5.2 C
Amsterdam
Home Blog Pagina 3

Trump legt alle asielaanvragen uit ‘derdewereldlanden’ stil

0

De Amerikaanse president Trump scherpt zijn anti-immigratiebeleid verder aan om zijn reactie op de schietpartij in Washington van vorige week kracht bij te zetten. Hij is van plan alle asielprocedures uit wat hij ‘derdewereldlanden’ noemt langdurig te pauzeren.

Hoewel er al beperkingen golden voor vluchtelingen uit 19 landen, zullen deze beperkingen nog verder reiken, zo is de strekking van de presidentiële boodschap, aldus persbureau AFP.

Aanleiding is de schietpartij vorige week, waarbij een Afghaanse staatsburger naar verluidt twee leden van de Nationale Garde in de buurt van het Witte Huis neerschoot. Hierbij kwam één van hen, de 20-jarige Sarah Beckstrom, om het leven.

De verdachte, de 29-jarige Afghaan Rahmanullah Lakanwal, vocht samen met de CIA tegen de Taliban in Afghanistan. Daarom kwam hij in aanmerking voor het hervestigingsprogramma van de Verenigde Staten in 2021. In april 2025 kreeg hij asiel.

Trump had in juni al een lijst geïntroduceerd met landen die migratiebeperkingen opgelegd kregen, hier stond Afghanistan ook op. Na de schietpartij zocht de president naar de juiste woorden om te laten weten dat de VS de Afghaanse migranten echt niet wil hebben. Hij pleit daarom nu voor een asielstop, voor een nader te bepalen periode.

AKP’er wil generaal pardon ook voor Gülen-sympathisanten

0

De  Turkse politicus Bülent Arinç (AKP) vindt dat onschuldige Gülen-sympathisanten ook moeten profiteren van een eventueel generaal pardon. ‘Er zijn juridisch gezien hele grote fouten gemaakt, vanuit het maatschappelijk geweten is een generaal pardon op zijn plek,’ zei hij in een interview.

Arinç, die lange tijd als vice-president heeft gediend onder Erdogan en jarenlang voorzitter was van het Turkse parlement, heeft zich eerder al uitgesproken voor Gülen-sympathisanten die na de mislukte couppoging genadeloos werden vervolgd. Maar hij is nu fermer in zijn bewoordingen. ‘Dat de noodwetten nog steeds van kracht zijn (voor Gülenisten) is een enorme ramp’, zegt hij. ‘Dit geeft veel verdriet en er is een maatschappelijke behoefte om hier iets aan te doen.’

‘De staat heeft hierin een verantwoordelijkheid’, zegt Arinç, waarna hij de vernietigende gevolgen voor mensen opsomt. ‘Kinderen die zonder ouders opgroeien, kinderen wier ouders zijn overleden, mensen die voor landverrader worden uitgemaakt… als door een pardon de gebeden van deze mensen worden verhoord, dan zou dat tot een enorme opluchting leiden in de samenleving.’

Arinç breekt een lans voor Gülen-sympathisanten op het moment dat er naarstig naar een pardonregeling wordt gezocht in het Koerdische vredesproces met de PKK. ‘Hoe kan het zo zijn dat er voor de zwaarste vergrijpen tegen de staat een pardon komt, en dat het ontbreekt voor mensen die voor het minste of geringste vastzitten? Dit is in strijd met de gelijkheid voor de wet’, zegt Arinç.

Hij maakt wel een scherp onderscheid tussen gewone Gülen-sympathisanten en mensen die daadwerkelijk geweld hebben gebruikt tijdens de mislukte couppoging in 2016. ‘Mensen die het parlement hebben gebombardeerd, helikopters en tanks hebben gebruikt tegen burgers — voor hen vragen wij geen pardon, dat moge duidelijk zijn.’

Oud-AKP’er en leider van de Deva-partij Ali Babacan sluit zich ook aan bij de oproep. ‘De kwestie van de noodverordeningen is een pijnlijke wond voor Turkije. We zullen noch de schuldigen vrijspreken, noch het leven van onschuldigen verpesten. Een eerlijk onderzoek, een transparant proces en het corrigeren van fouten zijn nu een noodzaak voor iedereen’, aldus Babacan.

Intussen blijft de vervolging van al dan niet vermeende Gülen-sympathisanten doorgaan, die alleen in Turkije als ‘terroristen’ worden beschouwd en waarvan er een deel het land is ontvlucht. De minister van Binnenlandse Zaken Ali Yerlikaya maakte vandaag bekend dat in heel Turkije 58 personen met banden met de Gülenbeweging zijn opgepakt.

Wanneer zou BIJ1 zeggen: het is mislukt, we stoppen ermee?

0

Marciano van Campenhout is boos. Het Rotterdamse raadslid van BIJ1 liet vorige week weten dat hij ermee gaat stoppen. Hij was onlangs nog kandidaat voor de Tweede Kamer, maar hij is helemaal niet meegenomen in de campagne. Hij kan het niet meer opbrengen zich voor iets in te zetten waar hij niet achter staat. Van Campenhout rondt de vergaderingen van december nog af en neemt daarna de benen. Het maakt hem niets meer uit, laat hij aan het AD weten.

Het komt natuurlijk wel vaker voor dat een raadslid met een conflict vroegtijdig vertrekt, maar bij Van Campenhout is het nuttig er even iets langer bij stil te staan. Hij werd tussentijds raadslid voor BIJ1, nadat de voormalige fractievoorzitter ermee stopte. De fractie bestond uit twee personen, maar het tweede fractielid was er eigenlijk zo goed als nooit, vertrok tussentijds, kwam weer terug en splitste zich af. Wat er met Van Campenhouts zetel gaat gebeuren is ondertussen een raadsel.

Amsterdam en Almere

Het beeld van BIJ1 in Rotterdam is niet fraai, maar er is concurrentie. Mocht u het vergeten zijn: in Amsterdam vertrokken de drie raadsleden van BIJ1 allemaal door interne ruzies en gedoe. BIJ1 produceerde in de hoofdstad twee nieuwe lokale partijen waarvan het de vraag is of ze bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart worden herkozen. Meest opvallend is misschien wel dat een van deze partijen moeite heeft contact te krijgen met de eigen fractievoorzitter annex partijoprichter, die voorheen fractievoorzitter van BIJ1 was.

Wat is er bij BIJ1 de afgelopen jaren eigenlijk opgebouwd?

Of is Almere erger? Hier kreeg BIJ1 in 2022 twee zetels, waarna al snel discussie ontstond over de toon en lijn van de fractie. De lijsttrekker werd op een soort zijspoor gezet, maar mocht wel in de fractie blijven. Een tijdje later stapte het andere raadslid over naar de ChristenUnie. De oud-lijsttrekker meldde vervolgens een eigen partij te beginnen, al maakt ze de periode wel namens BIJ1 af. Ze krijgt sowieso geen contact met de partijtop. Inmiddels is duidelijk dat BIJ1 in Almere in maart niet meer meedoet.

Hoeveel mislukkingen kan een partij verdragen? Nu Van Campenhout de benen heeft genomen en ook in Almere niemand van BIJ1 overblijft, is de conclusie dat maar één van de acht raadsleden die in 2022 voor BIJ1 gekozen werden de periode van vier jaar zonder ruzies en gedoe heeft doorstaan en tevens herkiesbaar is. In Utrecht doet Stevie Nolten in maart weer mee. Elders wordt BIJ1 aangevoerd door twee landelijke oud-lijsttrekkers: in Rotterdam Edson Olf en in Amsterdam Tofik Dibi.

Een vraag

Onlangs kwam ik Dibi tegen bij een debat voor kleine partijen. ‘Ga je weer een stukje schrijven?’ riep hij sarcastisch. Nou beste Tofik, ik heb eigenlijk wel wat vragen aan je. Zijn er grenzen aan wat BIJ1 acceptabel vindt? Wat zegt het over de organisatie dat bijna iedereen in vier jaar tijd is vertrokken? Hoe verhoudt zich dat tot het streven van BIJ1 om tot een betere representatie te komen? Is dat überhaupt nog een doel van BIJ1? Waaruit blijkt dat?

Wat is dit eigenlijk voor een partij, die wel heel hard schreeuwt, maar niet in staat is kandidaten en vrijwilligers aan zich te binden? Wat is er bij BIJ1 de afgelopen jaren eigenlijk opgebouwd? Inhoudelijk, personeel en organisatorisch? Waarom lopen mensen weg omdat ze geen contact met de leiding kunnen krijgen, terwijl het om een superkleine partij gaat? Wat zegt dit over het leiderschap en over de vraag of BIJ1 daadwerkelijk een maatschappelijke beweging is?

Of is BIJ1 inmiddels niet veel meer dan een middel voor mensen als jou om een baantje te krijgen? Wordt het niet gewoon tijd de boel op te heffen?


Dit is de laatste column van Chris Aalberts op deze plek. De redactie van de Kanttekening dankt hem voor zijn waardevolle bijdragen.

Moet de advocatuur zich uitspreken tegen de genocide in Gaza?

0

Na eerdere breuken in de Nederlandse politiek, ambtenarij en media verdeelt de genocide in Gaza nu ook de Nederlandse advocatuur. Juristen twisten vandaag in de Jaarbeurs in Utrecht over de vraag of de Nederlandse Orde van Advocaten zich dient uit te spreken over genocidaal geweld in het buitenland, zo meldt NRC.

De actiegroep Advocaten voor Vrede probeert het bestuur van de Nederlandse Orde van Advocaten (NOvA) tot een standpunt te dwingen over de genocide in Gaza. ‘65.000 doden in Gaza (volgens nieuwe gegevens van het Max Planck Instituut zouden minimaal 100.000 doden zijn gevallen, red.). Nederlandse Orde van Advocaten, wat vindt u hiervan?’, willen zij weten.

Maar tegenstanders verschuilen zich achter het zogenoemde neutraliteitsprincipe van de Orde en beschuldigen Advocaten voor Vrede van politisering van de advocatuur. Ook het bestuur houdt de boot af. Een ‘politiek standpunt’ zou volgens hen niet ‘binnen de reikwijdte van de taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden van de NOvA als publiekrechtelijke beroepsorganisatie’ vallen.

Daar denken de Advocaten voor Vrede anders over: zij hebben vier moties ingediend waarmee ze het bestuur voor het blok zetten inzake Gaza. Mocht een of meerdere van die moties worden aangenomen, dan is dat volgens het bestuur nog steeds geen verplichting om actie te ondernemen.

De Joodse advocate en schrijfster Femmetje de Wind is het volledig eens met het bestuur. Zij vindt dat de Orde zich alleen met Nederlandse zaken dient bezig te houden. ‘Waar eindigt dit? Over de hele wereld worden rechten van burgers geschonden. Dan moeten we ons daar ook overal over uitspreken,’ reageert ze tegen NRC.

In een column op Jonet koppelt ze de aandacht voor de genocide in Gaza aan het schuldgevoel over de Holocaust. ‘Mijn gevoel zegt ook – niet gebaseerd op enig wetenschappelijk gegeven – dat Europa met zijn collectief schuldgevoel over de Holocaust het fijn vindt dat Joden niet langer alleen maar slachtoffers zijn’, schrijft ze. Volgens haar wordt de bereidheid om ‘Hamas ondubbelzinnig te veroordelen’ steeds kleiner. Daarbij verwijst ze naar een PVV-motie waar slechts drie partijen vóór stemden. Volgens HP De Tijd volgde Femmetje de Wind ooit een opleidingsklas van de PVV. Ze was aanwezig bij drie bijeenkomsten eind 2009 en deed mee aan een proefdebat over de AOW.

Maar de Advocaten voor Vrede wijzen erop dat de Orde zich eerder wél solidair verklaarde met Oekraïense collega’s. Bovendien deed de Orde dit jaar uitspraken over de rechtsstatelijke ontwikkelingen in de Verenigde Staten. Volgens de Adocaten voor de Vrede dient de NOvA bij te dragen aan het voorkomen en beëindigen van genocide en schendingen van het internationaal humanitair recht. Advocaat Minke Grommer: ‘Wij vragen niet meer dan respect voor recht en de rechtsstaat – iets wat onze beroepsgroep verbindt. Wij kunnen ons niet geloofwaardig op het internationaal recht beroepen als we toestaan dat andere landen dit recht straffeloos schenden.’

 

Vamba Sherif gaat jonge schrijvers in Liberia helpen

0

Schrijver Vamba Sherif is bezig met een bijzondere missie. Via zijn eigen stichting wil hij jonge schrijvers in zijn geboorteland Liberia helpen hun talent te ontwikkelen.

Hij heeft minimaal 8.000 euro nodig voor zijn project One Wor(l)d, een serie literaire workshops in hoofdstad Monrovia. De crowdfundingsactie loopt nog, maar de steun is nu al indrukwekkend. Inmiddels hebben 139 donateurs ruim 6.000 euro is gedoneerd. Sherif hoopt dat het bedrag verder zal groeien. ‘Ik ben ontzettend blij met alle steun’, zegt hij. ‘Maar ik hoop dat het bedrag wat hoger wordt zodat we nog meer kunnen doen.’

Reis naar Liberia

Eind januari reist Sherif naar Liberia, via Brussel, waar hij een visum moet aanvragen bij de Liberiaanse ambassade. Tijdens zijn bezoek zal hij zijn nieuwe roman presenteren in het land waar zijn verhaal ooit begon en scholieren en studenten workshops geven over hoe je fictie schrijft.

Twee uitgeverijen hebben al interesse getoond om een Engelstalige verhalenbundel uit te brengen met werk van jonge Liberianen. De voorlopige titel: Pepper Coast: Anthology of Liberian Writing. Sherif zal de workshops organiseren samen met onder anderen Teddy, een jonge Liberiaanse dichter met wie hij nauw contact heeft.

‘Literatuur kan mensen bewust maken van wie ze zijn, en hoe ze hun wereld kunnen vormgeven’

Literatuur als herstel en perspectief

Liberia is op Ethiopië na het oudste onafhankelijke land van Afrika, maar volgens Sherif ‘loopt het land heel erg achter’. Het land werd in 1822 gesticht door vrijgemaakte slaafgemaakten uit de Verenigde Staten, die terug in Afrika een toekomst probeerden op te bouwen. Maar ze zagen zich toch vooral als Amerikanen en minder als bouwers van een eigen cultuur.

De burgeroorlog van de jaren negentig, die in 2003 opnieuw oplaaide, was verschrikkelijk en heeft diepe wonden geslagen. Hoewel Liberia nu een stabiel land is en al twintig jaar democratische verkiezingen kent, is armoede nog altijd alomtegenwoordig.

Juist daarom, zegt Sherif, is literatuur van levensbelang. ‘Jongeren worstelen met trauma’s, werkloosheid, verslavingen. Maar literatuur kan mensen bewust maken van wie ze zijn, en hoe ze hun wereld kunnen vormgeven. Het geeft richting, het helpt dromen.’

Jongeren helpen

Sherif heeft meerdere aspirant-auteurs een-op-een begeleid met hun manuscript. Hij geeft hen feedback en stimuleert talent. Meerderen hebben nu een boek kunnen uitgeven. In Liberia wil hij een grote groep helpen door het geven van schrijfworkshops.

‘Mijn leven krijgt meer betekenis door jongeren verder te helpen’, zegt hij. ‘Ik wil hen inspireren, begeleiden, hun talent versterken. Deze reis is de eerste stap, en nog lang niet genoeg, maar wel het begin van iets groots.’

Naast de workshops droomt hij ervan om in Liberia samen te werken met instellingen zoals de University of Liberia, de Liberian Writers Association, lokale schrijvers en als het mogelijk is ook met de overheid — van de cultuurminister tot parlementsleden.

Oudere broers

Sherifs motivatie is diep persoonlijk. Zijn vader overleed vroeg, maar zijn oudere broers speelden een cruciale rol in zijn leven. De eerste broer hielp hem naar Koeweit te gaan studeren, de andere nam de rol van de eerste over door hem bij te staan als mentor en toeverlaat. Bij de presentatie van zijn roman The Emperor’s Son afgelopen zomer in Minessota, reed deze broer elf uur om hem bij te staan en te helpen met het organiseren van de presentatie.

De boekpresentatie was een groot succes. ‘Ik ontmoette jeugdvrienden, hoorde oude verhalen. Het voelde als een thuiskomst.’ Het voorbeeld van zijn broers, die zelf kansen creëerden én anderen hielpen, bepaalt nu zijn eigen levenshouding. ‘Ik wil die kansen nu doorgeven.’

‘Liefde voor literatuur en liefde voor ontwikkeling gaan samen’

De Vamba Sherif Stichting richt zich op twee terreinen: literatuur enerzijds, onderwijs en ontwikkeling anderzijds. ‘Literatuur is mijn passie, maar onderwijs is net zo belangrijk. In Ghana gaf ik dit jaar nog boeken weg aan vluchtelingen en ondersteunde ik projecten. Liefde voor literatuur en liefde voor ontwikkeling gaan samen.’

Kleine gebaren

Liberia staat voor enorme uitdagingen, maar Sherif heeft vertrouwen in de kracht van cultuur. ‘Een klein gebaar kan een jongere inspireren. Een workshop, een boek, een gesprek, dat kan hun wereld veranderen.’

Met One Wor(l)d wil hij dat kleine begin maken. ‘Het is een gebaar van hoop’, zegt hij. ‘En ik ben dankbaar dat zoveel mensen dit mogelijk maken.’

Esmah Lahlah (GL-PvdA) reageert op column van Jolande Withuis

0

Vrouwenrechtenactivist Jolande Withuis raakt maar niet uitgepraat over moslima’s met een hoofddoek. Ook haar laatste Volkskrant-column ging daarover. Dit keer had ze het gemunt op de nummer twee van GroenLinks-PvdA: Esmah Lahlah.

Volgens Withuis geeft links de voorkeur aan gelovige moslims boven ex-moslims. Hirsi Ali moest vertrekken bij de VVD en Gül zou volgens haar naar De Telegraaf zijn overgestapt omdat ze zich bij Het Parool te beperkt voelde.

Het ontbreken van ‘linkse islamkritiek’ zou volgens Withuis ook bijdragen aan de groei van extreemrechts. Daarna richt de vrouwenrechtenactivist haar pijlen op GroenLinks-PvdA-Kamerlid Esmah Lahlah, die ze overigens niet bij naam noemt.

‘In plaats van heldinnen te steunen die zich met pijn en moeite losmaken van dit seksistische voorschrift (het dragen van een hijab, red.), zet GroenLinks-PvdA een moslima met compleet bedekt kapsel als topvrouw op de lijst voor de Tweede Kamer. Een klap in het gezicht van wie haar haar in de wind wil laten waaien’, schrijft Withuis over Lahlah die ze hiermee reduceert tot een vrouw met een hoofddoek.

Esmah Lahlah heeft een indrukwekkende carrière. Zo was ze tot de Tweede Kamerverkiezingen van 2023 wethouder bestaanszekerheid en kansengelijkheid in Tilburg en docent en opleidingsdirecteur aan Tilburg University.

Op LinkedIn reageert Lahlah dan ook op de islamofobe column van Withuis. ‘Vrijheid verdient beter dan dit goedkope frame’, is de titel van haar reactie.

‘Er is iets opmerkelijks aan hoe we in Nederland praten over vrouwen die breken met hun gemeenschap, en vrouwen die die gemeenschap een nieuwe vorm willen geven’, begint Lahlah.

‘Zodra het over moslims gaat, verdwijnen echte mensen uit beeld en verschijnen er typetjes: de afvallige als heldin, de dissident als icoon, de moslima met hijab als wandelend bewijsstuk van onderdrukking. Het is een narratief dat al zó lang wordt herhaald dat sommigen het zijn gaan zien als waarheid. Maar het blijft theater. Theater dat anderen schrijven, met vrouwen als rekwisieten’, schrijft ze.

In de Volkskrant worden moslima’s met een hoofddoek al langer tot een onderdrukte vrouw gereduceerd. In het onderzoek Moslims in Nederlandse kranten analyseerde historicus en Kanttekening-journalist Tayfun Balcik onder meer een interview met Jolande Withuis uit 2018, waarin ze onder andere het volgende zei:

‘Ik wilde laten zien hoe ideologie aardige mensen aanzet tot verschrikkelijke dingen. Dat vind ik met de islam ook. De meeste moslims zijn vast aardig, maar hun geloof roept op tot narigheid. Ik zie een generatie opgroeien tot salafisten, kinderen die nog vromer willen zijn dan hun ouders. Daar zie ik mezelf in terug. Ga toch alsjeblieft een fijn leven leiden, geniet van muziek en laat je haren in de wind wapperen!’, zei de sociologe toen.

De onderzoekers van Moslims in Nederlandse kranten typeerden destijds vier actieve frames in de ontboezingen van Withuis over de islam en moslims.

  1. De islam als ‘ideologie’ en niet als godsdienst.
  2. De kunstmatig aandoende scheiding tussen ‘(vast) aardige moslims’ en ‘hun geloof’, dat onder meer door Geert Wilders steevast wordt herhaald.
  3. De gemakkelijke stap van islam en moslims naar salafisme.
  4. De afkeer tegen de moslima met hoofddoek. ‘Laat je haren in de wind wapperen!’ (in haar Volkskrant-column dus weer expliciet herhaald: ‘Een klap in het gezicht van wie haar haar in de wind wil laten waaien’.

Zweedse vrouwen trekken zich terug uit politiek na bedreigingen

0

Zweedse vrouwen voelen zich sneller kwetsbaar in publieke functies dan mannen. Ze doen relatief vaak aan zelfcensuur of trekken zich helemaal terug uit de politiek, waarschuwt het  Zweeds Agentschap voor Gendergelijkheid.

Voorbeelden zijn er alom. In 2022 werd Ing-Marie Wieselgren vermoord, coördinator psychiatrie voor de Zweedse gemeenten en regio’s. De dader had ook de toenmalige leider van de Centrumpartij, Annie Lööf, willen vermoorden, maar werd voortijdig gearresteerd.

Vorige maand trad Anna-Karin Hatt af als leider van de Centrumpartij vanwege haat en bedreigingen, en ze was niet de eerste. Vrouwen nemen ontslag, spreken zich niet vrijelijk uit tijdens vergaderingen of gaan helemaal niet de politiek in, zei Line Säll van het agentschap voor gendergelijkheid tegen de Britse krant The Guardian.

Uit onderzoek van de Zweedse Nationale Raad voor Criminaliteitspreventie bleek dat 26,3 procent van de vrouwelijke volksvertegenwoordigers vorig jaar was blootgesteld aan bedreigingen en intimidatie vanwege hun positie. Voor mannen was dit 23,6 procent.

Een groter verschil treedt op in het gevoel dat zij hierbij ervaren: 32,7 procent van de vrouwen gaf aan zich kwetsbaar te voelen, vergeleken met 24 procent van de mannen, aldus de Britse krant.

Wat gaat er schuil achter het in elkaar geflanste vredesplan?

0

Vandaag begin ik aan de vraag die me steeds bezighoudt. Wat laat het onwaarschijnlijke gescharrel rond Trumps bizarre vredesaanbod, het ‘28-puntenplan’, zien? Nog in oktober speelde Trump met het plan Oekraïne zijn verwoestende Tomahawkraketten te verkopen en brieste hij dat hij ‘teleurgesteld’ was over Poetin, ja ‘boos’.

Wat is er daarna gebeurd? Zijn eigen Witkoff adviseerde zijn Russische collega Oesjakov dat Poetin Trump moest bellen vóór Zelensky kwam en hem vleien moest als groot ‘vredesstichter’. Witkoff stak zich dus in de verraderlijke rol van Kremlinfluisteraar en dat laat op z’n minst zien dat Trump weinig greep op hem heeft. Poetin belde Trump inderdaad, midden oktober, en wonder boven wonder waren na dit gesprek de Tomahawks uit Trumps hoofd. Zelensky vloog vergeefs naar Washington, fijn in pak, om erom te vragen.

Want Trump was vol van zijn laatste gesprek met Poetin, die hem wijsgemaakt had dat een nieuw vredesinitiatief kans van slagen had en dat Trump er bovendien geld aan kon verdienen. Donald zette vriend en vastgoedcollega Witkoff nu aan het werk om samen met Poetins gezant Dimitrijev een nieuw vredespad uit te stippelen. Dat werd het beruchte 28-puntenplan, dat terecht wordt weggezet als het wensenlijstje van Poetin: Donbas inleveren aan het Kremlin, Oekraïne nooit in de NAVO en iedereen in de ingeleverde gebieden voortaan Russisch-orthodox. Dit gepresenteerd als een Amerikaans voorstel.

Het idee was dat Witkoff nog eens naar Poetin zou vliegen om er de laatste hand aan te leggen en dat intussen de Amerikaanse legerleider Driscoll in Kyiv Zelensky ervan zou doordringen dat zijn land geen enkele kans meer heeft om niet vermorzeld te worden door de Russen, dat alles alleen maar slechter voor zijn land zou worden als hij niet onmiddellijk zou tekenen. Bovendien zouden hem dan helemaal geen wapens meer verkocht worden en zou de CIA geen inlichtingen meer verstrekken. Wat verborg zich achter dit Russisch-Trumpiaanse ‘vredesaanbod’?

Er werd serieus over vergaderd in Genève, met verontwaardigde Europese leiders, en na enige tijd is het omgebogen tot een voor Oekraïne wat meer aanvaardbaar lijkend voorstel. Maar natuurlijk beweegt Rusland niet. Dat blijft strak op de oorspronkelijke doelen gericht van de dierbare Speciale Militaire Operatie. Zodat nu toch weer het door de Amerikanen gepresenteerde 28-puntenplan het gespreksonderwerp blijft tussen de twee grootmachten. Weer gaat Witkoff naar Moskou en biedt daar zelfs aan de bezette gebieden van Oekraïne de jure te erkennen, om Poetin aan een complete overwinning te helpen.

Deze hele draaimolen lijkt sterk op een herhaling van het circus rond het eerdere ‘vredesvoorstel’ van Trump dat ook zwaar in het voordeel van Rusland was en de reden was waarom de Europese leiders in juni met z’n allen naar Washington vlogen, het Smeekschrift der Edelen.

Het document bevat details van de  plannen die de regering-Trump in het grootste geheim aan het bekokstoven is met Rusland

Het resultaat van al dit gedoe is nu nul. Nee, toch niet echt nul, want deze hele rondedans heeft maanden gekost en in die tijd heeft Rusland, mede door de aarzelingen van Trump, terrein op het slagveld kunnen winnen.

Kan deze diplomatieke dronkenschap nu alleen maar worden toegeschreven aan Trumps labiliteit en voorliefde voor het christenfascisme uit Rusland? Niet alleen. Trump pocht nu dat er sinds zijn nieuwe macht er weer veel meer mensen naar de kerk gaan en bidden. Maar dat is camouflage. Zeker geen verklaring voor zijn stoplichtrelatie met Poetin en zijn jojopolitiek.

Trump-toren in Moskou

Anatoli Moesajev, de voormalige KGB-chef in Kazachstan, die al eerder geopperd heeft dat Trump een agent van de FSB was, is ervan overtuigd dat Poetin een flink dossier vol compromitterend materiaal over Trump heeft, met stukken die laten zien hoe diep Trump in de schuld zit vanwege witgewassen leningen van Russische oligarchen en ook met foto’s en video’s van seksuele exercities van Trump met minderjarige meisjes. Zijn conclusie is dat Poetin dit materiaal gebruikt om controle uit te oefenen op Trumps politiek. Dat is ook mijn veronderstelling geworden.

Vrij zeker is dat de eerste stukken in Poetins kompromatdossier dateren van 1987, toen Trump zijn eerste zakenreis naar Moskou maakte en daar een Trump-toren in het vooruitzicht gesteld werd, en hij met zakken vol nieuwe leningen terugkeerde, om likkebaardend over zijn Moskouse toren een advertentie in de New York Times te plaatsen. Met de boodschap aan de NAVO om met Rusland samen te werken en het land niet dwars te zitten.

Geheim gesprek

En dat is waarschijnlijk ook de inhoud van het geheime gesprek van de twee dictators in Alaska geweest. Een rapport van een Europese geheime dienst, doorgespeeld aan The Wall Street Journal, laat het zien. Heel tevreden lees ik het in het AD, want het bevestigt mijn vermoedens. Het document bevat details van de commerciële en economische plannen die de regering-Trump in het grootste geheim aan het bekokstoven is met Rusland, onder meer rond het gezamenlijk winnen van zeldzame aardmetalen in het noordpoolgebied. Daarvoor, stel ik vast, was een snel in elkaar geflanst vredesaanbod nodig, om opgewekt en zonder hinderlijke oorlog en Europeanen samen zaken te kunnen gaan doen. Dat Poetin daarmee zijn oorlog wint, gunnen Trump en Witkoff hem.

De Russische sabotageacties in Europa gaan ondertussen door, ik hoorde van 110 maal in deze maand november. Voor het eerst zeggen nu onze Europese bronnen dat de Europese landen ook cyberaanvallen in Rusland uitvoeren, als reactie op de hybride Russische oorlogsvoering tegen Europa. Link, maar onvermijdelijk als we stand willen houden aan het onzichtbare front achter de Oekraïense vuurlijn. Een keerpunt.

Nog nooit verdienden wapenfabrikanten zoveel

0

Wapenfabrikanten hebben nog nooit zoveel verdiend als in 2024, blijkt uit een rapport van het Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI). De 100 belangrijkste wapenfabrikanten ter wereld verdienden vorig jaar 679 miljard dollar aan de verkoop van wapens en militaire diensten.

De oorlog in Oekraïne was de voornaamste reden voor de grote toename, stelt het onderzoeksinstituut. Dit was ook in 2023 al het geval, maar de cijfers gingen in 2024 nog meer omhoog. De inkomsten stegen met  5.9 procent, gecorrigeerd op inflatie, schrijft Deutsche Welle op basis van het rapport.

Van de 100 bedrijven zijn er 39 gevestigd in de VS, deze bedrijven vertegenwoordigen bijna de helft van de wereldwijde wapenverkoopomzet. In Europa gaat Duitsland aan kop. Duitse wapenfabrikanten zagen een groei van 36 procent ten opzichte van 2023.

Opvallend is dat ook bedrijven uit het Midden-Oosten profiteerden van de oorlog, terwijl deze regio eerder niet opviel. Bedrijven uit het Midden-Oosten boekten een stijging van 14 procent. Drie van hen zijn gevestigd in Israël, maar ook Turkije heeft een aantal succesverhalen.

In Rusland leunt de gehele economie inmiddels op oorlogsvoering. Hierdoor blijft de impact van sancties beperkt. Het land is veerkrachtig gebleken. Tegelijkertijd zal het voor Rusland lastig worden om terug te keren naar een niet-oorlogseconomie, stellen de onderzoekers.

Dat wapenfabrikanten profiteren in tijden van oorlog is een bekend gegeven. Er is echter ook kritiek op dit uitgavenpatroon, ook in Nederland. Pacifisten vinden de wapenwedloop gevaarlijk en stellen dat meer wapens nooit tot vrede kan leiden. ‘Voor de oorlog in Oekraïne werd de wapenindustrie over het algemeen gezien als iets problematisch. Maar sinds de oorlog zijn wapens opeens het enige geworden wat ons veilig kan stellen’, zei Wendela de Vries, medeoprichter van de stichting Stop Wapenhandel eerder.

Boete voor Servische basketbalclub om anti-Turks spandoek

0

De EuroLeague heeft Servische basketbalclub Partizan Belgrado een boete van 40.000 euro opgelegd na een incident tijdens de twaalfde speelronde tegen de Turkse club Fenerbahçe Beko.

Tijdens de wedstrijd in Belgrado rolden supporters van Partizan een groot spandoek uit met een afbeelding van Milos Obilić, de middeleeuwse figuur die volgens de Servische mythologie de Ottomaanse sultan Murad I doodde tijdens de Slag op het Merelveld in 1389.

Het beeld werd internationaal veroordeeld als een racistische en provocatieve aanval richting Turkse fans.

Naast de geldboete kondigde de EuroLeague ook een gedeeltelijke stadionbeperking aan: toekomstige thuiswedstrijden van Partizan mogen slechts met 80 procent van de totale capaciteit worden gespeeld. Deze sanctie is voorlopig voorwaardelijk opgeheven voor het seizoen 2025-2026, maar zal onmiddellijk van kracht worden bij nieuwe overtredingen. Volgens de officiële verklaring werd de straf opgelegd vanwege meerdere incidenten veroorzaakt door supporters tijdens de wedstrijd tegen Fenerbahçe – Beko.

De wedstrijd zelf eindigde in een 99-87 overwinning voor Fenerbahçe, maar werd overschaduwd door het spandoek en langdurige anti-Turkse spreekkoren vanuit de tribunes. Het incident leidde tot grote verontwaardiging in Turkije en daarbuiten. Fenerbahçe diende na afloop een officiële klacht in. Cem Ciritci, bestuurslid bij de basketbalafdeling van de Turkse club, bekritiseerde de organisatie omdat het spandoek ondanks herhaalde waarschuwingen toch werd toegelaten.

De Slag op het Merelveld, ook wel de Slag om Kosovo genoemd, op 28 juni 1389, is de belangrijkste historische gebeurtenis voor Servische nationalisten en werd een symbool van zelfopoffering en verzet tegen de Turkse, islamitische overheersing. Op dezelfde datum, eeuwen later in 1914, vermoordde de Bosnisch-Servische nationalist Gavrilo Princip de Oostenrijkse troonopvolger Franz Ferdinand in Sarajevo – het incident dat de Eerste Wereldoorlog ontketende.