Zou het een prettig uitje geweest zijn, daar in Paramaribo, voor Stef Blok, het bijwonen van de plechtigheden ter ere van 45 jaar Surinaamse onafhankelijkheid?
Ruim twee jaar geleden betitelde de kersverse minister van Buitenlandse Zaken in een besloten bijeenkomst Suriname als een ‘failed state’, een disfunctionerende rechtstaat en dito democratie, waarin een vreedzame samenleving tussen de diverse bevolkingsgroepen niet mogelijk zou zijn. Hij moest er toen zijn excuses voor aanbieden, en kon nu zelf ter plekke constateren wat er van zijn beweringen waar was.
Het laatste in elk geval niet. Waar in andere landen – denk bijvoorbeeld aan Libanon, Cyprus of Ierland – de etnische spanningen in het verleden inderdaad tot een burgeroorlog hebben geleid, is het opmerkelijke dat Suriname nooit in die zin is ontspoord. En de ‘disfunctionerende rechtstaat’ en dito democratie is er in elk geval op eigen houtje in geslaagd om Bouterse voor de Decembermoorden te veroordelen en uit het presidentieel paleis te krijgen, ook al is het nog afwachten of die veroordeling tot daadwerkelijke strafoplegging leidt.
Zeker: de politieke positie die Ronnie Brunswijk nu binnen de regering in kan nemen, verdient gezien diens dubieuze verleden geen rechtstatelijke schoonheidsprijs. Net als de verslagen Bouterse heeft Brunswijk, ex-leider van het Junglecommando, een Nederlandse veroordeling wegens cocaïnehandel aan zijn camouflagebroek. Blok kreeg dan ook van de Tweede Kamer de opdracht mee Brunswijk te ontlopen, zoals men voorheen vanwege Bouterse de algehele contacten op een laag pitje had gezet.
Brunswijks vicepresidentschap nu vormt de bijna onvermijdelijke uitkomst van de verkiezingen: winnaar Chan Santokhi wist zelf niet voldoende stemmen te vergaren, en had, bij gebrek aan veel alternatieven, Brunswijk nodig voor een meerderheid.
Precies zoals Bloks eigen VVD in 2010 koos voor samenwerking met Geert Wilders, bij wiens (voor regeringsdeelname op zich toch wel wenselijke) respect voor de rechtstaat en haar instituties ook de nodige gegronde kanttekeningen vielen te plaatsen.
Het is dat in 2013 bij de viering van tweehonderd jaar herstel van de Nederlandse onafhankelijkheid de coalitie met de PVV alweer van het toneel verdwenen was, en Bouterse niet voor de plechtigheden was uitgenodigd, maar zou die anders misschien van zíjn parlement de opdracht hebben meegekregen Wilders te ontlopen?
Het valt niet te ontkennen dat Den Haag vaak voor een dilemma staat als het om buitenlandse machthebbers met minder schone handen gaat – we zien het ook bij de omgang met Assad. Het probleem: de meeste machthebbers deugen niet, de democratieën zijn op deze wereld in de minderheid, en hun aantal loopt – zie de ontwikkelingen in Hongarije en Turkije – zelfs weer geleidelijk terug. Geen enkel diplomatiek contact meer met autocraten? Daarvan zijn er wereldwijd gewoon veel te veel.
Moet en kun je dit soort lieden dus wel bij herdenkingen mijden? Zeker als ze niet alleen bloed aan hun handen hebben, maar op ondemocratische wijze aan de macht gekomen zijn? (Waarbij tegelijk toch elke keer ook wel weer het schaalverschil tussen Bouterse – met vijftien vermoorde tegenstanders – en Assad – met zeker een tienduizendvoud daarvan – benadrukt moet worden). Als dat zo is, zou Den Haag zelfs niet aan het nemen van maatregelen ontkomen, indien Trump straks door een juridische coup alsnog het Witte Huis mocht behouden. Sancties tegen Loekasjenko wegens verkiezingsfraude verliezen anders aan geloofwaardigheid.
Houdt Den Haag nu de hand strikt op de knip, en riskeert het een mislukking van Santokhi en een terugkeer van Bouterse?
Nederland staat nog voor een ander dilemma – een dilemma dat juist in Nederland erg zwaar weegt. In Den Haag is men, zogezegd, erg op de penning, en de grootste regeringspartij is dat nog meer dan wie ook. Geen cent meer naar de Grieken, want er komt geen cent meer terug – u herinnert zich vast nog de verkiezingsboodschap van VVD-lijsttrekker Rutte. Daar kwam niets van, evenmin van het ‘nul euro’ als schenking naar het door corona getroffen Spanje en Italië afgelopen zomer.
En nu heeft Suriname financiële steun nodig, want dankzij Bouterse is het platzak. Houdt Den Haag nu uit wantrouwige zuinigheid de hand strikt op de knip, en riskeert het daarmee een mislukking van Santokhi en een terugkeer van Bouterse na de volgende verkiezingen? Of durft men iets verder vooruit te kijken?
De Duitse autoriteiten dreigen de Turkse leraar Mustafa Kaska terug te deporteren naar Turkije, waar hem mogelijk marteling en een hoge gevangenisstraf boven het hoofd hangen.
Kaska heeft vorige week asiel aangevraagd in Duitsland, maar zijn asielaanvraag is geweigerd. Gisteren werd hij door politieagenten naar de luchthaven van Frankfurt gebracht om naar Turkije te worden uitgezet. De beroepsprocedure voor zijn afgewezen asielaanvraag is nog aan de gang.
De leraar vertelt aan Turkish Minute dat Turkije hem als terrorist zal behandelen en zal martelen vanwege vermeende banden met de Gülenbeweging, waarvoor de gouverneur van Izmir hem heeft ontslagen.
‘Daarom ben ik ondergedoken in Turkije en heb ik besloten om te vluchten’, vertelt hij. ‘Ik heb maandenlang gezocht naar een manier om te vluchten. Ik moest anderhalf jaar onderduiken.’
De leraar coördineerde in deze West-Turkse een studentenhuis dat in 2016 gesloten werd vanwege vermeende banden met de Gülenbeweging. Erdogan voert na de coup van dat jaar een klopjacht tegen aanhangers van de geestelijke Fethullah Gülen, volgens Erdogan het brein achter de coup.
Op dit moment zitten tienduizenden vermeende Gülenisten opgesloten in de Turkse gevangenissen. Zij kwamen, in tegenstelling tot gewone misdadigers, niet in aanmerking voor een amnestieregeling in maart, om gevangenen te beschermen tijdens corona.
Kaskar begrijpt niet waarom Duitsland hem wil uitzetten. Hij heeft alle benodigde papieren bij zich, vertelt hij, zelfs een bevel tot zijn arrestatie door de Turkse autoriteiten.
‘Ik wil mijn leven niet in de gevangenis doorbrengen vanwege mijn politieke opvattingen. Ik doe een beroep op mensenrechtenorganisaties en de publieke opinie om hun stem te verheffen tegen mijn uitzetting.’
Nederland Wordt Beter, de antiracistische stichting van Kick Out Zwarte Piet-activist Jerry Afriyie, biedt Sinterklaaspakketten aan voor een inclusieve pakjesavond.
In het pakket zitten chocoladeletters van Tony’s Chocolonely, pepernoten, kinderboeken, schoencadeautjes, versiering, pakpapier, kleurplaten, ballonnen en een Sinterklaasspel. Geheel in de geest van Afriyie ontbreekt de beeltenis van Zwarte Piet.
Wie een Sinterklaaspakket koopt, doneert via de Voedselbank meteen eenzelfde pakket aan een gezin met minder financiële middelen. Het is ook mogelijk om een rechtstreekse donatie te doen. In dat geval gaan er twee pakketten naar twee gezinnen.
Dit nieuwe initiatief van Nederland Wordt Beter valt onder de noemer ‘Het Feest Voor Alle Kinderen’ en heeft verschillende ambassadeurs die dit aan de man proberen te krijgen, zoals cabaretiers Erik van Muiswinkel en Soundos el Ahmadi en actrices Romana Vrede en Jelka van Houten.
Uit onderzoek door I&O Research blijkt dat een meerderheid van de Nederlanders nu voor het veranderen van Zwarte Piet is. In 2016 wilde 65 procent van de Nederlanders dat Zwarte Piet zwart zou blijven, in 2018 wilde de helft van de Nederlanders dit en nu is dit aandeel 39 procent.
Onderwijsminister Ingrid van Engelshoven (D66) heeft een gevoelige nederlaag geleden in de Tweede Kamer, bleek gisteren tijdens de stemmingen. Haar plannen om universiteiten diverser te maken zijn sterk afgezwakt. Zo mogen er geen nieuwe diversity officers meer bijkomen.
Pressiegroepen als de Vereniging van Universiteiten en het Landelijk Netwerk Vrouwelijke Hoogleraren lanceerden samen met de minister de nieuwe diversiteitsagenda. Ze pleiten onder meer voor positieve discriminatie van vrouwen en leden van etnische minderheden bij het toekennen van NWO-subsidies en het opzetten van een nationaal kenniscentrum.
De minister werd vorige week naar de Kamer geroepen om zich te verantwoorden. ‘Onder het mom van diversiteit moeten lijstjes worden bijgehouden van de afkomst van mensen’, zei Dennis Wiersma (VVD) toen. Studenten en docenten moeten we volgens hem beoordelen op wat ze kunnen, niet op waar ze vandaan komen.
‘Was het maar zo dat mensen beoordeeld worden op wat ze kunnen’, was het antwoord van Van Engelshoven. ‘Als dat zo was, dan zagen onze universiteiten en wetenschappelijke instellingen er heel wat diverser uit.’
De SGP stelde in het debat dat de D66-minister dat zich schuldig maakt aan activisme, maar zelf ziet zij dat allerminst als een zonde. ‘Ik vind enig activisme nodig om ervoor te zorgen dat Nederland in dit opzicht een progressief land blijft.’
De minister heeft de rechtse partijen niet kunnen overtuigen, zo bleek gisteren bij de stemming over de diversiteitsagenda. Er komen geen diversity officers die erop moeten toezien dat onderwijs en wetenschap voldoende vrouwen, homo’s, transgenders en minderheden kent. Vrouwen en nieuwe Nederlanders krijgen geen voorrang bij subsidies.
De Apartheid was volgens de Zuid-Afrikaanse politicus Hendrik Verwoerd bedoeld om verschillen tussen mensen te accepteren en te vieren. ‘Omdat verschillen bestaan moet je ze erkennen. Verschillen moet je vieren. Tegelijkertijd kun je naast elkaar leven en elkaar helpen’, aldus Verwoerd, de architect van de invoering van de Apartheid in 1948. De beste manier om de verschillen te vieren was volgens hem dan ook je te gedragen zoals goede buren altijd doen. ‘Jezelf niet opdringen aan de ander als de ander dat niet wil.’
Het zijn woorden die anno 2020 omarmd worden door handelaars van identiteitspolitiek binnen zowel extreemlinkse als extreemrechtse kringen. Toch is het een goede zaak om van de geschiedenis te leren, om te voorkomen dat willekeurige verschillen ons niet uiteen drijven – met alle gevolgen van dien.
Wij leven in een land waarin de jongerenbeweging van een gevestigde politieke partij schaamteloos racistische, islamofobe en antisemitische ideeën heeft gedeeld. Het is verleidelijk en geruststellend om te stellen dat de jongeren die zich hier schuldig aan maken aan historisch geheugenverlies lijden, dat zij met meer maatschappelijke vorming het gelijkheidsprincipe zullen omarmen. Het tegenovergestelde is het geval. Een groeiende groep Nederlanders, hoe klein ook, kiest bewust om er racistische, islamofobe en antisemitische gedachten op na te houden, legde journalist en extreemrechts-expert Nikki Sterkenburg afgelopen zondag uit in Buitenhof.
Een land waarin de jongerenbeweging van een gevestigde politieke partij schaamteloos racistische, islamofobe en antisemitische ideeën heeft gedeeld
We mogen elkaar niet voor de gek houden. We moeten elkaar blijven herinneren dat verschillen die wij als relevant beschouwen in de eerste plaats door mensen zelf zijn gecreëerd. Gender, religie, ras, nationaliteit, klasse en cultuur – het zijn allemaal ‘leugens die ons binden’, zoals Kwame Anthony Appia betoogt in The lies that bind: Rethinking identities (2018). Door de geschiedenis in te duiken, laat de Ghanees-Britse filosoof overtuigend zien hoe dominante identiteiten uit leugens en fabels bestaan. Wij kunnen onszelf een dienst bewijzen door die identiteit licht te dragen.
Het is gebruikelijk dat wij meer overeenkomsten vertonen met mensen buiten onze identiteiten dan mensen daarbinnen. Dat is bijvoorbeeld het geval als het gaat om ras. In een gezaghebbend paper uit 1972 legde geneticus Richard Lewontin al haarfijn uit hoe er meer genetische diversiteit binnen bevolkingsgroepen bestaan dan daarbuiten. Met andere woorden: een bewoner van een willekeurig Afrikaans land kan in theorie meer genetische overeenkomst hebben met iemand uit Zweden en China dan iemand op hetzelfde continent en met dezelfde huidskleur.
Wat wij als ras verstaan bestaat genetisch gezien niet, maar is het resultaat van menselijke afspraken. Hetzelfde geldt voor de normatieve kenmerken die wij specifieke doelgroepen toekennen. In ons culturele archief zijn witte mensen intelligent en donkere mensen dommer. Niet omdat er daar wetenschappelijk bewijs voor is, maar omdat wij in de loop der jaren betekenis aan met het oog waarneembare verschillen hebben gegeven.
Zo hebben Europese Verlichtingsdenkers een belangrijke rol gespeeld in het rechtvaardigen van de slavernij en de onderdrukking van Afrikanen. Omdat Afrikanen als minderwaardig werden gezien, konden ze als slaven worden verhandeld. De vele genocides uit de twintigste eeuw werden gerechtvaardigd omdat de slachtoffers als ‘ondermensen’ werden gezien.
Anno 2020 zijn er groepen die net als Verwoerd stellen het recht te hebben om verschillen tussen mensen en culturen te benoemen. Van extreemlinks tot extreemrechts, mensen maken zich schuldig aan de verheerlijking van valse verschillen. Wij moeten ons hiertegen wapenen. Opdat het gelijkheidsprincipe zegeviert, niet alleen in woorden, maar ook in beleid. Opdat wij geen tweede apartheid krijgen, of andere toestanden die mensen op basis van arbitraire verschillen behandelt.
De Turkse autoriteiten hebben een man gearresteerd omdat hij de beruchte maffiabaas Alaattin Cakici heeft beledigd. Dit schrijft het Turkse persbureau Gazete Red.
De man die is opgepakt zou zich hebben schuldig gemaakt aan ‘het aanzetten tot vijandschap en haat’. Hij schreef een kritisch bericht over Cakici (foto) op social media.
De afgelopen weken haalde maffiabaas Cakici de voorpagina’s vanwege een brief die hij schreef aan de leider van oppositiepartij CHP. Die had kritiek op de rechters die eerder dit jaar maffialeiders en drugssmokkelaars vrijlieten vanwege een amnestiewet om het aantal gevangen in coronatijd te verminderen, terwijl gewetensgevangenen moesten blijven zitten.
Cakici waarschuwde de CHP-leider in zijn brief om ‘verstandig te zijn’, door sommigen opgevat als een bedreiging.
De opgepakte Turkse man schreef naar aanleiding van die brief op social media deze boodschap aan Cakici: ‘Ik daag u uit.’ Daarna werd hij gearresteerd.
Op Facebook bekritiseert de familie van de man de rechterlijke macht, die zich zou laten leiden door partijtijdigheid en persoonlijke belangen.
Cakici werd in april dit jaar vrijgelaten vanwege de amnestiewet, na daar ooit in te zijn gezet voor onder meer moord.
Na zijn vrijlating kreeg Cakici een bezoekje van de leider van Erdogans coalitiepartner MHP, een extreemrechtse partij waar ook de Grijze Wolven – waar Cakici lid van was – aan gelieerd zijn. De MHP beschouwt Cakici als een held vanwege het standrechtelijk executeren van leden van de PKK.
Deze week zal de Franse Moslimraad een ‘verklaring Republikeinse waarden’ ondertekenen. Daarmee committeert de raad zich aan de seculiere waarden van de Franse Republiek. Imams moeten straks ook deze loyaliteitsverklaring ondertekenen, in ruil voor een accreditatie.
De Franse Moslimraad vertegenwoordigt negen islamitische verenigingen. Zij moet de Franse ‘Republikeinse waarden’ ondertekenen en de politieke islam en invloed uit het buitenland, zoals Turkije of het Midden-Oosten, verwerpen.
Chems-Eddine Hafiz, vice-voorzitter van de Moslimraad en rector van de Grote Moskee in Parijs, zei dat er binnen zijn organisatie verschil van mening was over de verklaring, maar hij zei ook dat moslims voor hun verantwoordelijkheden wilden staan: ‘We staan op een historisch keerpunt voor de Islam in Frankrijk.’
Het is de bedoeling dat de Franse Moslimraad een register van imams opstelt. Imams moeten hun handtekening onder het handvest zetten in ruil voor een accreditatie.
De Franse islamdeskundige Olivier Roy vindt dat het handvest discrimineert, omdat het alleen gericht is op moslimpredikers, en de vrijheid van godsdienst inperkt.
‘Je bent verplicht de wetten van de staat te accepteren, maar je bent niet verplicht de waarden ervan te vieren. Het discrimineren van, lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen en transgenders is verboden, maar de Katholieke Kerk is niet verplicht om het homohuwelijk te accepteren.’
Ondertussen is het Collectief tegen Islamofobie in Frankrijk (CCIF) dit weekend ontbonden. De organisatie zou banden hebben met de Moslimbroederschap en mee hebben gedaan aan het demoniseren van de onthoofde leraar Samuel Paty.
CCIF veroordeelde de moord op Paty. Toch wilde de Franse staat de organisatie verbieden, als onderdeel van de door de president Emmanuel Macron afkondigde strijd tegen islamisme. Daarop besloot CCIF de eer aan zichzelf te houden en zichzelf op te heffen.
Bijna een kwart van de Nederlandse kerkgebouwen wordt niet langer gebruikt voor religieuze doeleinden, concludeert de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed.
In Nederland staan 7.110 kerken, moskeeën, synagoges en tempels. Inmiddels hebben er 1.530 een andere functie gekregen. Ook staan er 295 op het punt om een nieuwe functie te krijgen.
Het gaat vooral om christelijke kerken. Van de 1.530 gebouwen die een nieuwe functie krijgt was een kwart voorheen een katholieke kerk, 70 procent een kerk van een protestantse denominatie.
Veel voormalige kerken zijn veranderd in een dorpshuis, een bibliotheek, een museum of een expositieruimte. Ook worden gebouwen omgebouwd, zodat mensen er kunnen wonen.
De verwachting is dat in de nabije toekomst nog veel meer kerken de deuren zullen sluiten.
Vier jongeren spelen in een toneeluitvoering over opgroeien in de Haagse Schilderswijk. ‘Op straat gelden er regels. Je respecteert elkaar. Je beschermt elkaar. Je behoedt elkaar voor domme keuzes.’
Theater De Vaillant in Den Haag ligt er nu nog stil bij. Het theater in de Schilderswijk is nog maar een week na de laatste lockdown geopend en op een doordeweekse dag zoals deze komen er slechts om de zoveel tijd wat mensen aanwaaien. Daaronder ook de jongens van het toneelstuk M.A.N. en hun regisseur. Zij repeteren voor hun optreden op 3 en 4 december.
Een paar weken geleden stonden ze nog op het podium van het Rotterdams Wijktheater, waar ze het toneelstuk voor het eerst aan publiek lieten zien. Er waren slechts vijftien toeschouwers, vanwege de coronamaatregelen, maar veel mensen volgden de livestream.
‘Maar volle zalen waren eigenlijk wel het doel’, vertelt Amir Icar. Hij is de eerste die aankomt bij de repetitie, maar de rest bevestigt dit zodra zij binnenkomen: het spel vóél je als echt je in de zaal zit.
Regisseur Emma Janssen (23) begroet de jongens met een elleboogtik en een brede lach, al is die lach op dat moment nog bedekt door haar mondkapje. Pas in de studio kunnen de maskers af. En dan komen de jongens ook meer los. Ismail Bouyirdane (20), Mahmut Simsek (19) en Amir Icar (23) vertellen hier meer over het stuk waar ze het afgelopen jaar zo hard aan gewerkt hebben. Achraf Abba (20) ontbreekt die avond, maar ‘volgende week is Abba er weer helemaal bij’, verzekert Ismail. Het plan om een toneelstuk te maken over de Schilderswijk begon bij hem, Ismail, toen hij stageliep bij Stagehuis Schilderswijk.
Van links naar rechts: Ismaïl Bouryirdane, Mahmut Simsek, Amir Icar en Achraf Abba (Beeld: Eric van Nieuwland)
Ismail kent Mahmut en Achraf al langer, ze gaan altijd naar hetzelfde pleintje in de wijk. In het toneelstuk staat dat plein centraal. Het is soms op film te zien tijdens het spelen. Hier gebeurt alles. Hier hebben ze het over hun dromen, gaan ze om met de verwachtingen om hun heen, experimenteren ze met drugs, worden ze onterecht aangehouden of opgepakt door de politie. ‘In het stuk dan, hè’, benadrukken ze meerdere keren. Het toneelstuk is weliswaar gebaseerd op hun eigen verhalen en die van andere mensen in de wijk, maar is ook fictie.
Terwijl de andere jongens elkaar al kenden, leerde Amir de rest kennen via het Stagehuis. ‘Ismail haalde me over om eens iets nieuws te proberen’, vertelt Amir. ‘Misschien had ik wel talent.’ En hoewel hij geen ervaring had met toneelspelen, lijkt het hem goed te passen, net als bij de rest. Het personage dat hij speelt is de imposante Ab, de oudste van de groep, die niet meer droomt van de duurste auto of het mooiste huis. In plaats daarvan wil hij politieagent worden. Uiteindelijk belandt Ab zelf in de cel, als hij opkomt voor een meisje dat belaagd wordt in de wijk. ‘Hij had uitgehaald naar de belager en werd toen zelf meegenomen naar het politiebureau’, vertelt Amir. ‘Maar dat is ook een man in de Schilderswijk. Als je ziet dat iemand kwetsbaar is en diegene wordt lastiggevallen, dan kom je op voor die persoon. Zo gaat het echt hier.’
Negatieve beeldvorming
‘Er is geen politie, alleen de jongeren. Die komen meteen op voor anderen’, zegt Ismail. Bijvoorbeeld als er een meisje wordt lastiggevallen, beamen Amir en Mahmut. De jongens kijken serieus het onderwerp raakt hen. Ze weten dat er een negatief beeld bestaat over de Schilderswijk. ‘Maar mijn zussen kunnen veilig over straat’, benadrukt Amir. Met dat vaak benoemde negatieve beeld van de Schilderswijk beginnen de jongens in het toneelstuk dan ook. Ze staan op podiumonderdelen, gekleed in nette witte overhemden met zwarte jasjes en vertellen.
Welkom in de Schilderswijk / Een prachtige wijk, onze wijk / Een wijk met maar liefst 134 verschillende nationaliteiten / Die opbloeit uit een ietwat duister verleden
Maar liefst 40 steekincidenten per jaar / 20 straatroven / 15 plofkraken / Meiden worden lastiggevallen / Echt heel prachtig deze wijk
Maar wist je dat iedereen in deze wijk ook zijn eigen groep heeft? / En deze groep, deze groep is sterk
Op straat gelden er regels / Je respecteert elkaar / Je beschermt elkaar / Je behoedt elkaar voor domme keuzes
En: je snitcht niet / Nooit niet, never. We hebben een ding dat zeker is, en dat is: LOVE
Het volgende moment komt Changes van 2Pac uit de speakers en trekken de jongens op het podium een trainingspak aan. Terug bij de repetitie vertelt Amir verder: ‘Als er een incident plaatsvindt in onze wijk wordt dit uitvergroot in de media. Over goed nieuws berichten ze zelden.’ Mahmut is het daarmee eens: ‘Ook al doen wij honderd keer iets goeds, als de media alleen berichten over inbraken en auto’s in de fik steken is het lastig iets te veranderen.’
Met hun theaterstuk komen de jongens wel positief in het nieuws. ‘Over een paar jaar wordt deze wijk op de kaart gezet als een talentvolle wijk met veel potentie’, voorspelt Ismail. En Amir zegt: ‘Er zijn veel jongeren met talenten of met mooie opleidingen, die goede rolmodellen zijn.’
‘40 steekincidenten per jaar. 20 straatroven. 15 plofkraken. Meiden worden lastiggevallen. Echt heel prachtig deze wijk’
Stagehuis Schilderswijk maakte dit toneelstuk mogelijk. Yassine Abarkane, een van de jongerenwerkers daar, vertelt hoe belangrijk deze rolmodellen zijn in de wijk. Hij is er zelf niet tijdens de repetitie, maar de jongens kennen hem goed. Abarkane: ‘We zoeken bij het Stagehuis hoe we goede voorbeelden de ruimte kunnen bieden, zodat ze overgenomen worden door de ‘jonkies’ in de wijk. In een volkswijk als de Schilderswijk dragen we allemaal een steentje bij aan de opvoeding.’
Rolmodellen
Inmiddels zien Amir en Ismail ook hoe zij rolmodel kunnen zijn in hun wijk. Ze klinken trots, maar bescheiden als ze erover vertellen. Mahmut zegt er niet meteen iets over. Hij is de jongste van de groep en heeft de vrolijkste grijns. Deze grijns breekt weer door als hij vertelt hoe hij al langer voelt dat hij een rolmodel kan zijn. ‘Kleine kinderen zijn beïnvloedbaar, dat wist ik een aantal jaar, dus je moet niet zomaar gaan schelden in hun bijzijn.’
Hij laat een filmpje zien op zijn Instagram-account, waarin een grote groep jongens zich op een voetbalveldje verzameld heeft rondom Mahmut. Ze hangen allemaal aan zijn lippen. Of hij dan de nieuwe premier wordt? Weer de vrolijke lach van Mahmut: ‘Dat ligt aan hen, zij moeten mij kiezen.’ Ook Emma, Amir en Ismail moeten lachen.
‘We gingen gewoon praten, praten over van alles. Over vechtpartijen of over hoe ik problemen heb opgelost. Wat je wel moet doen, en wat je niet moet doen. Dat je naar school moet gaan. Dat soort dingen.’ En wat moesten de kinderen dan vooral niet doen? ‘Geweld als oplossing gebruiken’, zegt Mahmut nu serieus. ‘Ik ben vroeger in heel veel situaties gekomen, gewoon omdat ik vrienden wilde helpen. Maar dat kan erg verkeerd gaan. Dat heb ik die kinderen ook meegegeven.’
Hun voorbeeldfunctie die ze nu hebben past bij de opleiding die ze volgen: Achraf, Mahmut en Ismail doen allemaal social work op MBO en HBO. Amir studeert integrale veiligheidskunde. Hij wilde eerst bij de politie, net als Ab, de hoofdpersoon die hij speelt. ‘Er zijn dingen gebeurd waardoor ik ging twijfelen. Ik ben vaak staande gehouden, gewoon omdat agenten een jongen zien in trainingspak.’
Amir is maatschappelijk actief en heeft vaak geprobeerd deze problematiek aan te kaarten. Hij heeft gesprekken gehad met NOS en met nieuwe agenten die klaargestoomd werden om te werken in de Schilderswijk. ‘Maar ik vond dat het weinig effect had.’ Nieuws over de weggestuurde politiechef Fatima Aboulouafa bevestigde zijn scepsis. Zij vroeg in juni vorig jaar publiekelijk aandacht voor racisme, machtsmisbruik en pesten binnen de organisatie, maar werd vervolgens zelf op non-actief gesteld. Voorlopig wordt Amir dus geen politieagent, maar ‘misschien dat ik in de toekomst nog wel bij de politie belandt, als chef ofzo.’
‘Ik zie mezelf als kansrijk. In een achterstandswijk’
De vier vrienden hoeven niet per se naar de toneelschool. Ze zien hun podiumkunsten eerder als iets voor ‘erbij’. Ze mogen het toneelstuk waarschijnlijk weer opvoeren in de Schouwburg in Den Haag in januari en februari. Veel kijkers hebben gevraagd naar een vervolg. Ze werken zelf heel hard aan hun eigen kansen, precies zoals ze geleerd hebben vanuit de Schilderswijk en hun ouders. ‘Je moet je eigen kansen pakken. Niemand gaat ze aan je geven.’
Met mooie woorden eindigen ze ook hun eigen toneelstuk. Ze galmen na.
Ik ben een dromer, noem me een dagdromer / Voor mij heeft het een andere definitie / Ik droom elke dag en met elke dag wil ik dichterbij komen
Opgroeien in de Schilderswijk / Ik zie mezelf als kansrijk / In een achterstandswijk
M.A.N. is op 3 en 4 december in Theater De Vaillant in Den Haag. Het toneelstuk is uitverkocht, maar de livestream is gratis te bekijken. Hiervoor moet je je wel registreren. Daarnaast is de voorstelling mogelijk weer te zien in januari en februari in de Haagse Schouwburg.
De Essalam-moskee in Zaandam wil uitbreiden, omdat de huidige ruimte niet zou voldoen. Veel buurtbewoners zijn mordicus tegen.De gemeenteraad gaat morgenavond met de buurtbewoners en met het moskeebestuur in gesprek.
Het college is akkoord gegaan met de uitbreiding, de gemeenteraad moet er nog over stemmen. Maar voordat er over gestemd wordt, wil de gemeenteraad morgen met een afvaardiging van de moskee en met de omwonenden in gesprek.
Gemeenteraadslid Peter Kranenburg van Democratisch Zaanstad is kritisch. ‘De plannen moeten wel passen in de wijk, die is hier nu niet klaar voor’, zegt hij tegen RTV Noord-Holland. ‘Het vrijdaggebed bijvoorbeeld heeft nu al veel impact op de buurt. We zien dat veel bezoekers van de moskee uit andere wijken komen en dat levert veel verkeer op.’
Buurtbewoner Marije Baten is ook tegen uitbreiding van de moskee en heeft 107 handtekeningen opgehaald. Ze voelt zich niet serieus genomen door de gemeente. De wethouder had eerder deze maand gezegd dat er onvoldoende draagvlak is voor de moskee, maar besloot toch door te gaan met de plannen. Volgens Baten heeft de gemeente ‘gewoon maling aan de burgers’.
In verschillende Facebookgroepen wordt er over de uitbreiding van de moskee gediscussieerd. Er verschijnen ook haatreacties. Een woordvoerder van de Essalam-moskee noemt de nare reacties vervelend, omdat die de polarisatie alleen maar aanjagen.
In maart kreeg de Essalam-moskee bezoek van leden van de extreemrechtse actiegroep Rechts Verzet, die spandoeken ophingen. Sindsdien wordt de moskee beveiligd. Eerder deze maand kreeg een andere moskee in Zaandam een steen door de ruit.
Morgenavond gaat de gemeenteraad met het moskeebestuur en met buurtbewoners in gesprek. Donderdag wordt het onderwerp in de raad behandeld, volgende week maandag valt de beslissing.
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
