11.7 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 269

Noam Chomsky: ‘Koerden moeten zich verenigen’

0

De Amerikaanse denker en activist Noam Chomsky roept Koerden uit Turkije, Syrië, Iran en Irak op zich te verenigen. Door het opzij schuiven van verschillen, wordt zelfbestemming bereikbaar, aldus Chomsky in een live-uitzending van het Koerdische nieuwsplatform K24.

‘Vereniging is voor Koerden de beste bescherming tegen onderdrukking. Dat zal hun toekomst bepalen in het Midden-Oosten’, zegt Chomsky. ‘Koerden zijn in vier landen onderworpen aan onderdrukking, maar als ze verenigd zijn, kunnen ze een vreedzame weg naar onafhankelijkheid kiezen.’

Hij wijst er ook op dat de VS, Groot-Brittannië en Europa aan de ene kant en China en Rusland aan de andere kant veel conflicterende belangen hebben in het Midden-Oosten. Deze landen zijn volgens Chomsky niet geïnteresseerd in mensenrechten en democratie. ‘Zij streven ernaar hun macht en hegemonie te vergroten.’

Chomsky erkent wel dat er verschillende contexten zijn in de aparte delen van Koerdistan.’De Koerden zijn relatief onafhankelijk in Irak en Syrië, maar hun situatie in Turkije is ingewikkelder, en de enige manier om onderdrukking te overwinnen is eenheid.’

Over de relatie tussen de VS en de Koerden, is Chomsky kritisch. Hij haalt het beroemde Koerdische gezegde aan: ‘De Koerden hebben geen andere vrienden dan de bergen’. Ook brengt hij de Turkse invasie uit 2019 in herinnering. De VS onder oud-president Trump gaf daar groen licht voor met een gedeeltelijke terugtrekking van het Amerikaanse leger uit Syrië. De Turken bezetten sindsdien een lange strook land aan de Turks-Syrische grens, naast de stad Afrin in het noordwesten van Syrië.

Palestijnse peuter overlijdt door Israëlisch geweervuur

0

In Israël is gister een tweejarig Palestijns jongetje overleden aan de gevolgen van een hoofdwond. De peuter en zijn vader waren bij vergissing onder vuur genomen door Israëlische soldaten.

Donderdag werden Muhammad Tamimi en zijn vader Haytham Tamini in het dorpje Nabi Salah aangevallen door Israëlische militairen. De vader had net zijn zoontje in het kinderzitje van zijn auto gezet toen ze werden beschoten. Vader Haytham werd in de borst geraakt en naar een ziekenhuis in Ramallah gebracht. Zijn zoontje Muhammed, die ernstig aan zijn hoofd gewond raakte, werd naar een Israëlisch ziekenhuis gebracht. Hij bleef daar aan de beademing liggen, totdat hij gisterochtend overleed.

Het Israëlische leger geeft toe een fout te hebben gemaakt. Ze zouden de twee per abuis hebben aangezien voor Palestijnse strijders.

Dit jaar zijn al meer dan twintig Palestijnse kinderen omgekomen als gevolg van Israëlisch geweld, meldt de Palestijnse actiegroep Electronic Intifadah.  In totaal heeft Israël sinds het begin van dit jaar 119 Palestijnen gedood op de bezette Westelijke Jordaanoever en in het bezette Oost-Jeruzalem, en nog eens 34 in de door Israël van de buitenwereld afgesloten Gazastrook.

Iran heropent ambassade in Saoedi-Arabië

0

Iran heropent deze week zijn ambassade in Saoedi-Arabië. De ambassade werd zeven jaar gesloten vanwege een diplomatieke breuk. 

‘De Iraanse ambassade en het consulaat zijn al in gebruik genomen om de hadj [islamitische bedevaart naar de stad Mekka] te vergemakkelijken’, zegt een woordvoerder van de Iraanse regering tegen de Arabische nieuwszender Al Jazeera.

De doorbraak is de vrucht van Chinese bemiddeling tussen de twee rivalen in het Midden-Oosten. De officiële bevestiging voor de opening van de Saoedische ambassade in Teheran, die eveneens werd gesloten, laat nog wel op zich wachten.

Riyad verbrak de diplomatieke betrekkingen met Teheran in 2016. Dat gebeurde nadat Saoedische ambassades in Iran werden bestormd, in reactie op pro-Iraanse sjiitische geestelijken die in het soennitische Saoedi-Arabië waren geëxecuteerd.

Saoedi-Arabië neemt ook de leiding in de normalisering van de betrekkingen met Syrië en zijn president, Bashar-al Assad. Hij is weer welkom bij de Arabische liga. De entente tussen Iran en Saoedi-Arabië kan ook voor het door oorlog verscheurde Jemen goed uitpakken. Ook daar staan het Saoedische koninkrijk en de sjiitische theocraten al jaren tegenover elkaar met meer dan honderdvijftigduizend doden en honger tot gevolg.

Afro-Amerikaanse emeritus professor Cornel West wil president worden

0

Emeritus hoogleraar en burgerrechtenactivist Cornel West (70) doet mee aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2024. Hij maakte zijn kandidatuur bekend via een video, die hij op Twitter plaatste. West zegt daarin dat hij besloten heeft zich te kandideren ‘voor waarheid en gerechtigheid’.

De Verenigde Staten kennen een de facto tweepartijenstelsel, maar behalve de progressieve Democraten en de conservatieve Republikeinen zijn er ook kleine partijen, die niet in de senaat en het Huis van Afgevaardigden vertegenwoordigd zijn.
West komt uit voor de People’s Party, een radicaal-linkse partij. ‘Ik kom uit een traditie waar ik om je geef,’ zei West. ‘Ik geef om de kwaliteit van je leven, ik geef erom of je toegang hebt tot een baan met een leefbaar loon, fatsoenlijke huisvesting, vrouwen die controle hebben over hun lichaam, gezondheidszorg voor iedereen.’

West staat een marxistisch programma voor. Zo wil hij het lobbyen door bedrijven verbieden, alle militaire hulp stopzetten en de NAVO ontbinden, zo bericht de Britse krant The Guardian.

Cornel West was hoogleraar Theologie en Afro-Amerikaanse studies. In 1980 promoveerde hij op een studie over ethische aspecten van het marxisme. West is erevoorzitter van de Democratic Socialists of America, een Amerikaanse socialistische partij. In 2004 steunde West de kandidatuur van Al Sharpton, die dat jaar tevergeefs een gooi naar het Amerikaanse presidentschap deed. De radicale democraat en socialist West haalt zijn intellectuele inspiratie uit meerdere tradities, waaronder het christendom, de zwarte kerk, marxisme, neopragmatisme en transcendentalisme.

Asielzoekers klagen over beroerde opvang in Hendrik-Ido-Ambacht

0

In Hendrik-Ido-Ambacht doet een sporthal dienst als noodopvang voor vluchtelingen. Bewoners luiden de noodklok over de slechte hygiëne en het gebrek aan privacy. 

De klachten komen van vier Turkse mannen, die hun verhaal onder pseudoniem vertellen. Hun identiteit is bij de redactie van de Kanttekening bekend. Ze zijn hoogopgeleid. Een van hen is ingenieur, de anderen zijn docent. De reden dat ze asiel aanvragen is dat ze tegen het regime van president Recep Tayyip Erdogan zijn.

In Turkije zouden ze gegarandeerd in de gevangenis belanden, vertellen ze. Ze horen bij de Gülenbeweging, die door de Turkse regering verantwoordelijk wordt gehouden voor de mislukte coup van 15 juli 2016. De beweging ondervindt genadeloze vervolging en dat maakt de vier mannen heel voorzichtig. Twee van de mannen, Omer en Arif, zijn twintigers en spreken prima Engels. Af en toe vertalen ze iets in het Turks voor de twee anderen, die in de veertig zijn.

Buiten slapen

Natuurlijk zijn ze blij dat hier worden opgevangen, ook al zijn de omstandigheden niet altijd ideaal. Ze verblijven tussen de negen en twaalf maanden in Nederland. Ze hebben een pasje met daarop gegevens, waaruit blijkt dat ze legaal in ons land zijn, maar ze wachten op een datum voor de tweede beoordeling door immigratiedienst IND. Na het tweede gesprek valt de beslissing.

Omer is redelijk zeker van zijn zaak, ook omdat volgens hem veel Turkse asielzoekers hier mogen blijven. Wat nog veel belangrijker is: hij kan bewijzen dat hij in Turkije echt gevaar loopt om in de gevangenis te belanden. ‘Ik ben geen economische vluchteling, maar echt om politieke redenen naar Nederland gevlucht. Ik heb een technisch beroep en ik kan in mijn eigen land een goed salaris verdienen. Dát is het probleem niet.’

De vier mannen verbleven in het asielzoekerscentrum in Ter Apel toen daar vorig jaar mensen buiten moesten slapen. Dat leidde in de samenleving tot veel verontwaardiging. ‘We sliepen in het gras zonder enige beschutting’, vertelt Omer. Na Ter Apel kwamen ze terecht in diverse asielzoekerscentra in de regio Utrecht, waarvan één locatie een crisisnoodopvang was. Sinds kort verblijven ze in een sporthal aan de Weteringsingel in het Zuid-Hollandse Hendrik-Ido-Ambacht. En daar zijn de omstandigheden heel slecht.

Plastic bordjes hergebruiken

‘We wisten niet wat we zagen toen we in die sporthal arriveerden,’ vertelt Arif. ‘De toiletten zijn vies, we douchen in onfrisse cabines en er is amper voldoende privacy om je aan en uit te kleden. We slapen op opklapbedden en niet in een eigen kamer. Iedereen kan je zien liggen. Er is geen keuken. Het avondeten wordt bezorgd en daarna wordt het verdeeld bij de toiletten. Iedereen heeft plastic bestek, plastic bordjes en bekertjes. Die moeten we goed bij ons houden, na elke maaltijd afwassen en eindeloos hergebruiken.’

Omer en Arif hebben geprobeerd om hierover een gesprek met de manager aan te gaan. Eerst kregen ze te horen dat het plastic een kwestie van financiën is. Later was het antwoord dat dit vanwege veiligheidsredenen is. Met een glas of een metalen mes kunnen mensen zichzelf of een ander verwonden.

‘Een beetje begrijpen doe ik dat wel,’ zegt Omer. ‘Toch klopt hun redenering niet. We wezen naar een stoel en zeiden dat je daarmee ook iemand behoorlijk pijn kunt doen. ‘Nee, dat was iets anders’, werd er gezegd. En als het ons niet beviel, dan konden we vertrekken. Maar we kunnen niet vertrekken. We hebben dat asiel echt nodig. Daarom houden we ons aan de regels.’

‘Er is geen keuken. Het avondeten wordt bezorgd en daarna bij de toiletten verdeeld’

En er is nog iets. Een van de mannen laat een foto zien die een andere asielzoeker hen heeft gestuurd vanuit een andere noodlocatie. Hij zit achter een keurig gedekte tafel, compleet met een tafelkleed, met een normaal bord en metalen bestek. Ook het eten ziet er goed uit. Het kan dus wel, benadrukken de heren. Ze hebben in andere azc’s zelf ook veel betere omstandigheden meegemaakt.

De vier vinden het veiligheidsargument maar onzin. Arif: ‘We zijn het absoluut niet van plan, maar wie het wil, kan met gemak een mes de sporthal in smokkelen. Je tas wordt niet gecontroleerd als je weg bent geweest.’ Dat laatste is alleen gebeurd toen hij net aankwam, vertelt Arif. Toen is zijn tas wel grondig doorzocht.

Recreatieruimte in de noodopvang

Arif en Omer storen zich ook aan de huns inziens nogal willekeurige huisregels. Als je vertrekt en langer dan een kwartier wegblijft, moet je aangeven waar je naartoe gaat. Daar valt misschien iets voor te zeggen, maar ze vinden het storend dat je tussen elf uur ’s avonds en zes uur ’s ochtends de sporthal niet mag verlaten. Omer: ‘Dit voelt als een gevangenis. Precies waar we niet naartoe willen.’

Vervelende vragen van een bewaker

Het idee dat ze niet naar buiten mogen is op zich al genoeg om zich opgesloten te voelen. Maar de Turkse politieke vluchtelingen kampen met nog een ander probleem: de lange arm van Erdogan.

‘In Turkije bestaan twee meningen,’ legt Omer uit. ‘Je bent vóór Erdogan of je bent tegen hem. Ben je tegen Erdogan, dan wordt er automatisch gedacht dat je aan de kant van Fethullah Gülen staat en loop je het risico om in de cel te belanden. Van de Turkse mensen die in de USA, Canada of Engeland wonen, stemt ongeveer 10% op Erdogan. In Nederland stemde ruim 70% van de stembusgangers op Erdogan. We zijn best geschrokken van het aantal mensen dat in Nederland de straat op ging om de overwinning van Erdogan te vieren. Maar verbaasd hierover waren we niet. Sommige bewakers van het azc waarin wij eerder verbleven, waren van Turkse afkomst. We hebben ons een keer bedreigd gevoeld, omdat een Turkse bewaker heel erg op ons lette en allerlei persoonlijke vragen stelde. Maar nadat we een klacht indienden over hem, hebben we hem niet meer gezien. Gelukkig gedragen niet alle bewakers van Turkse afkomst zich zo.’

De lange arm van Erdogan maakt de mannen soms zenuwachtig. ‘Als ik hier mag blijven dan vertel ik op mijn werk aan niemand wat mijn politieke ideeën zijn,’ vertelt Arif. ‘Dat is veiliger.’

COA: ‘Niet onze verantwoordelijkheid’

Het Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers, het COA, is op de hoogte van de situatie in de sporthal, maar meldt dat het daarvoor geen verantwoordelijkheid draagt. ‘De opvang in deze sporthal is een crisisnoodopvang en die valt rechtstreeks onder de veiligheidsregio. In dit geval is de gemeente Hendrik-Ido-Ambacht het directe aanspreekpunt,’ legt een woordvoerster uit.

Ze weet dat er vorige week een groep asielzoekers naar Hendrik-Ido-Ambacht is overgeplaatst vanuit Utrecht, omdat daar de crisisnoodopvang werd gesloten. Ze heeft begrip voor de klachten over de locatie in Hendrik-Ido-Ambacht en erkent dat de overgang naar de sporthal vrij pittig is. Er wordt op dit moment gezocht naar nieuwe locaties, verzekert ze. ‘Op dit moment zijn er te weinig locaties, vooral in Zuid-Holland. Daarom spreken wij niet van een asielcrisis, maar van een opvangcrisis. Als COA willen wij dat er goede, duurzame plekken ontstaan die voldoen aan de eisen. Daarom gaan we samen met gemeente op zoek naar die plekken. Een regulier azc is zodanig ingericht, dat je er drie jaar of langer kunt verblijven. Bij crisisnoodopvang is dat anders.’

De gemeente Hendrik-Ido-Ambacht heeft ondanks meerdere verzoeken van de redactie nog niet gereageerd.

Belgisch-Turkse politica wordt minister van Familiezaken in Turkije

0

De Belgisch-Turkse politica Mahinur Özdemir Göktas wordt minister van Familiezaken in Turkije. Ze is de enige vrouw in het nieuwe kabinet van Recep Tayyip Erdogan. Dat meldt de Belgische krant De Standaard.

De geboren en getogen Belgische werd in 2009 als eerste gesluierde politica verkozen in het Brusselse parlement voor de centristische Belgische partij CDH.

In 2015 werd ze uit de partij gezet omdat ze de Armeense Genocide niet wilde erkennen. Hoewel ze als eenmansfractie in de gemeente Schaarbeek en in het Brusselse parlement aanbleef, betekende de weigering het einde van haar politieke carrière in België.

De Turkse regering lijkt graag gebruik te maken van de politieke ervaring van
Özdemir Göktas. In 2020 werd ze benoemd tot ambassadeur in Algerije. En nu is ze als enige vrouw minister in het nieuwe kabinet Erdogan.

Video-activist Max Mitchell maakt verschil door racisme live te streamen

0

Maxwell Mitchell is een Amerikaanse livestream-activist. Hij vraagt aandacht voor onrecht, door live beelden op zijn sociale media te plaatsen. Hij kreeg daarmee bekendheid tijdens de Black Lives Matter-protesten in de Verenigde Staten. Justitie gebruikt zijn beelden bij rechtszaken en hij is een veelgevraagd hulpverlener voor de zwarte gemeenschap.

Mitchell begon met zijn werk naar aanleiding van de politiemoord op Breonna Taylor op 13 maart 2020 in Louisville in Kentucky, naar aanleiding van de politiemoord op Breonna Taylor. Politieagenten schoten de 26-jarige zwarte vrouw dood in haar appartement in Louisville, Kentucky, tijdens een inval in het kader van een onderzoek naar drugshandel.

Mitchell gebruikte zijn mobiele telefoons meer dan duizend dagen om verslag te doen van wat er aan de hand was tijdens deze Black Lives Matter protesten. De beweging werd pas echt groot na de moord op George Floyd, een kleine drie maanden na de dood van Taylor. Maxwells werk werd vermeld in de New York Times. Ook Oprah Winfrey gebruikte zijn beelden, voor haar eigen strijd voor gerechtigheid voor Breonna Taylor.

‘Het mooiste is dat mijn werk een bijdrage kan leveren aan gerechtigheid voor mensen die dat anders niet krijgen’, vertelt Mitchell. De acrobatische ‘social justice warrior’ is twee weken in Nederland, als gastdocent voor de Amsterdamse Hogeschool voor Kunsten. Donderdag vindt een openbare bijeenkomst plaats in de Academie voor Theater en Dans in Amsterdam, waar Mitchell te gast is. De Kanttekening spreekt hem over zijn werk als video-activist.

Hoe ben je met je livestreams begonnen?

‘Op 28 mei 2020 haalde ik voor het eerst een rode iPhone 10 tevoorschijn. Ik ging live op The Square in Louisville. Het was niet mijn plan om alles te gaan livestreamen, maar het gebeurde gewoon. Ik ging tot die tijd meestal live bij open mic-avonden en poetry slams die ik produceerde, dus ik was gewend om bijeenkomsten op beeld vast te leggen. Op de tweede dag van de protesten na de moord op George Floyd besloot ik om live te blijven gaan. Ik wist niet voor hoe lang dat zou zijn, maar ik ben nu nog altijd bezig met mijn livestreams. Overal waar ik kom.’

Wat heeft je gemotiveerd om video-activist te worden?

‘Ik ben altijd wel iemand met een gemeenschapsgevoel geweest. Alles waar ik bij betrokken was of wat ik produceerde, wilde ik delen met de gemeenschap waarvan ik deel uitmaak. Dit bestond meestal uit open mic-avonden, acroyoga-jams, tekensessies en muzieklessen. Dus nu wilde ik deze protesten met het grote publiek delen, ook met de gedachte dat ik verslag moest doen van de politiereactie op de protesten.’

Was het je intentie om een reactie van de politie uit te lokken?

‘Nee, het openlijke geweld tegen activisten, die niks anders deden dan hun rechten uitoefenen op grond van vrijheid van meningsuiting, was al genoeg. Het leek me goed om daar video-opnames van te hebben.’

Als je terugkijkt op die jaren van video-activisme, wat heeft dit jou en de wereld opgeleverd?

‘Een nieuw gevoel van vriendschap en familie. Mijn kijk op het leven en mijn blik op de wereld is aanzienlijk veranderd. Ik geloof dat veel mensen nu kunnen zien wat de gevolgen zijn van gewelddadig gedrag van de Louisville Metro Police Department (LMPD) voor de burgers van Louisville, terwijl demonstranten gewoon hun vrijheid van meningsuiting uitoefenden. De mensen konden door onze livestreams te weten komen wat er was gebeurd met Breonna Taylor en George Floyd. De wereld kon zien dat mensen opkwamen voor Breonna Taylor in de stad waar ze woonde. Ik geloof dat de wereld hierdoor een sterker verlangen kreeg om zichzelf en wetten en overheidsbeleid te onderzoeken op racisme.’

Heb je voor je activisme ook een prijs moeten betalen?

‘Om te beginnen heeft mijn geestelijke gezondheid eronder geleden. Betrokken zijn bij de strijd voor verandering, waarvan je het resultaat niet meteen ziet, gaat je niet in de koude kleren zitten. Het onrecht veroorzaakt een disbalans in je leven, waarmee je in het reine moet komen om een nieuw evenwicht te vinden. De enorme worsteling met die onrechtvaardige situatie heeft mensenlevens geëist – door zelfmoorden, maar ook door moorden uit frustratie en wanhoop. Mijn activisme heeft veel van mijn tijd in beslag genomen, tijd die ik nooit meer terugkrijg. Ik zeg dit als een geheugensteuntje voor iedereen. Voordat je met activisme begint, moet je er zeker van zijn dat dit iets is wat je echt wilt.’

Critici zeggen dat zwart activisme zich alleen richt tegen onrecht vanuit het ‘witte systeem’. Wat denk jij?

‘Dat is niet waar. Wat begon op 28 mei 2020 was voor velen een specifieke strijd tegen politiegeweld en voor gerechtigheid voor Breonna Taylor. Er is activisme tegen wapengeweld, uitzettingen, dakloosheid en nog veel meer. Om dit punt beter te illustreren, wil ik een citaat uit het liedje ‘The Bigger Picture’ van Lil Baby noemen, dat vaak werd gedraaid tijdens de protesten: ‘It’s bigger than black and white, there’s a problem with the whole way of life’.’

‘De diversiteit in Nederland is heel anders dan die in Louisville. Binnen een buurt hoor ik misschien wel acht tot tien verschillende talen’

Hebben zwarte activisten voldoende oog voor ‘zwart’ onrecht? Of is er nog onvoldoende zelfkritiek?

‘Ik kan alleen voor mijzelf spreken in dit opzicht.  Een gebrek aan zelfkritiek heb ik niet.  Ik merk dat we in de zwarte gemeenschap ook vaak kijken naar onze eigen verantwoordelijkheid. Er komen bijvoorbeeld veel onterechte politieoproepen vanuit die gemeenschap, waarbij het niet nodig is dat de politie komt omdat een neef, moeder, broer of ander familielid de situatie veel beter kan de-escaleren. Er zijn momenten waarop herstel of inbreng van de gemeenschap veel effectiever is dan de politie die ingrijpt en gewelddadig reageert op een oproep.’

Hoe is het nu met de beweging tegen politiegeweld?

‘De protesten vinden nu veel minder plaats op straat en veel meer in bestuurskamers, rechtszalen, gevangenissen, raadsvergaderingen, wetgevende vergaderingen enzovoorts. Veel activisten hebben hun perspectief op de ‘The Fight’ veranderd: van de straat naar de zaaltjes.’

Je bent nu iets meer dan een week in Europa. Hoe gaat het?

‘Het gaat geweldig. Ook vanuit Europa ben ik nog steeds betrokken bij livestreaming van dingen die in Louisville gebeuren. Een partner, die in Louisville is, livestreamt onder de nieuwe projectnaam Stay Live Streams, en ik zorg voor de sociale media eromheen. Het is heel belangrijk om een team te hebben.’

Welke overeenkomsten en verschillen zie, hoor en voel je tussen de VS en Nederland, als het gaat over racisme?

‘De overeenkomsten zijn naar mijn mening erg klein. Ik hoor weinig politiesirenes, af en toe zie ik wat zwaailichten hier en daar. Ik zie ook geen vijandigheid tussen de mensen die elkaar tegenkomen op straat, in de bus en in de tram. Iedereen lijkt bereid te zijn om te helpen. Dat vind ik geweldig. De diversiteit in Nederland is heel anders dan die in Louisville. Binnen een buurt hoor ik misschien wel acht tot tien verschillende talen. In Louisville is er ook diversiteit, maar de mensen zitten meestal in hun eigen groep.’

Waarop gaat je activisme zich de komende tijd richten?

‘Ik kijk ernaar uit om terug te keren naar Louisville. Daar wil ik me nog meer concentreren op het dagvaarden van machthebbers, zoals de politie. Ik kijk ernaar uit om op een steeds professionelere manier door te gaan met mijn livestreams. Ik ben vooral van plan om de overheidsstructuren van Louisville kritisch te blijven volgen. Ze zijn nog niet van me af daar.’

Werkgever tijdens sollicitatiegesprek: ‘Kan die hoofddoek ook af?’

0

De 22-jarige Mervet Hanafy zou stage bij de overheid lopen. Ze moest alleen nog een kennismakingsgesprek voeren. Ze vroegen haar: ‘Zou je het erg vinden je hoofddoek af te doen?’

Hanafay, die inmiddels 26 is en voor het ministerie van Buitenlandse Zaken werkt, deed een boekje open over stagediscriminatie in AD Den Haag. Ze heeft haar hijab niet afgedaan.

Haar droom is om de strijd voor gelijke rechten in de Tweede Kamer voort te zetten, zodat moslimvrouwen niet langer te maken krijgen met islamofobe discriminatie. ‘Ik zie voor mezelf zeker een toekomst in de politiek’, zegt ze tegen de krant.

Op Twitter is met veel verontwaardiging gereageerd op wat Hanafay is overkomen. ‘Hou op met me’, schrijft Fatima Faid van de linkse Haagse Stadspartij. D66-Kamerlid Fonda Sahla biedt Hanafah aan een dagje met haar mee te lopen in de Tweede Kamer, als ze echt politieke ambities heeft.

Syrische vluchteling wordt burgemeester van Duitse stad die hem opving

0

De Syriër Ryyan Alshebl kwam in 2015 in Duitsland terecht. Hij woont in Ostelheim, een stad in de provincie Baden-Württemberg. Dit jaar is hij burgemeester van die Duitse stad geworden.

Zo meldt de Turkse nieuwssite T24De 29-jarige Alshebl staat in de aandacht, nu hij tot burgemeester is gekozen. Hij zegt zelf dat hij zijn succes dankt aan zijn beheersing van de Duitse taal. Alshebl volgde in Duitsland een opleiding in de financiële sector. Daarna is hij voor een bank gaan werken.

In 2022 is hij Duits staatsburger geworden. Hij had interesse in politiek en werd lid van de Groenen. Hij besloot meteen ‘maar’ te gaan voor de hoge post van burgemeester. Hij had aandacht voor de problemen in Ostelheim. Met 55,4% van de stemmen, kreeg hij het vertrouwen van de bevolking.

Alshebl maakte de gevaarlijke reis van Turkije naar Duitsland. Eerst ging hij met de boot. Daarna reisde hij te voet door meer dan vijf Oost-Europese landen. Hoewel hij de opvang in Duitsland pover vond, is hij toch dankbaar. ‘Als je je vestigt in een nieuw land, staat je een ding te doen. Gelijk op je eigen benen staan en werken voor je  toekomst.’ Dat geeft Alshebl mee aan nieuwkomers.

Amerikaanse moslimprominenten kanten zich tegen lhbtq-waarden

0

Islamitische leiders in de Verenigde Staten en Canada hebben zich uitgesproken tegen het aanpassen van het geloof aan een ‘lhbtq-ideologie’. In een verklaring hekelen ze de ’toenemende druk’ vanuit de overheid die ‘lhbtq-gerichte waarden’ onder kinderen zou promoten, zonder rekening te houden met gewetensbezwaren van ouders.

Meer dan 130 islamitische leiders brachten op 30 mei, twee dagen voor de start van Pride Month, een gezamenlijke verklaring uit. Hierin stellen ze dat het huwelijk alleen een verbintenis kan zijn tussen man en vrouw. Ook wijzen ze ‘homoseksuele relaties en transgenderisme’ af, zo bericht de Islam Omroep.

Deze orthodoxe positie betekent echter niet dat moslims intolerant zijn, schrijven de voormannen. ‘Als een religieuze minderheid die vaak met onverdraagzaamheid en uitsluiting te maken heeft, verwerpen wij het idee dat morele onenigheid neerkomt op intolerantie of het aanzetten tot geweld’, stellen ze. ‘We bevestigen ons recht om onze overtuigingen te uiten en erkennen tegelijkertijd onze grondwettelijke verplichting om vreedzaam samen te leven met degenen wier overtuigingen verschillen van de onze.’

De islamitische verklaring herinnert aan de christelijke Nashvilleverklaring, die in 2015 door 150 Amerikaanse christelijke leiders werd opgesteld. Deze christenen, vooral afkomstig uit orthodox-protestantse en evangelische hoek, wilden een ondubbelzinnig tegengeluid laten horen tegen homoseksualiteit en de ’transgenderideologie’.

In Nederland werd de verklaring drie jaar later ondertekend door bevindelijk-gereformeerde dominees, historicus en opiniemaker Bart-Jan Spruyt, SGP-leider Kees van der Staaij en de prominente baptistische voorganger Orlando Bottenbley. Vanuit vrijzinnig-christelijke en seculier-progressieve hoek was er veel kritiek op de Nashvilleverklaring.