Het Israëlische leger heeft tientallen huizen verwoest op de Westbank. Daardoor zijn zo’n tachtig Palestijnen dakloos geraakt, waaronder 41 kinderen. Het dorpje Homsa al-Baqia werd volledig verwoest, aldus de Palestijnse premier Mohammed Shtayyeh.
Het Israëlische leger stelt dat het gebouwen heeft vernietigd ‘die illegaal waren gebouwd in een schietzone (militair oefenterrein) in de Jordaanvallei’.
De Jordaanvallei valt in gebied C van de Westbank, dat volledig wordt gecontroleerd door het Israëlische leger. Sinds 1967 bezet Israël de Westbank.
Volgens de Israëlische regels kunnen Palestijnen geen gebouwen in het gebied neerzetten zonder vergunningen. Die worden meestal geweigerd. Gebouwen die volgens Israël illegaal zijn gebouwd worden gesloopt.
Volgens de Palestijnse Abdelghani Awada, die na de operatie dakloos werd achtergelaten, gaven de Israëli’s die in voertuigen en met bulldozers aankwamen de mensen tien minuten om onze huizen te evacueren. ‘Toen begonnen ze te bulldozeren’, zegt hij tegen het Franse persbureau AFP.
Awada benadrukt dat zijn familie al generaties lang in het gebied woonde. Hij beschuldigt Israël ervan te proberen ‘de Jordaanvallei te legen van de Palestijnse bevolking’.
De nachtelijke operatie in Homsa al-Baqia was bijzonder omdat zoveel huizen tegelijkertijd het doelwit waren, stelt de linkse Israëlische anti-bezettingsorganisatie B’Tselem. Volgens de organisatie maakt Israël gebruik van het feit dat iedereen nu gefocust is op de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Dan valt het slopen van een heel dorp wat minder op.
De Verenigde Naties noemen de verwoesting een ‘grove schending’ van het internationaal recht.
Het Rotterdamse Leefbaar-raadslid Tanya Hoogwerf pleit voor een bindend referendum over migratie. Ze is de nummer drie op de kandidatenlijst van de nieuwe partij Code Oranje van Richard de Mos, die volgend jaar in de Tweede Kamer hoopt te komen.
‘Uit een enquête van onderzoeksbureau Kantar blijkt dat 91 procent van de ondervraagden vindt dat er nauwelijks ruimte is voor meer inwoners’, schrijft de politica op de rechtse website de Dagelijkse Standaard. ’65 procent van de Nederlanders wil inperking van immigratie. Opvallend is dat 48 procent van de niet-westerse Nederlanders die opvatting deelt.’
Volgens Hoogwerf is het absorptievermogen van de Nederlandse samenleving om nog meer migranten toe te laten nu wel bereikt. Ze schrijft dat autochtone bejaarden zich niet meer thuisvoelen in hun eigen wijk, vanwege de migranten, en brengt migranten ook in verband met ‘overlast’ en ‘criminaliteit’.
De Rotterdamse politica pleit voor een ‘Staatscommissie Bevolkingsvraagstukken’, die zich moet buigen over de gevolgen van de bevolkingsgroei. Daarnaast moet er volgens haar een bindend referendum komen zodat het volk over het Nederlandse migratiebeleid kan beslissen.
Hoogwerf: ‘Leg deze vraag nu eens in een bindend referendum voor aan Nederland, zodat we eindelijk eens tot beleid komen waar Nederland voor kiest, in plaats van dat politieke partijen elkaar in stand houden.’
Overigens is een bindend referendum vooralsnog niet mogelijk in Nederland. Daarvoor moet eerst de Grondwet gewijzigd worden, een proces dat jaren in beslag neemt.
Bij een bijeenkomst in Rotterdam over de aanpak van huiselijk geweld waren overwegend vrouwen aanwezig. Dicht op elkaar, de wereld met coronamaatregelen bestond nog niet. De enkele mannen in de zaal vielen op. Van de dagvoorzitter kregen zij de vraag: ‘Hoe kunnen we ook jullie bereiken als het gaat om huiselijk geweld? Om femicide te bestrijden?’
Geen vreemde vraag. De meeste daders zijn man. Des te belangrijker is het betrekken van hen bij de oplossing.
De mannen schrokken. Het woord ‘femicide’ is ongemakkelijk en confronterend. ‘Ik sla niet, ik ken ook niemand die slaat, waarom zou je míj moeten bereiken?’, zei een van hen.
Het gaat om het grootste geweldsprobleem. Wereldwijd. Groter dan alle andere vormen van geweld. ‘In Nederland sterft elke tien dagen een vrouw als gevolg van huiselijk geweld’, schreef OneWorld. Waarom gebruiken we het woord ‘femicide’ niet vaker voor de situatie in Nederland?
Huiselijk geweld is complex, verborgen en veelvormig. Het is net als het coronavirus een onzichtbaar monster. Als we echt onderkennen dat huiselijk geweld in alle lagen van de samenleving voorkomt, geen kleur en geen religie kent, wat betekent dat dan? Dat het ook jou raakt. Ook als je zelf niet slaat. Ook als je niemand kent die slaat. Het grootste geweldsprobleem gaat iedereen aan.
Zulke hoge geweldsgetallen lopen namelijk parallel aan onze denkwijzen over mannelijkheid, vrouwelijkheid, relaties, geweld, veilig thuis, keuzevrijheid en zelfbeschikking. Kennisinstituut Atria wijst geregeld op de relatie tussen gender en geweld. Onderzoek heeft aangetoond dat mannen die meer geloven in traditionele opvattingen over rollen en seksualiteit eerder geweld plegen. Vrouwen die geloven in traditionele beelden van vrouwelijkheid worden eerder slachtoffer. We leven in een wereld waarin opvattingen over gender enorm doorwerken.
Ik denk aan het verhaal van een vrouw die na haar bevalling weer snel was gaan werken. Haar man zou acht weken thuisblijven. Hij kreeg daar aparte reacties op. Alsof zijn mannelijkheid hiermee afbrokkelde. Wat zou jij doen als je een collega was van deze man? Steun je de man openlijk, steun je hem heimelijk, of zeg je niets omdat je niet wil dat mensen gaan zeuren over jouw opvattingen over mannelijkheid?
Wat heeft dat nu met geweld te maken? Het kan een glijdende schaal vormen. Wat als deze man, die al in de stress zit, zich in zijn mannelijkheid aangetast voelt en zich verbaal of fysiek afreageert op zijn vrouw?
Of neem het voorbeeld van de leidinggevende vrouw, die getrouwd is met een danser. Zij is kostwinner, hij de doorzetter. Toch hoort ze zichzelf vaak verdedigend zeggen: ‘Hij is echt een stoere man, hoor.’
Giftige mannelijkheid leidt in het uiterste geval tot femicide. Onze overtuigingen, hoe we erover praten, hebben gevolgen. Het raakt ons allemaal, simpelweg omdat we allemaal onderdeel uitmaken van de maatschappij. De samenleving is de optelsom van hoe wij denken, onze ideeën over mannelijkheid en vrouwelijkheid en hoe we daarnaar handelen. Dat maakt ons allen ook medeverantwoordelijk.
Giftige mannelijkheid leidt in het uiterste geval tot femicide
Gezinstherapie, opvang, psychische hulp en het strafrecht zijn essentieel voor de aanpak. Maar een duurzame aanpak van huiselijk geweld kan niet geïsoleerd per casus plaatsvinden.
Wat is nodig? Het begint met woorden, ons taalgebruik. Taal kan invoelbaar maken en confronteren. Benoem zaken helder en beeldend als het gaat om huiselijk geweld. Het gaat om geweld tegen voornamelijk vrouwen, femicide, en het is epidemisch.
Geef slachtoffers een gezicht. Maak deze vrouwen zichtbaar. Net zoals Trouw deed in het artikel ‘Slachtoffers van de liefde’. Blijf dit doen. Met taal en verhalen als gereedschap moet je dit bespreekbaar blijven maken in het onderwijs en de media, op de werkvloer en in gesprekken met kinderen, vrouwen en mannen.
Zo werken we samen aan gedeelde opvattingen die ons verder brengen, die direct of indirect huiselijk geweld in onze samenleving tegengaan. Dit gaat over wat we tegen onze kinderen zeggen, over wat er vanuit de media aan ons wordt overgebracht, en dit gaat zeker ook jongens en mannen aan. Of je nu zelf slaat, of niet. Een echte man spreekt zich uit.
De afdeling Islamitische Studies aan de Europese Benelux Universiteit in Brussel spant een rechtszaak bij het Europees Hof van Justitie in Luxemburg. De beklaagde: de Franse president Emmanuel Macron, schrijft Morocco World News.
De actie is een reactie op de opmerkingen van Macron, die zei de vrijheid van Charlie Hebdo en anderen om Mohammed-cartoon te publiceren te verdedigen. Dit, nadat de Parijse geschiedenisleraar Samuel Paty werd onthoofd na het laten zien van enkele cartoons aan zijn schoolkinderen.
De Brusselse Islamitische Studies-afdeling veroordeelt deze uitspraken van Macron om zijn ‘minachting van godsdiensten, het bepleiten van haat en het bedreigen van de maatschappelijke vrede’. Macron zou de islam en de profeet Mohammed hebben beledigd. Ze beschuldigen de Franse president van ‘racisme’ tegen islamitische en Arabische burgers.
In Frankrijk vindt momenteel strafrechtelijk onderzoek plaats naar enkele islamitische kinderen. De jongste is acht jaar, schrijft de Britse krant the Daily Mail.
In Straatsburg loopt een strafrechtelijk onderzoek tegen twee twaalfjarige leerlingen op verdenking van steun aan terrorisme. Ze zouden maandag de één minuut stilte voor Samuel Paty afgelopen hebben verstoord door te suggereerden dat Paty het verdiende te sterven.
Volgens de aanklagers vonden er twee soortgelijke incidenten plaats, waarbij kinderen van acht en negen betrokken waren.
Samuel Paty werd op 16 oktober onthoofd door een extremist, omdat de geschiedenisleraar tijdens zijn lessen burgerschapskunde de Mohammed-cartoons had laten zien.
De Franse overheid meldde eergisteren dat 66 onderzoeken naar vermeende steun voor terrorisme zijn gestart sinds de moord op Paty.
‘Bij de ondervraging zijn vaak jonge mensen tussen twaalf en en zestien jaar betrokken, die extreem weerzinwekkend taalgebruik hebben gebruikt’, aldus minister Gerard Darmanin (Binnenlandse Zaken), ‘geïnspireerd door de Islamitische Staat, wat zeer verontrustend is.’
Nu uit onderzoek is gebleken dat Rotterdam een grote rol heeft gespeeld in de slavernijgeschiedenis, is het de vraag wat de volgende stap zal zijn. Zijn excuses aanstaande?
Dit weekend presenteerde het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde het twee jaar durende onderzoek naar het slavernijverleden van Rotterdam. ‘Rotterdam zat tot over zijn oren in de slavernij, luidde de conclusie. De stedelijke elite en kooplieden waren nauw betrokken bij slavernij. Eén op de acht Rotterdammers stamt af van tot slaaf gemaakten.
Voormalig Pvda-raadslid Peggy Wijntuin, die in 2017 een motie indiende die leidde tot het onderzoek, kreeg samen met burgemeester Ahmed Aboutaleb als eerste het rapport uitgereikt.
‘Ik ben hier heel trots op. Wat het onderzoek laat zien, is dat het verhaal nog lang niet af is’, aldus Wijntuin. ‘We staan pas aan het begin. Rotterdam is nu voor lange tijd in beweging gezet.’
Het is nog onduidelijk hoe die beweging eruit precies uit gaat zien. VVD-wethouder Bert Wijbenga (Samenleven) laat weten een ‘actieplan tegen racisme’ te hebben opgesteld. Burgemeester Aboutaleb hamert op bewustwording onder Rotterdammers: ‘Een stad die de geschiedenis niet kent, kan niet vooruit’, zei hij in reactie op het rapport.
De PvdA Rotterdam deelt deze roep om meer bewustzijn. Daarin ziet zij een speciale rol voor het onderwijs. ‘Rotterdamse kinderen verdienen het om kennis van hun gedeelde verleden te hebben, schrijft de partij op haar website. ‘Bovendien is de stad nog steeds doorspekt van verwijzingen naar het slavernijverleden. We willen dit niet uitwissen, maar we willen wél dat iedere Rotterdammer deze verwijzingen begrijpt.’
Deels verwijs het Rotterdamse stadsbestuur naar het Rijk, dat volgens nu een nationaal onderzoeksprogramma naar het landelijke slavernijverleden zou moeten opstellen. Ook vindt Aboutaleb dat het kabinet excuses moet maken voor het slavernijverleden van Nederland. In de zomer betuigde het kabinet spijt, maar dat moet volgens hem dus nog een stap verder.
Denk Rotterdam wil dat Aboutaleb zelf ook excuses moet aanbieden voor het slavernijverleden van zijn eigen stad. ‘Rotterdammers van verschillende sociale klassen waren direct of indirect betrokken bij de slavernij. Er is ook nadrukkelijk aandacht in de publicaties voor de rol van Rotterdamse bestuurders in de organisatie en aansturing van slavenhandel en slavernij.’
Het afgelopen jaar staan excuses voor de slavernij ook hoog op de agenda van Amsterdam. De stad zou dit jaar op 1 juli excuses aanbieden voor het slavernijverleden, maar heeft dit nog niet gedaan. Burgemeester Femke Halsema overweegt dit wel. De Britse steden Londen en Liverpool hebben wel onlangs excuses aanboden voor hun rol in het slavernijverleden.
Zoals te verwachten, heeft mijn vorige column (‘Ras en religie zijn twee verschillende zaken’) veel reacties losgemaakt. Een deel daarvan behelst het verwijt dat ik mij specifiek op moslims richt. Islamofobie!
Zulk soort kritiek krijg ik vaker. Schrijf ik over fundamentalistische protestanten, dan komen de Martin Sommers in het geweer: gemakzuchtig, want zonder gevaar voor eigen leven. Schrijf over Mohammed B.! Veroordeel ik de Israëlische landroofpolitiek, dan krijg ik geheid Likoed-Nederland op mijn dak. Vuile antisemiet!
Ik ben, kortom, tijdens de twintig jaar dat ik nu columns schrijf, voor alles uitgemaakt. Voor islamofoob en voor moslimknuffelaar. Voor eurofiel en voor euroscepticus. Voor conservatief en voor linksextremist. Voor fascist en voor communist. Alleen nog niet voor neoliberaal, dat wil maar niet lukken.
Dus ook dit keer lieten sommige reacties op Facebook zich bij voorbaat uittekenen. Ze hebben met veel van de reacties op mijn andere columns namelijk dezelfde grondtoon gemeen:
‘Ja, maar zíj dan…! Zij toch ook?!’
Jazeker, zij ook. En zij komen dan ook wel weer eens een volgende keer aan de beurt. Ik kan nu eenmaal niet in een column van twee A4’tjes elke keer de hele wereld tegelijk behandelen. Als u dat wel kunt, lees ik de uwe graag.
Wat er voor zorgt dat deze #TheyToo-beweging, waarvan ik soms de schietschijf word, zoveel aanhang bezit, is het eenzijdige leesgedrag van veel reaguurders. Alsof die hun pc zo hebben afgesteld dat automatisch een lampje oplicht wanneer ergens op het internet in een stuk het woord ‘islam’ – of Israël, of Zwarte Piet, of vult u maar in – opduikt: dan duiken zij er meteen bovenop. Mijn andere columns zien ze meestal niet.
En als ze die wel zien, leidt dat zelden tot herkenning van de parallellen. Velen knikken instemmend als ik in een andere kring dan de hunne bepaalde misstanden aankaart, om vervolgens in een kramp te schieten als ik de volgende keer soortgelijke misstanden in hun eigen kring constateer. Waarop degenen die in het eerste geval nog zeer boos waren, vervolgens hunnerzijds weer zeer enthousiast reageren.
Om dan bij de kern van mijn vorige column terug te keren: wij hebben hier in Europa nu eenmaal vooral met geradicaliseerde moslims te maken. Niet met moordzucht van geradicaliseerde hindoes (wel in India) of van dito boeddhisten (wel in Myanmar) of van dito joden (wel in Palestina) of van dito christenen (wel bij abortusklinieken in Amerika). En ‘onze’ rechts-extremisten legitimeren hun geweld vooral met een beroep op boreale cultuur, waarbij hooguit heel in de verte nog – zonder theologische onderbouwingspoging – een link naar het christendom wordt gelegd. Alleen in de VS gaan God en guns eenduidig samen.
Wij hebben hier in Europa nu eenmaal vooral met geradicaliseerde moslims te maken
Veel reacties vanuit het Nabije en Verdere Oosten boezemen dan niet bepaald veel vertrouwen in. Vaste prik waren weer de door religieuze leiders opgehitste mensenmassa’s in Irak, Pakistan en Bangladesh, die zich beter druk zouden kunnen maken over hun eigen diefachtige regimes. Ook Erdogan wond zich enorm op over de Mohammed-cartoons, maar maakte geen woord vuil aan de afgeslachte Franse leraar.
Hetzelfde gold voor de gezaghebbende ‘gematigde’ Al-Azhar-universiteit in Egypte. Het afbeelden van de profeet is verboden, dat was het voornaamste wat zij te berde bracht. Over het al dan niet smakeloze karakter van die spotprenten kan en mag men twisten. Maar is dan ook moorddadige eigenrichting toegestaan? Een ondubbelzinnige veroordeling daarvan volgde nadrukkelijk niet. En dat laatste wens ik toch echt van Al-Azhar te horen, voor ik met haar over het eerste in debat ga.
Wat is dat voor een geloofsopvatting, die de eer van iemand die 1400 jaar geleden heeft geleefd hoger stelt dan een mensenleven?
Die van bovenaf geregisseerde opwinding in enkele islamitische landen steekt ook schril af bij het stilzwijgen in diezelfde landen over het lot van hun Oeigoerse geloofsgenoten in China. Die worden nog met wel heel wat anders geconfronteerd dan een pijnlijke prent.
Overigens heeft Erdogan natuurlijk het volste recht om daarover in zijn geval een gerechtelijke klacht in Den Haag in te dienen. Alleen zij hij gewaarschuwd: Wilders-processen duren bij ons minstens vijf jaar. Maar als Erdogan hard zijn autocratische best doet, is hij tegen die tijd vast nog steeds als staatshoofd beledigbaar.
Een politieagent en een vrouw wisten de aanslag in Wenen te overleven dankzij het ingrijpen van twee Turks-Oostenrijkse vrienden, melden verschillende media.
Recep Tayyip Gültekin (21) en Mikail Özen (25) wilden, voordat de nachtklok in de Oostenrijkse hoofdstad inging, nog een laatste kop koffie drinken. Toen hoorden ze plotseling geweerschoten, vertelt Gültekin.
Ze renden naar de plek waar het geluid vandaan kwam en zagen dat een vrouw werd neergeschoten. Ze brachten haar in veiligheid en namen haar mee naar een nabijgelegen restaurant.
‘Nadat ik het restaurant had verlaten, ontmoette ik een van de aanvallers. Hij richtte zijn pistool op mij. Ik wierp me op de grond en probeerde aan hem te ontsnappen. Het wapen was waarschijnlijk een geweer’, zegt Gültekin.
De ontsnappingspoging lukte. Vervolgens reden de jongens naar het politiebureau om de situatie te melden. Onderweg stuitten ze op een politieagent die gewond was geraakt.
De rest van de agenten zat midden in een vuurgevecht met de aanvaller, die nog in de buurt was. De twee pakten de agent op en droegen hem naar een ambulance.
Gültekin: ‘Wij Turkse moslims veroordelen terrorisme. We zijn trots op Oostenrijk, we zijn trots op Wenen’, aldus Gültekin. ‘Ongeacht wat er gebeurt, we staan altijd klaar om te helpen.’
In de Turkse pers en op social media worden de twee nu als helden vereerd. De Oostenrijkse minister van Binnenlandse Zaken bedankte ze voor hun inzet, meldt de Duitse afdeling van het Turkse staatsmedium TRT. Ook de Turkse ambassadeur in Wenen zette de twee in het zonnetje (foto) in het Turkse consulaat.
Een eerste onderzoek door de Oostenrijkse autoriteiten leidde tot de conclusie dat vermoedelijk IS achter de aanslag zit. Er vielen vier doden en zeventien gewonden.
Vier jaar Trump heeft een bloedig spoor van polarisatie en raciale tegenstellingen achtergelaten, leidend tot grimmige protesten, dodelijke rellen en de opkomst van extreemrechtse milities door het hele land. Commentatoren zien weinig reden tot optimisme, ook niet als Biden wint. ‘Er moeten een heleboel wonden geheeld worden.’
Er staat op 3 november zoveel op het spel in Amerika dat Joe Biden, die op dit moment leidt in de opiniepeilingen, durft te spreken over een ‘slag om de ziel van de natie’. Aan de andere kant van de polarisatiekloof staan Donald Trumps fanatieke aanhangers klaar om voor hem door het vuur gaan. Sommigen denken zelfs aan een opvoering van het geweld, mocht Trump de verkiezingen verliezen.
Beeld: David Neiwert
‘Trumps fanatiekste aanhangers zullen dit niet accepteren’, vertelt onderzoeksjournalist David Neiwert, een oude rot in het vak die al tientallen jaren onderzoek doet naar radicaalrechts en extreemrechts in de Verenigde Staten. ‘Ik spreek zulke mensen, waaronder gevaarlijke militia-types, regelmatig op demonstraties en volg al die rechtse clubjes op de voet. Burgers radicaliseren. De doos van Pandora is geopend.’
‘Ik proef een dorst naar bloed’
Volgens Neiwert wordt nu – ook online – steeds openlijker gedreigd met geweld. ‘Ik proef een dorst naar bloed. Leden van de Proud Boys vertellen mij dat ze Antifa (antifascistische activisten, red.) in elkaar willen slaan. Ze willen groen licht krijgen om los te kunnen gaan. Ze denken dat een nederlaag van Trump hen dat excuus geeft. Als Trump de verkiezingen verliest, dan zullen deze rechtsradicalen hun woede koelen op activisten van kleur en op Antifa, vermoed ik.’
Een overwinning van Donald Trump is nog onwenselijker, omdat de Verenigde Staten dan mogelijk Hongarije achterna zullen gaan, zegt Neiwert. ‘Trump is geen fan van democratische instituties, van een vrije onafhankelijke pers, van internationale verdragen. Als hij president blijft, zal hij voor nog meer schade zorgen.’
In zijn boek Alt-America: The rise of the radical right in the age of Trump schreef Neiwert nog dat Trump geen fascist is maar een rechtse populist. Inmiddels is hij kritischer.
‘Fascisme is rechtspopulisme dat is uitgezaaid’, zegt hij. ‘Mijn boek schreef ik in 2017, toen Trump net president was geworden. Ik kan nu zeggen dat Trump als president meer fascistoïde is geworden. Denk aan zijn harde immigratiestandpunt, denk aan het omarmen van rechtse milities en de QAnon-complottheorie, denk aan zijn oproep op Twitter om de verkiezingen uit te stellen. Dus ja, ik maak mij grote zorgen als hij onverhoopt toch wordt herkozen in november.’
‘Fascisme is rechtspopulisme dat is uitgezaaid’
De QAnon-theorie behelst dat in de Verenigde Staten een ‘deep state’ bestaat van pedofiele duivelsaanbidders die Donald Trump en zijn aanhangers bestrijden. Volgens Neiwert dankt deze complottheorie haar succes aan haar buitenissigheid.
‘De Verenigde Staten kampen nu niet alleen met de coronacrisis en een economische crisis, maar ook met een epistemologische crisis. Mensen zijn het niet meer met elkaar eens hoe de waarheid kan worden vastgesteld. Complotdenkers kijken wezenlijk op een andere manier naar de werkelijkheid. Als we hetzelfde filmpje op internet bekijken, zien zij daar heel iets anders in dan jij en ik. En dat ze als complotdenkers worden bestempeld versterkt ze alleen maar in hun gevoel de ‘echte’ waarheid te kennen.’
Obscuur zijn complotdenkers allang niet meer, legt Neiwert uit. ‘De zeer partijdige rechtse omroep Fox en president Trump hebben hun buitenissige ideeën mainstream gemaakt. Fox spreekt niet over een duivels pedofielennetwerk, maar heeft het wel over een deep state. En Trump neemt ook geen afstand van QAnon. De epistemologische crisis heeft de polarisatie in de Amerikaanse samenleving alleen maar versterkt. Het simplistische Fox heeft met zijn valse narratieven de ene helft van Amerika geleerd de andere helft te haten.’
‘Een soort van oorlogssituatie’
Aanvankelijk genoot Donald Trump onder conservatieve Afro-Amerikanen nog een zekere populariteit, maar dat is nu wel voorbij, vertelt de Nederlands-Amerikaanse journalist Kevin P. Roberson, die sinds enige jaren weer in de Verenigde Staten woont.
Beeld: Kevin P. Roberson
‘Trump doet niets tegen de coronacrisis en de economische crisis – veertig miljoen werklozen – maar ook zijn opstelling tegenover Black Lives Matter wordt door Afro-Amerikanen niet gewaardeerd. Bij conservatieve zwarte christenen zette Trump onlangs kwaad bloed, toen hij op een foto met de Bijbel poseerde vlak nadat hij het bevel had gegeven een BLM-demonstratie bij het Witte Huis te ontruimen. Met vroomheid had dit niets te maken, vonden ze.’
Er zijn inderdaad zwarte Amerikanen die achter Trump staan, of tot voor kort hebben gestaan. Zo wordt de BLM-beweging door veel conservatieve zwarte Amerikanen niet gesteund vanwege haar vermeende LGBT-agenda, legt Roberson uit. ‘Conservatieve Afro-Amerikanen zeggen dat de zwarte heteroseksuele man wordt buitengesloten.’ Ook het geweld van radicale elementen binnen BLM wordt door veel zwarte Amerikanen veroordeeld.
‘Bij ons in de buurt in Zuid-Florida werden ruiten ingegooid en politieauto’s in brand gestoken. Ik heb jaren terug in Minneapolis gewoond, de stad waar George Floyd is vermoord. Dankzij rellen is daar nu een hele wijk verwoest. Een wijk die ik goed ken. Veel ondernemers uit die wijk hebben zich niet verzekerd. Zij zijn nu alles kwijt. En het moment had bijna niet slechter gekund, met die enorme werkloosheid.’
‘Veel mensen hebben het gevoel dat ze in een soort van oorlogssituatie zijn beland en schaffen wapens aan. Het wij-zij-denken groeit. Steeds meer mensen denken in raciale tegenstellingen’
Roberson schrikt van het geweld en keurt het niet goed, maar begon te snappen waarom sommige activisten zo handelen na een gesprek met een van hen. De activist legde uit dat de autoriteiten pas bereid waren om te veranderen nadat ze geconfronteerd werden met geweld. ‘Eerst werd de agent ontslagen die Floyd in de dodelijke wurggreep hield, vervolgens werden de andere drie agenten die bij Floyds dood aanwezig waren ontslagen; nu moeten ze alle vier voor de rechter verschijnen. Dit was allemaal niet gebeurd als de demonstranten zich keurig aan de wet hadden gehouden.’
Het geweld begint meestal ’s avonds, zegt Roberson. ‘De BLM-demonstraties die je overdag ziet, die trekken ander volk aan dan de nachtelijke acties. Die groepen en groepjes gebruiken soms geweld. En dan heb je ook nog extreemrechtse agent provocateurs die proberen hun tegenstanders uit te lokken.’ Hij maakt zich grote zorgen. ‘Veel mensen hebben het gevoel dat ze in een soort van oorlogssituatie zijn beland en schaffen wapens aan. Het wij-zij-denken groeit. Steeds meer mensen denken langs raciale lijnen en in raciale tegenstellingen.’
‘Antiracisme is mainstream geworden’
Daarentegen valt het met de moslimhaat in de VS wel mee, zegt de 25-jarige Safwan Abkar, die werkt bij een advocatenkantoor in New Jersey. ‘Na 9/11 waren veel Amerikanen bang voor moslims en werden we met terrorisme geassocieerd. Maar de laatste jaren is er helemaal geen islamitisch terrorisme meer, dus valt het met die haat reuze mee. Ik heb er in ieder geval nauwelijks last van’, vertelt Akbar.
Beeld: Safwan Akbar
Dat de islam als ‘probleem’ grotendeels van de agenda is verdwenen komt volgens Akbar door de andere crises waarmee de VS nu kampen: de coronacrisis, de economische crisis en de onrust die in het land ontstond na de dood van George Floyd. Maar: ‘als er weer een nieuwe terroristische aanslag komt, dan komen we weer opnieuw in een cyclus van moslimhaat terecht.’
‘De Amerikaanse samenleving slaat nu een andere richting in dan Trump’
Van Alt-Amerika is Akbar niet erg onder de indruk. ‘Alt-rechts voert een achterhoedegevecht. Natuurlijk zijn er nu spanningen in de VS, vanwege BLM en extreemrechtse tegendemonstraties, maar ik geloof niet dat Amerika weer terugkeert naar de tijd van de lynchings en de KKK. Corporate America (de grote bedrijven, red.) steunt BLM. Antiracisme is mainstream geworden. Trump is nu weliswaar president, maar de Amerikaanse samenleving slaat nu juist een andere richting in.’
Akbar gelooft om die reden dan ook dat Trump de presidentsverkiezingen zal verliezen . ‘Natuurlijk zal Trump proberen om BLM en Antifa als gevaren voor de samenleving af te schilderen, maar tegen de coronacrisis en de economische crisis heeft hij niets gedaan. Daar zal hij op 3 november op worden afgerekend.’
Een einde aan de polarisatie?
Maar kan Joe Biden, als hij de presidentsverkiezingen wint, wel een einde aan de polarisatie en de raciale tegenstellingen maken? ‘De komende jaren zal die polarisatie voorlopig wel bestaan’, denkt Neiwert. ‘Er moet eerst een brede consensus ontstaan. Dat kan als Biden de presidentsverkiezingen wint en de situatie weet te normaliseren. Maar dat gebeurt niet meteen. Er moeten een heleboel wonden geheeld worden.’
Biden is voor Afro-Amerikanen absoluut niet de ideale kandidaat, voegt Kevin P. Roberson toe. ‘Biden heeft nare opmerkingen gemaakt over Afro-Amerikanen. Zo zouden Afro-Amerikanen die op Trump willen stemmen niet echt zwart zijn. En ook zouden veel zwarte ouders analfabeet zijn, en daarom niet naar ouderavonden gaan. Dat laatste had hij van een onderzoek dat achteraf niet bleek te kloppen.’
Ook Bidens running mate Kamala Harris, die een Indiase en Jamaicaanse achtergrond heeft, heeft volgens Roberson wel wat op haar kerfstok. ‘Als openbare aanklager in de staat Californië hield zij bewijs tegen waardoor de Afro-Amerikaanse Kevin Cooper in de dodencel bleef zitten, terwijl hij volgens veel mensen onschuldig is.’
‘Er moeten een heleboel wonden geheeld worden’
Bidens politiek zal niet heel anders zijn dan die van Trump, denkt Akbar. ‘Wel in retoriek natuurlijk, maar niet in beleid. Het hangt ook heel erg af van de vraag of de Democraten ook een meerderheid in de Senaat en Huis van Afgevaardigden krijgen. Als ze dat niet krijgen, dan verandert er heel weinig. De linkervleugel in de Democratische Partij roert zich. Alexandria Ocasio-Cortez, Ilhan Omar en anderen willen het roer echt omgooien, het binnenlandse beleid radicaal veranderen. Nu is hun tijd nog niet gekomen. De grote vraag is: winnen zij in 2024 het pleit, of blijft de Democratische Partij een gematigde partij?’
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op de Kanttekening op 18 september 2020.
De Raad van Amerikaans-Islamitische Relaties (CAIR) heeft Amerikaanse moslims die naar Frankrijk willen een negatief reisadvies gegeven.
Vooral zij die herkenbaar moslim zijn moeten nalaten Frankrijk te bezoeken, schrijft de islamitische burgerrechtenorganisatie, ’tot zijn overheid ophoudt het vuur van islamofobie aan te wakkeren, moslimvrouwen te vervolgen voor het dragen van godsdienstige kleding, en de volledige moslimgemeenschap collectief te straffen voor de misdaden van individuele extremisten.’
Moslims over de hele wereld zijn woedend op Frankrijk vanwege het laten zien van de Mohammed-cartoons na de moord op geschiedenisleraar Samuel Paty en de draconische maatregelen tegen islamisme.
‘De Franse regering moet de samenleving verenigen om alle vormen van onverdraagzaamheid en extremisme te verwerpen, religieuze en culturele verschillen te respecteren en alle mensen te beschermen tegen geweld en onderdrukking’, stelt CAIR. ‘Totdat de regering dat doet, moeten Amerikaanse moslims voorzichtig zijn en vermijden dat ze naar Frankrijk afreizen.’
Onze site gebruikt cookies en vergelijkbare technologieën onder andere om u een optimale gebruikerservaring te bieden. Ook kunnen we hierdoor het gedrag van bezoekers vastleggen en analyseren en daardoor onze website verbeteren.
Deze website gebruikt cookies om uw gebruikservaring op deze website te verbeteren. Van deze cookies worden cookies aangemerkt als "Noodzakelijk" in uw browser bewaard, deze cookies zijn essentieel voor het functioneren van de website. Bijvoorbeeld het opslaan van uw keuze of u wel of geen cookies wilt hebben. Wij maken ook gebruik van cookies van derde partijen die ons helpen met het analyseren en begrijpen van de gebruik van deze website door u. Deze cookies worden alleen gebruikt als u daar toestemming toe geeft. U heeft ook de mogelijkheid om uzelf uit te sluiten voor deze cookies. Dit zal echter effect hebben op uw gebruikerservaring.
Noodzakelijke cookies zijn absoluut nodig voor het functioneren van de website. De cookies in deze categorie zorgen alleen voor de veiligheid en het functioneren van deze website . Deze cookies bewaren geen persoonlijke gegevens
Deze cookies zijn niet strict noodzakelijk, maar ze helpen de Kanttekening een beter beeld te krijgen van de gebruikers die langskomen en ons aan te passen aan de behoeftes van onze lezers. Hiervoor gebruiken wij tracking cookies. Bij het embedden van elementen vanuit andere websites zullen er door deze sites ook cookies worden gebruikt.
