze in scheiding lag. 14 procent van de slachtoffers was de partner van de moordenaar, 11 procent een kennis, 9 procent een ex-partner, 6 procent de moeder, 6 procent de dochter, zus of nicht.
Het Saoedische koninkrijk is officieel aangesloten bij BRICS, het antiwesterse samenwerkingsverband dat geleid wordt door China. De stap van Saoedi-Arabië komt op een gevoelig moment van toenemende spanningen tussen China, Rusland en het Westen. Zo meldt de nieuwssite Middle East Monitor.
De tegenhanger van de G7 (die wordt gedomineerd door westerse landen) bestond eerst uit de ‘Grote Vijf’, namelijk Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika. Met de start van het nieuwe jaar is het aantal deelnemende landen verdubbeld. Naast Saoedi-Arabië zijn vanaf 1 januari ook Iran, Egypte, Ethiopië en de Verenigde Arabische Emiraten toegetreden tot BRICS.
Met name de Saoedische toetreding tot het blok wordt met argusogen gevolgd in het Westen. Het koninkrijk staat bekend om de sterke banden met de VS, maar vaart sinds de machtsovername door de kroonprins Mohammed bin Salman steeds meer een eigen koers.
Ook is de toetreding een gevolg van de toenemende invloed van China (de grootste afnemer van Saoedische olie) in het koninkrijk.
Volgens analisten wordt de wereld multipolair, en verliezen de Verenigde Staten langzaam maar zeker hun hegemonie. Islamitische landen, die een sterke afkeer hebben van de Amerikaanse dominantie in de wereld, zijn maar al te blij met China, dat tegenwicht kan bieden.
Na 7 oktober regende het opeens telefoontjes bij BDS Nederland, de beweging die zich al meer dan tien jaar inzet voor de Palestijnse zaak. ‘Eindelijk wilden ze met ons praten. Maar de media waren niet geïnteresseerd in ons verhaal: het ging hen alleen om welke vlaggen er werden vertoond op demonstraties en welke leuzen er werden geroepen.’
Aan het woord is Dorien Ballout, algemeen bestuurder bij BDS Nederland. BDS staat voor boycot, desinvesteringen en sancties. Het doel van de wereldwijde BDS-beweging is een culturele, economische en wetenschappelijke boycot van Israël, zodat er een einde komt aan de bezetting van Palestina en de onderdrukking van het Palestijnse volk.
BDS Nederland werd in 2012 opgericht als de stichting Diensten- en Onderzoekscentrum Palestina, docP. Doel van docP was om de acties voor Palestina in Nederland te ondersteunen, te bundelen en versterken. Sinds 2020 gebruikt docP de naam BDS Nederland, samen met het internationale BDS-logo.
Dorien Ballout, BDS
Dorien Ballout is een van de vier bestuurders van BDS Nederland en zet zich dagelijks twee tot drie uur in voor de Palestijnse zaak, vertelt ze. ‘Maar sinds 7 oktober is ons werk enorm toegenomen. Op Instagram hebben we nu dubbel zo veel volgers en er zijn honderden extra abonnees op onze nieuwsbrief. We hebben er tien vrijwilligers bijgekregen, een verdubbeling. Verder is ons donateurenbestand verdubbeld en kregen we vijf keer zo veel geld binnen dan normaal. Sinds 7 oktober zijn we gegroeid als organisatie. Je kunt je aansluiten bij BDS als individu of als organisatie. Er zijn nieuwe organisaties bij gekomen, opgericht door lokale activisten. Daarnaast zijn bestaande organisaties zich bewust geworden van ons en van elkaar. We zijn nu alles aan het stroomlijnen.’
De gebeurtenissen van 7 oktober waren voor Ballout en andere BDS-bestuurders een grote schok, vertelt ze. ‘Het was verschrikkelijk heftig, wat er gebeurde. We hadden op die dag zelf geen contact met elkaar, maar in de dagen erna natuurlijk wel. Al snel werd duidelijk dat Israël keihard zou terugslaan. En dat er heel veel doden aan de Palestijnse kant zouden gaan vallen. Moesten we wel of niet demonstreren? En moesten we een stil protest organiseren of een demonstratie met sprekers? We hadden al snel door dat we geen demonstratie konden organiseren waarbij iedereen zijn mond moest houden. Dat kon niet met al die Palestijnse slachtoffers. Daarom kozen we toch voor een demonstratie met een line-up aan sprekers. Op 15 oktober vond onze eerste grote landelijke demonstratie plaats, waar 15.000 mensen op af zijn gekomen.’ Onder andere BIJ1, de vluchtelingenorganisaties We Promise en Migreat en Activistenpartij UvA steunden deze protestmars. Het was echter niet de eerste demonstratie voor Palestina na 7 oktober. Dat was de betoging die een dag later in het centrum van Rotterdam werd georganiseerd door Samidoun, een internationale solidariteitsbeweging met Palestijnen in Israëlische gevangenissen.
Het regende telefoontjes
Opeens waren de Nederlandse media ook geïnteresseerd in BDS Nederland, vertelt Ballout. ‘Het regende telefoontjes bij ons. Maar journalisten waren niet geïnteresseerd in ons verhaal, ze wilden weten welke vlaggen er op protestbijeenkomsten werden gedragen door demonstranten en welke leuzen er werden geroepen.’ Ook op televisie was de sfeer nogal pro-Israël, vervolgt ze. ‘In talkshows waren nu wel veel pro-Palestijnse gasten aanwezig. Maar zij moesten wel eerst Hamas veroordelen voordat er over hun standpunt mocht worden gepraat. Tafelgasten die Israël steunden hoefden daarentegen geen afstand te nemen van de decennialange apartheid en het huidige grove geweld van het Israëlische leger tegen Palestijnse burgers.’
Diverse media en politici vielen ook over de pro-Palestijnse leus ‘From the river to the sea, Palestine will be free’. Ballout vertelt dat deze leus geen onderwerp van interne discussie was bij BDS Nederland. ‘Het is geen oproep tot etnische zuivering van Joden. Het drukt de wens uit dat de Palestijnen vrij zijn van apartheid en onderdrukking. De kritiek op deze leus is een afleidingsmanoeuvre, net als de discussie over zogenaamde Hamas-vlaggen ( Tawheed-vlaggen, waarop de islamitische geloofsbelijdenis staat, red.) bij demonstraties. De discussie moet gaan over de genocide die er nu plaats vindt tegen de Palestijnen. De rest is triviaal.’
Sowieso schieten de meeste media enorm tekort als het over de berichtgeving over Palestina gaat, vindt Ballout. ‘Na 7 oktober was er opeens heel veel aandacht voor ons, daarvoor niet en sinds eind november ook niet meer. Dit terwijl de onderdrukking van de Palestijnen niet iets is van gisteren en nog steeds doorgaat.’ Ballout vindt het principieel verkeerd dat sommige media zogenaamd geen partij willen kiezen, terwijl het zonneklaar is dat Israël de onderdrukker is en de Palestijnen de slachtoffers. Ook vindt ze het enorm storend dat er nu opeens gesproken wordt over Gaza als een ‘openluchtgevangenis’, terwijl de Gazastrook nu al zestien jaar wordt belegerd door Israël. ’95 procent van het water in Gaza is ondrinkbaar. Wat houdt die jarenlange blokkade van Gaza eigenlijk in voor de mensen die er wonen? De NOS en zelfs het NRC hebben hier nooit een kritisch item over gemaakt. Ze zijn nalatig geweest.’
Ook over sociale media is Ballout kritisch. ‘Sociale media zijn essentieel voor ons werk. We laten daarop beelden zien die je niet kunt negeren. Je kunt niet zwijgen als je ziet dat Israël kinderen vermoordt. Via sociale media bereiken we mensen, kondigen we ook onze acties aan. Daarom is het zo kwalijk dat Facebook en vooral Instagram onze content verwijderen.’
Tot zover de media en sociale media, hoe zit het met de kritiek van de tegenpartij, de supporters van Israël? Heeft BDS na 7 oktober veel haat over zich heen gekregen? Volgens Ballout valt dit eigenlijk wel mee. ‘Natuurlijk waren er demonstranten die leuzen riepen waar wij het niet mee eens waren, maar zij werden overstemd door het pro-Palestijnse geluid. Ook kregen we af en toe weleens vervelende mailtjes, maar niet significant meer dan anders.’
En de inhoudelijke kritiek? Criticasters verwijten de BDS-beweging al jarenlang antisemitisme. Ballout trekt zich daar niets van aan, vertelt ze. ‘Onze strijd is tegen Israël, kolonialisme en apartheid, het heeft niets met het jodendom te maken.’
We zijn tegen iedere vorm van racisme
Een ander verwijt, dat hier nauw mee samenhangt, is selectieve verontwaardiging. Criticasters stellen dat moslims en links zich alleen maar met Israël bezighouden en andere mensenrechtenschendingen – de genocide op de Oeigoeren in China of het bombarderen van de Koerden door Turkije – negeren. Dat Israël er altijd wordt uitgepikt, komt doordat Israël een Joodse staat is, aldus de critici.
Ballout maakt meer tijd vrij om dit verwijt tegen te spreken. ‘BDS is een internationale organisatie die door de Palestijnen is opgericht. Het is daarom niet meer dan logisch dat de Palestijnen en degenen die solidair zijn met hun pijlen richten op Israël, de partij die de Palestijnen hun vrijheid ontzegt, en niet op bijvoorbeeld Noord-Korea. Daarbij is de BDS-beweging intersectioneel en solidair met bijvoorbeeld Black Lives Matter, de Rohingya in Myanmar, de Oeigoeren in China, de inheemse volkeren overal ter wereld en de LHBTQIA+-gemeenschap. We zijn tegen iedere vorm van racisme en discriminatie inclusief antisemitisme. Racism and Racial Discrimination are the Antithesis of Freedom, Justice and Equality (Racisme en raciale discriminatie zijn het tegengestelde van vrijheid, gerechtigheid en gelijkheid), stelt de internationale BDS-beweging dan ook. Om die reden zie je onze activisten ook bij demonstraties voor deze groeperingen en tegen Zwarte Piet, FvD en de PVV. Hierin verschillen we met de pro-Israëldemonstranten die het verwijt van selectieve verontwaardiging als ‘argument’ gebruiken. Zij spreken zich namelijk nooit hierover uit, althans, ik heb hen hierover nooit gehoord.’
Maar er is nog een ander argument, dat Ballout belangrijker vindt. ‘In geen enkele andere internationale kwestie zijn Nederland, de Europese Unie en de Verenigde Staten zo medeplichtig als in het geval van de bezetting van Palestina. Dit probleem is gecreëerd en wordt in stand gehouden door én voor het koloniale Westen ten behoeve van onze politieke invloed in de regio, de wapenhandel, de handelsroutes en de gas- en oliewinning. Vergeet niet: er zit gas in de zee voor Gaza. Het gaat het Westen helemaal niet om Israëlische levens en al helemaal niet om Palestijnse levens. Premier Mark Rutte zei het zelf in een debat in oktober: hij is niet voor een staakt-het-vuren omdat we moeten denken aan onze belangen in de regio.’
Wat zijn ten slotte de plannen van BDS Nederland voor 2024? Ballout: ‘We gaan verder met onze campagnes. Onder andere tegen de busmaatschappij EBS die in Israëlische handen is en tegen Booking.com, dat hotelovernachtingen aanbiedt in de bezette gebieden. We verwachten weinig van Den Haag, waar we nu een hele rechtse Tweede Kamer hebben en de dreiging van een kabinet met de PVV. Daarom zullen we ons richten op de lokale politiek, op een academische boycot – geen samenwerking meer met Israëlische universiteiten – en een culturele en economische boycot van Israël. In sommige Europese steden zijn er ‘apartheidsvrije zones’. Steden als Luik, Verviers en Barcelona hebben verklaard niet langer in zee te gaan met apartheid: met overheden en bedrijven die de Israëlische apartheid ondersteunen. We willen in Nederland ook zulke zones.’
Oud-parlementariër Pepijn van Houwelingen (Forum voor Democratie) keert terug in de Tweede Kamer. Hij vervangt Freek Jansen. De reden? Er komt alsnog een parlementaire enquête naar het coranabeleid.
FvD-leider Thierry Baudet kondigde gisteravond op het YouTube-kanaal Forum Inside de – tijdelijke – terugkeer van Van Houwelingen aan. Hij moet alles en iedereen gek gaan maken tijdens de parlementaire enquête naar het coronabeleid, aldus Baudet. Freek Jansen doet tijdelijk een stapje opzij, maar komt na de zomer weer terug, zegt de FvD-leider ook.
Journalist Chris Aalberts vindt het besluit opmerkelijk, zo schrijft hij op zijn blog. Want als een parlementariër is beëdigd kan hij blijven tot aan de volgende verkiezingen. Freek Jansen hoeft dus niet op te stappen. En Van Houwelingen kan er over een half jaar voor kiezen om zijn zetel te behouden. Aalberts: ‘Er is geen enkele garantie dat hij (Jansen) ooit nog in de Tweede Kamer terugkeert.’
Volgens Aalberts is de enquête niet na de zomer afgelopen, maar zal langer dan een jaar duren. ‘Er circuleert zelfs een planning die het heeft over februari 2026’, schrijft Aalberts. ‘Even afgezien van het feit dat we geen idee hebben of de huidige Tweede Kamer dan überhaupt nog zit, is dit in ieder geval veel later dan aankomende zomer. Het verhaal van Baudet klopt dus niet, want de enquête is deze zomer sowieso niet af. (…) Baudet veronderstelt kennelijk dat het heel amusant wordt als Van Houwelingen in de publieke verhoren betrokkenen als Hugo de Jonge gaat ondervragen. Misschien is dat zo, maar die verhoren vinden pas in de tweede helft van de enquête plaats en dus niet voor de zomer. Zelfs als Van Houwelingen in staat is tot een fantastische FvD-show, moeten we daar langer op wachten.’
Forum voor Democratie was begin 2020, toen de coronapandemie aanving, voor stevige maatregelen, maar draaide al snel 180 graden om en hekelde de anti-coronamaatregelen van het kabinet. Pepijn van Houwelingen maakte zich als parlementariër berucht, door op te roepen tot ’tribunalen’ om politici en anderen die verantwoordelijk zouden zijn voor het coronabeleid te berechten. ‘Uw tijd komt nog wel, want er komen tribunalen’, zei Van Houwelingen in 2021 tegen D66-collega Sjoerd Sjoerdsma.
De Turkse minister van Binnenlandse Zaken Ali Yerlikaya maakte op sociale media bekend dat er zaterdag 189 ISIS-terroristen in Turkije zijn opgepakt. Zo meldt de nieuwssite Turkish Minute.
Een dag eerder werden al 29 ISIS-terroristen aangehouden, die een aanslag beraamden op ‘kerken, synagogen en de Iraakse ambassade’, aldus Yerlikaya.
Turkije voert de strijd tegen ‘alle terroristen’ op, aldus de minister van Binnenlandse Zaken die daarbij ook verwijst naar de strijd tegen de Koerdische PKK.
Turkije voert bombardementen uit in Syrië en Irak tegen Koerdische militanten. Twee weken geleden zijn 12 Turkse soldaten omgekomen in een hinderlaag van de PKK. Daarop bombardeerde Turkije civiele infrastructuur in Noord-Syrië, waarbij Koerdische burgerslachtoffers vielen.
De arrestaties van de 189 ISIS-terroristen zijn volgens Al Jazeera bedoeld om aanslagen tijdens nieuwjaar te voorkomen (in 2017 vielen er 39 doden bij een ISIS-aanslag op een club in Istanbul op nieuwsjaarsdag). Analisten zien ook een ‘politieke betekenis’ voor de lokale verkiezingen in maart. De regerende AK-partij van Erdogan wil de grote steden Ankara en Istanbul weer terugveroveren, aldus Al Jazeera.
PVV-leider Geert Wilders ging twee weken geleden met een ‘goed gevoel’ de kerstvakantie in en wilde na de vele ‘informatiegesprekken’ het hoofd even ‘leeg’ maken. Ondertussen gingen zijn posts op social media door. Zo haalde hij uit naar de Universiteit Maastricht die een ‘sharia-opleiding’ zou aanbieden en greep hij de afgelaste Turkse supercupfinale aan om Mustafa Kemal Atatürk, de seculiere grondlegger van de Turkse republiek, aan te prijzen.
‘Universiteit Maastricht biedt sharia-opleiding aan. Ook Hamas, Al Qaida, ISIS en de Taliban passen dat ‘recht’ toe. Nog even en we hebben hier sharia-rechtbanken. Levensgevaarlijk!’ schrijft Wilders op Telegram.
In werkelijkheid gaat het om het vak met de titel ‘Inleiding Islamitisch Familierecht’ van de Faculteit Rechtsgeleerdheid (Universiteit Maastricht) met de volgende doelstellingen:
‘Kennis te laten maken met en inzicht te bieden in het recht van de klassieke islam en van de contemporaine islam georiënteerde wereld, in het bijzonder betreffende het islamitisch personen- en familierecht, bestuursrecht, strafrecht, procesrecht en het internationale recht (…). Kennis bij te brengen van en inzicht te bieden in het islamitisch recht die u in staat stelt vanuit juridisch perspectief een wetenschappelijk verantwoorde en genuanceerde bijdrage te leveren aan het politieke, maatschappelijke en juridische debat over de Islam en de Islam in Nederland.’
De associatie van de Universiteit Maastricht met terroristische organisaties door Geert Wilders vond op 29 december in de middag plaats. Later die avond greep de PVV-voorman de afgelaste Turkse supercupfinale tussen Galatasaray en Fenerbahce aan om de seculiere dictator Mustafa Kemal Atatürk aan te prijzen.
De Saoedische autoriteiten gaven de topclubs uit Turkije geen toestemming om in Atatürk-shirts op te warmen. De kampioen (Galatasaray) en bekerwinnaar (Fenerbahce) van vorig jaar waren al vanaf het begin kritisch over het besluit van de Turkse voetbalfederatie om de Supercup in Saoedi-Arabië te spelen. Op de dag zelf ging het dan toch verkeerd vanwege het seculiere gedachtegoed van de stichter van de republiek.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
